3 ετών ο γιος αυτής της μανούλας και είναι αυτό που λένε ζωηρό, υπερκινητικό παιδί. Η μαμά νιώθει ότι έχει εξαντλήσει πια κάθε υπομονή και δεν ξέρει πώς να χειριστεί το παιδί της. Ο μπαμπάς δεν βοηθάει. Τι να κάνει;
—-
Δεν ξερω πια τι να κανω!! Εχω κουραστει σωματικα και ψυχολογικα! Ειμαι 27 χρονων και νοιωθω οτι ειμαι 67!! Εχω εναν γιο 3 ετων ο οποιος απο μωρο ηταν υπερκινητικο. Ο συζηγος λογω δουλειας λειπει πολλες ωρες απο το σπιτι, αρα ολη η ευθυνη πεφτει επανω μου! Εχω βοηθεια απο τους γονεις μου…
Καθε φορα που εκανε ζημια, ελεγα οτι ειναι μικρος και θα ηρεμησει. Τον πηρα με το καλο τιποτα. Τον πηρα με το αγριο τιποτα. Εχει εντονη προσωπικοτητα! Θελει να κανει παντα το δικο του, δεν παιζει με παιχνιδια, ή θα τα σπασει ή θα τα πεταει! Γενικα δεν εχει φοβο, δεν τον ενδιαφερει τιποτα παρα μονο αυτο που εχει στο μυαλο του!
Ο μπαμπας σε ολα αυτα ειναι απων… Ο μικρος τον κανει οτι θελει, δεν τον ακουει και κυριως δεν τον σεβεται! Ο λογος πιστευω ειναι οτι δεν τον μαλωνει (και οσες φορες πηγε να τον μαλωσει, ο μικρος ξεκαρδιζεται στα γελια….) Δεν θελει πλεον να τον κραταει οταν δουλευω, λεει στον μικρο «Τωρα θα ερθει η μαμα να σε μαλωσει«, τον αφηνει να κανει οτι θελει! Λεει οτι δεν μπορει να τον μαλωσει, τον λυπαται! Εγω που το ειχα μεσα μου 9 μηνες, που το μεγαλωσα μεχρι τωρα δεν τον λυπαμαι μαλλον, ειμαι η αναισθητη!
Ο μικρος χτυπαει και δαγκωνει! Μονο εγω και ο πατερας μου τον μαλωνουμε κανονικα και χωρις καλοπιασματα μετα! Τον πεθερο μου ετυχε να τον ακουσω (κατα λαθος) να του λεει να χτυπαει και αυτος, οταν τα αλλα παιδακια τον χτυπανε!!!! Δεν θελω πλεον να τον αφηνω μαζι του γιατι δεν ξερω τι λεει στον μικρο!
Η μονη μου ελπιδα πλεον ηταν να ξεκινησει παιδικο, μηπως ηρεμησει λιγο!
Στην αρχη απο 1 ωρα που πηγαινε ολα καλα! Εχθες η δασκαλα ειπε οτι δαγκωσε 2 παιδακια! Στο σπιτι του ειπα ενα σωρο! «Δεν δαγκωνουμε γιατι δεν θα εχουμε φιλους» και διαφορα τετοια! Σημερα ηταν χειροτερα!!! Μου ειπε οτι σχεδον ολη την ημερα τον ειχε τιμωρια, οτι πετουσε πραγματα και οτι ηταν γενικα επιθετικος! Και ειναι η πρωτη του εβδομαδα, τι θα κανω; Δεν εχω αλλη υπομονη!
Νομιζω οτι θα πεσω κατω! Κλαιω γιατι νομιζω οτι εγω φταιω, τι λαθος εχω κανει και ειναι ετσι; Πως θα το κοψει; Με τον σηζυγο δεν εχω αντοχη να κατσω να μιλησω γιατι το εχω κανει απειρες φορες και αντιδραση καμια! Με ειδε να κλαιω και δεν καθεται να μιλησουμε να βρουμε μια ακρη, μια μεθοδο! Ξενο να ηταν πιο πολύ ενδιαφερον θα εδειχνε! Δεν ειναι κακος, ειναι καλος, ειμαστε 12 χρονια μαζι, περναμε καλα αλλα δεν μπορει να επιβληθει στο παιδι! Δεν θελει να εχει ευθυνες..! Αλλα μονο ο ενας γονιος δεν μπορει να κανει κατι!
Ειναι καμια αλλη στην θεση μου; Τι κανατε; Πολλες φορες σκεφτομαι την παλια μου ζωη και την θελω πισω!! Ημουν ευχαριστος ανθρωπος, ειχα υπομονη, δεν νευριαζα, ειχα κοινωνικη ζωη και τωρα……… μονο νευρα (μου εχει βγαλει τον κακο μου εαυτο ο μικρος) δεν θελω να βγαινω, να βλεπω τις φιλες μου, με φερνει στα ορια μου, δεν εχω υπομονη στη δουλεια, κουραζομαι ευκολα αλλα τον αγαπαω παρα πολυ τον μικρο και πολλεσ φορες στεναχωριεμαι που δεν το δειχνω οπως ο μπαμπας του!
ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΩ;
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
θελει την προσοχει του πατερα
Αγαπητές μανούλες και πατέρα (γιατί είδα στα σχόλια και έναν πατέρα) και εγώ πέρασα και περνάω τα ίδια με όλους εσάς. Το αγοράκι μου απο τη στιγμή της γέννησής του ήταν και είναι ανήσυχο και ζωηρό αλλά σύναμμα τρυφερό ,γλυκό ευαίσθητο και χαδιάρικο. Με τον άντρα μου και εγώ έχω τα ίδια (λείπει όλη μέρα και όταν τον βλέπει λίγο το βράδυ δεν θέλει να τον μαλώσει και να του φερθεί αυστηρά) . Το αποτέλεσμα είναι να απομακρυνθούμε εντελώς με τον άντρα μου, να είμαστε σε φάση διαζυγίου γιατί μάλλον δεν του αρέσει η τόση ένταση στο σπίτι και προτιμάει να ηρεμεί στην αγκαλιά μιας γκόμενας. Εγώ έχω όλο το "βάρος" και την ευθύνη της ανατροφής του παιδιού συν το ότι εργάζομαι 9 ώρες καθημερινά, με την βοήθεια της μητέρας μου. Εδώ και ένα χρόνο (τώρα είναι τέσσερα ο μικρός μου) τον πήγαμε σε παιδοψυχολόγο και μας βοήθησε σε πολλά σημεία γιατί είχαμε πολλά προβλήματα με το φαγητό, με τον ύπνο, με τον παιδικό, με το λόγο του κτλ. Κάναμε λογοθεραπείες και εργοθεραπείες (εργοθ. κάνουμε ακόμα) και έχει τρομερή βελτίωση το παιδί. Βέβαια μεγαλώνει και κάποια πράγματα τα βελτιώνει λόγο ωριμότητας. Τώρα τρέχουμε σε πολλές αθλητικές δραστηριότητες για να εκτονωθεί η ενέργειά του , όπως κολυμβητήριο, ενόργανη, ιππασία , και φυσικά σε όλα αυτά τον πηγαίνω εγώ ,όλο το απόγευμα και τα Σαβ/κα (Ιππασία έχουμε Σαβ/κα) είμαι στο "δρόμο"γιατί ο σύζυγος δεν μπορεί την πίεση , θέλει μόνο να περνάει καλά. Σε αυτό το οποίο θέλω να καταλήξω είναι ότι :1)Όταν έχετε τόσο ζωηρά παιδια να ζητάτε τη βοήθεια ειδικού, είναι για το καλό όλων. 2) Να συνεργάζονται οι γονείς. Να αναλαμβάνουν και οι δύο γονείς την ανατροφή του παιδιού .Είναι για το καλό όλων. Δεν μπορεί ένας μόνο να αναλαμβάνει όλη την ευθύνη στο τέλος τρελαίνεται και αυτό έχει τρομερό αντίκτυπο και στο παιδί και στο ζευγάρι γιατί η ένταση αυξάνεται. 3)Να κάνετε υπομονή μέχρι να περάσουν τα στάδια αυτά γιατί μεγαλώνοντάς το παιδί θα ωριμάσει και θα βελτιώσει πολλά . Εύχομαι κουράγιο σε όλους και όλες και υπομονή. Τα παιδιά όπως και αν είναι ήσυχα και ζωηρά είναι δώρο θεού. Να είναι γερά και όλα θα περάσουν. Αρκεί να κρατήσει το δέσιμο του ζευγαριού και να μην φτάσουν σε χωρισμό εξαιτίας των παιδιών.
αααααα δεν ειμαι η μόνη λοιπόν!!!!!Οκ μόνο που ο δικός μου δεν χτυπαει&δεν δαγκωνει αλλα επειδη δεν μιλαει καθαρα δεν μας έχει πει κατι που να παγωσουμε!Αλλα αν δεν γινει το δικο του;Τωρα χτυπαει με το χερι το κεφλι του,πριν 1 μηνα επεφτε κατω&χτυπιοταν.Παω να βαλω φανελακι σπαρταραει όλο το κορμι του.Τι κανω;Τελευταια,του λεω...σε παρακαλω αυτά που κανεις δεν ειναι καθολου σωστά,εμεις σε αγαπαμε πολύ,είσαι τοσο καλο παιδι αλλα καποιε φορες με στεναχωρεις.Δεν υπαρχει λογος να συμπεριφερσαι ετσι.Σου κανω οτι θελεις αλλα η μαμα λεει σε καποια πραγματα οχι....Δεν με ακούει;....Αφού δεν θες να με καταλαβεις να πας αμεσως στη κουνια σου(τωρα δεν παει,σταματαει να κλαιει&με παιρνει αγακαλια)αλλα αν ειναι περα για περα σοβαρό;Τον βαζω εκει&δεν το κουναει,τον αφηνω να κλαψει&μετα του μιλαω.Μου δινει&ενα φιλι,με κανει&ματακια&η χαζομαμα μετα υποκυπτει.Εμενα ηταν ζωηρος&ανησυχος απο μικρος αρα τα συνηθισα,δεν επαθα δηλ black out,ηταν ήσυχος&ξαφνικα ξεκινησε,,,,,ολα περνανε,ολα θα φτιαξουν,θελει υπομονη αλλα&ορια!!
ax poso poli se katalavaino!!!!!! exo tessera pedakia. ta dio mesaia einai didima 6.5 rton simera. o enas eksafton einai tooooosoooo ma toooosooo zoiro pedi pou polles fores me vgazei ektos eaftou. ma me to agrio, ma me to kalo, den katalabainei kai den fovate tipota. anevainei sta kalorifer kai pidaei kato, anevainei se trapezia, karekles kai oti allo boris na fadastis. otan de bleksi kai me ton allo ginete sto spiti to sose. apo alles zimies ? asto kalitera giati ama arxiso na metrao paei tha mas vri i epomeni xronia. na arxiso apo ta kristalina potiria pou mou exei spasi? 2 dodekades eixa apo potirakia tou liker kai exoun mini sinolo to poli okto. ta fotistika mou exoun kati kristalina kremasta os diakosmitika exoun spasi 5-6 petodas padofles pano. eftixos pou apo kei pou ta pira mas exoun dosi ena kouti me kabosa adalaktika. xaxaxaxaxa. otan de itan 2-2.5 xronon kathe 20 meres eimaste me ta didima enalaks sta epigonta tou nosokomeioy gia ramata sto kefali. mas eixan mathi pia. kai ena soro alla. prospatho kai go na vro kapoion tropo na tous kano kai eidika ton enan na einai pio isixi giati iparxoun fores pou leo afto itan den boro allo. voithia apo to sizigo? mmmmm mia apo ta idia. filiki simetoxi....nomizo pos exei tin nootropia tou oti i mama einai i moni ipefthini gia ta pedia kai ekeini prepei na kanei kala . na sou po tin alithia mou prospatho na min ton ebleko oso ginete giati o enas ek ton didimon (o pio zoiros ) mazeyei tis perissoteres timories kai ksilies kai den mou aresei afto.... boithia idiaiteri me ta didima den exo gia afto akrivos ton logo. epeidi einai poli zoira eidika o enas o giorgos den tous afino sxedon pote me giagiades gia prepei na trexoun sinexeia apo piso tou kai den boroun na ta bgaloun pera mazi tou. mono otan piga na genniso to mikraki mou, tora einai 18 minon tous eixa anagastika moirasei se giagiades. efxomai kai evelpisto na iremisoun sidoma giati allios me vlepo na klino proti thesi sto dafni. efxomai kai esena to mikro sou na iremisi. gia na iremisis kai si ligo. skeftomai na pao na paro kati vivlia pou mou exoun pei kati gnostes mou opos'' ta xeria den ta exoume gia na xtipame'' '' ta dodia den ta exoume gia na dagkonoume'' . nomizo etsi einai oi titloi tous.einai san parfamithakia prospathise kai si na ta vris an einai gia tin hlikia tou isos se voithisoun
Πρέπει να αποφασίσετε απο κοινού για τον χειρισμό του όταν κάνει αταξίες .Οχι ο ένας να το μαλλωνει κ ο άλλος να του λέει δεν πειράζει.....όλοι να του λένε τα ίδια πράγματα κ οι παππούδες κ οι γιαγιάδες!!!!κ να ξέρεις εκεί μπερδεύεται το πράγμα ....γιατί θα πουν αστο παιδί μην το μαλώνεις,δεν πειράζει .....αυτοί όμως δεν το έχουν μέρα νύχτα να τους τρελενει....δεν καταλαβαίνουν κ τα σκατωμαθαινουν!!!!κ επεισεις μην νομίζεις ότι δεν καταλαβαίνει ότι ο μπαμπάς ειναι πιο μαλακος κ περιμένει να έρθει η μαμά να το μαλώσει ....ότι κάνει ότι θέλει κ ότι σε έχει κουράσει πίστεψε με το καταλαβαίνει απόλυτα.Καθιστε κ μηλήσετε του σαν να μιλάτε σε ενήλικα ....Κ κακά τα ψέματα αυτός που θα σε βοηθήσει πιο πολυ ειναι ένας ιδικός που θα σου δώσει λύσεις κλειδιά κ απαντήσεις να τον χειριστές αποτελεσματικά.Καλο κουράγιο!!!!!!!
αγαπητή μανούλα, να σε ενημερώσω ότι ως ένα βαθμό και εγώ περνούσα σχεδόν τις ίδιες καταστάσεις με τον 4χρονο γιό μου. Περάσαμε πολλά, τον πλησιάσαμε με το καλό, με το άγριο τίποτα, δεν υπολόγιζε κανέναν, δεν φοβόταν κανέναν, δεν σεβόταν τίποτα. Αυτό που έκανα εγώ και το λέω εντελώς συμβουλευτικά χωρίς να υπονοώ ότι όλες οι μαμάδες πρέπει να πράξουν το ίδιο, ήταν να συμβουλευτώ μια παιδοψυχολόγο. Μιλήσαμε, μου εξήγησε τα λάθη μου ως μαμά, τα λάθη μας ως γονείς, μου είπε ότι η συμπεριφορά του παιδιού είναι ο καθρέπτης μας ότι το παιδί μιμείται και εντέλει δεδομένου ότι είχε ειδίκευση στην παιγνιοθεραπεία με συμβούλεψε να κάνει μερικές, 3 συνεδρίες με το γιό μου, για να μπορέσει να εκμαιεύσει τη έχει στη ψυχούλα του, να δει τι υπάρχει στο μυαλουδάκι του και είναι τόσο ταραγμένος. Μου εξήγησε εξ΄αρχής ότι ισχύει το απόρρητο ακόμα και μετάξυ αυτής και του παιδιού, και μόλις ολοκληρωθούν οι συνεδρίες θα μας καθοδηγήσει ως γονείς για το τι πρέπει να κάνουμε, σύμφωνα πάντα με τη προσωπικότητα και το χαρακτήρα του δικού μας, προκειμένου το παιδάκι μας να κατανοήσει τους κανόνες συμπεριφοράς, ευγένειας και να θέσει όρια στις αντιδράσεις του. Οι συνεδρίες έγιναν, ακολουθήσαμε πιστά απο κοινού με το σύζυγο τις πολύτιμες συμβουλές της και τώρα μπορώ να πω ότι πραγματικά τα προβλήματα είναι ελάχιστα, πάλι βέβαια θα κάνει τις ζαβολιές του αλλά μέσα στα πλαίσια της αναμενόμενης συμπεριφοράς ενός 4χρονου. Φυσικά και θα επαναλάβω ότι αυτή η λύση βοήθησε εμάς χωρίς να αποτελεί πανάκεια για όλες τις μαμάδες.
Ένα ζωηρό παιδί δεν είναι ένα κακό παιδί. Ο μικρός απλά αντιλαμβάνεται την κατάσταση μεταξύ σας και την εκμεταλλεύεται στο έπακρο. Φτάνει στα άκρα ζητώντας με αυτό τον τρόπο να του βάλετε όρια. Τα παιδιά που δεν έχουν όρια (και δεν μιλάω για στρατιωτικού τύπου ανατροφή) είναι σε σύγχυση και ένταση γιατί αισθάνονται ανασφάλεια. Πάντα πιστεύω ότι η βοήθεια ειδικού είναι απαραίτητη. Δεν χρειάζεται να αισθανόμαστε ότι μειονεκτούμε όταν ζητάμε βοήθεια. Είναι απλά θέμα τακτικής. Έχεις το πρόβλημα, βρες τη λύση. Υπάρχει. Πάρε τη ζωή σου πίσω τόσο για σένα όσο και για το παιδί σου.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΥΡΙΕΣ. ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΔΩΣΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΚΑΙ ΕΓΩ, ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΠΑΙΔΙ, ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΟΤΙ ΤΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΟΣΑ. ΣΥΝ ΦΥΣΙΚΑ ΟΤΙ ΑΝΑΚΑΤΕΥΕΤΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΙΖΕΣ, ΜΕ ΤΙΣ ΚΑΤΣΑΡΟΛΕΣ, ΜΕ ΣΦΟΥΓΓΑΡΙΣΤΡΕΣ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΜΕ ΟΤΙ ΑΛΛΟ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΟΥ. ΜΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΜΑΣ ΕΧΕΙ ΦΕΡΕΙ ΣΕ ΕΚΤΟΣ ΕΑΥΤΟΥ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΜΕΝΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΥΖΥΓΟ ΜΟΥ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΛΗΞΕΙ ΝΑ ΜΑΛΩΝΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ. ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΡΙΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΖΩΗ ΝΑ ΕΧΟΥΝ. ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ, ΚΑΙ ΕΜΕΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΖΗΤΑΜΕ. ΚΑΤΙ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ. Η ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΜΑΣ, ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΦΗΝΕΙ ΧΡΟΝΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΓΙΑ ΜΕΝΑ ΚΑΙ ΕΚΕΙΝΗ. ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΦΥΣΙΚΑ, ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ, ΦΤΑΙΤΕ ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ, ΠΟΥ ΔΙΝΕΤΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΕΛΕΙΤΕ ΤΟΥΣ ΣΥΖΥΓΟΥΣ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ, ΕΚΝΕΥΡΙΣΜΟ ΚΑΙ ΦΑΓΩΜΑΡΑ. ΑΛΛΑ ΣΕ ΑΥΤΟ, ΜΟΝΟ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ ΚΑΤΙ. ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
geia sou!kai egw exw ena paidaki 3xronwn arketa zwiro kai mporw na pw ligo kakomathymeno...apo tin koilia mou fainotan oti tha einai yperkinitikos. kai egw sxedon moni mou ton megalwsa giati emena makrya apo tous goneis mou kai o antras douleuei se epoxiaki douleia kai katalavaineis...ase kai pou eixe nootropia oti i gynaika prepei na ta kanei ola...petherika eixa konta alla kalytera na min tous eixa.to kako einai oti eptha epiloxia katathlipsi kai ola mou ftaigan kai ksespousa sto mwro otan tsakwnomoun me ton antra mou.den asxoliotan katholou me to mikio.Eutyxws allaksan ligo ta pragmata giati ekatsa kai tou milisa tou antra mou kai ton paizei kai tha ton ntysei...ton piga kai paidiko kai iremise ligo.to mono kako einai otan eimai spiti kai kanw douleies kai den ton paizw kanei xamos sto spiti..
geia sas!!!!exw ena gio 3,5 xronwn einai oxi apla zwhros einai ola auta pou lete gia ta paidakia sas k alla tosa!!!!apo polu mikros espage pragmata fwnaze k alla diafora pou sigoura tha ta kserete!!!omws twra teleuaia to exei para kanei.....exw allo ena paidaki k isws thn zhleuei.na fantasteite eixe mathei na kanei kaka k tsisa sthn toualeta k edw k 5 meres katouriete panw tou k kanei k kaka tou (panw tou).den kserw ti na kanw>>oti tou pw leei den thelw.ton phra me to kalo ton phra k me to agrio alla tipota....gia paradeigma shmera phgame volta (h mikrh o mikros egw k o mpampas tous)fugame apo to spiti 20:30 k 20:50 eimastan sto spiti.phgame se mia plateia k autos arxise na ksaplwnei katw phgene k kathotan me agnwstous se alla pagkakia k genikws enoxlouse!!otan tou eipame na fugoume ekei na deite ti egine..arxise na sklhrizei epefte katw k xtupiotan k genika ekane san usteriko..drama h katastash!!!me neuriazei afantasta einai auto pou eipate mou vgazei ton kako mou eauto!!fusika ton latreuw alla den antexw k etsi!ti na kanw?????pws na to xeiristw????ton vazw timwria k eimai austhrh mazi tou alla den xampariazei autos.ton lupamai otan ton mallwnw k klaiw (oxi mprosta tou).o mpampas tou me steirizei apoluta!!den thelw opou phgainei na ton antimetopizoun asxhma k diaforetika!!!einai ta 2 mou paidakia o kosmos mou olos....sas euxaristw!!!!!
μπορεί ο δικός σου να είναι ζωηρός, ο δικός μου είναι Ο ΖΩΗΡΟΣ. έχουμε να κοιμηθούμε, συνβρεθούμε σαν άνθρωποι, φάμε, ξαπλώσουμε, χαλαρώσουμε,κ.ά. εδώ και 3ήμισυ χρονάκια. παρ' όλα αυτά, δεν θα τον άλλαζα με τίποτε στον κόσμο. λατρεύω την φασαρία του, την φωνή του κάθε του κίνηση και τον θαυμάζω, γιατί κατέχει θέση ισχύος, ώστε να μπορεί να κάνει και να λέει και να επιμένει σε ό,τι του κατέβει. δεν θα παραμείνει παιδί για πάντα και όχι δεν θέλω να τον κλείσω μη δημιουργικά σε παιδικό σταθμό - και να ξέρεις πως είμαι μια πολύ ψαγμένη και σχολαστίκα μαμά. το θέμα είναι ότι η κοινωνία που ζούμε, ο τρόπος και ο κόσμος γύρω μας, βγάζει προβληματικό και υπερικινητικό κάθε υγιές ψυχή τε και σώματι παιδί. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΕΤΣΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ και ρώτα όποιον σοβαρό και αξιόλογο παιδίατρο και παιδοψυχολόγο θελήσεις! για την ακρίβεια, μέσα απο τον υπέροχο σαματατζή γιο μου έμαθα ένα σωρό πράγματα, γιατί το θέμα είναι να βλέπεις μέσα απο την ζωή και τα πράγματα που σου έρχονται τι μπορεί να σε διδάξουν. εμένα λοιπόν μου έμαθε να προβάλω την γνώμη μου άφοβα, να μην έχω ταμπού, να μην λέω "σςςς!" και "μη" και "όχι!" Να μην λατρεύω το σαψαλάκι κοριτσάκι της γειτόνισας που μιλάει σαν γατί και προσπαθεί να αρέσει σε όλους. μου έμαθε να είμαι ο εαυτός μου, να ζω με τις δικές μου συνθήκες και όχι με αυτές των γύρω. είμαι σίγουρη ότι λατρεύεις το παιδί σου, απλά πρέπει να μάθεις να παίρνεις τα μαθήματα που σου δίνει και το μάθημα μιας μαμάς μικρού Νέρωνα είναι η πλήρης απελευθέρωση απο τις κοινωνικές ηλιθιότητες και καθωσπρεπισμούς. πράγματι, αφέσου στην δίνη των δικών του ρυθμών και απόλαυσε την ελευθερία σου. για να είμαι ειλικρινής, είμαι φανατική αγορομάνα και δεν θα άλλαζα τον δικό μου τον Ντένι τον Τρομερό με κανένα χαμηλών τόνων συγκαταβατικό παιδάκι. είμαι δε τόσο πορωμένη που όταν βλέπω παιδί τέτοιων τόνων, το κοιτάζω κι αναρωτιέμαι χωρίς να το θέλω και φυσικά χωρίς να χρειάζεται, αν είναι φυσιολογικό να μην απολαμβάνει στο έπακρο την απόλυτη ελευθερία της παιδικότητας που δεν θα τύχεινα συναντήσει ποτέ, καθώς όσο θα μεγαλώνει θα γνωρίσει σαφέστατα την τυποποίηση, την κοινωνικοποίηση- για την οποία μας τα έχουν κάνει τσουρέκια! ευχαριστώ και μην με δαγκώσετε μανούλες ήσυχων μωρών, απλά προτιμώ να έχω τριακόσιες τριάντα τρεις χιλιαδούλες σαταναδάκια, παρά μωράκια ήπια. μετά την εμπειρία μου, τα περνώ για αφύσικα. ζητώ έτσι κι αλλιώς συγνώμη και φυσικά... ΖΗΤΩ Η ΠΑΙΔΙΚΟΤΗΤΑ!
ifistar τέλειο το σκεπτικό σου!!!! πολύ μου άρεσε η προσέγγισή σου, χαμογέλασα και βούρκωσα... θα έχω στο μυαλό μου τα λόγια σου μεγαλώνοντας τον δικό μου μικρό ταλιμπάν!
Ολα ξεκινανε απο το γεγονος οτι εισαι μονη σου.Εχω ακριβως το ιδιο προβλημα.Εναν συζυγο που λειπει αρκετο καιρο απο το σπιτι,που οταν ειναι δεν επιβαλλει καμια πειθαρχια στο παιδι,λιγο και η δικη μου αδυναμια απεναντι στο αγορακι μου...οδευουμε προς την καταστροφη!!!ΑΛΛΑ....βρηκα τροπο και σωθηκα.Ομοιοπαθητικη.Με εχει βοηθησει παρα πολυ με την συμπεριφορα του μικρου.Σκεψου το!
Είναι απίστευτο διαβάζοντας την ιστορία σου είναι σαν να περιγράφεις τη ζωή μου ακριβώς όμως με την μόνη διαφορά ότι εγώ είμαι 35 και δεν έχω τον μπαμπά μου κοντά μου οπότε δεν έχω βοήθεια ούτε από εκεί...συμβουλή δεν μπορώ να σου δώσω γιατί δυστυχώς είμαι στην ίδια πελαγωμένη θέση και μέσα στον πανικό με τον 3χρονο γιό μου το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι σε καταλαβαίνω και σε νοιώθω απόλυτα..καλό μας κουράγιο.....
ΕΧΩ 1 ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΡΙΩΝ ΧΡΟΝΩΝ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΕΚΕΝΕ ΣΧΕΔΟΝ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΝ ΕΠΕΡΝΑ ΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΚΟ ΤΙΠΟΤΑ ΗΘΕΛΕ ΝΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟ ΔΙΚΟ ΤΗΣ ΕΠΕΦΤΕ ΚΑΤΩ ΕΚΛΕΓΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΕ... Η ΛΥΣΗ ΗΤΑΝ ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΝΟΩ ΤΗΝ ΑΦΗΝΑ ΕΚΛΕΓΕ ΜΕΧΡΙ ΠΟΥ ΤΗΣ ΠΕΡΝΑΓΕ Κ ΕΤΣΙ ΤΟ ΞΕΠΕΡΑΣΑΜΕ ΑΥΤΟ. ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΣΗΚΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΤΗΝ ΕΒΑΛΑ ΤΙΜΩΡΙΑ 5-10 ΦΟΡΕΣ Κ ΤΟ ΚΑΤΑΛΑΒΕ... ΓΙΑ ΝΑ ΠΩ Κ ΤΗΝ ΑΛΕΙΘΕΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΜΟΥ ΤΑ ΕΜΑΘΕ Η ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΠΟΥ ΠΗΓΑΜΕ ΓΙΑΤΙ ΑΛΙΩΣ ΑΚΟΜΑ ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΙΧΑΜΕ... ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΣΤΑ ΛΕΕΙ Η ΚΑΘΕ ΦΙΛΗ ΣΟΥ Κ ΑΛΛΙΩΣ ΝΑ ΣΤΑ ΛΕΕΙ ΜΙΑ ΕΙΔΙΚΟΣ.... ΕΧΕΙ ΔΙΑΦΟΡΑ!!!! NA ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΙ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΘΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΤΙ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΕΡΟΝΤΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΜΕ ΕΣΕΝΑ... ΑΝ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΙΑ ΓΝΩΜΗ ΕΙΔΙΚΟΥ ΝΑ ΞΕΡΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΑ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑ ΕΧΟΥΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟΥΣ Κ ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΑ ΠΑΣ ΙΔΙΟΤΙΚΑ...
ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ ,ΠΗΓΕΝΕ ΜΑΖΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΎΖΥΓΟ ΤΟ ΠΑΙΔΊ ΣΕ ΕΝΑΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ,ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΥΠΕΡΚΙΝΗΤΙΚΟΤΙΤΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΝ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ Κ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΤΗΣ ΣΧΕΣΗΣ ΤΟΥ Κ ΣΤΗΣ ΔΙΑ-ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΤΟΥ ΣΧΕΣΕΙΣ.
Αν πας σε καποιον ειδικο ΜΗΝ ΠΑΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ. Να πατε και οι δυο γονεις και να παραθεσετε το θεμα σας μαζι. Προσπαθησε να μιλησεις με τον αντρα σου να εχετε κοινη πορεια πλευσης γιατι ειναι φανερο οτι το παιδι ειναι μπερδεμενο και πεοφανως αυτος ειναι ο λογος που φερεται ετσι. Δοκιμασε να τον βαζεις "τιμωριες" ή να του στερεις δικαιωματα που ειχε μεχρι τωρα. Να εισαι σοβαρη οταν του μιλας (δεν χρειαζονται φωνες) και να τον κοιτας στα ματια και να κατεβαινεις στο υψος του. Καταλαβαινει πολλα περισσοτερα απο οσο νομιζεις. Πατα ποδι και στους γυρω σου να ακολουθουν την δικη σου τακτικη. Νομιζω οτι αν αρχισεις να του θετεις πραγματικα ορια θα γινει πιο υπακουος. Κι εγω εχω πολυ ζωηρο παιδι αλλα απο την αρχη ακολουθουσα αυτη την τακτικη και τωρα ειναι 4 μπορει να ειναι πολυυυυυυ ζωηρος αλλα ακουει γιατι ξερει πως δεν εχει αλλη επιλογη!
H αληθεια ειναι οτι δεν ειναι κ λιγο αυτο που περνας, κ μαλιστα μονη σου!Σε νιωθω,γιατι κ ο γιος μου[3 ετων], αρκετες φορες μου βγαζει τον κακο μου εαυτο!Αυτο που αντιλαμβανομαι εγω, με την λιγη πειρα που εχω ως μαμα,ειναι οτι το μικρο σου εκτος απο υπερκινητικος,ειναι κ επιθετικος!Μην παλευεις μονη σου κ προπαντων,μην ριχνεις ευθυνες στον εαυτο σου!Στη θεση σου, θα εβλεπα εναν ειδικο,ειναι πιο αποτελεσματικο!Κ σε καμια περιπτωση δεν σημαινει,πως το παιδακι σου ειναι τρελο!Κ το λεω αυτο,γιατι ολο κ καποιος αμορφωτος θα πεταξει την πατατα του!Υπομονη κ θαρρος!!!
Γεια σου !! Επειδη και εγω εχω ενα γιο ζωηρο στα 2.5 και μια κορουλα στα 3.5 σε καταλαβαινω απολυτος, μπορω να πω οτι η τιμωρια και η σταθεροτητα σε ολα, δηλαδη αν απειλω κατι θα το κανω οπου και να ειμαστε, και οτι υπαρχουν συνεπειες σε ολα καλα και κακα, αλλα αυτο που με βοηθαει παρα παρα πολυ ειναι να βλεπω την ''Νταντα Πρωτον Βοηθηων"" στο ΣΚΑΙ τα μεσημερια, μου δινει τεχνικες για το παιδι και για μενα, και επειδη ξεχναω προσπαθω να το βλεπω συχνα !!! ΛΟΛ υπομονη ολοι μου λενε οτι θα περασει, για να δουμε !!
ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ!ΣΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΣΟΥ ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΝΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΠΑΙΔΙ!!!ΕΓΩ ΕΧΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΟΤΙ ΕΚΤΟΣ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΖΩΗΡΟΣ ΚΑΙ ΑΤΙΘΑΣΟΣ ΚΑΝΕΙ ΣΥΝΕΧΩΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΕΠΙΚΥΝΔΥΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ.ΕΝΩ ΣΕ ΓΕΝΙΚΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΠΟΝΟΨΥΧΟ ΠΑΙΔΙ,ΚΑΠΟΙΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΛΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΑΤΑΣ ΕΝΑ ΚΟΥΜΠΙ ΚΑΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ!ΔΕΝ ΕΧΩ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΟΤΕ ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΚΑΙ ΕΧΩ ΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΕΘΟΔΟΥΣ!!!!ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ (ΟΧΙ ΠΑΝΤΑ!!!)ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΜΙΛΗΣΩ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΩ ΣΤΟ ΦΙΛΟΤΙΜΟ.ΧΘΕΣ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΟΥ ΕΙΧΕ ΚΑΝΕΙ,ΞΑΠΛΩΣΕ ΣΤΟ ΧΑΛΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΟΤΑΝ!ΤΟΝ ΣΗΚΩΣΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΚΑΛΟ ΘΑ ΗΤΑΝ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΘΑ ΕΧΕΙ ΝΕΥΡΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ,ΝΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΙΡΝΩ ΜΙΑ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΟΛΑ ΘΑ ΠΕΡΝΑΝΕ!ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΜΕ ΠΗΡΕ ΑΓΚΑΛΙΑ ΚΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΗΡΕΜΗΣΕ!ΒΕΒΑΙΑ ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΘΑ ΠΙΑΣΕΙ ΚΑΙ ΑΥΡΙΟ.....!!!ΠΟΛΛΟΙ ΜΟΥ ΛΕΝΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΦΑΣΗ ΚΑΙ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ,ΑΛΛΟΙ ΟΤΙ ΕΠΕΙΔΗ ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΑΚΟΜΑ ΚΑΛΑ!ΕΓΩ ΠΑΛΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΤΙ ΝΑ ΥΠΟΘΕΣΩ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΠΟΛΛΑ!ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ ΝΑ ΠΡΟΣΘΕΣΩ ΕΠΙΣΗΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΤΟΝ "ΜΑΛΩΝΕΙ",ΑΛΛΑ ΠΑΡΟΛΑ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΠΙΣΩ ΜΟΥ(ΟΥΤΕ ΤΟΥΑΛΕΤΑ ΔΕΝ ΠΑΝΩ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΠΙΑ!!!)ΚΑΙ ΜΕ ΚΟΝΤΡΑΡΕΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ...!ΙΣΩΣ ΝΑ ΦΤΑΙΕΙ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΖΩΔΙΟ!ΚΡΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ...!!!(ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΣΧΟΛΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΖΩΔΙΟ....!!!)ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΖΩΗΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ,ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΟΥΝ ΣΥΝΤΟΜΑ ΚΑΙ ΥΠΟΜΟΝΗ ΤΙ ΑΛΛΟ....!!ΑΝ ΚΡΙΝΩ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ,ΠΟΥ ΜΙΚΡΗ ΗΜΟΥΝ ΔΙΑΟΛΑΚΙ(ΑΠ'ΟΤΙ ΛΕΕΙ Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ)ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΕΓΙΝΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΙΔΙ,ΑΥΤΟ ΕΥΕΛΠΙΣΤΩ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΜΟΥ,ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΜΕ ΤΡΕΛΑΙΝΕΙ ΑΛΛΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ....!!!!
Κι εμένα είναι πολύ ζωηρός, αλλά πάρα πολύ, δεν κάθεται πουθενά 5 λεπτά,αλλά, εγω δεν τον εχω παει ακόμα παιδικό σταθμό και δεν ξερω πως θα αντιδράσει.Όμως πάμε συχνά στον παιδότοπο όπου τσακώνεται και κάποιες φορές χτυπάει και τα άλλα παιδάκια. Οι κοπέλες που είναι εκεί μου είπαν οτι φταίει το γεγονός οτι είναι μόνος του και οτι όλο το πρωί κάθεται με την κοπέλα που τον φυλάει.Βέβαια φταίει και το γεγονός οτι ο πατέρας μου του λέει αν σε χτυπήσουν να τους χτυπήσεις και εσυ...... Τον αγαπώ πάρα πολύ και το εκμεταλευέται αυτό, δηλαδή τον μαλλώνω και μετά απο 5 λεπτά του δίνω φιλάκια, όπως καταλαβαίνεις είναι πολυ δύσκολο.... Εγω απλά θα σου έλεγα να δείξεις περισσότερο υπομονή και ψυχραιμία και να κάνεις άλλη μια συζήτηση με τον σύζηγο σου!!!όσο αυτό είναι εφικτό.
Καταρχήν ο μπαμπάς πρέπει να λαμβάνει θέση και να προσπαθήσετε μαζί να τον ηρεμείτε.Όταν το παιδί έχει αντιληφθεί ότι μπορεί να κάνει με τον μπαμπά ότι θέλει και ότι εσύ είσαι η "κακιά" που το μαλώνει και φωνάζει τότε εννοείται ότι όσο περνάει ο καιρός θα χειροτερεύει. Επειδή και εμένα το παιδάκι μου είναι υπερκινητικό και αντιμετωπίζω προβλήματα μπορώ μόνο να σου πω πως το αντιμετωπίζω εγώ, μετά την συζήτηση που είχα με την παιδοψυχολόγο του σχολείου. Καταρχήν ακολουθούμε όλοι την ίδια τακτική όταν το παιδί κάνει ζημιά ή παραφέρεται. Δηλαδή του δίνω 2 προειδοποιήσεις (ήρεμα πάντα) ότι άμα συνεχίσει θα δεχτεί τις συνέπειες. Αν δεν ηρεμήσει τότε μπαίνει η τιμωρία. Συνήθως είτε του παίρνω το αγαπημένο του παιχνίδι, είτε τον βάζω στο δωμάτιο του μόνο του χωρίς παιχνίδια για 10 λεπτά. Φυσικά από τη στιγμή που αναγκάζεσαι να το βάλεις τιμωρία, είσαι αμείλικτη, γιατί αν καταλάβει ότι με το κλάμα ή με φωνές μαλακώνεις τότε την έβαψες. Εννοείται ότι πρέπει και ο μπαμπάς να το ακολουθεί αυτό. Αφού το παιδί ηρεμήσει και περάσει η χρονική διάρκεια της τιμωρίας, τότε το συζητάς μαζί του και του εξηγείς τον λόγο που τιμωρήθηκε και φυσικά ότι αν δεν συμμορφωθεί θα ξανατιμωρηθεί. Οι αγκαλιές και τα χάδια από τον οποιοδήποτε κατά την διάρκεια της τιμωρίας, απαγορεύονται. Πάντως να ξέρεις ότι ακόμα και όταν το τιμωρείς το παιδί πρέπει πάντα να είσαι ήρεμη και να συζητάς. Τα υπερκινητικά παιδιά χρειάζονται ήρεμο περιβάλλον και φυσικά δραστηριότητες. Στην δική μας περίπτωση πάντως βοήθησε αρκετά αυτό, καθώς είχα και εγώ θέματα και στο σχολείο και στο σπίτι. Πάντως πρέπει σίγουρα να ηρεμήσεις. Οι φωνές δεν βοηθάνε καθόλου σε αυτές τις περιπτώσεις. Ελπίζω όλα να πάνε καλά.
Μη φοβάσαι, δεν είσαι η μόνη, κι εγώ συμπάσχω... Η κόρη μου είναι σχεδόν 16 μηνών και από τις πρώτες στιγμές της ζωής της ήταν ένα πολύ νευρικό πλάσμα. Δεν κάθισε ποτέ σε καρότσι, σε καρεκλάκι, στο αυτοκίνητο...ΠΟΥΘΕΝΑ, από βρέφος!!!! Τώρα είναι τρομερά γκρινιάρα, απαιτητική, ανυπόμονη και τελευταίως έχει γίνει πολύ βίαιη. Δαγκώνει, φωνάζει, χτυπάει κλπ κλπ. Περιττό να σου πω ότι νιώθω όπως εσύ, ώρες ώρες η απελπισία μου κορυφώνεται... Επίσης ο σύζυγος στην κοσμάρα του! Ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το χειριστώ και δε νομίζω ότι ο τρόπος διαπαιδαγώγησης μπορεί να αλλάξει και πολλά (π.χ. μάλωμα, τιμωρίες και τέτοια), ίσως είναι χειρότερα γιατί μπορεί έτσι να καταπιεστεί πολύ το παιδί και αργότερα να ξεσπάσει με πολύ άσχημο τρόπο. Δεν ξέρω... κι εγώ σκέψεις κάνω... Έχω σκεφτεί να πάω σε ομοιοπαθητικό μήπως και δω κάποιο αποτέλεσμα γιατί έχω ακούσει γενικά ότι βοηθά σε τέτοιες περιπτώσεις. Έτσι κι αλλιώς κακό δεν πρόκειται να της κάνει... Αν δεν πιάσει κι αυτό...θα δούμε... Υπομονή και ψυχραιμία!
Κορίτσι μου, θα σου πρότεινα να επισκεφτείς κάποιον ειδικό! Η συμπεριφορά του είναι κραυγή για προσοχή... έστω και αρνητική... Εάν τα οικονομικά είναι περιορισμένα, κοίτα τον ασφαλιστικό σου φορέα αν παρέχει τέτοιου είδους συνεδρίες έστω και με συμμετοχή! Στα λέω αυτά γιατί κι εγώ αντιμετώπισα αρχικά ένα θεματάκι με το μεγάλο μου όταν πήγαινε προνήπιο... ήταν αρκετά υπερκινητικός και ζωηρός στο παιχνίδι του... Τώρα κάνει 1,5 χρόνο εργοθεραπείες και ακούω μόνο τα καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς που έχει! Και το ίδιο θα γίνει και με το δικό σου! Δώστου χρόνο να ωριμάσει και θέσε από τη αρχή τους κανόνες όχι μόνο στο παιδί σου... αλλά και στους άμεσους συγγενείς σου...Να ξέρεις πάντως πως δεν είσαι η μόνη που αντιμετωπίζεις τέτοιο θέμα... Καλή επιτυχία!
κοπελιά μου σε καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΑ!!! Αντιμετωπίζω μία παρόμοια κατάσταση με την κόρη μου η οποία είναι 20 μηνών και έχει τον ίδιο χαρακτήρα με τον γιο σου. Δεν την έχω πάει ακόμη στον παιδικό σταθμό αλλά στις κούνιες όταν πηγαίνουμε πάντα θα δαγκώσουμε κάποιο παιδάκι είτε από χαρά είτε από νεύρα. Επειδή δουλεύω σε βιβλιοπωλείο και ευτυχώς διαθέτουμε πολλά βιβλία ψυχολογίας, βρήκα κάποιο το οποίο αντιστοιχεί στα παιδιά μας και με έχει βοηθήσει πολύ. Αν έχεις την δυνατότητα αγόρασέ το και σου εύχομαι ολόψυχα να σε βοηθήσει και εσένα να κατανοήσεις την συμπεριφορά του παιδιού σου. Το βιβλίο λέγεται ΟΤΑΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΕΙΣΜΩΝΟΥΝ του Dr. Jan-Uwe Rogge εκδόσεις Θυμάρι.
Αγαπητή μου φίλη το πραγματικό πρόβλημα ξεκινάει δυστυχώς από τον σύζυγο σου και απλά καθρεφτίζεται στην συμπεριφορά του παιδιού σας. Αν οι γονείς δεν έχουν κοινή πολιτική και αντιμετώπιση στο παιδί τους αυτά τα προβλήματα δημιουργούνται.Χρειάζεται καθοδήγηση από κάποιον ειδικό που θα τον επιλέξει ο ίδιος ή και οι δύο μαζί.Επείδη όμως ο Έλληνας δεν πάει εύκολα σε ψυχοθεραπευτή ίσως αναγκαστείς να πας μόνη σου για να μάθεις πως να χειριστείς την κατάσταση με επιτυχία.Δεν ξέρω και σε ποιά πόλη είσαι για να σου συστήσω κάποιον ΑΝ ΚΑΙ Η ΓΝΏΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΞΕΙΣ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΑΥΤΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΤΟ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΕΙΣ.Δεν ειναι κακός ο σύζυγός σου απλά πρέπει να μάθει να είναι γονιός και να βάζει όρια.Συμφωνά με την ατελίωτη αγάπη αλλά και εγώ μάνα είμαι και σε καμία περίπτωση δεν θα δεχόμουν χλευασμό από το παιδί μου ή επιθετική συμπεριφορά.Χωρίς φωνές , χωρίς βία υπάρχουν συνέπειες για τις πράξεις των παιδιών.Σε καμία περίπτωση δεν ευθύνεται το παιδάκι σας, είναι το στάδιο που δοκιμάζει τα όρια του και τα δικά σας.
Καταρχάς ένα παιδάκι τόσο υπερκινητικο χρειάζεται ν το κουραζεις κ ν τ εξαντλεις κ ν το απασχολεις με δραστηριότητες... Εγώ πιστεύω πως αναζητά την προσοχή μήπως εισαιπολυ απασχολημενη κ πιεσμενηβωστε ν το δεις; Χρειάζεται Απο κοινού αντιμετώπιση επιβράβευση κ ν το παρακινητε να κάνει κάτι σωστό! Ένας πίνακας μ δουλειές είναι μια Καλη ιδέα να μάθει ν συνεργάζεται μέσω δραστηριοτήτων ! Κοψε τα μη κ δειξε του τι επιτρέπεται
νομιζω πως θα πρεπε ηδη να χεις παει σε ειδικο,.προφανως υπαρχει κενο στο πως αντελαμβανεται μερικα πραγματα και αυτο δεν σημαινει οτι εχει κατι ετσι;.υπαρχει θεμα νομιζω στην επικοινωνια σας και στο θεμα των οριων .και μη σε παιρνει απο κατω .ολες μας ,αλλες πολυ αλλες λιγο περναμε τα ιδια σχεδον πραγματα.ειναι νωρις ακομα και ολα διορθωνονται.
ποσο σε καταλαβαινω κοπελα μου.εμεις δεν εχουμε φτασει σε τετοιο σημειο αλλα και ο δικος μου ειναι πολυ ζωηρος.εχθες μαλιστα σηκωσε και το χερι του να μας χτυπησει.με τα αλλα παιδακια ειναι ηρεμος με μας εχει το προβλημα και κυριως μαζι μου.σημερα που μιλησα με τη δασκαλα του μου ειπε οτι ειναι η ηλικια που αρχιζει και γινεται επιθετικος.ειναι σχεδον 21 μηνων.μου ειπε να το συζητησω με τη ψυχολογο του σχολειου και αυτο θα κανω.μιλα και συ με καποιον ειδικο.καλο θα σου κανει και σενα να μιλησεις με καποιον ανθρωπο.
ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙΣ ΚΑΠΟΙΟΝ ΠΑΙΔΟΨΥΧΟΛΟΓΟ,ΚΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΕΚΑΝΑ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ.ΑΥΤΟΣ ΘΑ ΣΟΥ ΠΕΙ ΜΕΡΙΚΑ ΚΟΛΠΑΚΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΣΟΥΝ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΣΟΥ ΠΑΙΔΙ.ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΜΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥ ΜΠΑΜΠΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΟΥ (ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Π ΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΟΥΝ ΟΙ ΠΑΤΕΡΑΔΕΣ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΕΧΕΙ ΚΑΙ ΕΥΘΥΝΕΣ,ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ)
στο σχολειο οι δασκαλες πως τον αντιμετωπιζουν? εχω κ εγω ενα πολυ ζωηρο παιδι αλλα δεν κανει ζημιες. φυσικα κ προσπαθησε κ να μου φωναξει κ να σπασει και...και...και....τον αντιμετωπισα παντα με ψυχραιμια εως κ αδιαφορια...μεχρι την ηλικια των 4-5 χρονων θεωρω πως ειναι λιγο δυσκολο το να κανεις κουβεντα, πρεπει με καποιον τροπο να τους πουμε αυτο ειναι κ τελος. εμενα μεχρι στιγμης η αδιαφορια μου κ η ηρεμια μου εχει βοηθησει πολυ. ελπιζω να βρεις κατι χρησιμο στα λογια μου, παραλληλα θα ελεγα πως θα μπορουσαν να βοηθησουν κ οι δασκαλες. οταν ορμαει να δαγκωσει σε τι φαση ειναι? μηπως θελει να κοιμηθει? μηπως να φαει? μηπως φταιει κατι αλλο κ οχι οτι θελει να επιτεθει στα παιδακια. συζητησε το μαζι τους να δεις τι προτεινουν. ολα να πανε καλα ευχομαι
Είναι σίγουρο οτι εχεις κουραστει! Μηπως αν δεν το έχεις κάνει ήδη να δεις καλύτερα έναν ειδικό να σε συμβουλευε εκεινος ποια ακριβως πρεπει να είναι η στάση σας απέναντι στο παιδί;