Δύο μήνες μαζί..!
Πότε πέρασαν δυο μήνες από τη μέρα που -γεμάτη άγχος!!- μπήκα στο Αρεταίειο αγκαλιά με τον Μάνο για να φέρω στον κόσμο την κόρη μας… Μου φαίνεται τόσο κοντινό και τόσο μακρινό ταυτόχρονα. Θυμάμαι έτσι όπως ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του χειρουργείου και κοίταζα αμήχανα τα φώτα στο ταβάνι, την αναισθησιολόγο να σκύβει προς το μέρος μου και να μου λέει «Τώρα έρχεται η μικρή σου!«… Ένιωσα κάτι να βγαίνει από μέσα μου και για μερικά δευτερόλεπτα που μου φάνηκαν αιώνες, δεν ακούστηκε τίποτα… Ξαφνικά τρία «Γκουχ!» από την Αθηνά που προσπαθούσε να πάρει την πρώτη της ανάσα και μετά ένα σύντομο «Ουαααα!«, τόσο διακριτικό, όσο διακριτική είναι και η ίδια.
Έτσι είναι το μωρό μας: το πιο ήσυχο μωρό του κόσμου! Ένας άγγελος! Από τη μέρα που γεννήθηκε, η ζωή μας άλλαξε, χωρίς να… αλλάξει! Οι ρυθμοί μας μένουν οι ίδιοι, οι βόλτες μας οι ίδιες, οι συνήθειές μας οι ίδιες. Μόνο που τώρα πια μας συνοδεύει η Αθηνά μας, η μικρή μας θεά!
Έγινε δύο μηνών και πλέον μας χαμογελάει, μας κοιτάει με ακόμα μεγαλύτερη λαχτάρα και αρχίζει σιγά σιγά να ανακαλύπτει τον κόσμο γύρω της.
>Xεχε..Εμένα όταν μου λεγες για παιδιά γελούσε και το ποικιλόχρωμο ερίφιο.. Μόλις όμως μου καρφώθηκε η ιδέα ότι ο Ηλίας είναι ο άντρας της ζωής μου (πριν κάνουμε σχέση καν), τότε δε με χαλούσε και η ιδέα ενός παιδιού. Ένιωσα ασφάλεια και σιγουριά, ήρθε φυσικά, αβίαστα και με πολλή αγάπη. Η μόνη προϋπόθεση του Ηλία ήταν να βγει Υδροχόος (δλδ σαν τα μούτρα του). Γελώντας λοιπόν και χλευάζοντας τις βλακώδης παραμέτρους του, κάναμε το χουχουλινάκι μας και "Ω τι τύχη" είναι υδροχόος!!! Αλλά δε μοιάζουνε σε τίποτα. Ο Ηλίας είναι μπριόζος και ο χούχου "τα ζα μου αργά, χαλλλαρά" Έχω λοιπόν 2 υδροχόους σπίτι μου και τους λατρεύω.
>Ούτε εγώ θα το πίστευα 3 χρόνια πριν...
Λίγους μήνες μετά, έγινε μέσα μου το "κλικ", λίγους μήνες μετά έκλαιγα και γελούσα ταυτόχρονα πάνω από ένα θετικό τεστ εγκυμοσύνης, λίγους μήνες μετά... Ένιωσα την μεγαλύτερη ευλογία του κόσμου να έρχεται στην αγκαλιά μου, ενώ κλαίγαμε αγκαλιά με τον μπαμπά της πάνω στο χειρουργικό κρεββάτι...
Τι μου θύμισες... Σε νιώθω απόλυτα... ;) Και επέτρεψέ μου να σου πω, ότι είστε υπέροχο ζευγάρι! :-)
Ολίβια μου, να χαίρεσαι την Αθηνούλα σου και τον Μάνο σου, να είστε πάντα πολύ πολύ αγαπημένοι...
mitsaki
>Σνιφ σνιφ!!! Τι ομορφα που ειναι να εισαι μαμα, ε Ολιβια; Σου ευχομαι να χαιρεσαι καθε στιγμη της και να χαριζετε βλεμματα αγαπης με τον μπαμπα της και την ιδια, μεχρι τα βαθια γεραματα!!! Μοιαζει απιστευτα στον μπαμπα της by the way ή κανουν πουλακια τα ματια μου;