Η Νίκη του Χριστού

Το όνομά της είναι Vitoria de Christo (Νίκη του Χριστού) και είναι 21 μηνών.

Όταν η μαμά της ήταν έγκυος 12 εβδομάδων, ο υπέρηχος έδειξε ότι το μωρό τους, το πρώτο τους μωράκι, αντιμετώπιζε ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα: την ακρανία. Το κρανίο του μωρού δεν ήταν ολοκληρωμένο, έλειπε το πάνω μέρος, τόσο σε οστό, όσο και σε δέρμα. Ο εγκέφαλός του ήταν εκτεθειμένος και μπορούσε να καταστραφεί τελείως λόγω της επαφής του με το αμνιακό υγρό (ανεγκεφαλία).

Τους είπαν ότι δεν πρόκειται να ζήσει, ότι θα πέθαινε αμέσως μετά τη γέννησή του και τους πρότειναν να ζητήσουν από το δικαστήριο το δικαίωμα να διακόψουν την κύηση. Αν επέλεγαν να κρατήσουν το μωρό, δεν υπήρχε καμία εγγύηση ότι η εγκυμοσύνη θα έφτανε τις 38 εβδομάδες, το μωρό μπορεί να μην άντεχε, ενώ η μαμά θα αντιμετώπιζε δυσκολίες και έναν δύσκολο τοκετό.

Οι γονείς πίστεψαν ότι ο Θεός θα άλλαζε τη θανατική καταδίκη του μωρού τους και θα τους έδινε ένα θαύμα. Αν το μωρό τους επιζούσε του τοκετού, τότε θα παρακαλούσαν κάθε μέρα τον Θεό για ένα θαύμα και θα έδιναν στο παιδί τους όλη την αγάπη του κόσμου. Όταν έμαθαν ότι είναι κοριτσάκι, διάλεξαν το όνομά της: Vitoria de Christo, η νίκη του Χριστού.

Αποφάσισαν να μην θρηνήσουν: όσο υπήρχε ζωή, θα γιόρταζαν. Αποφάσισαν να αγαπήσουν το παιδάκι τους με τον ίδιο τρόπο που ο Χριστός αγαπάει αυτούς προσωπικά και χωρίς όρους, χωρίς απόρριψη, χωρίς φόβο. Η μικρή μεγάλωνε μέσα στην κοιλιά και κλωτσούσε κάθε μέρα τη μαμά της, η εγκυμοσύνη ήταν πολύ καλή, χωρίς κανένα πρόβλημα. Η μαμά ήταν πιο χαρούμενη από ποτέ. Λίγο πριν γεννηθεί αγόρασαν τα καλύτερα πράγματα για το μωρό τους.

Η Vitoria de Christo γεννήθηκε στις 13 Ιανουαρίου 2010, 38 εβδομάδων, με καισαρική τομή. Ζύγιζε 1.785 γραμμάρια και είχε ύψος 38 εκατοστά. Αμέσως μπήκε στην εντατική.

Προς έκπληξη όλων, η ζωή της δεν τελείωσε εκεί. Έμεινε μόνο 2 μέρες στη θερμοκοιτίδια και την τρίτη μέρα ήταν στο νοσοκομειακό κρεβατάκι, ανέπνεε μόνη της και άρχισε να πίνει γάλα από το μπιμπερό. Φυσικά και αντιμετώπισε δυσκολίες: λοιμώξεις, δυσκολία να βάλει βάρος και έτσι δεν μπορούσε να φύγει από το νοσοκομείο. Εξέπληξε τους πάντες με τη θέλησή της για ζωή.

Μετά από 4 μήνες στο νοσοκομείο, σκέφτηκαν να προχωρήσουν σε επέμβαση επανόρθωσης του κρανίου της. Ήταν υγιής και δυνατή, αλλά οι λοιμώξεις ήταν ακόμα μεγάλο πρόβλημα. Ήταν μια δύσκολη απόφαση, αλλά τελικά την πήραν. Επέλεξαν το χειρουργείο για να της προσφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής.

Η επέμβαση έγινε στις 19 Μαίου 2010 και ήταν επιτυχής. Ένα μήνα μετά, η Vitoria πήγε στο σπίτι της, υγιής και γεμάτη ζωή.

Οι γιατροί ακόμα δεν γνωρίζουν αν η Vitoria είναι ένα περιστατικό ανεγκεφαλίας ή κάτι διαφορετικό. Αν και χρησιμοποιούν τον όρο «ανεγκεφαλία», οι απόψεις διίστανται. Τους κάνει τεράστια εντύπωση ότι η μικρή επέζησε. Εφόσον, βέβαια, δεν μπορούν να καταλήξουν κάπου, ακόμα κανείς δεν ξέρει τι ακριβώς θα μπορέσει να κάνει στο μέλλον, αν θα μιλήσει ή αν θα περπατήσει.

Εκφράζει ήδη πολλά συναισθήματα, χαρά, θυμό, φόβο. ‘Εχει τις προτιμήσεις τις και η μαμά και ο μπαμπάς κάνουν τα πάντα για να διεγείρουν καθημερινά το μυαλουδάκι της.

21 μηνών πια η Vitoria.

Και όπως γράφουν οι γονείς της:

Θέλουμε να κάνουμε το κάθε δευτερόλεπτο της να αξίζει, να την αγαπάμε με όλη μας την καρδιά και να δείξουμε σε όλους πόσο πολύτιμη είναι η ζωή του κάθε παιδιού, ανεξάρτητα από το πόσο θα ζήσει ή τι αναπηρίες μπορεί να εμφανίσει. Αξίζει όλη την αγάπη και την αναμονή!

Διαβάστε για τη ζωή της Vitoria και της οικογένειάς της στο belovedvitoria.blogspot.com

Δείτε τα βίντεό της στο youtube.com/user/joanacroxato

Και μερικές σκέψεις δικές μου…

Έχω βρεθεί πολλές φορές σε συζητήσεις με θέμα «Τι θα κάνατε αν ο γιατρός σας έλεγε οτι το παιδί που κυοφορείτε έχει σοβαρό πρόβλημα υγείας, μπλα μπλα;«

Αν και δεν μπορείς να ξέρεις μέχρι να το ζήσεις (έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται), η αυθόρμητη απάντησή μου είναι «Θα το κρατούσα, no matter what«

Κάποιοι λένε, γιατί να φέρεις στον κόσμο έναν άνθρωπο που θα υποφέρει ή που δεν θα μπορεί να ζήσει «κανονικά»;

Define «κανονικά».

Προσδιορίστε μου τη λέξη «κανονικά» και μετά το ξανασυζητάμε.

Δεν μπορώ να μην δω τους γονείς τόσων παιδιών εκεί έξω… Παιδιά με αναπηρίες, με νοητική υστέρηση, παιδιά «διαφορετικά»… Δεν μπορώ να μην δω πόσο τα αγαπάνε, πόσο προσπαθούν για αυτά και για όλα τα άλλα παιδιά με παρόμοια προβλήματα.

Και ναι, κάποιους από αυτούς τους βλέπω πραγματικά ευτυχισμένους. Όχι απλά συμβιβασμένους, αλλά ευτυχισμένους. Το ότι κρύβεται ένα «Γιατί;» καθημερινά στην καρδούλα τους φαντάζομαι πως είναι απόλυτα δικαιολογημένο. Ίσως μαθαίνουν με τα χρόνια και αποδέχονται και αγαπούν αυτό το «Γιατί;»

Άλλωστε, ποιος εγγυάται ότι ο οποιοσδήποτε υγιής άνθρωπος με «κανονική» ζωή, δεν θα γίνει «διαφορετικός» μετά από π.χ. ένα ατύχημα;

Τελειώνει η αγάπη του γονιού τότε; Όχι;

Η άποψή μου είναι αυτή:

όσοι αισθάνονται ότι δεν θα τα βγάλουν πέρα, ας προχωρήσουν σε διακοπή της κύησης. 

Για μένα είναι ζωτικής σημασίας για το παιδί να είναι οι γονείς καλά. Αν δεν είναι, αν δεν μπορούν να το χειριστούν, τότε μάλλον δεν θα μπορέσουν να μεγαλώσουν καλά ένα τέτοιο παιδί.

Όσοι, όμως, αισθάνονται ότι μπορούν να τα καταφέρουν, ότι μπορούν να προσφέρουν όλη την αγάπη του κόσμου, ας το κρατήσουν. Ας του δώσουν ζωή.

Όλα πια δείχνουν πως αν αυτά τα «διαφορετικά» παιδιά μεγαλώσουν σε ένα όμορφο περιβάλλον, περιτριγυρισμένα από άπλετη αγάπη, τότε μπορούν να γίνουν θαύματα!

Κατανοώ, όμως και τις δυο πλευρές. Τις κατανοώ απόλυτα. 

Οι οικογένειες, όπως αυτή της Vitoria, είναι για μένα πηγή έμπνευσης. Μου δίνουν τροφή να σκεφτώ, να εκτιμήσω, να διορθωθώ.

Να ‘σαι καλά Vitoria!

Να είναι καλά όλα τα παιδιά του κόσμου!

Ενημέρωση: Η μικρούλα Vitoria έφυγε τελικά από τη ζωή σε ηλικία 2 1/2 ετών