Τι να κάνω με την πεθερά μου που ανακατεύεται ΠΑΝΤΟΥ;
Διαβάζω κάθε μερα τις ιστορίες σας και ηρθε η ωρα να πω κι εγω την δικια μου ιστορία, το δικο μου παράπονο που με τρωει μεσα μου και δεν αντέχω!
Ειμαι παντρεμένη 2 χρονια μόνο και εχω ενα παιδάκι, 3,5 μηνων κοριτσάκι… Και να φανταστείτε μονο δυο χρονια παντρεμενη και ξεκινησαν απο τωρα τα βάσανα…. Ουυφφ…
Λοιπον με τον αντρα μου ειμαστε μια χαρα, πολυ καλα… Αλλα ειναι στη μεση οπως παντα η καλη μας η «πεθερουλα»… Ανακατευεται συνέχεια και παντου… Και πολλες φορες προσπαθεί να με κατεβάζει, να με μειωνει -με τρόπο ομως… Επειδή ο αντρας μου δουλεύει κι εγω οχι και αρχιζει και λεει «Ο γιος μου παιρνειι αυτα του μωρου, ο γιος μου δουλευει, ο γιος μου το ενα, ο γιος μου το αλλο» Εννοειται οτι ο γιος σου μανταμ… Εγω πως; Με ενα μικρο μωρο να δουλεψω; Αυτος ειναι υποχρεωμενος ν δουλευει μεχρι να τα καταφερω κι εγω. .. Και εγω κανω τις δικες μου υποχρεώσεις στο σπιτι…
Το αλλο ειναι οταν ηταν να γεννήσω το μωρο μου, πηγαμε στο νοσοκομείο «ιδιωτικό» και ο λογος που πηγαμε εκει ηταν γιατι στο δικο μας νοσοκομειο εχουν γινει τρομερα πραγματα… Γέννησα, ολα καλα με το μωρο μου, μετα μόλις φερανε το μωρο μου σε μενα, αυτη ηρθε και μου το πηρε απο τα χέρια! Οκ, ηθελε να το δει αλλα τι τροπος ηταν αυτος; Ουτε εγω δε το ειχα δει ακομα, δεν το κρατησα ακομα λογω καισαρικης… Και τελος παντων μετα έκλαιγε το μωρο γιατι πειναγε (γεννησα καλοκαιρι φουλ ζεστη 15 ιουλιου 2017) Ηταν να φαει το μωρο, αυτη το τυληξε με μια κουβερτούλα, μεσα να εχει 40 βαθμους και να σκαει το μωρο απο τη ζεστη και αυτη να λεει ειναι πως το μωρο κρυωνει ενω ηταν και ντυμενο αρκετά…. Ευτυχώς μπηκε η νοσοκομα και φωναξε να μην τυλιγει το μωρο με τιποτα γιατι κανει πολλη ζεστη… Αυτη ομως τη μια ακουει, την αλλη μας γραφεί…
Μετα ηρθε η μαμα μου να πάρει και αυτη λιγο το μωρο αγκαλια να το κρατησει γιατι δε το κρατησε καθολου ενω η πεθερα μου ολη την ώρα το κραταγε… Και οπως το πηρε η μαμα μου, αυτη μπαινει μεσα στο δωματιο και της το αρπαζει απο τα χερια και λεει «Δωστο μου να το κρατησω«… Εμεινα εγω αφωνη… Λεω απο μεσα μου, τι γινεται εδω; Τι κανει αυτη; Ειναι με τα καλα της; … Αλλα παλι το καταπια και δε μιλησα….
Η μαμα μου δυστυχώς δουλευε κι επρεπε να φυγει την αλλη μερα γιατι μεναμε μακριά. Σε αλλη πολη μεναμε και σε αλλη γεννησα… Τελος παντων ηταν ο αντρας μου κοντα μου τον οποιο τον ειχα αναγκη σε ολη τη διάρκεια, μονο αυτον ηθελα κοντα, κανέναν αλλον… Δεν τον ηθελα για βοηθεια εφοσον ειχα τις νοσοκομες καθε 5 λεπτα μπαινανε μεσα κ οτιδήποτε ηθελα παταγα το κουμπακι και ερχονται αμεσως… Αρα δεν ειχα κανεναν αναγκη για βοήθεια, απλα η ψυχολογια μου, οι πονοι και ολα αυτα μαζι λογω γεννας κ καισαρικης αναζηταγα την συντροφιά του αντρα μου και μονο… Δεν μου εφταναν οι πονοι μου, ειχα την πεθερα πανω απο το κεφαλι μου ολη την ωρα να μουρμουραει και να μου λεει συνεχώς τι να κανω και αλλες βλακιες τετοιες… Δεν αντεχα αλλο, η ψυχολογια μ επεφτε ολο και πιο πολυ, μου ερχοτανε να αυτοκτονησω εκεινη την ωρα, δεν αντεχα με τιποτα….
Μετα μολις εμαθε το ποσο που πληρωσε ο αντρας μου στο ιδιωτικο νοσοκομείο έμεινε και του λεει «Γιατι δεν την αφησες να γεννήσει στο δημόσιο το δικο μας νοσοκομειο και την εφερες εδω να πληρωσεις τοσα λεφτα;» Δεν την ενοιαξε δλδ οτι θα πεθαινα η οτιδηποτε αλλο εφοσον δεν κανανε χειρουργια… Αλλα την ενοιαξε να μην πληρωσει ο γιος της… Το 1ο μας παιδακι… Και μετα συζητάγαμε με τον αντρα μ τι να παρουμε στο μωρο μου απο ρουχαλακια κ τετοια και αυτη να ανακατευεαι κ να μας λεει οχι μην παρετε τιποτα ειναι ακριβα, δε χρειαζεται, θα σας δινουν ο ενας και ο αλλος…
Γιατι ρε γαμωτο γιατι; Γιατι ανακατευεται παντού και πάντα; Ενα μωρο εχω και να μην του παρω τιποτα; Ειμαστε σοβαροί; Δεν εχω λόγια, δεν ειπα τιποτα, δε μιλησα, ο αντρας μου το ιδιο, κουβέντα δεν ειπε….
Μετα που φυγαμε απο το νοσοκομείο, πηγαμε σπιτι, μεναμε στο πατρικό μου μεχρι να νοικιασουμε δικο μας γιατι με τους δικους του δε μπορούσαμε να μεινουμε γιατι ηταν πολυ μικρο το σπιτι κ δε χωραγαμε.. Την αλλη μερα εφοσον γυρισαμε κανονισαμε να κανουμε ολοι μαζι τραπεζι στο σπιτι μου και τους καλεσαμε για φαγητό. Ηρθαν και με το που μπαινουν μεσα στο κουζινα, ολοι χαιρετηθηκαμε ενω αυτη εξαφανιστηκε. Την ψαχνουμε να δουμε που ειναι και τη βρισκω μέσα στο δωμάτιο μου… Εγω κοκκαλο εμεινα, λεω τι κανει; Μπηκε απροειδοποιητα μεσα στο δωματιο μου χωρις καν να πει τιποτα … Και ενω το μωρο κοιμοτανε κιολας, αυτη το ξυπνησε, ενοχλωντας το συνέχεια…. Εγω παλι τιποτα, δε μιλησα κ μπηκα μεσα με χαμογελο… Κ της λεω «Μα πως εξαφανιστηκατε; Σας ψαχναμε!» και αυτη μου λεει «Εδω ειμαι, μπήκα να δω το παιδι..»
Μετα το μωρο που το ειχε ξυπνησει, αυτο δεν ειχε κοιμηθει πανω απο ενα τεταρτο και γκρινιαζε το καημένο απο τη νυστα και αυτη να μου φωναζει «Ταισε το το παιδι, πειναει, κλαιει» Και να της λεω δε πειναει, αλλα νυσταζει που το ξυπνησατε, αυτη τιποτα, δε το παραδεχεται οτι το ξυπνησε ενω το είδα και το ακουσα με τα ιδια μου τα ματια και αυτια… Τελος παντων βγαινει απο το δωματιο με χίλια ζορια και εγω βαζω το μωρο ξανα στη κουνια του και αποκοιμηθηκε αμεσως το μικρο μου, νυσταζε τοσο πολυ…. Μετα γελαγαμε, καναμε πλακιτσες μεσα, ολα καλα και ωραια… Οταν λεγανε οι δικοί μου οτι το μωρο μοιαζει με τον μπαμπακα, αυτη δε μιλαγε (και οντως μιαζει με τον μπαμπα της το μωρο μου, ιδια ειναι και τη λατρευω ακομα πιο πολυ, όπως κ τον αντρα μου) Οταν ομως ειπαν οι δικοι μου ετσι σαν πλακιτσα οτι θα ‘ναι ομορφο το παιδι σαν τη μαμα του, αυτη στραβωνει τα μουτρα της και λεει «Οχι βεβαια, το μωρο θα ναι πιο όμορφο!«
Εγω σοκαριστηκα. Τι της έκανα, Θεε μου; Επειδη ειμαι καλη μαζι της; Επειδη αγαπαω τον γιο της; Επειδη ειμαι παντα ευγενική απέναντι της; Τι αλλο να κανω πια; Επειδη παντρεύτηκα τον γιο της με τιμωρεί; Δεν ηξερα τι αλλο να φανταστω πια οτι της εκανα και συμπεριφεροτανε ετσι μαζι μου… Εννοείται οτι το μωρο μου θα ‘ναι πιο ομορφο απο μενα αλλα ηταν αναγκη να εκφραστεί ετσι; Με τοσο κακια και μίσος; Οι δικοί μου φρικαρανε που την ακουσαν να μιλάει ετσι κ αν συμπεριφερεται με αυτο τον τρόπο…
Τελος πάντων περναει κι αυτη η μερα που θα την χαρακτηριζα «κατεστραμμένη μερα» γιατι παλι την κατέστρεψε η καλη μου η πεθερα όπως παντα.. Μετα αργοτερα νοικιασαμε σπιτι με τον αντρα μου που μεχρι τοτε ερχοτανε στο πατρικο μιυ καθε τρεις και λιγακι σαν να ειναι δικο της το σπιτι και να μην μπορουν να ξεκουραστουν ουτε οι δικοι μου, ουτε εγω με το μωρο…. Τελος παντων μετα νοικιασαμε με τον αντρα μου σπιτι, ο οποιος δούλευε 19 ωρες το 24ωρο και τον εβλεπα το βραδυ μονο και οταν ειχε αδεια μια φορα στο τοσο…. Απο εκεινη τη μερα η πεθερά μου καθε μερα και χειρότερα, να μην εχω καμια ησυχια, να μου ερχεται καθε μερα και να μου κανει τη δασκαλα ολη την ωρα προσβαλοντας με με διαφορους τρόπους κι εγω να μην μιλαω…
Της ειπα μια μερα «Ξέρω να φροντιζω το παιδι μου, μην αγχωνεσαι» και αυτη δε μιλησε, απλα συνεχιζε το ιδιο βιολί…. Οταν δεν μπορουσε να ερθει -κατι το οποιο ηταν σπανιο- με επαιρνε τηλεφωνο και με επρηζε απο εκει, να μου λεει τι να κανω με το σπιτι μου, τι να κανω με το παιδι μου, που να χαλασω λεφτα και που οχι.. Ελεος πιααα, δεν αντεχωω… Αυτο συνεχιζεται ακομα…
Τι να κανω κοριτσιαα; Θα τρελαθωωω! Ανακατευεται παντου, στα οικονομικα, στο παιδι, στην οικογενεια μου, στο σπιτι μου, παντού ομως, δεν το αντέχω αλλο…. Η μανα μου η καημενη δεν με ενοχλει καθολου, μια φορα στο τοσο μπορεί να με παρει τηλεφωνο να δει τι κανω μονο και μια φορα στις δεκα μερες μπορει να με επισκεφτει για μια δυο ωρες το πολυ… Αν με εκανε ετσι η μανα μου οπως κανει η πεθερα, θα τσακωνομουνα ασχημα εννοείται μαζι της, γιατι ειναι μανα μου. Δεν θα ντρεπόμουν, ουτε θα αγχονομουν καθολου… Αλλα με την πεθερα δεν μπορω, γαμωτο…. Δε ξερω ειλικρινά… Ακομα και πραγματα που μου λεει ο παιδίατρος να κανω με το μωρο, αυτη τα αμφισβητεί και λεει να κανω αυτο που μου λεει εκεινη και οχι ο παιδίατρος γιατι λεει βλακειες…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Οι νύφες να μαθετε να μιλάτε και μην δέχεστε να ανακατεύονται οι άλλοι στην οικογένει σας.Εαν δεν σέβονται οι τρίτοι τις αποφάσεις και την οικογενειά σας έξω χωρίς δευτερη σκέψη .Μην ξεχνάτε τα ψυχιατρεια ειναι γεμάτα αντι να σας τρελανουν να τις τρελανετε εσεις τις πεθερες.
Μπράβο σε εσάς που τα έχετε καταφέρει και μιλάτε στις πεθερές. Εγώ εξακολουθώ και δεν μιλάω(6 χρόνια γνωριμίας) και το αποτέλεσμα; Τσακωνόμαστε με τον άντρα μου. Στα πρόθυρα χωρισμού. Δυστυχώς δεν έχω το σθένος να την αντιμετωπίσω γιατί αν το κάνω, τελείωσαν οι σχέσεις μας και φυσικά με τον άντρα μου διότι θα του μείνει σαν αγκάθι στην σχέση μας..Κ πάλι μπράβο σας!!!! Εγώ είμαι δειλή και ο άντρας μου πολύ κολλημένος. Συμβουλή: Από την αρχη της σχέσης (Για τις ελεύθερες που μπορεί να διαβάζουν)να μην δέχεστε πράγματα για χάρη του συντρόφου σας. Το ενα θα φέρει το άλλο και όταν θα αντιδράσετε θα σας πει ότι αλλάξατε μετά το γάμο, πόσο μάλιστα μετά που αποκτήσατε και παιδιά. Δεσατε τον γάιδαρο. Ηλιθιότητες αντρών.
Αχ εχω σχέση 2 χρόνια.. Κακές σχέσεις με τη πεθερα εχω.. Για κάποιο λογο με μισεί.. Μαλλον που της πήρα τον γιο! Χαχα. Συνέχεια μου κανει κουμάντο σε όλα.. Με ειρωνεύεται.. Με βρίζει αισχρά. Δεν μπορω ν αντίδρασω οσες φορές Μίλησα στον δικο μου για την μητέρα του τσακωνομασταν η μαμα μου αυτό η μαμα μου εκείνο κ μη ξανα πεις κουβέντα να υποστείς οτι σ λεει Κλπ. Δεν μπορω. Συνέχεια τηλ τον πέρνει που είσαι τι ωρα θ ρθεις (δεν μένω μαζι του μένει μ τους δικούς του γιατι εχει λατρεία στη μάνα του τρελή... Και δεν είναι έτοιμος οικονομικά στο ν εχει σπιτι ν μείνουμε... Τελος πάντων. Πρωτα υπήρχε σεξουαλική επαφη πλεον οχι.... Ειμαι να σκασω....
Και εγώ το ίδιο πράγμα έχω με την πεθερά μου εκείνη όλα μέλι γάλα αλλά τώρα που εγώ είμαι ψυχρή απέναντι της είναι και εκείνη απέναντι μου... Αλλά εμένα μου την δίνει στα νεύρα με ότι κανει....έχουμε ένα μαγαζί με τον άντρα μου και καθε μέρα έρχεται και ανακατεύεται παντού...σε παραγγελίες σε θέματα του μαγαζιού...και διάφορα άλλα... Δεν μπορώ άλλο και μετά που λέω στον άντρα μου ότι με ενοχλεί αυτό που κάνει μου φωνάζει και καταλήγουμε να τσακωνόμαστε....
Έχω θέμα με την πεθερα μου,την γιαγιά του αντρα μου κ τον αντρα μου..πιστεύει ότι η μητέρα μου ανακατεύετε παντού επειδή με πέρνει τηλ να με ρωτήσει τι κάνω αν είμαι καλα κ πω παω γιατί είμαι έγκυος στους πρώτους μήνες κυοισης κ επειδή έπαθα αποκόλληση έχουν πέσει σχετικά όλοι πάνω μου.ας ξεκινήσω από την μητέρα μου για να τα παω με την σειρά.πιστευει πως ανακατεύεται επειδή θα μου πει την γνώμη τις σε κάτι ακόμα κ για τον τοκετό επειδή η γιατρός που παω μου είπε αρκετά λεφτα για ιδιωτικό κ να παω σε δημόσιο ήταν η πρόταση τις κ πως έχει γιατρό εκείνη αν θελουμε.π σύζυγος μου δεν θέλει για να μην κάνουμε αυτό που θα πει εκείνη δεν την πάει Κ δεν μπορω να καταλαβω τον λόγο..επειδή αυτός δεν έχει καλες σχέσεις με την μητέρα του μάλλον δεν πρέπει να έχω κ εγω με την δικιά μου αυτό καταλαβενω..το πρόβλημα με την πεθερα μου ποιο είναι;μάλλον με τις ώρες τις ποτέ μπορεί να μιλάμε σαν φίλες κ ποτέ με κάνει κ νιώθω τόσο άσχημα μέσα στο σπίτι τις γιατί δυστηχως δεν μένουμε ακόμα μόνοι μας.μπορει να με μειώσει με τον ειρωνικό τρόπο τις να με νευριάσει τόσο πολύ που δεν τις Απανταω την έχω υποστηρίξει πολλές φορες κ πάλι έχω βρει κ τον μπλελα μου..ποτέ έτσι ποτέ αλλιώς..πραγματικά νιώθω ότι δεν μπορω δυο χρόνια τώρα να μου λένε κ να μην μιλάω..να μου κατηγορεί τον γιο τις για πράγματα τα οποία μάλλον είναι αλήθεια αλλά πάλι δεν τις απαντάω λέω αστη να λέει αστη να λέει μέχρι που μια μέρα έκανα ένα μπαμ κ έφυγα...κ ξαφνικά μαθαίνω πως είμαι έγκυος.κ σαν να μην φτάνει αυτό έχω την γιαγιά του που θέλει να έχει τον πλήρη ελενχω για τα πάντα..τι κάνω που πάμε τι τρώμε αν θα βγούμε να μην αργήσουμε πολύ γιατί δεν κάνει να περπατάω πολύ με ρώτησε μέχρι ποτέ ήταν η τελευταία περίοδος μου;;;κάτι που η μάνα μου δεν με ρώτησε...να μην φορέσω αυτό για να κοιμηθώ να βαλω εκεινο πλήρης αναφορά..μέχρι κ το αν κάνω σεξ με τον αντρα μου τωρΑ ενταξει......μόνο πως στο κάνω δεν με έχει ρωτήσει κ μετά λέει ο άντρας μου ότι ανακατεύεται η μάνα μου...όχι πείτε μου είναι δυνατόν;κ στο κάτω κάτω είναι μάνα μου όχι γιαγιά μου;δε λέω μπορεί η γιαγιά να το κάνει από ενδιαφέρον κ αγάπη αλλά είναι κουραστικό πολύ κ νομίζω πως δεν κολλάει ότι ανακατεύεται η μάνα μου μάλλον η γιαγιά του κ η σπαστικια ιδιότροπη μάνα του...κ σαν να μην φτάνει αυτό πιστεύω κάτι πολύ συμαντικο κ άσχημο κ προσπαθώ να μην το σκέφτομαι...πως ο άντρας μου με έχει απατήσει κ ίσως να το συνεχίζει η,με αφήνει να ήρεμισω λίγο γιατί κάτι έχω πάρει πρέφα κ με αφήνει να το ξεχάσω.παντως όταν του το είπα η αντίδραση του ήταν πολύ άσχημη...φωνές κακό επιθετικός μάλλον ενοχή...τελικά υπάρχω κ εγω που έχω πρόβλημα...οποτε γλυκιά μου μερικά συναισθήματα είναι πιο άσχημα..κ ναι μιλά γιατί θα σκασεις
Δεν ξέρω τι να κάνω ρε γαμωτο...στο μυαλό μου εδώ και καιρό γυρνάει η ιδέα να χωρίσω...θέλω να κάτσω μόνη μου να σκεφτώ να πάω σε έναν ψυχολόγο να τα πω...να δω τι θα μου πει μπορεί να εχω εγω κόλλημα και να μην είναι πρόβλημα όντως...
μιλά απλά κορίτσι μου τι περιμένεις
περνάω πολύ δύσκολη φάση και χρειάζομαι συμβουλές αλλά δύσκολα βρίσκεις ανθρώπους που να σε κατανοούν... Έρχετε σπίτι και μου λέει συνέχεια τι θα κάνω με το παιδί μ τι θα κάνω με το σπίτι μ και όλα αυτά σαν να είμαι ηλιθια και να μην ξέρω να φροντίζω το ίδιο μου το παιδί... Δε αντέχω άλλο θέλω να την κάνω απλά να μην ανακατεύετε στα οικογενειακά μ στα παιδιά μ και στο σπίτι μου... Να έρθει να βλέπει το εγγονάκι της και να φεύγει και όχι να ανακατεύετε παντού... Και μου δίνει πάντα παραδείγματα από την άλλη της νύφη δηλαδή " η νύφη μου κάνει αυτό η νύφη μ σκεπάζει έτσι το παιδί ή νύφη μ κάνει το αλλο'' δεν το μπορώ να αυτό τι με νοιάζει εμένα τι κάνει η νύφη της η αδερφή της και όλοι τους? Θέλω να κάνω αυτό που θεωρώ εγώ σωστό στην οικογένεια μ και όχι να μ λέει αυτή τι θα κάνω... Δε ξέρω πως να της το κόψω ειλικρινά είμαι από απογοητευμένη
Αυτά που γράφεις εδώ να της πεις...οτι δεν έχει το δικαίωμα ν ανακατεύεται στην οικογένεια σας κι ότι αυτό ειναιτο σπίτι σας και έτσι κάνετε εσείς και ότι εάν δεν της αρέσει μπορει να φύγει.. Απλά βάλε όρια με τον άνδρα σου απέναντι σε όλους ανεξαιρέτως Συγγνώμη αλλά εάν δεν έχουν ωράριο και όρια οι επισκέψεις πως θα έχει ωράριο το παιδί σου?