Παντού με το παιδί μου!
Σήμερα το πρωί είχα όρεξη για ατελείωτο χουζούρι παρέα με τον άντρα μου και το νινί μας. Παρ’ ότι τα βλέφαρά μου ήταν βαριά και το στρώμα πολύ δελεαστικό, σηκώθηκα και ετοιμάστηκα σε χρόνο dt για έξοδο: είχα υποσχεθεί στην Αθηνά ότι σήμερα το πρωί θα πηγαίναμε βόλτα οι δυο μας. Και είναι να μην τάξεις σε παιδί… Ούτε καν σε μωρό 7 μηνών! Διότι όταν τάζεις, δεν ξετάζεις, έτσι δεν είναι;
Μπήκαμε, λοιπόν, για πρώτη φορά μαζί στο μετρό. Για πρώτη φορά χρησιμοποίησα τα ασανσέρ για να κατεβω κάτω στις αποβάθρες και ομολογουμένως είχε πλάκα, γιατί συναντήσαμε πολλά καρότσια στη διαδρομή, χιχι! Δυο ευγενικοί κύριοι με βοήθησαν να ανεβάσω το καρότσι στο βαγόνι (μα πού ήταν όλοι αυτοί οι ευγενικοί κύριοι όταν ήμουν έγκυος;;;) και δυο Ιάπωνες τουρίστες -φαντάζομαι- έπαιζαν με την Αθηνά και της έλεγαν χαζομαρίτσες στη γλώσσα τους.
Ελπίζω να είναι η αρχή για πολλές ακόμα αντίστοιχες διοργανώσεις. Και όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε κάθε μήκος και πλάτος της Ελλάδας.
Όταν είναι μωρά, τα υπερπροστατεύουμε και όταν πια μεγαλώσουν, αρχίζουν τα σχολεία και αυτές οι αναθεματισμένες υποχρεώσεις (μα γιατί τα φορτώνουμε τόσο;;) και η έξοδος είναι πια… πολυτέλεια χρόνου!
Γιατί τα λέω όλα αυτά; Μα γιατί παραπονιόμαστε -και η πιο παραπονιάρα είμαι εγώ, χα!- ότι η Ελλάδα δεν μας αφήνει να την χαρούμε παρέα με τα παιδιά μας.
Αν (λέω, αν!) αρχίζαμε, λοιπόν, όλοι να βάζουμε τα παιδιά μας στην καθημερινότητά μας, αν γεμίζαμε τους δρόμους με τις φατσούλες τους, τότε θα μπορούσαμε να διεκδικήσουμε και τα δικαιώματα μας ως γονείς…
Ε; Τι λέτε; Ναι, ναι, το ξέρω ότι είναι δύσκολο, όμως κάθε αρχή είναι δύσκολη. Τι λέτε; Θα μπορούσαμε, αλλάζοντας τις δικές μας συνήθειες, να αλλάξουμε τη χώρα όλη;
Μερικές σκόρπιες σκέψεις είναι αυτές, αποτέλεσμα μιας πανέμορφης -και πολύ ζεστής- μέρας! Μιας μέρας που τα μάτια μου γέμισαν με όμορφες παιδικές φατσούλες… Μιας μέρας που δεν θα ήθελα να είναι απλά μια «ειδική» Κυριακή, αλλά μια μέρα σαν όλες τις άλλες!!
>Αχχχχ!!!!!Εγω παλι που δεν παω πουθενα χωρις τα διδυμακια μου.Διακοπες, ταξιδια, με το μπαμπα.Παει ο μπαμπας για δουλεια, μαζι και εμεις, τι Θεσσαλονικη, τι Χαλκιδικη, τι Ναυπλιο, απο 3 μηνων παντου μαζι.Στα σουπερ μαρκετ, στα ψωνια, στα σλινγκ ποτε με τη μαμα ποτε με το μπαμπα!!!!Ειμαστε μια ωραια οικογενεια.Τωρα συζηταμε να παμε Βελγιο για ενα συνεδριο του αντρα μου και ισως πανε και τα μικρα για πρωτη φορα εξωτερικο!!!!!!!!!!!!!Και ειναι μολις 9 μηνων.Ποτε δεν ταχαμε περιορισμενα, οσο πιο πολλα ερεθισματα τοσο τα βοηθας να γινονται προσαρμοσιμα και κοινωνικα!!!!!!!Και ξερουν πως οταν πανε στο αμαξι καπου θα βρεθουν!!!!!!!!!!!!
Ελιτα-Αθηνα
>ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΟΠΟΥ ΠΑΩ ΠΑΩ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΗ ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ!ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΑΖΙ ΣΤΗ ΛΑΙΚΗ,ΚΑΤΙ ΓΙΑΓΙΑΔΕΣ ΜΕ ΚΟΙΤΑΖΑΝ ΚΑΙ ΜΟΥ ΕΒΑΖΑΝ ΧΕΡΙ,ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ ''ΠΟΥ ΤΟ ΠΑΣ ΚΑΛΕ ΜΩΡΟ ΠΑΙΔΙ?ΔΕ ΝΤΡΕΠΕΣΑΙ?ΜΑΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΣΥ?''ΚΙ ΕΚΕΙ ΗΤΑΝ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΣ ΞΕΣΚΙΣΩ!!!!!!!!!
ΒΕΒΑΙΑ ΔΕΝ ΠΤΟΗΘΗΚΑ ΚΑΙ Η ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΠΕΝΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΧΩ ΠΑΝΤΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ!!!!!!!!!!!!!!
ΔΕ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΑΩ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΠΛΑ ΜΟΥ,ΝΟΙΩΘΩ ΜΙΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ...............
>α!κ το σχολιο με τις mamistas το βρισκω μπριλιαντ!
>εμεις δεν μπορουμε να κανουμε κι αλλιως,ειμαστε κολλημενα με uhu :PPP
μου ειναι πολυ πολυ δυσκολο ομως με τις υπαρχουσες συνθηκες να μετακινουμε μονη με ενα μωρο 7 μηνων και ενα 2χρονο.Εχω το μικρο στο μαρσιπο το μεγαλο στο καροτσι,εγω δεν εχω προβλημα να μεταφερομαστε ετσι ,οι αλλοι ομως στον δρομο μαλλον εχουν μεγαλο προβλημα μαζι μας!
Δεν συζητω να μπω σε ΜΜΜ με τα 2 μαζι,εχω μπει σε λεωφορειο κ μονο που δεν με δειρανε.Οποτε παμε ποδαρατο παντου.
Γιατι ο Ελληνας αγαπαει τοσο πολυ το αμαξι του ωστε να το παρκαρει οπου να ναι,να θεωρει οτι εχει προταιρεοτητα παντου κ παντα αφου οδηγει και τοσα αλλα...ακομα δεν το βαζω κατω ομως,τα κουβαλαω σε κοντινες αποστασεις μαζι και ας γυρναω σπιτι με τα νευρα σπασμενα απο την συμπεριφορα που αντιμετωπιζω...ΚΑΦΡΟΙ!
>και εμεις παμε παντου και συνεχεια ειμαστε μαζι.και με τα 2.ομως μετα τις 10,ειδικα τον χειμωνα κοιμουνται νωρις ετσι σε καποια καλεσματα παμε μονοι.δεν μου αρεσει να βλεπω παιδακια να κοιμουνται σε καρεκλες,προτιμω να μην βγω...