Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις!
Αυτό το blog εκτός από πολλές μαμάδες, αρκετούς μπαμπάδες, μερικές γιαγιάδες (μπορεί και παπούδες;; Δεν ξέρω! :P), το διαβάζουν και άνθρωποι που δεν έχουν ακόμα παιδάκι. Κάποιοι από αυτούς, μάλιστα, λένε ότι δεν θέλουν να κάνουν ποτέ παιδί (δεν το κατέβασα από την κεφάλα μου, το γράφουν οι ίδιοι κατά καιρούς στα σχόλια).
Αυτοί, λοιπόν, αναρωτιούνται, γιατί οι (Ελληνίδες) μαμάδες παθαίνουν τέτοιο εθισμό με τη μητρότητα που (πολλές) δηλώνουν ότι η ζωή τους απέκτησε νόημα μόνο με το παιδί.
Θα σας γράψω δυο λόγια ως Ολίβια (και όποια μανούλα θέλει να πει τη δική της γνώμη, ας αφήσει ένα σχόλιο). Νομίζω πως το έχω ξαναπεί.
Αν 1 1/2 χρόνο πριν μου έλεγες ότι κάποια στιγμή θα γινόμουν μαμά και ξαφνικά όλη μου η ζωή θα γύριζε γύρω από ένα μωρό, αν μου έλεγες ότι θα αισθανόμουν ανείπωτη χαρά να γεμίζει κάθε κύτταρο της ύπαρξής μου, αν μου έλεγες ότι θα έφτανα να δηλώνω «Τώρα είμαι αληθινά ευτυχισμένη«, θα σε κοιτούσα με απαξιωτικό ύφος και θα σου έλεγα ότι λες κουραφέξαλα και ότι είσαι ένας χαζογονιός και μισός και ότι εγώ ποτέ μα ποτέ δεν θα έφτανα σ’ αυτό το σημείο.
>...πριν κανω παιδια με τρέλαιναν οταν παιζανε κατω απο το σπίτι μου και ουρλιάζανε μεχρι αργα το βραδυ.. Τωρα??? απλά χαμογελάω...
...πριν κανω παιδια έμπαινα σε οτι αυτοκίνητο και σε όποιον φίλο μου οδηγό, αρκει να παω εκει που ηθελα.. Τωρα δεν μπαίνω σε κανενα εκτός απο το αυτοκίνητο μου.
...πριν γινω μαμα δεν φοβομουν τπτ... τωρα φοβάμαι τα παντα... Υιούς, Κουνούπια ξενόφερτα, αλκοόλ, ταχύτητα, μόνη την νυχάτα στο δρόμο....
...πριν ορκιζόμουν πως η μητέρα μου ηταν ενα σπυρι στο Κ....., Τωρα κανω τα ιδια, λέω τα ιδια σε ανατριχιαστικό σημείο...
η λίστα αυτη μπορεί να συνεχιστεί για σελίδες...
Δεν ειμαι της άποψης πως ο προορισμός της γυναίκας ειναι η μητρότητα "ΕΛΕΟΣ", ούτε οτι ο γάμος ειναι η σωστη εξέλιξη μιας σχέσης.. Ειμαι κατα των "πρέπει" άσχετα αν τα υπηρέτησα ολα με το ΣΙ και με το ΝΙΓΜΑ... Αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα!!!
Είμαι ΥΠΕΡ του ότι κάνεις, να το κάνεις για να γίνεις ευτυχισμένος και όχι για να κάνεις τους άλλους ευτυχισμένους...
>Συμφωνώ Ολίβια. Μόλις γίνεσαι μάνα δεν χάνεις μεν τον εαυτό σου αλλά γίνεσαι πιο... γήινη, πιο ανθρώπινη και νιώθεις πως η ζωή σου μέχρι πρότινως δεν είχε νόημα. Περνάς από την άλλη πλευρά και νιώθεις πως όσοι θεωρούν ότι όοολοι όσοι δεν έχουν παιδιά είναι no life (τι περιμένουν άραγε;)
Βέβαια αυτό το "θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" όταν θυμάσαι τις φορές που το έχεις ακούσει από την δική σου μαμά που σου εκφράζει έτσι τα παράπονα που έχει από εσένα, εξακολουθεί να ακούγεται σπαστικό, εκβιαστικό και παράλογο! Δεν μπορείς να έχεις την απαίτηση από το παιδί σου να σε καταλαβαίνει.
MariaM
>ta eipes ola...eimai 29 kai mama 2 asteriwn.Prin ginw mama eixa mia teleiws antisymvatikh zwh,oxi apla den fantazomoun pote na kanw paidia alla kai osoi me hkseran den mporousan na me fantastoun mama.Pleon den mporw na fantastw thn zwh mou xwris ta 2 mou asterakia,plhtw,asfyktiw,den zw.Ama den gineis mana den mporeis na katalaveis...etsi einai.
>Πού θέλω να καταλήξω; Το "Θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις" που μας κοπανούσαν οι μαμάδες μας είναι πέρα για πέρα αληθινό. Θες δεν θες, η μητρότητα είναι κάτι τόσο ΤΕΡΑΣΤΙΟ που ναι, αγαπητοί μου, έρχεται και ισοπεδώνει όλα τα υπόλοιπα.
Ούτε εγώ το καταλάβαινα, ούτε εγώ το συμμεριζόμουν, ούτε εγώ το πίστευα.
Noμιζω οτι αυτα σου τα λογια ειναι ακριβως οτι θα ελεγα και εγω. Δεν υπαρχει τιποτα πιο συγκλονιστηκο απο το να εισαι μαμα και γενικοτερα γονιος. Εχω σχεδον ξεχασει πως ηταν η ζωη μου πριν απο τα παιδια και δεν το λεω με λυπη . Πραγματικα δεν μου λειπει. Δεν θα αλλαζα το γεγονος οτι ειμαι μαμα με τιποτα και για τιποτα στον κοσμο.
Και εγω " κοροιδευα " την φραση " οταν θα γινεις μανα θα καταλαβεις " . Το θεωρουσα υπερβολη . Ομως οπως ειπες και εσυ ειναι περα για περα αληθεια και ειναι σιγουρα μια φραση που και εγω θα πω καποια μερα στις κορες μου.
Πιστευω οτι η καθε περιοδος της ζωης μας εχει την δικια της ομορφια αλλα την συγκεκριμενη φαση της ζωης μου την θεωρω by far την καλυτερη ever.
>Συμφωνώ και επαυξάνω. Καμιά φορά ζηλεύω (κατά κάποιο τρόπο) συνομίληκές μου που μπορούν να πάνε όπου θέλουν, όποτε θέλουν. Από την άλλη το 1ο θαύμα που ήρθε στη ζωή μου πριν 11 χρόνια (όταν ήμουν 23 ετών) και το 2ο που ήρθε πριν 27 μήνες, "σβήνουν" κάθε άλλη επιθυμία. Προτιμώ να είμαι μαζί τους και να ασχολούμαι με αυτά. Μπορεί η ζωή κάποιων να είναι πιο ανέμελη από τη δική μου... η δική μου ζωή όμως ΕΙΝΑΙ ΓΕΜΑΤΗ ΚΑΙ ΜΕ ΟΥΣΙΑ...