Η γέννηση του μωρού μου έβαλε τέλος στη σχέση μου με τη μαμά μου
H ιστορία της Α.
Απο που να αρχισω την ιστορια μου και που να τελειωσω…
Με τον ανδρα μου παντρευτηκαμε πριν 5 χρονια. Ειναι Ιρλανδος. Εμεινα εγκυος λιγους μηνες μετα τον γαμο μας, χαμος, χαρες κτλ, οι γονεις μου ξετρελλαμενοι, οι δικοι του το ιδιο…
Ηρθε η ωρα, γεννησα. Ολα πηγαν καλα, δοξα τον Θεο, εκανα ενα πανεμορφο κοριτσακι. Εκει ηταν που αρχισανε τα προβληματα.… O ανδρας μου επρεπε να παει πισω στο Cork (την πολη του στην Ιρλανδια) για την δουλεια του, αλλιως θα τον απελυαν. Το σχεδιο ηταν, θα εμενα πισω ενα 3μηνο και μετα θα πετουσα και εγω για Ιρλανδια να αρχισουμε την ζωη μας εκει με το μωρακι μας. Ελα ομως που η μαμα μου ειχε αλλη γνωμη…..
Η μητερα μου ηταν παντα αυταρχικος ανθρωπος. Ειναι ο ανθρωπος που δεν μπορεις να συζητησεις μαζι του γιατι πολυ απλα, εαν δε συμφωνει με τις αποψεις σου, θα κανει τα ΠΑΝΤΑ για να σε μεταπεισει – και οταν λεω τα παντα εννοω συναισθηματικο εκβιασμο, θα σε γεμισει ενοχες, θα εκμεταλλευθει ΟΤΙ «οπλο» εχει στην διαθεση της για να κανεις αυτο που θελει και να πιστεψεις αυτο που θελει. Και δε θα σταματησει μεχρι να το πετυχει.
Ο ανδρας μου εφυγε μια εβδομαδα απο την μερα που γεννησα. Πηγα να μεινω στο σπιτι των γονιων μου μεχρι να ξεπεταχτει λιγο το παιδακι για να φυγουμε. Απο την πρωτη μερα αρχισαμε…. Eπαιρνα το μωρο να το νανουρισω και ερχοταν η μαμα μου και το αρπαζε απο τα χερια μου. Στην αρχη με καλο τροπο «Κατσε να σου δειξω….ετσι το κανεις.«
Mετα ομως, οταν ηθελα να το κανω εγω, δεν το εδινε. Οταν αρχισα να διαμαρτυρομαι και να της λεω θελω να το κανω εγω, επαιρνε το κλασσικο υφος συγκαταβατισμου και μουρμουριζε «Τι να κανεις και συ μωρε, μια σταλια σκ**ο…Ξερετε μηπως να κοιταζετε παιδια;«
28 χρονων ημουν….
Απο ενα σημειο και μετα, σταματησα να διαμαρτυρομαι. Ειχα και μια επιλοχεια καταθλιψη και οι ορμονες μου χορευανε κανονικα, δεν ειχα δυναμη να διαμαρτυρηθω αλλο και απλα αφεθηκα στην κατασταση οπως ηταν. Η μαμα μου σηκωνοταν να ταισει το μωρο το βραδυ, αυτη το αλλαζε, αυτη το νανουριζε, αυτη το εβγαζε βολτα, το εντυνε. Εγω, τιποτε. Θυμαμαι τον εαυτο μου τοτε και ημουν σαν φαντασμα, πραγματικα μου μιλουσαν και δεν ακουγα. Κοιταζα σχεδον ολη μερα το κενο και το μυαλο μου ηταν αδειο.
Ωσπου μια μερα, αποφασισα οτι αυτο ηταν, δεν πηγαινε αλλο. Καθησα με τη μαμα μου κατω και της ειπα οτι αυτο το παιδι ειναι δικο μου, επι βδομαδες τωρα φερεσαι σαν να εισαι η μαμα του. ΕΓΩ ειμαι η μαμα του. Σε παρακαλω, αφησε με να κοιταξω και να χαρω το μωρο μου.
Τι ηθελα και το ειπα…. Φωναξε τον πατερα μου απο την δουλεια του και αρχισε να φωναζει οτι εβαλα τον σατανα μεσα στο σπιτι μας, οτι ειμαι αχρηστη να φροντισω το μωρο και οτι δεν εκτιμαω την βοηθεια που μου δινει. Οτι αλλες κοπελες παρακαλανε να εχουν τετοια βοηθεια. Το τι ονοματα και το τι χαρακτηρισμους ακουσα, δεν περιγραφονται. Και σε ολα αυτα, ο πατερας μου (τον οποιο οπως ειπα, πηρε τηλεφωνο να ΑΦΗΣΕΙ τη δουλεια του για να ακουσει, ακουσον….) ειχε παθει σοκ, δε μπορουσε να μιλησει, κοιταζε μια εμενα, μια τη μαμα μου. Μολις τελειωσε την «ομιλια» της με κλαμα και οδυρμο, ο πατερας μου σηκωθηκε πανω, με κοιταξε και μου ειπε «Παμε, θελω να σου μιλησω μονη σου»
Φυγαμε, μιλησαμε, ενιωσα τοσο καλυτερα, μου ειπε πραγματα που τα σκεφτομαι και κλαιω απο χαρα. Ο καλος μου ο μπαμπας…..αχ αν δεν ειχα και αυτον, δε ξερω τι θα εκανα. Τελος παντων, την επομενη μερα, ο ιδιος μου πακεταρισε τις βαλιτσες μου και με εβαλε σε ενα ξενοδοχειο για ΜΙΑ μερα (μαζι με το μωρο μου φυσικα), επειδη μου ειχε βγαλει εισητηρια για Ιρλανδια ηδη και την επομενη μερα εφευγα, δεν ηθελε να περασω την νυχτα σε εκεινο το περιβαλλον, του σπιτιου μου μαζι με τη μαμα μου. Μου ειπε «Εγω πιθανοτατα εκανα λαθος επιλογη. Για δικους μου λογους, δε μπορει να αλλαξει τωρα, θα την υποστω. Δεν ηταν ομως δικη σου επιλογη και εσυ δεν εχεις κανενα λογο να την υποστεις και δε θα σ’ αφησω.«
Ηταν να μεινω μαζι τους 3 μηνες και δεν αντεξα πανω απο εναν. Εφυγα, χωρις να πω αντιο στη μαμα μου και, καλως ή κακως, δε το μετανοιωνω μεχρι σημερα. Πλεον ζω στο Cork, μαζι με τον ανδρα μου και την κορη μας και ειμαι ευτυχισμενη.. Δεν της εχω ξαναμιλησει απο τοτε. Ποτε δε τα πηγαιναμε καλα ετσι και αλλιως, απο τα παιδικα μου χρονια μεχρι και τη στιγμη που γινανε ολα αυτα, μεχρι και τωρα.
Ο χρονος θα δειξει αν πηρα την σωστη αποφαση να μη διατηρησω επαφες μαζι της. Με τον πατερα μου μιλαμε οσο συχνοτερα μπορουμε στο τηλεφωνο, ειναι το στηριγμα μου, τον λατρευω, ειναι τα παντα για μενα. Παντα μου λεει να της μιλησω, να προσπαθησουμε να τα ξαναβρουμε. Το λεει επειδη πρεπει να το πει, οχι επειδη το θελει πραγματικα. Ουτε εγω το θελω.
Η μητερα μου, καλως ή κακως, δεν αλλαζει. Και δε θελω το παιδι μου να μεγαλωσει με μια τετοια, εστω και εξωτερικη, επιρροη.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Τουλάχιστον έχεις την υποστήριξη του πατέρα σου! Δεν είσαι η μόνη που σου συμβαίνει αυτό!!, δυστυχώς υπάρχουν πολλές γιαγιάδες εκεί έξω που έχουν "ευνουχίσει" τις κόρες τους. Τα ίδια έπαθα και εγώ με την διαφορά ότι είχα και τον πατέρα μου αντιμέτωπο. Τους τοξικούς ανθρώπους τους κρατάμε μακριά ακόμα και αν αυτοί είναι ο μπαμπάς και η μαμά. Και κάτι τελευταίο, μην έχεις τύψεις που έφυγες μακριά γιατί αυτή πρώτα απ' όλα σε έδιωξε με την συμπεριφορά της. Φιλιά πολλά και να προσέχεις πάντα την ΔΙΚΗ σου οικογένεια.
ειναι σαν να ακουω την δικη μου ιστορια μονο που εμεις μενουμε κοντα κ επρεπε να την υποστω 40 μερες μεσα στο ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ να μου τα κανει αυτα.... κ οτι κ να ελεγα κ εκανα δεν εφευγε οσες φορες κ αν της ανοιξα την πορτα ... διοτι ελεγε οτι θα κανω κακο στο μωρο διοτι δεν ξερω να το κραταω κ θα το πνιξω κ αλλα τετοια κουλα.... η δικαιολογια της για να μην μ το δινει.... ουτε στο μεαιυτηριο δεν το πηρα αγκαλια δεν μαφησε ουτε να θηλασω το γαλα μ κοπηκε στις 22 μερες μονο του....οποτε ξερω ... καταλαβαινω κ σε νιωθω ξερω πολυ καλα πως ειναι να μεγαλωνεις με μια τετοια μανα .... κ δεν ειναι ωραιο ... κ γω περασα την επιλοχειο εξαιτιας της κ μενα μου ελεγε αλλες παρακαλανε να εχουν τετοια βοηθεια αλλα δεν την ηθελα την βοηθεια της .... να παρω αγκαλια το παιδι μου ηθελα ....οποτε σε καταλαβαινω .. παντα ετσι ηταν κ παντα ετσι θα ειναι εχω προσπαθησει να μιλησω μαζι της να το σταματησει αυτο δεν λεει να καταλαβαει οτι κανει κακο η συμπεριφορα της γιαυτην εχει παντα δικιο κ ολοι οι υπολοιποι αδικο ... τουλαχιστον εσυ εισαι μακρια κ ο εφιαλτης σου εχει τελειωσει δυστυχως ο δικος μου ακομα συνεχιζεται.... θα μου ηταν πολυ πιο ευκολο να καψω εντελως μαζι της τις επαφες αν δεν μεναμε καπως κοντα... το εχω κανει πολλες φορες αλλα παντα ερχοτανε κ ακαλεστη μετα απο καιρο .... οποτε λεω ναι ... γλυτωσες !!! Να'σαι παντα καλα κ να χαιρεσαι την κορουλα σου κ να στε παντα ευτυχισμενοι .
Μπορεί να έχεις δίκιο και η απόφαση να μείνεις με τον άντρα σου μακρία να είναι η σωστή. Όμως είναι η μαμά σου, αυτή που σε γέννησε και με όποια κουσούρια σε μεγάλωσε. Νομίζω ότι να της στερείς να βλέπει ή να ακούει το εγγόνι της είναι πολύ σκληρό και δεν αξίζει ούτε στο χειρότερο άνθρωπο στη γή. Στη τελική είσαι μακριά...πόσο κακό μπορεί να κάνει η κάποια επαφή με το εγγόνι της.
Αχ κοριτσακι μου, πως σε νιωθω... καλα εκανες και εισαι μακρια...απο μια τετοια κακη επιρροη ... κυριως πανω σου! Και οταν επιρεαζεσαι εσυ, επιρεαζονται κι οι αλλοι γυρω σου ! Δυστυχως τετοιοι ανθρωποι δεν εχουν συναισθηση του τι κανουν .... και αυτος ειναι ο λογος που δεν διορθωνονται ! Μιλαω εκ πειρας προσωπικης ... Να ειστε ευτυχισμενοι !
Εκανες πάσα πολυ καλα. Ηρεμησες και θα ειναι ήρεμη και η οικογενεια σου. Τα ιδια ηταν η γιαγιά μου. Κατέστρεψε τη Μαμα μου κι εκεινη με τον τροπο της εμένα. Τωρα που έγινα μαμα και καταλαβαίνω τι μπορει να κανει μια μάνα για το παιδι της εχω κόψει τα πολλα πολλα για να κρατησω ήρεμη την οικογενεια μου. Το παιδι και ο αντρας μου πανω απ όλους.
Μπραβο σου!!και εγω μια απο τα ιδια ειμαι.και ενα μεγαλο μπραβο στον πατερα σου,που απο οτι καταλαβαινω πρεπει να ειναι πολυ καλος ανθρωπος!!!κοιτα να μην μετανιωνεις για τιποτα στη ζωη σου,γιατι αυτο το εκανες για καλο δικο σου και του παιδιου και του αντρα σου!!!και ευτυχως για σενα ειχες τετοια υποστηρηξη απο τον πατερα σου!!!να χαιρεσαι το παιδακι σου και την οικογεννεια σου!!!
Μηπως ειναι λεων στο ζωδιο??? Μηπως ειμαστε αδερφια??? Πολυ απλα μιλα της αλλα μη την βαλεις στη ζωη σας....
Mηπως η μαμα σου ειναι η χαμενη αδερφη της πεθερας μου? Πως ζουν μερικοι ανθρωποι χωρις να τους ενδιαφερει τιποτε αλλο περα απο τον εγωισμο τους, ο οποιος βαραινει περισσοτερο απο την αγαπη? Ποση ανωριμοτητα μπορει να εχει ενας ανθρωπος 65 χρονων? Λυπαμαι τοσο πολυ για τις απαιδευτες ψυχες που δηλητηριαζουν αλλους ανθρωπους.
χαχαχα ! γέλασα ! όχι λάθος κάνεις ! πρόκειται μάλλον για την χαμένη αδερφή της δικής μου πεθεράς ή του πεθερού μου !
οι περισσοτερες μαναδες ετσι ειναι και οχι μονο η δικη σου. αλλες λιγοτερο αλλες περισσοτερο. καλη τυχη γλυκια μου στη ζωη σου. υστερογραφο. δεν αντεχουμε τις μαναδες μας πως να σας αντεξουμε πεθερουλες? μη μας παρεξηγειτε. νομος της φυσης νομος ζωης
Se katalabainw apoluta, eimai sxedon stin idia thesi, mono pou egw gennisa k idi zw sto ekswteriko.
OK συμφωνω εχεις δικιο...ομως...η ανωτεροτητα μας αποδεικνυεται και η λυτρωση ερχεται μονο οταν καταφερνουμε να συγχωρουμε...Συγχωρεσε και βαλε παλι στη ζωη σου τη μαμα σου, οχι βεβαια οπως πριν, αλλα με μετρο..πιστευω πως πρωτα απο ολους ΕΣΥ θα νιωσεις καλυτερα με αυτη σου την πραξη...
Δεν έχω ανάλογη εμπειρία, καθότι έχω δυο καταπληκτικούς γονείς και μια μαμά που δίνει και την ψυχή της (το ίδιο δοτικός είναι κι ο μπαμπάς μου απλά εκείνος είναι ισχυρογνώμων και κοντραριζόμαστε), αλλά σκέφτομαι ότι δε θα ήθελα ποτέ να με απορρίψει το παιδί μου επειδή μπορεί κατά τη δική του γνώμη μπορεί να είμαι ιδιότροπη. Δε θα άντεχα κάτι τέτοιο. Εξάλλου δίνεις κακό παράδειγμα στο παιδί σου και μπορεί μια μέρα να σε "γειώσει" χωρίς να το καταλάβεις. Ξανασκέψου το και σκέψου ότι μπορεί να μην έχεις δεύτερη ευκαιρία. Όλοι έχουμε δικαίωμα στο λάθος και στην κακή συμπεριφορά, αρκεί αυτή να μην υπερβαίνει το μέσο όρο. Ουδείς τέλειος. Φαντάζομαι ότι κι εσύ δε θα γίνεις η τέλεια μαμά.Μπορεί να μην κάνεις τα λάθη των γονιών σου αλλά να κάνεις άλλα λάθη, όπως έχουμε κάνει όλες οι μαμάδες. Δυστυχώς δε μεγαλώνουμε τα παιδιά μας με το manual, ώστε ν' ακολουθήσουμε πιστά τις οδηγίες, και μέσα σε όλο αυτό ο χαρακτήρας μας παίζει βασικό ρόλο. Σε τελική ανάλυση άσε τη σχέση να υφίσταται σε τυπικό επίπεδο.
Τα ίδια πέρασα κι εγώ αλλά όχι με τη μαμά μου, αλλά από την πεθερά μου!Καλά έκανες κι έφυγες....
Δυστηχως πολλες μανουλες το περναμε αυτο..............εγω εχω τρεια παιδακια και δεν εχει δει κανενα...........και εμενα εχει να μεδει 5 χρονια μακρια.....................μονο κακο μου εκανε μια ζωη με εκανε να κλαιω...........Η ιστορια μου ειναι πολυυυυυυυ μεγαλη για να διηγηθω πιστευω να το κανω καποια στιγμη ισως γραψω κ βιβλιο!!!
Mia apo ta idia k gw..
Εύχομαι να έχετε μια ευτυχισμένη οικογένεια! Καλα έκανες κ έφυγες μακριά της! Σε τέτοιες καταστάσεις δε χωράει η έκφραση μάνα είναι μόνο μια γιατι απλά δεν συμπεριφέρεται σα μάνα αυτή η γυναίκα.... Να χαίρεσαι το παιδάκι σου!
Αγαπημένη μου Α. μην έχεις στενές επαφές με την μαμά σου αν δεν θες, αλλά είναι λάθος να μην έχεις καθόλου επαφές για τον λόγο που περιέγραψες... Αν σε κακοποιούσε, σε εξέδιδε και τόσο άλλα τραγικά, τι θα της έκανες δηλαδή? Σε ακραίες περιπτώσεις συμφωνώ και εγώ τα παιδιά να κόβουν επαφές. Αλλά να έχει συμβεί και κάτι τραγικό, όχι να είναι ο γονιός, απλά παράξενος ή κακότροπος, όπως η μαμά σου. Γνώμη μου είναι να αποκτήσεις επαφή με τη μαζί της, έστω και τυπική. Κανείς δεν είναι τέλειος.
.....μια απο τα ιδια....εμεινα εγκυος και με διωξανε γιατι ειμαι ανυπαντρη μητερα.....γεννησα και δεν ηταν εκει αλλωστε δεν υπηρχε λογος....ποτε δεν ενιωσα αυτο που λενε οικογενεια....εχουν περασει 10 μηνες που εχω την κορουλα μου αλλα οσο και αν προσπαθησα δεν αλλαξε τιποτα....ακομα και στη βαφτιση της κορης μου ηταν απων...λυπαμαι αλλα για μενα οικογενεια ειναι πλεον αυτο το παιδι και οχι αυτοι.....στεναχωριεμαι που ειναι πολλες αυτες οι καταστασεις οπως διαβαζω παραπανω αλλα χερομαι που περνεται τη ζωη στα χερια σας οπως εγω....
Koritsia exo ap ton xoro evkola milas an den pernas tetia me ti mana sou den mpori na katalavi kanis opote stamatiste tis exipnades
Γεια σας η εμπειρία η δική μου είναι παρόμοια, χωρίς να έχει φτάσει ακόμα σ'αυτό το σημείο. Η μητέρα μου είναι ένας άνθρωπος που αγαπιέται απ'όλους όσους δεν την έχουν ζήσει σε καθημερινή βάση. Θέλει τα πάντα στην εντέλεια, όχι τώρα, χτες. Δεν είναι ευχαριστημένη από τίποτα, όλο γκρινιάζει, επικρίνει, κατηγορεί. Κι εμένα και τον πατέρα μου. Σαν παιδί, δε θυμάμαι να μ'έχει αγκαλιάσει, να μ'έχει φιλήσει, να έχει παίξει μαζί μου. Υπήρχε πάντα κάτι άλλο πιο επείγον να κάνει. Μαγείρεμα, πλύσιμο, σίδερο. Και φυσικά, αιωνίως, με συνέκρινε με κάποιο άλλο -καλύτερο από μένα- παιδάκι. Ξαδερφάκι, συμμαθητή, παιδί συναδέλφου. Το ίδιο, ακριβώς, εξακολουθεί να κάνει ακόμα και τώρα. Και για μένα, και για τον εγγονό της. Το γιο μου. Υπάρχει το πρόγραμμα Της. Πριν λίγες μέρες, το παιδί έκλαιγε και ούρλιαζε και ήθελε να καθίσει λίγο ακόμα με τον παπού του.... Όχι, μου το έφερε τραβολογώντας το από το χέρι, γιατί ήταν η ώρα που τρώνε. (Για να μη γίνομαι άδικη, στο πρόγραμμά της πια, υπάρχει και η ώρα παιχνιδιού ή βόλτας με τον εγγονό της. Ούτε λόγος όμως, να τον κρατήσει έστω μια ώρα μόνη της. Ή εγώ ή ο πατέρας μου πρέπει να είμαστε εκεί.) ΑΛΛΑ, υπάρχει πάντα ένα αλλά... Πριν πολλά χρόνια, μου δώθηκε η ευκαιρία (λόγω ενός θλιβερού περιστατικού που έτυχε σε μια φίλη), να εξετάσω τον εαυτό μου. Ξέρω, λοιπόν, πολύ καλά ότι όταν τη χάσω, άνθρωποι είμαστε όλοι και κάποτε θα φύγουμε, θα την κλάψω, θα μου λείψει, θα την αποζητάω. Το θλιβερό όμως και για κείνη σα μάνα, και για μένα σαν κόρη είναι ότι δε θα κλαίω αυτή που "έφυγε", αλλά τη μάνα που θα μπορούσε να είναι και δεν έγινε ποτέ. Δε θέλω να προσβάλω κανένα και καμία από όσους έχουν χάσει κάποιο γονιό. Απλά λέω, ότι μερικές φορές εξιδανικεύουμε αυτόν που "φεύγει".... Φιλικά
Συμφωνώ απόλυτα..
εμενα η μητερα μου ουτε καν εχει γνωρισει το παιδακι μου. εχουμε να μιλησουμε 2 χρονια ,πριν μεινω εγκυος, της εστειλα ενα γραμμα αλλα δεν υπηρξε καμια ανταποκριση ακομα κι οταν εμαθε για το μωρο κριμα γιατι τωρα που εχω γινει μητερα αναρωτιεμαι πως ειναι δυνατον να αδιαφορει γαποια για το παιδι της................
Κοριτσάκι Καλησπέρα, Εχει πολλά χρόνια η ανάρτηση και το πιο πιθανόν να έχετε μηλήσει. Την ίδια απορία έχω και γω πως το κάνουν και μένα 2 χρόνια πάνε τώρα. Τι να πω προφανώς νιώθουν καλά αλλιώς θα ερχόταν να μας βρουν. Αυτό που σκέφτομαι εγώ είναι οτι μάλλον φύτρωσα αλλιώς δεν εξηγήται
Και εγώ τα ίδια περνάω, αλλά με τον πατέρα μου πρωταγωνιστή στις επικρίσεις, τις προσβολλές και την αμφισβήτιση! Κι όμως!! Και η μάνα μου, ενώ σε κάποια δεν συμφωνεί μαζί του, δεν έχει τη δύναμη να του πάει κόντρα σε όλο αυτό. Είμαι 33 και πλέον δεν τους ανέχομαι ούτε στιγμή, αν και θα αναγκαστώ σε λίγο καιρό να μείνω μαζί τους όγω οικονομικών δυσκολιών. Δεν έχω παιδί, αλλά την ίδια συμπεριφορά εισπράττω, σε μένα αλλά και τον σύντροφό μου. Τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα οτι δεν μπορούν να μου σπάνε συνέχεια τα νεύρα και να μη βρίσκω ηρεμία, αυτές οι άρρωστες (γιατί άρρωστες τις θεωρώ) καταστάσεις πρέπει να κόβονται μαχαίρι! Ναι, γονείς είναι, αλλά οφείλουν να συμπεριφέρονται ως γονείς, κι όχι ως ξερόλες, "αυταρχικοί δάσκαλοι" και πάει λέγοντας... Και στο κάτω κάτω δεν ανέχομαι να με προσβάλλουν οι ξένοι, θα το ανεχτώ από δικούς μου ανθρώπους, από αυτούς που είναι η οικογένειά μου; ΟΧΙ, ΑΡΚΕΤΑ.
Και εμένα η μαμά μου έκανε κάτι τέτοια παρόμοια. Μόνο που αυτά τα παρόμοια γινόντουσαν στο δικό μου σπίτι και με εμένα και τον άντρα μου παρόντες. 1,5 μήνα πριν γεννήσω και 1,5 μήνα αφότου γέννησα. Θυμωσε όταν της είπα ότι δε χρειάζεται να μένει σπίτι μας και ουτε να αγχώνεται γιατί θα με πάει ο άντρας μου στο μαιευτήριο να γεννήσω όταν χρειαστεί... Θύμωσε όταν της ζήτησα μετά το 40ισμα να με αφήσει μόνη πλέον να σιγουρευτώ ότι μπορώ να φροντίσω το παιδί μου αποκλειστικά εγώ. Όταν της ζήτησα να μη μου φέρεται σα να ήμουν 15χρονο μου απάντησε ότι και εγώ και ο άντρας μου δεν είμαστε ωριμότεροι των 15χρονων..(και ας είμαστε 15χρονα* 2!χαχα) Στην τελική απορώ πως άντεξε ο άντρας μου...εγώ ήμουν συνέχεια εκνευρισμένη και έκλαιγα πάρα μα πάρα πολύ συχνά.
ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΤΑ ΠΕΡΝΑΩ.....ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΙΩΝΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΜΦΙΣΒΗΤΗΣΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΩΣ ΜΑΝΑ.....ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΟΤΙ ΜΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΒΟΗΘΕΙΑ....ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΥΠΟΜΟΝΗ ΜΕ ΤΟΝ ΜΙΚΡΟ ΑΛΛΑ ΣΕ ΜΕΝΑ ΚΡΙΤΙΚΕΣ...ΜΕΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΑΚΡΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΩΝΑ ΜΟΝΗ ΜΟΥ ΤΟ ΓΙΟ ΜΟΥ...3 ΧΡΟΝΩΝ ΤΩΡΑ...ΠΡΙΝ ΤΡΕΙΣ ΜΗΝΕΣ ΜΕ ΕΠΙΛΟΓΗ ΚΑΘΑΡΑ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΓΥΡΙΣΑΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ.....ΟΧΙ ΔΙΚΗ ΜΟΥ ΕΠΙΛΟΓΗ ΓΙΑΤΙ ΕΓΩ ΗΞΕΡΑ ΤΙ ΜΕ ΠΕΡΙΜΕΝΕ.....ΖΟΥΜΕ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΝΑΚΑΙΝΗΣΗ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ....ΑΡΓΕΙ....ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΚΛΑΙΩ...ΕΧΩ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΠΛΕΟΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟ ΑΝΑΓΝΩΡΙΖΩ...ΠΕΡΝΟΝΤΑΣ ΚΙ ΑΥΤΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΝΤΑΣΕΙΣ...ΠΡΑΓΜΑ ΑΓΝΩΣΤΟ ΓΙ'ΑΥΤΟΝ ΜΕΧΡΙ ΤΩΡΑ......ΝΙΩΘΩ ΕΓΚΛΟΒΙΣΜΕΝΗ....ΜΕΤΑ ΑΠΟ 18 ΧΡΟΝΙΑ ΓΥΡΙΣΑ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΕΝΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΕΙΧΑΜΕ ΛΕΙΨΕΙ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΟΛΟ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ......ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΘΥΜΩΜΕΝΗ....ΠΛΗΓΟΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΜΕΝΗ ΝΙΩΘΩ....ΜΙΑ ΜΑΝΑ ΟΠΩΣ ΑΚΡΙΒΩΣ ΠΕΡΙΓΡΑΦΕΙΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΣΟΥ...ΕΝΑ ΜΠΑΜΠΑ ΠΟΥ ΤΟΥ ΦΕΡΕΤΑΙ ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΤΑ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΑΔΕΛΦΗ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΤΗΣ ΠΕΙΣ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΓΙΑΤΙ ΟΥΡΛΙΑΖΕΙ...............ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΗ ΔΥΝΑΜΗ ΣΟΥ ΟΥΤΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΝΑ ΚΑΝΩ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ ΩΣΠΟΥ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ.............ΜΠΡΑΒΟ ΣΟΥ
δεν νομιζω οτι ανεφερε πουθενα οτι η μαμα της την προσεγγισε μετανιωμενη... εχω χασει κ γω τον μπαμπα μου κ οχι κοριτσια δεν θα αλλαζα με τιποτα τα υπεροχα εστω κ λιγα χρονια που ειχα με εναν τυραννο...θεωρω οτι τα λιγα κ τελεια η εστω καλα ειναι πολυ καλυτερα απο πολλα κ ασχημα...μανα δεν ειναι αυτη που γενναει..μανα ειναι αυτη που δινει απλοχερα αγαπη κ συμπονεια κ κατανοηση χωρις ορους κ ορια..!! αν σε αγαπαει δεν θα μπορεσει να ζησει χωρις εσενα κ θα παρει κ ενα αεροπλανο να εξιλεωθει στην τελικη! απο κει κ περα με πραξεις διορθωνονται ολα!!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΣΟΥ ΠΟΥ ΣΕ ΕΒΓΑΛΕ ΑΠΟ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΑΝ ΚΑΙ ΛΙΓΟ ΑΡΓΑ...ΝΑ ΤΟ ΠΩ. ΤΟ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΗΣ ΞΑΝΑΜΙΛΗΣΕΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΟ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΚΑΝΕΙ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ. ΚΑΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΗΣ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΕΣΥ ΘΑ ΝΟΙΩΣΕΙΣ ΟΤΙ ΔΙΟΡΘΩΘΗΚΕ, ΑΛΛΑ ΠΡΟΣΕΧΕ ΓΙΑΤΙ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΔΙΧΝΟΥΝ...ΣΟΥ ΜΙΛΑΩ ΑΠΟ ΠΕΙΡΑ!ΑΝ ΚΑΙ 21 ΕΧΩ ΠΕΡΑΣΕΙ ΟΣΑ ΜΙΑ 40! ΟΤΑΝ ΔΙΞΕΙ ΟΤΙ ΕΧΕΙ ΑΛΛΑΞΕΙ ΕΣΥ ΔΩΣΕ ΚΙ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ "ΜΑΚΡΙΑ" ΤΗΣ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΝ ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΤΗΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΙΚΟΝΙΚΟ, ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΗ ΜΙΑ ΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ! ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΑΥΤΗ ΕΠΕΛΕΞΕ ΝΑ ΣΕ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΟΠΩΣ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣ ΕΙΠΕ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΣΟΥ ΑΥΤΗ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΕΙ ΜΕ ΤΑ ΝΕΡΑ ΣΟΥ! ΚΑΛΗ ΤΥΧΗ, ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ ΣΩΣΤΟ! ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΜΙΑ ΜΑΜΑ ΣΟΥ! (ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ)
1 mina prin genniso to koritsaki moy exasa thn mama moy molis 48 xronon trgiko kai kati poy den ejigite me logia 8a dina t panta n ginotan kati na alajei h katastash [kanto oso ayto einai fyshs dynaton] na mhn vre8eis se 8esh argotera n metanoioseis gia kati poy de prolaves na lyseis.m agaph georgia
οποιος λέει κάτι κακό για την μάνα του, εύχομαι τα ίδια να πουνε και τα παιδιά του!!! αυτό σας αρέσει;;; η μάνα μου δεν ζει, μακάρι να ζούσε και ας ήταν ότι ήθελε!!!! η μάνα είναι ότι ποιο ιερό και ότι ποιο γλυκό!!! το χάδι της, Παναγία μου, το χάδι της πόσο μου λείπει!!!αχ μανούλα μου, αχ!!!
συμφωνω Μαρινα οπως ακριβως το λες...μονο αν καποιος χασει την μανα του καταλαβαινει....
Δεν είμαι μητέρα το λέω απ' την αρχή γιατί είμαι σίγουρη ότι αν όχι πολλές απο εσάς αλλά σίγουρα αρκετές θα πείτε "εφόσον δεν είσαι μάνα, δεν ξέρεις"! Σίγουρα ως ένα σημείο έχετε 100% δίκιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να έχω άποψη. Τουλάχιστον γι' αυτό το θέμα. Γιατί κ εγώ είμαι παιδί κάποιας μάνας! Κ ναι θα μιλώσω σαν μικρό παιδί (ενώ είμαι 31) κ θα δηλώσω με στόμφο ότι η μανούλα μου, η δική μου μανούλα είναι η καλύτερη μανούλα του κόσμου!!!! Δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς αυτήν!!! Αυτό όμως που έγραψες Μαρίνα κρύβει πολύ κ αδικαιολόγητη κακία κ δυστυχώς κ θλίψη κ πίκρα κ στεναχώρια. Όπως είπα δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς την μανούλα μου κ δεν θέλω με τίποτα να το ζήσω κ να νοιώσω αυτά που νοιώθεις εσύ. Αυτό που έγραψες είναι τόσο κακό μα τόσο κακό. Η κοπέλα έγραψε την αλήθεια της, την πραγματική ιστορία της, έτσι όπως είναι. Γιατί να κρύψει την άδικη κ απαράδεκτη συμπεριφορά της μάνας της προς αυτήν κ το εγγόνι της? Ξέρεις εσύ με τι ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να μεγάλωσε αυτή η κοπέλα? Τα συγχωρούμε όλα? Αν μια μάνα βίαζε το παιδί της θα την συγχωρούσες? Επειδή δεν την βίαζε σωματικά κ σεξουαλικά την Α. πρέπει κ να συγχωρεθεί? Η ψυχολογικη κ συναισθηματική βία ξέρεις τι κακό μπορεί να κάνει σε ένα μικρό παιδί? Η Α. γράφει ότι σε ολη την παιδική ηλικία η μάνα της την φερόταν ΈΤΣΙ! Ναι παρόλα αυτά είναι η μάνα της ή μάλλον αυτήν που την έφερε στην ζωή κ ναι ίσως θα έπρεπε να επικοινωνήσει μαζί της για καθαρά τυπικούς λόγους κ για να είναι η Α. καλά με τον εαυτό της κ την συνείδηση της, αλλά δεν πρέπει να κάνει κάτι παραπάνω αν πρώτα η μάνα της δεν κάνει το σωστό, αυτό που δεν έκανε ποτέ τόσα χρόνια. Να αγκαλιάσει το παιδί της με μητρική στοργή, να την κοιτάξει στα μάτια να της πει πόσο την αγαπά, να παραδεχτεί τα λάθη της κ να ζητήσει συγνώμη. Αλλιώς δεν αξίζει να συγχωρεθεί! Μαρίνα εσύ είχες μια άλλη εμπειρία με την δικιά σου μητέρα κ λυπάμαι πάρα πολύ που την έχασες. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όλοι μας έχουμε την ίδια εμπειρία με την δικιά σου! (επαναλαμβάνω ότι εγώ έχω πολύ εμπειρία με την δικιά μου μητέρα) κ ότι δυστυχώς δεν μπορούν να συγχωρεθούν όλα ανεξάρτητα ποίος ήταν "λάθος"! Μιλάω σαν κόρη κ όχι σαν μητέρα. Ευχαριστώ κ συγνώμη αν σας κούρασα ή σας έθιξα!
http://www.youtube.com/watch?v=ngxvRTi-Y4c&feature=related Ποτέ την μάνα μην πικράνεις!!! Tο τραγούδι τα λέει όλα!!! Οτι πίκρα δώσουμε στην μάνα, διπλάσιο θα πάρουμε!!! Οταν ζει η μάνα, προλαβαίνουμε να δείξουμε μετάνοια, αν όμως όχι;;;
Αν είναι τα πράγματα έτσι όπως αναγράφονται υπάρχει εν μέρει "δίκαιο" για την ανθρώπινη αγανάκτηση! Αν όμως η μητέρα έχει δώσει τα πάντα, ευγένεια, αγάπη, καλοσύνη και η κοπελιά είναι κακομαθημένη, εγωίστρια, αρπα-κόλα όπως λέμε, τότε;;;; Απλώς προσπαθεί να ωραιοποιήσει τα πράγματα από την δική της γωνία! Υπάρχουν ασφαλώς δύσκολες περιπτώσεις, συνήθως όμως θέλω να πιστεύω, ότι η μητέρα είναι κατα βάση καλοπροαίρετη! Ισως χρειάζεται λίγη κουβεντούλα παραπάνω!!!
ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΜΟΝΗ! καθε μέρα που περνάει η μητέρα μου μου λέει τη γνώμη της και προσπαθεί να την επιβαλλει...ενίοτε φωναζει κιολας...την εχω δειξει την πόρτα του σπιτιου μου...αλλά πάντα θα είναι η μαμά μου, όσα στραβα και να χει πάνω της...αυτή με γέννησε και με μεγάλωσε....Πιστεύω πως επειδή είσαι και συ μανουλα, να βρεις τη δυναμη να τη συγχωρήσεις και την δυναμη να γελάς με την παράλογη συμπεριφορά της αντι να θυμωνεις...Σκέψου αν η κόρη σου σε 'εβρισκε υπερβολικη (κατα βάθος όλες μοιάζουμε λιγάκι στις μανάδες μας!)και να μην σου ξαναμιλούσε...Δωσε της μια ευκαιρια να σου ζητησει συγνωμη (με τον τροπο της)...
Αγαπητή μου φίλη, είχα κι εγώ "παρεμβολές" με τους οποίους έχουμε σταματήσει τις σχέσεις μας, αλλά ήταν θείοι! Τη μητέρα μου την έχασα όταν ήμουν 19 ετών, οποτε ούτε νύφη με είδε, ούτε μητέρα, ούτε εργαζόμενη, ούτε τίποτα...μακάρι να την είχα κι ας ήταν όπως η δική σου. Θα βρισκόταν κάποιος τρόπος να αλλάξει τη συμπεριφορά της. Αν της έλεγες τι μεγάλη ευλογία ήταν για εκείνη να σε καμαρώσει νυφούλα και να γίνει γιαγιά, ίσως γλυκαθεί λιγάκι...μπορεί να το έκανε και από αντίδραση επειδή θα φεύγατε να ζήσετε μακρυά. Αλλα το να είναι ζωντανή και να μην ακούσει την εγγόνα της να τη λέει γιαγιά, είναι πολύ κρίμα... Να είσαι καλά και να ξέρεις ότι αυτό που έκανες ήθελε πολλά κότσια!!!!
Αχ, μακάρι να μου έλεγε ο πατέρας μου τα ίδια για τη μάνα μου. Αλλά σιωπά και δε μιλάει. Σε καταλαβαίνω και σε νιώθω απόλυτα. Και πολύ καλά έκανες και έφυγες. Μακάρι να είχα και εγώ τη δύναμη να φύγω και να μη ξανακούσω ποτέ για αυτούς. Το τι έχω ακούσει δε περιγράφεται. Και φαντάσου, τι θα άκουγες αν έλεγες να κρατήσεις το παιδί χωρίς πατέρα. Αστα να πάνε. Κάτσε εκεί με τον άνδρα σου και το παιδάκι σου και προσπάθησε να ξεχάσεις. Εγώ λέω ότι όλα σε αυτή τη ζωή πληρώνονται και δεν αργούν. Κοίτα να είσαι ευτυχισμένη όπου και αν είσαι.
Αιώνια δε ζει κανείς για να κρατά αιώνια κακία. Θα φύγουν οι γονείς από αυτήν τη ζωή κάποια στιγμή και καλό είναι, να έχουμε πει έστω ένα αντίο στη μάνα μας. Εμένα η πεθερά μου είναι κάπως έτσι και χειρότερη και η αλήθεια είναι δεν ενδιαφέρεται πραγματικά για το παιδί. Μιλάμε όμως, κρατάμε άλλη τακτική από αυτή με τους γονείς μου και κυρίως ο άντρας μου. Όλοι μπορούν να μπουν στη θέση τους με το σωστό τρόπο. Το ίδιο έπρεπε να κάνει και ο πατέρας σου και όχι να σε συμβουλέψει να αποκοπείς από τη μητέρα σου. Μάνα είναι μόνο μία και δεν μπορεί να συγκριθεί με κανέναν άλλο ρόλο στη ζωή μας, πόσο μάλλον με αυτόν της συζύγου. Εσύ πρέπει να πάρεις, εσύ πρέπει να μιλήσεις στη μητέρα σου, ό,τι και να 'ναι μάνα σου είναι και σε έφερε στον κόσμο. Το πώς θα το χειριστείς και κάθε πότε θα βλέπεστε, είναι δικό σου θέμα. Αλλωστε ζεις εκτός Ελλάδας! πόσο μπορεί να σε επηρεάσει η παρουσία της? Ο πατέρας σου που λες ότι σε αγαπάει περισσότερο (κάτι που δεν μπορώ καν να φανταστώ!) δε θέλει να βλέπει το εγγόνι? έρχεται μόνος του? τον βλέπεις μόνο του? φτιάξε τις σχέσεις και θα βρεις τρόπο να χειριστείς την κατάσταση, από τη στιγμή που έχεις αρμονική σχέση με τον άντρα σου. Πάντα, βέβαια, αυτή ειναι η γνώμη μου.
PISTEBO POS EKANES KALA. FTANEI PIA TOSA XRONIA PSIXOLOGIKI BIA. AMA DEN KATALABAINEI H MHTERA THS ME ALLO TROPO TI NA KANEI. DEN TIS AFISE KAI KANENA PERITHORIO EPAFIS.
Διάβασα την ιστοριά σου και τα σχόλια. Πιστεύω λοιπόν πως ο πόνος που προκαλεί μια τέτοια συμπεριφορά είναι πολύ μεγάλος και καθοριστικός. Πρέπει να χειριστείς το θέμα με προσοχή. Πέρασα τα ίδια και μετάνιωσα που δεν απευθύνθηκα σε καποιον ειδικό. Μου στοίχισε πολύ ενέργεια και χρόνο, κρίμα. Τώρα η σχεση μας τυπικά έχει επανέλθει... τίποτα δεν επανήλθε όμως μέσα μου. Με πρόδωσε, με απογοήτευσε και αντί να με προστατεύσει σαν μάνα μου έδωσε και μία απο πάνω, όταν ήμουν και εγω λέχώνα και ιδιαίτερα ευαίσθητη. Άρα ηθικό δίδαγμα.. μητέρα δεν γίνεσαι, αποφασίζεις να είσαι! Και αυτό είτε το παιδί σου είναι 5 ημέρών είτε 50 χρονών. Αποφάσισε λοιπόν τί μαμά θέλεις να είσαι και μείνε πιστή στον εαυτό σου. Μην ξεχνάς, ζείς την κάθε σου μέρα μονάχα μια φορά, μην την σπαταλάς, μην σπαταλάς την σκέψη σου σε ανθρώπους που έχουν κάνει τον κόπο να αποδείξουν πως δεν την αξίζουν. Εγω τους ξεχνάω πιά και είμαι πολύ χαρύμενη με αυτό! Απλά τους ξεχνάω! Καλή δύναμη!
Α. ξερω οτι νιωθεις οτι κανεις το σωστο και καλα κανεις.. Πιστευω πως αν ηθελε η μαμα σου να τα ξαναβρειτε ή να δικαιολογηθει κτλ κτλ θα σε επερνε αυτη τηλεφωνο.. αφου δεν το εχει κανει λεει πολλα για το χαρακτηρα της. Κοιτα να εισαι καλα με την καινουργια σου οικογενεια και οπως σου βγει στο μελλον. Της μιλησεις δε της μιλησεις δεν εχει σημασια... Σημασια εχει να προστατευεις το παιδι σου και να εισαι ευτυχισμενη! Χαρουμενη μαμα = καλη μαμα!
Έχω να σου πω ότι εγώ πάλεψα πολύ και παλεύω ακόμα για να μεγαλώσω εγώ το παιδί μου και όχι μόνο με τη μαμά μου αλλά και με την πεθερά μου και με την κουνιάδα μου και τον πεθερό μου , ο μπαμπάς μου είναι λίγο πιο απόμακρος και τυπικός με τον μικρό ….από την ώρα που γέννησα μέχρι τώρα που είναι σχεδόν τριών χρονών όλοι ξέρουν εκτός από εμένα ατελείωτοι καβγάδες με όλους και εγώ να ουρλιάζω ότι είναι δικό μου το παιδί και η μαμά μου με την πεθερά μου να μαλώνουν πια θα κρατήσει το παιδί περισσότερο …οπότε καλά έκανες και ξεκαθάρισες τη θέση σου αλλά έστω από το τηλέφωνο μπορείτε να μιλήσετε, ένταξη είναι μαμά σου θα έχετε και καλές στιγμές δεν μπορεί …..
Να σου ζήσει το παιδάκι σου. Καλά έκανες και έφυγες από μια τέτοια επιροή που σε ταράζει. Εδώ παθαίνω εγώ νευρική κρίση όταν΄μένω παραπάνω απόσο πρέπει με τη μαμά μου (που τα πάμε και καλά). Παρόλα αυτά σκέφτομαι ότι και αυτη η γυναίκα κάπως έτσι πρέπει να μεγάλωσε και να γαλουχήθηκε. Είναι κρίμα να στερείται το εγγόνι της. Γνώμη μου είναι να μην το αποκόψεις όσο και αν θέλεις εσύ. Δεν μπορεί άλλωστε να το διαπαιδαγωγήσει από τόσο μακριά. Τα παιδιά έχουν ανάγκη τους παππούδες τους ακόμα και αν ειναι στραβόξυλα αρκεί να ταγαπάνε.
Δυστυχώς δε γεννιούνται όλες μάνες και η μητρική αγάπη δεν είναι πάντα όπως τη νομίζει ο καθένας μας. Δηλαδή μια ζεστή αγκαλιά, να βλέπεις το παιδί σου και να λάμπεις κλπ.... Υπάρχουν και μάνες που μισούν τα παιδιά τους,που τα ζηλεύουν κλπ επίσης. Αφού έτσι νιώθεις εσύ καλύτερα, καλά το κανες και πήρες τη ζωή σου και το παιδί ΣΟΥ στα χέρια σου! Αν θέλει ας σε πάρει...αν όχι...ποτέ (που λέμε και στο χωριό μου!) Να ακούς μόνο τη καρδιά σου και τί σου λέει αυτή...γιατί όποιος είναι εξω απ'το χορό ξέρει να λέει πολλά τραγούδια (μα τί μ'επιασε με τις λαϊκές ρήσεις;;) και το βλέπουμε κάθε μέρα..Ο καθένας πράττει όπως νομίζει για τον εαυτό του... Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και να περνάς τέλεια! Και ΥΓΕΙΑ μόνο αυτό! Ολα τα άλλα έρχονται και παρέρχονται! (Υ.Γ. Μη γράφετε μωρέ με greeklish αν μπορείτε...μερικές απαντήσεις είναι θεσπέσιες και μου βγαίνουν τα μάτια να τις διαβάσω...)
Έχοντας μεγαλώσει με μια μάνα που με έμαθε καλά το πόσο άχρηστη είμαι στα πάντα και το πως η παρουσία μου της κατάστρεψε τη ζωή, θα σου πω ένα μεγάλο μπράβο που σκέφτηκες να προστατεύσεις το παιδί σου! Ευτυχώς είχες τον μπαμπά σου που σε κατάλαβε και σε βοήθησε! Έφυγα από κοντά της στα 19 και τώρα, 11 χρόνια μετά βλέπει και καταλαβαίνει το λάθος της και προσπαθεί έστω εξ αποστάσεως να επανορθώσει, πράγμα αδύνατο... Όταν τραυματιστεί η ψυχή ενός παιδιού, το τραύμα δεν επουλώνεται, το κουβαλάει για πάντα... Πάλεψα πολύ για να ξεπεράσω τον σκόπελο της μηδαμινής αυτοεκτίμησης που μου κληροδότησε αυτή η μητέρα και τώρα πια αν καμιά φορά την ανέχομαι, το κάνω αυτό εις βάρος της δικής μου ηρεμίας, από τη μια με εκνευρίζει απίστευτα που στα 30 μου φέρεται όπως θα έπρεπε να μου είχε φερθεί στα 5 μου, από την άλλη λέω όμως από μέσα μου ότι το μετάνιωσε και προσπαθεί, αλλά τώρα πια είναι πολύ αργά... Κρατάω όμως τις σχέσεις μας σε απλό τυπικό επίπεδο και μόνο. Δεν θέλω περισσότερα, ένα τηλεφώνημα μια στις τόσες αρκεί, μια που είμαστε λίγο μακριά! Όμως το πρώτο βήμα το έκανε αυτή, γιατί αυτή είναι η μάνα και εγώ το παιδί της. Εκείνη είναι που δεν πρέπει να έχει εγωισμούς σε ότι αφορά στη σχέση σας. Μάνα είναι μόνο μια, αλλά πολλές φορές ισούται με καμία... Είμαι έγκυος και έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου και στο παιδί μου ότι θα σκέφτομαι πολύ πριν το κριτικάρω, θέλω να σκέφτομαι από τώρα ότι θα μπορέσω να σταθώ καλύτερη μάνα σε αυτό από ότι η δικιά μου σε εμένα για να είναι αυτό ευτυχισμένο! Κράτα γερά, για την οικογένειά σου και κοίτα μόνο μπροστά! Φιλιά πολλά!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΚΟΠΕΛΑ ΜΟΥ!!!!!! ποσο σε καταλαβαινω!!! ποσο καλα εκανες!!! ξερω ποση δυναμη χρειαζετε για να γυρισεις τη σελιδα αλλα αφου τα καταφερες μην φοβασαι τιποτα!!! ουτε τυψεις δεν θα εχεις γιατι ειμαι σιγουρη οτι τοσα χρονια προσπαθησες αλλα αυτη εβλεπε μονο οτι ηθελε να δει!!! Συγχαρητηρια και στον πατερα σου που σε στηριξε και σε στηριζει!!! να χαιρεσαι την οικογενεια σου,να εισαι παντα καλα και να σκεφτεσαι οτι δυστυχως τους συγγενεις δεν τους επιλεγουμε ;-)
καμια μας δεν γεννηθηκε μανα. μανες γιναμε σε μια μερα και αφησαμε το ενστικτο μας να μας οδηγησει στη φροντιδα των παιδιων μας και οσο περναει ο καιρος τοσο δυναμωνει το ενστικτο και ο δεσμος με τα παιδια μας γινεται πιο ισχυρος. πως ομως να το ζησεις ολο αυτο αν η μανα σου (που κι αυτη εμαθε να ειναι μανα και οδηγηθηκε απο το ενστικτο της αλλα ο κακος της χαρακτηρας δεν την αφηνει να το θυμηθει) δεν σου επιτρεπει να γινεις μανα δεν σε αφηνει να "παιξεις" το ρολο σου αφου εχει μαθει να ειναι μονο αυτη η πρωταγωνιστρια??? σε αυτη την περιπτωση εγκαταλλειπεις το θιασο και πας σε αλλο θεατρο οπου θα σε αφησουν να ξεδιπλωσεις το ταλεντο σου. καλα εκανες λοιπον και εφυγες καλη μου φιλη και μπορεσες τελικα να εισαι εσυ η μανα για το παιδι σου τους πρωτους μηνες της ζωης του που το μονο πραγμα που αναγνωριζει ειναι η φωνη και η μυρωδια της μητερας του. διπλα μας θελουμε τη μανουλα μας ως βοηθο στις δυσκολες στιγμες και εναν καλο ακροατη να μας ακουει και εναν ωμο ν ακουμπησουμε οταν η κουραση μας καταβαλλει δεν θελουμε ενα δυναστη υπεροπτη και εγωιστη ανθρωπο που θελημενα η οχι θα προσπαθησει να μας εξαφανισει!!!! να χαιρεσαι την οικογενεια σου εμπιστευσου το ενστικτο σου και μαζι με τον αντρα σου θα ειστε οι καλυτεροι γονεις για το κοριτσακι σας!!!!
Υπαρχουν μανες και μανουλες!!! Ειμαι μανα και δεν μπορω να δεχτω για κανενα λογο ο,τι και να ναι το παιδι μου να ζω χωρις να το βλεπω,να το αγγιζω,να κοιταω τα ματια του και να λαμπω!!! Αυτη η μανα και πολλες αλλες πως μπορουν;;;; Μη ξεχναμε οτι η μανα ποναει να φερει το παιδι στο κοσμο,οχι το παιδι... Η μανα πρεπει να εχει τυψεις οχι η κοπελα και στην τελικη οπως και να ειναι η σχεση τους η μανα την εχτισε ετσι.Εδω εγκληματιες ειναι τα παιδια τους και τα υπερασπιζονται. Κοπελα μου καλα κανεις και εγω μαζι σου!!! Να ξερεις δεν εισαι η μονη που τα περναει αυτα !!! και ναι ειμαι σιγουρη οτι η σχεση με την κορη σου θα εχει τις καλυτερες βασεις
POSO KALA EKANES!!! poso poli se katalabainw!!!ma poso koritsakimou gluko den perigrafete...einai san akouw na milas gia th mamamou!! (me liges diafores bebea kaliteres pros esena...) to oti ginese mana den simainei oti eisai k gennimeni giauto!!! den simainei pws mporeis na antexeis ola ta baroi gia to megalwma enos paidiou k oti h psixisou einai gemati k pliris gia na dwsei agapi storgi k thn ousia ths manas. oi antrwpoi diaferoume metaximas. den einai oles oi mamades to protypo dystixws. etsi htan k dikimou h mama...oxi protipo manas!!!xwris gemati psixi gia na dwsei agapi storgi k kouragio...parolo pou ekane 10 xronia na kanei emena k 9 mines htan sto krebati, xapla......o mpampasmou htan mama k mpampas mazi.einai oti kalitero mou xei sumbei. k euthxws me ekane na koitw to kosmo me alo mati na agapw k dinw aploxera pantou,parolo pou eixa mia poli sobari eleipsi....thn mamamou. telospantwn koritsia poles fores ta pragmata einai diaforetika apo th roh ths fisis......
Καταρχην θεωρω υπευθυνη την μητερα σου για τη φαση επιλοχειας καταθλιψης που περασες.εξαλλου ελοχευε ο κινδυνος μετα την απομακρυνση σου απο τη φροντιδα του μωρου να μην το δεχοσουν αργοτερα!!Λιγες φορες εχουν συμβει αυτα?(και μαλιστα σε πιο ιδανικες καταστασεις).Θα επρεπε να σε σεβαστει και οχι να σε ευνουχιζει και να σε μειωνει στο νεο σου ρολο!Επραξε πολυ ορθα για το καλο και των δυο σας!Ισως αργοτερα να την αντιμετωπισεις χωρις παθη και με ψυχρη λογικη.Και συγχαρητηρια στον πατερα σου που επειτα απο τοσα χρονια δεν υπεκυψε στον αυταρχισμο της μητερας και εχει σωστη κριση!καλα να περνατε ολοι σας και μη χολοσκατε!!!
Το "η μανα ειναι μονο μια" ειναι μεγαλη κουβεντα!! Τοσο παρερμηνευμενη ομως!!!! Η μανα ειναι μονο μια, γιατι η αγαπη που μπορει να σου δωσει δεν συγκρινεται με τιποτα στον κοσμο! Η ασφαλεια, η θαλπωρη, η συμπονια, η κατανοηση, η αναγνωριση... Οσο απλοχερα κι αν τα εχουμε αυτα στη ζωη μας, τιποτα δεν συγκρινεται με τον τροπο που τα προσφερει η μανα. Αυτο ομως ισχυει και για τα αρνητικα συναισθηματα. Την απορριψη, την ελλειψη σεβασμου, την αδιαφορια, τη βια. Οσο και να τα βιωσουμε απ την κοινωνια (καιειναι φυσικο να γινει) αν προερχονται απ τη μανα ειναι χιλιες φορες χειροτερα και πιο επιπονα. Οποτε η μανα που ειναι μονο μια ωφειλει να δωσει στα παιδια της μονο τα καλα! Οχι για να τα εχει κοντα της, αλλα για να μπορει να αποκαλειται ετσι!
Μπραβο στον πατερα σου... ετσι ειναι οι μπαμπαδες, προστατευουν τα κοριτσακια τους ακομα και απο την ιδια τους την μανα. Το τι θα κανεις, θα το βρεις μετα απο χρονια, θα στο δειξει η ιδια σου η κορη ;) Καλη δυναμη και παντα χαρούμενη, Μια κοριτσομανα
Ως μανούλα που είσαι σκέψου αν θα μπορούσες ποτέ να φερθείς στο παιδί σου με τον τρόπο που φέρθηκε η μητέρα σου. Σκέψου πως θα ήθελες να διαχειριστεί αυτό μια παρόμοια κατάσταση. Μην ακούς κριτικές από κανέναν. Μόνο ιδέες και απόψεις. Η κριτική είναι εύκολο πράγμα. Κι αν δεν ζεις ακριβώς την κάθε κατάσταση δεν μπορείς να έχεις άποψη. Ο χρόνος γιατρεύει τα πάντα. Και η συγχώρεση είναι δείγμα ανωτερότητας. Όταν (και εάν) νιώσεις την ανάγκη μπορείς να μιλήσεις με τον μπαμπά σου για τη σχέση σας με τη μαμά σου. Αρκεί κι αυτός να λέει τί πραγματικά θέλει. Και να σου πω; συμβαίνει και στις καλύτερες οικογένειες, τι να κάνουμε... Η ζωή είναι γλυκιά και το παιδάκι σου γλυκύτερο...
Eisai apo tis 'tuxeres' pou zei makria kai einai pio eukolo na apostasiopiithei apo mia toso duskoli katastasi. Ekmetalleusou to kai na xairesai tin koroula sou kai ton antrouli sou. Kai molis oi pliges kai oi thumises epoulwthoun ligo tha mporouses isws na psakseis giati i mama sou einai auti pou einai?!?! Oloi exoume biwmata pou mas kanoun autous pou eimaste, ki ekeini exei ta dika tis, ta opoia bebaia den ftes esu gia na uposteis tis sunepies tous. Oloi mas omws kanoume lathoi ta opoia polles fores polu duskola paradexomaste, idiaitera otan auta mas krinoun san anthrwpous kai tis epiloges zwis pou exoume kanei. Gi auto otan breis pali ti dunami mesa apo tin alithini eutuxia pou sigoura tha sou xarisei to paidaki sou kai euxomai kai i sxesi sou me ton agapimeno sou, psakse pio batheia. Apo proswpiki empeiria mporw mono na sou uposxethw oti tha se apalaksei apo ena baros stin kardia sou. Kai mias pou zeis stin Irlandia tha sou sunistousa ena biblio pou me boithise polu: 'If you had controlling parents' - Dan Neutharth Sou euxomai na erthei grigora i mera pou tha apeleutherwtheis apo ton pono kai to baros stin kardia sou (oso ki an einai kaliteri i kathimerinotita sou kai i poiotita zwis sou sigoura auto uparxei kapou sto bathos) kai na mporeseis na sugxwreseis ti mama sou. Toso gia sena, oso kai gia tin koroula sou, oxi mono san paradeigma, alla kai gia na gnwrisei ti giagia tis, opoia ki an einai auti. Alla alo toso kai gia ton mpampa sou. Opoios ki an einai o logos, einai mazi, kathe mera, kai panw ap ola exoun kati polu dunato koino, esena!!!! kai bebaia twra kai tin koroula sou. Kali tuxi kai panta eutuxismeni! X
Μπράβο στο μπαμπά σου. Μπράβο και σε σένα που ισορρόπησες.... Η μητέρα σου - συγνώμη κιόλας - χρήζει ψυχολογικής υποστήριξης.... Δεν είσαι υποχρεωμένη να προσπαθείς μαζί της αν αυτή δεν προσπαθεί διπλά.... Θυμήσου ΕΣΥ είσαι το ΠΑΙΔΙ της.... αν δεν θέλει να σε χάσει ασ προσπαθήσει παραπάνω.... μη σκεφτείς ΠΟΤΕ ότι φαίρεσαι εγωϊστικά.... η μαμά σου δεν στεναχωρήθηκε που έπαθες κατάθλιψη τότε; Φιλιά.
η μητρική αγάπη δεν είναι δεδομένη. υπάρχουν άπειρα παραδείγματα γύρω μας και κάποια τα έχουν γράψει και οι εφημερίδες. καλημέρα σας
Τα είπες όλα σε μία φράση!!!Δυστυχώς η μητρική αγάπη δεν είναι δεδομένη!Δεν καταλαβαίνουμε το εξης απλό εμείς οι μανούλες...εμείς διαλέξαμε να φέρουμε στον κόσμο ένα παιδί,τα παιδιά μας όμως δε μας διάλεξαν ούτε είναι υποχρεωμένα να ανέχονται αδιαμαρτύρητα όλες μας τις ιδιοτροπίες με τη λογική ''μάνα μου είναι τι να κάνω''!Οφείλουμε να τους αποδείξουμε την αγάπη μας πάνω απ΄όλα φροντίζοντας να διατηρήσουμε την ελευθερία τους!Αν ο γονιός δεν διδάξει το σεβασμό στο παιδί του εκείνο δεν θα τον μάθει ποτέ!Αν η μητέρα είχε φροντίσει να έχει σωστή και ισορροπημενη σχέση με την κόρη της θα την είχε!Τα παιδιά είναι ο καθρέφτης μας,αν της έδινε αγάπη θα έπαιρνε σήμερα αγάπη.Αλλά προτίμησε τον εγωισμό της και απέρριψε το δικαίωμα της κόρης της να μεγαλώσει το παιδί της με το δικό της τρόπο οπότε είναι φυσιολογικό να δεχτεί με τη σειρά της απόρριψη!Απο κει και πέρα είναι προσωπικό δικαιωμα της κοπέλας αν θα επιδιώξει ξανά επαφή με την μητέρα της.Έχει να κάνει με την δύναμη της ψυχής της και την ικανότητα που έχει να συγχωρεί.Κανείς δεν μπορεί να της το επιβάλλει ούτε να την αφορίσει γι'αυτό,εκείνη μέσα της ξέρει καλύτερα!
ειλικρινα δεν μπορω να καταλαβω τη σταση της μαμας σου!τοσο καιρο δεν εχει επικοινωνησει μαζι σου;ενταξει μπορει να ειπατε μια κουβεντα παραπανω...και τι εγινε;μανα ειναι,δεν μπορει να δωσει τοπο στην οργη για το παιδι και το εγγονι της;και επειτα εσυ μολις ειχες γεννησει,ειχες παθει επιλοχεια καταθλιψη,οι ορμονες σου ηταν ακομα διαταραγμενες,επρεπε να δειξει κατανοηση λογω της καταστασης σου και οχι να εχει τετοια συμπεριφορα.κανε οτι καταλαβαινεις και οτι σε κανει να νιωθεις ομορφα εσυ!εγω παντως δεν θα αντεχα να εχω τετοια σχεση με τα παιδια μου.θα εκανα τα αδυνατα δυνατα για να εχω επαφη μαζι τους.ακομα και γονατιστη θα τους ζητουσα συγνωμη αν χρειαζοταν...
Το μόνο που έχω να πω,ζώντας με μια κτητική μαμά,που ώρες ώρες συμπεριφέρεται λες και το παιδί είναι δικό της,ακριβώς όπως το έγραψες, είναι να κάνεις μια κίνηση απλή.Ένα τηλεφώνημα ίσως.Όχι για τη μαμά σου,αυτή έχει πάρει τις αποφάσεις της.Για σένα.Για να μην έχεις την παραμικρή ενοχή όταν θα φύγει από τη ζωή.Μόνο για να μην έχεις τύψεις αργότερα.Ίσως να ακούγεται εγωιστικό,αλλά ο εαυτός σου μετράει και το παιδί σου.Κατά τα άλλα, να περνάς καλά εκεί πάνω...πόσο σε ζηλεύω να 'ξερες...
για μια ακομη φορα ολες οσες εγραψαν εκριναν παντελως εξ ιδιων γιατι ισως φαινεται περιεργο για την ελληνικη κοινωνια να μη μιλας με τη μαμα σου. Εγω απλα θα πω οτι αφου τοσο καιρο εισαι ηρεμη επραξες το σωστο κ μπραβο σου. Και αμα σου βγει να τη δεις κ να μιλησεις τοτε το κανεις, δεν ειναι υποχρεωτικο! Αλλωστε δεν ειδα καποια κινηση μετανοιας απο εκεινη. Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
Ο μπαμπας μου λεει πως δυστυχως τα παιδια δεν ερχονται στον κοσμο με οδηγιες χρησης.Το ιδιο και οι γονεις.Η μαμα μου ειναι σε πιο ελαφρια μορφη απο τη δικη σου επικριτική, φορτική με τις αποψεις της κλπ.Διαβαζοντας την ιστορια σου σκεφτηκα πως μαλλον καπως ετσι θα καταλήγαμε και εμεις αν δε τη συγκρατούσε ο μπαμπας μου, ο αντρασ μου, η μαμα της και η εικονα του πατερα της που ειναι χειροτερος απο την ιδια.Οι γονεις θέλουμε να πιστευουμε οτι ειμαστε αλανθαστοι.Ελπιζω οταν μεγαλωσει η κορη μου να μπορω να εχω μαζι της τη σχεση που θα ηθελα να εχω με τη μητερα μου.Γιατι ενα παιδι πονα περισσοτερο απο την απορριψη που ερχεται απο την υπερβολικη αγαπη.
διαφωνω με την συμπεριφορα σου.μανα ειναι μονο μια.το εγγονι της ηθελε να φροντισει η γυναικα,απλα θελω να σου πω πως μακαρι να ζουσε η μανουλα μου και ας μου τα κανε αυτα.ειχα και γω πολυ αυταρχικη μητερα και ξερω πως ειναι,τωρα ομως που δεν την εχω πια,μου λειπουν τα παντα της, γι αυτο σου προτεινω να τα ξαναβρεις συντομα με την μητερα σου
Εγω xristina μου, σου προτείνω να πας σε έναν ψυχολόγο γιατί απ' ότι φαίνεται έχεις θέματα να λύσεις. Δεν στο λέω ειρωνικά ή κάτι τέτοιο. Αλήθεια νομίζω ότι το χρειάζεσαι. Για να της λές να τα ξαναβρεί και μάλιστα "σύντομα" με την μαμά της, ή είσαι οκ με την ενδοοικογενιακή βία -δηλαδή με χτυπάει ο άντρας μου είναι οκ, συμβαίνουν αύτα, τον προκάλεσα κλπ- ή είσαι άνθρωπος που προκαλεί την βία αυτή. Και μην μου πεις ότι "φυσικά δεν είναι οκ να σε χτυπάει ο άντρας σου αλλά νταξ' η μαμά να ασκεί ψυχολογική βία μέσα σε λογικά πλαίσια είναι." Εχω νέα για εσένα χριστινάκι. ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΚ ΚΑΙ Η ΒΙΑ ΕΙΝΑΙ ΒΙΑ. Η Α. μιλάει για την δική της μαμά όχι για την δική σου. Μπορεί εαν είχες την μαμά της να μην έδινες τέτοια συμβουλή τωρα. Μην μπερδεύεις το πόσο σου λείπει η δική σου μαμά με την ιστορία της. Και τέλος, ΜΑΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ ΜΙΑ???????? Αυτή η ατάκα είναι τόσο λάθος για τόσους διαφορετικούς λόγους. ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΥΤΗ.
Nat mallon esy exeis kapoio provlima...
Μπα, δεν νομίζω!!!! Η Nat έχει δίκιο, διότι αυτό που αναφέρει η Α. είναι όντως βία- ψυχολογική βία!! Και το να πει στην xristina για ψυχολογική βοήθεια δεν είναι κακό!!! Σε τέτοιες περιπτώσεις είναι αναγκαίο!! Δεν είναι εύκολο πράγμα να χάσεις κάποιον δικό σου!!! Και στο κάτω κάτω η μαμά της γιατί δεν προσπάθησε να επικοινωνήσει μαζί της;; Παιδί της είναι!!! Όπως επίσης και κάτι θα ξέρει και ο μπαμπάς της που την έστειλε στον άντρα της πιο νωρίς!!! Τόσα χρόνια με αυτή την γυναίκα!!!!
Μήπως η μαμά σου είναι η δίδυμη αδερφή της δικιάς μου?Όσο διάβαζα την ιστορία σου έβλεπα μέσα από αυτήν τη δικιά μου...Όπως είπε και η Νίκη μη σκας κουκλίτσα μου,δεν είσαι η μόνη που είσαι σε τέτοια φάση...κοίτα να είσαι καλά με τον αντρούλη σου και το κοριτσάκι σας...εκεί βρίσκεται η ευτυχία σου!!!
Συγχαρητηηρια μπορω να σου πω,γιατι επέλεξες να σωσεις την ψυχικη σου υγεια,θασου προτεινα βεβαια αν και ειναι σκληρο ενα ''παυσιπονο''.(να ξερεις σε καταλαβαινω απολυτα) ...απλα προσπαθησε εν καιρω να την συγχωρεσεις....να χαιρεσαι το μωρακι σου και την οικογενεια σου
Σε καταλαβαινόταν απολυτά!!!!! θα πω απλά οτι η μητέρα μου απο καθαρό εγωισμό δεν ηρθε ουτε στο γαμο μου αλλα ουτε στη γέννηση του παιδιου μου!!!! πέρασε 1 1/2 χρόνος μεχρι να ξανασηκώσω ΕΓΩ τηλ για μια ακόμα φορα και να την καλέσω στην βάφτιση!!ηρθε μονο στην εκκλησια.το παιδι ακομα (είναι 2 1/2) δεν το εχει πει με το ονομα του!!!τωρα τελευταία βλέπω και απο την μερια της σημάδια συμβιβασμού!!! παντως νοιώθω οτι στις πιο σημαντικές στιγμες της ζωης μου τις σκίασε (και λεω πια οτι απλα τις σκίασε αφου αναγκαστικά να απευθυνθώ σε ειδικό, ψυχολόγο, για να μπορέσω να προχωρήσω)!!!ειναι πραγματικά παρα πολυ δυσκολο!!! Οταν νοιώσεις λιγο πιο ηρεμη μια απλη τυπικη σχεση μαζι της ισως θα ηταν καλη........
ειχα βαλει κι εγω ενα ποστ στο ειμαι μαμα με την κατασταση που βιωνω εδω και μερικα χρονια απο την απορριψη των γονιων μου..ολοι αρχικα πιστευουν οτι καναμε κι εμεις καποιο λαθος..και ομως τελικα δεν πρεπει να ειμαστε απολυτες σε τιποτα..το οτι παντα φταινε και οι δυο πλευρες δεν ισχυει παντα!!καλα εκανες και εφυγες..τουλαχιστον εχεις τον πατερα σου..εγω δεν εχω ουτε αυτον..με αγνοουν και οι δυο για τους δικους τους λογους...γιαυτο κι εγω κοιτω μονο την δικη μου οικογενεια και πιστεψε με θα δωσω οση αγαπη στερηθηκα εγω ολα αυτα τα χρονια...κανεις δε θα με κανει να ζω με ψυχολογικα..ολα ειναι μια εμπειρια..εμεις ζουμε την δυσαρεστη..θα ερθουν ομως οι καλες στιγμες απο τα παιδια μας και θα ανταμειφθουμε καποια στιγμη..να σαι καλα και μην σκας..εχεις συμπαρασταση..δεν εισαι η μονη!:-)))
De mu aresei i istoria su kai auto logw tu oti diakrinw enan ypermetro egwismo ek merus su. Sigura ipeferes kai sigura sinebisan gegonota pu einai peritta diigisis ek merus su. Alla eftiakses ti zwi su, zeis xiliades xiliometra makria, exeis kanei tis epiloges su, eisai se epafi me ton patera su, exeis kai to paidi su. Ti se empodizei na les mia kuventa me ti mana su diladi? Mias kai eisai mana, skepsu i diki su kori, na stamatisei na su milaei gia panta. Ayto einai xeirotero kai apo to thanato. De kserw, me disarestise i stasi su kai me sygxwreis gia tin apopsi mu alla mias kai apofasises na dimosieyseis tin istoria su, fantazomai exume k emeis dikaiwma gia sxoliasmo. Makari na malakwseis ti stasi su.
Προσωπικα δεν διακρινω εγωισμο, παρα μονο μια συνειδητοποιημενη αποφαση που ειχε σκοπο να διαφυλαξει τη νεα οικογενεια! Επισης μια ιστορια δεν γινεται αρεστη απο τον τροπο γραφης της αλλα απο οσα συμβαινουν σ'αυτην. Ομως το σημαντικοτερο ειναι οτι ο καθε ενας απο εμας ειναι υπευθυνος και υπολογος για τις πραξεις του. Οποτε και η Α. θα φροντισει να μην φερει την κορη της στο σημειο να την ξεγραψει. Κατι που η δικη της μαμα δεν εκανε. Λογικα, και η μαμα της Α. στενοχωριεται αλλα ο δικος της υπερμετρος εγωισμος δεν την αφηνει να αναθεωρησει.
Profanws agnooume tis leptomereies tis istorias tis. Safws de ti ba8mologoume gia to sygrafiko tis xarisma! Symfwnw mazi sas, kyriws sto simeio poy anafereste oti i idia de 8a ferei tin kori tis stin idia katastasi! Elpizw eilikrina na ta kataferei. Eimai sigouri oti kai i irwida mas, oso kai i mitera tis, ypoferoun. Makari na apoktisun mia epafi,mia isorropia.
Aferdita, egw apo thn apanthsh sou diakrinw thn wrimothta enos 18 xronu paidiou. Einai pio pi8ano na se paroun sta sovara oi an8rwpoi an dn grafeis greeklish k malista ta "varia" pu ksereis, an dn einai kapoios e3oikiwmenos 8elei kana 3lepto na katalavei ti grafeis. Elpizw h A. na mhn parei sta sovara thn apanthsh su. Otan esy vre8eis sthn 8esh ths, dhladh noiwseis psyxologikh via apo an8rwpus pu afto pu dn prepei na noiwseis pote einai h via -psyxologikh h mh- katse na ponas, na vasanizesai, na aytokatastrefesai siga siga. Na xaseis thn taytothta su kai panw ap ola thn aytoektimhsh su. Meine, anti na tre3eis oso pio makrya ginetai ap aytus tus an8rwpus. ESU MEINE. KAI NAI, "SYZHTA TO". GIATI, NAI, AN8RWPOI E8ISMENOI STHN E3USIA KAI STHN VIA ALLAZUN. XAXAXAXAXAXAXAXA!!!!! SORRY PU GELAW ALLA KAI TO GELIO MIA MORFH SXOLIASMU EINAI . Elpizw na mhn vre8eis pote sthn 8esh ths A. Alh8eia, oti kai na sou egrapsa alh8eia sto eyxomai. Καλά έκανες και έφυγες Α. Σου εύχομαι τα καλύτερα και να είσαι πάντα τόσο δυνατή.
H epilogi sas na mu apantisete proswpika - kai malista gia tin epilogi twn greeklish mu - diakrinei ta xaraktiristika tis diagwgi sas kai to aneilikrines endiaferon sas gia tin afigitria tis istorias. EIste akoma mia mikroastiki ellinida pou ektonwnei ta symplegmata tis ws anwnimi sxoliastria se blog, kata sinepeia akatallili na dwsei symbuli stin pathusa.
ουάου τώρα με τάπωσες.
εγώ αν μου επιτρέπεις θα διαφωνήσω...τα παιδιά μας μπορούν να φερθούν εγωιστικά , καθόσον είναι η φυσική τους επιλογή , για να δημιουργήσουν και να αναπτύξουν τη δική τους ζωή. Εμείς όμως , οι μάνες χάσαμε αυτό το στοιχείο από τη στιγμή που γίναμε μάνες , στη σχέση όμως απέναντι στα παιδιά μας . Ναι , δεν έχουμε το αλάθητο και ναι στη σχέση μας με το παιδί μας , δε μας συγχωρούνται όλα επειδή " η μάνα είναι χρυσό πάπλωμα " . Ναι , πρέπει να μεγαλώνουμε υγιείς προσωπικότητες και ναι πρέπει να προσέχουμε τη συμπεριφορά μας. Και , πάλι αν μου επιτρέπεις...αν έφτανα σε σημείο η συμπεριφορά μου να έδιωχνε την κόρη μου ( ή τον γιό μου ) από κοντά μου και να την/τον φτάσει σε σημείο να μου κόψει την καλημέρα και την επαφή με τα εγγόνια μου , εγώ θα τηλεφωνούσα για συγχώρεση πρώτη...από την πόρτα να με έδιωχνε , από το παράθυρο θα φώναζα . Από τη στιγμή που έγινα μάνα , ο εγωισμός μου ( όχι ο εαυτός μου ως ολότητα ) πέρασε σε δεύτερη μοίρα. Εμένα η μαμά μου , είχε και έχει πάντα δίκιο....σε οποιαδήποτε κατάσταση...πρέπει εγώ να της τηλεφωνώ γιατί εγώ έχω πάντα το άδικο...όταν φεύγω ταξίδι για παράδειγμα , πρέπει να της τηλεφωνήσω για να την αποχαιρετήσω...όταν φεύγει εκείνη πρέπει να της τηλεφωνήσω για να της ευχηθώ καλό ταξίδι...όταν κάνω κάτι το σχόλιο είναι γιατί δεν το έκανα αλλιώς...περάσαν πολλά χρόνια όμως και την αποδέχθηκα...απλά αν η συμπεριφορά της ήταν λιγότερο επικριτική , θα αποζητούσα περισσότερο την παρέα της , ιδίως τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν. Αυτά.
Διαβαζω την ιστορια σου και νομιζω οτι σχολιαζω ταινια.Ειναι τραγικο το γεγονος και ευτυχως που σας χωριζουν πολλαααα χιλιομετρα πια.....Να χαιρεσαι το μωρακι σου και να εισαι ευτυχισμενη.
ΔΕΝ ΝΙΩΘΕΙΣ ENA ΚΕΝΟ?ΔΕΝ ΣΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΕΣΤΩ Κ ΛΙΓΟ??ΕΧΕΙΣ ΑΠΟΛΥΤΩ ΔΙΚΙΟ ΣΕ ΟΤΙ ΕΙΠΕΣ ΑΛΛΑ ΜΑΝΟΥΛΑ ΕΙΝΑΙ Κ ΑΥΤΗ.. ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙ ΜΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!!!!
Aν αυτο σε κανει να αισθανεσαι καλα τοτε θα συμφωνησω μαζι σου. Αν δεν εχεις τυψεις, κοιμασαι τα βραδια και νιωθεις ξαλαφρωμενη (ετσι ακουγεσαι παντως) τοτε παλι μαζι σου. Αν οχι, τοτε ισως να επρεπε να κανεις μια τελευταια προσπαθεια. Αλλωστε ζειτε πολυ μακρια, οποτε και παλι δεν μπορει να σου επιβληθει. Αναρωτιεμαι ομως τοσο καιρο γιατι η μαμα σου δεν εκανε καμια απολυτως κινηση απεναντι σου, αξιον αποριας! Εστω για το εγγονι της. Ισως παλι ετσι να ειναι καλυτερα για ολους! Να εισαι καλα και δυνατη να χαιρεσαι το μωρο σου!