Ο δεύτερος τοκετός μου είχε λίγο από… Hollywood!!
Η ιστορία της γέννησης του γιου της Μαρίας μάς είχε κάνει όλες να τσατιστούμε απεριόριστα με την γιατρό της. Θυμηθείτε την κάνοντας κλικ εδώ. Η Μαρία πριν λίγες μέρες απέκτησε το δεύτερο παιδάκι της, την κορούλα της και όπως θα διαβάσετε πρόκειται για άλλη μια απίστευτη ιστορία, αυτή τη φορά πιο… χολλυγουντιανή!
Η ιστορία της Μαρίας
(Η Μαρία γέννησε φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο)
Ας γράψω και εγώ τη δεύτερη εμπειρία τοκετού μου. Έχει λίγο από Χόλυγουντ! Ξεκινάω!!!!
Το πατρικό μου είναι στη Θεσσαλονίκη αλλά τα τελευταία 3 χρόνια μένω στο Κιλκίς. Παρόλα αυτά θα γεννούσα Θεσσαλονίκη. Σάββατο βράδυ κανονίζουμε με τον άντρα μου να βγούμε στη Θεσσαλονίκη με κάτι φίλους για φαγητό και θα κοιμόμασταν στη μαμά μου. Για καλό και για κακό πήρα και τη βαλίτσα για το μαιευτήριο σε περίπτωση που χρειαζόταν (έχουν γνώση οι φύλακες). Αφού φάγαμε και σκάσαμε, γυρίσαμε κατά τις 2 πμ στο σπίτι.
Κατά τις 4πμ ξυπνάω με κάτι πόνους που δεν τους έλεγες απλές συσπασούλες όπως ήταν τις προηγούμενες μέρες. Κοιτάω το ρολόι, χρονομετρώ και βλέπω σταθερά ανά 7 λεπτο!! Λέω από μέσα μου έχω χρόνο ακόμα…
Περνάει μια ώρα και βλέπω γίνονται ανά 4 λεπτο. Δεν πήρα τη γιατρό μου για να μην την ξυπνήσω (ό,τι ακριβώς είχα κάνει και στην πρώτη γέννα), παρόλο που με προειδοποίησε ότι τα δεύτερα μωρά έρχονται γρήγορα και να την ειδοποιήσω αμέσως μόλις νιώσω πόνους. Κάποια στιγμή νιώθω ΠΟΝΟ, πηγαινοερχόμουν μία στο δωμάτιο, μία στην τουαλέτα, μία στα πατώματα, μία στα κάγκελα όπου έβρισκα αρκεί να μην πονάω. Αν δεν ήταν ο άντρας μου να μου πει να πάρω τηλέφωνο δεν νομίζω να έπαιρνα!!
Παίρνω λοιπόν και γω κατά τις 6 τηλέφωνο τη γιατρό μου γεμάτη τύψεις που η κακούργα την ξύπνησα Κυριακή ξημερώματα και μόλις της λέω ότι έχω πόνους ανά 3 λεπτο έμεινε παγωτό. Μου είπε να φύγω σφαίρα στην κλινική και αυτή θα ερχόταν από Σέρρες (1 ώρα απόσταση από Θεσσαλονίκη).
Κάνω ένα ντουζ και εκεί καταλαβαίνω ότι μάλλον θα το γεννήσω εκεί μέσα. Ένιωθα το κεφάλι ανάμεσα στα πόδια μου.
ΤΩΡΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ ΤΟ ΧΟΛΥΓΟΥΝΤ!!
Φωνάζω με όση δύναμη μου ‘χε μείνει από τον πόνο, τον άντρα μου και τον πατέρα μου να ντυθούν και να φύγουμε στην κλινική (μιλάμε για στιγμές απείρου κάλους). Μόλις πάω να μπω στο αυτοκίνητο νιώθω να σπάνε τα νερά και το μωρό να είναι ανάμεσα στα πόδια μου. Πνίξαμε ό,τι φανάρι βρήκαμε και πήγαμε τελικά σε μια άλλη κλινική να με ξεγεννήσει η κολλητή της γιατρού μου που είχε εφημερία γιατί εκείνη φυσικά δεν προλάβαινε να έρθει. Ευτυχώς που ήταν ξημερώματα και δεν είχε κίνηση και ευτυχώς που ήμουν Θεσσαλονίκη ήδη και όχι Κιλκίς.
Στις 6.20 έφτασα στην κλινική και ίσα ίσα που κατάφερα να ψελλίσω ότι το κεφάλι βγαίνει. Η μαία προφανώς δε με πίστεψε και μου είπε να με βάλει καρδιοτοκογράφο και να με εξετάσει. Γούρλωσα τα μάτια, ξεβρακώθηκα μόνη μου στην κυριολεξία και της λέω ΒΓΑΙΝΕΙ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!!!! Εκεί γούρλωσε τα μάτια και αυτή και φώναξε τη γιατρό αφού το μισό κεφάλι ήταν ήδη έξω αλλά ήταν ακόμα μέσα στο θηλάκιο.
Με το ένα πόδι πάνω στο κρεβάτι και το άλλο κάτω σε 3 σπρωξιές βγήκε η κορούλα μου σπάζοντας το θηλάκιο στις 6.35πμ. Έτσι απλά χωρίς πολλά πολλά γεννήθηκε το δεύτερο αστεράκι μου στις 20/2/2011. Έβλεπα όλη τη διαδικασία επειδή καθρεφτιζόμουν στο φωτιστικό οροφής και ήταν ωραία εμπειρία. Δεν πρόλαβε ο άντρας μου όμως να πάρει ούτε ένα πλάνο (μ’ αρέσει που είχα πάρει και τρίποδα για την κάμερα).
Ένα έχω να δηλώσω. Οι πόνοι όχι απλά αντέχονται αλλά νομίζω μετά από ένα σημείο μουδιάζει το μυαλό, το σώμα και νομίζεις ότι μπορείς κι άλλο τόσο. Είμαι περδίκι από την πρώτη μέρα αφού δεν έκανα επισιοτομή και τώρα μπορώ να κάνω και γενική όλο το σπίτι (χαχα).
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Παρόμοια άρθρα από Σχετικές Κατηγορίες
Σχόλια
Ανάρτηση Απάντησης
Scroll Up
[invideo_end_of_body]
μπραβο σου να σου ζησουν τα παιδακια σου!συμφωνω απολυτα για τους πονους θεωρω οτι εχουμε γεννηθει απλα για να τους αντεξουμε!:))
καταπληκτικη περιγραφη...σιριαλ κανονικο.θα σωμφωνισω για τους πονους γιατι και εγω γεννησα φυσιολ. χωρις επισκληριδιο ομως ειμασταν τυχερες που ειχαμε συντομους τοκετους και εχεις δυναμεις να σπρωξεις και να εισαι συνεργασιμη..να σου ζησει...
ΤΡΟΜΕΡΑ ΓΛΥΚΙΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΣΕ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΕΚΕΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΝΤΑΠΟΔΙΔΕΙ ΤΑ ΜΕΓΙΣΤΑ ΑΦΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ......ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΕΝΤΕ ΑΓΓΕΛΟΥΣ...ΑΝ ΟΙ ΓΕΝΝΕΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΤΙΣ ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ ΙΣΩΣ ΝΑ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ!!!!
ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ 3 ΠΑΙΔΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΥΣ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΛΕΓΕ ΟΧΙ.... ΚΑΙ ΕΙΧΕ ΔΙΚΙΟ....
>@ Ανώνυμος. Με το καλό να έρθει το μωράκι σου. Δεν χρειάζεται να κάνεις τίποτε παραπάνω από το να εμπιστευτείς το σώμα σου που είναι προγραμματισμένο από τη μέρα που γεννήθηκες.
>Mαρία , να σου ζήσει η οικογένειά σου και το νέο της μέλος να είναι γερό και τυχερό! Ως εκολαπτόμενη μανούλα (είμαι έγκυος στο πρώτο μου παιδάκι) παίρνω απίστευτο θάρρος από ιστορίες σαν τη δική σου! Είσαι στ' αλήθεια πρότυπο για μένα - κουράστηκα να ακούω και να διαβάζω για μανούλες που τις υποχρέωσαν να κάνουν καισαρική και εν τέλει διαπίστωσαν ότι θα μπορούσαν να την είχαν αποφύγει! Και πάλι μπράβο σου για το θάρρος σου!!
>Μπράβο Μαρία, πολύ χαίρομαι που είχες μια καλύτερη (και πιο γρήγορη) εμπειρία τοκετού!!! Και που με αυτή δίνεις ένα αισιόδοξο μήνυμα για όλες τις μανούλες! Να είναι πάντα γερά και τυχερά τα αστεράκια σου!
>@ Ανώνυμος.. Το ξέρω ότι αυτή είναι η δουλειά τους αλλά ξέρω και γω?? Έτσι μου βγήκε να αντιδράσω και ήμουν σίγουρη ότι θα γεννούσα εύκολα. Είχα μια αυτοπεποίθηση ότι όλα θα πάνε καλά και ότι δε θα παιδευτώ. Ίσως επειδή ήταν το δεύτερο παιδί, ίσως γιατί γυμναζομουν μέχρι την προηγουμενη μέρα.
@Τανια. Εννοείται ότι την άλλαξα τη γιατρο-χασάπισα και ηταν από Θεσσαλονίκη. Είμαι πολύ ευχαριστημένη από τη γιατρό μου και ας μην πρόλαβε να με ξεγεννήσει. Η κολλητή της είναι και αυτή ΑΝΘΡΩΠΟΣ και με σεβάστηκε. Ουτε μου έδεσε τα πόδια και γενικά όπως μου βγήκε γεννησα όχι με οδηγίες. Μου έκανε και μασαζ στο περινεο για να μη σκιστώ όση ώρα είχα συσπάσεις. Έμεινα πολυ ευχαριστημένη.
>Γέλασα πάρα πολύ με τον τρίποδα!!! βρε πιάσατε τον μπαμπά απροετοίμαστο μαμά και κόρη! Να σου ζήσει!
Μαρία Άννα
>Aχ τι ωραία που τα περιέγραψες! Και είναι και πολύ πρόσφατο! Μπράβο κοπέλα μου! Και εγώ έτσι θέλω να γεννήσω το δεύτερο! Γρήγορα!
Εδώ να αναφέρω ότι στις 20/02/2010 έγινα μαμά στο πρώτο μου παιδάκι και όταν εσύ γεννούσες εγώ ετοίμαζα πάρτυ γενεθλίων, χιχι! (Καλά, υπρεβάλλω δεν σηκώθηκα και από το χάραμα :) )!
Να σου ζήσει και το δεύτερο αγγελούδι σου και να χαίρεσαι τα παιδάκια σου!
ΜαρίαΜ
>Συγχαρητήρια, να σου ζήσουν!! Τουλάχιστον στο δεύτερο ήταν καλύτερα τα πράγματα αν και φαντάζομαι το άγχος ώσπου να φτάσεις στην κλινική!
Τελικά όμως άλλαξες την πρώτη γιατρό σου (από την πρώτη γέννα) στο Κιλκίς ή παρέμεινες με την ίδια???
>Τέλεια ιστορία!Σαν τις ταινίες που βλέπουμε τις γυναίκες να γεννάνε μέσα στο ταξί!Βρε κούκλα μου όμως γιατί δεν έπαιρνες τη γιατρό σου...????? Θα μπορούσες να θέσεις σε μεγάλο κίνδυνο και το παιδί και τον εαυτό σουν αν υπήρχε μαι επιπλοκή......
Δουλειά τους είναι!Από τη στιγμή πυο την επέλεξαν πρέπει να έιναι σε εγρήγορση 24/24ωρο.....
Τέλος καλό, όλα καλά πάντως!
Να τα χαίρεσαι και τα 2 τα αστέρια σου!
>Υπέροχη η ιστορία σου!!
Να τα χαίρεσαι και τα δυό σου παιδάκια!! Κι εγώ Φ.Τ. χωρίς επισκληρίδιο στις 2 μου γέννες... Η δύναμη που έχουμε μέσα μας είναι πολύ μεγάλη!!Πολλά μπράβο!