Πονάμε όλες οι γυναίκες το ίδιο;
Είχαμε χθες μια ενδιαφέρουσα συζήτηση στο Ελληνίδες Μαμάδες σχετικά με το αν υπερβάλλουν οι μαμάδες που στις ιστορίες τους γράφουν ότι ο τοκετός τους ήταν εύκολος και… δεν πόνεσε ιδιαίτερα.
Κάποιες μαμάδες είπαν ότι τοκετός χωρίς φωνές δεν γίνεται. Εγώ πάλι λέω πως… γίνεται!
Όταν οι συμφοιτητές μου και εγώ κάναμε το εξάμηνο που περιλάμβανε και γυναικολογία-μαιευτική, ήρθα για πρώτη φορά σε επαφή με γυναίκες που γεννούσαν. Εκεί λοιπόν, στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης, δεν μπόρεσα να μην παρατηρήσω από την πρώτη κιόλας μέρα πόσο διαφορετικά βίωναν τον φυσιολογικό τοκετό οι γυναίκες.
Κάποιες ακούγονταν κυριολεκτικά μέχρι πέντε τετράγωνα πιο πέρα, μάτωνε η καρδιά μου που τις άκουγα και ταυτόχρονα ορκιζόμουν ότι δεν θα κάνω ποτε παιδί, χαχα. Άλλες πάλι δεν έβγαζαν κιχ. Όταν λέμε κιχ, εννούμε σιωπή, το απόλυτο τίποτα. Δεν λέω ότι έπιναν φραπέ και έπαιζαν τάβλι με διαστολή 8, αλλά ήταν ήρεμες και δεν φώναζαν (εκεί πάλι άλλαζα γνώμη και έλεγα ότι τελικά θα κάνω παιδί 😀 )
Πάμε τώρα στις φίλες μου. Η φίλη μας η Λίλη μού έλεγε χαρακτηριστικά -πριν καν μείνω έγκυος- ότι οι πόνοι που αισθάνθηκε ήταν σαν πολύ δυνατοί πόνοι περιόδου. Δεν τους διασκέδασε, αλλά δεν πέθανε και στον πόνο. Η φίλη μου η Κατερίνα, πάλι, μού είπε ότι τέτοιον πόνο ούτε στον εχθρό της δεν εύχεται. Να σημειώσω ότι μιλάω για τοκετούς που ξεκίνησαν μόνοι τους φυσικά, χωρίς πρόκληση (εκεί ο πόνος είναι συνήθως μεγαλύτερος)
Η μαμά του Μάνου που γέννησε πριν τόσα χρόνια (με καμία… διευκόλυνση!) μάς λέει ότι γέννησε τόσο εύκολα που άλλα 100 παιδιά έκανε. Η μαμά μου -την ρώτησα χθες- που γέννησε φυσιολογικά τον αδερφό μου, είπε ότι ναι μεν ήταν μεγάλος ο πόνος, αλλά δεν μπορεί να πει ότι ήταν και κάτι το φοβερα τραγικό.
Ο πόνος της γέννας είναι μάλλον κάτι τελείως υποκειμενικό. Όπως άλλωστε και ο κάθε πόνος. Πιάνω ένα χαζό παράδειγμα:
Ας πάρουμε τον πόνο του τατουάζ, για παράδειγμα. Εγώ είμαι από τις σπαστικές που λένε «Καλέ, καθόλου δεν πόνεσε!», αλλά πραγματικά το εννοώ. Μπροστά σε δυσμηνόρροια, κολικούς χολής και εντέρου και σπασίματα δαχτύλων που έχω βιώσει, το τατουάζ είναι χάδι. Έλα όμως που για κάποιους είναι τόσο αφόρητα ενοχλητικό και επώδυνο που μπορεί να σταματήσουν το τατού στη μέση και να μην επιστρέψουν ποτέ να το ολοκληρώσουν!
Τώρα ποιος έχει «δίκιο»; Εγώ που είμαι αναίσθητη ή ο άλλος που πονάει; Η απάντηση είναι: και οι δύο.
Πάμε πάλι στον τοκετό λοιπόν…
Ο πόνος που αισθάνεται μια γυναίκα κατά το φυσιολογικό τοκετό εξαρτάται από:
– τις αντοχές της γυναίκας
– τον ίδιο τον τοκετό (πώς κατεβαίνει το παιδί, πού «χτυπάν廨οι πόνοι -λένε ότι οι χειρότεροι τοκετοί είναι αυτοί που ο πόνος σε μαχαιρώνει στη μέση σου)
– το αν ξεκίνησε φυσικά ή έγινε πρόκληση τοκετού
– το περιβάλλον (αν η μέση σου πονάει και είσαι αναγκασμένη να βρίσκεσαι σε ένα κρεβάτι ανάσκελα επί ώρες, φαντάζομαι πως ο πόνος είναι χειρότερος απ’ ότι αν είχες την ελευθερία να περπατήσεις, να γονατίσεις, να κουλουριαστείς. Αυτό ισχύει για όλους τους πόνους λίγο πολύ)
Τώρα οσον αφορά στις φωνές, ε εκεί φαντάζομαι ότι παίζει ρόλο και ο χαρακτήρας. Η μαμά μου λέει ότι δεν έβγαζε κιχ γιατί ντρεπόταν. Άλλες γυναίκες νιώθουν ότι απελευθερώνουν τον πόνο μέσω της φωνής, άλλες φωνάζουν γιατί πραγματικά δεν αντέχουν, ενώ άλλες πονάνε, αλλά όχι τόσο ώστε να φωνάξουν.
Όλα τα παραπάνω είναι δικές μου… υποθέσεις, απ’ όσα έχω ακούσει, δει και διαβάσει. Έχοντας γεννήσει με καισαρική, δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη άποψη. Ακόμα και στην καισαρική, όμως, όλα είναι υποκειμενικά.
Εγώ σηκώθηκα ύστερα από λίγες ώρες και ανεβοκατέβαινα σκάλες, νιώθοντας μέτριο πόνο, ενώ η κοπέλα στο διπλανό κρεβάτι άργησε να αισθανθεί το ίδιο δυνατή και να σταματήσει να πονάει.
Με το χέρι στην καρδιά, λοιπόν, πείτε μας… Πόσο πολύ πονέσατε στον τοκετό σας; Φωνάξατε; Είναι ο χειρότερος πόνος που αισθανθήκατε ποτέ ή ήταν ένας δυνατός πόνος που όμως αντέχεται;
Η ιδια γυναικα μπορει να εχει διαφορετικες εμπειριες τοκετου ποσο μαλλον διαφορετικες γυναικες μεταξυ του Δεν ειναι μονο θεμα χαρακτηρα το πως θα βιωσεις τους πονους αλλα και θεμα του πως θα ξεκινησει κ θα εξελιχθει ενας τοκετος... Το μονο που ειναι θεμα χαρακτηρα ειναι το πως εκφραζει ο καθενας τον πονο του... Εγω κ να υποφερω που ετσι εγινε στην πρωτη μου γεννα δεν το αφησα ποτε να φανει με φωνες κλπ υπεφερα σιωπηλα κ το ελεγχα οσο μπορουσα με ανασες. Ολοι οι ανθρωποι ειμαστε φτιαγμενοι για να αντιμετωπιζουμε τις καταστασεις ειτε ψυχικες ειτε σωματικες με τον δικο του τροπο ο καθενας.. Αλλος υποφερει σιωπηλα κ αλλος με δακρυα φωνες κλπ
Εγω γεννησα φυσιολογικα (μου εσπασε ο γιατρος τους υμενες γιατι ειχα αιμα την προηγουμενη μερα) και χωρις επισκληριδιο. Η μικρη μου ερχοταν με το προσωπο να κοιταει μπροστά και μου ειπαν θα ζοριζομασταν και οι δυο. 3 ωρες μαρτυριου, τετοιο που οταν εσπρωχνα φωναζα "βγαλτε τη" -ο αντρας μου μου τα ελεγε μετα, εγω το μονο που θυμαμαι ειναι τα ματια της που με κοιτουσαν οταν μου την εβαλαν στην αγκαλια. Ολη η πολη καταλαβε οτι γεννησα το Μαρακι μου εκεινη την ημερα. Σχεδον 1 χρονο μετα δεν τους εχω ξεχασει τους πονους, αλλα συνεχιζω να ειμαι φαν του φυσιολογικού τοκετού. Μακαρι ολες οι γυναικες να μπορουσαν να ζησουν τη μαγεια αυτη που γίνεται πολυ καλυτερο οταν ο αντρας σου σου κραταει το χερι.
Εχω κανει 2τοκετους φυσιολογικους χωρις επισκληριδιο.Το αγορακι μου το γεννησα οταν ημουν 23 με προκληση επριδη εσπασαν τα νερα στις 37+3 αλλα 0 διαστολη και χωρις πονους,κρατησε συνολικα 23ωρες ο τοκετος οπου τις 12 απο αυτες τρελαθηακα στον πονο αλλα ουτρ μια στιγμη δεν εβγαλα κιχ μεχρι που ο αντρας που ηταν απ εξω ανησυχησε μηπως εχω λιποθυμησει κ δεν ακουγομαι επειδη ολες που γεννησαν πριν απο μενα και ηταν και πολλες φωναζανε υπερβολικα εκεινη την ημερα ημουν η πρωτη που πηγε κ η τελευταια που γεννησε.Αυτο που εμενα μεκανε σχεδον να σκισω τα σεντονια απτο πονο ηταν η εξεταση τραχηλου.Και μην παραλειψω τα ραμματα χωτις αναισθησια και ηταν πολλααα.Το 2ο παλι το εκανα σχεδον 26κι εδω τα πραγματα ηταν διαφορετικα οι πονοι ηρθαν απο μονοι τους αλλα υποφερτοι αφου δρν ημουν σιγουρη αν ειναι ωρα να παω στο νοσοκομειο η οχι ακομη.Μετα απο επιμονη του αντρα μου πηγαμε κ μου ειπαν οτι η διαστολη ειναι 6,5 αλλα εχω ενιωθα μικρους πονους περιοδου οταν η διαστολη πηγε 8,5πονουσα λιγακι και η μαια με τον γιατρο γελουσαν που δεν χαμπαριαζα τιποτα ενω κοντευα να γεννησω.Απο την ωρα που πηγα στο μαιευτηριο μεχρι να γεννησω περασαν 2,5ωρες και ολα ηταν πολυ καλα πονεσα μονο οταν βγηκε το κεφαλακι και τιποτα παραπανω.Τελικα ισχυει οτι το χειροτερο ειναι οι τεχνητοι πονοι επειδη ερχονται αποτομα και κρατανε πολυ σε σχεση με τους φυσικους που δυναμωνουν σταδιακα και κρατανε λιγο.Ο πονος δεν ειναι υποκειμενικος οτι μερικες γυναικες πονανε κ αλλες οχι εγω ημουν ο ιδιος ανθρωπος που εκανα δυο διαφορετικες γεννες και αντεχω και δεν φωναζω ουτε καν ακουγομαι αλλα στην μια πεθανα και στην αλλη γελουσαΑρα το συμπερασμα ειναι οτι υπαρχουν πολλοι παραγοντες για το πως θα ειναι μια γεννα.Ποτε δεν μπορουμε να ξερουμε τι βιωνει ο καθενας μαςΟ αντρας μου παντως καμαρωνει για μενα που ποτε δεν ακουσε κιχ ενω αλλες ακουστης σε ολο το μαιευτηριο
Εγώ γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληριδιο,14ωρες συνολικά από τις οποίες οι 12 ώρες ήταν μαρτύριο.Δεν έβγαλα άχνα παρά μόνο μία τσιριδα πριν βγει το μωρό...3750 το αγόρι μου...Χαλάλι του...Έχει περάσει ένας χρόνος και έχω ξεχάσει πως ήταν ο πόνος παρόλο που υπεφερα τόσο πολύ...Εννοείται πως θέλουμε και δεύτερο και μάλιστα σύντομα...Τώρα για το αν θα κάνω επισκληριδιο;;..θα φανει εκείνη την ωρα
Εγώ την πρώτη φορά 14 ώρες και πονούσα φριχτά τώρα ενάμιση χρόνο αργότερα είμαι έγκυος στην κορούλα μου (8) μηνων
Ζηλεύω αφόρητα τις μαμάδες που λένε ότι δεν πόνεσαν... Γέννησα μετά από 20 ώρες (έσπασαν τα νερά αλλά δεν είχα πόνους αρχικά) τοκετού, έχοντας ακούσει 5 μωράκια να γεννιούνται στο ενδιάμεσο από μανάδες που σχεδον δεν έβγαλαν "κιχ", ενώ εγώ με επισκληρίδιο χρειαζόμουν συνεχως μασάζ στη μέση για να αντέξω, ενώ ένιωθα όλες τις ωθήσεις... Όταν γέννησα ήμουν εκείνη που μάλλον θα κοροιδεύουν οι μαίες της βάρδιας μιας και ούρλιαζα απεγνωσμένα ("βοήθεια", "θα πεθάνω", "δεν θέλω", "βοήθεια" και άλλα τέτοια ...ενδιαφέροντα :) ) και τα κατάλαβα ΟΛΑ σε σημείο που να θέλω 2ο παιδί και να τρέμω τη σκέψη ότι θα ξαναπεράσω αυτό το πράγμα... Ήμουν ΤΟΣΟ εξαντλημένη μετά απο όλο αυτό που δεν χάρηκα καν τη στιγμή που μου δώσαν το παιδάκι μου, το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οτι επιτέλους δεν πονάω πια... Nαι γέννησα φυσιολογικά και δεν μετανιώνω για αυτό, αλλά πραγματικά ήταν τεράστιος πόνος που μόνο κάποιος που το έχει περάσει [μακάρι καμιά!] δεν μπορεί να το καταλάβει..
Ειμαι από τα ατομα που πάντα ολοι ελεγαν οτι αντεχω το πόνο σε μεγαλο βαθμό (ενώ τον φοβάμαι) και πως το καταφερνω αυτό απορρούσαν. εχω δυο παιδακια αγορι-κοριτσι. Ο γιο μου ο μεγαλυτερος(13 και 3 αντιστοιχα). Και στα δύο παιδια μου γεννησα με προκληση στις 38 εβδομαδες διότι ειχε προηγηθεί 2 μέρες πριν αρκετο αιμα και δεν γινοταν να περιμενουμε να ερθουν πόνοι , που μπόρει να ερχοντουσαν και πολύ αργά. Δυο διαφορετικές εγγυμοσήνες ,θυμαμαι λοιπόν στο γιο μου πονούσα μετα την χορηγηση οδινων αλλα υποφερτά, πήρα επισκληριδιο αλλα το τελευταίο 20λεπτο ηταν σαν να μην με επιανε τιποτα, πόνοι αφόρητοι ,να σου κόβετε η ανάσα ,μέχρι που λιποθύμησα και το μονο που θυμάμαι την ώρα που με συνεφερναν ακουγα να λενε μαια και γιατρος ,κοιτα κοιτα αν οι παλμοί του παιδιου ανεβαίνουν και αν ειναι ενταξη, αμεσως μετά με μετεφεραν στην αιθουσα τοκετου οπου και γεννησα το βαγγελακι μου. Στην κόρη μου παλι εντελως διαφορετικά ,ενώ μου ειχαν εκαναν την πρόκληση εγώ πόνους μηδέν , ο τοκογραφος εδειχνε τους πόνους και τις συσπάσεις αλλα εγώ οχι μονο δεν ποναγα αντιθέτως γέλαγα με τον άνδρα μου και την κουνιάδα μου που μου εκαναν παρεα μέχρι που μου εκαναν παρατήρηση κατι νοσοκόμες να μην γελάω γιατι αλλες διπλα μου πονάνε και δε το αντεχουν , εγώ ομως δε το εκανα επιτιδες ηταν σαν να με ειχε πιάσει νευρικό γέλιο ολη την ώρα χωρίς πόνους αλλα μόνο ενοχλήσεις στη μέση και στα ισχια ,(μπήκα 9 πρωι και γεννησα 2+30 μεσιμερι) μην τα πολυλογώ περασαν ετσι 2,5 ωρες ώσπου οι ενοχλήσεις στα ισχια γίναν εντονες η διαστολή μεγαλη και με εβαλαν στην αιθουσα τοκετού οπου και γέννησα το αλικάκη μου. Πάντα ακουγα διαφορετικές εμπειριες γυναικών να λένε ολες ομως οτι κάθε τοκετός είναι εντελως διαφορετικός σε ολα του τα σταδια και την ώρα της γεννησης και κατά τη διάρκεια της εγγυμοσήνης και πριν κάνω παιδιά και μετά, και οι δικοί μου τοκετοι ήρθαν και επιβεβαιωσαν όλα αυτά. Φιλιά σε ολες τις μανούλες ,σας διαβάζω και μου κραταγε παρέα καθημερινα :)
Εγώ το στο πρώτο μου παιδάκι μπήκα στο μαιευτήριο για πρόκληση τοκετού.Ο μεγαλύτερος πόνος που ένιωσα ήταν όταν μου έσπασαν με βελόνα τα νερά.Ούτε στον εχθρό μου τέτοιος πόνος.Στον τοκετό όμως δεν πόνεσα σχεδόν καθόλου.Έκανα την επισκληριδιο και όλα πήγαν κατ ευχην. Τώρα είμαι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι μου.Για να δούμε....
Εκτός από τους ιατρικούς παράγοντες, πρόκληση ή δύσκολη θέση του παιδιού που είναι και οι αντικειμενικές δυσκολίες πιστεύω σε έναν τοκετό, πάρα πολύ σημαντικό ρόλο παίζει και η ψυχολογία της μανούλας εκείνη την ευλογημένη στιγμή! έζησα τρεις τοκετούς πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους! το πρώτο μου παιδάκι ήρθε στον κόσμο φυσιολογικά πριν 18 χρόνια τότε που η επισκληρίδιος δεν είχε ευρεία εφαρμογή. Τοκετός που κράτησε 22 ώρες και πόνοι αφόρητοι για τουλάχιστον 8 ώρες. Ο γιός μου αν και τελειόμηνος έμεινε σε θερμοκοιτίδα τρεις μέρες απο την ταλαιπωρία...Γιατί?.. επειδή στη δική μου ψυχολογία είχε υπερισχύσει ο φόβος και η άρνηση σε ότι συνέβαινε και είχα παραδοθεί στους πόνους χωρίς κανένα στόχο! ( θυμάμαι οτι το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ...ΑΜΑΝ την πάτησα τώρα πρέπει να γεννήσω!!!! - ανέτοιμη εντελως!!!) Μετά απο είκοσι ωρες πόνων και διαστολη μόνο 1... παθαίνω μια πληρη σύγχιση και έναν απίστευτο πανικό και αναγκαστικα μου χορηγούν ηρεμιστικά για να μπορέσω να συνεργαστώ. Απο τη στιγμή λοιπόν που ηρέμησα , όσο αυτο γινόταν έστω και με το φάρμακο ο τοκετός εξελίχθηκε πάρα πολύ γρήγορα! ωστόσο την απόφαση να ξανακάνω παιδί την πήρα μετά απο οκτω χρόνια! Θυμάμαι ότι έβλεπα έγκυο γυναίκα στο δρόμο και έλεγα: Αχ την καημενούλα, που να ξέρει τι την περιμένει!!! Η νεραϊδούλα μου ωστόσο γεννήθηκε πολύ πολύ εύκολα , με απίστευτη άνεση. Έκανα επισκληρίδιο λόγω της πολύ άσχημης προηγούμενης εμπειρίας και την ώρα των πόνων (αυτη τη φορά μόνο τέσσερις ώρες) είχα εστιασει στο κρεβατακι που την περίμενε, και απλά ανυπομονούσα να την πάρω αγκαλίτσα! και έτσι εύκολα σχεδόν προσγειώθηκε απο τον πελαργό στην αγκαλιά μου! Στην τρίτη γέννα ώριμη πια (ίσως και παραγινωμένη χι χιχι!) έφτασα στο μαιευτήριο με απόλυτη επίγνωση του τι πρόκειται να συμβεί και με αποδοχή των πόνων ως απαραίτητο μέσο για να ολοκληρωθεί το "θαύμα"!!! ήμουν χαρούμενη κι αυτό έπαιξε σημαντικό ρόλο. Ο αναισθησιολόγος παραδέχτηκε εκ των υστέρων, ότι ήμουν σπανια περιπτωση όπου η επισκληρίδιος δεν είχε το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Εξάλλου το βίωνα ! Γέννησα με απίστευτους πόνους όχι στην κοιλιά ούτε στη μέση αλλα στο μηρο!!!!!! Επειδή όμως ημουν μεθυσμενη απο χαρα και ανυπομονησία να αγκαλιασω το αγγελούδι μου, τους έλεγα οτι πονάω στο πόδι και επειδη το έλεγα γελώντας και μέσα στο όλο χιουμοριστικό κλιμα, ο γιατρος μου δε με πίστευε!! Πόνος λοιπόν υπήρχε και μάλιστα δυνατός αλλά το σημαντικό για μένα δεν ηταν ο φοβος για το αγνωστο πια αλλά η χαρα και η ευτυχία που φέρνει στη ζωή ο ερχομός ενός παιδιου! Μανούλες προετοιμαστείτε σωστά μαθαίνοντας τα πάντα για το τι πρόκειται να συμβεί στο σώμα σας εκείνη την ώρα και πάνω απ όλα να είστε ευτυχισμένες και ευγνώμονες για την εμπειρία που αξιωθήκατε να ζήσετε!!!
Είσαι φοβερή!!! Μετά απο τέτοιο πανικό, το επανελαβες 2 φορές!!! υποκλίνομαι....και σε πιστευ απολυτα ειδικά το"ωχτη πάτησα τώρα πρέπει να γεννήσω..." και γω έτσι ένιωθα....ειχα βάλλει το συζυγο μου να μου ορκιστεί ότι αν χρειαστεί θα απείλησει για επισκληριδιο....μεγάλη η χάρη της....! Αλλα η απιστευτα αχτύπητη γιατρος μου δεν μου βαζε μέχρι να έρθει η διαστολή στα ίσα της. Έτσι μπιρεσα να περπατήσω και να ξεμπλοκάρω τη μικρή. Αν ομως δεν μου βάζανε επισκλ η γιατρός δεν θα κατάφερνε να μου την λύσει. Μπήκε σχεδόν μέσα ως τον αγκώνα.....αλλα εγώ με απολυτη ηρεμία συνεργάστηκα και δεν την κλώτσησα....αν δεν υπήρχε η επισκλ.μαλλον θα κατέληγα σε καισαρική.....
Ημουν σπίτι με πονακια περιόδου χαλαρή έτοιμη να κοιμηθώ(αναισθησία!!!) μέχρι που με έπιασε τρελός πόνος στην μέση(μην σας τύχει)! Νόμιζα πραγματικά θα μείνω παράλυτη.. Όταν έφτασα στο νοσοκομειο ειχα διαστολη 9.. Μπορεί να πόνεσα πραγματικά πάρα μα πάρα πολυ αλλά ο πόνος ήταν σύντομος(2 ώρες και κάτι)! Σε όλες τις εγκυουλες με το καλό και πραγματικά με Έναν μόνο πόνο! :)
στην πρωτη γεννα, μετα απο μονο 2 ωρες και 45 λεπτα, ηρθε η κορη μου χωρις ανυποφορους πονους. ηταν σαν πονοι περιοδου με περισσοτερη ενταση. στην δευτερη γεννα, η οποια διηρκησε μονο 25 λεπτα και μετα ηρθε ο γιος μου, με επιασε παρανοια.. δεν αντεχα καθολου ξεσηκωσα ολο το νοσοκομειο. δεν ξερω γιατι τετοια μεγαλη διαφορα..
Εμένα ο πρώτος μου τοκετός ήταν φυσιολογικός και ο δεύτερος καισαρική. Στον πρώτο αν και οι πόνοι μετά από κάποια στιγμή ήταν αφόρητοι, θυμάμαι οτι δεν μπορούσα να αναπνεύσω απ΄τον πόνο, είχα βάλει ένα ρολό γάζας στο στόμα μου για να μην ακουστώ!Και αυτό γιατί όταν ήμουν στην αίθουσα οδυνών κάποιες κοπέλες φώναζαν τόσο πολύ που είχα τρομοκρατηθεί, για μια στιγμή σκέφτηκα να το χωνέψω το μωρό ....έτσι αποφασίσα οτι δεν θα βγάλω κιχ.Βέβαια οφείλω να ομολογήσω οτι επειδή απ΄τον πόνο υπέφερα, προσπαθούσα πολύ να συγκεντρωθώ στις ανάσες και να μην αφήνω την ενέργεια να φεύγει σε κραυγές.Η πλάκα ήταν οτι μετά έπαθα ισχυαλγία και δεν μπορούσα να περπατήσω..πολύ γέλιο. Στον δεύτερο τοκετό που ήταν με καισαρική δεν με πόνεσαν ποτέ τα ράμματα, αυτό που με έκανε και υπέφερα 2 μέρες ήταν η επισκληρίδιος, μου έκανε 8 τρυπήματα για να την πετύχει και το μοναδικό που θυμάμαι είναι να υποφέρω απ΄τη μέση μου μετά!!!
2 παιδακια ,χωρις επισκληριδιο φυσιολογικα και τα 2, το πρωτο 13 ωρες κρατησε η γεννα αλλα με 2 φορες με8ι και με τεχνιτουσ...υπεφερα πραγματικα...δεν ανεβαινε η διαστολη με τπτ , μα βασανιστηκα αργα.....στο τελοσ 30 λεπτα σκουντουσα γιατι ειχα διαστολη τελεια αλλα ο μικροσ εβγαινε στραβα και οι μαιες μου ειπαν οτι δνε μπορουν να κανουν κατι....σπρωχνεισ μεχρι να καταλαβει το μικρο να γυρισει λιγο το κεφαλι μονο του.....8υμαμαι οτι απτην ταλαιπωρια κ αυπνια κοιμομουνα με διαστολη τελεια για δευτερολεπτα κ στο καπακι τσιριζα...ειχα βρισει ολο τον κοσμο.....και γενικα με ειχαν ακουσει η παντες....με λυποντουσαν γιατι ημουν τοσες ωρες ξαπλα εκει και αφηναν την μαμα μου να ερθει να μου κανει παρεα.....το τι ακουσε εκεινη τη μερα...δνε το συζητω...ενοιθα την μεση μου να σπαει....αφου τρανταζομουνα......13 ωρες ,ερχοτανε για δαχτιλικι κα8ε μιση ωρα....και για κα8ετιρα για ουρα επεισης...αφου τισ εβλεπα κ εκλεγα στο τελοσ η δευτερη γεννα δε......καθησα σπιτι για να μη περασω τα ιδια....περασα τουσ πονους μια μιση ωρα σπιτι τουσ δυνατουσ/........οπως βγηκα απτο αυτοκινητο για νοσοκομειο ειχα συσπαση στην συσπαση ...μεχρι να παω στα επιγωντα....και μολις με ειδαν με παρακαλουσαν να μη ζοριστω γιατι 8α παισει το παιδι κ πρεπει να παμε στο ειδικο δωματιο βεβαια την ωρα της εξοθισεις ειχε μαζευτει οοολοοοο το προσωπικο γιατι ουρλιααζαααα. ηταν κ ενας υπεροχος γυναικολογος και νοσοκομο που απλα με κοιτουσαν χωρις καν να μου πουν σπρωξε...απλα υπηρχαν εκει να πιασουν βρε ακατι που θα βγει....(δλδ τι να πω.....)ειχα ανοιξει απο κατω το παιδι ετοιμο να βγει να υποφερω και αυτος να κοιτααειιιι, ενταξει ρε παλικαρι δευτερο ειναι αλλα δνε σημαινει οτι πρεπει να ξερω τι πρεπει να κανω μονη μου!!!!!
εγω γεννησα και στα δυο παιδια μου φυσιολογικα. στο πρωτο ηταν σαν εντονοι πονοι περιοδου αλλα δεν ακουστηκα καθολου, παρολα αυτα επειδη κρατουσα το χερι του συζυγου εκεινος μου ελεγε να φωναξω και δεν καταλαβαινα γιατι, αργοτερα μου ειπε οτι επειδη κοντευα να του σπασω το χερι τοσο δυνατα που τον εσφιγγα θεωρησε οτι αν φωναζα θα ενιωσα λιγοτερη ενταση. στο δευτερο παιδακι ο πονος ηταν ακομα ποιο εντονος αλλα και παλι δεν φωναξα. εκανα μονο αααα κατι σαν ασκηση φωνητικη σε χαμηλη ενταση και η γιατρος με πειραζε οτι θα βγει τραγουδιστης ο γιος μου. Παντως δεν θα ελεγα οτι ειναι τραγικα αν εχεις μια σχετικη αντοχη στον πονο. Μετραει και η ψυχολογια και η κουραση. Την κορη μου την γεννησα μετα απο 17 ωρες και τον γιο μου μετα απο 4 ωρες
ο αγοραρος μου ηταν μεγαλοσωμος κ ψηλος κ εβαζε κοντρα για να μη βγει ΡΕ ΤΙ ΣΠΡΩΧΝΑΝΕ ΤΙ ΠΙΕΖΑΝΕ ΤΗΝ ΚΟΙΛΙΑ ΜΟΥ .....Ο ΜΙΚΡΟΣ ΜΟΥ ΑΝΕΝΔΩΤΟΣ ..........................ΠΟΝΟΙ ΠΟΝΟΙ ΠΟΝΟΙ ΑΦΟΡΗΤΟΙ Κ ΕΝΩ ΓΕΛΟΥΣΑ ΜΕ ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΣΤΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΤΑΙΝΙΕΣ--ΜΗΤΣΟ ΤΙ ΜΟΥ ΚΑΝΕΣ???...Κ.Τ.Λ....----ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΨΑ ΕΠΙΑΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΓΙΑΚΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ Κ ΟΥΡΛΙΑΞΑ -ΒΓΑΛΤΟ ΤΩΡΑ--ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΠΩΣ ΤΡΟΜΑΞΕ ΑΠΟ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΜΟΥ Κ ΜΑΣ ΠΙΑΣΑΝΕ ΤΑ ΓΕΛΙΑ .ΠΑΙΔΙΑ ΟΜΩΣ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΗΤΑΝ ΑΦΟΡΗΤΟΙ ....ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΜΕ ΠΙΑΣΑΝΕ ΣΠΑΣΜΟΙ Κ ΜΕ ΚΡΑΤΟΥΣΑΝ 5 ΑΤΟΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΟΥ ΒΑΛΟΥΝ ΚΑΡΔΙΟΓΡΑΦΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΓΙΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ...ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΑΛΛΕΣ ΚΟΠΕΛΕΣ ΠΟΥ ΓΕΝΝΟΥΣΑΝΕ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΩΡΑ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΚΟΠΕΛΑ ΠΟΥ ΑΠΟ ΤΑ ΟΥΡΛΙΑΧΤΑ ΤΗΣ ΤΡΟΜΑΞΑΝΕ....ΤΕΛΟΣ ΚΑΛΟ ΟΛΑ ΚΑΛΑ....ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ Κ ΕΓΩ ΚΟΛΛΗΤΗ ΜΕ ΤΑ VOLTAREN ΥΠΟΘΕΤΑ 3 ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ .....ΕΚΕΙ ΝΑ ΔΕΙΤΕ -------ΕΠΙΣΗΣ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΓΙΑ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΓΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΟΤΙ ΤΕΛΙΚΑ ΙΣΧΥΕΙ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΠΟΝΟΣ ΜΗΔΕΝ ΣΤΗΝ ΚΟΡΟΥΛΑ ΜΟΥ ΜΕΤΑ ΤΗΝ 2 ΜΕΡΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΑ ΤΑ ΠΑΥΣΙΠΟΝΑ ΠΕΡΠΑΤΑΓΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ .....ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΚΑΝΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ..............
an kai eixa oski toketo me to pou spasan ta nera efiga gia to maieutirio kai eixa 8 diastoli stin arxi oi ponoi itan san ponoi periodou meta thimame oti epiana to sidero piso apo to krevvati k nomiza oti tha to ligiso parola auta den fonaza vevea kratise toso ligo giati gennisa sto diadromo tin ora pou me metaferane sto xeirourio ego vevea fovomoun ton pono pou tha pernousa tin ora pou tha evgene to moro giati den mporousa na katalavo pos tha anoiksei toso poli k eixa ayto sto mialo m sinexeia k oxi ton pono pou pernousa
Δεν έχω προσωπική άποψη για το φυσιολογικό τοκετό, μιας και γέννησα με κτ (δυστυχώς), αλλά η μαμά μου που έχει γεννήσει 3 παιδιά φυσιολογικά μου έλεγε ότι κακώς φωνάζουν οι επίτοκες και ότι χάνουν δυνάμεις φωνάζοντας αντί να διοχετεύουν τις δυνάμεις τους στον τοκετό. Διατηρώ τις ελπίδες μου για vbac, οπότε στο μέλλον πιστεύω ότι θα έχω προσωπική άποψη επί του θέματος!
Εγώ πάλι πόνεσα,ακουγόμουν όπως είπαν αργότερα.Δεν θυμάμαι..έχω ανάμνηση γλυκιά. Γέννησα φυσιολογικά(έσπασαν τα νερά) και δεν εκανα ουτε την ένεση Ο πόνος οξύς σαν έντονη περίοδο,χαμηλά Δεν είχα καταλάβει ότι γεννούσα και ότι έπρεπε να τελειώνω μια ώρα νωρίτερα,'ωσπου κουράστηκα και λέω ΤΩΡΑ δεν κατάλαβα όταν βγήκε!! Νομίζω, κατόπιν εορτής, πιο πολύ ήταν Ψυχολογικός παρά ο ουσιαστικός/σωματικός πόνος. Ανάμεσα στο άγχος έκανα και καλαμπούρι για να ηρεμήσω,αυτοσαρκαζόμουν,έτσι λειτουργώ Εχω γράψει σε ημερολόγιο όσα έλεγα και μου ελεγαν και τωρα διαβαζοντας το, γελάμε- ωραία ιστορία για εμένα τελικά..
manoules geia sas ...exw viwsei duo toketous fisiologikous ston prwto mou toketo pou imoun kathilomeni sto krevati kai den me afinan na sukwtho me akouse olo to nosokomeio fwnaza toso poli kai ponousa akomi pio poli...ston deutero toketo pou den imoun kathilomeni sto krevati giati den ponousa katholou epidi me talepwrise mia kisti kokkidos(pisw ston popouli mou)apo teli tou 7mina den iksera an telika auto einai xeirotero i oxi zoristika parapoli na gennisw logou autou tou provlimatos na eisai sto krevati na gennas kai na min mporeis na ksaplwseis gia na gennhseis gia emena itan poli xeirotera....telika den kserw ti einai xeirotero na gennas i na exeis mia kisti etoimi na ekragei??????????
1ος τοκετός (με πρόκληση και επισκληρίδιο) με άκουσε όλο το μαιευτήριο χωρίς υπερβολή! Δίπλα μου γεννούσαν η μία μετά την άλλη και καμία δε φώναζε όπως εγώ!!! Με τέτοιο πόνο ούτε ντροπή ούτε τίποτα! Μπορεί να φταίει το ότι το μωρό ήταν πολύ ψηλά. 2ος τοκετός (πάλι με πρόκληση και επισκληρίδιο) ούτε κιχ δεν έκανα! Ούτε πόνο κατάλαβα, ούτε ζορίστηκα! Γενικά πάντως λένε πως ο πρώτος έχει δυσκολία, οι επόμενοι είναι ευκολότεροι.
Εγω στην πρωτη μου γέννα αν και γεννησα γρηγορα,μετα τους πρωτους πόνους που ειναι σαν εντονοι πονοι περιοδου,οταν ξεκινησαν οι ωδινες....ωωωωωωω θεε μου,ελεγα δεν υπαρχει τετοιος πονος...ο χειροτερος της ζωης μου,ανα 2 λεπτα πεταγομουνα στον ουρανο,τελικα γεννησα χωρις επισκληριδιο,και η δευτερη γεννα μου ακομα,χειροτερος πονος,γιατι η κορη μου η δευτερη ηταν αρκετη μεγαλη...και πραγματικα....εζησα τρομακτικο πονο....και οι δυο γεννες χωρις προκληση και φυσιολογικα....
Εγώ είχα δίδυμη κύηση με τον μικρό να μην εχει πάρει καθοοοοολου θέση οπότε ο φυσιολογικές τοκετος ηταν out of the question!!αλλα κ με την καισαρικη(ολική ναρκωση)δεν κάταλαβα τπτ.απαοτησα να μου βγάλουν καθετηρες κ όρους λίγες ώρες αφου είχα γεννήσει κ ενώ γέννησαν στις 8.15 το πρωι μεχρι το μεσημέρι σουλατσαριζα στους διαδρόμους ζητώντας φαΐ!!!
Μια απο τα ιδια και γω στα διδυμακια μου
Εγώ ανήκω στην κατηγορία του χειρότερου πόνου που αισθάνθηκα ποτέ,δεν πίστευα οτι υπάρχει αυτός ο πόνος. Σφάδαζα απ τον πόνο 8 περίπου ώρες.Ακόμα φοβάμαι στην ιδέα του τι θα ακολουθούσε αν δεν έκανα την επισκληρίδιο....
Γέννησα πριν 6 1/2 μήνες. Μόλις έσπασαν τα νερά, στις 10 το πρωί ένιωσα απίστευτους πόνους. Ζήτησα επισκληρήδιο και έτσι πέρασα την όλη διαδικασία της διαστολής πολύ διακοπές φάση. Πλήρη διαστολή είχα το απόγευμα στις 5, ωστόσο, το μωρό την τελευταία στιγμή είχε γυρίσει και δεν είχε τη στάση εξόδου και ήταν και μεγαλούτσικο (3.650). Οπόταν, η γιατρός μου, προκειμένου να επιταχύνουμε τη διαδικασία, δεν μου χορήγησε επιπλέον φάρμακο (επισκληρίδιο) και η τελευταία ώρα, μέχρι να βγει ο μικρός, ήταν τραγική....ακόμη και τώρα, θυμάμαι την απελπισία που ένιωθα....τέλος καλό όλα καλά. Και όχι, δεν ξέχασα αμέσως τους πόνους, μου πήρε κανένα δίμηνο! Να σημειώσω ότι ανέκαθεν οι πόνοι περιόδου που είχα ήταν πολύ δυνατοί, τις πλείστες φορές μου προκαλούσαν ρίγος, λιποθυμικές τάσεις και κατέληγα νοσοκομείο για ένεση. Και ομολογουμένως, στη δική μου περίπτωση, οι πόνοι της γέννας δεν είχαν καμία σχέση με τους πόνους περίοδου! Εύχομαι ότι την επόμενη φορά (που είναι σε λίγους μήνες) όλα θα είναι πιο εύκολα!
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟ ΜΕΝΑ.ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ. (ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ). Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ΠΟΛΥ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ..ΜΙΑΣ Κ ΕΙΜΑΙ ΛΙΓΟΠΟΝΗ!! ΑΛΛΑ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΠΟΝΟΙ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΠΟΥ ΟΣΟ ΠΗΓΑΙΝΕ ΓΙΝΟΤΑΝ ΚΑΙ ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΗ.ΑΛΛΑ ΕΥΤΗΧΩΣ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΑ.ΒΕΒΑΙΑ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑ ΟΛΑ!!!!!!!!!!
γεννησα φυσιολογικα χωρις επισκληριδιο!!!μεχρι να κανω διαστολη 10 γελουσα!!!εκανα βεβαια τις αναπνοες μου! στο 10 ομως η κυρια κατεβαινε στραβα κ επρεπε να περιμενω πονεσα κ φωναξα στο τελος! εμενα η κοιλια μου δεν πονεσε καθολου ουτε σαν πονοι περιοδου ηταν! με πεθανε η μεση κ αφου λεει η ολιβ οτι ειναι οι πιο δυσκολοι τοκετοι,τοτε ναι τον βιωσα! επισκληριδιο???μαζοχα δεν ηθελα για να βιωσω ολη την εμπειρια της γεννας!εχει 1 μηνα περιπου που γεννησα,ακομη δεν τον ξεχασα τον πονο!
Λοιπόν…. πόοοοοοοοονος δεν μπορείτε να φανταστείτε, γέννησα χωρίς επισκληρίδιο φυσιολογικά το αγοράκι μου, όχι δεν μετανιώνω αλλά έλεγα ότι θα πεθάνω εκείνη την στιγμή. Ο άντρας μου τα είχε δει όλα, έσταζε στον ιδρώτα και μου έφιγγε το χέρι, ναι σίγουρα ακουγόμουν μέχρι έξω γιατί η μαμά μου από ότι μου είπανε πήγε μακριά από την πόρτα να μην με ακούει. Ένιωσα ότι θα πεθάνω, μου φεύγανε τα δάκρυα ποτάμι και ένιωθα άχρηστη κ ανίκανη που πόναγα τόσο γιατί όπως είπαν κ πολλά κορίτσια πάντα άντεχα τον πόνο. Επίσης επιδή ήμουν και σίγουρη ότι θα πεθάνω έκανα και εξήγα στον άντρα μου τι να κάνει σε περίπτωση που χαιρετήσω αυτόν τον κόσμο χα χα, άλλα όλα καλά. Η αλήθεια είναι με το που γέννησα όλα αυτά δεν υα ένιωθα πράγμα παράξενο κ ακόμα έχω να το λέω… αχχχ αυτή η φύση. Σίγουρα θα το ξανά κάνω, τώρα για επισκληρίδιο δεν ξέρω δεν το έχω σκεφτεί. Μάλλον δεν θα κάνω (δε βάζω μυαλό τελικά…)
εγω γεννησα προσφατα κ μπορω να πω πως ηταν απιστευτη η γεννα.μου εκαναν επισκληριδιο κ δεν καταλαβα τι πο τα.....γεννουσα κ εβλεπα τηλεοραση, τοσο πολυ...βεβαια με βοηθησε πως ειχα πολυ γρηγορα διαστολη, για πρωτο παιδι γεννησα μεσα σε 2 ωρες, μεχρι κ ο γιατρος τρελαθηκε!!αν ομως δεν μου ειχαν κανει επισκληριδιο πραγματικα θα υπεφερα...οι πονοι ηταν απιστευτοι κ δεν συγκρινονται με αυτους της περιοδου...πριν με πιασει η επισκληριδιος με ειχε ακουσει σχεδον ολο το μαιευτηριο....
GENNHSA ME PROKLHSH 3 PAIDIA FYSIOLOGIKO TOKETO XORIS EPISKLHRIDIO.MPORO NA PO STO KATHE PAIDI HTAN DIAFORETIKA. AISTHANOMOYNA ENTONOYS PONOYS PERIODOY.STO DEYTERO EIPA DEN ANTEXO ALLO HTAN POLY DYNATOI PONOI VEVAIA DAGONA TA XEILH MOY TA OPOIA EIXAN MELANIASEI K TA EIDA ARGOTERA OTAN TELEIOSE O TOKETOS.OLA ANTEXONTAI ARKEI NA TO FILOSOFHSEIS STO MYALO SOU.PANTA PRIN PAO NA GENNHSO ELEGA,MIA MERA EINAI THA PERASEI K ONTOS ETSI HTANE.DEN FONAZA APLA ESFIGA TA XERIA MOY TA XEILH MOY K EPAIRNA ANASES.NA PO OMOS OTI ME VOHTHHSE H MAIA MOY POU HTAN SYNEXEIA KONTA MOY GI AYTO K DEN EKANA EPISKLHRIDIO.
Εγώ πέρασα από το Αλεξάνδρα το εξάμηνο Μαιευτικής-Γυναικολογίας και έχεις δίκιο σε αυτό η κάθε γυναίκα ήταν διαφορετική άλλη ούρλιαζε άλλη καθόλου, πιστεύω οτι ο πόνος της γέννας σαν πόνος είναι πάνω κάτω ο ίδιος σε όλες μας, αυτό που αλλάζει είναι το πως τον αντιλαμβανόμαστε και πόσο τον αφήνουμε να μας επηρεάσει. Εγώ δεν μπορώ να πω οτι δεν πόνεσα, πόνεσα και μάλιστα πολύ, ήταν ο μεγαλύτερος πόνος που έχω βιώσει ΑΛΛΑ 1ον είχα πολύ καλή ψυχολογία 2ον ήταν ο άντρας μου δίπλα μου και 3ον έκανα ακριβώς οτι μου έλεγε η μαία πραγματικά δεν φώναξα ούτε μία φορά στα ενδιάμεσα απο τους πόνους γελάγαμε ήταν πολύ όμορφη εμπειρία, επισκληρίδιο είχα δηλώσει απο την αρχή οτι δεν θα κάνω και παρόλο που όλοι με κορόιδευαν οτι δεν θα αντέξω τελικά τους διέψευσα!
ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΑΚΑ ΜΕ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ .ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΗΤΑΝ ΑΝΕΚΤΟΙ ΜΕΧΡΙ ΕΝΟΣ ΣΗΜΕΙΟΥ .ΕΧΩ ΒΙΩΣΕΙ ΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ...ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΑ ΖΗΤΗΣΑ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ.ΔΕΝ ΤΑΛΑΙΟΠΩΡΗΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΣΑ ΓΡΗΓΟΡΑ .ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΠΑΣΑΝΕ ΣΤΙΣ 9 ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΙΣ 2 ΤΑ ΞΗΜΕΡΩΜΑΤΑ .....ΛΟΓΩ ΧΑΛΑΡΟΥ ΤΡΑΧΗΛΟΥ ΕΚΑΤΣΑ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΓΙΑ 5,5 ΜΗΝΕΣ .ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΛΕΓΑ ΜΕΤΑ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΓΕΝΝΑΩ 10 ΦΟΡΕΣ ,ΑΛΛΑ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΩ ΕΥΚΟΛΑ ....
αλεξ το ιδιο κι εγω,πονους περιοδου που οταν παραδυναμωσαν εκανα επισκληριδιο.
ΕΓΩ ΔΥΟ ΓΕΝΝΕΣ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΜΕ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ ΚΑΙ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΑ!ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑ ΟΙ ΠΟΝΟΙ ΗΤΑΝ ΙΔΙΟΙ !ΠΟΝΕΣΑ ΛΙΓΟ ΑΛΛΑ ΑΝΤΕΧΑ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΜΙΣΑΩΡΟ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΓΟΥΝ ΤΑ ΜΩΡΑ, ΣΤΟ ΔΙΠΛΑΝΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΗΤΑΝ ΜΙΑ ΠΟΥ ΦΩΝΑΖΕ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ ΚΑΙ ΕΛΕΓΑ ΕΓΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΟΝΑΩ ΤΟΣΟ!
Λοιπον κοριτσια πριν σας πω την ιστορια μου θα συγχαρω καταρχας αυτες που ειχαν τοσο καλη και ευκολη εγκυμοσυνη και οτι δεν υπαρχει περιπτωση να κανω και δευτερο χωρις πεπισκληριδιο... Και ευτυχως προλαβα να βαλω!!! Εχω εναν παιδαρο 3 μηνων ακριβως ο οποιος γεννηθηκε αφου εκλεισε και την 40στη εβδομαδα 3600, 53 εκ... Ειχα παει στις 08:30 το πρωι στην κλινικη με 2 διαστολη και γεννησα τελικα στις 15:05 με φυσιολογικο τοκετο! Μεχρι και στα 5 λεπτα που ειχα τους πονους ημουν μια χαρα αφου με εβαλαν να περπαταω γυρω γυρω απο τις αιθουσες των οδινων με τον ορο, οταν ομως εφτασα στο ενα λεπτο εκει πονουσα αφορητα, ετρεμαν τα ποδια μου και με επιανε ψιλος ιδρωτας... Δεν ηταν καθολου ανεκτος, δεν αντεχα αλλο και η διαστολη μου ηταν ακομα στα 5!!! Μου ειπε ο γιατρος οτι οταν φτασω να μην αντεχω να βαλουμε κατευθειαν επισκλήριδιο...Ο καημενος ο αντρας μου πρωτη φορα με ειδε να λιγυζω ετσι απο πονο και ειχε χλομιασει, γνωριζοντας οτι δεν μασαω σε τιποτα και ημουν στην δουλεια μεχρι και τον ογδοο σε μια δουλεια που ημουν ορθια ολο το οχταωρω με πολυ κοσμο και αγχος και κουραση και σωματικη και πνευματικη και ομως δεν παραπονεθηκα ποτε...Και ομως `εκεινη την ωρα δεν αντεχα καθολου, μεχρι που ζητησα την επισκληριδιο... Η πρωτη δοση απλα με ηρεμησε αλλα παρ ολα αυτα ενιωθα καθε ενα λεπτο μια σουβλια σχεδον ανεκτη αριστερα κατω... Επεφτε η πιεση μου μετα απο καθε δοση αναισθητικου με ταση για εμετο, αλλα μου εβαζαν ενα ορο και μου ανεβαζαν ξανα την πιεση!!! καμια ωρα πριν γεννησω μου εβαλε ακομα μια δοση και μια τοπικη και εκει πλεον ημουν ευτυχισμενη και ηρεμη και ετοιμη να κοιμηθω απο την κουραση... Ηρθε η ωρα να γεννησω και ξαφνικα αρχισα να βλεπω να γεμιζει το δωματιο μου και να τρεχουν ολοι πανικοβλητοι και ο αντρας μου επισης αλλα δεν μου ελεγαν μεχρι που ειδα τον καρδιοτοκογραφο του μωρου ο οποιος απο 160 παλμους ειχε κατεβει στους 70 και κατεβαινε...Ο γιατρος με εκοψε αρκετα βαθια και 2 μαιες ηταν απο πανω στην κυριολεξια κοβοντας μου την ανασα πιεζοντας την κοιλια μου προς τα κατω για να βοηθησουν να βγει το μωρο...με τα χιλια ζορια βγηκε ο μικρος λεγοντας ολοι τυχερος, πολυ τυχερος!!! Το μωρο εκλαψε πολυ λιγο σαν γατακι και το μονο που ξεστομησα στο γιατρο ηταν: Δεν εκλαψε σχεδον καθολου! και η απαντηση του γιατρου ηταν: Να χαιρεσαι που τον ακουσες να κλαιει και μου εδειξε τον ομφαλιο λωρο ο οποιος ειχε εναν κομπο ο οποιος βγαινοντας το παιδι εσφιγγε και κοβοταν το οξυγονο με κυνδυνο να τον χασουμε!!!ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ΛΕΩ που ειναι καλα το αγορακι μου... Δεν τελειωνει ομως εδω το μαρτυριο μου γιατι μετα δεν εβγαινε με τιποτα ο πλακουντας με αποτελεσμα να εχει περασει και το μισαωρω και ειμασταν οριακα να κλεισει η μητρα και μετα θα χρειαζομουν αλλα πραγματα... 2 μαιες παλι πανω στην κοιλια με τις μπουνιες τους να πιεζουν με τοση δυναμη που η κοιλια μου ειχε γινει μαυρη... Στο τελος ο γιατρος εβαλε το χερι μεχρι τον αγκονα και με τα χιλια ζορια τον βγαλαμε και μετα αρχισε το ραψιμο που του πηρε γυρω στο 20 λεπτο για να τελειωσει!!! Με φανταζεστε ολα αυτα χωρις επισκληριδιο??? ουτε με σφαιρες!!! Τελος καλα ολα καλα ομως...Εχω ενα αγγελουδι που μου χαμογελαει ολη μερα και με κανει να τα ξεχναω ολα αυτα!!!Ειναι θεικο ολο αυτο το συναισθημα...Συγνωμη αν τρομοκρατησα της μελλουσες μανουλες αλλα ειμαι σιγουρη οτι πολλες απο εσας με καταλαβαινετε : ) τα φιλια μου σε ολες : ))
Oλίβια, ούτε εγώ πόνεσα τόσο ώστε να φωνάξω. Σου έχω στείλει την ιστορία μου και θα δείς εκεί πως ούτε που κατάλαβα καλά καλά. Εννοείται πως η κάθε γυναίκα έχει διαφορετική αντοχή στο πόνο. Εγώ είμαι και αθλήτρια, δεν ξέρω αν βοήθισε κι αυτό, αλλά πάντως δεν φώναζα την ώρα του τοκετού !!! :)
εγω κανοντας καισαρικη με ολικη αναισθησια δεν καταλαβα τιποτα απο τον τοκετο,στην αναρρωση ομως...μενοντας 24ωρο στην εντατικη πιαστηκα τοσο πολυ που 2 μερες μετα τον τοκετο δεν μπορουσα να κουνηθω και να σηκωθω απο το κρεβατι καλα καλα, ποσο μαλλον να περπατησω.χρειαστηκαν μερες για να πω οτι δεν ποναω πια.διπλα μου καταπληκτικη μανουλα(στο 3ο παιδι παρακαλω,να της ζησουν) ηρθε στο μαιευτηριο με διαστολη χωρις κανενα πονο,καθαρα απο την εμπειρια της καταλαβε οτι γενναει!σε ολες εναν τετοιο τοκετο ευχομαι!
KALHSPERA.EGO GENIKA EIMAI AGXODEIS TYPOS FOBITSIARA K KATHOLOY PSIXREMH TOSO POU H MAMA MOU PERIMENE POS THA TOYS KANO REZILI STO NOSOKOMEIO.MPIKA STIS 5:30 TO PROI K BGIKA 19:15 TO APOGEYMA NAI PONOYSA ALLA PISTEYO OTI ANTEKSA TOSES ORES GIATI K STH PERIODO PONAO PARA POLY.EIXA KANEI K TA MATHIMATAKIA MOU TIS ANAPNOES OI MAIES K H GIATROS PATHANE PLAKA MAZI MOY HMOYN APOLYTA SYNERGASIMH.PISTEYO OTI PAIZEI ROLO K TI ANTROPOUS EXEIS DIPLA SOU K POS SOY FERONTE AN EIXA KAMIA HLITHIA MAIA DEN KSERO POS THA ITAN H PSIXOLOGIA MOU.K NAI EINAI ALITHIA KATHE TOKETOS EINAI DIAFORETIKOS K GENIKA KALO THA EINAI OI MELOYSES MANOYLES NA MH AKOYNE POS GENNHSE H MIA K POS H ALLH KATHE GENNA EINAI DIAFORETIKH
ΕΜΕΝΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ Η ΠΟΝΟΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΠΟΝΟΙ ΠΕΡΙΟΔΟΥ.ΕΡΧΟΝΤΑΝ ΚΑΘΕ 5 ΛΕΠΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΡΚΟΥΣΑΝ ΛΙΓΑ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΑ.ΤΟΥΣ ΑΝΤΕΧΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΜΑΛΙΣΤΑ ΠΟΥ ΛΥΠΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ.ΟΤΑΝ ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΧΑ 2 ΔΙΑΣΤΟΛΗ.ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΣΠΑΣΕ ΟΜΩΣ ΤΑ ΝΕΡΑ ΜΟΥ Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ Η ΠΟΝΟΙ ΕΓΙΝΑΝ ΑΦΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΠΙΟ ΣΥΧΝΗ.ΒΕΒΑΙΑ ΕΚΑΝΑ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΝ ΠΟΝΟΥΣΑ.ΟΤΑΝ ΠΛΕΟΝ ΠΛΗΣΙΑΖΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΕΠΕΙΔΗ ΤΟ ΜΩΡΟ ΕΙΧΑ ΔΕΘΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΛΩΡΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΣΗ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΕΒΑΙΝΕ ΕΙΧΕ ΠΕΡΑΣΕΙ ΚΑΙ ΛΙΓΟ Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΧΑΛΙΑ.ΕΝΙΩΘΑ ΠΙΕΣΗ ΚΑΙ ΠΟΝΟ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΜΟΥ ΕΒΓΑΙΝΑΝ ΤΑ ΣΠΛΑΧΝΑ ΑΠΟ ΚΑΤΩ ΜΟΥ.ΑΦΟΥ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΜΕΡΕΣ ΜΕΤΑ ΟΤΑΝ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΑΝ ΘΑ ΞΑΝΑ ΕΚΑΝΑ ΠΑΙΔΙ ΕΛΕΓΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ.ΒΕΒΑΙΑ ΤΩΡΑ ΑΝ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙΣ ΘΑ ΑΠΑΝΤΟΥΣΑ ΟΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑ ΑΛΛΑ 100 ΚΑΙ ΑΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑ ΤΟ ΙΔΙΟ.
EΓΩ ΓΕΝΙΚΑ ΑΝΤΕΧΩ ΣΤΟΝ ΠΟΝΟ ΑΛΛΑ ΟΜΟΛΟΓΩ ΠΩΣ ΟΤΑΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΑΠΑΙΞΑ ΚΑΝΟΝΙΚΑ...ΤΙΣ ΠΡΩΤΕΣ 7-8 ΩΡΕΣ ΑΝΤΕΞΑ ...ΔΕΝ ΦΩΝΑΖΑ ΜΟΝΟ ΜΟΥΓΚΡΙΖΑ ΣΑΝ ΑΓΕΛΑΔΑ..ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΟΜΩΣ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΜΟΥ ΜΕ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑΝ ΕΚΑΝΑ ΕΜΕΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΖΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΕΒΡΙΖΑ ΑΣΤΑΜΑΤΗΤΑ...ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΑ ΤΙ ΕΛΕΓΑ(ΓΕΝΝΗΣΑ ΣΤΙΝ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΟΠΟΤΕ ΕΛΕΓΑ ΟΟΟΤΙ ΗΘΕΛΑ ΧΩΡΙΣ ΝΤΡΟΠΗ ΜΗΝ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ)ΤΟ ΤΙ ΕΙΠΕ ΤΟ ΣΤΟΜΑΤΑΚΙ ΜΟΥ....ΘΑ ΚΟΚΚΙΝΙΣΕΙ ΚΑΙ Η ΣΕΛΙΔΑ. ΜΕΤΑ ΑΠΟ 16 ΩΡΕΣ ΠΟΝΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ.ΕΝΑ ΚΟΥΡΕΛΙ ΕΓΙΝΑ..ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΩΣ ΚΑΘΕ ΓΕΝΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΑ ΤΕΛΕΙΟ...
Εγώ γέννησα φυσιολογικά με επισκληρίδιο (που ΠΟΤΕ δεν έπιασε!!!). Ο γιατρός μου γενικά δεν είναι υπέρ των φαρμάκων οπότε μου είπανε στο τέλος πως μου χορηγήσανε χαμηλή δόση η οποία ουδεμία διαφορά έκανε. Εγώ νομίζω είμαι στη μεσαία κατηγορία. Πόνεσα πολύ (πάρα πολύ προς το τέλος) αλλά επειδή γενικότερα σαν χαρακτήρας δεν εκφράζομαι πολύ έντονα απλά δάγκωνα το μαξιλάρι μου. Όταν σε κάποια φάση ένιωθα πως με αφήνουν οι δυνάμεις και δεν μπορούσα πια να διαχειριστώ τον πόνο, με έπιασε έντονη ανησυχία και απόγνωση και επειδή δεν ήθελα να τρομάξω τον άντρα μου, που ήτανε μέσα, απλά σφιγγόμουνα και φεύγανε δάκρυα...πολλά δάκρυα...ώσπου γέννησα και με κάθε ειλικρίνεια ξέχασα τα πάντα. Μπορώ να θυμηθώ πως ένιωθα αλλά δεν θυμάμαι τους πόνους, το είδος του πόνου. Αυτό που ξέρω σίγουρα είναι πως το ξανακάνω χωρίς δεύτερη σκέψη!
Μιλάτε με επισκληρίδιο ή χωρίς? Προσωπικά δύο παιδιά γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο με πρόκληση και δεν πονούσα το ίδιο και στα δύο. Στο πρώτο πονούσα περισσότερο, δηλαδή τι πονούσα μάλλον είμαι η κατηγορία 1 (ακούστηκα πέντε τετράγωνα παρακάτω) και γενικά στον πόνο αντέχω, και τατουάζ έχω κάνει χωρίς να με ενοχλεί, και κολικούς χολής έχω πάθει χωρίς να μου φαίνεται κάτι ιδιαίτερο. Αλλά ο τοκετός είναι άλλο πράγμα ρε παιδί μου, ο άντρας μου έκλαιγε και μου έλεγε στο επόμενο καισαρική σίγουρα!!! Όλα αυτά πέρασαν αλλά αν με ρωτάτε καλύτερα να κάνετε επισκληρίδιο.
ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙΑ ΤΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΛΟΓΩ ΖΑΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΑ ΔΥΟ ΠΡΩΤΑ ΜΕ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΚΟΙΜΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΕΒΛΕΠΑ ΚΑΙ ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟ ΤΡΙΤΟ ΗΜΟΥΝΑ ΞΥΠΝΙΑ ΛΟΓΩ ΤΟΥ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΦΑΕΙ ΠΙΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΔΕΝ ΓΙΝΟΤΑΝΕ ΟΛΙΚΗ ΑΝΑΙΣΘΗΣΙΑ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΝΑ ΚΟΠΑΝΙΟΜΟΥΝΑ ΚΑΤΩ ΑΥΤΗ Η ΓΕΝΝΑ Ε ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΑΝΟΙΞΕΙ Η ΓΗ ΝΑ ΜΕ ΚΑΤΑΠΙΕΙ ΔΕΝ ΥΠΟΦΕΡΟΝΤΟΥΣΑΝ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΠΙΑΣΕ ΤΙ ΝΑ ΠΩ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΠΟΥ ΠΕΡΑΣΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΜΕΝΑ ΠΟΝΟΥΣ ΕΙΠΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΕΑ ΜΟΥ ΜΗΠΩΣ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΗ
ολιβιακι... εγω ειμαι απο τις σπαστικες που στο τατουαζ και σρα πιρσινγκ επιναν φραπε, γενικα μεγαλη αντοχη στον πονο... σκυλι. Πιστευα λοιπον οτι στον τοκετο θα ειμαι απο τις τυχερες ομως τσουκου... ουτε στον εχθρο μου!!! ομως το μωρο γεννηθηκε ανασκελα κ ηταν στο πλαι αλλα το γυρισαμε καιιιιιιι.... η ηβικη μου συμφυση ειναι λιγο προς τα μεσα κ σφηνωσε η κυρια παντως πονεσααααα
εγω ξεκινησα να γεννησω φυσιολογικα αλλα τελικα επειδη η μικρη μου ειχε κολλησει στη ζεστη της κοιλιας που βρισκοταν και δεν ηθελε να βγει, μετα απο 18 ωρες τοκετου αγωνιας πονου αλλα και πολυ πεισματος να γεννησω φυσιολογικα εκανα καισαρικη.για μενα βασικο ρολο παιζει η ψυχολογια της γυναικας.εγω πηγα να γεννησω γελωντας τρεχοντας τα νερα που σπασανε σαν βρυση αναμεσα στα ποδια μου,και ηθελα τοσοπολυ να ζησω την ολη διαδικασια με τον απολυτα φυσιολογικο πονο.και ναι πονεσα πολυ και εκλαψα χωρις πολλες φωνες αλλα ολα ξεχνιουνται μολις κρατησεις στα χερια σου το μωρο.
αχ εγω τι να πρωτοπω δε ξερω!στον γιο μου εφτασα στην κλινικη με 7 διαστολη χωρις πονους μονο με τρελες καουρες και 2-3 εμετους που προηγηθηκαν.με ρωτησαν για επισκληριδιο και ειπα οχι!τι αμα φτασαμε ετσι μανι μανι στο 7 αντε ενα κουραγιο να φτασουμε στο 10 σκεφτομουνα και ειπα οχι.δε μετανιωνω γιατι γεννησα σε 40 λεπτα αλλα αφου μου εσπασαν τα νερα οι πονοι συνεχως δυναμωναν!το κακο ηταν που βουιζαν τα αυτια μου απο την ενταση των πονων και φωναζα αφου δεν ακουγα!ο καημενος ο γιατρος ελεγε μη φωναζεις εδω ειμαστε ακουμε!εγω δεν ακουγα ομως!ουτε το πρωτο κλαμα του γιου μου ακουσα...στην κορη μου ειχα οξυ τοκετο...δε ξερω αν θα ηθελα να το ξαναπερασω...μεσα σε μια ωρα ειχα παει το γιο μου στον πατερα μου,πηραμε την μανα μου μαζι,καναμε εισαγωγη και ειχα γεννησει κιολας!αλλα οι πονοι τρομεροι και το χειροτερο ηταν η αποκολληση πλακουντα που εκανε το μωρο να ριχνει σφυξεις,τον γιατρο να τραβαει τα μαλλια του αφου δεν ειχαμε προλαβει να συζητησουμε καν για επισκληριδιο και εμενα να του φωναζω κοψε με τωρα χωρις αναισθησια!(δουλευω και σε χειρουργειο παναθεμα με...)...το λοιπον εγω εκανα σχεδον κατακορυφο για να μην επιπωματισει ο πλακουντας τον τραχηλο και ο γιατρος εκανε μηχανικη διανοιξη οταν εφτασε η διαστολη στο 8,5 την εκανε βιαιως 10...ε αυτο το βιαιως δε νομιζω να μπορουσε να γινει πιο βιαιως...παρολα αυτα και στα 2 παιδια μου σηκωθηκα αμεσως εκανα τις βολτιτσες μου και στην δευτερη υπεγραψα την δευτερη μερα και εφυγα σπιτι μου!ειχα να βαλω...πλυντηρια και να κανω καλαμαρακια γεμιστα στο γιο μου!!!τωρα το καλοκαιρι θα σας πω για το τριτο...αλλα μονο για το αγχος που θα ειχα γλιτωσει αν ειχα κανει επισκληριδιο και ειχε ο γιατρος ανα πασα στιγμη την επιλογη να κοψει εχω αρχισει να γλυκοφλερταρω με τη σκεψη να δοκιμασω να κανω!!!!
Καλησπέρα κορίτσια! Εμένα σπάσανε λίγα νερά στις 5 το πρωί και μέχρι να πάω στο μαιευτήριο είχε δημιουργηθεί ξανά ωοθυλάκιο, όπως μου είπαν εκεί. Έτσι κατά τις 07:30 μου τα σπάσανε κανονικά και άρχισαν οι πόνοι του τοκετού...δυνατοί, έντονοι και με επισκληρίδιο και ο μπόμπιρας δεν έλεγε να βγει!! Ερχότανε βλέπετε πλάγια και έψαχνε απεγνωσμένα την έξοδο αλλά δυσκολευόταν, κι αυτός και εγώ μαζί!! Τελικά, μετά από 2:30 ώρες + ΚΑΛΟΥ σπρωξίματος, με τη βοήθεια της μαίας, του άντρα μου και ενίοτε και 2ης μαίας (!!) ένα τελευταίο απεγνωσμένο σπρώξιμο και....αυτό ήταν! Σε 5 λεπτά είχα γεννήσει αλλά με ράμματα ΠΑΝΤΟΥ (μπρος και πίσω) αφού ο παίδαρος ήταν 3.560 και 52 εκ. Αν θα το ξανάκανα; Φυσικά!! Τι σημασία έχει που δεν μπορούσα να κάτσω κανονικά για 15 μέρες μετά, που έφαγα πλήρες γεύμα μετά από 2 μέρες.... αυτό που ένιωσα όταν έβγαινε από μέσα μου, κάθε εκατοστό του κορμιού του να το αισθάνεσαι και η πρώτη αγκαλιά δεν συγκρίνονται με τίποτα..:):):)
ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΑΣ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΖΟΥΖΟΥΝΙΑ ΣΑΣ!!!ΑΠ ΟΤΙ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΟΤΙ ΕΓΩ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΞΑΙΡΕΣΗ ΣΤΗ 1η ΓΕΝΝΑ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 8 ΩΡΕΣ ΒΑΣΑΝΙΣΤΗΚΕΣ ΜΕ ΠΟΝΟΥΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΥΣ(ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ)ΚΑΙ ΜΕ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΩΔΙΝΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ(ΤΡΟΜΑΡΑ μΟΥ) ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΓΙΑ ΕΝΑ ΔΙΑΣΤΗΜΑ ΕΙΧΑ ΠΑΘΕΙ ΣΟΚ ΚΑΙ ΕΙΠΑ ΟΚ ΤΕΛΟΣ ΔΕ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΛΛΟ ΜΩΡΟ.ΜΕΤΑ ΑΠΟ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΕΚΑΝΑ ΤΗ 2η ΚΟΡΗ ΜΟΥ (41 ΕΒΔΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΑΥΤΗ Η ΚΥΗΣΗ)ΜΕ ΡΑΝΤΕΒΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ (Ο ΓΙΑΤΡΟΣ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΟΤΙ ΣΑΝ ΔΕΥΤΕΡΟΜΑΝΑ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΑΜΕΣΩΣ)ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΔΙΑΨΕΥΣΑ 12 ΩΡΕΣ ΚΡΑΤΗΣΕ ΜΕ ΑΡΚΕΤΗ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΩΡΙΜΗ ΕΓΩ ΠΙΑ ΣΤΟ ΝΑ ΤΟ ΑΝΤΕΞΩ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑ ΕΞΑΝΤΛΗΘΕΙ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΗΣ 2η ΓΕΝΝΑΣ ΗΤΑΝ ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΖΗΣΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΘΗΚΑ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΤΙΓΜΗ.ΦΙΛΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΜΕΛΛΟΥΣΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΝΟ(ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗ ΨΥΧΗ ΜΟΥ).ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΕΛΙΚΗ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΠΟΝΟ(ΜΙΚΡΟ Ή ΜΕΓΑΛΟ) ΕΡΧΕΤΕ Η ΕΥΤΥΧΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΑΠΛΕΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ.....
ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ!ΕΧΩ ΚΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ 11ΜΙΣΗ ΜΗΝΩΝ!ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ,ΜΕΣΑ ΣΕ 3ΜΙΣΗ ΩΡΕΣ!ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΟΤΙ ΠΟΝΕΣΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ,ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΑΝ ΕΧΕΙ ΣΗΜΑΣΙΑ ΟΤΙ Η ΜΙΚΡΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ 2450..ΤΩΡΑ,ΑΛΛΟ ΝΑ ΓΕΝΑΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ 3.5,4 ΚΙΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ 2ΜΙΣΗ...!ΕΝΙΩΣΑ ΠΟΛΥ ΕΝΤΟΝΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΗΜΟΥΝ ΤΥΧΕΡΗ ΠΟΥ ΓΕΝΝΗΣΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 3 ΩΡΕΣ...ΟΠΟΤΕ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΠΟΛΛΑ ΠΑΙΖΟΥΝ ΡΟΛΟ ΟΠΩΣ ΚΑΙ Η ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ!ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΡΕΕΕΕ ΑΝΤΕΧΟΥΜΕ,ΔΕΝ ΠΕΦΤΟΥΜΕ ΤΟΣΟ ΕΥΚΟΛΑ!!ΠΡΙΝ ΑΠΟ 2 ΜΗΝΕΣ ΕΜΕΙΝΑ ΠΑΛΙ ΕΓΚΥΟΣ ΑΛΛΑ ΑΠΕΒΑΛΛΑ..ΣΤΕΝΑΧΩΡΕΘΗΚΑ ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΗΣΑ ΕΝΑ ΠΡΑΓΜΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΓΙΑΤΡΟΣ..ΟΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΙΟ ΜΑΓΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ ΖΩΗΣ ΚΑΙ Η ΠΙΟ ΕΞΕΛΙΓΜΕΝΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ..ΑΥΤΗ ΔΙΝΕΙ ΖΩΗ,ΑΥΤΗ ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΕΚΕΙΝΗ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ..ΦΙΛΑΚΙΑ ΣΑΣ ΠΟΛΛΑ!!
Καλησπερα!!! Εχω βιωσει κι εγω δυο φυσιολογικους τοκετους χωρις επισκληριδιο... Η πρωτη μου γεννα ηταν τοσο ευκολη και γρηγορη που δεν μπορουσα να καταλαβω γιατι ολες οι γυναικες που συζητουσα μεχρι την ημερα της γεννας μου, μου ελεγαν να κανω κουραγιο, να εχω δυναμη και να ζητησω απο την πρωτη στιγμη επισκληριδιο...!!! Η πρωτη μου σκεψη μολις γεννησα και ειδα την κορουλα μου ηταν να μεινω οσο πιο γρηγορα γινεται ξανα εγκυος για να βιωσω το ιδιο.... Οσο για τους πονους μπορω να πω οτι ηταν σαν τους πονους περιοδου σε λιγο μεγαλυτερη ενταση...Η μονη στιγμη που μπορω να πω οτι πονεσα ηταν στον τελευταιο πονο πριν μπω στην αιθουσα τοκετου (απο την αιθουσα ωδινων) και αυτο γιατι την στιγμη που με εξεταζε ο γιατρος για να δει την διαστολη μου ηρθε και ο πονος!!!! Στη δευτερη γεννα μου τωρα μπορω να πω οτι ταλαιπωρηθηκα λιγο παραπανω και αυτο γιατι ειχα ψευδης πονους απο την προηγουμενη μερα οι οποιοι κι αυτοι δεν ηταν κατι το ιδιαιτερο...Μου εβαλαν τελικα ορο και μεσα σε 20 λεπτα γεννησα και την δευτερη κορουλα μου!!!!Εκει ηταν που φωναξα αλλα οχι απο πονο!!!!Απλα καταλαβα οτι βγαινει το μωρο και ουρλιαξα το ονομα του γιατρου μου ο οποιος ηρθε τρεχοντας και δεν προλαβε ουτε το καγκελο του κρεβατιου να βγαλει!!!!Απλα πηδηξε πανω και μου λεει σπρωξε!!!Και αυτο ηταν!!!Πηρα στην αγκαλια μου τη δευτερη κορουλα μου!!!! Φυσικα με οσες γυναικες το εχω συζητησει δεν με πιστευουν και απλα νομιζουν οτι το λεω ετσι για να το πω....Δεν εχω ομως κατι να κερδισω λεγοντας ψεμματα για τη γεννα μου...Απλα μοιραζομαι την εμπειρια μου και οποια θελει με πιστευει!!!!Και ειμαι σιγουρη οτι υπαρχουν κι αλλες γυναικες σαν κι εμενα που να ειχαν "καλες" γεννες!!!! Σας φιλω ολες και ευχομαι στις μελλουσες μαμαδες που διαβαζουν καλη λευτερια και να μην εχετε αγχος κοριτσια...Αυτο ειναι το χειροτερο σε μια γεννα....Να κανετε θετικες σκεψεις και ολα θα πανε τελεια!!!!!! Φιλακια πολλαααα!!!!!!!!!!!!
Καλησπέρα!!εγω κορίτσια εκανα 3 φυσιολογικους χωρίς επισκληρίδιο και τον 4ο με επισκληρίδιο.Σε όλους,πλην του 4ου,φώναζα τα 10 λεπτά που χρειαζόταν για να βγει το μωρό.είναι πολυ δυνατος ο πόνος,δεν νομίζω να υπαρχει χειρότερος πόνος σε ότι αφορά την ένταση του.Αλλά μαζί με τον πόνο δεν θα ξεχάσω με τίποτα στον κόσμο το συναίσθημα του να βγαίνει το μωρό από τον γεννητικο σωλήνα-να νιωθεις τα πάντα την ωρα που βγαίνει.ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ!
Ο πονος ειναι υποκειμενικος!ο καθε ανθρωπος δεν ποναει το ιδιο.στο πρωτο μου παιδακι πριν 2,5χρονια πονουσα τοσο που ζητησα επισκλειριδιο(τελικα τον γεννησα πριν να με πιασει)οι πονοι ομως ηταν ανεκτοι απλα δεν μπορουσα να "χειριστω"τον πονο. τωρα στο δευτερο(γεννησα πριν 43 μερες)ολα ηταν υπεροχα,εκανα τις αναπνοες μου κ ημουν πιο χαλαρη!μεχρι κ οι μαιες που ηταν στον τοκετο με ρωτουσαν καλα εσυ δεν θα φωναξεις?γιατι ρωταω οι υπολοιπες φωναζουν πολυ?κ μου απαντησανε οτι ορισμενες τις ακουει ολο το νοσοκομειο. τελικα γεννησα μεσα 25λεπτα χωρις επισκλειριδιο κ αλλα φαρμακα!
ΛΟΙΠΟΝ.ΑΣ ΞΕΚΙΝΗΣΩ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΓΕΝΝΑ.ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ΣΤΙΣ 39+3 ΒΔΟΜΑΔΕΣ.ΕΤΟΙΜΑΖΟΜΟΥΝ ΓΙΑ ΒΟΛΤΑ..ΕΙΧΑ ΚΑΝΕΙ ΜΠΑΝΙΟ Κ ΝΤΥΝΟΜΟΥΝ ΚΑΘΙΣΤΗ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ..ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΣΗΚΩΘΗΚΑ ΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ....ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ ΠΟΝΟΙ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΜΕΧΡΙ ΝΑΦΤΑΣΩ ΣΤΟ ΝΟΣΟΜΟΜΕΙΟ ΕΙΧΑΝ ΓΙΝΕΙ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΙ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΚΛΕΓΑ ΑΛΛΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2ΜΗΣΙ ΩΡΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΕΣΠΑΣΑΝ ΤΑ ΝΕΡΑ ΓΕΝΝΗΣΑ...ΜΟΝΟ 3 ΡΑΜΜΑΤΑΚΙΑ..ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΤΑ ΞΕΧΑΣΑ ΟΛΑ...ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΕΤΩΝ Ο ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΜΟΥ..Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΣ ΠΑΛΙ ΗΤΑΝ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ.ΦΥΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΜΕ ΤΕΧΝΗΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ ΟΜΩΣ ΓΙΑΤΙ ΕΝΩ ΥΠΗΡΧΕ ΔΙΑΣΤΟΛΗ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΟΝΟΙ...12 ΩΡΕΣ ΠΑΙΔΕΥΟΜΟΥΝ.ΡΑΜΜΑΤΑ ΑΜΕΤΡΗΤΑ ΑΛΛΑ Κ ΠΑΛΙ ΜΟΛΙΣ ΕΙΔΑ ΤΗΝ ΑΦΡΑΤΟΥΛΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΙΧΑ ΞΕΧΑΣΕΙ ΟΛΑ...ΑΠΛΑ ΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑ ΤΗΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΤΗ ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ...Η ΔΕΣΠΟΙΝΟΥΛΑ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΩΡΑ 3 ΕΤΩΝ...ΣΤΟ ΤΡΙΤΟΜΠΗΚΑ ΜΕ ΠΡΟΚΛΗΣΗ ΤΟΚΕΤΟΥ ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΠΤ ΣΧΕΔΟΝ...ΑΠΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΜΕ ΠΗΓΑΝ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ ΕΚΑΝΑ 25 ΛΕΠΤΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ.Η ΠΙΟ ΕΥΚΟΛΗ Κ ΗΚΑΛΥΤΕΡΗ ΓΕΝΝΑ ΠΟΥ ΕΙΧΑ.Ο ΜΠΕΜΠΥΛΗΣ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 4 ΜΗΝΩΝ...ΝΑ ΑΝΑΦΕΡΩ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΤΡΙΤΗ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΕΙΧΑ ΑΛΛΟΝ ΓΙΑΤΡΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ ΣΟΥΠΕΡ..ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ...ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ ΛΕΓΕΤΑΙ Κ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ.ΤΟΝ ΣΥΝΙΣΤΩ ΑΝΕΠΙΦΥΛΑΚΤΑ ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
diavazw oles autes tis istories koritsia kai anarwtiemai telika pws tha einai o dikos mou toketos...exw 2 mhnakia akomh alla exw agxwthei para poly apo twra :(
ΜΗΝ ΑΓΧΩΝΕΣΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΘΑΛΙΑ ΜΟΥ...ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ ΠΩΣ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑ...ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΜΕ ΕΝΑΝ ΠΟΝΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ Κ ΕΣΥ Κ ΤΟ ΜΠΕΜΠΑΚΙ ΣΟΥ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΚΑΛΑ
ax euxaristw para poly , molis teleiwsoun ola me to kalo tha sas steilw ki egw thn dikh mou istoria gia thn koroula pou perimenw :)
Ειμαι ενα ατομο που απο την ενταση της φωνης μου ολοι συνηθως θεωρουν οτι μαλωνω...κι οταν ποναω εχω νευρα που σημαινει φωναζω περισσοτερο οποτε θεωρουσα οτι οταν θα παω να γεννησω θα ξεσηκωσω οχι μονο ολο το οικοδομικο τετραγωνο...αλλα θα ερθει και η αστυνομια να δει ποιον σφαζουν. Οταν ο γιατρος μου μου ανακοινωσε οτι θα πρεπει να γεννησω χωρις να περιμενω να το παρει η μικρη αποφαση να βγει τρομαξα...γνωριζα πως οι τεχνητοι πονοι ειναι πολυ χειροτεροι.Ξεχασα να αναφερω οτι καθε μηνα οι πονοι της περιοδου με οδηγουσαν στο νοσοκομειο. Ηρθε η ωρα λοιπον να γεννησω...διπλα μου μια κοπελα που σπαραζε στους πονους με ειχε τρομοκρατησει ΄΄παναγια μου καποιος να μου ραψει το στομα΄΄ σκεφτομουν.Οροι,κλισματα.σπασιμο νερων με βελονα,κτλ κτλ χαμπαρι εγω...διαστολη 5εκ.τιποτα απο πονο...το παιδι αρχισε να κατεβαινει κι εγω ημουν στην αιθουσα οδυνων ακομα...πονος(?????)μονο οταν με εκοψε ο γιατρος.Ουτε επισκληριδιο ουτε τιποτα...ουσιαστικα με ενα πονο...μιλουσα στο τηλ. 9 η ωρα και γεννησα 9.15...και χωρις να χασω λεπτομερεια απο τον τοκετο...τα εβλεπα ολα τοσο καθαρα γιατι δεν πονουσα...κι βγηκε μια κουκλα...αλλο πραγμα
Ουδεμια σχεση εχει ο πονος με το ουρλιαχτο. Ουρλιαζουν κατι κακομαθημενες ελληνιδες χαζογκομενες που νομιζουν οτι ο γιατρος και το νοσηλευτικο προσωπικο εχουν ορεξη να ανεχονται τα ναζια τους και οτι το νοσοκομειο τους ανηκει. Ειναι αυτες οι ιδιες κακομαθημενες χαζογκομενες που ουρλιαζουν οταν πανε να κανουνε απο tattoo μεχρι αποτριχωση. Δεν υπαρχει γυναικα που να μην ποναει στη γεννα. Αλλες λιγοτερο αλλες περισσοτερο, ΟΛΕΣ πονανε. Δεν ουρλιαζουνε ολες ομως. Καποιες εχουν την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ να υποφερουν σιωπηλα απο σεβασμο προς τον εαυτο τους και τους γυρω τους!!! Η κολλητη μου ειναι μαια. Δουλευε για χρονια σε δημοσιο μαιευτηριο της Αθηνας μεχρι που σιχαθηκε το συστημα εδω και ολες αυτες τις Ελληνιδες κακομαθημενες χαζογκομενες που ουρλιαζαν λες και ηταν μονες τους και πηγε στην Αγγλια. Εκει δουλευει ως μαια στο Λονδινο σε ενα απο τα καλυτερα νοσοκομεια της χωρας και μου ειπε οτι ΚΑΜΙΑ μα ΚΑΜΙΑ γυναικα δεν εχει ουρλιαξει ΠΟΤΕ!!!! Σε καποιες ο πονος ειναι πολυ εντονες αλλα κρατουν την ψυχραιμια τους και ΣΕΒΟΝΤΑΙ τον ευατο τους το γιατρο τους και το προσωπικο που της εξυπηρετει!!! Ελεος με τις ανεγκεφαλες χαζογυναικουλες!!!! ΕΛΕΟΣ!!!!
Καλησπέρα και απο εμενα.Εγω γεννησα τον γιο μου με προκληση και με επισκληρήδιο.Μας πήρε 14 ωρες μεχρι να γεννηθει..Δεν θα πώ ψεματα,αλλά πέρα απο τα εντονα σφιξιματα των οδυνων που ερχονταν και εφευγαν και τα ενιωθα σε όλη την κοιλιά δεν καταλαβα τίποτα..Θα έλεγα ότι πιο πολύ με πονούσε η ψηλάφηση που γινόταν για να δουν τον τραχηλο πάρα ο αυτουσιος τοκετος.
VIV δεν μας ειπες εσύ γέννησες? πονούσες πολύ? Πωπω διαβασα το post σου και δεν σου κρύβω οτι εκνευρίστηκα μαζί σου. Καθε γυναικα βιώνει τη γέννα με διαφορετικό τρόπο και εκφράζεται με διαφορετικό τρόπο. Το αν φωνάζει μια μαμα ή οχι δεν εχει να κάνει τοσο με την αξιοπρέπεια οσο με την εκφραση του πόνου. Η μαια φίλη σου θα έπρεπε να δείχνει αξιοπρέπεια και σεβασμό απέναντι στις μανουλες που γεννάν. Επιτελεί λειτούργημα και δεν αρμόζει απο μια μαια να απαιτεί σεβασμό απο μια ταλαιπωρημένη γυναικα!!!Καλα εκανε λοιπόν και πήγε στην Αγγλία...γιατι εαν την πετυχαινα στη γεννηση του γιου μου και μου έλεγε για σεβασμο και φουμαρα ετσι οπως τον αντιλαμβανεται η κακομοιρα θα την διαολοστελνα...και στην τελικη καθε γυναικα που γεναει απαιτεί και θέλει να εχει την απολυτη εξηπυρέτηση, προσοχη και θα ουρλιάζει οσο θέλει(γι΄αυτο και άλλωστε πληρώνει). Απο ποτε το ουρλιαχτο ειναι η αναφορά μέτρησης για τον πόνο??? Και ας μην ξεχνάμε οτι η γέννα είναι ενα κορυφαίο γεγονος τόσο απολυτα ομορφο, φυσιολογικό και αξιοθαυμαστο αλλα και επικίνδυνο ταυτοχρονα.. Φιλια σε ολες την μανουλες που πονεσαν, που ουρλιάξαν και κραταν τα αγγελουδια τους στην ζεστη αγκαλια τους...σματσ σμουτσ
Καλή μου επειδή περιμένω να γεννήσω όπου να ναι κ μολις παρακολουθησα τα μαθήματα ανωδυνου τοκετού, εν μέρη η φίλη σ έχει δίκιο σ αυτό αλλά σε πληροφορώ ότι ο τρόπος κ η θέση π γεννούν οι γυναίκες στην αγγια, αλλά κ η παιδεία κ η προετοιμασία τους γύρω από τον τοκετό δεν έχει καμία σχέση μ αυτή των Ελληνίδων! Πολλές είναι υπερβολικές δε λέω αλλά ας μη βάζουμε τους πάντες στο ίδιο τσουβάλι!
Καλημερα!!!Πιστευω οτι οπ πονος (γενικα)ειναι στην αντοχη του καθε ανθρωπου.Εγω οταν γεννησα τον γιο μου εκεινη την στιγμη ελεγα οτι δεν υπαρχει αυτος ο πονος ( μεχρι να κανω διαστολη )και ναι φωναζα πολυ ο αντρας μου, μου ειπε οτι ακουγομουν μεχρι εξω (μα κ αυτοι να μην εχουν μια ηχομονοση πια)και ειχα νευρα δεν ηθελα να ερχετε κ να με βλεπει.Την ωρα ομως της γεννας (στη μεγαλη εξοδο) ηταν σαν να ειχε παραγει το σωμα μου ενα τελειο ανασθητικο και δεν καταλαβαινα τιποτα.Κ τωρα που το ξανασκεφτομαι δεν πονεσα και πολυ στις διαστολες αλλα βρε κοριτσια δεν ειναι μονο ο πονος αλλα και η κουραση η ταλεπορια το αγχος ολα αυτα ειναι μια αλυσιαδα.
Καλημερα σας! γεννησα τον κανακαρη μου πριν απο 2 χρονια. πηγα με πρόκληση και ομολογώ πως ο μικρός δεν ήθελε να βγει με τιποτα. Του πήρε 20 ωρες!!!! όταν οι πόνοι της μέσης σταματησαν να είναι ανεκτοί, μου έκαναν επισκληρίδιο. απλά για να είμαι ήρεμη. Αλλα και πάλι, δεν είχα την αναγκή να φωνάξω. Νομίζω πως έχω πονέσει σωματικά περισσότερο από ότι στη γέννα. Αφού όταν τελικά βγήκε ο μικρός, δεν το πίστευα ότι δεν πόνεσα όσο περίμενα, κι ας με είχαν με τη μάσκα οξυγόνου το τελευταιο μισάωρο.
καλησπερα και απο εμενα. εγω εχω γεννησει 2 φορες με καισαρικη και τις 2 φορες στις 38 εβδ....το πρωτο μας παιδι δυστυχως το χασαμε και ενιωθα τοσο τρομερους πονους απο την καισαρικη που ουτε πλευρο δεν μπορουσα να γυρισω..εκλαιγα πραγματικα απο τον πονο...περυσι που γεννησα τη ζουζουνα μου ουτε πονος ουτε τιποτα! αφου με το που με πηγαν στο δωματιο ανετα σηκωνομουν, αλλαζα πλευρο, επαιρνα την μικρη μου αγκαλια, τη θηλαζα χωρις προβλημα (ε ενταξει οταν εκανε συσπασεις η μητρα με το θηλασμο εκει πονουσα λιγο αλλα δεν πεθαινα κιολας)...αλλα δεν ενιωθα καθολου πονο! και πολλες φορες αναρωτιεμαι αν οντως την πρωτη φορα πονουσε η τομη ή η ψυχουλα μου με ολα αυτα που ειχα περασει!
I empiria mou einai apo dyo gennes. Stin proti mou kanan proklisi. oi ponoi itan dinatoi alla ypofertoi apla kapia stigmi ithela na perpatiso ligo gia na ksepiasto alla den me afinan giati imoun etimi na genniso. me to pou gennisa ola diagrafikan apo ti mnimi mou kai prin prolavo akoma na paro sta xeria mou to moraki mou zitaga apo ton antra mou na kanoume kai deftero!!! xaxaxa stin defteri genna paraligo na geniso sto aftokinito. exontas tin empiria ton texniton ponon pou itan dynatoi nomiza oti exo kairo akoma. Itan san ponoi periodou, etsi sikothika ekana manikiour, ida tv kai otan ksekinisa na xronometro tous ponous nomiza oti ekana lathos. otan pira ton giatro mou mou ipe trexaaaaaaaaaaaaa sto nosokomeio TORA... stis 6 bika stin porta tou nosokomeiou 6:10 ixa gennisei. oute ta rouxa mou den prolava na vgalo.
Καλησπέρα και απο μένα.Να ξεκινήσω απο το γεγονος οτι εγω δεν ηθελα να κανω επισκληριδιο ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!!!Πηγα να γεννησω με ραντεβου για φυσ. τοκετο γιατι ο μπεμπης μας βαριωταν να βγει...το μικρο μου καθαρμα περιμενε την τελευταια μερα για να αποφασησει να βγει.καθ'οδον λοιπον για το μαιευτηριο με επιασαν οι πονοι με αποτελεσμα να παω στο νοσοκομειο με 3 διαστολη.μου εβαλα και ορο για τεχνιτους ομως...ο μικρος ομως ηταν πολυ ψηλα(ειχε τυλιξει το σωμα του 2 φορες με τον ομφαλιο ορο!!!!η πολυποθητη δεκαρα ηρθε 7 ωρες μετα απο πολλα κλαματα και πολλα παραπονα...δεν θυμαμαι να φωναξα ομως εκτος απο τη στηγμη που ο ιατρος μου μου εσπασε τα νερα γυρω στις 6 ωρες μετα την εισαγωγη στο νοσοκομειο...Αυτο που θυμαμαι πολυ εντονα ειναι οτι πονεσα πολυ απο το "ψαξιμο" τοθ κεφαλιου του μπεμπη...μου εβαλαν τοσες πολλες φορες χερι...οι μαιες και ο ιατρος μου για να δουν αν οο μικρος μου κατεβηκε επιτελους που στο τελος ποναγα πιο πολυ στον τραχηλο παρα στη μητρα απο τις συσπασεις...αποτελεσμα ηταν να απετησει "σχεδον" ο ιατρος μου την επισκληριδιο γιατι αλλιως δεν θα τοον βοηθουσα και πολυ με τη γεννα...συμπερασμα πονεσα..και πονεσα πολυ...αλλα για εκεινη τη μοναδικη στιγμη τα ξαναπερναω 100 φορες...αν και νομιζω πως αν ο μικρος δεν ηταν τοσο ζουζουνι ωστε να τυλιχτει 2 φορες θα ειχα πονεσει λιγοτερο και θα ειχα αποφυγει και την επισκληριδιο...τα κλαματα ομως σιγουρα οχι!!!!
Gennisa me kaissariki kai episklhridio giati h mikrh eixe eggarsia thesi, opote phga me rantevoudaki etoimi gia ola!! H dosh thw episklhridiou den epiase mexri na kopsei o giatros opote apla paithana kata thn diarkeia ths epemvashs. Thn mera tou toketou me ypoxrewsan na eimai xaplwmenh kai malista na mhn kanw apotomes kinhseis sthn perioxh tou auxena alla hdh mporousa na kanw askhsoules me ta podia (panw katw). Otan pleon mporousa na sikwthw thn epomenh to prwi pou evgalan kai ton kathetira apla ponousa kapws thn prwth fora pou sikwnomouna apo to krevati.. Genika eixa poly kalh anarrwsh an kai fygoponh ws xarakthras, an den eixa kai thn atyxia me tin dosologia tha htan ola mia xara...
kalimera.o ponos genika ejartatai apo ti xarakthras esai.stin iatriki xorizoun tous astheneis se treis katigories .polles gunaikes einai ligo xeristikes giro apo to thema tou toketou.sigoura iparxoun epiplokes alla den symbainoun pia se oles mas.prin geniso akoyga orismenes gynaikes gia ton toketo kai mou dinan tin entiposi oti o teketo tous itan san polemos me tin mpompoulina xa????????????
Σίγουρα υπάργουν ευκολες και δύσκολες γέννες... και σίγουρα ο κάθε άνθρωπος αντιλαμβάνεται τον πόνο διαφορετικά...γι αυτό και κάποιοι κάνουν μια γρατσουνια και λυποθημάνε και άλλοι ανοίγουν το κεφάλι τους και δεν τρέχει τίποτα..... Εγώ γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο και με τεχνητούς πόνους που κάποιοι ισχυρίζονται πως είναι πιο δυνατοι από τους φυσιολόγικούς.. Και ΝΑΙ πόνεσα πάαααααρα πολύ αλλά η φφωνή μου δεν ακούστηκε καθόλου μόνο τη στιγμή των εξωθήσεων.... Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως με φωνές και ουρλιαχτά δεν μπορείς να διαχειριστείς τον πόνο, δεν μπορείς να καταλάβεις τις παυσεις που μεσολαβούν ανάμεσα στους πόνους και δεν βοηθάς τον εαυτό σου και το παιδί σου πάνω απ όλα΄...
Στα 22 μου έκανα την κόρη μου,3750γρ,χωρίς επισκληρίδιο.Στις 18.30 είδα αίμα και αρχισαν πόνοι περιόδου.Κατά τις 02.30 πήγα στην κλινική με αρκετά πονάκια αλλα σε καμία περίπτωση αφόρητα.Θα γεννούσα την ίδια μέρα αλλά εφόσων δεν είχα πάνω από 3 διαστολή γύρισα σπίτι μέχρι τις 07.00 αντί να περιμένω στο κρεβάτι της κλινικής.Όταν επέστρεψα είχα 7 διαστολή,πονούσα πολύ(δεν πέθαινα κιολας) αλλά ντρεπόμουν να φωναξω.Το κακό ήταν ότι δεν ήξερα πως να σπρώξω και μόνο εκεί που έπρεπε δεν έβαζα δύναμη με απότέλεσμα να σπάσουν αγγειάκια στο πρόσωπό μου και για δύο μέρες να είμαι ''πουά''.Στις 9,45 γέννησα. Στα 24 έκανα τον πρώτο μου γιο,οι πόνοι με έπιασαν το μεσημέρι των Χριστουγέννων και ήταν ακριβώς όπως στο πρώτο.Κοίμισα την κόρη μου και κατά τις 12.30, πήγα στην κλινική με 2 διαστολή όμως μου έβαλαν ορό που επιτάχυνε την διαδικασία και πονούσα περισσότερο από την πρώτη γέννα(τους παρακαλούσα,χωρίς να τσιρίζω, να με κοιμισουν) αλλά δεν χρειαζόταν να σπρώξω,το σωμα μου τα έκανε όλα μόνο του και γέννησα στις 3.15. Ο δεύτερος γιος μου γεννήθηκε όταν ήμουν 30 με προγραμματισμένη καισαρική γιατί είχε 2 περιτυλίξεις στο λαιμό και άρχισε να ανεβαίνει.Πονούσα για λιγες μέρες αλλά τίποτα το σπουδαίο.Σε πέντε μέρες από την γέννα ανέλαβα όλες τις δουλειές του σπιτιού. Το κακό με την καισαρική είναι ότι ενω όταν γέννησα φυσιολογικά θήλασα την ίδια μέρα στην καισαρική έκανα τρεις μέρες ,λόγω των αντιβιώσεων,και είχε συνηθίσει το μπουκάλι με αποτέλεσμα να παιδευτώ μέχρι να καταφερω να τον κάνω να θηλάζει.Αυτό ήταν που με ''πόνεσε'' περισσότερο στις γέννες μου.
Θυμάμαι όταν ήμουν στη σχολή την οδηγία-συμβουλή μιας καθηγήτριας.Υπάρχουν πόνοι "καλοί" και "κακοί".Ο πόνος όταν κουράζονται οι μύες.Ο πόνος όταν γεννιέται ένα παιδί."Καλοί" πόνοι.Όταν τραυματίζονται οι μύες,όταν έχουμε χτύπημα."Κακοί" πόνοι.Να "ακούμε" το σώμα μας και να καταλαβαίνουμε την διαφορά. Γέννησα ένα παιδάκι.Πριν εννέα χρόνια.Ποτέ δεν θα μίλαγα για αφόρητο πόνο όμως ούτε ότι έχω νιώσει ίδιο πόνο από τραύμα.Άλλος πόνος, διαφορετικός,πόνος που έφερε μια νέα ζωή.Θα έλεγα πόνος δημιουργικός.Όσο και να πόνεσα, θυμάμαι το βλέμμα του, την συμμετοχή του άντρα μου, την χαρά μου και την ευτυχία μου.Όχι τον πόνο.Και ήταν μεγάλος.Τόσος που έχανα τις αισθήσεις μου.Δεν με ένοιαζε.Ο στόχος ήταν να γεννηθεί το παιδί όσο πιο καλά γινόταν.Να δει το φως του κόσμου με χαμόγελο!Και ποτέ δεν θα ξεχάσω το βλέμμα του κι ας μην μας έβλεπε.Ήταν εκεί, μαζί μας,την πρώτη του στιγμή στο φως χωρίς φόβο.Όταν μας ένιωσε,σταμάτησε να κλαίει,"κάρφωσε" το βλέμμα του στην φωνή μας για λίγα δευτερόλεπτα όσο τον καλωσορίζαμε,και μετά συνέχισε με την ησυχία του το κλάμα !!!....
Καλησπέρα σας!!!!! Η δικιά μου η εμπειρία με δίδαξε ότι εκτός από όλα τα άλλα και η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο. Τα νερά μου έσπασαν στις 11 το βράδυ (σε ένα γάμο χαχαχα!!!!), πήγα στο νοσοκομείο και μου είπε η μαία που με είδε ότι μάλλον θα γεννούσα γύρω στις 2 το μεσημέρι. Οι πόνοι ξεκίνησαν στις 3:30 τα ξημερώματα, 4:15 ξεκίνησα να μετράω πιο έντονους πόνους. Ήταν αρκετά δυνατοί πότε στη μέση και πότε μπροστα, όταν περπατούσα ήταν πιο εύκολο αλλα μετά από δυο τρεις βόλτες στο διάδρομο δε με κρατούσαν τα πόδια μου, το ίδιο εύκολο ήταν όταν καθόμουν στην τουαλέτα αλλα εκέι ένιωθα ότι ήθελα να σπρώξω και έτσι δεν έπρεπε να κάθομαι εκεί άρα κατέληγα στο κρεβάτι που ήταν και πιο δύσκολα τα πράγματα για τη μέση μου. Μέχρι τις 6 και κάτι άντεχα τους πόνους από εκέι και μετά μάλλον λόγω εξάντλησης άρχισα να μουρμουρίζω, όχι φωνές, μουγκριτα για τα οποία ένιωθα πάρα πολύ άσχημα αλλα δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικα. Γενικά είμαι ανθεκτική στον πόνο αλλα από κάποια ώρα και μετά δεν μπορούσα να το ελεγξω... είχε στεγνώσει το στομα μου από τις αναπνοές και τα πόδια μου πλέον δε με κρατούσαν με τίποτα, έτσι στο κρεβάτι πια θυμάμαι ότι μόλις με έπαιρνε ο ύπνος ερχόταν ο πόνος, παρακαλούσα να καθυστερήσει μισό λεπτό για να κοιμηθώ αυτό το λίγο αλλα.... Πιο μεγάλη απελπισία με έπιανε όταν σκεφτόμουν ότι αυτό θα κρατούσε μέχρι το μεσημέρι(δε σκέφτηκε κανένας να μου πει ότι ο τοκετός έιχε προχωρήσει και ότι δε θα φτάναμε μέχρι τις δυο.)η ιδέα αυτή με έιχε καταβάλλει. Τις ίδιες ώρες έπαιρνε πόνους στο διπλανό δωμάτιο μια Ινδή η οποία δεν έβγαζε άχνα!!!!!!Ρώτησα τη μαία αν εκείνη ήταν τόσο ανθεκτική στον πόνο ή αν όντως δεν πονούσε και μου απάντησε ότι εκείνη είχε "καλούς πόνους" ενώ εγώ είχα "κακούς πόνους" ότι έχει να κάνει με τη θέση του κεφαλιού του μωρού. Πόνεσα αρκετά αλλα νομίζω ότι αν τα πράγματα ήταν πιο σύντομα και δεν είχα εξαντληθεί τόσο και αν ήξερα ότι θα ήταν για λίγο ακόμα θα ήταν πιο εύκολο. Όταν πλέον έλεγα ότι δεν αντέχω άλλο και έφτασα σε σημείο να πω ότι αν μου πουν για καισαρική θα το έκανα (σε όλη την εγκυμοσύνη προσευχόμουν κάθε μέρα να πάνε όλα φυσιολογικα και να γλιτώσω το χειρουργείο) μού είπαν ότι είχε έρθει η ώρα. Πήγα όρθια μέχρι την αίθουσα τοκετού. Από τη στιγμή που μπήκα μέσα ήταν όλα πιο έυκολα και οι πόνοι μου φάνηκαν πιο υποφερτοί(ήξερα ότι η μεγάλη στιγμή ήταν κοντά! γι αυτό πιστεύω ότι και η ψυχολογία παίζει πολύ σημαντικό ρόλο) πήρα κάποιους πόνους όρθια και μετά ξάπλωσα και μου έβαλαν ορό(μέχρι τότέ όλα είχαν προχωρήσει χωρίς βοήθεια). Οι πόνοι όσο έσπρωχνα, μάλλον πίεση θα ονόμαζα αυτό που ένιωθα και όχι πόνους. Ένιωθα πίεση και ανάγκη να σπροξω όπως στην τουαλέτα ,όχι πόνους όπως επίσης όταν με έκοψε ο γιατρός που παραδόξως ήταν και το μοναδικό που φοβόμουν καθότι πολύ φοβητσιάρα με βελόνες και τα σχετικα, το ένιωσα άλλα δεν πόνεσα. Ακόμη και όταν βγήκε επιτέλους το Κατερινάκι μας ένιωθα πίεση, αλλα δεν πονούσα. Στις εξωθήσεις φώναζα γιατί η φωνή με βοηθούσε να βάλω περισσότερη δύναμη, τότε κατάλαβα γιατί στο γυμναστήριο ο προπονητής μας (kick boxing) μας έλεγε ότι θα μας βοηθούσε αν ενώ χτυπάμε βγάζαμε κραυγές, πράγμα που δεν έκανα ποτέ γιατί ντρεπόμουν, τη στιγμή της γέννας μου βγήκε ασυνείδητα και με βοήθησε πολύ. Έτσι με 3 κραυγές και καθόλου πόνο πια ήρθε στο φώς το κοριτσάκι μας στις 9:16 το πρωί!!!!!!!!!!! Το πόσο μεγάλη ήταν η πίεση τελικά το κατάλαβα αφού είδα το πρόσωπό μου και το στέρνο μου που ήταν γεμάτα σπασμένα αγγειάκια, που ήταν και το μοναδικό που θύμιζε το τί είχα περάσει ενω οι πόνοι είχα ξεχαστεί. Θυμάμαι το πως αντιδρούσα και τι σκεφτόμουν όσο πονούσα αλλα δε θυμάμαι πόνο. Επίσης θυμάμαι πόσο μακρινό μου φαινόταν τη στιγμή που έβγαινα με την μπέμπα μου αγκαλιά από τα χειρουργία που έλεγα ότι θα το ξανάκανα. Αντίθετα απο εκέι και πέρα θυμάμαι τα πάντα, συναισθήματά αντιδράσεις και μου φαίνονται τόσο πρόσφατα σε σχέση με τους πόνους!!!! Οι ψυχολόγοι λένε ότι ο νούς μας είναι φτιαγμένος για να αποβάλλει τα κακά συναισθήματα, τον πόνο γενικά ότι αρνητικο. Δεν ξέρω αν ισχύει για όλους τους ανθρώπους σε εμένα πάντως για την περίπτωση της γέννας τουλάχιστον ισχύει!!!!Ο πόνος έιναι κάτι που όσος και να είναι αντέχεται, ο καθένας τον νιώθει και αντιδρά διαφορετικά αλλα όλοι τον αντέχουν (κανένας δεν πέθανε από τον πόνο), όπως επίσης ο πόνος στην συγκεκριμένη περίπτωση (είτε μιλάμε για φυσιολογικό τοκετό είτε για καισαρική τομή) έχει τέτοια αποτελέσματα που πραγματικά αξίζει μια γυναίκα να τον περάσει.΄Είναι μονάχα εκείνες τις στιγμές... Αντίθετα το αποτέλεσμα του πόνου αυτού είναι παντοτινό!!!!!!!! Να μας ζήσουν τα παιδάκια μας!!!!!!
εγω ειχα φυσιολογικους τοκετους χωρις επισκληριδιο και στις δυο γεννες.στο πρωτο εσπασαν τα νερα στη 1:30 το μεσημερι καθως εκανα ντουζ.μολις ειχα γυρισει απο περπατημα 2 ωρων ,αφου ο γιατρος μου ειχε πει τον τελευταιο μηνα να περπαταω πολυ.στην αρχη δεν καταλαβα οτι ειχαν σπασει τα νερα.νομιζα οτι ηταν τα νερα απο το ντουζ.το καταλαβα οταν ειδα κ λιγο αιμα.εκλεισα το νερο και διαπιστωσα οτι ετρεχαν νερα απο μεσα μου!παιρνω το γιατρο κ μου λεει οτι εφτασε η ωρα.παιρνω το συζυγο μου στη δουλεια κ του το λεω.μεχρι να ερθει πανικοβλητος κ με την κινηση στους δρομους φτασαμε στην κλινικη ςτις 3.μολις εφτασα ο γιατρος μου διαπιστωσε οτι το μωρο ειχε κανει κακα κ επρεπε να βγει συντομα γιατι κυνδυνευε.μου εβαλαν ορο στις 4 για να μου προκαλεσουν τοκετο.κατα τις 5 αρχισα να νιωθω καποια ψιλοποναλακια.στις 6 αρχισαν να δυναμωνουν κ στις 6:50 γεννησα την κορη μου.οι πονοι ηταν αρκετα υποφερτοι για μενα.ηταν λιγο πιο εντονοι απο τους πονους της περιοδου που ειχα καθε μηνα.βεβαια εγω ειχα παντα εντονους πονους στην περιοδο που καποιες φορες μαλιστα ειχα φτασει στο σημειο να λυποθυμησω απ τον πονο.ισως γιαυτο να αντεξα τους πονους της γεννας.στο δευτερο με επιασαν οι πονοι στις 3:30 τα ξημερωματα.επειδη με επιαναν κατα περιοδους πονοι της γεννας κ εφευγαν μου ειχε πει ο γιατρος μου οταν αυτους τους πονους τους νιωσω 3-4 φορες μεσα στο μισαωρο σημαινει οτι γενναω.περιμενα λοιπον ως τις 4 οπου κ διαπιστωσα οτι οι πονοι ερχοντουσαν κ εφευγαν 4 φορες.ξεκινησαμε για την κλινικη.επρεπε να περασουμε να αφησουμε την κορη μου στης πεθερας μου κ μετα να παμε αλλα επειδη ενιωθα οτι δεν θα προλαβαινα ειπα στον συζυγο μου να παει εμενα πρωτα στην κλινικη.εφτασα στις 4:15.ευτυχως ο γιατρος μου εφημερευε κ ηταν εκει γιατι μολις εφτασα ειχα 8 διαστολη.γεννησα στις 5.πραγματικα προλαβα στο τσακ!δεν πονεσα καθολου!το μονο που με ενοχλησε ηταν οτι δεν προλαβαν να μου κανουν κλυσμα κ οπως καταλαβαινεται χωρις επισκληριδιο καταλαβαινεις τα παντα...αυτο μονο...ντραπηκα λιγο γιαυτο το λογο.τωρα ειμαι 4 μηνων.περιμενω το τριτο μου παιδι,το δευτερο αγορι κ ελπιζω να εχω το ιδιο ευκολη γεννα κ αυτη τη φορα.οι φιλοι μου με πειραζουν λεγοντας μου οτι αυτη τη φορα πρεπει να κατασκηνωσω εξω απ την κλινικη μολις μπω στο μηνα μου για καλο κ για κακο μηπως κ δεν προλαβω να παω!
exw duo paidakia. ta gennisa fusiologika me episkliridio, to prwto den katalava sxedon tipota, to deutero nomiza o,ti th pethanw, htan i thesi tou paidiou asximi pou i episkliridios den me epiase...otan telika to gennisa me epiase sok kai etrema olokliri...eipa den prokeite na kanw allo kai an kanw me kaisariki, twra pou to xanaskeftomai pali fusiologika tha to kanw an kanw trito einai o,ti kalutero, denesai me to paidi sou gia mia zwi.......kai as ponas
kalispera....h dikh mou empeiria einai ligo diaforetikh giati genisa prowra (28 evdomadwn kai 6 hmerwn) kai hmoun hdh ena mhna sto nosokomeio akinhth.... otan loipon hrthe h wra eniotha thn hmera ths gennas kai thn prohgoumenh travhgma sto kentro xamhla gia ligo kai pono sthn mesh mou opws otan perimenw na adiathetisw..... hrthe loipon o giatros thn hmera tou toketou efoswn tou eixa pei ti eniotha kai efoswn eixa kanei yperyxo kai 24wrh metrish NST (mhxanhma pou koitazei an exeis syspaseis)giati den me pisteue oti eniotha kapws efoswn ta mhxanhmata edeixna oti den gennaw.....me pathse loipon xamhla sto kentro kai ponesa stigmiaia.... ekeinh thn wra exase to xrwma tou kai fonaze twra xeirourgio....o mpemphs evgaine apo katw mou eixe dialysei ton traxhlo kai ton kratousan ta dyo ramata ths perideshs....ekana episklhrhdio pou den thn katalava katholou....kai genisa....meta thn genna den kruona opws synithos ginetai meta thn episklhrhdio eixa allo symptoma 'fagoura' pantou!ksunomoun san thn leprh!kai mou evazan fenistil ston oro....auta apo mena....
..kalispera..emena mou spasan ta nera oti kalitero kai mesa se 5 wres eixa gennisi ..ksekinisa kati dunati ponoi sthn arxh gia misi wra anteksa kai meta ekana episkliridio opote meta den ponaga katholoy afoy otan gennisa thn mikri moy eipa etsi einai h genna..parola ayta pisteyw pws allazei apo gynaika se gynaika..
eimai apo tis tuxeres gunaikes pou den eixa problhma me tis suspaseis!!exontas duskolh periodo,oi ponoi emoiazan me tis duskoles meres tou mhna!!otan hr8e h stigmh na sprwksw eniw8a mia anakoufish!meta apo mia tetoia empeiria sigoura 8a to epanalabw!!!
Καλησπέρα, εγώ έχω αρκετά πρόσφατη την εμπειρία ενός φυσιολογικού τοκετού με πρόκληση και θα πω ότι οι πόνοι ήταν πολύ δυνατοί όχι όμως και δυσβάσταχτοι. Από τα 16 είχα δυσμηνόρροια με πολύ έντονους πόνους και λιποθυμίες. Ο πόνος λοιπόν της γέννας μου φάνηκε αρκετά οικίος και πολύ κοντα στους πόνους που είχα στην περίοδο. Έκανα πολλές ώρες να γεννήσω και την επισκληρίδιο την έκανα προς το τέλος (να πω ότι από την αρχή την ζήτησα αλλά λόγω του ότι το παιδί ήταν ψηλά μου είπαν ότι αν την έκανα νωρίς δεν θα μπορούσα να βοηθήσω ώστε να κατέβει, προφανώς γιατί δεν έχεις απόλυτο έλεγχο με την επισκληρίδιο). Δεν φώναξα κατά τη διάρκεια του τοκετού περισσότερο γιατί ντρεπόμουν και όχι γιατί δεν ήθελα!! Είμαι σίγουρη ότι και η τσιρίδα είναι ένας τρόπος ανακούφισης! Είμαστε φτιαγμένες από τη φύση έτσι ώστε να αντέχουμε τον πόνο αυτό... Όταν είδα το μικρουλάκι μου, ακόμα δεν είχε βγει ο πλακούντας, είπα στον άντρα μου ότι αν είναι να νιώθω αυτή την απόλυτη ευτυχία στο τέλος έχω τη δύναμη να ξαναπεράσω άλλον έναν τοκετό αμέσως!
... hmmm... oxi den ponesa polu... den trelathika diladi apo ton pono.... itan ena upofertos periodikos ponos.... auto omos pou thummai itan oti den mporousa na akouo sunomilies dipla mou... ( itan merikes mathitries maieutikis pou eixan piasei tin koubenta sto thalamaki pou eixa tis odunes kai polu eugenika tis edioksa.)den mporousa na akouo sunolilies..den imoun se thesi na milao....
Εγώ γέννησα την μπεμπούλα μου το προηγούμενο Σάββατο στις 19:10 φυσιολογικά, με επισκληρίδιο.Ξύπνησα την Παρασκεύη και είχα αίμα, οι έντονοι πόνοι ξεκίνησαν τα ξημερώματα του Σαββάτου, ήταν δεκάλεπτοι έντονοι πόνοι περιόδου,αλλά υποφερτοί! Ο γιατρός μ'έστειλε σπίτι ( δεκα λέπτα ήμουν απ'το νοσοκομείο) μέχρι να με πιάσουν πεντάλεπτοι πολύ δυνατοί πόνοι, αλλά στη μια το μεσημερί μ'έπιασε η μέση, εκεί τα είδα όλα, στις 3 είχα παραλύσει από τον πόνο, πηρα τον γιατρό μου τηλέφωνο και εφυγα αμεσως για το νοσοκομείο!Το μόνο που σκεφτόμουν ήταν πως θ΄αντεξω 10 λεπτά μεχρι στο νοσοομείο και αλλη πόση ωρα θα έπαιρνε να μ'ετοιμάσουν και να μου κανουν επισκληρίο!Οταν εφτασα είχα διαστολή 3 και είχα πεθανει από την μέση,παρακλουσα τον γιατρο να μ'ετοιμασουν γρηγορα και μόλις έγινε η επισκληρίδιος.......Νιρβάνα!Με την πρώτη ευκαιρία θα γράψω κι εγω την δική μου ιστορία!Δεν ξέρω αν θα αντεχα να φτάσω σε τελεια διαστολη χωρις επισκληρίδιο, ο πόνος της μέσης δεν υποφέρεται!
ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΛΟΓΑ ΣΤΟ ΠΩΣ ΠΡΟΧΩΡΑΕΙ Η ΓΕΝΝΑ.ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΚΟΡΗ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ ΣΕ 2.5 ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΤΑΛΑΒΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΕΡΧΟΤΑΝ ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΜΕ ΡΩΤΟΥΣΑΝ ΚΑΛΑ ΔΕΝ ΠΟΝΑΣ???ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΤΟΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ ΠΟΝΟ.ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΙΟ ΦΟΒΙΤΣΙΑΡΑ ΠΟ ΕΜΕΝΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!ΑΛΛΑ ΣΤΗ ΔΕΥΤΕΡΗ ΠΟΝΟΥΣΑ.ΗΤΑΝ ΕΠΙΣΗΣ ΓΡΗΓΟΡΟΣ ΤΟΚΕΤΟΕ ΣΕ 1.5 ΩΡΑ ΑΛΛΑ Η ΜΠΟΥΜΠΟΥ ΕΙΧΕ ΜΙΚΡΟ ΛΩΡΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΓΕΙ.ΑΛΛΑ ΠΑΛΙ ΟΥΤΕ ΚΙΧ ΕΚΑΝΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΟΣΟ ΤΡΟΜΕΡΟΣ ΠΟΝΟΣ.ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ.
το είπες μόνη σου..φωνή=εξωτερίκευση του πόνου ίσως και λύτρωση. Εγώ δεν έχω εμπειρία φυσ.τοκετού γιατί έκανα καισαρικές. Αλλά δεν πέθανε καμία πάνω στη γέννα από πόνο! Όλα τα αντέχουν οι γυναίκες(οι άντρες πάλι όχι!)!! Λένε, μάλιστα πως ο τοκετός πονάει αρκετά για να αντεπεξέλθει η μαμά στις δυσκολίες της ανατροφής του παιδιού-αρρώστειες, χτυπήματα κλπ-... κι εγώ συμφωνώ!! :-)
ego pali eixa dio genes me kaisariki i proti den borousa na paro ta podia mou kai gia arketes meres ponousa frikta kai sti defteri petousa apo tin epomeni mera kai meta kamia sxesi kai sikothika grigora kai ola ta ekana moni mou.vevaia na simioso oti tin kori m tin proti ti genissa se id.kliniki kai ton gio m se nosokomeio opou me proseksan pio poli alla afto einai dio alles istories me tis genes m pou distixos logo tis protis kaisarikis kontepsa na pethano sti defteri kai eftixos pou imoun sto nosokomeio :))))))
γεια σας κοριτσια! εχω 3 παιδια με 3 διαφορετικους πονους τα γεννησα το πρωτο γεννηθηκε σε 3 ωρες πονουσα παρα πολυ χωρις να φωναζω.. το δευτερο επειδη απο τη λεκανη μου ειχε περασει αλοο ενα παιδι βγηκε λιγο πιο ευκολα να συμπληρωσω οτι το πρωτο γεννηθηκε 3700 το δευτερο 3500 το τριτο ομως ωχωχωχωχχχχχ 4300 μου βγηκαν και τα ματια δεν αργησα σε ωρα αλλα ο πονος ηταν αβασταχτος γι αυτο φωναξα και λιγο... νομιζω οτι τελικα παιζει ρολο και το βαρος του παιδιου και η περιμετρος του κεφαλιου και κατα ποσο περναει ευκολα απο τη λεκανη.....
ΔΕ ΘΑ ΞΕΧΑΣΩ ΠΟΤΕ ΤΟΥΣ ΠΟΝΟΥΣ!ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 4 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΟΥ ΓΕΝΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΥ ΤΑ ΛΑΤΡΕΥΩ ΑΛΛΑ ΠΟΤΕ ΜΟΥ ΔΕΝ ΕΝΙΩΣΑ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΒΛΕΠΟΝΤΑΣ ΤΑ ΝΑ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΞΕΧΝΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ.
loipon akouste ti diki m empeiria...ego sto proto m paidi ontas 25 eton me piasane oi ponoi peripou tis 12 to bradu kai fusika metrousa olo to bradu mexri oi ponoi na ftasoun ka8e 10 lepta na pao sto meeutirio opos eixa sumfonisei me to giatro m kai pragmatika mexri na ftaso sto meeutirio eixa ka8e pente lepta ponous kirile xoris kati to eksopragmatika upoferta ola kai ego mia kuria mexri edo... mou kanoun eisagogh erxete o giatros mola kala mou leei exeis diastoli 6 se kamia ora to poli an sinexisei etsi gename i ora peripu 9 to proi... e den pernaei kana mesaoro me pianoun kati kata kaimenoi ponoi pou den mporousa na ka8iso pou8ena me ponouse i mesi mou san na mou tin xtupousane me ena sfiri kai tin anoigan sta duo den mporo na sas to metafero kalutera fusika me akouse olo to nosokomeio (oxi kati fobero ox panagia m ponao sas parakalo boi8iste me mexri ekei alla entona bebaia 8a sas po oti mou etixe ana laxio mea nosokoma itan tora den ksero akribos pou ekane praktiki kai tis leo kapoia stigmi fonakse mou se parakalo to giatro m ponao poli boi8iseme separakalo kai gurizei kai mou leei ase me kopela m ti 8eleis na sou kano ego.... kala den sas eo ti epa8a....telos panton meta po poli pono kai parakalesa ton giatro m na mou kanei episklirio kesariki kati telos panton autos me diabebaiose oti teleutaia stigmi to paidi gurise kai koitouse to kaifali pros ta kato anti na koitaei tabani opos prepei gi auto ponao poli alla 8a itan krima na kano kaisariki giati o toketos kata talla proxorai kala telos panton kano mrikes orew upomoni kai afou lipo8imisa kai kapoia stigmi o giatros m apofasizei na mou kanei episkliridio kata ti 4 to apogeuma koimame misi ora kai ksipnao kai me ti boi8eia tou genisa poli kala kai xoris taleporia efera ston kosmo ena katapliktiko agoraki. tora prin apo 3 mines efera ston kosmo to deutero m paidaki auti ti fora ta pragmata ginan ligo diaforetika kata ti 1 to bradu me pianoun oi ponoi kai kata tis 5 ksekoinao gia to meeutirio giati kratousa xronokai oi ponoi itan aka8oristi pao sto meeutirio fisika den einai o giatros m ekei einai kapoios allos me eksetazei gia na eidopoiisei ton giatro m ego kanonika me ponous kai mou leei tin ekseis ataka oti einai poli noris na geniso giati imoun sti 10ti mera apo ton enato kai oti epeidi to epi8imo poli oi ponoi bgenoun apo to mialo m telos panton mialo m ta perno sto kranio kais ikonome kai feugo tsatismeni kai kourasmeni fisika giti eixe paei 11 i ora kai feugo pao sto spiti m prospa8o na iremiso stamataei gia ligo o ponos alla meta ksana ta idia den iksera ti na kano meta apo poli ora ipomoni i ora eixe paei sxedon 8 to bradu perno to giatro m tilefono ego auti ti fora kai tou leo exo aforitous ponous ka8e 10 lepta me steleni sto meutirio erxete kai autos ontos eixa mpei se diadikasia toketo oi ponoi mexri ekei arketa dunatoi alla mporousa na tous antekso me aksioprepeia ksafnika meta apo misi ora peripou kai ekei pou me etimazoun arxizei i mesi m na ponaei anipofora kai erxizo na min to antexo kai exontas kai tin proti empeiria sto mialo m kateu8ian zitisa episkliridio bebaia mexri na mou tin kanoun exei perasei peripou misi ora oso mporo am upologiso i ora exei paei peripou 11 to bradu mou kanoun episkliridio stamatao na ponao edo tora akzizei na anafero oti itan mia gunaikologos pou ekane eidikotita kai efimeria mia anes8isiologos pou mou ekane tion episkliridio kai mia mea kai o giatros mou fisika katapliktikoi oli tous me boi8isan me ti seira tous o ka8enas ksexorista kai eixa enan uperoxo toketo ton kataeuxaristi8ika mia monadiki empiria.... tora mallon exo fliarisi poli alla... sto 8ema mas loipon "o ponos" nai ego ton azisa kai tis duo fores kai ekei pou ipirxe 8ema kai eki pouden ipirxe pote stizoi mou den exo klapsi i fonaksi apo pono stis genes mou kai stis 2 omos kai pisteuo oti ipirxe logos tora autes oi gunaikes pou genane kai den bgazoun kix.... ti na po den ksero i fisi.........
Γέννησα φυσιολογικά χωρίς επισκληρίδιο.Εμένα με πόναγε η μέση σαν μαχαιριές..Εντάξει όταν έκανα σύσπαση μου κοβόταν η ανάσα από τον πόνο αλλά ήταν ανεκτός πόνος και έβγαλα όλη την γέννα χωρίς φωνές χωρίς τίποτα...Δεν λέω ότι δεν πόνεσα απλά ήταν ανεκτός πόνος και ας μου κοβόταν η ανάσα για 30 δευτερόλεπτα κάθε φορά...
kalhspera...gennhsa to 1 mou paidaki 5 maiou..7 to prwi me piasane oi ponoi k se miamish wra eixa gennhsei.thewrw oti oi ponoi htan entonoi alla tous antexa...den prolavan na me kanoun oute episkliridio oute tipota k i alitheia einai oti htan anwdynos o toketos..akomh k sta rammata de mporesan na me kanoun anaisthisia se ola ta shmei logw kapoiwn aggeiwn pou eixa k pali htan upoferto..oson afora thn wra pou vgainei to paidi to mono pou eniwsa itan kati na glistraei apo mesa mou tipota perissotero...htan polu thetikh h empeiria toso pou skeftomai na kanw 2o paidaki polu grhgora
Βίωσα 2 φυσιολογικούς τοκετούς χωρίς επισκληρίδιο. Ο πόνος δυνατός μεν αλλά όχι τραγικά δυνατός για μένα... Όταν μάλιστα ακούω ότι ο πόνος της γέννας είναι ο μεγαλύτερος πόνος που υπάρχει νιώθω ανακούφιση και λέω μπααααα... να 'ναι αυτός άραγε ο μεγαλύτερος πόνος για μένα και δεν θα υπάρξει άλλος μεγαλύτερος στη ζωή μου?? Μακάρι.. Στο δεύτερο ειδικά τοκετό που ήταν και πάρα πολύ γρήγορος ένιωσα πόνους σε χαμηλότερο βαθμό.. Μάλλον τοότι σε όλη τη διάρκεια ήμουν όρθια και περπατούσα και βρήκα θέσεις εκτός κρεβετιού που με ανακούφιζαν. Στο κρεβάτι έκατσα αφού ήδη είχε βγει το κεφάλι. Και στους 2 τοκετούς τα νερά μου τα έσπασε ο γιατρός λίγο πριν ξεκινήσω το σπρώξιμο. Ίσως να έπαιξε και αυτό το ρόλο του? Δεν ξέρω
καλησπέρα!! εχω βιώσει 2 φυσιολογικούς τοκετούς χωρίς επισκληρηδιο, κ μια καισαρική.κ τις 2 φορες λοιπον... ούρλιαξα!!! με άκουσαν σε όλο το νοσοκομειο!!! λένε, πως ο πονος της γέννας ειναι ο μεγαλυτερος πόνος που υπάρχει, γιαυτό ο Θεός τον εδωσε στην γυναίκα.. επειδη οι αντρες σε καμια περιπτωση δεν θα το αντεχαν. Συμφωνω απόλυτα!!!