Ο υπέροχος μπαμπάς μας!
Ίσως το έχω ξαναγράψει: από τη μέρα που άρχισα να ζω στο ίδιο σπίτι με τον άντρα μου, ένιωθα όλο και πιο έντονα την ανάγκη να «δημιουργήσω» μαζί του ένα παιδάκι. Όταν υπάρχει μεγάλη αγάπη ανάμεσα σε δυο ανθρώπους, τότε είναι λογικό και επόμενο, έτσι δεν είναι;
Είμαι πολύ περήφανη που η κορούλα μου θα έχει το Μάνο μου για μπαμπά. Είναι ο πιο γενναιόδωρος άνθρωπος που έχω γνωρίσει ποτέ. Από όλες τις απόψεις! Θα μπορούσα να σας γράψω σελίδες ολόκληρες για αυτόν, όμως αποφάσισα απλά να σας δώσω να διαβάσετε το κείμενο που έγραψε τη μέρα που κάναμε τον υπέρηχο β’ επιπέδου…
Σ’ αγαπώ, αγάπη μου!!
Τα δωράκια που μας έχει αγοράσει ο μπαμπάς μας!
-Δεν γράφεις τίποτα για το μωρό…μου «διαμαρτύρεται» συχνά-πυκνά η Ολιβ.
– Θα γράψω…της λέω… και για πρώτη φορά αυτο το «θα» μου φαίνεται ψηλός τοίχος.
Δεν είχα σκεφτεί ποτέ, ότι θα μπορούσα να’χω παιδί.
Και ξαφνικά το απόγευμα της 4ης Ιουλίου, καθώς φωτογράφιζα αμέριμνος στην Μητροπόλεως κτύπησε το κινητό μου… Η Ολιβ…
-Αγάπη μου, είμαι έγκυος…
Εκείνο το δευτερολεπτο η ζωή μου έκανε restart.
Ψέμματα λέω… format έκανε… και αμέσως μετά start.
Ολες μου οι θεωρίες, οι απόψεις, τα πιστεύω έμειναν για ένα (ατέλειωτο) δευτερόλεπτο στο pause.
Oταν ξαναξεκίνησαν δεν ήταν οι ίδιες…
Ισως να έμοιαζαν… αλλά ίδιες δεν ήταν…
Ολον αυτον τον καιρό την παρακολουθούσα να αλλάζει ριζικά… Στην αρχή με τις ορμόνες της που έκαναν πάρτι… με την κοιλίτσα της που φουσκώνει αργά, αλλά σταθερά και τέλος με τα ενδιαφέροντα της που στόχευσαν μόνο εναν στόχο:
Το μωράκι.
Κάποτε ο Αλέκος Σακελάριος μου’χε πει:
-Στην ζωή δεν χρειάζεται πάντα να’σαι πρωταγωνιστής… αξίζει άλλο τόσο να’σαι και θεατής.
Αυτη η φράση (εκείνη την εποχή που ήμουν πιτσιρικάς) μου’χε ξεκλειδώσει πολλά πράγματα.
Εχω υπάρξει πολλές φορές πρωταγωνιστής κι άλλες τόσες θεατής… Τώρα όμως είναι η πρώτη (μοναδική;) που είμαι και πρωταγωνιστής και θεατής.
Ενας πρωταγωνιστής-θεατής… ένας θεατής-πρώταγωνιστής.
Η Ολιβ κρατάει μέσα στην κοιλίτσα της ο,τι πιο πολύτιμο έχω στη ζωή.
Πάλι ψέμματα λέω:
Ο,τι πιο πολύτιμο έχω στη ζωή, έχει μέσα του ένα άλλο επίσης το ίδιο πολύτιμο.
Μπερδεμένο (για το μυαλό ενός αρσενικού), αλλά ταυτόχρονα και απόλυτα σαφές.
Σήμερα το μεσημέρι πήγαμε στο «Λητώ» και είδαμε τον τρίτο υπέρηχο του παιδιού… Ολοκληρωμένο πια… με τα δακτυλάκια του… την σπονδυλική του στήλη… τα ματάκια του… τη μύτη του….το στόμα του…και στο 4D σαν να φάνηκε να μας χαιρετά.
Κρατούσα την videocamera και εκείνο το pause – που σας έλεγα πιο πάνω- ξαναπατήθηκε.
Μεσα από την κοιλιά της αγάπης μου… με χαιρετούσε η άλλη μου αγάπη. Το μωρό μας , η Αθηνά (έτσι λέγανε τη γιαγιά μου)… πουρχεται
Πώς ονομάζεται αυτο το συναίσθημα;
Μμμμμμ… νομίζω δημιουργική τρέλλα.
Πήγαμε στην Γλυφάδα… η Ολιβ άστραφτε από μέσα προς τα έξω…
Φαγαμε και γυρίσαμε σπίτι.
Η Ολίβια ανέβηκε για να ξαναδει το video και να το μοντάρει.
Εγώ συνέχισα για φωτό…
Για πρώτη φορά σταμάτησα στο Μothercare στην Ερμού.
Μπήκα μέσα…
Παντού γυναίκες που αγόραζαν για τα μωρά τους ή για τα παιδιά φιλενάδων τους….
Στάθηκα σε ένα stand που έγραφε: 0-3 μήνες…
Χαχαχαχαχαχαχα… υπέροχο συναίσθημα…
Πήρα της Αθηνάς το πρώτο της δώρο… μια μπλουζίτσα και ενα ζευγάρι μικροσκοπικά κόκκινα παπουτσάκια.
Δεν έχω κρατήσει με περισσότερο καμάρι τσάντα μέ δώρο…
Σταμάτησα μπροστά στο Folie-Folie…
Eκεί ήταν πιο οικεία τα πράγματα.
Ακούμπησα την τσάντα πάνω στην βιτρίνα με τα κοσμήματα…
Μου άρεσαν δυο δακτυλιδάκια…
Τα πήρα και τα δυο για την Ολιβ.
Μοιράζεται η αγάπη;
Ναι.. σε ίσα μέρη… που κάνουν ΕΝΑ!
i koroula sas i athina tha einai polu perifani gia tous goneis tis! euxomai osi agapi exete metaksu sas.. na metadwsete kai stin prigkipissa sas.. kai na dimiourgisete mia omorfi, eutuxismeni oikigeneia! eisai polu tuxeri pou o antras sou evale se mia seira skepseis kai sunaisthimata k katafere na ta diatupwsei k se ena xarti... kai polu xaqroumeni kai i kori sou xronia argotera pou tha pesoun sta xeria tis! allwste oloi kseroume tis adunamies koris kai patera.. kai gw to zw sto idio mou to spiti ;)
Θεωρω πως ειναι ελαχιστοι οι αντρες που αισθανονται ετσι,ποσο μαλλον να το εξωτερικευουν!Μακαρι να ηταν και ο δικος μου ετσι...Γιατι μπορει στα λογια να ειναι καλος αλλα οι πραξεις πολλες φορες τον διαψευδουν.