Το μωράκι μας αρρώστησε!
Θαυμάζω την ηρεμία και την υπομονή της.
Ένα τόσο δα μικράκι
να παλεύει με το συνάχι που βασανίζει την μικρούλα μυτούλα της
και τα δέκατα που από χθες το βράδυ βασανίζουν το κορμάκι της.
Και όλα αυτά αδιαμαρτύρητα, χωρίς να βγάλει κιχ.
Μόνο όταν μπουκώνει πολύ η μυτούλα, κλαίει σιωπηλά
μέχρι να της βάλουμε φυσιολογικό ορό και να αναπνεύσει ξανά.
Παίζει με τα παιχνιδάκια της και χαμογελάει με τα κόκκινα μαγουλίνια της.
Το βράδυ κοιμήθηκε ανάμεσα μας, ξυπνούσε για λίγο φυσιολογικό ορό ακόμα
και μετά έπιανε μια το χέρι του μπαμπά και μια της μαμάς και ξανακοιμόταν.
Αισθανόμαστε και εμείς άρρωστοι μαζί της, χωρίς να είμαστε.
Συμπάσχουμε με το μικράκι μας.
Μέχρι και φυσιολογικό ορό έβαλα σήμερα στη μύτη μου για να καταλάβω τι περνάει
(μαρτύριο μεγάλο, τώρα καταλαβαίνω γιατί όλα τα μωρά χτυπιούνται σαν τρελά όταν βλέπουν την αμπούλα να πλησιάζει τη μύτη τους)
Σκέφτομαι πώς με φρόντιζε και εμένα η μαμά όταν αρρώσταινα.
Πόσο υπομονετικά προσπαθούσε να μου δώσει το φάρμακο
(ένα φρικιαστικό Ospen θυμάμαι, μπλιαχ!)
ή να με πείσει να βάλω σταγόνες στη μύτη (άτιμο otrivin!).
Πόσο με ανακούφιζε να κοιμάμαι μαζί της όταν με έψηνε ο πυρετός.
Το κοριτσάκι μας είναι για πρώτη φορά λίγο αρρωστούλι.
Το παλεύουμε χωρίς φάρμακα,
μόνο με φυσιολογικό ορό, ζεστό μπανάκι και ατελειωτες αγκαλιές!
Νιώθω πως σήμερα την αγαπώ 2 φορές παραπάνω!
Περαστικά σου, μωρό μου!
>Ολιβιούλα μη στεναχωριέσαι, θα περάσει. Κι εμείς ορούς και φισιομέρ, τα είχαμε παντού και πάντα. Απλά να επισημάνω, αν και νομίζω μια μαμά το είπε πριν, να αποφεύγεις να βάζεις ορούς και τα σχετικά ανάσκελα, γιατί μπορεί να πάει στα αυτάκια και να πονέσουν λίγο μετά. Μαμάδες με άρρωστα παιδάκια, κρατάτε γερά!
Φιλιά στις μαμαδοκοπέλες, μια συναχομένη μάνα
Αναστασία
>περαστικά!!! η πρώτη φορά είναι η πιο δύσκολη.
νομίζω οτι μέσα από τις δύσκολες στιγμές αγαπάμε περισσότερο τα παιδιά μας.
>ΠΕΡΑΣΤΙΚΑ ΣΑΣ.
>Αχ μικρούλες μανούλες με τα μωράκια σας..:) πόσο θάθελα και γώ να τα ξαναζούσα όλα αυτά κι ας ήταν τα ξενύχτια ατέλειωτα..:) θυμάμαι βραδυές που όταν αρρώσταιναν και τα δυο μαζί (δυομιση χρόνια διαφορά έχουν, κι οταν κολλούσε κάτι ο μεγάλος σε χρόνο dt κ η μικρή ακολουθούσε), θυμάμαι λοιπόν τέτοια βράδυα, τον άντρα μου τον έστελνα εξορία στο σαλόνι, και γώ κοιμόμουνα στην κρεββατοκάμαρα έχοντας απ την μια μεριά τον γιό μου κ απ την άλλη την κόρη μου..μωρούλια και τα δυο, κι αυτό βέβαια γινόταν πάντα όταν αρρώσταιναν..:) έβαζα δίπλα μου ότι χρειαζόμουν, θερμόμετρο, σταγόνες, σιροπάκια, ένα πορτατίφ πάντα χαμηλωμένο, κι όλη τη νύχτα την περνούσα θερμομετρώντας, σκουπίζοντας τον ιδρώτα όταν έπεφτε ο πυρετός, άλλαζα μπλουζάκια γιατί η μαμά μου μου έλεγε ότιδεν πρέπει να μένουν επάνω τους όταν ιδρώνουν..ουφ..σε ζάλισα Ολίβια..απλά θέλω να σου πώ ότι κι αυτές τις "δύσκολες" ώρες για τα μωράκια αλλά περισσότερο για μας τις μαμάδες..τις αναπολώ τώρα πολύ..και τις θυμάμαι με γλυκειά συγκίνηση..αλλά΄θέλω να σου πώ επίσης ότι πάντα έτσι θάναι..κι οταν θα μεγαλώσουν πάντα έτσι θα νοιώθεις για το μωράκι σου..την μικρούλα Αθηνούλα..που και κοπέλα να γίνει για σένα θα είναι πάντα αυτό το γλυκό μωράκι, όπως είναι για όλες μας τα παιδιά μας..κι ας μην αδικήσουμε τους μπαμπάδες..(μη θυμώσει και παρεξηγηθεί κι ο Μάνος..) :)..περαστικούλια εύχομαι..και έτσι μεγαλώνουν τα μωρά όπως έλεγε κι η γιαγιά μου..
>Εύχομαι στη μικρούλα γρήγορη ανάρρωση και να είναι σιδερένια!
>Περαστικα και υπομονη και εγω εχω αγορασει φυσιολογικο ορο αλλα δεν το βαζωμε τη βελονα μεσα και χωρις γινεται γιατι οι πιοπολοι εχουν καουτσουκ.Εχω ανοικσειτρυπα με ψαλιδακι αλλα ως δια μαγειας επειδη ειναι καουτσουκ κλεινει,Χωνω τη συριιγγα χωρις την βελονα μεσα τραβαω οσο θελω τη βγαζω και μετα αν ξαναχρειστει την ξαναβαζω με εχει σωσει πραγματικα γιατι ετσι μπαινει πιο πολυ υγρο στην μυτουλα.
Γεωργια *tzef
>λοιπον Ολιβ...εχω καταληξει στο εξης συμπερασμα :σαν να γινομαστε πιο..μαμαδες οταν αρρωσταινουν τα μικρα μας. Περαστικα στο μικρο σου!!
ps οχι...ευχελαιο δεν εκανα ακομα :PP
>Συγγνώμη υπάρχει περίπτωση να σκάσει στον ύπνο του? Δε θα ανπνέυσει από το στόμα?? Μη με τρομάζετε! Εμείς μόλις τελειώσαμε με την ίωση και ήταν φρίκη!
>Περαστικά στην Αθηνούλα!!! Κι εμένα ο Νικόλας είναι στην ίδια κατάσταση μόνο που για μία μέρα ανέβηκε στο 39 ο πυρετός... Αλλά και πάλι ήταν ευδιάθετος... Κι επίσης κι εμείς αυτές τις μέρες κοιμηθήκαμε αγκαλίτσα κρατώντας μας το χέρι, ενώ σε άλλη περίπτωση θέλει μόνο το κρεβάτι του... Αχ τα μωράκια μας, τι τραβάνε...
>Αχ μωρέ νιώθει ανασφάλεια τώρα γιατί είναι μια πρωτόγνωρη κατάσταση για εκείνο και θέλει τη μαμά και τον μπαμπά ακόμα πιο πολύ.
Ο Νίκος πριν ένα μήνα έπαθε γαστρεντερίτιδα και ήταν 4 μέρες κολλημένος κυριολεκτικά πάνω μου. Χειρότερος και από νεογέννητο. Θήλαζε ανά μισάωρο μέρα νύχτα. Από κείνη τη μέρα όλους τους λέει μαμά πρώτα και μετά το διορθώνει. Σαν να έκανε delete και ξαναγύρισε στο μηδέν.
>Περαστικά στο μωρουλίνι σας!!!Μπράβο σου Ολίβια για την ψυχραιμία σου.Εμένα δεν έχει αρρωστησει ακόμη(φτου!φτου!φτου!!!)ΕΥΤΥΧΩΣ!!! γιατί είναι πολύ μικρούλα και είμαι σίγουρη πως θα πάθω πανικό!Φιλάκια και πάλι περαστικά σας!!!
>Περαστικά στο μωρουλίνι σας!!!Μπράβο σου Ολίβια για την ψυχραιμία σου.Εμένα δεν έχει αρρωστησει ακόμη(φτου!φτου!φτου!!!)ΕΥΤΥΧΩΣ!!! γιατί είναι πολύ μικρούλα και είμαι σίγουρη πως θα πάθω πανικό!Φιλάκια και πάλι περαστικά σας!!!
>Ολιβιακι υπομονη.νιωθεις τοσο αδυναμη τετοιες στιγμες.θα ηθελα να υπαρχει ενα μαγικο ραβδακι να γιατρευει ολα τα παιδακια,για να μην υποφερουν.Ηανησυχια ειναι ιδια απο μια απλη ιωσουλα μεχρι το οτιδηποτε.περαστικα και υπομονη.ενα μεγαλο φιλι στο κοριτσακι σας...
>περαστικα σας...τα μωρακια παρολο που εκνευριζονται μαθαινουν να ζουν κ να κοιμουνται με μπουκωμα... δε μπορουν νακανουν κι αλλιως αν δε τα βοηθησουμε εμεις! εμας μας εχουνε πηξει στη μυξα εδω και 2 μηνες χ 2 παιδια, καταλαβαινετε...
Και ο αποτελεσματικος τροπος για να βγαζετε μυξες μια κ καλη δεν ειναι με αμπουλα!!!! Τσεκαρισμενο και με οδηγιες απο νοσοκομειακο παιδιατρο ο τροπος ειναι μεν βαρβαρος αλλα πολυ αποτελεσματικος. Αγοραζετε ορο μπουκαλι απο το φαρμακειο, και αυτο γιατι οι αμπουλες οι μικρες κοστιζουνε πολυ σε σχεση με το μπουκαλι ορο που αγοραζεις 2 ευρω και κραταει 100 φορες πιο πολυ. Αγοραζεις λοιπον και μια συριγγα (εμεις στην αρχη ειχαμε 5αρα, τωρα που ειναι πολλη η μυξα και πιο μεγαλα τα παιδια πηραμε 10αρα) και της καρφωνεις τη βελονα να ειναι μονιμη πανω στο μπουκαλι. Τραβας λοιπον ορο απο κεί και βαζεις το παιδι μπρουμυτα στα γονατα σου, στα οποια εχεις βαλει πετσετα. ριχνεις με δυναμη στο ενα ρουθουνι τον ορο και αν δεις τι μυξα βγαινει απο το αλλο ρουθουνι δε θα πιστευεις τη ποσοτητα!!!! επαναλαμβανεις οσες φορες θελεις! Το παιδι βεβαια μπορει να χει πλανταξει στο κλαμα αλλα εχει μαγικα αποτελεσματα και δε φοβασαι μη σκασει στον υπνο του (οποτε πρακτικα λιγο κλαμα δεν ειναι τιποτα). μετα αν θες χρησιμοποιεις κ το ρουφηχτηρι και εισαι...κομπλέ!
μηπως επρεπε να το στειλω στις μαμαδοσυμβουλες αυτο???/ χμμμμμμ!!!!!
vickyandanna
>Περαστικα σας!
>Περαστικά στην δυνατή Αθηνούλα! Πιο δυνατή από τη μαμά μου φαίνεται... ;) :D Φιλάκια και να είναι πάντα γερή!
>Περαστικα Αθηνουλιι! Σωτηριο ειναι κ το "ρουφηχτιρι" μυξας Otrisalin! Μοιαζει λιγο με μεσαιωνικο βασανιστηριο, αλλα σε συνδιασμο με τον φ. ορο κανει θαυματα κ θα μειωσετε κ τις πιθανοτητες ωτιτιδας... Κ παλι περαστικα στο μικρουτσινι σας!
>Κι εμεις τα ίδια περάσαμε την τελευταία εβδομάδα και όλα αυτα που γράφεις είναι σαν να βγαίνουν απο το στόμα μου "Νιώθω πως σήμερα τον αγαπώ 2 φορές παραπάνω!", έτσι ένοιωθα κι εγω...
Περαστικά γρήγορα γρήγορα!!!!!
>περαστικα σας... καθε φορά που αρρωσταίνουν τα παιδιά μας αρρωσταίνουμε και εμείς μαζί τους αλλά σφίγγουμε τα δόντια για να μην δείξουμε την ανησυχία μας...για να τους δείξουμε ότι όλα καλά θα πάνε...και ας υποφέρουμε απο μέσα μας που τα βλέπουμε σε αυτή την κατάσταση...
Καθε φορά που ξεπερνάμε μια ίωση λέω την επόμενη θα είμαι πιο ψύχραιμη όμως κάθε φορά το ίδιο αισθάνομαι και ας έχει φτάσει ο μικρός 3 χρόνων.
>περαστικα σας κοριτσακι μου
μου αρεσει ο τροπος που το αντιμετωπιζεις........ψυχραιμια.....κ αγκαλιες
ριτα
>Περαστικα στην μικρη σου..αυτος ο ορος ειναι σκετο μαρτυριο..ποτε δεν το χωνεψα..ασε που αργησαμε να μαθουμε και πως ειναι ο σωστος τροπος να το βαζεις..
για οσες μανουλες δεν ξερουν λοιπον πρεπει να πατας γερα και αποτομα την αμπουλα ωστε ο ορος να βγει απο το αλλο ρουθουνι!!ξερω ακουγεται φρικη αλλα μονο ετσι κανει δουλεια..αλλιως τσαμπα τυραννιεστε και εσεις και το μωρο..
απο χθες ειμαι εγω αρρωστη και η μικρη ερχεται,ξαπλωνει διπλα μου και αφου με χαϊδεψει μου λεει "μη στεναχωριεσαι μανουλα..εγω ειμαι εδω.."
τι αλλο να ζητησει κανεις σ'αυτη τη ζωη?
Nina
>Τελικά.. αρρώστησε το μωράκι μας ε;; και εγω έλεγα ότι μας το ματιάσαν όλες "τί καλό που είναι και τί καλό που είναι"
Περαστικά και πολλές αγκαλιές καλή μαμά
>περαστικουλια σας!!!κι εμεις μια απο τα ιδια μονο με μαλλον λιγη περισσοτερη γκρινια γιατι γενικα ειμαστε γκρινιαρες γυναικες!!!τις τελευταιες 3 μερες ο φυσ.ορος εχει γινει προεκταση του χεριου μου και υπαρχει γενικα παντου!!!στην τσεπη του μπουφαν μου,στο μπανιο,στην κουζινα μεσα στην τσαντα μου....χαχαχα!!περαστικα και παλι!!!
>perastika sas........
>Με συγκινησες Ολιβια! Περαστικα στο νινακι σας! Τι καλο παιδακι που ειναι! Μην στενοχωριεσαι γλυκια μανουλιτσα για να σε βλεπει χαμογελαστη, να νιωθει την θετικη σου ενεργεια και να γινει πιο γρηγορα καλα!!! Kiss