Φοβάται ωρέ η μάνα;
Κάποια βράδια πέφτω να κοιμηθώ και σκέφτομαι ένα σωρό αγχωτικά πράγματα. Με πιάνει κάτι σαν φόβος: φοβάμαι τα κινητά, φοβάμαι και τα μπισκότα, φοβάμαι μέχρι και τον αέρα που αναπνέουμε.
Ένα χρόνο τώρα έχουμε υιοθετήσει ως γονείς μια μέση στάση: δεν είμαστε με την καμία υποχόνδριοι μέχρι τρέλας, αλλά ούτε και εντελώς μα εντελώς κουλ. Δηλαδή ναι, δίνουμε στην Αθηνά μπισκοτάκι να φάει, αλλά δεν της δίνουμε… χοτ ντογκ. Την βγάζουμε βόλτα με κρύο, αλλά όχι και με βροχή (τι; Στο εξωτερικό δεν μασάνε!). Την βγάζουμε φωτογραφία με το κινητό μας, αλλά δεν της το δίνουμε να «παίξει». Δεν διαβάζουμε αναλυτικά τη σύσταση του κάθετι που αγοράζουμε, αλλά δεν πάμε και εντελώς στα τυφλά.
Στις αρχές το «Έλα μωρέ και εμείς που φάγαμε/ κάναμε/ ράναμε όταν ήμασταν παιδιά, τι πάθαμε;» με έπειθε. Αλλά όσο μεγαλώνει η μικρή και μαζί της μεγαλώνω και εγώ, αναρωτιέμαι… Μήπως ακόμα δεν ξέρουμε τι πάθαμε;
Βλέπω και μαμάδες να αναρτούν συνεχώς στο Facebook άρθρα για μεταλλαγμένα, δηλητηριώδεις ουσίες, φάρμακα που ανακαλούνται, πέφτω και εγώ ούτως ή άλλως πάνω τους όλη μέρα και δεν μπορώ, με τρώει κάτι μέσα μου… Πού είναι η αλήθεια και πού το ψέμα; Ποια είναι υπερβολικά και ποια βασίζονται σε αποδείξεις; (εδώ κολλάει και το παλιότερο κείμενο που σας είχα γράψει σχετικά με τις θεωρίες).
Και ενώ συνεχίζω να παίρνω αποφάσεις εξ ενστίκτου, είναι αυτά τα παλιοβράδια που με τρώει το μαύρο άγχος. Ξέρω ότι πολλοί άνθρωποι αλλάζουν αφού γίνονται γονείς. Κάποιοι βγάζουν τρομερές φοβίες, άλλοι πάλι απλά αρχίζουν να σκέφτονται και πράγματα που δεν είχαν… σκεφτεί ποτέ να σκεφτούν!
Δεν είναι ότι φοβάμαι μην τυχόν κρυώσει ή χτυπήσει η μικρή. Αυτά άλλωστε, θες δεν θες, υποσυνείδητα τα σκέφτεσαι και εύχεσαι να τα αποφύγεις (αν και κομματάκι απίθανο).
Φοβάμαι όλους αυτούς τους καθημερινούς παράγοντες που έχουν γίνει κομμάτια της ζωής μας και την μακροπρόθεσμη επίδρασή τους. Ναι, ρε παιδί μου, έχω κάποια στιγμή φοβηθεί ακόμα και όλη αυτή την μπίχλα που βγάζουν οι εξατμίσεις των αυτοκινήτων καθημερινά σε -σχεδόν- κάθε γωνιά της γης…
Eυτυχώς που δεν τα σκέφτομαι όλη μέρα, αλλά μόνο εκείνα τα τυχαία βράδια… Όπως το χθεσινό που ήταν σίγουρα λόγω των γενεθλίων της μικρούλας μας!
Και θέλω να σας ρωτήσω:
σας χτύπησε και εσάς κάποια στιγμή
η «έγινα γονιός και με έπιασε ένα άγχος»-φοβία;
>ΟΛΙΒΙΑ, ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΓΧΟΣ, ΚΙ ΕΜΕΝΑ ΜΕ ΕΧΕΙ ΠΙΑΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΑ Ο ΦΟΒΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ, ΠΩΣ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΡΟΦΥΛΑΞΩ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ "ΠΟΝΗΡΕΨΩ" ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΧΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΘΩΟΤΗΤΑ ΤΗΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΟΙ ΚΙΝΔΥΝΟΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΛΟΙ, ΚΑΙ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΑΛΛΕΣ ΕΠΟΧΕΣ, ΠΙΣΤΕΥΩ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΚΑΘΑΡΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ..... ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΕΡΑ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ....ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ....ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΒΕΒΑΙΑ, ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΒΑΖΟΥΜΕ ΚΙ ΕΝΑ ΦΡΕΝΟ ΣΤΙΣ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΑΣ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ, ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΤΟ ΧΑΣΟΥΜΕ...... ΚΑΙ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ, ΤΟ ΝΑ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.....ΚΙ ΟΠΩΣ ΛΕΣ....Ο ΘΕΟΣ ΦΥΛΑΞΟΙ...
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ ΚΑΤΗ
>Μονίμως φοβάμαι... Μέχρι που έχω σκεφτεί να πάω σε ψυχολόγο για να το αντιμετωπίσω! Προφανώς είναι μέρος του πακέτου μητρότητα η φοβία μην τυχών και συμβεί κάτι στο παιδί! Η μητέρα μου μου έλεγε ότι ακόμα και τώρα φοβάται!!
>Α...εγώ σκέφτομαι να πάω σε ψυχολόγο για να τα ξεπεράσω όσο γινεται αύτα!μια ψιλοκατάθλιψη την έχω τσιμπίσει!
Νικολέτα.
>και πιστευω με το δικιο μας ανησυχουμε για αυτα που λες κοπελια!βλεποντας οσα συμβαινουν καθημερινα τρεμουμε μην χτυπησουν και την δικια μας πορτα!εγω εχω θορυβηθει με τις εξαφανισεις παιδιων!οποτε τυχαινει να βλεπω αφισες με εξαφανισμενα παιδια η να ακουω στην τηλεοραση αυτον τον συναγερμο του χαμογελου του παιδιου με πιανει τρεμουλο!Ο Θεος να μας φυλαει εμας και τα μικρα μας!
ΜΑΡΙΑ
>Να πω την αλήθεια είμαι πολύ πιο άνετη από τον άντρα μου. Εγώ της έχω δώσει και πράγματα που ο άντρας μου απαγορεύει πχ...μιλάει με την γιαγιά της στο ασύρματο ενώ ο μπαμπάς μας ουρλιάζει να μην την αφήνω! Πάντως σαφώς και έχω μπει κάποιες φορές σε όλο το άγχος μόνο που συνήθως είναι εφιάλτης στον ύπνο μου που συνεχίζεται για όλη την επόμενη μέρα... όπως προχθές που είδα ότι την έχασα (την άρπαξαν) και την έψαχνα (ακόμα να συνέλθω από αυτό βασικά!!). Σοφία