Πότε θα…;
Όταν αποκτάς παιδί, όλα γύρω σου κινούνται σε ρυθμούς μωρών! Ξαφνικά συνειδητοποιείς ότι ο κόσμος γύρω σου είναι ΓΕΜΑΤΟΣ μωρά. Γεμάτος όμως. Μωρά μικρά, μωρά μεγάλα, μωρά σε καρότσια, μωρά στην αγκαλιά. Πριν γεννήσεις, δεν έβλεπες ούτε τα μισά. Το βλέμμα σου εστίαζε σε άλλα πράγματα. Σήμερα η πλατεία ήταν γεμάτη με μωράκια και παιδάκια. Τα περισσότερα ήταν μεγαλύτερα της Αθηνάς. Είχαν δοντάκια, κάθονταν με άνεση μόνα τους…
«Εμάς πότε θα βγάλει δόντι;«, αναρωτιόμουν.
«Πότε θα αρχίσει να κάθεται μόνη της;«, ξαναναρωτιόμουν.
«Τι βιάζεσαι, χριστιανή μου;«, μου είπε η μαμά μου, «όποτε θέλει!«
Έλα ντε; Τι βιάζομαι;
Ίσως γιατί είναι τόσο μαγικό να παρακολουθείς ένα νινί να μετατρέπεται σε ανθρωπάκι. Κάθε τι νέο που κάνει είναι υπέροχο, είναι αφορμή για τρελή χαρά και ας μην είναι κάποιο ασυνήθιστο επίτευγμα. Και αμέσως μετά, ανυπομονείς για το επόμενο βήμα. Είναι σαν ένα κουτί με σοκολατάκια που δεν ξέρεις τι γεύση έχουν. Τρως το ένα, τρως το άλλο και δεν σταματάς μέχρι να γευτείς κάθε «μυστική» γέμιση.
Αύριο ή μεθαύριο λέμε να ξεκινήσουμε φρουτόκρεμα! Νέα αποστολή, νέες συγκινήσεις!
Καλό βράδυ!
>ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΓΙΚΟ ΝΑ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟ ΜΙΚΡΟΥΛΙ ΣΟΥ ΝΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ!!! ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΠΙΟ ΕΞΥΠΝΟ ΠΑΙΔΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΠΝΙΓΕΣΑΙ ΑΠΟ ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑ!!! ΠΙΣΤΕΥΩ ΠΑΝΤΩΣ ΟΤΙ ΜΑΚΡΑΝ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ!!! ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥ ΟΤΙ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΛΕΕΙ: ΜΑΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ;;; Σ' ΑΓΑΠΑΩ ΜΑΝΟΥΛΑ, ΤΟΤΕ ΟΛΟΣ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΣΟΥ!!!
ΑΘΑΝΑΣΙΑ Κ.
>Μία από τα ίδια κι εγώ!Μόνο που στην δική μου περίπτωση από όταν αποφάσισα να κάνω ένα παιδάκι και δεν ερχόταν άρχισα να τα βλέπω μιλούνια γιατί εγώ δεν μπορούσα να συλλάβω φυσιολογικά!
Με το που έμεινα έγκυος τα έβλεπα ακόμα περισσότερα!
Όταν γέννησα πια άκουγα και τα μωρά της γειτονιάς μου πλέον!Πριν τίποτα δεν άκουγα!
>Δεν είναι πολύ όμορφο το οτι τώρα πια έχει παντού μωρά??? κ εγώ πριν γεννήσω δεν έβλεπα κανένα και ξαφνικά απο την χώρα τον μεγάλων βρεθηκα στην neverland ενα πράγμα! και το απολαμβάνω τόσο πολύ, είναι μαγικό, ξαναγινόμαστε παιδιά..κάνουμε κούνια κ τσουλήθρα, μπαίνουμε σε τρενάκια, τραγουδάμε ξανά τα στρουμφοτραγόυδια (των οποίων οι στίχοι ήταν καλά αποθηκευμένοι σε κάποιο σημείο του εγκεφάλου μας)φτιάχνουμε πυργάκια στην άμμο και τρέχουμε με την ψυχή μας σε πλατείες και αλάνες..παιδάκια μου....το μέλλον και η ελπίδα του κόσμου τούτου...τα παρατηρώ καμιά φορά κ σκέφτομαι.."αυτό μάλλον θα γίνει γιατρός, εκεινού θα του αρεσουν τα ταξίδια, το άλλο σίγουρα χορεύτρια...και η δικιά μου άραγε? ας γίνει ευτυχισμένη...μου αρκεί..."
Ανθρωπάκια μικρά, αγνά και αθώα και πως τα καταντάμε καμιά φορά εμείς "οι μεγάλοι"...
φιλάκια..
Εύα
>Σε νιώθω!
Κι εγώ όταν έμεινα έγκυος και αργότερα γέννησα παντού και πάντα το βλέμμα έπεφτε και πέφτει είτε σε έγκυες είτε σε μαμάδες με τα παιδιά τους!
Όπως και εσύ, έτσι κι εγώ βλέποντας άλλα παιδάκια μεγαλύτερα,τα ίδια ερωτήματα και ανυπομονησία εξέφραζα...
Κάθε πράγμα στον καιρό του... και αυτή η διαδρομή είναι πραγματικά μαγική!!!
Μεγάλη ευλογία να γίνεσαι μάνα, γονιός!!!