Γιατί θα γεννήσω τελικά σε δημόσιο μαιευτήριο (Μέρος Β’)
Γεννήθηκα, μεγάλωσα, σπούδασα και εργάστηκα στη Θεσσαλονίκη. Στις 25 Μαρτίου 2009, μάζεψα τα μπογαλάκια μου και μετακόμισα στην Αθήνα για να ζήσω με τον αγαπημένο μου.
Δύο μήνες μετά κρατούσα στα χέρια μου ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης! Συγκίνηση, χαρά! Απερίγραπτα συναισθήματα… Αφού πήραμε τηλέφωνο συγγενείς και φίλους, σκεφτήκαμε «Α! Χρειαζόμαστε ένα γυναικολόγο!». Βρισκόμουν στην Αθήνα μόλις λίγες μέρες και όπως μπορείτε να φανταστείτε, δεν είχα προλάβει να διευθετήσω το ζήτημα γυναικολόγος. Είχα διευθετήσει άλλα, όπως κομμωτής, καταστήματα ρούχων, γυναικολόγο, όμως, τσου!
Ο άντρας μου πρότεινε να πάμε σε ένα γνωστό του, πολύ καλό γυναικολόγο της Αθήνας. Τον γνωρίζει σχεδόν 20 χρόνια, του έχει στείλει κατά καιρούς πολλές φίλες του, αλλά, φυσικά, αφού είναι και για αυτόν το πρώτο παιδάκι, δεν είχε καμία ιδέα του τι παίζει με τα μαιευτήρια, τις αμοιβές κτλ.
Ο γιατρός ήταν, όντως, συμπαθέστατος. Με εξαίρεση το μέσο χρόνο αναμονής 90 λεπτά στο σαλόνι του ιατρείου του, η μηνιαία μας επίσκεψη ήταν πάντα άψογη. Μας έλυνε τις απορίες, ψηλαφούσε την κοιλιά μου, με ζύγιζε, πληρώναμε, φεύγαμε. Υπέρηχο δεν κάναμε, γιατί δεν διέθετε μηχάνημα. Ήταν εκ πεποιθήσεως αντίθετος.
Ήξερα ότι θα γεννούσα στο χ μαιευτήριο. Είχα κάνει την έρευνά μου μέσω Internet για τις τιμές, ήξερα πάνω κάτω τι μας περίμενε. Αυτό που έλειπε για να κανονίσουμε την…. πορεία μας, ήταν το ύψος της αμοιβής του γιατρού. Πριν λίγες μέρες και ενώ η εγκυμοσύνη μου είχε πλέον μπει για τα καλά στον έκτο μήνα, είχαμε το κλασικό μας ραντεβού. Είχα παρακαλέσει από το σπίτι τον άντρα μου να ρωτήσει για το οικονομικό. «Εσύ είσαι ο άντρας, εσύ πρέπει να το κάνεις!!», του είπα σκασμένη στα γέλια.
Είχα διαβάσει λίγες μέρες νωρίτερα κάποια κείμενα-καταγγελίες στο internet σχετικά με τα ιδιωτικά μαιευτήρια, τις αμοιβές γιατρών και το γενικότερο αίσχος που επικρατεί ΚΥΡΙΩΣ στην Αθήνα. Τονίζω ότι μιλάμε κυρίως για Αθήνα, γιατί τα πράγματα στην υπόλοιπη Ελλάδα είναι –σύμφωνα και με μαρτυρίες ανθρώπων που μας προσέγγισαν με αφορμή το προηγούμενο κείμενό μας- σε καλύτερη κατάσταση.
Τελειώνουμε, λοιπόν, το ραντεβού μας και ο Μάνος ρώτησε. Και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Ο γιατρός μας εξήγησε ότι για τον χ, ψ, ω λόγο –που μεταξύ μας, δεν κατάλαβα, η αμοιβή του άλλαζε ανάλογα με το δωμάτιο που θα επιλέγαμε. Όχι απλά άλλαζε, αλλά ήταν ισάξια! Με έλουσε κρύος ιδρώτας. Μιλούσαμε για ένα διόλου εκαταφρόνητο πακετάκι Ευρώ.
Φεύγοντας από το ιατρείο του, έπιασα το χέρι του άντρα μου και ψιθύρισα «Πλάκα μας κάνουν…». Αυτός, χαλαρότερος, ίσως γιατί και ο ίδιος δεν είχε καταλάβει 100% την κεραμίδα που ειχαμε ακούσει, μου είπε να μην ανησυχώ και ότι θα τη βρούμε την άκρη, θα πάμε σε ότι δωμάτιο θέλω, να μη με απασχολεί καθόλου το θέμα, το παν είναι να είμαι καλά…
Για μισό λεπτάκι… Εγώ για λόγους δικούς μου, θέλω να είμαι σε μονόκλινο. Ενώ είμαι, ρε παιδί μου, φοβερά κοινωνική και μπλα μπλα μπλου, πιστεύω ότι τις πρώτες μέρες με το μωρό μου θέλω να τις περάσω πριβέ και όχι με άλλους στο δωμάτιο. Γούστα είναι αυτά. Αν, λοιπόν, επέλεγα να μείνω σε μονόκλινο στο ιδιωτικό μαιευτήριο, θα έπρεπε να το πληρώσουμε 4.500 Ευρώ. Λιποθυμάς ούτως ή άλλως με την τιμή αυτή, έτσι δεν είναι; Ο γιατρός λέει ότι θα πάρει λεφτά όσα και το δωμάτιο. 4.500 + 4.500 = 9.000 Ευρώ. Αν επιλέξω ιδιωτική εταιρία για τη φύλαξη των βλαστοκυττάρων του μωρού μου, πάει συν 2.000, άρα 11.000. Αν επιλέξω να τα κάνω δωρεά στην Ακαδημία Αθηνών και πάλι θα μου τσιμπήσουν από το μαιευτήριο κανένα τριακοσάρι για τη συλλογή. Βάλε και ότι άλλα έξοδα μπορεί να προκύψουν… Λιγότερο από 10.000 δεν θα δίναμε.
10 χιλιάδες Ευρώ. Καταλαβαίνουμε για τι ποσό μιλάμε;;
Η πρώτη μου σκέψη ήταν, άσε το μονόκλινο, καλό είναι και το δίκλινο. Δίκλινο σημαίνει 3.500+3.500= 7.000 μόνο το δωμάτιο και ο γιατρός.
«Τι να κάνουμε, αφού έτσι είναι…», ήταν η πρώτη μου σκέψη. Φλέρταρα έντονα και με το ενδεχόμενο του τρίκλινου, αλλά η μαμά μου άρχισε να φωνάζει «Όχι τρίκλινο, δίκλινο και έκλεισε το θέμα».
Πέρασαν λίγες μέρες και όλο το επανέφερα στο μυαλό μου. Προσέξτε: δεν είναι ότι δεν έχουμε ή ότι δεν θα βρίσκαμε να τα δώσουμε. Είναι ότι αισθανόμουν προδωμένη, ηλίθια και κορόιδο, λες και μου είχαν φορέσει μια μάσκα με τεράστια μύτη και όλοι με έδειχναν και γελούσαν.
Πώς άραγε κοστολογείται η αξία ενός δωματίου; Τι είναι αυτό το τόσο σπέσιαλ σε ένα μονόκλινο ιδιωτικού μαιευτηρίου που το κάνει να κοστίζει ένα χιλιάρικο τη μέρα; Το πρωινό του είναι μπουφές τύπου Hilton; Έχει θέα τον Παρθενώνα; Τα σεντόνια είναι κεντημένα με νήμα κοραλλιού;
Και γιατί να δώσω κοντά πέντε χιλιάρικα στο γιατρό, σε περίπτωση που γεννήσω φυσιολογικά και αν όλα πάνε καλά, χωρίς κανένα πρόβλημα; Έχετε δει ποτέ με τα μάτια σας φυσιολογικό τοκετό; Έχετε γεννήσει; Σε μία νορμάλ περίπτωση, πείτε μου, σας παρακαλώ, με απόλυτη ειλικρίνια, τι είναι αυτό που κοστολογεί τη φυσική αυτή διαδικασία του ανθρώπου στα 5.000 Ευρώ…;
Πιο πολύ απ’ όλα, όμως, με εξόργισε το «η τιμή ανεβαίνει ανάλογα με το δωμάτιο». Πείτε μου ποιο σατανικό μυαλό σκέφτηκε αυτή τη λογική και πόσοι ηλίθιοι –συγγνώμη, αλλά έτσι είναι- συνάνθρωποί μου τη δέχτηκαν; Αλλάζουν οι υπηρεσίες με βάση το δωμάτιο; Το μωρό μου θα γλυστρίσει σαν χέλι αν πάω σε μονόκλινο και θα με ζορίσει παραπάνω αν πάω σε τρίκλινο;
Όλα αυτά τριγύριζαν στο μυαλό μου. Τα βράδια με έπιανε μεγάλο άγχος. Μου κοβόταν η αναπνοή. Δεν υπερβάλλω. Αν η αρχή της ζωής του παιδιού μου ήταν τόσο δαπανηρή, τότε τι θα είχαμε να αντιμετωπίσουμε στο μέλλον; Ήταν και οι ορμόνες της εγκυμοσύνης που έκαναν πάρτι και μου διπλασίαζαν το άγχος.
Προχθές, καθώς χάζευα στο Internet το μεσημέρι, ρώτησα τον άντρα μου, «Σε πειράζει να αλλάξουμε γιατρό;»
Ούτως ή άλλως δεν είχα δεθεί μαζί του… Η εγκυμοσύνη μου –ευχαριστώ το Θεό για αυτό- προχωράει χωρίς προβλήματα και έτσι πλην των τυπικών μηνιαίων ραντεβού, δεν είχα καμία παραπάνω σχέση μαζί του.
«Γιατί το λες αυτό;», με ρώτησε
Του εξήγησα τις σκέψεις μου, τις αντιρρήσεις μου. Συμφώνησε μαζί μου. «Ότι θέλεις, θα κάνουμε»
Και τότε μου ήρθε η φλασιά: γιατί να γεννήσω σε ιδιωτικό μαιευτήριο και να πασχίσω να βρω ένα γυναικολόγο που δεν ακολουθεί την τακτική αμοιβή=δωμάτιο και να μη γεννήσω σε δημόσιο μαιευτήριο; Τι ήταν αυτό που εξ αρχής με είχε κάνει να πιστεύω ότι πρέπει να γεννήσω σε ιδιωτικό;
Έχω πολλές φίλες, ακόμα και ευκατάστατες, που γέννησαν σε δημόσιο και όλα πήγαν μια χαρά. Εγώ γιατί να μην το κάνω;
Έτσι απλά και αυθόρμητα αποφάσισα να γυρίσω την πλάτη μου σε ένα σύστημα που με βρίσκει παντελώς αντίθετη. Δεν γουστάρω να δώσω τα λεφτά μου σε περιττά –κατά τη γνώμη μου- φρουφρου να στολίζουν το μεγαλύτερο θαύμα της ζωής μου. Γουστάρω να τα ξοδέψω με τον άντρα μου και την κόρη μου σε ότι βάλει το μυαλό μας.
Και επιτέλους, πώς είναι δυνατόν να θέλουμε να διορθωθεί η δημόσια υγεία, όταν εμείς οι ίδιοι της γυρνάμε την πλάτη και τη σνομπάρουμε; Η επανάσταση θέλει θυσίες. Και ναι, θέλω όλοι όσοι εργαζόμαστε και ασφαλιζόμαστε να μπορούμε να χαιρόμαστε τα προνόμιά μας. Μόνο αν τα αξιοποιήσουμε, μπορούν αυτά να αλλάξουν.
Όταν δημοσιοποιήσαμε την άποψή μας στο Facebook, στο blog αυτό, αλλά και στο forum mammyland στο οποίο είμαι μέλος, οι απόψεις που ακούστηκαν ήταν πολλές και διάφορες.
Γυναίκες που είχαν γεννήσει σε ιδιωτικά και αισθάνονταν θύματα. Γυναίκες που γέννησαν σε δημόσια και ήταν υπερευχαριστημένες. Γυναίκες που γέννησαν σε δημόσια και είχαν μια κακή εμπειρία. Γυναίκες που έδωσαν λεφτά σε ιδιωτικά, δηλώνοντας ότι έτσι ένιωσαν και έτσι έκαναν. Ιστορίες για φακελάκια. Γυναίκες που δεν ήθελαν να αφήσουν τον επί χρόνια γυναικολόγο τους, παρ’ ότι ζητούσε πολλά. Και φυσικά, πολλές ιστορίες τύπου «η ξαδέρφη του κουνιάδου μου έπαθε αυτό» ή «η γυναίκα ενός συναδέλφου της νύφης μου το άλλο».
Δεν υπονόησα ποτέ ότι οι γιατροί στο δημόσιο είναι καλύτεροι. Ούτε επηρεάστηκα από ιστορίες για αγρίους… Γιατροί καλοί και γιατροί κακοί υπάρχουν παντού. Και αυτό ισχύει για όλα τα επαγγέλματα! Υποστηρίζω μόνο το δικαίωμά μας να τεκνοποιούμε σε αυτή τη χώρα που πάσχει από υπογονιμότητα. Δεν είναι μόνο δικαίωμα, είναι ανάγκη και δεν μου αρέσει που η ανάγκη μας χτίζει τις βίλες κάποιων.
Αν ζούσα σε άλλη χώρα, να είστε σίγουροι ότι θα γεννούσα στο σπίτι μου. Αυτή είναι η εμπειρία που θα ήθελα να έχω από τον τοκετό μου. Στην Ελλάδα, όμως, δεν το τολμώ, γιατί σε όσους έχω τολμήσει να το πω, έστω και γελώντας, με έχουν αποκαλέσει τρελή, αλλά και γιατί το ποσοστό τέτοιων γεννήσεων είναι τόσο μικρό που δεν ξέρω αν θα μπορούσα να το τολμήσω και εγώ.
Θα μπορούσα να γράφω σελίδες ολόκληρες, όμως δεν θέλω να σας κουράσω… Τα μόνα που θέλω να κρατήσουν όσοι και όσες διαβάζουν το κείμενο αυτό είναι τα εξής:
1. Μην ντραπείτε να ρωτήσετε από την αρχή το γυναικολόγο σας σχετικά με την αμοιβή του.
2. Ενημερωθείτε και για την παροχή απόδειξης!
3. Σε περίπτωση που η αμοιβή ΔΕΝ σας βρίσκει σύμφωνους, μην διστάσετε να τον αλλάξετε. Δεν είναι ντροπή, είναι δικαίωμά σας
4. Μάθετε να κάνετε έρευνα αγοράς για τα πάντα.
5. Αν αποφασίσετε να γεννήσετε σε δημόσιο μαιευτήριο, μην επηρεαστείτε από όσους σας πουν με ύφος «Μα σε δημόσιο;». Η δημόσια υγεία δεν υστερεί σε τίποτα της ιδιωτικής.
6. Αν έχετε οποιαδήποτε προσωπική εμπειρία, θετική ή αρνητική, βοηθήστε την να ακουστεί. Η φωνή σας έχει δύναμη και μπορεί να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους.
Σέβομαι απόλυτα την απόφαση του καθενός σχετικά με το πώς θα έρθει στον κόσμο το παιδί του. Δεν κατακρίνω όσους επιλέγουν τα ιδιωτικά, ούτε επικροτώ όσους μισούν τα ιδιωτικά. Το μόνο που ελπίζω είναι η προσωπική μου εμπειρία να βοηθήσει και άλλους ανθρώπους στην απόφασή τους!
Έχω ήδη ξεκινήσει τη διαδικασία… εύρεσης ενός καλού γιατρού που συνεργάζεται με δημόσιο μαιευτήριο… Όπως και να ΄χει, ξέρετε ότι θα σας κρατάω ενήμερους για τα πάντα, όπως, άλλωστε, κάνω από την αρχή της εγκυμοσύνης μου!
Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια και τα e-mail σας!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ Κ ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΚΥΡΙΕΣ!!! ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΠΡΙΝ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΣΤΟ "ΕΛΕΝΑ"!! ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΕΧΕΙ Κ ΤΑ ΥΠΕΡ Κ ΤΑ ΚΑΤΑ!! 1. Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΖΗΤΟΥΣΕ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΚΑΘΕ ΦΟΡα 40 € ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΤΟΥ ΗΤΑΝ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΊΟ, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΧΩΡΙΣ ΑΠΟΔΕΙΞΗ Κ ΜΟΥ ΖΗΤΗΣΕ 1400 € ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΝΑ!! 2. ΤΙΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΤΞΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΙΣ ΠΛΗΡΩΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΚΑΛΥΠΤΕ ΟΛΕΣ Ο ΕΟΠΠΥ, ΑΚΟΜΑ Κ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΥΠΕΡΥΧΟ... ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΠΩΣ ΠΗΡΑ ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ ΜΟΝΟ ΜΕ 55€ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ ΣΕ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΠΤΕΡΥΓΑ, ΕΥΡΥΧΩΡΟ Κ ΜΕ ΑΡΙΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ...ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ΕΥΓΕΝΙΚΕΣ ΑΚΟΜΑ Κ ΟΙ ΚΑΘΑΡΙΣΤΡΙΕΣ...ΠΑΡΑΠΟΝΟ ΑΠ ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΝΕΝΑ!!! Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΣΤΗ ΘΕΡΜΟΚΗΤΙΔΑ ΓΙΑ 4 ΜΕΡΕΣ Κ ΤΑ ΜΕΤΡΑ ΗΤΑΝ ΑΥΣΤΗΡΟΤΑΤΑ ΕΠΙΤΡΕΠΟΝΤΑΝ ΜΟΝΟ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ Κ ΚΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟΣ..Κ Ο ΧΩΡΟΣ ΠΕΝΤΑΚΑΘΑΡΟΣ..ΟΙ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ΠΑΝΩ ΑΠ ΤΑ ΜΩΡΑ ΣΥΝΕΧΩΣ Κ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΙΚΕΣ..ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΣΑΣ ΠΩ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΝΟΥΝ ΓΑΛΑ, ΠΑΝΕΣ ΚΤΛΠ ΠΑΝΤΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Κ ΥΠΕΡ Κ ΚΑΤΑ!!!Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΟΜΩΣ ΝΑ ΛΕΓΕΤΑΙ!!!
Κάνουμε λες και είχαμε μονόκλινα να γεννάμε και στο χωριό μας δεν θα γίνουμε άνθρωποι ποτέ σε αυτόν τον τόπο όσο η μεγαλομανια μας να ξεπεράσουμε τη διπλανή μας θα είναι σκοπός ζωής..... Περαστικά μας!!!!
Αργά το ανακάλυψα και πολύ αργά το διάβασα το κείμενό σου!Εγώ βέβαια, θα γεννούσα εκεί που γέννησα αλλά γιατρό θα είχα αλλάξει γιατί αντίθετα με εσάς εμάς η κεραμίδα της αμοιβής μας ήρθε μετά τη γέννα!Όσες φορές και να ρωτήσαμε πριν ερχόταν -εκ του πονηρού,όπως εκ των υστέρων αποδείχτηκε- η απάντηση "Γέννα εσύ με το καλό και θα τα βρούμε".
Επιτρέψτε μου να πω και εγώ την άποψή μου.Το αγοράκι μου το γέννησα στο δημόσιο μαιευτήριο Αλεξάνδρα,ήμουν σε δίκλινο και αν γνώριζα εξ αρχής τις απίστευτα χαμηλές τιμές θα πήγαινα σε μονόκλινο που ήταν και το όνειρο μου....!Το μόνο αρνητικό ήταν οτι απαγορεύεται η παρουσία του συζύγου την ώρα του τοκετού.Κατά τ'άλλα ήταν ΟΛΑ ΥΠΕΡΟΧΑ.Ο γιατρός μου απλά μναδικός,η δε μαία μου φαντάζει στα μάτια μου ως Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΕΡΕΖΑ!Όλες οι νοσοκόμες,ο αναισθησιολόγος ώς και ο τραυματιοφορέας ήταν γλυκήτατοι,ευγενέστατοι και πρόθημοι να εξυπηρετήσουν κάθε στιγμή.Το φαγητό ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ (και είμαι πολύ περίεργη σε αυτό) και απο καθαριότητα δεν έχω λόγια.Έχοντας υπάρξει απλά επισκέπτρια σε ιδιοτικά μαιευτήρια έχω να πώ οτι τα ένοιωθα όλα απίστευτα ψυχρά και σε ΌΛΟΥ του πρωσοπικού τα μάτια έβλεπα ευρώ.......Λές και έβλεπα τον Σκρούτζ!!!!!!!Σαν να έβλεπαν όλα τα ζευγάρια να μοιάζουν με χρυσές λίρες.......
geia sas tha sas milhsw gia thn aisiodoksh pleyra twn dhmosiwn nosokomeiwn..den skefthka kan an prepei na gennhsw h oxi se dhmosio nosokomeio sthn pepoithhsh moy ayth pezei rolo to gegonnos oti katoiko se ena akritiko eparxiako nhsi toy opoioy h maieytikh klinikh toy einai kainoyria oi giatroi einai ekseretikoi to prosopiko para polu sunergashmo.gennhsa me kaisarikh tomh emeina 4 meres sthn klinhkh se monklino xwris na to zhthsw kan!!! den moy zhthse kaneis xrhmata edwsa monh moy kapoio mikro poso se gynaikologo anaisthisiologo kai stis maies poy htan mesa sto xeirorgeio kathws kai sthn nosokoma poy me proetoimase gia to xeoroyrgrio...eilikrina ta posa poy zhtane oi giatroi san amoibh moy fainontai terastia!!!akoy ekei 3500-4000 e poy zoyme? na tonisw edw oti ston topo moy yparxei ypersyxronh olokainoyria idiwtikh maieytikh klinikh kai ekseretikoys giatroys(to lew me apolyth bebaiwtita mias kai enas apo aytous htan o giatros ths mhteras moy otan gennhthika egw egkymosynh sta 37 me polles epiplwkes aimoragia molynsh kai sto telos toketos stis 24 ebdomades kai prin 32 xronia se akritiko nhsi.)parola ayta epeleksa na gennhsw sthn klinikh toy dhmosioy eparxiakoy nosokomeioy toy nhsioy moy.to mono arnithko einai h talaipwria stis episkepseis mia kai h zhthsh einai terastia pollys xronos anamvnhs gia na pame gia eksetash oi egkyes tote phgaina 7 me 7:30 prin ta ranteuou...kathws kai oti den yparxei yperhxws sto iatrio kai eprepe na paw se idiwth h sto aktinologiko ths klinikhs... kata ta alla thetikotath empeiria den exw parapono eidika se sxesh me osa akoyw kathws se kairoys krishs den einai prepwn na milame gia 10 xiliades e gia enan toketo kai oi idiwtikes klinikes na doyn thn pragmatikotta gyrw mas!!