Δεν σε μισώ, μαμά. Απλά δεν σε θέλω στη ζωή μου.
Ειμαι η Μ. 24 ετων, μεγαλωμενη σε μια επαρχιακη πολη. Δεν ειμαι μαμα ακομη.. Δεν εχω ιστορια τοκετου να μοιραστω.. Μαλλον γραφω για να ανοιξω την ψυχη μου χωρις να ντραπω!
Μεγαλωσα σε μια οικογενεια με μια μητερα που φωναζε και γκρινιαζε συνεχως, ομως νοιαζοταν για τα παιδια της, εναν πατερα που δουλευε τα πρωινα αλλα τα βραδια γυριζε με φιλους-αγαπητικες κτλ και τα αδερφια μου.. Η μαμα μου εχει ενα δικο της μοναδικο τροπο να αγαπα χωρις να το δειχνει.. Δεν θυμαμαι ποτε να μου ειπε πως με αγαπαει.. Οι σχεσεις μου μαζι της δεν ηταν ποτε καλες. Ισως να εφταιγα και εγω που ειμαι τοσο πολυ ευαισθητη και πληγωνομαι ευκολα..
Για να μην μακρυγορω, ηταν παντα μια σχεση ασχημη.. απο τα 17 μου καθε φορα που με χτυπουσε η με εβριζε χυδαια, της απαντουσα με ακριβως των ιδιο τροπο… Καπου στα 15 εφυγα μακρια απο το σπιτι, χωρις χρηματα και κοιμομουν 4 μερες σε παγκακια.. Η αστυνομια με βρηκε και με γυρισε πισω δυστυχως. Στα 18 εφυγα ξανα. Αλλα ημουν τοσο αδυναμη και γυρισα πισω.. Στα 20 ξανα το ιδιο. Γυρισα 1 χρονο μετα..
Οσο και αν προσπαθουσα ομως δε μπορουσα να ζησω μαζι της.. Ο τροπος της, τα λογια της… Πως μπορεις να αποκαλεις το παιδι σου π/*%#!?+α επειδη βγαινει για ποτο στα 18-19-20; Πως μπορεις να χτυπας στο παιδι σου; Τωρα πια στα 24 εδω και 1 μηνα εχω φυγει παλι. Αυτη τη φορα δεν ξαναγυριζω. Δε θελω να ειμαι με ανθρωπους που λενε πως ειμαι φθορα στο σπιτι τους επειδη τρωω φαγητο ή κανω μπανιο… Δεν εχω δουλεια και ειμαι φιλοξενουμενη..
Δεν με πειραζει! Θα τα καταφερω..Πρεπει να τα καταφερω! Για μενα! Για την ψυχη μου!!!
Υ.Γ Μαμα δεν σε μισω! Απλα δε σε συγχωρω για οσο ασχημα με εκανες να νιωσω. Δε σε θελω στη ζωη μου!
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Κορίτσι μου κι εγώ τα ίδια πέρασα από τη "μάνα" μου κι αυτό γιατί χώρισε με τον "πατέρα" μου και το έριξε στο ποτό.Στην ηλικία των 14 λοιπόν έβλεπα μια μάνα να πίνει,έναν πατέρα αδιάφορο κι από πάνω αν αργούσα λίγο να τ' ακούω μόνο εγώ,η αδερφή μου τίποτα.Όταν λοιπόν έβγαινα με τις φίλες μου μετά είχαμε μάχη που γύρναγα,με ποιόν και βρισίδια.κάποια στιγμή αγανάκτησα κι έφυγα από κείνη και με μάζεψε ο πατέρας μου.Μείναμε μαζί για κανα 6μηνο μέχρι που η γκόμενα που έμενε μαζί μας με κατηγόρησε για κλέφτρα για το αστρονομικό ποσό των 5€.Από το χαρτζιλίκι μου τους πέταξα 10 στα μούτρα κι έφυγα μες στα μεσάνυχτα,όταν δούλευε ο πατέρας μου και ξαναγύρισα στη μάνα μου μιας που κι η αδερφή μου δεν άντεχε.Μόλις έβγαλα το λύκειο βρήκα μια δουλίτσα κι έβαζα κι εγώ πλάτη μέχρι που ανακαλύπτω ότι τα λεφτά που της έδινε δεν τα έδινε για το νοίκι αλλά για να πίνει και θα μας έκαναν έξωση.Τότα ακολούθησα κι εγώ την αδερφή μου που πλέον έμενε με τον πατέρα μας(χωρίς γκόμενα) αλλά κι αυτός κοίταγε πως θα μας παίρνει μέρος του μισθού για να κάνει τα δικά του τον έσωζαν τα 200€ που τότε ο μισθός του ήταν 2.800€ κι αντί να μας βοηθάει μας τα 'παιρνε κιόλας.Στα 21 γνωρίζω τον άντρα μου που δουλεύαμε μαζί.Στα 23 μου παντρευτήκαμε και κάναμε το πρώτο μας παιδάκι και δώσαμε τόπο στην οργή,κάναμε το δεύτερο κι άρχισαν τις τυπικές σχέσεις σαν φίλοι.Τώρα έχω κόψει από όλους,έχω την ηρεμία μου(την ψυχική) κι ευτυχώς μια πανέμορφη οικογένεια με 4 παιδάκια και πολύ αγάπη με τον άντρα μου που είμαστε ακόμα παντρεμένοι και δεν τους κάναμε το χατίρι να χωρίσουμε.Πραγματικά κάνε πλέον κάτι για σένα βρες μια δουλίτσα για να καλύπτεις τις ανάγκες σου και ξέγραψέ τους