Όχι μωρό, αλλά παιδί! Για την ακρίβεια, ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
Όσο ήμουν έγκυος, κάθε μέρα το λέγαμε και δεν το πιστεύαμε: «Θα κάνουμε μωρό! Θα κάνουμε μωρό!«. Ενίοτε του δίναμε και ρυθμό και χορεύαμε μέσα στο σαλόνι «Θα κά-νου-με μω-ροοοοοοοό, θα κά-νου-με μω-ροοοοοοοοό!«
Μετά το αρχικό διάστημα προσαρμογής που μπαίναμε στην κρεβατοκάμαρα και αναφωνούσαμε «Ωχ! Ένα μωράκι! Είναι δικό μας;» (τόσο απίστευτο μας φαίνονταν!!), δεν αργήσαμε να καταλάβουμε ότι αυτό το υπέροχο μωρό μεγαλώνει με ιλιγγιώδη ταχύτητα και σε λίγο καιρό θα είναι ΠΑΙΔΙ και σε άλλο τόσο λίγο θα είναι ΕΦΗΒΗ και σε άλλο τόσο ΓΥΝΑΙΚΑ!
Νομίζω πως λίγο πολύ όλοι χρειάζονται ένα διάστημα για να συνειδητοποιήσουν πραγματικά, ότι δεν έκαναν απλά ένα… μωρό, αλλά δημιούργησαν έναν άνθρωπο, ο οποίος θα είναι κομμάτι τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. Μέσα σου το ξέρεις από την αρχή, όμως η καθημερινή επαφή με αυτό το ανθρωπάκι σε κάνει να το εμπεδώσεις καλύτερα.
ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΤΗΣ ΑΠΟΨΗΣ ΟΤΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ "ΜΑΣ" ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ, ΑΝΗΚΟΥΝ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!!! ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΗ ΚΑΙ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΒΛΕΠΩ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ ΝΑ ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ, ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ (ΟΣΟ ΚΑΙ ΑΝ ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ ΑΝΑΠΟΛΩ ΤΙΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΟΡΙΖΑ ΕΓΩ ΤΑ ΘΕΛΩ ΤΟΥ)ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΠΙΣΤΕΥΩ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙ ΤΑ "ΘΕΛΩ ΤΟΥ". ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑ ΜΑΝΑ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ "ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ"!!!!
>@manosantonaros
Εγώ πάντως συμφωνώ απόλυτα μαζί σου...ίσως επειδή δεν έχω ακόμα μωρό!!
Γωγώ
>αχ ολιβια μου με εκανες και εκλαψα.θυμηθηκα και εγω αυτες τις σκεψεις που ειχα κανει 4 μηνες πριν.
>Αχ βρε Ολιβια!!! Αχ τι σκεψεις! Ποσο συχνα τα σκεφτομαι αυτα και μετα παρακαλαω να ειναο παντα καλα τα παιδια και να τα ζησουν οντως ολα αυτα!!! Και οταν οι ορμονες ειναι φουλ, το δακρυ ξεπετιεται και απο τις σκεψεις φτανει στα ματια!
Ο Μανος εχει απολυτο δικιο! Θυμαμαι πριν γεννησω που διαβαζα ενα βιβλιο για το πως η μαμα γινεται ενα με το μωρο κατι που μπορει να προκαλεσει καποια προβληματακια! Δεν ειμαστε ενα, ειναι ενα ξεχωριατο ατομο και η δουλεια μας ειναι ακριβως αυτη! Ειμαστετα τοξα και πρεπει να τα εκτιναξουμε μπροστα σαν βελη. Να τους δειξουμε το δρομο για να πανε μονα τους (κατα το πανεμορφο ποιημα του Χαλιλ Γκιμπραν). Δεν μας ανοικουν, και σιγουρα ο μπαμπας, δεν ειναι μπαμπας ΜΑΣ, αλλα μπαμπας τους! Εμας ειναι αντρας μας! Χε ;-) Ετσι αν και πολλες φορες παω τρυφερα να χρησιμοποιησω αυτο το «ΜΑΣ», το διορθωνω, για να μην ξεχναω την πραγματικοτητα :D
>"Αν δεν υπήρχε αιτία που τα πράγματα έχουν ως έχουν, ο χρόνος δεν θα έπαιζε κανένα ρόλο για την ανάπτυξη και την επίτευξη της πλήρους ωριμότητάς τους. Σε κλάσματα δευτερολέπτου τα μωρά θα γίνονταν νέοι άντρες και από το χώμα θα ξεφύτρωναν τέλεια ανεπτυγμένα δάση. Είναι γελοίο! Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα πάντα μεγαλώνουν σιγά σιγά, καταπώς ορίζει η φύση τους - έτσι πρέπει, άλλωστε." Λουκρήτιος 1ος αιώνας μ.Χ.
>αυτή τη στιγμή ο Νικόλας (16 μηνών), βρίσκεται πίσω απο την TV και πειράζει το PS. Έκανε λοιπόν και μια κλανίτσα και βάλαμε τα γέλια. Αυτό το μωρουλινάκι είναι το δικό μου παιδί, που έχει νοημοσύνη και με καταλαβαίνει παρόλο οτι είναι μια τόση δα κλανίτσα...Τον αγαπώ τόσο πολύ, που δακρύζω! Το μωράκι μου!
Τζένη
>Ολιβια με συγκινησες παλι...Γραφεις πραγματικα μεσα απο την καρδια σου γι΄αυτο και αγγιζεις και τις δικες μας καρδιες...Κι εχεις δικιο σε ολα...Αλλα δεν μπορω ποτε να παψω να σκεφτομαι οτι αυτα τα ανθρωπακια ηταν καποτα μπιζελια στην κοιλια μου,τα εβλεπα βδομαδα με τη βδομαδα να μεγαλωνουν μεσα απο τους υπερηχους και τελικα μια μερα γεννηθηκαν, τελεια μωρακια.Και μερα με τη μερα αυτονομουνται ολο και περισσοτερο.Και μια μερα ουτε αγκαλια δεν θα ερχονται να τα παρω...Σνιφ!
>o Μάνος εχει δίκιο!!!
Το δυσκολοτερο για μια μαμα ειναι να καταλαβει οτι το παιδι της δεν ειναι δικό της...
χαχαχαχαχαχα.... δεν το σβηνω το παραπανω για να δειτε ποσο αληθεια λεει η μπερδεμενη γλωσσα μου :-P
"Το παιδι ειναι του Θεου κι οχι δικο σου" μου 'πε μια φιλη μου η οποια αναφεροταν στην κορη της που 'ταν φοιτητρια πια ως "η Κατερινα μου"...
Ελληνιδα μανα, ενα ονομα, μια ιστορια, αφου καμια φορα οταν βλεπω στο facebook το "ελληνιδες μαμαδες" γελαω μόνη μου :D
Βασιλική
>οντως μεγαλωνουν γρηγορα,,εγω ανακαλυψα οτι δεν θυμαμαι πως ηταν η αισθηση του να κραταω ενα μωρακι κ ειχα αγχος οταν κρατουσα το Αθηνουλι σου Ολιβια...κ ειναι μονο 10 μηνες η διαφορα τους!!Παντως δε νιωθω οτι ειναι κομματι του εαυτου μου ο Σεμπ, ποτε δεν το ενιωσα ετσι..παντα τον εβλεπα ως ενα ατομο ξεχωριστο απο μενα..τωρα δεν ξερω αν αυτο ειναι σωστο η αν απλα εγω ειμαι πολυ εγωιστρια για να δω το παιδι μου ως κομματι μου..κ να πω την αληθεια ανυπομονω να μεγαλωσει, να κανει πραγματα μονος του, ουτε εχω σκεφτει ποτε τι θα γινει, πως θα ειναι..
>ax olivia oles telika tis idies skepseis exoume!!!!!to poso grigora megalwnoun to oti ferame sti zwi enan anthrwpo pou kapoia stigmi den tha nai kremasmenos apo panw mas tha xei ta dika tou thel k pisteuw!!!!
filia sofia!!!!
i alliws sktv apto forum!!!!!
>Ωωωωωω όχι δεν σας μαλώνω. Το καταλαβαίνω. Η κόρη ή ο γιός για μια μάνα είναι ΠΑΝΤΑ κομμάτι του εαυτού της... όχι σαν τον άνδρα που το βλέπει λιγάκι πιο θεωρητικά το πράγμα... πραγματικό κομμάτι του εαυτού σας ... μεγάλωσε μέσα σας και φυσικά το κόψιμο του ομφάλιου λώρου, δεν είναι δυνατόν να ...αποκόψει αυτη τη θεία σχέση.
Καμμιά φορά τρελλαίνομαι όταν σκέφτομαι ότι η Αθηνά ήταν μπιζέλι στη μήτρα της Ολιβ και σήμερα μου τραβάει τα γένια.
Αυτο το «ΜΑΣ» λοιπόν είναι πέρα για πέρα αληθινό.
Είναι όμως και παγιδευτικό.
Για ΣΑΣ και όχι (τόσο) για ΕΚΕΙΝΗ ή ΕΚΕΙΝΟΝ.
Προσέξτε (το ρήμα το διάλεξα με αγάπη) μην τυχόν μεταφέρετε επιθυμίες, θέλω ή φόβους ΣΑΣ, σε ένα ανθρωπακι που μπορεί (και πρέπει) ναχει εντελώς διαφορετική θεώρηση των πραγμάτων.
Τωρα καταλαβαίνω γιατί όταν μου λέει κάτι η μάνα μου (ΟΣΟΟΟΟ και να διαφωνώ) είναι για μένα διαταγή.
Υποθέτω ότι διαβάζοντας αυτά βασικά συμφωνείτε...αρκεί για ένα δευτερόλπετο για ξαναγίνετε παιδιά, κι όχι μαμάδες... για ενα δευτερόλεπτο μωρέ...
Αρχίστε από τα εύκολα:
Το κρεββατακι ΤΗΣ.
Το δοντάκι ΤΟΥ.
Το καροτσάκι ΤΗΣ.
Το πουλάκι ΤΟΥ.
Θα βοηθήσει πολυ τα μωρα ΜΑΣ στα χρόνια (ΤΟΥΣ) που έρχονται.
>Κορίτσια έχετε ΟΛΕΣ δίκιο... και ως άνδρας που μ αρέσει (παιδιόθεν) να σας παρατηρώ καταλαβαίνω (όσο μπορώ ντε) τη συγκίνηση σας.
Για να γίνει κάποιος δημοσιογράφος (έλεγα πάντα στους μαθητές μου) δεν πρέπει πρωτίστως να μάθει να γράφει, αλλά να μάθει να διαβάζει... όχι τα δικά του, αλλά των άλλων.
(Ασχετο αλλά για να χαλαρώσουμε λίγο: Πριν χρόνια στον ΑΝΤΕΝΝΑ ο Μ.Κυριακού είχε φέρει προσωπάρχη έναν απόστρατο Ναύαρχο. Μετα από μια εβδομάδα ο Ναύαρχαίος πήγε στον καναλάρχη και του πρότεινε να απολύσει όλους τους δημοσιογράφους. «Γιατί;» τον ρώτησε έκπληκτος εκείνος. «Μα είναι όλοι τους τεμπελχανάδες...Κάθε πρωί που έρχομαι αντί ννα δουλεύουν....διαβάζουν εφημερίδες).
Αυτά που γράφουμε είναι ο καθρέφτης μας. Δεν μπορούμε να ξεφύγουμε απ’ αυτά. Στο “eimai mama” γράφετε όλες σας με την καρδιά σας...ενστικτωδώς. Γι’ αυτο γραφετε και υπέροχα. Αν λοιπόν μπορέσετε να βγείτε από τα παπούτσια (γόβες) σας, θα συνειδητοποιήσετε ότι το «μας» επικρατεί. Γράφετε για τα μωρά, παιδιά αλλά είναι «τα γενέθλια ΜΑΣ», «το κρεββατάκι ΜΑΣ», «το δοντάκι ΜΑΣ» κ.λ.π.
(Συνέχεια)
>Η αλήθεια είναι ότι πράγματι ο καιρός περνά πολύ γρήγορα παιδιά. Τα δικά μου παιδιά είναι "μεγάλα" 25, 24 και 20 χρονών, αλλά, έχει καμμιά σημασία; Μαμά είσαι για πάντα!!! Εκμεταλλευτείτε τον καιρό με τα παιδιά σας ποιοτικά και όχι ποσοτικά, γιατί αυτό τελικά μετράει. Η ποιότητα!!!Να είστε όλοι καλά και γεροί...
>Εγω το σκεφτομαι και απο την αλλη πλευρα το θεμα: τις ιδιες σκεψεις εκανε και η μανουλα μου για μενα οταν ημουν μωρακι, αναρωτιοταν πως θα γινω και πως θα ηταν η σχεση μας οταν μεγαλωνα... Τωρα που μεγαλωσα, που εχω αποψη και προτιμησεις δικες μου, που ζω μακρια της, που κανω τις επιλογες μου και παιρνω τις αποφασεις μου μονη μου, αραγε ειναι ευχαριστημενη; Ετσι φανταζοταν τη ζωη μου και τον κοσμο μου οταν με κρατουσε τοσοδουλα στην αγκαλια της; Ετσι ηθελε τη σχεση μας; Αισθανεται ομορφα που διαμορφωσε τον χαρακτηρα μου ετσι, που μου μετεδωσε οσα ηξερε και ακομα τοσα, που μου εδωσε τοσα πολλα και χρησιμα μαθηματα ζωης;
Μανουλα μου, βγηκαν τα ονειρα σου αληθινα ή μοναχα οι φοβοι σου; Ο,τι ηλπιζες και ανυπομονουσες να ζησεις μαζι μου, εγινε;
Οι μανουλες μας μας αγαπησαν πριν ακομα μας αντικρυσουν και συνεχιζουν να ονειρευονται και να ανησυχουν για μας για παντα....Οπως κι αν ειμαστε, ο,τι κι αν κανουμε, οπου κι αν βρισκομαστε... Ευτυχως!!!
>ΤΟ ΠΙΟ ΩΡΑΙΟ ΣΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟ ΩΣ ΤΩΡΑ....
>θα βαλω κ εγω τα κλαματα τωρα....
θυμηθηκα που μου ειπε η μαμα μου τις πρωτες μερες ζωης της κορης μου...''τωρα καταλαβαινεις ποσο πολυ σ'άγαπαω...''
>Πολύ γλυκες σκέψεις (είμαι σίγουρη οτι θα ειχες εμπνευση και ανευ ζέστης)
Τελικά είδες timing τα ιδια σκεφτόμαστε!!
Νομίζω οτι το μικρό αστεράκι σας ήδη δείχνει να απολαμβάνει το γεγονός ότι εχει εσένα για μαμά!
Ο καιρός περνά γρήγορα και κάθε μέρα είναι ακόμη πιο όμορφη...
Σε φιλώωωωωωωω
>Με συγκινησες βρε Ολιβια μεσημεριατικα!!!!!
Και 'γω ολο κατι τετοια σκεφτομαι και οταν τα λεω στον αντρα μου με μαλωνει γλυκα και μου λεει ζησε τη στιγμη!Καθε πραγμα στον καιρο του!!!!!!!!Το βλεπω στα ματια του οτι τον αγχωνω οταν μιλαμε γι'αυτο!Αλλα σαν ψυχολογος που ειναι το κοντρολαρει πιο ευκολα απ' οτι εγω....Φιλακια μανουλες!
>Α στο καλό, ξανασυγκινήθηκα... Αυτά τα σκεφτόμουν χθες και ήμουν πολύ πιο φορτισμένη, αλλά λόγω ζέστης τα έγραψα σήμερα...
Τι ωραίο πράγμα να είσαι μαμά!!! (και μπαμπάς, βέβαια!!)
>Ολίβια σκέφτομαι καθημερινα οσα γράφεις κι ακόμα παραπάνω....
Θα κάνει νωρίς σεξ ακολουθώντας τη "μόδα" που επικρατεί πλέον,ή θα περιμένει τουλάχιστον μέχρι τα 17-18 της? Θα νιώθει άνετα να μου το εκμηστηρευτεί κάποια στιγμή? Θα κάνει τις τρέλες που έκανα εγώ σαν φοιτήτρια?Αν ναι,πώς θα το αντιμετωπίσω?(Αν η μανα μου ήξερε οοοοοόλα όσα έκανα στη Ρόδο την περίοδο 2000-2005 θα την είχα ακόμη με τα υπογλώσσια).
Θα είναι όμορφη στην εφηβεία της?Θα μου λέει εστώ και τα μισά για τα αγόρια της?
Και πολλά πολλά ακόμη.....
Είναι πολλά αυτά που θα ήθελα για την κόρη μου,αλλά αυτό που θέλω πάνω από όλα (και χρειάζεται δουλειά από εμένα και τον μπαμπα της) ειναι να είναι ελεύθερος άνθρωπος.Να ανοίγει τα φτερά της και να φεύγει μπροστά.Οπου στην υφήλιο κι αν είναι αυτό κι ας με πονάει που θα είναι μακριά.
Θα με πάρουν τα ζουμιά μεσημεριάτικααααα......
>Αχ ρε Ολιβιάκι τελικά όλες οι μαμάδες τα ίδια σκεφτόμαστε. Πόσες φορές τον κοιτάω την ώρα που παίζει και μιλάει τη δική του γλώσσα και σκέφτομαι πως λίγους μήνες πριν ήταν ένα ανήμπορο μωράκι που περίμενε εμένα να το σηκώσω αγκαλιά και να το μεταφέρω. Τώρα μ'ένα σάλτο από το κρεβάτι διακτινίζεται σε χρόνο dt στο σαλόνι. Λέει λεξούλες, συνενοούμαστε κανονικά και σε λίγα χρόνια από κεί που είμαι η μούσα του (!) θα μου φέρει την φίλη του σπίτι και θα με διώχνει για να είναι μόνος του.
Χώρια που σαν άντρας δε θα πολυκάθεται μαζί μας και θα έχει το σπίτι μόνο για το φαγητό και τον ύπνο και τη φουκαριάρα τη μάνα του για να σιδερώνει πουκάμισα. Και καταλήγω πάλι στο ίδιο ερώτημα πριν μείνω έγκυος "ΕΓΩ ΠΟΤΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΚΟΡΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΒΟΛΤΕΣ, ΨΩΝΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΙΝΟΥΜΕ ΚΑΦΕΔΑΚΙΑ ΠΑΡΕΟΥΛΑ????"
>Ποσο ακριβως ιδια πραγματα σκεφτομαστε...Κλαιω παλι...Αχ τα παιδακια μας!!!!!!!!
>ΩΧ ΚΑΙ ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΑΣΧΗΜΑ ΓΜΤ.....
ΡΕ ΟΛΙΒΙΑΚΙ...ΕΙΣΑΙ ΣΚΕΤΗ ΓΛΥΚΑ!
ΤΥΧΕΡΟΙ ΟΣΟΙ ΣΕ ΕΧΟΥΝ ΚΟΝΤΑ ΤΟΥΣ....
zaxarenia (απο mammy....)
>Κάλα μας τα έλεγαν οι μαμάδες μόνο αν γίνεις μαμά καταλαβαίνεις τι θα πει μαμα...όλες θέλουμε να προστατεύσουμε τα παιδιά μας αλλά πραγματικά δεν είναι όλα στο χέρι μας...μόνο αγαπαη κ υποστήριξη και τα άλλα η τυχη
φιλιά σε όλες τις ξαναμέννες μαμα΄δες που πήζουμε στο σπίτι γιατι που να πας με βρέφος 8 μηνών!!χαλάλι..............
>ΑΛΗΘΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΠΕΡΝΑΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ, ΣΑΝ ΧΘΕΣ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΕΜΕΙΝΑ ΕΓΚΥΟΣ, ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ, ΠΟΥ ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΘΡΑ ΜΟΥ ΣΠΙΤΙ, ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΣΑΜΕ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΜΑΣ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ. ΤΩΡΑ ΚΟΝΤΕΥΟΥΜΕ ΣΤΑ ΔΕΥΤΕΡΑ ΓΕΝΝΕΘΛΙΑ, ΤΡΕΧΕΙ ΣΑΝ ΤΡΕΛΗ, ΚΑΙ ΜΙΛΑΕΙ, ΜΙΛΑΕΙ, ΜΙΛΑΕΙ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΞΥΠΝΙΑ. ΞΕΡΕΙ ΟΛΑ (ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΝΟΩ Ο Λ Α ) ΤΑ ΠΑΙΔΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΣΩΡΟ ΔΗΜΟΤΙΚΑ (ΤΗΣ ΤΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ). ΣΗΜΕΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ ΠΟΥ ΞΥΠΝΗΣΕ ΚΑΙ ΠΗΓΑ ΝΑ ΤΗΣ ΒΑΛΩ ΕΝΑ ΦΟΥΣΤΑΝΑΚΙ (ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΗ ΔΡΟΣΙΑ) ΜΟΥ ΕΙΠΕ: "ΑΑΑΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΕΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΦΟΥΣΤΑΝΙ", ΚΟΝΤΕΨΑ ΝΑ ΖΑΛΙΣΤΩ....
>ΑΧΧΧΧ, ΤΑ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ...ΤΕΛΙΚΑ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΟΙ ΜΑΜΑΔΕΣ ΜΑΣ ''ΘΑ ΓΙΝΕΙΣ ΜΑΝΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙΣ''...ΦΑΝΤΑΖΟΜΑΙ ΠΩΣ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΩΣΟΥΝ, ΑΓΧΩΝΟΜΑΙ ΣΤΟ ΝΑ ΤΑ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΚΑΚΟΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΩ ΑΠ'ΟΛ ΓΕΡΑ...
>Oxi alo eidi kleo kai diabazontas kai to Mia mera tis Alison Magi & tou Piter Reinolds ase milame gia klamaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!!!!EviK