H επιλόχεια μελαγχολία και οι… παππούδες!

Είχα τόσο μεγάλη χαρά και προσμονή να έρθει στο κόσμο αυτό το υπέροχο πλάσμα αλλά στην πορεία κάπου ήθελα να το απομακρύνω από μένα. Θα πάρω τα πράγματα από την αρχή.  Γέννησα φυσιολογικά ένα υγιέστατο πλάσμα και ήμουν μέσα στην τρελή χαρά που θα το έφερνα σπίτι με τον άνδρα μου και θα το μεγαλώναμε με αγάπη και στοργή, όπως είμαστε άλλωστε και τόσα χρόνια μαζί.

Όμως, δυστυχώς, τις πρώτες μέρες της ζωής αυτού του μωρού άνθρωποι πολλοί επενέβησαν και με απομάκρυναν από το μωρό μου. Προσπάθησαν και ακόμα προσπαθούν (ή τους αφήνω και εγώ κάποιες φορές δυστυχώς) να μου πουν πως θα μεγαλώσω το παιδί μου. Το παιδί μου θα μεγαλώσει όπως θέλω ΕΓΩ και ο ΑΝΔΡΑΣ μου. Κανένας μα κανένας δεν θέλω να μου ξαναπει για το τι θα κάνουμε.

Θα κάνουμε λάθη, θα κάνουμε όμως και σωστά πράγματα γιαυτό το παιδί. Θα το αγαπάμε για όλη μας τη ζωή και θα είναι κοντά μας για το υπόλοιπο της ζωής μας, να μας συντροφεύει. Πρέπει βέβαια για την δική μας προσωπική ευχαρίστηση (του ζευγαριού) ή για τις ανάγκες της καθημερινότητας κάποιες φορές να το “παρκάρουμε” -όπως λένε- στους παππούδες και τις γιαγιάδες, αλλά πρέπει και αυτοί με τη σειρά τους να το έχουν κοντά τους μόνο για το χρόνο που τους αναλογεί.

Δεν είναι το παιδί δικό τους να προσπαθούν να το κάνουν εκείνοι ότι θέλουν και να προσπαθούν να το απομακρύνουν από τους γονείς του. Το παιδί πάει μπροστά και εμείς πρέπει να το ακολουθούμε. Όχι να προσπαθούμε να του επιβάλλουμε τους δικούς κανόνες σε αυτή τη τρυφερή ηλικία που βρίσκεται. Θα έρθει ο καιρός και ο χρόνος να το βάλουμε στα δικά μας καλούπια και να μας σέβεται όπως θα το σεβόμαστε και εμείς.

Έχω ένα μωράκι τριών μηνών και ΝΑΙ μου ΜΙΛΑΕΙ!!!!

Μου μιλάει με τον δικό του τρόπο και μου λέει ότι με θέλει κοντά του και δεν πρέπει να το απαρνούμαι.

Μου δείχνει τι θέλει με τα μάτια του, με τα χεράκια του, με το χαμόγελο του.

Δεν θέλει να κλαίει, αλλά αναγκάζεται να το κάνει όταν εγώ είμαι μακριά του ή το απομακρύνω από κοντά μου.

Με αγαπάει και το αγαπάω πολύ και εγώ.

Δεν πρέπει να του στερώ την αγάπη μου για αυτό, για κανένα λόγο και για κανέναν άνθρωπο.

Είναι ο τρυφερός πρώτος του χρόνος και με έχει ανάγκη δίπλα του.

Ο λώρος δεν έχει κοπεί ακόμα και μαρέσει πολύ. Θα κοπεί από μόνος του όταν έρθει η ώρα.

Μην προσπαθείτε να μας διαχωρίσετε, είμαστε ακόμα ΕΝΑ!!!!

Μπεμπάκο σ’αγαπάμε πολύ, συγχώρεσε μας για να τα λάθη που κάνουμε και σου δίνουμε την υπόσχεση και για ένα ακόμα αδελφάκι, γλυκό και τρυφερό σαν και σένα!!!!!

Πολλές φορές γονατίζω από την κούραση και το άγχος για το πως θα μεγαλώσει αυτό το πλάσμα και σε τι συνθήκες αλλά όταν εισπράττω το χαμόγελό του τα ξεχνάω όλα!!!!

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com