Παιδικά γελάκια

Σήμερα επισκεφτήκαμε την Εβίτα και τα παιδάκια της, τον Θανάση και την Τζωρτζίνα.

Κάπου ανάμεσα στα γελάκια τους, τα παιχνίδια τους, τις φωνούλες τους και τις σκανταλιές τους, κάπως ξεχαστήκαμε και νομίσαμε ότι είναι μια απλή, καθημερινή μέρα, μια μέρα που δεν χρειάζεται να έχεις κάποια ιδιαίτερη ανησυχία για κάτι.

Τώρα όμως έπεσε το βράδυ, το μωρό μου κοιμάται χαρούμενο και ξεθεωμένο και το μυαλό επεξεργάζεται καλύτερα τα γεγονότα όλης της ημέρας (όλων των τελευταίων ημερών).

Θέλω να πάω να χωθώ στην αγκαλιά της και να της κρατήσω το χεράκι και να μην το κουνήσω ρούπι… Να έκλεβα έστω και λίγη από την άγνοια και την αθωότητά της!