Πώς ήμουν όταν ήμουν έγκυος;
Διαβάζω στο forum μας τι γράφουν οι εγκυούλες…
Διαβάζω τη Στέλλα που κοντεύει και αυτή να γεννήσει το θαυματάκι της…
Διαβάζω τη Λυδία να «θυμάται» την πρώτη της εγκυμοσύνη…
Διαβάζω και τα δικά μου παλιότερα κείμενα, όπως αυτό…
Και σκέφτομαι…
… πώς ήμουν όταν ήμουν έγκυος;
Πώς ήταν να κουνιέται η Αθηνά μέσα μου σαν χταποδάκι;
Πώς ήταν οι καούρες και οι πόνοι στην κοιλιά το βράδυ που δεν με άφηναν να ηρεμήσω;
Πώς ήταν η αγωνία του να δω πώς είναι το μωρό που μεγαλώνει μέσα μου;
Πώς ήταν η πρώτη καλή καλή κλωτσιά;
Πώς ήταν να πηγαίνει μπροστά η κοιλιά μου και πίσω εγώ;
Έχω στο μυαλό μου εικόνες μπερδεμένες, σκέψεις, αισθήματα, μυρωδιές, μα καθαρά δεν θυμάμαι -ήδη!- πολλά.
Σκέφτομαι που ρωτούσα τη μαμά μου, «Εσύ κοιμόσουν τα βράδια;» και μου έλεγε «Αν θυμάμαι καλά…» και τη ρωτούσα «Τι πάει να πει «Αν θυμάσαι»; Ξεχνιέται αυτό;«
Σκέφτομαι που ρωτούσα τη μαμά μου, «Εσύ κοιμόσουν τα βράδια;» και μου έλεγε «Αν θυμάμαι καλά…» και τη ρωτούσα «Τι πάει να πει «Αν θυμάσαι»; Ξεχνιέται αυτό;«
«Ε, πέρασαν τόσα χρόνια, βρε Ολιβιάκι«, μου έλεγε.
Ήταν όλα τόσο έντονα τους εννέα αυτούς μήνες και όμως, μόλις τέσσερις μήνες μετά, το μουτράκι που χαχανίζει στην αγκαλιά μου, τα έστειλε όλα μακριά στο χρονοσέντουκο. Το κάθε μεγάλο γεγονός στην εγκυμοσύνη μου φαντάζει πια τόσο δα μπροστά στην κάθε στιγμή με την Αθηνά!
Και, όμως, το θυμάμαι: η εγκυμοσύνη ήταν ένα ταξίδι μαγικό…
Πόσο θα ‘θελα να το ξαναζήσω… Δεν φαντάζεστε πόσο!
Μακάρι!
Ολίβια
>Αχ γλυκια μου Ολιβια ειμαι στην αρχη του 7ου μηνα και με συγκινησες ιδιαίτερα με αυτα που γραφεις παραπανω......λες και γω να τα ξεχασω ολα αυτα που μου κανει μεσα στην κοιλια ο μικρος μου???? Τι περιεργα πραγματα μας συμβαινουν!!!!! Ενα να ξερεις μονο οτι μου δινεις απιστευτο κουραγιο να εισαι παντα καλα!!!!!!
>Καλλιόπη, εγώ ήμουν από τους ανθρώπους που δεν έκλαιγα ποτέ. Έβλεπα θριλερ λες και έβλεμα Μικυ Μαους.
Μετά την εγκυμοσύνη, δεν κλαιω, αλλα εκει που μιλάω το δάκρυ τρεχει μέχρι το γόνατο.
Πχ σήμερα γνώρισα μια κοπέλα, με 2 μωρά στην ηλικία του Νικόλα, και αποφασίσαμε να κάνουμε παρέα και να τα βγάζουμε μαζί βόλτα. Όταν γύρισα σπίτι, έλεγα στον άντρα μου, ότι χάρηκα πολύ, που βρήκα μια κοπέλα έστω και από ξένο κράτος, να κάνω παρέα και είχε κλείσει η φωνή μου και έτρεχαν τα δάκρυα....
Τι να πω
>Ολίβια γεια σου,
πόσο δικαιο έχεις. Στις ελληνίδες μαμάδες στο fb μια κοπέλα ρωτούσε για τον υπέρηχο β επιπέδου πόσο ζύγιζε το μωρό. Στράγγιζα το μυαλό μου αλλά τίποτα. Ευτυχώς τα έχω όλα σημειωμένα.
Η μνήμη μου ήταν πάντα άριστη. Θυμάμαι τηλέφωνα, γεννέθλια, όλα. Αλλά με το που γεννήθηκε ο Νικόλας, τα θυμάμαι όλα στο περίπου.
Απο την γέννηση κ μετά όλο μου το έιναι έχει αφιερωθεί στον Νικόλα. Μέχρι και την κουζίνα διπλοτσεκάρω αν έσβησα πριν βγω έξω...
αλλά ότι αφορά το μωρό, τα θυμάμαι με κάθε λεπτομέρια, από την γέννα και μετά.
Πιθανόν όσο μεγαλώνει, να σβήνονται τα παλιά και να αποθηκεύονται νεα.
Αλλα γι αυτό έχω φωτογραφική και κάμερα, ημερολόγιο, μπλογκ, τετράδιο κοκ
Φιλακια
Μια απο τα ιδια, απλα εγω το απεδωσα οτι ο εγκεφαλος μας πλεον διαγραφει "περιττες" πληροφοριες και αποθηκευει νεες πιο χρησιμες ... λες;
>καλησπερα κοριτσια,εγω για να μην ξεχασω τιποτα απο ολα αυτα τα υπεροχα συναισθηματα τα εγραφα σε ημερολογιο...και τωρα οταν τα διαβαζω νιωθω πολυ περιεργα...ολο κλαιω!!και κλααααμα η κυρια...
αληθεια ρε κοριτσια εσεις πως πατε με το κλαμα???μετα την εγκυμοσυνη μου μεινε κουσουρι....
>Ξέρω καλά τι εννοείς...
Είμαι 5 μηνων έγγυος στα διδυμάκια μου και αισθάνομαι πολύ ξεχωριστά.Επειδή οι άλλαγες στο σώμα μου γίνονται εξαιρετικά γρήγορα (λόγω 2 μωρών)ζω κάθε στιγμή της εγγυμοσύνης μου πολύ έντονα...βέβαια τους πρώτους 3 μηνες υπέφερα απο εμετούς και γενικά μέχρι σήμερα έχω σχεδον όλα τα συμπτώματα που αναφέρονται στις εγγυμοσύνες(καούρες,πονοι στην πλάτη-μεση,κραμπες,σιελορροια,ρινοραγιες κλπ)προσπαθώ να σκέφτομαι μόνο θετικά και περιμένω με ανυπομονησία τα παιδάκια μου.Καλά η συγκίνηση και το κλάμα είναι το κάτι άλλο...λεω "τα παιδάκια μου" και κλαίω μια ώρα...Κρατάω κι εγώ ημερολόγιο εγγυμοσύνης γιατί θέλω να θυμάμαι καθε στιγμη αγωνίας και χαράς που ζώ σε αυτή την τόσο ξεχωριστή περιόδο της ζωής μου...
φιλάκια και γρήγορα μια δεύτερη υπέροχη εγγυμοσύνη...
Χριστίνα
>Δεν υπαρχουνε λογια....η καθε γυναικα την γεννηση ή την κυοφορια του παιδιου της την βλεπει αλλιως ...πολυ αλλιως ...καπως ετσι διαφορετικα τα "ειδα"και εγω ολα!!!Το καλυτερο ειναι να τα γρεφεις ολα σε ενα ημερολογιο απο την αρχη...μετα καποια απο αυτα θα τα βλεπεις και θα γελας και αλλα θα κλαις απο συγκινηση ή χαζομαρα που τοτε αντεδρασες ετσι.....
Τωρα ειμαι εγκυος για δευτερη φορα -4 μηνων-,και θελω να σου πω πως ειναι ολα για αλλη μια φορα -ΟΛΑ-τελειως διαφορετικα παλι....ειμαι πιο ωριμη,πιο σιγουρη και αντιδρω πιο ηρεμα μιας και δεν εργαζομαι τωρα....
Υ.Σ Ολιβια εχεις κανει καταπληκτικη δουλεια στο blog σου...σε διαβαζω και σε απολαμβανω με την μικρη σου πριγκιπισσα !!!
>Ολίβια και γω δε θυμόμουν τίποτα αλλά τα έγραφα σε ένα ημερολόγιο και όταν τα διαβάζω συγκινούμαι. Λες και συνέβησαν χρόοοονια πριν. Τώρα που είμαι έγκυος στο δεύτερο άρχισα να θυμάμαι κάποια γιατί είναι ακριβώς τα ίδια με το πρώτο!!! Εντάξει το γλίτωσα το αιζενχάουερ που λέει και ο παππούς μου (αλτσχάιμερ εννοεί φυσικά).χχχ
>Αχ βρε Ολίβια συμφωνώ! Και εγώ θα ήθελα να το ξαναζήσω! φιλιά
>Καταλαβαινω ακριβώς τι εννοεις....
Πριν γεννησω θυμόμουν ποσο ζύγιζε στην αυχενική, ποια μέρα ακριβως κάναμε τη β επιπέδου, πόση αγωνία είχα στην αμνιοπαρακέντηση κτλ
Τώρα πια τα θυμάμαι μεν ολα, αλλά χωρίς λεπτομεριες. Με ρωταει η κολλητη μου που ειναι έγκυος διάφορα και εγώ ψαχνω στα χαρτιά που έχω κρατήσει να βρω τις απαντήσεις!
>xaxa Ολιβια οι ορμονες καλα κρατουν ακομα απο οχι βλεπω!!Με την καλη εννοια το λεω..Πολυ σωστα τα λες ολα..και ποσα ακομα εχεις να νιωσεις καθως μεγαλωνει η μικρουσα σου...στο υποσχομαι οτι καθε χρονο ειναι και καλυτερα..ειναι δυνατον ?και ομως ειναι..ποσα σταδια θα περασετε..την πρωτη στιγμη που θα καταλαβεις οτι ανεξαρτητοποιηθηκε(!!!) και πολλα αλλα!
>Thymamai ta panda giati ayto pou viwsa itan poli edono olo ayto to diastima..emetoi, kaoures, xapla gia pollous mines...akomi thymamai ta xtypimata tis mikris kai ta perierga sximata pou epairne i koilia mou...
Akomi thymamai ton ixo tis kardias tis kathe fora pou tin akouga stin giatro H sto spiti me mixanima pou eixa agorasei...
Thymamai ta panda kai to latrevw...:-)
>loipon, k egw opws k h mama sou Olivia,den 8ymamai tpt apo tis egkymosynes mou ektos apo thn kaoura sto stomaxi...k emena me rwtaei h Xristina mou pou einai egkyos alla den 8ymamai,8umamai mono tis gennes mkou omw me ka8e leptomereia!!!!
>ολιβια ειμαι η φαιη . Και εγω δεν θυμαμαι σχεδον τιποτα απο την εγκυμοσυνη . Βεβαια το περισσοτερο μερος της το περασα ξαπλα , αλλα μολις γεννησα τα ξεχασα σχεδον ολα εκτος απο μερικα πραγματακια . Ευχομαι συντομα να ζησεις μια ακομα εγκυμοσυνη .φιλια πολλα.
>Με το καλό να τα ξαναζήσεις όλα!!! Και να είναι όλα μαγικά όπως στην Αθηνούλα!!!
_ Ανυπομονώ για τις διπλές κλωτσιές, ανυπομονώωωωωωωω
Γιούλη