Καρούμπαλο!
Χθες το βράδυ η Αθηνά ξύπνησε γύρω στις 2 το βράδυ για άγνωστη αιτία. Ήταν όρθια στο κρεβάτι της και παρακαλούσε να τη βγάλουμε. Την πήρα αγκαλιά και την έβαλα στο δικό μας κρεβάτι, κάναμε αγκαλιά και σε δευτερόλεπτα ξανακοιμήθηκε. Σκέφτηκα να την αφήσω να κοιμηθεί καλά καλά πριν τη μεταφέρω πίσω στο δωμάτιό της. Τι το ήθελα;
Σε είκοσι λεπτά ακούω ένα ΓΚΝΤΟΥΠ! Αμάν, έπεσε το παιδί!!!! Τρέχουμε πανικόβλητοι από μέσα μας, ψύχραιμοι απέξω μας στο δωμάτιο και βλέπουμε μια Αθηνά φαρδιά πλατιά στο πάτωμα. Ευτυχώς έπεσε μαζί με το μαξιλάρι και προσγειώθηκε πάνω του. Έλα όμως που δεν λογαριάσαμε ότι μπορεί να χτύπησε το κεφάλι της στο κομοδίνο!
Κλαίει για λίγα λεπτά, κάνουμε αγκαλιές και σβήνουμε το φως να ηρεμήσει. Εκεί που την χαιδεύω, πιάνω ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ εξόγκωμα στο μέτωπό της. Μου κόπηκαν τα πόδια, άρχισα να τρέμω. Ανάβω το φως και τι να δω; Ένα τεράστιο καρούμπαλο πάνω στο μέτωπό της. Έπαθα σοκ. Δεν έχω ξαναδεί καρούμπαλο σε παιδί και ειλικρινά τα ‘χασα. Κατευθείαν τηλέφωνο τη γιατρό μας (εννοείται πως την ξυπνήσαμε τη γυναίκα), η οποία με ρωτάει αν είναι σκληρό ή μαλακό σαν να έχει υγρό, σε ποιο μέρος του κεφαλιού εμφανίστηκε και τι μέγεθος έχει.
Μου λέει να βάλω βούτυρο και αν δω ότι σε δέκα λεπτά δεν υποχωρεί να βάλω για λίγη ώρα πάγο. Να παρακολουθώ τη διάθεσή της, αν θα κάνει εμετό, να παρατηρώ τις κόρες των ματιών της μήπως διασταλούν πολύ και να την ξυπνάω κάθε δύο ώρες να δω αν αντιδρά. Με καθησύχασε λέγοντάς μου ότι εφόσον είναι στο μπροστινό μέρος του κεφαλιού, σκληρό και δεν δείχνει να ενοχλεί ιδιαίτερα το παιδί, δεν χρειάζεται να τρελαίνομαι. Αν όμως δω κάτι ύποπτο να την πάμε στο νοσοκομείο να τη δει νευροχειρουργός.
Μέσα στη τρέλα φέρνω βούτυρο (και να ανησυχώ, μήπως παίζει ρόλο αν είναι λούρπακ και όχι βιτάμ, ναι, το είχα χάσει τελείως), της το βάζω στο καρούμπαλο κάνοντας ταυτόχρονα τον Καραγκιόζη, η Αθηνά έχει συνέλθει τελείως, της έφυγε η νύστα και έχει όρεξη για παιχνίδι. Της κάνουμε αστεία και γελάει, τι ανακούφιση, Θεέ μου!!
Το καρούμπαλο δεν μοιάζει να μικραίνει, ή μήπως με γελούν τα μάτια μου; Της βάζουμε λίγο πάγο, ούρλιαζε και δεν τον ήθελε καθόλου (την καταλαβαίνω και εγώ μισούσα τον πάγο όταν ήμουν μικρή). Τα ματάκια της είναι λαμπερά.
Φέρνω τις γαντόκουκλες μας, το αρνί και τη ζέβρα και αρχίζουμε το παιχνίδι! Μπορεί να παίζαμε και μία ώρα! Γελάσαμε πολύ! Η Αθηνά το κατα-ευχαριστήθηκε!! «Τάιζε» τις κούκλες με τα… καλλυντικά μου, προσέχοντας ταυτόχρονα να μην της φάνε τα δαχτυλάκια!
Και να! Το καρούμπαλο ξεφουσκώνει!! Θέε μου, ευχαριστώ!!!!
Πέφτουμε να κοιμηθούμε οι δυο μας, όμως αυτή θέλει και άλλο παιχνίδι και όλο σηκώνεται. Μέχρι που έρχεται και ο μπαμπάς και κοιμόμαστε όλοι μαζί αγκαλιά.
Έχει ήδη πάει 4 και το πρωί! Ξυπνάμε στις 6, όλα καλά, ξυπνάμε στις 8 1/2 όλα καλά!
Τώρα είναι εδώ δίπλα μου, έχει πιει τον χυμό της και παίζει με τα παιχνίδια της. Το καρούμπαλο σχεδόν δεν φαίνεται πια και μόλις περάσει και το σήμερα, θα έχω να λέω «Τέλος καλό, όλα καλά!«
Ότι τα χρειάστηκα, όμως… τα χρειάστηκα!!!
Ποτέ ξανά μόνη στο κρεβάτι!
Περαστικά μωρό μου!
Κ με το καρουμπαλακι κουκλίτσα είναι η Αθηνούλα. Εμες πριν 2 μήνες (13 μηνών) τότε αποφάσισε να σκαρφαλώσει ένα σκαμπό στην κουζίνα. 2" ξέφυγε απ τα ματιά μας κ πήγε στο παλιοσκαμπό κ χτύπησε. Έκανς ένα τεράστιο καρούμπαλο στο κούτελο (δόξα πατρί), που έτρεχε κ αίμα κ ενώ έκλαιγε που τον έιχα αγκαλιά με τον πάγο στο κούτελο τον επερνε κ ο ύπνος! Τρελαθήκαμε!!! Πήραμε τηλέφωνο τον γιατρό κ μες είπε να τον πάμε στα επίγωντα-εκεί είναι που είχαμε τρελαθεί τελείως!! Τελικά δεν ήταν τίποτα, ήταν επιφανειακό. Ουφ! Τελικά τώρα σκέφτομαι πιό ψύχραιμα ότι μάλλον ήταν το πρώτο απο πολλά που θα κάνει σαν αγοράκι παίζοντας μπάλα, τρέχοντας κτλ. Ο Θεός να τα φυλάει να είναι καλά τα ζουζουνάκια μας!
9 μηνών το Ελεαννάκι μου...στην αλλαξιέρα...εγώ ακριβώς μπροστά της...σηκώνω το χέρι να πάρω την κρέμα..και μπουπ..στο κενό!έπαθα τέτοιο σοκ που δεν θυμάμαι καν πως την είδα στο πάτωμα,σε ποια θέση...μπρούμητα;πλαγίως;ανάσκελα;δεν θυμάμαι!ο άντρας μου σε 10 λεπτά έφευγε για δουλειά!βράδυ μιλάμε!παίρνω την γιατρό, κάνουμε τα γνωστά γιατροσόφια(!) και τελικά βουρ στο Κρατικό της Νίκαιας για σιγουριά επειδή ήταν πολύ μικρή...!διανυχτερεύσαμε προληπτικά για παρακολούθηση και το Ελεαννάκι μέσα στην καλή χαρά!Εγώ τελικά χρειαζόμουν πιο πολύ παρακολούθηση απ'το μπεμπάκι!μου χε κοπεί το αίμα!όλα καλά λοιπόν!περαστικάααααααααα
Είναι 8-2-2010.έχει γεννεθλια η μαμα μου και ειμαστε στο πατρικό μου για να σβήσει το κερακι!εγω διανυω την 40η εβδομάδα κύησης!!!...σε δυο μέρες θα κατέβαινα Θεσσαλονίκη στον γιατρο μου για πρόκληση!παίζει η κόρη μου με τον αδελφο μου!έχουν έρωτα οι δυο τους και παίζουν με τις ώρες!κάποια στιγμή περνει φορα η μικρή και παει να πέσει στην αγκαλια του αδελφού μου ο οποίος κάθετε στον καναπέ ο οποίος καναπές ακουμπαει στον τοίχο...ο αδελφός μου κάνει στο πλάι για να μην πέσει η μικρή πάνω του.έχει πάρει όμως τόση φορα η μικρή και πέφτει πάνω στον τοίχο.εγω κοντευω να μείνω στον τόπο.η πενη μετα τα δυο-τρια πρώτα δευτερόλεπτα αρχίζει και κλαίει.και βλέπω το σημείο στο οποίο χτύπησε στο κεφάλι της να μεγαλώνει...το είδα σας λέω.νόμιζα ότι θα κάνει μπαμ και θα έτρεχαν αίματα παντού.σταματάει να πριζεται.εγω σε κατάσταση αμοκ.η κοιλιά πέτρα.βούρ για το νοσοκομειο.την έβγαλαν πλάκα.όλα καλα.μας κράτησαν ώρα για να δούνε αντιδράσεις.μήλαει και αν ναι τα λέει σωστά και λογικά ή αλλα αντί άλλων;έχει υπνηλια;θέλει να κάνει έμμετο;παραπαταει;ευτυχώς όλα καλα αλλα υπό παρακολούθηση.ξύπνημα κάθε τόσο το βράδυ και να την μιλάμε.μας αναγνωρίζει;πως μας λένε;ο μπομπιρας εν το μεταξύ είχε κουλουριαστει και ένιωθα δυσφορία.ευτυχώς δεν γεννησα εκείνη τη μέρα...ένιωθα τύψεις όμως λίγες ώρες αργότερα γιατί όλοι μου έλεγαν να ηρεμήσω και εγω αδιαφορουσα για το μωρακι που κουβαλούσα μέσα μου...τέλος καλο όλα καλα όμως.πέρασαν τα δυο κρίσιμα εικοσιτετράωρα και δυο μέρες αργότερα στις 10-02-2010 ήρθε στον κόσμο το αντρακι μου γερο και δυνατό!
Και μόνο που διάβασα την ιστορία μου σηκώθηκε η τριχα καγκελο !!!! Περαστικά της να είναι και ποτέ ξανά καρουμπαλάκι !!! Ουφ αγχωθηκα !!
Γέλασα πολύ με το Αθηνάκι. Το καρούμπαλο πιο μεγάλο απο το κεφαλάκι της. Ολιβια συγγνώμη έ? Να σου στείλω photo τον Νικόλα απο τις διακοπές μας να κλαίς. Μιλάμε για τρελό χτύπημα. Βασικά διάβασα όλα τα σχόλια και δεν είδα καμία κοπέλα να αναφέρει τον πάγο και ότι δεν κάνει καλό. Έχω διαβασει οτι δημιουργεί επιληψίες. Οπότε προτιμώ το βουτυράκι. Φιλιά μανούλες. Περαστικά Αθηνάκι!