Βλέπω τις γλυκιές εγκυούλες που ανταλλάσουν εμπειρίες στον τοίχο του «Ελληνίδες Μαμάδες» και αναπολώ και εγώ τα δικά μου! Όχι ότι θυμάμαι και πολλά, ευτυχώς που τα έγραφα εδώ στο blog μου, γιατί αλλιώς… Από τότε που γεννήθηκε η Αθηνά, λες και ξέχασα ότι αφορά την εγκυμοσύνη! Απίστευτο!
Στο θέμα μας τώρα… Διαβάζω κατά καιρούς για την αυξημένη όρεξη της εγκύου, ενώ είναι γνωστό κινηματογραφικό κλισέ το «Αααααχ, μου μύρισε αντζούγια/ καρπούζι με μερένετα / μπακλαβάς χωρίς καρύδι / πατέ χήνας με φραγκοστάφυλο» και αναρωτιέμαι αν το βιώσατε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης σας…
Εμένα ποτέ δεν μου «μύρισε» κάτι ιδιαίτερο. Όρεξη είχα μεγάλη, αλλά αυτό δεν είναι κάτι νέο, είμαι άνθρωπος που -δυστυχώς- λατρεύει το φαγητό. Απλά ενώ χρόνια ολόκληρα συγκρατούμουν να μην τρώω πολύ και να διατηρώ σιλουέτα, με το που έμεινα έγκυος, είπα να το… γλεντήσω! (Όπως μου λέει και ο φίλος μου ο Σάββας, αφορμή έψαχνα, χεχε)
Ο γιατρός μου πάντως με παρακαλούσε να τρώω συγκρατημένα, ας πούμε να τρώω μία κουταλιά γλυκό και το υπόλοιπο να το δίνω στον Μάνο (γιατρέ, δεν σε άκουσα και όλα εδώ πληρώνονται)
Όμως να μου μυρίσει κάτι σε σημείο να παρακαλάω τον Μάνο να τρέχει μεσάνυχτα να μου το βρει, όχι, δεν μου συνέβη…
Και αναρωτιέμαι, είναι μύθος ή αλήθεια οι ξαφνικές επιθυμίες της εγκύου για συγκεκριμένα (περίεργα) φαγητά; Σας μύρισε ποτέ κάτι; Και αν ναι, τι; Και άντε σας μύρισε, ο καλός σας τσακίστηκε να σας το φέρει όπως κάνουν όλοι αυτοί οι θεικοί τύποι σε τηλεόραση και σινεμά; χαχα!
Είμαι η μαμά της Αθηνάς, του Αρχέλαου και του Άγγελου. Λατρεύω τη ζωή με τα πάνω και τα κάτω της. Όπως άλλωστε λατρεύω το να είμαι μαμά! Σπούδασα Ιατρική, ασχολήθηκα από νωρίς με τη μουσική, το γράψιμο και ένα σωρό άλλα πράγματα ώσπου με κέρδισε τελικά το internet που συνδυάζει τα πάντα! Ευχαριστώ που διαβάζετε το Είμαι Μαμά! Κατά κάποιο τρόπο, παιδάκι μου είναι και αυτό! :)
εμένα πάλι δε μου κάνει αίσθηση να φαω τπτ..μεγαλη καταρα αυτο!! ειμαι στα μεσα της 12ης εβδομάδας κ έχω χάσει σχεδόν 7 κιλα..εχω βεβαια ηδη παραπανω κιλα, οποτε επιβαλλεται να προσεχω..αλλα δε με συγκινει τπτ, δεν υπαρχει κτ να λαχταραω να φαω, ουτε αλμυρο ουτε ΄γλυκο..φταιει κ το γεγονος οτι εχω ανακατωμαρες συνεχεια.. εμετους κανα 2-3 μεχρι στιγμης κ αυτους εδω κ καμια εβδομαδα περιπου..λιγο αργα δεν ειναι??
Μου μυριζαν και συνήθως τα έφτιαχνα μόνη μου στη πρωτη εγκυμοσύνη μου μυρισε στιφαδο!
Εμένα το πρώτο τρίμηνο μου ερχόταν αναγούλα όποτε σκεφτόμουν, απλώς, σοκολάτα! Ενώ στην ουσία μόνο με αυτή ζω!!! Επίσης, ήθελα απίστευτες ποσότητες φιλέτο με το αίμα!!! Ευτυχώς ο προγεννητικός μου το επέτρεπε, αλλιώς θα είχαμε θεματάκι!!! Από το δεύτερο τρίμηνο μπόρεσα και ξαναέφαγα σοκολάτα ευτυχώς! Ένα άλλο που ήθελα πολύ σ'όλη την εγκυμοσύνη ήταν η κέτσαπ!!! Έβαζα παντού, ακόμα και στα τηγανητά ψάρια, αλλά και σκέτη από το μπουκάλι μια χαρά την έτρωγα!!! Ένα φαγητό που ούτε πριν, ούτε μετά την εγκυμοσύνη έφαγα ήταν οι πατάτες γιαχνί! Όντας έγκυος έφαγα απίστευτες ποσότητες!!! Το τελευταίο ήταν ένα βράδυ που πράγματι μου "μύρισε" κοκκινοστό μοσχαράκι με μακαρόνια και απλώς το παραγγείλαμε!!! Για τίποτα απ'όλα αυτά δεν έτρεξα το σύζυγο πάντως! Και μ'όλα αυτά πήρα μόνο 6 κιλά, παρακαλώ!!!
Ήθελα ότι υπήρχε σε απόσταση βολής ακόμη και το φαΐ του γείτονα! Και φυσικά σάντουιτς λαχανικών ήθελα απεγνωσμένα! Και ναι o άνδρας μου (o καημένος άνδρας μου) έτρεχε για να βρει κυριολεκτικά παντού! Τελικά πήρε όλα τα υλικά και το έκανε όπως μου αρέσει.... Και να μην αναφέρω τον πόνο μου για κινέζικο..... Άστα κατάντια προσπαθούσα να μην ζητάω το θεωρώ χαζό κόλλημα εγκεφάλου ..
Δεν μου μυριζε τιποτα...ουτε μου βρωμουσαν τα φαγητα.Αλλα καποια στιγμη εκει περιπου στον 7ο μηνα μπηκα σε ενα ζαχαροπλαστειο και ειχε ενα ψυγειο με παγωτα.Μολις τα ειδα ο μικρος μεσα μου αρχισε να χοροπηδαει σαν τρελος.Ηταν χειμωνας και εκανε πολυ κρυο...αν δεν ετρωγα ομως ενα παγωτο εκεινη την στιγμη θα το ειχα συνεχεια στο μυαλο μου.....