Ζητούνται παραμύθια και τραγουδάκια!

Ζητούνται παραμύθια και τραγουδάκια!

μαμά Βάσω

Μαμά Ολίβια, Ελληνίδες Μανούλες.. εμπειρες μανούλες που νανουρίζετε και τραγουδάτε στα παιδιά σας…. Εχω πρόβλημα!

Εχω προβλημα με τα παιδικά τραγουδάκια, τα παραμυθάκια και το νανουρισμα του γιου μου.. και εξηγούμαι:

ΔΕΝ ΤΟ ΧΩ! Με τα τραγουδάκια και τα παραμυθακια δεν το χω καθολου! Μπορω να τραγουδάω επι ωρες στο αυτοκινητο ή στο μπανιο (αν ειμαι μονη μου φυσικά -τι μου φταίει το ‘κοινό’;) αλλα μη μου πεις να τραγουδήσω σε actual ακροατη -ακομα κ αν αυτος ο ακροατης ειναι το παιδι μου που οπως και να το κάνουμε θα μ’ αγαπάει παρα την παραφωνία μου! Κομπλάρω, κομπιάζω, ντρέπομαι… ακόμα και στο 11μηνο παιδί μου!

Συν του οτι δεν ξερω παιδικά τραγουδάκια (εξαίρεση αποτελούν τα χριστουγεννιάτικα ‘Χιονια στο καμπαναριο’, ‘Τριγωνα, κάλαντα’ και «Ω! έλατο» οι πρωτοι 2 στίχοι) και το μονο ‘κανονικό’ τραγουδάκι του οποίου -δυστυχώς- θυμάμαι του στίχους ειναι το «Ητανε ένα μικρό καράβι«..

ΠΟΥ ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΜΙΑ! Το βρίσκω απεχθές, ανθρωποφαγικό, φοβεριστικό τραγουδάκι…

ΜΑ είναι δυνατόν να λες σε παιδάκι -και δη προσπαθωντας να το κοιμίσεις- «και τοτε ριξανε τον κληρο να δουνε ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΦΑΓΩΘΕΙ«;; Απο ποιον θα φαγωθει, ρε μεγάλε;; Και γιατι να φαγωθεί; Επειδη σωθηκαν τα τρόφιμα;; Ας ψαρέψουν όλοι μαζι να φανε ψαρακια!

Πρεπει δηλαδη κάποιος να πεθάνει;;; Τι μηνύματα περνάμε στα παιδιά μας οεο;;;; Να φατε καποιον απο τους φίλους/συναδέλφους/συνταξιδιώτες σας αν δεν εχετε φαί; Είμαστε σοβαροί;;; (και επειδη μου την σπαει, προσπαθω κατα καιρούς να βάζω άλλη λεξη στη θέση του… η ατιμη ομως η συνήθεια κάνει την γλώσσα -πριν προλαβει το μυαλο να αντιδράσει- να λεει αυτην την συγκεκριμένη λέξη…)

Παρένθεση: Αν ήταν η μανα μου τωρα απο μια γωνιά θα με εκραζε, γιατι εχτες μου την είπε που φορουσα στο παιδί κατι παντοφλάκια (δερματινα παπουτσακια μαλακα) με κατι ασπρομαυρες νεκροκεφαλες λεγοντας: «Μην περνας στο παιδι μηνύματα θανατου!» και την κοροιδεψα και της ειπα ‘Ασε ρε μανα, αμα γινει χεβιμεταλας ή ροκας ολο τετοια θα φοραει…. M’ αρεσουν, ειναι cute» (!! λετε να μαι διχασμενη προσωπικότητα; απ’την μια μ’ αρεσουν οι νεκροκεφαλες στα παπουτσακια -και σε μπλουζακια!- και απ’ την άλλη δεν θελω το ‘ενα μικρό καραβι’ για τον γ’ στίχο του;; what’s going on o-e-o??) κλείνει η παρένθεση.

Αμ το άλλο; Σου λεει το αλλο τραγουδάκι:
«Ο μπαρμπα Μπρίλλιος είχε ένα γάλο… πολυ μεγάλο… και τον ετάιζε μέλι και ταχίνι (να και ενα υγειινό μηνυμα!) για να τον παχυνει (παλι μας τα χαλαει ο στιχουργος!)» στον τελευταιο στίχο του τραγουδιού, ξέρετε τι λέει μανούλες; θα σας θυμήσω εγω!

«Ωσπου μια μερα ο γάλος ΕΦΑΓΕ τον μπαρμπα-Μπρίλιο!!«

Γιατι ρε παιδιά τον έφαγε τον συμπαθέστατο μπαρμπα-Μπρίλιο; Τι παράπονο είχε; Δεν τον τάιζε; Μήπως δεν αρεζε στο γάλο το ταχίνι (ή το μέλι εν πάση περιπτώση;)

Γιατί έτσι ξαφνικά μια μέρα ο γάλος έφαγε τον μπαρμπα Μπρίλιο; Δεν μας διευκρινίζει το τραγούδι αν υπήρχαν ‘προηγούμενα’ μεταξύ τους αλλα και πάλι τί ήταν τοσο σημαντικό ώστε ο γάλος να στερήσει τη ζωή στον μπαρμπα-Μπρίλιο;;

Αδυνατό να μπω στη λογική των παιδικών τραγουδιών… δεν μου ρχεται στο μυαλό ούτε ένα ‘αθώο’ τραγουδάκι…

Για να μην αρχίσω για τα παραμυθάκια….

Που δεν θυμάμαι κανενα ουδέτερο ή αγορίστικο παραμυθάκι (τα μόνα που θυμαμαι ειναι η Σταχτοπουτα κ η Χιονατη -τα λες αυτα σε αγοράκι;; don’t think so)… το μόνο που θυμάμαι λιιιιιιιγο ειναι ο κοντορεβυθούλης… αλλα κι αυτό;;;

Μιλάει για ενα αγοράκι που χάθηκε; Που εριχνε ρεβυθάκια πισω του για να βρίσκει το δρόμο να γυρίζει πίσω; Που δεν τον ήθελε η μητριά του; (ασε που δεν γουστάρω τα ρεβύθια!)

Να νιώθει δηλαδη το παιδί μεσα απο τα παραμυθάκια, εγκάταλειψη, άρνηση και αποδοκιμασία απο τους φροντιστές του (μητρια -το ιδιο ισχυει για το 90% των παραμυθιων, παντα παιζει ενας ‘κακος’ ή ‘κακια’ γονιός που θέλει να ξεκάνει την χιονάτη/την σταχτοπουτα/ τον κοντορεβυθούλη/ την κοκκινοσκουφιτσα) και να αποκτήσει το παιδάκι φοβίες: μη χαθεί, μη δε βρισκει το δρομο για το σπίτι, μην έρθει ο κακος ο λυκος και φάει τη γιαγια του(!) μη τυχόν πεθάνει ενας γονιός του και καταλήξει με (κακιά) μητριά… και πόσα άλλα ‘μηνύματα’.

Και μη μου πείτε για το happy-ending που έχουν όλα τα παραμύθια… συνήθως δε σου μένει το τέλος απο την ταινία, αλλα η αρχή!

Εγω απ’ όλα τα παραμύθια θυμάμαι οτι ξεκινάνε με εναν πεθαμένο (γονιό) συνήθως και ένα ορφανό (σταχτοπουτα, χιονάτη, και πιθανώς και η κοκκινοσκουφίτσα να μην ειχε γονείς! Ποιος γονιός θα στελνε το παιδί του μόνο του στο δάσος να παει στο (απομονωμένο) σπιτι της γιαγιά του all alone; Μονο μια κακιά νύφη (μητριά Κοκκινοσκουφίτσας) που δε γουστάρει την πεθερά της (γιαγια κοκκινοσκουφίτσας) και προσπαθεί να ξεφορτωθεί και το τέκνο του συζήγου (κοκκινοσκουφίτσα!) Είναι πασιφανής οι προθέσεις του συγγραφέα στα μηνύματα που περνάει νομίζω!!

Μπορει να σας ακουγονται ολα αυτα υπερβολικά, αλλα εγω θυμάμαι ακόμα αυτα τα παραμυθάκια οτι μου αφηναν μια γλυκοπικρη γεύση… και ειχε η μαμα μου εμενα σε κασετα (που παιζει σε ραδιοκασετοφωνο!-τι σας θύμησα τώρα ε;) που ειμαι 4 χρονών και μου λεει η μαμα μου:

«πες παιδί μου ενα παραμυθάκι..»

και λέω αυτολεξή:

«‘Ητανε μια φολά η Αννού’α και πήγε στο ζάσος και την έφαγε ο λυκος. Ατο ήτανε!» (μεταφραση: «ητανε μια φορα η Αννουλα και πήγε στο δάσος και την έφαγε ο λύκος. Αυτο ητανε» -αυτό ήτανε το παραμυθι μου, μανα!) Απλή και περιεκτική δεν μπορείτε να πειτε!

Εμένα όμως αυτο μου εμενε απο τα παραμύθια που άκουγα: κοριτσάκι vs λυκος 0-1…

Θα μου πειτε εύλογα: ‘ρε κοπελιά αφου δεν ‘εγκρίνεις’ τα παραμυθάκια, βγάλε ενα απο το μυαλό σου!‘ που όμως απ’ οτι απέδειξα ώς 4χρονη, δεν διαθέτω πολυ φαντασία… Αυτο δεν έχει αλλάξει ιδιαίτερα απο τότε… Αλλα και την λιγοστή που έχω δυστυχώς δεν μπορώ να την προβάλλω επι τουτου, στις 21.30 το βράδυ αγκαλιά με ενα τέκνο που στριφογυρίζει στα χέρια μου και προσπαθεί να ‘ξεφύγει’ πιθανώς σκεφτόμενος ‘ασε μας ρε μάνα! ποιος ξερει τι θ’ακουσω πάλι βραδιάτικα!«

Δεν ξερω πόοοοσο υπερβολική με βρίσκετε (ωρες ωρες και γω με βρίσκω πολυ υπερβολική -αλλα όχι σ’αυτο!) αλλα να σας πω οτι μια μαμαδο-φιλη μου που της τα είπα μου έδωσε δίκιο! (τουλάχιστον οσον αφορά τα τραγουδάκια/παραμυθάκια, γιατί για τα παπουτσάκια είχε και αυτή τις αντιρρήσεις της!)

(είμαι ανοικτή σε προτάσεις παραμυθιών έτσι; δεν τα βάζω όλα σε ενα καζάνι, απλά πραγματικά ΔΕΝ ξέρω κανένα χαρούμενο -απο την αρχη εως το τέλος- παραμύθι!)

μαμα-Βασω