>Αληθινές ιστορίες τοκετού #99
>
Αυτές είναι οι δικές σας ιστορίες! Αληθινές ιστορίες που μας θυμίζουν τι υπέροχο θαύμα είναι η γέννηση ενός παιδιού! Αν θέλετε να δημοσιευτεί και η δικιά σας ιστορία, στείλτε μου e-mail στο olivia.gavrili@gmail.com
Η ιστορία της Γιάννας
(Η Γιάννα γέννησε με καισαρική και ολική νάρκωση)
Η εγκυμοσύνη μου μπορώ να πω πως ηταν αρκετά δύσκολη! Μετά από δυσκολίες και εξωσωματική γονιμοποίηση καταφέραμε να μείνω έγκυος σε δίδυμα. Ήμουν μόλις 21 ετών και ήδη τρια χρόνια παντρεμένη.
Από τον τέταρτο μήνα είχα συσπάσεις και για αυτό έπρεπε να μείνω στο κρεβάτι για τον υπόλοιπο καιρό. Τέλος πάντων μη σας κουράζω… ας πάμε στην τελευταία μέρα!!
Ήμουν στην 35η εβδομάδα και λογικά είχα ακόμη 3 με 4 εβδομάδες για να φερω στον κόσμο τα παιδάκια μου! Τετάρτη βράδυ… κάποια μικρά πονάκια άρχισαν να έρχονται… «Μπα αποκλείεται!«, είπα.
Ο Κώστας σηκώθηκε να πάει στη δουλειά του γύρω στις 7 το πρωί. Με είδε καπως ανήσυχη και με ρώτησε αν κατι έχω, αλλά εγω ΔΕΝ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΤΙΠΟΤΑ!!! Σηκώθηκα αργότερα και μόλις στάθηκα όρθια είδα ότι η κοιλιά μου είχε κατέβει αισθητά, τα πονάκια, όμως, είχαν ελαττωθεί. Ξέχασα να σας πω πως επειδή τα διδυμάκια ήταν όριζόντια στην κοιλιά μου, ο γιατρός είχε πει οτι οπωσδήποτε θα κάναμε καισαρική.
Το μεσημέρι άρχισα να νιώθω μια πιέση χαμηλά στην κοιλιά. Αποφάσισα ότι θα έπρεπε να πάρω το γιατρό τηλέφωνο να του το πω. Μόλις το άκουσε, μου είπε να πάω αμέσως να με δει! Μέχρι να ειδοποιήσω τον Κώστα να έρθει από τη δουλειά και να πάμε… η ώρα είχε φτάσει 6 το απόγευμα!!!
Για να μην τα πολυλογώ, μόλις με εξέτασε ο γιατρός μου είπε ότι είχε αρχίσει η διαστολη και έπρεπε να πάμε στο νοσοκομείο, αλλά δεν θα γεννούσα απόψε. Θα ερχόταν εκείνος το πρωί για να γεννήσω με καισαρική. Του είπαμε να πάμε στο σπίτι να πάρουμε τη βαλίτσα και μας είπε ότι καλύτερα να πάμε κατευθείαν στο νοσοκομείο.
Φύγαμε και καθώς πηγαίναμε στο νοσοκομείο, πήρα τηλέφωνο τη μανούλα μου να πάρει τη βαλίτσα και να έρθει και εκείνη εκεί. Με έβαλαν σε ένα δωμάτιο για να περάσω το βράδυ. Είπα στον Κώστα και στη μαμά μου να μην φύγουν από κοντά μου γιατί φοβόμουν.
Δεν πρόλαβα να το πω και ήρθε ένας αφόρητος πόνος… Μετά ήρθε κι άλλος κι άλλος, ήρθε η μαία και μόλις με κοίταξε μου είπε ότι γεννάω και με ρώτησε ποιος είναι ο γιατρός μου για να τον πάρουν τηλέφωνο να έρθει!!!
Πώς γεννάω; Αφού μου είπε ο γιατρός ότι θα γεννήσω αύριο το πρωί! Το μόνο καλό ήταν ότι με την προοπτική ότι θα γεννούσα το πρωί με είχαν ετοιμάσει. Ο γιατρός ήρθε… με είχαν κατεβάσει στο χειρουργείο! Οι τελευταίες λέξεις που θυμάμαι είναι τον γυναικολόγο μου να λέει ότι αν δεν κατέβει παιδίατρος δεν ξεκινάει!
Μόλις ξύπνησα το χειρουργείο ήταν άδειο, μόνο δυο νοσοκόμες ήταν μέσα. Η μια ήρθε κοντα μου και μου είπε, «Κοπέλα μου έκανες δύο πανέμορφα μωράκια, να σου ζήσουν!» Είχα γίνει μανούλα!!!! Η μπέμπα γεννήθηκε 2350 γρ. και 48εκ. ενώ ο μπέμπης 2150 γρ. και 45εκ.
Ήταν πολύ μικροσκοπικά, έμειναν στη θερμοκοιτίδα για λίγο, όμως όλα πήγαν καλά!!! Αυτή ήταν η δική μας ιστορία!
Για τέλος θέλω να πω στα ζευγάρια που προσπαθούν να κάνουν παιδάκι να μην το βάζουν κάτω… θα έρθει η ώρα που το όνειρο θα γίνειι πραγματικότητα, όπως συνέβει και σε εμάς!!
>να σου ζησουν τα παιδακια σου γλυκια μικρομανουλα!!!!!!!να τα καμαρωσεις οπως επιθυμεις!!!!!!
>na sou zhsoune ta didymakia sou panta gera k euloghmena
>Ολίβια σε ευχαριστω που με αφησες να μοιραστω την ιστορια μου μαζι σας!!!!!!!!!Πολλα φιλακια!!!!