Το «Είμαι μαμά» είναι ένα blog γεμάτο χαρά. Γράφει για τα μωρά μας και για τα παιδιά μας. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, παρά να είναι ένα χαρούμενο blog. Κάποιες στιγμές, όμως, η χαρά αυτή μαχαιρώνεται.
Σήμερα λίγο πριν τις 9, με ξύπνησε το τηλεφώνημα του πατέρα μου, το οποίο με ενημέρωνε για την φρικιαστική δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια. Ο Σωκράτης, εκτός των άλλων, ήταν και πατέρας ενός δίχρονου παιδιού, ενώ η σύζυγός του είναι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι τους.
Δολοφονήθηκε σήμερα το πρωί στην χώρα που γεννήσαμε και θα γεννήσουμε τα παιδιά μας.
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
>Μανούλες, επειδή η ζωή είναι γεμάτη λύπες και χαρές, την ημέρα που "έφυγε" ο Σωκράτης, εγώ έφερα στον κόσμο την μπέμπα μου. Μια ζωή έφυγε, μια άλλη ήρθε....Θυμάμαι την ώρα που περίμενα στην αίθουσα τοκετών, έβλεπα στην τηλεόραση ότι ένα μωρουδάκι μόλις έμεινε ορφανό και έκλαιγα, διότι ένα άλλο μωρουδάκι (το δικό μου) ερχόταν στη ζωή ευελπιστώντας για μια όμορφη ζωή.... Αντίο Σωκράτη, έστω και 5 1/2 αργότερα....
>το κακο σε αυτη τη χωρα ειναι οτι ξεχναμε ευκολα... μολις κλεισουμε την πορτα του σπιτιου μας και αλλαξουμε καναλι, ολα εχουν τελειωσει. τρεισημισι μηνες μετα ποσοι ακομα θυμουνται αραγε τα θυματα της μαρφιν? δε θελουμε αλλους σωτηρες, χορτασαμε, ο καθενας ας προσπαθησει πρωτα να γινει καλυτερος ανθρωπος και μετα ας κρινει τους αλλους. ας αφησουμε την απονομη δικαιοσυνης για τα δικαστηρια και ας προσπαθησουμε ολοι οπως μπορουμε να αφησουμε στα παιδια μας ενα καλυτερο κοσμο, αλλωστε, τους το οφειλουμε. δε θελω να αφησω αλλο ενα συλληπητηριο μηνυμα στην οικογενεια, ας μη γελιομαστε, κανεις μας δε μπορει να νιωσει το δραμα τους, ας ευχηθουμε μονο ο Σωκρατης να ειναι το τελευταιο θυμα αυτου του παραλογου πολεμου. καλο κατευοδιο...
>Πολυ κριμα....ειμαι πολυ χαλια απο χθες... Δεν ξερω πραγματικα τι να πω! Νιώθω οργή,θλίψη,ανάμικτα συναισθήματα. Τι θα πει αυτη η μανουλα στα παιδια τους?Με τι κουραγιο θα φερει σε πέρας τη εγκυμοσυνη της και με τι δυναμη θα σταθει βραχος μπροστα στο 2χρονο παιδακι τους?Κουραγιο Μανουλα!
>Μπράβο Ολίβια, πού βρήκες το θάρρος και το κουράγιο, μέσα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, από το μπλόγκ αυτό , της χαράς και της αθώας παιδικής αγάπης, να δώσεις μιά σταγόνα κουράγιου και συμπάθειας στη τραγική αυτή σύζυγο και μάνα. Και πού έτσι, δείχνεις σε όλους μας, πόσο η χαρά και η λύπη, αλλά και το μέλλον με το παρόν, πάνε πάντα πιασμένα χέρι χέρι...
>Κάποιο πολεμάνε το πνεύμα μας , το μόνο που δεν φυλακίζεται , κάποιοι θέλουν να κάμψουν το φρόνημά μας. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν καλύτερα από εμάς να ξυπνήσουμε και να βγούμε στους δρόμους
>πληρωμένοι δολοφόνοι λένε ... πόσο αξίζει μια ζωή ρε γμτ ;;;;;
Χάθηκε ο πατέρας ένος 2 χρονου παιδιού ... διαβάζω απο το πρωί διάφορα και άλλα τόσα έβλεπα στην τβ πριν ξεκινήσω για γραφείο ... " δεν φημώνεται ο ελέυθερος λόγος με 20 σφαίρες" κ τέτοια ... και αηδιάζω ακόμα περισσότερο ... δυστηχώς σε λίγο καιρό όλα τα εχουν ξεχαστεί ... η υπόθεση θα πάει αρχείο κανονικότατα ... μόνο που ο γιός του κ η γυναίκα του Σωκράτη θα πρέπει να συνεχίσουν την ζωή τους χωρίς αυτόν!...
Καλό ταξίδι στον Σωκράτη Γκιόλια , ας είναι ελαφρύ το χωμά που θα τον σκεπάσει ...
>Ποιος μπορει σε μια τετεοαι στιγμη..να κανει τετεοια σχολια..οχι ρε παιδια... απαραδεκτοι Λοιπαμε αυτον που φευγει..και αυτον που μενει πισω...με αναπαντητα ερωτηματα..γιατι αναπαντητα θα μεινουν για παντα... δυο παιδια...μια γυναικα..μια μητερα...ενας ανθρωπος το οποιου η ζωη εγινε κομματια..τοσο ξαφνικα..τοσο αναιτια
>Δεν εχω λογια................. απλα φοβο για το αυριο!!!!!!!!!!........ Ποσο μισος!! μπορει να υπαρχει? Ποση τρομοκρατια και ποση δικτατορια?? Εξοργιζομαι και νιωθω αδυναμη!! τι να παλεψω σ' αυτη τη χωρα που καθημερινα με πληγωνει και μου κοβει τα φτερα?? τι να πω στους οικειους του ? δεν υπαρχουν λογια για να απαλυνουν τον πονο τους. Τα παιδια και μετα τα συζυγο και μητερα. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αυτα με απασχολουν γιατι πονουν και πληγωνονται και ... ειμαι μπερδεμενη και χαλια παρ'ολο που δεν τον ηξερα προσωπικα. ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΛΟΙΠΟΝ????? ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!!!!!!!!!!!!!
>Κρίμα. Ποιος μπορεί να έχει τόσο μίσος στην καρδιά του ώστε να αφαιρεί μια ζωή? Γι'αυτό το έργο μας ως μάνες είναι ιερό. Οι αξίες με τις οποίες μεγαλώνει ένα άτομο επηρεάζουν τις ζωές των άλλων.
>και οσο για τα κακεντρεχη σχολια, οτι δινεις περνεις στο τελος της ζωης, η κακια θα σου επιστρεψει ολη πισω οταν θα εχεις αναγκη για αγαπη, οτι σπειρεις θα θερισεις, το παιδι του θα ειναι υπερηφανο για τον πατερα του, ενω αυτοι που γραφουν τις κακεντρεχιες, το παιδι τους η θα γινει ιδιο σαν και αυτους, ή θα ντρεπεται για αυτους!!!
>τι να πεις τωρα, το μονο σε τι κοσμο φεραμε τα παιδια μας, αυτον τον κοσμο θελουμε; ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΠΙΑ!! το συληπητηρια επειδη ξερω, δεν λενε τιποτα σε αυτες τις περιπτωσεις, ελπιζω οι ανθρωποι του να βρουν την δυναμη να σταθουν στα ποδια τους!!
>Μόλις έσβησα ένα χυδαίο σχόλιο, παρ΄όλο που μισώ να το κάνω. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο και βρίσκουν την πιο ακατάλληλη στιγμή να βγάλουν τη χολή τους.
>Καλο του ταξιδι! Θα ηθελα να γραψω τοσα πολλα αλλα το μυαλο μου ειναι τοσο μπερδεμένο αυτη τι στιγμη. Το μονο που μου ειναι ξεκαθαρο ειναι ενα "γιατι?".
>Τι κουραγιο να δωσεις σε αυτους τους τραγικους γονεις αυτου του νεου παιδιου που χαθηκε τοσο αδοξα; Τι δυναμη να δωσεις στην γυναικα του που ξαφνικα εμεινε μονη της; Πως να εξηγησεις στο 2 χρονο παιδακι του και στο δευτερο που ερχεται γιατι καποιοι θελησαν να τους στερησουν τον πατερα τους; Απλα δεν εχω λογια. Συλλυπητηρια στους δικους του ανθρωπους. Φαιη
σε αυτες τις περιπτωσεις η σιωπη ειναι η καλυτερη συμπαρασταση...κουραγιο στην οικογενεια..
>Μανούλες, επειδή η ζωή είναι γεμάτη λύπες και χαρές, την ημέρα που "έφυγε" ο Σωκράτης, εγώ έφερα στον κόσμο την μπέμπα μου. Μια ζωή έφυγε, μια άλλη ήρθε....Θυμάμαι την ώρα που περίμενα στην αίθουσα τοκετών, έβλεπα στην τηλεόραση ότι ένα μωρουδάκι μόλις έμεινε ορφανό και έκλαιγα, διότι ένα άλλο μωρουδάκι (το δικό μου) ερχόταν στη ζωή ευελπιστώντας για μια όμορφη ζωή....
Αντίο Σωκράτη, έστω και 5 1/2 αργότερα....
Ελένη
>το κακο σε αυτη τη χωρα ειναι οτι ξεχναμε ευκολα... μολις κλεισουμε την πορτα του σπιτιου μας και αλλαξουμε καναλι, ολα εχουν τελειωσει. τρεισημισι μηνες μετα ποσοι ακομα θυμουνται αραγε τα θυματα της μαρφιν? δε θελουμε αλλους σωτηρες, χορτασαμε, ο καθενας ας προσπαθησει πρωτα να γινει καλυτερος ανθρωπος και μετα ας κρινει τους αλλους. ας αφησουμε την απονομη δικαιοσυνης για τα δικαστηρια και ας προσπαθησουμε ολοι οπως μπορουμε να αφησουμε στα παιδια μας ενα καλυτερο κοσμο, αλλωστε, τους το οφειλουμε. δε θελω να αφησω αλλο ενα συλληπητηριο μηνυμα στην οικογενεια, ας μη γελιομαστε, κανεις μας δε μπορει να νιωσει το δραμα τους, ας ευχηθουμε μονο ο Σωκρατης να ειναι το τελευταιο θυμα αυτου του παραλογου πολεμου. καλο κατευοδιο...
>Τα θερμοτερα συλλυπητηρια στην οικογενεια του. Ο Θεος να τους δωσει δυναμη. Καλο ταξιδι και νανε ελαφρι το χωμα που θα τον σκεπαση
>Τα θερμοτερα συλλυπητηρια στην οικογενεια του. Ο Θεος να τους δωσει δυναμη. Καλο ταξιδι και να ειναι ελαφρι το χωμα που θα τον σκεπαση.
>Πολυ κριμα....ειμαι πολυ χαλια απο χθες...
Δεν ξερω πραγματικα τι να πω!
Νιώθω οργή,θλίψη,ανάμικτα συναισθήματα.
Τι θα πει αυτη η μανουλα στα παιδια τους?Με τι κουραγιο θα φερει σε πέρας τη εγκυμοσυνη της και με τι δυναμη θα σταθει βραχος μπροστα στο 2χρονο παιδακι τους?Κουραγιο Μανουλα!
>Συλλυπητήρια και καλό κουράγιο στην οικογένεια!
Ξαφνικά φτώχηναν τα λόγια!
>Συλλυπητήρια και καλή δύναμη στην οικογένεια!
Φτώχηναν τα λόγια! :-(
>Μπράβο Ολίβια, πού βρήκες το θάρρος και το κουράγιο, μέσα σε αυτή τη δύσκολη στιγμή, από το μπλόγκ αυτό , της χαράς και της αθώας παιδικής αγάπης, να δώσεις μιά σταγόνα κουράγιου και συμπάθειας στη τραγική αυτή σύζυγο και μάνα. Και πού έτσι, δείχνεις σε όλους μας, πόσο η χαρά και η λύπη, αλλά και το μέλλον με το παρόν, πάνε πάντα πιασμένα χέρι χέρι...
>καλο παραδεισο! κουραγιο στην οικογενεια!
>καλό ταξίδι σε αιώνια καλοκαίρια και καθάριους ουρανούς !!!! Μακάρι όσοι μείνανε πίσω να μας αντέξουν σαν κοινωνία !!!!
>Κριμα...Καλη δυναμη στην οικογενεια του...Μακαρι να πληρωσουν οι ενοχοι.
>κριμα......
αραγε τι αλλο γινεται και δεν γινεται γνωστο?ποσοι ανθρωποι ανωνυμοι πεθαινουν ετσι?..............................................................
>Είναι κρίμα!! :-( Πολύ λυπηρό να χάνονται τόσο άδικα άνθρωποι! Αν είσαι Θεός και υπάρχεις.. γιατί το επιτρέπεις?? Συλληπτήρια στην οικογένεια του!
>:-( Δεν νομιζω οτι εχω να πω κατι...Τα λογια ειναι περιττα (και δυσκολα) σε τετοιες στιγμες..
>Κάποιο πολεμάνε το πνεύμα μας , το μόνο που δεν φυλακίζεται , κάποιοι θέλουν να κάμψουν το φρόνημά μας. Αν θέλουμε τα παιδιά μας να ζήσουν καλύτερα από εμάς να ξυπνήσουμε και να βγούμε στους δρόμους
>πληρωμένοι δολοφόνοι λένε ... πόσο αξίζει μια ζωή ρε γμτ ;;;;;
Χάθηκε ο πατέρας ένος 2 χρονου παιδιού ... διαβάζω απο το πρωί διάφορα και άλλα τόσα έβλεπα στην τβ πριν ξεκινήσω για γραφείο ... " δεν φημώνεται ο ελέυθερος λόγος με 20 σφαίρες" κ τέτοια ... και αηδιάζω ακόμα περισσότερο ... δυστηχώς σε λίγο καιρό όλα τα εχουν ξεχαστεί ... η υπόθεση θα πάει αρχείο κανονικότατα ... μόνο που ο γιός του κ η γυναίκα του Σωκράτη θα πρέπει να συνεχίσουν την ζωή τους χωρίς αυτόν!...
Καλό ταξίδι στον Σωκράτη Γκιόλια , ας είναι ελαφρύ το χωμά που θα τον σκεπάσει ...
>Ποιος μπορει σε μια τετεοαι στιγμη..να κανει τετεοια σχολια..οχι ρε παιδια...
απαραδεκτοι
Λοιπαμε αυτον που φευγει..και αυτον που μενει πισω...με αναπαντητα ερωτηματα..γιατι αναπαντητα θα μεινουν για παντα...
δυο παιδια...μια γυναικα..μια μητερα...ενας ανθρωπος το οποιου η ζωη εγινε κομματια..τοσο ξαφνικα..τοσο αναιτια
>ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΚΡΙΜΑ ΝΑ ΧΑΝΕΤΑΙ ΕΤΣΙ ΑΔΙΚΑ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
>Δεν εχω λογια.................
απλα φοβο για το αυριο!!!!!!!!!!........
Ποσο μισος!! μπορει να υπαρχει? Ποση τρομοκρατια και ποση δικτατορια?? Εξοργιζομαι και νιωθω αδυναμη!! τι να παλεψω σ' αυτη τη χωρα που καθημερινα με πληγωνει και μου κοβει τα φτερα??
τι να πω στους οικειους του ? δεν υπαρχουν λογια για να απαλυνουν τον πονο τους. Τα παιδια και μετα τα συζυγο και μητερα. ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ αυτα με απασχολουν γιατι πονουν και πληγωνονται και ... ειμαι μπερδεμενη και χαλια παρ'ολο που δεν τον ηξερα προσωπικα. ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΛΟΙΠΟΝ?????
ΑΣ ΒΡΕΘΟΥΝ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΝΟΧΟΙ!!!!!!!!!!!!!
>ANTIO.....KRIMA!!!!!!!!!!!!!
>ΑΝΤΙΟ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ...
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ...
ΚΑΙ ΑΠΟ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ ΝΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙΣ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΔΩΣΕΙΣ ΔΥΝΑΜΗ.
>Κρίμα. Ποιος μπορεί να έχει τόσο μίσος στην καρδιά του ώστε να αφαιρεί μια ζωή? Γι'αυτό το έργο μας ως μάνες είναι ιερό. Οι αξίες με τις οποίες μεγαλώνει ένα άτομο επηρεάζουν τις ζωές των άλλων.
>Antio Sokrati. I skepsi mas einai me ti syzygo tou kai ta paidia toy.
>και οσο για τα κακεντρεχη σχολια, οτι δινεις περνεις στο τελος της ζωης, η κακια θα σου επιστρεψει ολη πισω οταν θα εχεις αναγκη για αγαπη, οτι σπειρεις θα θερισεις, το παιδι του θα ειναι υπερηφανο για τον πατερα του, ενω αυτοι που γραφουν τις κακεντρεχιες, το παιδι τους η θα γινει ιδιο σαν και αυτους, ή θα ντρεπεται για αυτους!!!
>τι να πεις τωρα, το μονο σε τι κοσμο φεραμε τα παιδια μας, αυτον τον κοσμο θελουμε; ΞΥΠΝΗΣΤΕ ΠΙΑ!! το συληπητηρια επειδη ξερω, δεν λενε τιποτα σε αυτες τις περιπτωσεις, ελπιζω οι ανθρωποι του να βρουν την δυναμη να σταθουν στα ποδια τους!!
>Μόλις έσβησα ένα χυδαίο σχόλιο, παρ΄όλο που μισώ να το κάνω. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν ούτε ιερό, ούτε όσιο και βρίσκουν την πιο ακατάλληλη στιγμή να βγάλουν τη χολή τους.
>Καλο του ταξιδι!
Θα ηθελα να γραψω τοσα πολλα αλλα το μυαλο μου ειναι τοσο μπερδεμένο αυτη τι στιγμη. Το μονο που μου ειναι ξεκαθαρο ειναι ενα "γιατι?".
>Τι κουραγιο να δωσεις σε αυτους τους τραγικους γονεις αυτου του νεου παιδιου που χαθηκε τοσο αδοξα; Τι δυναμη να δωσεις στην γυναικα του που ξαφνικα εμεινε μονη της; Πως να εξηγησεις στο 2 χρονο παιδακι του και στο δευτερο που ερχεται γιατι καποιοι θελησαν να τους στερησουν τον πατερα τους; Απλα δεν εχω λογια. Συλλυπητηρια στους δικους του ανθρωπους.
Φαιη
>Δεν εχω λογια... Συλλυπητηρια και καλη δυναμη στην οικογενεια!!
>Πραγματικά πολύ θλιβερό... Δεν το χωράει ο νους το τι πρόκειται να περάσει αυτή οικογένεια. So, so sad :(