>Αχχχ πονεμένη ιστορία. Πάντα λάτρευα τα μικροσκοπικά πατουσάκια. Μόλις γεννήθηκε ο γιος μου διαπίστωσα ότι δε χωρούσε σε κανένα από τα παπουτσάκια που του είχα πάρει γιατί απλά είχε ποδάρες!!!!!!!!!! Μου φαινόταν αδιανόητο να χει τόσο μεγάλη πατούσα γιατί εγώ φοράω 39 και ο μπαμπάς του 42. Δεν είμαστε δα και Φασούλες!!!

Τώρα πηδηξαμε 2 νούμερα σε ένα καλοκαίρι και φοράει 23!!

Το χειρότερο απ'όλα είναι ότι τόλμησε να μεγαλώσει!!!Μετά από ένα καλοκαίρι απόλυτης ξυπολιταρίας στο χορτάρι, στην άμμο, στο χώμα, στα νερά σκλήρηναν τα αφρουδένια πατουσάκια του. Δεν έχει πια εκείνα τα μωρουδίστικα πουπουλένια πατουσάκια. 'Έγινε παιδάκι...

Τοπ σημειο τα χοντροδαχτυλάκια σαν του μπαμπά του που όσο τα έβλεπα στον άντρα μου τον πείραζα για τα πανομοιότυπα δάχτυλα που έχει από το πρώτο ως το τελεύταίο, αλλά τώρα που τα βλέπω σε σμύκρινση στο γιο μου τα λατρεύω. χχχ

ΥΓ. Το ποίημα με το χταπόδι το λέω στον μικρό και το μελοποίησα κιόλα. Το τραγουδάει μαζί μου!!!

>Λατρεύω πατουσάκια!! Τα ποδαράκια των παιδιών μου είναι σαν εκείνο το παγωτό που τρώγαμε μικρά "την πατούσα" και όταν τα δαχτυλάκια τους κουνιούνται ρυθμικά ειναι νοστιμότατα για γαργαλητό και μάμ!!!!

Ο γιός μου πια μεγάλωσε και φοράει νόυμερο 33 και σίγουρα πατουσάκι δεν το λές!!! Αλλά τα αγαπώ τοσο πολύ αυτά τα ποδαράκια που σε κάθε ευκαιρία τα φιλώ και τους λέω "πόσο σας αγαπώ!!"