Η υπέροχη μαμαδοσυνάντησή μας!
Δεν βρίσκω λόγια να σας περιγράψω το πόσο όμορφα περάσαμε χθες στην πρώτη μαμαδοσυνάντηση του χρόνου!
Κάθε φορά είμαστε και περισσότερες!!!
Χαμόγελα, μωράκια, παιδάκια εγκυούλες,
μανούλες, μανούλες, μανούλες (και μπαμπακούληδες!)
ένα μπουκέτο ανθρώπων και μία χορωδία φωνών!!
Κόψαμε και… «βασιλόπιτα»! Βασικά κληρώσαμε ένα δωράκι και η τυχερή μανούλα Ρόζα γύρισε στο σπίτι της με μια καρέκλα Tripp Trapp της Stokke!
Η Νάγια έσβησε και το κεράκι των γενεθλιών της! Τα πρώτα γενέθλιά της ως μανούλα!!
Περάσαμε τέλεια!!!!
Αρκει να δείτε το βίντεο για να πάρετε μια γεύση!
Μία από τις εγκυούλες της παρέας μας, η Έλια, μοιράζεται μαζί μας τις σκέψεις της μετά από την μαμαδο-συνάντησή μας… Λίγες μέρες πριν γεννηθεί το πρώτο της μωράκι! Με το καλό Έλια μου!!
 |
| Με το καλό!!! |
Χτες ήταν μία από τις ομορφότερες μέρες της ζωής μου. Πήγαμε με το Ροδόλφο μου στην πρώτη (για μας) μαμαδοσυνάντηση στα Mall. Μετά από τόσο καιρό που μιλάγαμε on-line, θα έβλεπα τις φίλες μου και τα μωράκια τους από κοντά.
Φτάσαμε κι ανεβήκαμε στον τρίτο… παντού καροτσάκια, παιδάκια, μαμάδες… Μου’ρχόταν να το βάλω στα πόδια… Τί γυρεύαμε εμείς εκεί? Κι αν δεν αναγνώριζα καμμία? Μετά από τόσες περιπέτειες και τόση αγωνία σ’αυτή την εγκυμοσύνη, πλησίαζα το παρδαλό πλήθος των χαμογελαστών ανθρώπων με επιφύλαξη, που προσπαθούσα να την κρύψω και από το Ροδόλφο -μη με πάρει και για χαζή!
Ξεχώρισα πρώτα απ’όλες την Ολίβια. Πρόσχαρη, γλυκύτατη, απλή, με μιά τεράστια αγκαλιά ανοιχτή και ένα αυτοκολλητάκι στο χέρι. Και με αναγνώρισε. Και μας έδειξε όλον αυτό τον υπέροχο κόσμο… «Είμαστε εδώ«… Ωραία… και προχωρήσαμε προς το περίφημο «εδώ» και κάθε μου βήμα ένοιωθα όλο και περισσότερο μέλος αυτής της μικρής-μεγάλης κοινωνίας. «Είμαι μαμά».
Και άρχισα να ξεχωρίζω ανάμεσα στα άλλα κορίτσια γνωστές φατσούλες και να ακούω να με φωνάζουν με το όνομά μου, και να γνωρίζω μωρουδομουτράκια σε αγκαλιές και καρότσια. Και ήρθαν και οι ζεστές αγκαλιές από τις άλλες μαμάδες και τα φιλιά… «Είμαι μαμά». Προσπαθούσα να χορτάσω με τα μάτια μου όλα τα πρόσωπα, αν ήταν δυνατόν να μιλήσω με κάθε μάνα, να παίξω με κάθε παιδάκι. Και ήρθε αυτό το κύμα αγάπης που με σάρωσε και με γέμισε αισιοδοξία και περιφάνεια «Είμαι μαμά».
Και ο Ροδόλφος μου, να αγκαλιάζει τα παιδάκι, να κάνει πηγαδάκια με μαμάδες και μπαμπάδες και να χαμογελάει συνέχεια «Είμαστε γονείς». Και μου’ρχόταν συνέχεια να κλάψω απο χαρά. Και αυτά τα δάκρυα κύλησαν λες μέσα μου και ξέπλυναν όλες τις άσχημες στιγμές αυτής της εγκυμοσύνης, την αποκόλληση, την ακινησία, το πένθος, την απελπισία, και έδωσαν τη θέση τους σ’ ένα πανηγύρι της καρδιάς για το μοναδικό γεγονός που πλησιάζει «Είμαστε γονείς»… Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ευχαριστώ όλους και όλες σας…
Ίσως κάποιος να σκεφτεί γιατί κάθησα και έγραψα όλα αυτά… Γιατί η ευτυχία είναι πλούτος που πρέπει να τον μοιράζεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς…
>na ste panta kala!!!!!!!!omws ki emeis sthn eparxia exoume psyxh!!!!!!xaxaxaxaxax.......
>γαμωτο ζηλευω μα τα χιλια μπιμπερο... ελειπα σκ, ... ποτε η επομενη?????????????
>τώρα μόλις διάβασα και το κείμενο, με το καλό Έλια να κρατήσεις το μωράκι σου στην αγκαλίτσα σου!
>uperoxo keimeno!mprabo koritsia na eimaste oles geres k emeis k ta paidakia mas k olos o kosmos k kapoia stigmh na ginei panelinia sigkentrosi...ouaouuuu fantazeste....axaxxax
mpoura maria
>Μπράβο μπράβο!!! αν και από απόσπασμα, φαίνεται πόσο τέλεια περάσατε!!