Τάσο… Μου μύρισαν τηγανιτές πατάτες με μερέντα!
Βλέπω τις γλυκιές εγκυούλες που ανταλλάσουν εμπειρίες στον τοίχο του «Ελληνίδες Μαμάδες» και αναπολώ και εγώ τα δικά μου! Όχι ότι θυμάμαι και πολλά, ευτυχώς που τα έγραφα εδώ στο blog μου, γιατί αλλιώς… Από τότε που γεννήθηκε η Αθηνά, λες και ξέχασα ότι αφορά την εγκυμοσύνη! Απίστευτο!
Στο θέμα μας τώρα… Διαβάζω κατά καιρούς για την αυξημένη όρεξη της εγκύου, ενώ είναι γνωστό κινηματογραφικό κλισέ το «Αααααχ, μου μύρισε αντζούγια/ καρπούζι με μερένετα / μπακλαβάς χωρίς καρύδι / πατέ χήνας με φραγκοστάφυλο» και αναρωτιέμαι αν το βιώσατε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας…
Εμένα ποτέ δεν μου «μύρισε» κάτι ιδιαίτερο. Όρεξη είχα μεγάλη, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο, είμαι άνθρωπος που -δυστυχώς- λατρεύει το φαγητό. Απλά ενώ χρόνια ολόκληρα συγκρατούμουν να μην τρώω πολύ και να διατηρώ σιλουέτα, με το που έμεινα έγκυος, είπα να το… γλεντήσω! (Όπως μου λέει και ο φίλος μου ο Σάββας, αφορμή έψαχνα, χεχε)
Ο γιατρός μου πάντως με παρακαλούσε να τρώω συγκρατημένα, ας πούμε να τρώω μία κουταλιά γλυκό και το υπόλοιπο να το δίνω στον Μάνο (γιατρέ, δεν σε άκουσα και όλα εδώ πληρώνονται)
Όμως να μου μυρίσει κάτι σε σημείο να παρακαλάω τον Μάνο να τρέχει μεσάνυχτα να μου το βρει, όχι, δεν μου συνέβη…
Και αναρωτιέμαι, είναι μύθος ή αλήθεια οι ξαφνικές επιθυμίες της εγκύου για συγκεκριμένα (περίεργα) φαγητά; Σας μύρισε ποτέ κάτι; Και αν ναι, τι; Και άντε σας μύρισε, ο καλός σας τσακίστηκε να σας το φέρει όπως κάνουν όλοι αυτοί οι θεικοί τύποι σε τηλεόραση και σινεμά; χαχα!
Χεχε...Και σε μένα δε μπορώ να πω ότι ένιωσα να θέλω κάτι κατεπειγόντως στην εγκυμοσύνη. Τόσο που να στείλω τον αντρούλη μου να μου το φέρει. Ίσως συνέβη το αντίθετο μάλλον...Δηλαδή προτού καν μάθω ότι είμαι έγκυος, δεν ήθελα πια το τσιγάρο...Το κρατούσα από συνήθεια στο χέρι μου στην παραλία και μετά σκεφτόμουν, αφού δεν το θέλω γιατί να το ανάψω??? Και έτσι δεν έκανα. Επίσης, εκεί που ήθελα κάθε μέρα 2-3 γλυκά να τρώω, δεν ήθελα με τίποτα. Έδειχνα πια πολύ μεγαλύτερη προτίμηση στα αλμυρά! Δε ξέρω αν είναι αλήθεια ο μύθος ότι άμα έχεις αγόρι θες αλμυρά και άμα έχεις κορίτσι θες γλυκά. Σε μένα πάντως βγήκε αληθινός. Και τέλος ο καφές. Με βασάνισε λίγο αυτό γιατί μέχρι να κλείσω τον 4ο μήνα δεν είχα τι να πίνω, εκτός από νερό καθώς χυμούς και τσάγια δεν τα μπορώ. Μέχρι τους 3,5 μήνες δεν είχα βάλει γραμμάριο. Μέχρι τις 32 βδομάδες που γέννησα έβαλα 13 κιλά. Την επόμενη φορά πάντως θα προσέξω πάρα μα πάρα πολύ θέλω δε θέλω, γιατί είμαι ήδη υπέρβαρη και δε λέει να φορτωθώ κι άλλα. Ακόμα να χάσω τα κιλά από την πρώτη εγκυμοσύνη. Ουφ...
Είδα ένα Κινέζο να κρατάει μια σακούλα με μπανάνες και λίγο έλειψε να του τις αρπάξω από το χέρι. Βρήκαμε ανοιχτό μπακάλικο και πήραμε. Τίποτα άλλο δε λιγουρεύτηκα,αν και η όσφρησή μου ήταν απίστευτη,μύριζα φαγητό παντού, χωρίς να θέλω να το φάω ευτυχώς
Όχι μόνο δε μου μύρισε τίποτα ή δε λιμπίστηκα τίποτα, αλλά με κυνηγούσαν να φάω!! Δεν είχα καθόλου όρεξη!! Ειδικά στο πρώτο τρίμηνο έτρωγα πολύ λίγο και ένιωθα φουσκωμένη λες και είχα φάει όλο το ταψί! Γι'αυτό κι έχασα κιόλας 3 κιλά! Μετά σιγά σιγά επανήλθα και έτρωγα καλύτερα, αλλά πάντως την περιβόητη "πείνα της γκαστρωμένης" δεν την ένιωσα ποτέ! Συνολικά έβαλα 7-8 κιλά στην εγκυμοσύνη. Μη με ρωτήσετε όμως για μετά... και για την πείνα της θηλάζουσας μάνας... Ότι δεν είχα φάει στην εγκυμοσύνη, το έφαγα στη λοχεία! χαχαχαχαχα
μια φορα μου μυρισε μονο ζστο ψωμι απο τον φουρνο αλλειμενο με βουτυρο στις 6 το πρωι αλλα ηταν κατι μερες πριν μαθω οτι ειμαι εγκυος...ξυπνησα με την μυρωδια του ψωμιου στα ρουθουνια μου..ο αντρας μου δεν συγκινηθηκε ιδιαιτερα αλλα επειδη σε ολη την εγκυμοσυνη δεν ειχα καθολου μυριστικα...με την πρωτη ευκαιρια τσουπ του το πετουσα...;-)
Μία φορά κοντά στον έκτο μετά από χρόνια λαχτάρίσα ρεβανί. Έκανα λοιπόν ένα ταψί κ το έφαγα..μμμ τι μου θυμισες τωρα