Καισαρική μετά από 30 ώρες πόνου και αγωνίας..!
Η ιστορία της Δήμητρας
(Η Δήμητρα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Γεια σας και από μένα.. Θα σας πω και εγώ την δική μου ιστορία, η οποία κράτησε πολλές ώρες… Δευτέρα πήγα στον γιατρό μου. Είχα κλείσει όλο τον ένατο μήνα και είχαμε τραβήξει όσο πιο πολλές μέρες μπορούσαμε, γιατί ο τράχηλος δεν έλεγε να μαλακώσει. Με τον γιατρό μου (ο Θεός να τον έχει καλά) ξέραμε ότι έπρεπε να παλέψουμε να γεννήσω φυσιολογικά. Έχω ένα πρόβλημα υγειάς που καλό είναι να αποφεύγουμε κάθε είδους επέμβαση στην κοιλιά, εννοείται και την καισαρική.
Μπήκα στο μαιευτήριο 11 το βράδυ, ημέρα Τετάρτη. Με βάλανε στην αίθουσα οδυνών με άλλη μια κοπέλα μαζί μου. Σπάσανε τα νερά, βάλανε τους ορούς και όλα τα σχετικά για την πρόκληση… Διαστολή 0! Οι ώρες το βράδυ περνούσαν σχετικά χαλαρά και όχι με πολύ πονο… Άντεχα ακόμα!
Όμως προς το ξημέρωμα αρχίσανε να γίνονται έντονοι, ηρθε ο γιατρός μου και λέει και σε μένα και στην διπλανή μου αν θέλω επισκληριδιο.. Η διπλανή μου έκανε, εγώ όχι. Πού να ήξερα…
Το πρωί κατά τις 7 με 8 πόναγα πολύ… διαστολή ελάχιστη, ούτε που θυμάμαι… Ζητώ πια επισκληριδιο και εκεί μαθαίνω τα πρώτα «καλά νέα». Η αναισθησιολόγος αρνείται να μου κάνει γιατί έχω μια δισκοκηλη στην μέση μου… Το τι πόνο πέρασα δεν μπορώ να σας το περιγράψω…
Οι ώρες περνάγανε…. ΠΟΝΑΓΑ… 15 ΩΡΕΣ…18 ΩΡΕΣ…. Μέσα σε όλα αυτά να τονίσω ότι το μωρό ήταν μια χαρά, οι σφυγμοί, τα πάντα…
Αλλά επειδή έχει έντονη άποψη η Αγγελικούλα μου, αποφασίζει την Πέμπτη το απόγευμα να γυρίσει προς το πλάι… (αυτό το έμαθα αργότερα). Πλέον οι πιθανότητες για φυσιολογικό μειωθήκαν δραματικά… Ο γιατρός μου έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες (χωρίς βεβαία να θέσει σε κίνδυνο την υγειά την δική μου και του παιδιού μου). Αλλά δεν βοήθαγα και εγώ… δεν έκανα διαστολή…. έφτασα μέχρι 7!
Οι μαίες με είχαν λυπηθεί… Ερχόντουσαν, κοιτάγανε και μόλις έβλεπαν ότι δεν έχει προχωρήσει η διαστολή με κοιτάγανε με ένα βλέμμα λύπης που δεν θα ξεχάσω ποτέ… Η διπλανή μου γέννησε πολύ νωρίτερα… Άκουγα γυναίκες που φωνάζανε και που γεννήσανε όλες…
Αλλάζανε οι βάρδιες στις μαίες και ερχόντουσαν πια πάλι οι ίδιες και εγώ ήμουν ακόμα εκεί… ΠΟΝΑΓΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ… Κόντεψα να λιποθυμήσω…
Τελικά ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ξημερώματα ο γιατρός μου είπε ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο και έτσι έκανα καισαρική μετά από 30 ώρες πάνω κάτω απίστευτου πόνου και ταλαιπωρίας! Παρασκευή 8.40 το πρωί γεννήθηκε το κοριτσάκι μου!
Δεν θα ξεχάσω τον φόβο που είδα στα μάτια του άντρα μου(που ήταν όλες τις ώρες μαζι μου, χωρις αυτόν δεν θα τα κατάφερνα), όταν με πηγαίνανε στο χειρουργείο. Έκανα καισαρική με ολική αναισθησία και έτσι δεν κατάφερα ούτε να το πάρω αγκαλιά ούτε να ακούσω το πρώτο κλάμα της!!
Δόξα το θεό πάνω από όλα που είναι καλά το παιδί μου, αλλά πιστέψτε με, έκανα πολύ καιρό να ξεπεράσω το σοκ από τον τοκετό.. Τώρα πια σκέφτομαι στο δεύτερο να προσπαθήσω να γεννήσω φυσιολογικά, αν το επιτρέψει ο γιατρός μου, μόνο και μόνο για να ακούσω το πρώτο κλάμα! Αλλά έχω πει, μέχρι 15 ώρες, παραπάνω ούτε λεπτό!!!! 🙂
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Να σου ζησει!!! Την επόμενη φορά να προσπαθήσει για φυσιολογικό κ να εχεις μιλήσει προηγουμένως με ομοιοπαθητικό! Βοηθάνε πολύ κάποια σκευάσματα στην εξέλιξη του τοκετού!!
ΕΓΩ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΤΟΝ ΓΙΟΚΑ Μ ΝΩΡΙΤΕΡΑ ΛΟΓΩ ΓΗΡΑΝΣΗΣ ΤΟΥ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ. ΜΠΗΚΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΒΡΑΔΥ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΓΙΑ ΝΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΤΕΧΝΙΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 7 ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΕΙΧΑ ΔΙΑΣΤΟΛΗ 8 ΠΗΓΑΜΕ ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΓΙΑΤΙ ΠΕΦΤΑΝ ΟΙ ΣΦΥΓΜΟΙ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ (ΚΑΠΟΥ ΕΙΧΕ ΣΚΑΛΩΣΕΙ ΤΟ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ). ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 4,5 ΧΡΟΝΩΝ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΕΚΕΙΝΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΤΙΣ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΑΚΟΜΑ ΜΕ ΜΙΑ "ΦΡΙΚΗ"....
17 wres akrivos ponos talaipwria k sto telos kaisarikh xwris logo epidi ntrepomoun na anoiksw ta podia mou..............den ekana olikh narkwsh gia na dw me ta matia mou ton bebeko mou ,,,,twra einai 9 xronon k exw alla duo sunolika 3 kaisarikes h prosfath prin 8 mhnes ..............na mas zhsoun nane kala ....k den skeftika oute mia stigmh tous ponous alla thn stigmh pou ton valane panw mou thn exw kathe mera sto mualo mou k de thelw na mou fugh pote auto einai eutuxia......
Τι ταλαιπωρία!!!! Ο γιοκας μου, δεν με ταλαιπώρησε καθόλου... 9.30πμ μπήκα στο μαιευτήριο και 10.15πμ ειχα γεννήσει... Φυσιολογικά και χωρίς επισκληριδιο!!!! Να μας ζήσουν τα καμαρια μας!!!!
Τα ίδια ακριβώς πέρασα και γω! Πέμπτη βράδυ ξεκίνησαν πονάκια και λίγο αίμα, πήγα στο νοσοκομείο, έμεινα όλη τη νύχτα και στις 11.00 το πρωί ακόμα διαστολή 3! με στείλαν στο σπίτι λέγοντάς μου να ξαναπάω αν σπασουν τα νερά ή οι πόνοι είναι ανυπόφοροι ή έχω πάρα πολύ αίμα. Μέχρι τα μεσάνυχτα με πήγαν με πόνους πάλι πίσω και διαστολή 6. Μου έσπασαν τα νερά και περιμέναμε να προχωρήσει ο τοκετός. Τί νύχτα ήταν αυτή θεέ μου! Σε όλη την εγκυμοσύνη δε φοβήθηκα τη γέννα, έλεγα θα γεννήσω φυσιολογικά. Ε, όλη τη νύχτα τους φώναζα να μου κάνουν καισαρική να μου κάνουν ενέσεις, επισκληρίδιο, ότι να ναι! Τίποτα... Και μόνη μου, χωρίς να αφήνουν κανέναν δικό μου να μπει, βασανιζόμουν και ψυχολογικά, μόνο με μια εικόνα της παναγιάς απέναντι απο το κρεβάτι και η μαία να εκνευρίζεται που τη φώναζα συνεχώς να έρθει ενώ ήθελε να ρίξει καναν υπνάκο στον καναπέ κατά τη νυχτερινή βάρδια. Και να χω και τον παλμογράφο πάνω στην κοιλιά να τον ακούει απο δίπλα που καθόταν (δημόσιο νοσοκομείο...). Τα ξημερώματα ένας ειδικευόμενος άφησε να μπει ο άντρας μου με τη μάνα μου για λίγο. Η μάνα μου να κλαίει μόλις είδε σε τί κατάσταση ήμουν και να τους λέει δε θα αντέξει, τη βλέπω... Θα αντέξει... έλεγε ο γιατρός. Τα μαλλιά μου είχαν κολλήσει σα ράστα από τον ιδρώτα και την ταλαιπωρία σχεδόν δυο μερόνυχτα. Στις 8.00 το πρωί ανέλαβε μια άλλη γιατρός στη βάρδια (σημ. με παρακολουθούσε σε όλη την εγκυμοσύνη γιατρός του νοσοκομείου αλλά έτυχε να λείπει σε συνέδριο αυτές τις μέρες, οπότε πέρασαν κάμποσοι στη βάρδια τους). Δεν ξέρω πόση διαστολή είχα, αλλά αυτή με έβαλε να σπρώχνω σε κάθε πόνο για να κατέβει το παιδί. Για καμιά ώρα έσπρωχνα με όσο κουραγιο είχε απομείνει, αλλά τίποτα. Ένιωθα να παραδίδω τα όπλα και όποτε αφηνόμουν, χάνονταν οι παλμοί του παιδιού, και φώναζε: πάρε ανάσες! δεν παίρνει οξυγόνο το παιδί! Και φου και φου εγώ όσο άντεχα. Μέχρι που ήρθε και μου είπε θα πάμε για καισαρική και δεν την πίστευα, νόμιζα ότι με κοροιδευε... Γέννησα Σάββατο στις 9.00 το πρωί με καισαρική και ολική νάρκωση και μια εμπειρία της γέννας σοκαριστική. Και γω έκανα πολύ καιρό να συνέλθω ψυχολογικά. Παρόλα αυτά και γω σκέφτομαι αν μπορέσω στο επόμενο να ξαναπροσπαθήσω αλλά με αυτή τη συμφωνία και γω. Μέχρι το πολύ 10 ώρες πόνους.
Δημητρα!!!!Ποσες ομοιοτητες εχουμε....εχω κανει κι εγω εγχειρηση δισκοκοιλης στη μεση μου,γεννησα κι εγω με καισαρικη και ολικη ναρκωση,εφτασα μεχρι διαστολη 8....εχω κι εγω κοριτσακι!Βεβαια εγω πονουσα απο Σαββατο ξημερωματα,μπηκα στο μαιευτηριο Δευτερα χαραματα,μου κανανε κ επισκληρηδιο και τελικα εκανα αρον-αρον καισαρικη(γιατι επεσαν δραματικα οι παλμοι της και εκανε κακακια μεσα στη μητρα) αργα το μεσημερι.Υποκλινομαι στο θαρρος σου να προσπαθησεις για φυσ.τοκετο στο δευτερο παιδακι!!Σου ευχομαι ολοψυχα να το χαιρεσαι το μπεμπακι σου κ να το δεις οπως επιθυμεις!Αντε κ στο δευτερο μ'εναν πονο!
εμεις μπηκαμε μεσανυχτα μεγαλης πεμπτης και ο μικρος ηρθε μεσανυχτα μεγαλης παρασκευης!!!απο τις 4τα ξημερωματα(πεμπτης)ξυπνια μεχρι να ερθει ο μικρουλης 00:02 της επομενης μερας.να σου ζησει. \
>sygxarhthria!soy aksizoyn!!
>Χαράς στο κουράγιο σου!
Να σου ζήσει!