μαμά Χ.
Ήθελα από καιρό να γράψω την ιστορία μου, γιατί περνάω δύσκολα και σκέφτηκα ότι από κάποιες γυναίκες που έχουν περάσει το ίδιο, ίσως μπορέσω να πάρω θάρρος και να προχωρήσω.
Με λένε Χ. και είμαι 30 χρονών. Έχω ένα παιδάκι 16 μηνών.
Έχω διαβάσει άπειρες ιστορίες χωρισμών και σε όλες οι άντρες είναι αυτοί που τα «παίζουν», αδειάζουν και φεύγουν. Στη δική μου περίπτωση, αυτή είμαι εγώ.
Είμαι παντρεμένη 5 χρόνια και μαζί με τον άντρα μου συνολικά δέκα. Σκεπτόμενη πίσω τη ζωή μου, ποτέ δεν ένιωσα για εκείνον τον μεγάλο έρωτα. Δεν ξέρω… Απλά τα φτιάξαμε και μετά η ιστορία συνέχισε χωρίς να πολυκαταλάβω. Στα 2 χρόνια σχέσης, το επισημοποιήσαμε. Αρραβωνιαστήκαμε και από εκεί και πέρα θυμάμαι απλά ότι έβλεπα πολλά κομμάτια του χαρακτήρα του που δεν μου ταίριαζαν, δεν με έκαναν ευτυχισμένη, αλλά εφόσον είχα αρραβωνιαστεί και ετοιμαζόμουν για το γάμο, δεν τολμούσα να χωρίσω.
Έκανα υπομονή, του μιλούσα, αλλά εκείνος μου έλεγε ότι είμαι υπερβολική.
Όταν παντρευτήκαμε και μείναμε μαζί (όσο ήμασταν αρραβωνιασμένοι δεν συζούσαμε), τα πράγματα πήγαν όπως ακριβώς φανταζόμουν: ρουτίνα χωρίς κανένα ενδιαφέρον, ερωτικά… κρύα πράγματα. Στην αρχή προσπαθούσα, μετά απλά περίμενα…
Στα δύο χρόνια γάμου έχασα τον πατέρα μου. Μου στάθηκε και μέσα στη θλίψη μου και την άσχημη ψυχολογία μου, θεώρησα πως ένα παιδί θα δώσει άλλη πνοή στη ζωή μου. Έμεινα έγκυος σχεδόν αμέσως.
Η περίοδος της εγκυμοσύνης μου ήταν μια απέραντη μοναξιά. Και όχι, σαν παρουσία ήταν εκεί, αλλά ουσιαστικά δεν ήταν. Άρχισα να αδειάζω. Μέχρι εκείνη τη στιγμή, κάθε μέρα πίστευα ότι κάτι θα γίνει και λίγο η συνήθεια, λίγο η καλή συμπεριφορά, κυλούσε ο καιρός. Χαμένοι εντελώς ως ζευγάρι. Δεν με προσέγγιζε. Περνούσα μόνη μου τις φάσεις μου χωρίς εκείνος να κατανοεί το παραμικρό. Έκλαιγα κάθε βράδυ γιατί έβλεπα το τέλος να πλησιάζει και δεν είχα καν τη διάθεση να προσπαθήσω. Συζητήσεις ελάχιστες, δεν μου άφηνε και πολλά περιθώρια…
Φτάσαμε στο σήμερα με ελάχιστη εως μηδαμινή επικοινωνία. Πριν 6 μήνες του είχα ζητήσει να χωρίσουμε, άρχισε να με χιλιοπαρακαλάει να μην γίνει. Μίλησα με σύμβουλο, αποφάσισα να δώσω άλλη μια ευκαιρία, αλλά στην πορεία ένιωσα ότι εγώ τις είχα δώσει τις ευκαιρίες μου και δεν είχα περιθώρια για άλλη… Δεν φταίω εγώ που εκείνος δεν είχε δει. Παρ’ ολ’ αυτά ήμουν εκεί. Δεν προσπάθησε, μου λέει πως δεν τον άφησα. Ίσως ενδόμυχα να το έκανα.
Και τώρα του ζήτησα ξανά διαζύγιο…
Φοβάμαι… Τρέμω πως θα είναι η ζωή μου ως χωρισμένη με παιδί. Τρέμω μην την πληγώσω. Δεν ξέρω πως να συμπεριφερθώ. Εκείνος μου ζητάει να μείνουμε συμβατικά για κάποιο διάστημα να μεγαλώσει, λέει, λίγο το παιδί. Δεν ξέρω αν μπορώ. Δεν ξέρω αν θέλω… Συναισθηματικά είμαι εντελώς κενή. Νιώθω τύψεις που θέλω να χαλάσω την οικογένειά μου, αλλά άμα μείνω, θα καταστρέψω τη ζωή μου. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που ανέπνευσα καθαρό οξυγόνο. Μερικές φορές μου δημιουργούνται αμφιβολίες. Μήπως να μείνω για το παιδί; Άλλωστε δεν μιλάμε για κακοποιό. Και καλός πατέρας είναι και ήσυχος… Απλά εμένα δεν με καλύπτει ως γυναίκα… Τι θα γίνει όμως με τις δικές μου ανάγκες;
Τόσες πολλές σκέψεις… Τόσα πολλά γιατί μέσα μου… Θα μου ήταν πιο εύκολο αν με κεράτωνε… Μια ευκαιρία για να την κάνω… Δεν τον μισώ, απλά θέλω να ζήσω. Τόσο κακό είναι;
Δώστε μου λίγο κουράγιο…
Ευχαριστώ εκ των προτέρων!
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Στο "Είμαι Μαμά!" όλοι έχουν λόγο! Θες να μοιραστείς μαζί μας μια εμπειρία σου; Να γράψεις κάποιο κείμενο σχετικό με την ειδικότητά σου; Είδες κάτι ενδιαφέρον που πιστεύεις ότι αξίζει να δημοσιεύσουμε; Επικοινώνησε μαζί μας στο eimaimama@gmail.com
Δεν θα κρίνω την κατάστασή σου, απλά θα μιλήσω ως παιδί χωρισμένων γονιών. Η ένταση και η αποξένωση των γονέων πλανάται στην ατμόσφαιρα και το παιδί είναι ο μόνος δέκτης αυτών των αρνητικών συναισθημάτων. Αν νιώθεις ότι πνίγεσαι, πολύ απλά το μεταφέρεις στο παιδάκι σου. Αν είστε πλέον 2 ξένοι στο ίδιο σπίτι, το παιδί σας το εισπράττει και μην γελιέστε, δεν υπάρχει περίπτωση το παιδί να μην νιώθει τι συμβαίνει, οι γονείς κακώς θεωρούν ότι μπορούν να κρυφτούν από τα παιδιά τους! Αν θελήσετε να προσπαθήσετε για τη σχέση σας, ας είστε ειλικρινείς με τους εαυτούς σας και ας το παλέψετε! Σκέψου καλά, συζήτησε με τον άντρα σου και λάβετε μαζί μια απόφαση, όποια και αν είναι αυτή, ας είναι για όφελος του παιδιού σας. Προς Θεού, το να μείνετε μαζί συγκαταβατικά για το παιδί σας, είναι το μεγαλύτερο λάθος που μπορείτε να κάνετε! Το κάθε παιδί θέλει να βλέπει τους γονείς του χαρούμενους και ευτυχισμένους, είτε είναι μαζί, είτε είναι χώρια!
Συγνωμη αν αυτο που θα πω δεν ειναι αυτο που θελεις να ακουσεις αλλα θεωρω οτι εχεις κανει σοβαρα λαθη.Δεν μπορω να καταλαβω τι σημαινει δεν ειμαι ερωτευμενη και αρραβωνιαζομαι...δεν ειμαι ερωτευμενη και παντρευομαι και φυσικα κανω παιδι με εναν ανθρωπο που δεν περναω καλα..δεν ειμαι ερωτευμενη και γιατι εχασα το μπαμπα μου!Τα παιδια δεν τα φερνουμε στη ζωη για να καλυψουμε μια απωλεια!Για μενα το καλυτερο θα ηταν να τον αφησεις γιατι η κατασταση δε νομιζω να αλλαξει προς το καλυτερο και ειναι κριμα το μωρο σου να βιωσει δυσαρεστες καταστασεις!Απο οτι καταλαβα δεν σε πιεσε κανεις να κανεις οικογενεια μαζι του απλα βαλτωσες...σηκω στα ποδια σου και παρε τη ζωη σου στα χερια σου!Καλα Χριστουγεννα!
στειλε μου μνμ
Απ'ότι κατάλαβα... δεν ζητάς τη συμβουλή μας(και μεταξύ μας... καλά κάνεις!!!)Την καταννόησή μας ζητάς... Κι αυτή την έχεις! Όλοι οι άνθρωποι δικαιούμαστε το μερίδιο των λαθών μας... Εγώ το μόνο που μπορώ να σου πω, είναι πως ένα παιδί είναι ευτυχισμένο όταν βλέπει και εισπράττει ότι είναι ευτυχισμένοι και οι δύο γονείς του! Εσύ ξέρεις τι έχεις ανάγκη να κάνεις για να είσαι ευτυχισμένη και για να κάνεις το ίδιο και για το παιδάκι σου... Καλή δύναμη σ'ότι κι αν αποφασίσεις!!!
Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΔΙΚΗ ΣΟΥ,ΤΟ ΝΑ ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΕΝΑΝ ΓΑΜΟ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΣΕ ΓΕΜΙΖΕΙ ΔΕΝ ΟΦΕΛΕΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ,ΠΡΙΝ ΦΥΓΕΙΣ ΣΚΕΨΟΥ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΒΡΕΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΟΛΑ ΘΑ ΠΑΡΟΥΝ ΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΣΟΥ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕΣ ΚΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ.ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΟΛΟΨΥΧΑ ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΣΕ ΟΤΙ ΑΠΟΦΑΣΗ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΕΜΠΟΔΙΑ ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΡΝΑΜΕ ΜΕ ΔΥΝΑΜΗ,ΚΑΛΟ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑΣ ΠΑΛΙ!!!!!!!!!!!!!