Πώς γίναμε έτσι;
Πώς γίναμε έτσι;
μαμά Α.
Σας γραφω επειτα από έναν ακομα καβγα με τον συζυγο μου και θελω τη γνωμη και από άλλες μανουλες.
Με τον αντρα μου, εδώ και 4 μηνες που γεννησα το αγορακι μας, μαλωνουμε εντονα σχεδον κάθε μερα.
Σε ότι και να πω ότι και να του προτεινω, είναι παντα αρνητικος και αν τελικα μου κανει καποιο χατιρι το κανει με μουτρα και πολλη γκρινια.
Αδιαφορει τελειως για μενα και τα συναισθηματα μου. Δεν καθεται ποτε να μιλησουμε σαν ζευγαρι και να λυσουμε τα προβληματα μας.
Το μονο που τον ενδιαφερει είναι όταν γυρναει από τη δουλεια να φτιαχνει καφε και να καθεται με τις ωρες να παιζει παιχνιδια στον υπολογιστη.
Οσο για το ερωτικο κομματι είναι σχεδον ανυπαρκτο. Ολες κι ολες 3 φορες εχουμε κανει ερωτα από τοτε που γεννησα και αυτές μετα από δικη μου προσεγγιση. Να τονισω ότι τα κιλα της εγκυμοσυνης τα εχασα τον πρωτο μηνα και το σωμα μου εχει επανερθει πληρως.
Θα μου πειτε ότι τον κατηγορω και αποποιουμαι τις δικες μου ευθυνες. Δεν είναι ετσι. Προσπαθω να τον πλησιασω, να εμαι τρυφερη μαζι του να επιδιωκω να μενουμε μονοι μας, να φροντιζω τον εαυτο μου, να τον περιποιουμαι… Ματαιος κοπος.. Δεν καταλαβαινει τιποτα..
Εχω βαρεθει τους καβγαδες και ξερω ότι δεν είναι σωστο και για το παιδι να ζει σε τετοιο περιβαλλον. Εχω σκεφτει μηπως ζηλευει το μωρο μας και θεωρει ότι τον παραμελω αλλα όταν του το ειπα το αρνηθηκε.
Τι να κανω για να τον ξανακερδισω; Αισθανομαι αποτυχημενη ως θηλυκο. Υπαρχει περιπτωση να γινουμε όπως πριν;
Σας παρακαλω πειτε μου τη γνωμη σας.
Mαμα Α.
[divider]
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Αρχικά, θα ήθελα να πω κάτι που πιστευω ακραδαντα, και συγχωρείστε με αν φανώ απόλυτη- τα παιδια δεν ειναι αυτά που φέρνουν τα προβλήματα στην ανεμελη και ησυχη ζωή ενός ζευγαριού που δεν έχουν κοινές "υποχρεώσεις" αλλά με απλό τρόπο αναδεικνύουν τις διαφορές που υπήρχαν στο ζευγάρι από την αρχή και που κανείς δεν τις είδε για να τις λύσει. Έχω ένα γιο 3 χρονών και δουλέυω νυχθημερόν γιατί είμαι καθηγήτρια και έχω πρωί σχολείο (δουλεύω σε ιδιωτικό) και απόγευμα μαθήματα. Αυτό σημαίνει ότι ο γιος μας έχει περάσει άπειρες ώρες με τον μπαμπά και ειδικά τον πρώτο χρόνο του μέχρι να γίνει ενός που τελείωνα το μεταπτυχιακό μου. Όμως από την αρχή της σχέση μου με τον άντρα μου είχαμε θέση και σιωπηλά αλλά και με συζητήσεις πως ότι και να έχουμε στο τέλος της μέρας θα αφιερώνουμε χρόνο (έστω και μισή ώρα) για να μιλάμε - τα νεα της ημέρας και διάφορα άλλα σαν ζευγάρι, αστεία, κουβεντούλα κτλ. 8 χρόνια τώρα είναι το ίδιο. Και η σεξουαλική ζωη ήταν κομμάτι της σχέσης μας. Η καθημερινότητα μοιρασμένη. Για την σημερινή γυναίκα ειναι σημαντικό να μην δηλωσει ευθύς εξ αρχής ότι είναι superwoman. Δεν ανήκουν όλα σε εμάς και επίσης έχουμε δικαίωμα να είμαστε κουρασμένες και να αναλάβει ο μπαμπάς κάποιους "παραδοσιακά" γυναικειους ρόλους. Έτσι και τώρα με το παιδί. Η ανατροφή του ενός παιδιού είναι ευθύνη και συζήτηση και των 2 γονέων ώστε να υπάρχει σταθερότητα στην οικογένεια, μοίρασμα της ευθύνης και των καλών αποτελεσμάτων αλλά και των άστοχων, και όχι σχόλια του στυλ "εσ'υ ευθύνεσαι για το πως έχει γίνει το παιδι αφού μένει όλη μέρα μαζί σου" ! Θα συμφωνήσω με τον κυριο που έγραψε ότι οι άντρες είναι και θα παραμείνουν παιδιά! Το παν είναι η ειλικρίνεια στις συζητήσεις και η σωστή διαδρομή των σκέψεων που θέλουμε να επικοινωνήσουμε στον/στην σύζυγο. Ποιες ειναι οι αναγκες του καθενός? Πως έιναι το πρόγραμμα της οικογένειας? Ευθύνες? Δεν υπάρχουν ευθύνες δικές μου ή δικές σου- είναι κοινές και όποιος είναι στο σπίτι κάνει ότι μπορεί. Τελειώνοντας, και εκτιμώντας τα πράγματα και από παιδαγωγική άποψη το πιο απλό και συνάμα δύσκολο πράγμα είναι η ΣΥΝΕΠΕΙΑ των λόγων μας. Και αυτό ισχύει προς όλες τις κατευθύνσεις, άντρα, παιδί ακόμα και στον ίδιο μας τον εαυτό. Μόλις κατακτήσουμε αυτό θα μπορέσουμε να το περάσουμε και στους άλλους. Στην δική μας οικογένεια και παρόλο που εγώ βλέπω λιγότερες ώρες τον για μας, η συνέπεια είναι το Α και το Ω, και όλοι απολαμβάνουμε τις οικογενειακές μας στιγμές και το ζευγάρι τις δικές του. Θα ήθελα να γράψω περισσότερα αλλά δεν θέλω να κουράσω μέσα από το :post αυτο. Ευχαρίστως όμως να βοηθήσω όποια μανούλα θελήσει εξηγώντας αυτή τη σταση ζωής που έχει μόνο θετικά αποτελέσματα και ποτέ δεν είναι αργά να στραφεί κανείς! Ευχαριστώ!
kalispera.tha ithela na soy pw oti kati paromio perasa ki egw.twra,ena xrono meta,pou ta skeftomai kataligw sto oti eftaigan ta eksis 1)oi ormones mou pou me ekanan na tsatizomai me ta panta 2) i swmatiki kourasi apo tin aypnia 3)i anikanotita tou antra mou na katalavei ti pernousa egw.autos den skeftotan kan oti egw eixa kanei ena xeirourgeio(kaisariki),aimorragousa epi 2mines,thilaza,ekana oles tis douleies tou spitioy kai den eixa voitheia apo pouthena.tou ta elega kai me koitaze san ufo .e twra,oxi oti katalavainei perissotera,apkws exw iremisei egw ormonika k den tsakwnonaste me to paidi einai ok api tin arxi.diladi to allaze,to koimize.kai twra paizei mazi tou oso mporei,alla emena pisteyw den me katalave pote.oi antres einai stin kosmara tous.isws o dijos soy thelei to xrono tou gia na prosarmostei sta nea dedomena.prospathise na apofeygeis tis fasaries toso gia ti diki sou psyxiki iremia oso kai tou paidiou soy.pusteyw pws ta pragmata tha ftiaksoun siga siga.
επειδη το ιδιο συμβαινει και σε εμενa για δευτερη φορα μπορει καποιος να μου πει αν εχει σχεση ποσες ωρες δουλευει ο αντρας?γιατι οταν λεω στον αντρα μου οτι δεν παμε καλα μου λεει οτι φταινε οι ωρες που δουλευει(δουλευει Δευτερα-Σαββατο απο τις 6:00π.μ(δηλαδη ξυπνημα στις 5)και γυριζει περιπου στις 5:00 μ.μ)
Να σου πω την εμπειρία μου... Τώρα που ο μικρός έχει κλείσει πια τα 3(έτη) αρχίσαμε επιτέλους να είμαστε καλά!!! Προβλήματα είχαμε και πριν το παιδί, μετά όμως είχα πολύ περισσότερα παράπονα, παρόμοια με τα δικά σου. Ώσπου στους 8 μήνες περίπου του είπα "κανόνισε να βρεις σύμβουλο να πάμε, μόνο αυτό σου λέω!!!" το υπόλοιπο που δεν ειπώθηκε το κατάλαβε "ή χωρίζουμε". Αυτό που προτείνω λοιπόν με τη σειρά μου είναι να τον καθίσεις κάτω και να του μιλήσεις ήρεμα(πρώτα προειδοποίησέ τον ότι θέλεις να του μιλήσεις σοβαρά), να του εξηγήσεις πόσο δυστυχισμένη είσαι έτσι και (αν πιστεύεις ότι θα βοηθήσει) να του προτείνεις να πάτε σε σύμβουλο ζευγαριών. Εκτός αν δεν πιστεύεις ότι χρειάζεται... Τότε ζήτα του να μιλήσετε και να επικοινωνήσετε σοβαρά και ανοιχτά. Σίγουρα και αυτός είναι δυσαρεστημένος. Και μπορεί η ζυγαριά να δείχνει συνήθως περισσότερο προς μία μεριά, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η άλλη δεν έχει τίποτα... Πιθανόν να φαίνεται απότομο που προτείνω σύμβουλο, απλώς αυτό μας έσωσε εμάς. Αυτό που χρειάζεται βασικά είναι επικοινωνία, καλή διάθεση/θέληση, να μην κρατάμε μούτρα, και αναγνώριση. Θεωρούμε δεδομένα πράγματα και δεν τα αναγνωρίζουμε, ενώ μας είναι πολύ εύκολο να υποδεικνύουμε τα στραβά του άλλου χωρίς να βλέπουμε τα δικά μας. Στην δική μας περίπτωση 1 χρόνο μετά τη συμβουλευτική(που κράτησε 1 χρόνο) βλέπαμε ότι εξακολουθούμε να είμαστε δυστυχισμένοι και βαδίζαμε προς το χωρισμό, όμως δεν το θέλαμε κιόλας! Θέλαμε να τα πηγαίνουμε καλά και να είμαστε χαρούμενοι αλλά δεν το καταφέρναμε. Προσπαθήσαμε κι άλλο, κι άλλο. Όπως είπα, τώρα είμαστε πολύ καλύτερα. Ακόμα προσπαθούμε, αλλά βλέπουμε και φως στο τούνελ! Καλή συνέχεια, καλή δύναμη, καλή υπομονή. ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΗΣΤΕ!!!
Na grapsw kai egw san agoraki kapoies skorpies skepseis sto thema giati mou ksipnise diafores anamniseis. Katarxin thewrw oti einai poli noris na krineis opws idi eipane polles mamades, pisteuw oti ta pragmata tha allaksoun ardin.. perimene na tou pei to proto 'mpampa' tha sou pw egw pws tha strwsoun ola. Deyteron, grafis oti girnaei ap ti douleia kai ousiastika klinete ston eauto tou. ok, an genikws eixate mia normal sxesi kai auto san sinithio einai eksw ap ta fisiologika, thelei *xrono*. o kathenas mas xoneuei kati kainourio me diaforetikous tropous, se allon tou aresei na ta leei kai na ta vgazi apo mesa tou, se allon theli na pezi paixnidia. Episis, grafeis oti kanis oti pernaei ap to xeri sou gia na ton plisiaseis. kai poli kala kaneis alla apoti fenetai den exei anagki auto o antras sou, ara oso esi kopiazis toso kai apogoiteuese - aplws na eisai normal .. ftanei :). To simantikotero (kai auto vasi tis dikias mou empirias kai xaraktira) Ferton konta sto paidi - oxi se sena (ise i mana tou paidiou , tha parei ligo xrono na strwsi to erotiko! Kouragio!) . Oso erxete kai erxeste konta sto moraki sas .. toso agapimenoi tha gineste. Tha xarei opws kathe pateras na akousei gia kati pou ekane to moro tou mesa sti mera, kati kanourio pou emathe, ktl.. KANTON NA GELASEI ! "i mikri ta ekane kai mirizeiiiii!!! mpliaxxxxx!" "mpampa se katourisame to plitrologio pirazei????" ..... kai na stamatisi na fovate ti nea tou zoi (min ton rotiseis 'fovase pou ise tora pateras <- lathos! :P ) ta sinesthimata den xriazete na ta leme panta me leksis 'aistanome etsi, esi pws aistanese' - eimaste VLAKES kai ipervolika XAZOI me to na vazoume se mia protasi to pws niwthoume :) - an klidosi to stomataki den anoigei :( - Ant'aftou, an kati mas kanei xaroumenous tha fanei me pollous tropous! gia na kleisw auto to megalo post aplws na sou pw oti kai egw me ti gineka mou kavgadizame PARAPOLY entona... tora ta pragmata exoun strwsei !!! elpizo na voithisa kai na min me pareksigises me tis toooooses simvoules :)
Egw 8a pw mono oti oi sxeseis einai duskoles kai 8eloune douleia. ALLA KAI APO TOUS DUO . Fusika de borei na einai ola meli gala mia zwh, de zoume se diafimisi tou vitam, aplws prepei na exoun k oi 2 dia8esi na doulepsoun me ton eauto tous k katepektasi na doulepsoun k ti sxesi tous. Auto apaitei wrimi suzutisi k sunergasia. K panw apo ola psuxraimia. Na akoume o enas ton allon. Den einai eukolo. EImaste oloi para polu kourasmenoi, exoume oloi anagi apo frodida, exoume fovous k agwnies k apeira anxoi, alla ftanei ena simeio pou 8a prepei i na ta diaxeiristoume ola auta k mazi san omada (to adroguno) na prospa8isei enilika na vrei mia lusi, i an de borei na to dialusei. Einai krima oi an8rwpoi na upoferoun k katepektasi na upoferoun k ta paidia tous.
dustuxos den einai oloi oi antres teloi gia paidia kai oikogeneia apo tote pou to predictor vgainei thetiko..... o dikos mou antras xreiastike merika xronia gia na sunithisei stin idea.... tora omos einai o kaluteros mpampas pou mporeis na fantasteis.... dose ligo xrono... tha strosoun ta pragmata... arkei na spu po pos o dikos mou emaine spiti ki eblepe to paidi apo tin porta tou domatioy.... den to eixe allaksei mia fora... den to eixe taisei mia fora.... den to eixe aggaliasei mia fora... ap otan to paidi arxise na milaei kai na epikoinonei mazi tou allakse 100% ... tora pou o mikros mas einai 5 xronon den mporei lepto xoris to paidi.... pistepse me ta exo perasei kai se katalabaino... tha strosei me ton kairo....
Καλησπέρα! Συγχαρητήρια που έγινες μανούλα ποώτα απο όλα Μαμά Α! Εγώ είμαι άνδρας, βρήκα αυτο το σάϊτ ανοιχτό στον υπολογιστή που το άφησε η γυναίκα μου και απο περιέργια το δίαβασα... Λοιπόν, ότι λες τα πέρασε η γυναίκα μου, τα σκέφτομαι τώρα και ντρέπομαι αλήθεια λέω, μιλάμε όλα όσα λες Μαμά Α , γύριζα στο σπίτι και έπαιζα στον υπολογιστή battlefield και πολεμούσα, βέβαια είχα αναλάβει όλα τα περι πλυσίματος του μωρού γιατι δε το φοβόμουνα σε αντίθεση με τη γυναίκα μου που το θεωρούσε τόσο ευθραυστο... Μέχρι εκεί όμως! Ούτε σεξ ούτε επικοινωνία ούτε τίποτα, είχα φάει την φρίκη μου που ούτε και τώρα μπορώ να ΄πω οτι την έχω ξεπεράσει που περιμένουμε το δεύτερο... εγώ είμαι 29 βλέπεις και η φρίκη μου ήταν οτι ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΙΑ ΠΑΙΔΙ, οτι αν μου την σπάσει μια μερα τόσο πολυ η γυναίκα μου παρ'όλη την αγάπη που της έχω θα την στείλω στην μαμά της΄, όμως τώρα ήρθε ένα παιδί και εγώ δεν πρόκειται ποτέ να αφήσω την πλευρα του πατέρα απέναντι στα παιδίά μου γιατί εγω μπορεί να είμαι μαλάκας και να έκανα παιδιά και να μη το άξιζα! Μιλάω και λέω τις δικές μου σκέψεις, τώρα πια είμαι συνειδητοποιημένος οτι δεν είμαι έλευθερο πουλί και δεν με νοιάζει γιατί είμαι περήφανος πατέρας και σύζυγος αλλα συνεχίζω και πολεμώ με τα παιχνίδια του υπολογιστή :ρ ... Μαμά Α η κοπέλα ELITA που γράφει πιο πάνω τα λέει πολύ σωστά πραγματικά και κοίτα σας είπα είμαι άνδρας που τα έκανα όλα αυτά και τώρα που σας διαβάζω κρεμάω και τα μούτρα μου γιατί είναι σαν να τα γράφει η γυναίκα μου! Προσπάθησε να του μιλήσεις, αν είναι σωστός και σε αγαπάει θα το καταλάβει αν και ίσως αυτός να είναι λεχώνα για πάνω απο 6 μήνες η 10 μήνες όπως στην περίπτωση της ELITAS! Συγνώμη για το θράσος μου να γράψω, σε ένα τέτοιο σαϊτ που απευθύνεται σε μανούλες, να βοηθήσω ήθελα μονάχα μια που και εγω ήμουν ανώριμος τότε που έγινα πατέρας στα 25 μου... ήμουνα παιδάκι βέβαια δεν μπορείς να πεις... Σας έυχομαι σε όλες τις μανούλες να είστε πάντα καλά και να είναι πάντα τα παιδάκια σας με υγεία και να θυμάστε οτι ΟΛΟΙ οι ΑΝΔΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΠΑΙΔΙΑ, ΟΛΟΙ ΟΣΟ ΣΟΒΑΡΟΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟ ΠΑΙΖΟΥΝ και όταν έρχεται το πρώτο σας παιδάκι το θεωρεούν ανταγωνισμό στο θέμα παιχνιδιού! Με τιμή Γ.Μ. !!!
Δώσε λίγο χρόνο σε σένα κ στον άντρα σου να δεις αν θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση ίσως να είναι αγχωμένος με τα νέα δεδομένα δεν περνάμε μόνο εμείς δύσκολα την περίοδο μετά την γέννα αλλά κ οι άντρες έχουν τα σκαμπανεβάσματα τους, είναι ο νέος τρόπος ζωής είναι οι νέες ευθύνες είναι τα οικονομικά προβλήματα που ολοένα κ αυξάνονται ίσως απλά θέλει παραπάνω χρόνο να προσαρμοστεί στη νέα σας ζωή!! Βέβαια χωρίς να θέλω να δικαιολογήσω την στάση του εσύ που ζείς μαζί του ξέρεις πολύ καλύτερα απ' όλους μας τι αλλαγές έχει στην συμπεριφορά του και αν μπορείς να συνεχίσεις να είσαι μαζί του, αυτό που θα σου πώ εγώ είναι οτι ορισμένες φορές χρειάζεται να κάνουμε κ λίγο τα στραβά μάτια κ κάποιες καταστάσεις να τις προσπερνάμε όσο το δυνατών ανώδυνα να μην βάζουμε λάδι στην φωτιά. το πρώτο διάστημα μετά την πρώτη εγκυμοσύνη μου η ψυχολογία μου ήταν χάλια ένιωθα πολύ κουρασμένη κ με το μόνο μόνο έβαζα τα κλάματα (για πολύ χαζά πράγματα μιλάμε) ήμουν μόνη μου χωρίς ιδιαίτερη βοήθεια κ χωρίς να έχω την παραμικρή ιδέα απο μωρά όλα μου είχαν φανεί βουνό κ πήρε πολύ καιρό να μπούμε σε ένα ρυθμό. ο άντρας μου λόγο δουλειάς έλειπε όλη μέρα σχεδόν αλλα κ όταν ήταν σπίτι ήταν σαν να έλειπε εκ των υστέρων κατάλαβα οτι έπρεπε να μεγαλώσει η κόρη μου να έρθει κ δεύτερο μωρό για να αρχίσει να ασχολείται λιγάκι τώρα που έχουμε 3 είμαστε μια χαρά δεν είχα ούτε έχω τρελές απαιτήσεις ώς προς τα παιδιά.θέλω να καταλήξω οτι τελικά ήθελε το χρόνο του για να ασχοληθεί κάτι που στην αρχή με στεναχωρούσε πάρα πολύ μέχρι που σκεφτόμουν οτι δεν μας αγαπάει ή δεν θέλει το μωρό μας.
egw nomizw pws i maria ta leei poli kala pou perase ta idia..kai gw pernaw ta idia twra vevaia siga siga pisteuw pws ta pigainoume kalitera giati elatwthikan oi kaugades kai me tipota se parakalw min akous autes pou sou lene na ton paratiseis kai aston na kanei autos kati.. den nomizw pws einai h swstoteri apantisi pou tha mporouse na sou dwsei kaneis stin katastasi pou vriskesai...den voithaei se tipota xeirotera tha ginoun..kai pisteuw pws den theleis na dialiseis tin oikogeneia pou molis eftiakses.. sou euxomai na pane ola kala kai na zusetai eutuxismenoi kai na kanetai kialla paidakia an to epithimitai..
Θα επικεντρωθώ στη συμπεριφορά του συζύγου και όχι στο γεγονός της άφιξης του νέου μέλους στην οικογένεια. Δεν είμαι ειδική επομένως η άποψη μου μπορεί να αμφισβητηθεί αλλά αυτό που βλέπω εγώ είναι ένας σύζυγος εθισμένος στον υπολογιστή. Θέλω να πω ότι ενδεχομένως να μην φταίει η αλλαγή στην οικογένεια με τον ερχομό του μωρού σας αλλά να είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει πλέον σε πολλά νοικοκυριά και στην Ελλάδα. Δες το και από αυτήν την άποψη.
έτσι είμασταν τους πρωτους 7 μηνες..εμπαινε σπιτι ετρωγε και καθοταν στον υπολογιστή μεχρι το βράδυ ,εγώ και η μικρή ανύπαρκτες...ριξαμε ένα καλό καυγά οπου απείλησα οτι θα την παρω και θα φύγω και σαν να συνήλθε... 2μιση χρόνια μετά οι σχέσεις μας είναι φιλικές ,τυπικές,νομίζω ότι υπάρχει αγάπη ,καπου χωμένη βαθιά ,η σχέση μας θέλει πολύ δουλειά...για να μην αναφέρω το σεξουαλικό ανύπαρκτο κομματι...
Τα ιδια περασα και εγω μονο που τελικα με ειχε αντικαταστησει!!! Εμεινα στο γαμο απο φοβο, απο βλακεια, απο κολλημα στον εγκεφαλο. Ειπε οτι αλλαξαν ολα, οτι μετανιωσε τελικα... αλλα για μενα;;;Μια μονιμη πληγη στην καρδια που δεν μπορεσα να χαρω οσο ηθελα, μεσα σε ιδανικες κατα τα αλλα συνθηκες, το βρεφακι μου καθως αναλωνόμουν σε "γιατι" και "πως" κλπ κλπ.Δεν ξερω για σωστες απαντησεις σε τετοιες περιπτώσεις, εμενα η τόοοοοοση αγαπη που του ειχα εγινε πολυ λιγοτερη(αν και προσπαθησα να την κανω ανυπαρκτη για να μπορω να κοιταω τον εαυτο μου και το παιδι μου μονο!) Περασε ενας χρονος, ειμαστε λιγο διαφορετικα, αλλα δεν ξεχνω, γιατι δεν μπορω. Καθολου εμπιστοσύνη απο την πλευρα μου, απο την δικη του δεν νομιζω οτι υπαρχει μες στο μυαλο του τετοια εννοια. Εχω να πω οτι ειμαι καλυτερα και εχω σκοπο να παω για τελειως καλα. Κανεις δεν χανεται νομιζω, απλα το δυσκολο, σε μια τετοια περιπτωση, θεωρω οτι ειναι να αποδειξεις οτι εχεις αξιοπρεπεια. Α! και αυτο που γινεται εδω ειναι μια μορφη ψυχοθεραπειας!!!Το συστηνω ανεπιφυλακτα!
αγαπητη μανουλα Α...δεν ξερω αν αυτα που θα πω θα σου αρεσουν οι θα αρεσουν σε αλλες μανουλες....αλλα ειναι και η δικη μου ζωη ετσι....με τον συντροφο μου οσο ειμασταν οι δυος περναγαμε πολυ καλα...εκδρομες...συνεχεια εξω για ποτο...πολυ σεχ με τις ωωωωωρες...ξαπλωναμε στο κρεβατι π.χ.στις 12 και μεχρι τις 6 τα ξυμερωματα μιλαγαμε...ατελιωτα...οταν εμεινα εγκυος...χαρηκε πολυ....αλλα του ετυχε ενα ατυχημα στο ενα του ποδι και του εριξε την ψυχολογια...εγω 2 μην εγκυος τοτε...αλλαξαν ολα.....απομακρυνθηκε....χαθηκαμε τελειως...και ουτε καν με βοηθαγε λογο εγκυμωσυνης..ουτε σε εξετασεις του μωρου ερχοτανε....το περασα ολο αυτο μονη μου...με ασχημη ψυχολογια...επειδη ο συντροφος ητανε ανυπαρκτος...μεχρι να γεννησω 1 φορα καναμε ερωτα και αυτη οπως ειπες και εσυ...με δικια μου προσεγκιση...εγω το προκαλουσα συνεχως...ποτε δεν τον παραμελλησα ουτε στην εγκυμωσυνη ουτε μετα...αλλα αυτος...τιποτα....αγαπητη φιλη και φιλες...αυτο συνεχιζεται ...συνολο 3,5 χρονια....δεν ξερω ποσο θα αντεξω...αλλα το μονο σιγουρο ειναι πως δεν θα αντεξω να ειμαι μαζι του με τιποτα....δεν αλλαζει αυτο το πραγμα...δεν ειναι προθημοι να το αλλαξουν...εχω δωσει τοοοοσες ευκαιριες και αποτελεσμα μηδεν...ειμαι μαζι του απο τα 22 και ειμαι 26 και δεν θελω να χασω αλλο απο τα χρονια μου...εχω ενα κοριτσακι 2,5 σχεδον χρονον και γιαυτο θα κανω τα παντα....αλλα δεν μπορω να συνεχισω να μενω με τον μπαμπα του απο την στιγμη που δεν ειμαι ευτυχισμενη...και εμεις τσακωνομαστε και διαφονουμε συνεχως..δεν θελω να σε απογοητευσω..αλλα ολα αυτα θα συνεχιστουν...και οσο περναει ο καιρος πιο πολυ...και μετα θα τα βαζεις με τον ευατο σου....θα πεσεις ψυχολογικα...ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ...θα χασεις καθε αξιοπρεπια παρακαλοντας τον να συζητησετε...η να σου κανει ερωτα...να ασχοληθει μαζι σου...ΟΧΙ ΜΗΝ ΤΟ ΚΑΝΕΙΣ...ΜΑΖΕΨΕ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΗΣ ΣΟΥ ΚΑΙ ΚΑΝΕ ΟΤΙ ΚΑΛΗΤΕΡΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ!!!
ακριβώς αυτό ζω...να πω ότι χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη?μακαρι να μην το ζούσε άλλος...
βρε μανούλες...παθούσες...γιατί βάζετε φυτίλια στην κοπέλα? αν οι δικοί μας ήταν γκομενιάριδες γιατί να έιναι και ο δικός της??? σίγουρα δεν μπορούμε να ξέρουμε πάντα πόσο καλά δεμένος είναι ο ''γαιδαρός '' μας (ας μου επιτραπεί η έκφραση) αλλά να βάζουμε κακές ιδέες σε μία φρέσκια μανούλα με μπόλικες ορμόνες...έιναι ότι χειρότερο...ας μιλήσει παρακαλώ και κάποιος άντρας...της παρέας να μας πεί και την δική του πλευρά...
Να ξανακερδίσεις τι;;;;;; Τέλος πάντων....
Ολα οσο ειπατε κοριτσια ειναι αληθεια και σωστα!Αυτο που απλα με τρελενει εμενα ειναι οτι ολοι ψαχνουμε να βρουμε σε τι μπορει να εχει φταιξει αυτη η μανα-γυναικα-συζηγος....και στο τι πρεπει να κανει αυτη!ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ αυτη ειναι η λεχωνα,αυτη που εφερε ενα παιδι στον κοσμο,αυτη ειναι που γεννησε,που τρελαθηκαν οι ορμονες της,που αλλαξε ολοι η ζωη της,που ειναι μονη,που ξενοιχταει, που κουραζετε και και και και.......Γιατι να βρισκουμε δικαιολογιες για τους αδιαφορους πατεραδες? Δεν θελω να ακουστω στριμενη και εγωιστρια αλλα επειδη εζησα ακριβως το ιδιο και αισθανομουν ακριβως το ιδιο μονο οταν γυρισα την πλατη μου και ειπα τερμα αλλαξε η σταση του!!!!!!!!!καλη υπομονη μαμα Α.
Τωρα για να καταλαβω... τι ακριβως γινεται? Μιλαμε για μια πολυ ¨φρεσκια¨ μανουλα, που εχει αλλαξει ριζικα η ζωη της, και συναισθηματικα και πρακτικα (το 2ο σε αντιθεση με τον αντρα της,υποθετω), της οποιας οι ορμονες εξακολουθουν να χορευουν πεντοζαλη, της οποιας το ημερησιο προγραμμα πιθανοτατα να διαθετει ελαχιστες ωρες ξεκουρασης κλπ. κλπ. κλπ. Οι περισσοτερες, τη συμβουλευετε να περιποιειται τον εαυτο της, να τον παρακινει η ιδια για τετ-α-τετ οποιασδηποτε μορφης και αλλα τετοια. ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ??? Η κοπελα, φροντιζει 24 ωρες τη μερα ενα 4μηνο βρεφακι με τρελες απαιτησεις!!!! Αντι να δεχεται η ιδια τις περιποιησεις του αντρα της, θα πρεπει να νταντευει ΚΑΙ αυτον??? Εγω, αγαπητη μανουλα Α. νομιζω πως θα πρεπει σε πρωτη φαση να πιασεις τον αντρα σου και να του μιλησεις, καποια στιγμη που θα ειστε ηρεμοι, και οχι μετα απο καυγα. Εξηγησε του πως η καθημερινοτητα σου εχει αλλαξει πολυ, πως πλεον δεν εχεις ¨ωραριο¨, οπως εχουν ολες οι δουλειες, αρα δεν υπαρχουν standard ωρες ξεκουρασης για εσενα, πως πιθανοτατα να χρειαστει καποιες φορες να σε ¨ανεχτει¨ και με τις πυτζαμες, και με το μαλλι πιασμενο, και αμακιγιαριστη (εννοειται χωρις να το παρακανεις) και με τα νευρα κροσια απ' την αϋπνια!!!! Ζητησε του ενα Σαββατοκυριακο που δεν δουλευει να συμμετεχει σε ΟΤΙ κανεις σε σχεση με το μωρο και με το σπιτι, για να καταλαβει τι περνας!!! Ο αντρας μου, το καταλαβε οταν ο γιος μας ηταν 12 μηνων, το καλοκαιρι που πηγαμε 10 μερες διακοπες. Καποια στιγμη γυρισε και μου ειπε ¨αυτα τραβας ολη μερα???¨ Ε, τι νομιζες ρε φιλε, πως το παιδι ειναι μονο χαρουλες και ¨κουκου-τα¨??? Προσπαθησε να τον φερεις κοντα στο παιδι,και τονισε του πως το γεγονος οτι γινατε γονεις, δε σημαινει πως επαψες να τον αγαπας και να τον θες, απλα οτι δινεις προτεραιοτητα στο μωρο μονο και μονο επειδη σ΄εχει περισσοτερο αναγκη. Και προσπαθησε να τον ενταξεις στη φροντιδα του μωρου, και ας μην τα κανει οπως ακριβως θα τα εκανες εσυ. (ε, τι διαολο, δε θα του δωσει και σουβλακια του βρεφους!!!!) Εν ολιγοις, βοηθησε τον να αγαπησει το παιδι του και να μην το βλεπει σαν ¨αντιπαλο¨ γιατι αυτο θα εχει αντικτυπο και στο μωρο. Καλη επιτυχια, και μη στεναχωριεσαι... Φαση ειναι, θα περασει!!! Να χαιρεστε το μπεμπουλη σας!!!
Συμφωνώ απόλυτα με την elita!!! προσπάθησε όταν δεν θα είστε με νεύρα να τον εντάξεις στην καθημερινότητα του βρέφους, ένα τάισμα ένα άλαγμα ένα μπάνιο... σκέψου πως είσασταν πρν τον γιό σου, μήπως και παλιά είχατε προβλήματα και θεωρήσατε ότι ένα παιδί θα σας "δέσει"? αν δεις ότι δεν τα καταφέρενεις, πρότεινέ του να επισκεφτήτε έναν ψυχολόγο μαζί! αν δεν θέλει μπορείς να πάρεις την συμβουλή του ως ειδικός μόνη σου...
καλή μου...όπως βλέπεις δεν είσαι η μόνη, που περνά μια κρίση στη σχέση της με τον σύντροφό της αμέσως μετά τον ερχομό του παιδιού... άρα πολύ πιθανό όντως να είναι προσωρινό και να περάσει όπως ήρθε. θα σου συστήσω ένα βιβλίο που διάβασα κι εγώ πρόσφατα και ίσως σας δώσει κάποιες απαντήσεις και ίσως βοηθήσει να σταματήσουν οι ψυχοφθόροι τσακωμοί- αρκεί να το διαβάσουν και οι δύο! "ο ιππότης με τη σκουριασμένη πανοπλία" του Robert Fischer εκδόσεις opera. να ξέρεις πάντως ότι όσο μεγαλώνει ο μικρούλης σας και αναπτύσσουν οι δυο του τη δική τους σχέση τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα! υπομονή
mama A, den kathisa na diavasw kanena apo ta sxoleia analutika giati apo mia grhgorh matia katalava pws i kathe mia leei ta dika tis k mporei na se stenaxwroun adika... 1.to oti apomakrinthikate den shmainei pws exei kapoia alli opws polles aneferan (opote to afhnoume sthn akrh) 2. ola ta zeugaria pisteuw pws pernane kapoia fash pou apomakrunontai gia pollous k diaforous logous 3. prospathise na min malwnete allo oso k an kapoia pragmata se enoxloun (pes ta se ena diko sou atoma i akoma kalutera skepsou mia omorfh stigmi sas) 4. an to katafereis ayto (to kserw einai duskolo k thelei upomoni)prospathise na ton plisiaseis!! etsi siga siga tha malakwsei k aytos k tha erthete pio konta 5. otan hremisete k erthete pio konta panta me suzhthsh pes tou pws niwtheis!!!! elpizw na se voithisoun oi sumvoules mou!!! aaa k min epireazesai apo tritous k asxeta atoma...esu ksereis ton anthropo sou kalutera apo ton kathenan!!! eyxomai na ginetai opws prin k akoma kalutera!!!
ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΒΑΛΩ ΨΥΛΟΥΣ ΣΤΑ ΑΥΤΙΑ ΣΟΥ ΑΛΛΑ ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΜΗΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ? Η ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΑΛΛΙΩΣ ΜΗΠΩΣ ΣΕ ΒΛΕΠΕΙ ΣΑΝ ΜΑΝΑ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΤΟΥ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΠΕΣΕΙ ΤΟ ΑΝΗΘΙΚΟ ΤΟΥ? ΜΗΠΩΣ ΝΑ ΦΟΡΕΣΕΙΣ ΤΙΠΟΤΑ ΣΕΞΥ ΑΝΤΙ ΓΙΑ ΠΥΤΖΑΜΕΣ? ΝΑ ΤΟΥ ΚΙΝΗΣΕΙ ΤΟ "ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ"..ΝΑ ΣΕ ΞΑΝΑΔΕΙ ΟΠΩΣ ΣΕ ΕΒΛΕΠΕ ΚΑΠΟΤΕ!.. ΚΑΙ ΕΠΕΙΤΑ ΨΑΧΝΕΙΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΗ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΕΝΗ ΝΑ ΤΟ ΠΩ ΚΟΣΜΙΑ! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΣΕ ΠΟΝΗΡΕΨΩ ΓΙΑΤΙ ΒΛΕΠΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΤΟ ΕΓΡΑΨΕΣ ΓΙΑΤΙ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΔΕΝ ΠΕΡΑΣΕ ΑΠΟ ΤΟ ΜΥΑΛΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΧΕΙΣ ΓΙΑ ΤΕΤΟΙΟ? ΑΛΛΑ ΠΟΛΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΒΓΩ ΨΕΥΤΡΑ! GOOD LUCK!! ΠΑΝΤΩΣ...
Πολύ ωραία και καλά όλα....αλλά επειδή έχω ασχολήθει ιδιαίτερα αρκετες φορες με τέτοια θέματα.Θα σου κανω απλα δύο ερωτησούλεςγιατι το: "τα έχω κανει όλα" δεν αρκει παντα οταν υπάρχει τόση παγωμάρα ανάμεσα στους συντρόφους! 1)πριν την εγκυμοσύνη και τον ερχομό του μωρού σας πως είσασταν; Κάπου ίσως και άθελα σου μπορεί να φταις και συ λιγακι. Όταν μια γυναίκα γίνεται μαμά και κυρίως για πρώτη φορά μαμά αφιερώνει πολύ περισσότερο χρόνο στο μωρό της-χρόνο τον οποίο στερει από τον σύντροφό της. Καλά κάνεις και εχεις αφιερωθει στο μωρό σου αλλά ο άντας σου δεν μπορεί να σε καταλάβει απολύτως γιατι δεν έχει βιώσει τη μητρότητα.Είναι πολύ διαφορετικό πως το βιώνεις εσύ και πως αυτός..Απλά αν όλα ήταν τέλεια αναμεσά σας και προ μωρου τότε απλα του λειπεις και ακόμα δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει το ρόλο του. Μήπως να του δώσεις περισσοτερο χρόνο και χώρο με το μωρό ώστε να αρχίσει να καταλαβαίνει; Ανάθεσε του να αλλάζει το μωρό-(ρουχα-πάνα)προσποιήσου πως δεν μπορεις εκείνη τη στιγμή και είναι ανάγκη να το κάνει εκείνος αντι για σενα.. Αν θηλάζεις πες του να σου φέρνει το μωρό όταν είναι να θηλάσεις ή ακόμα να στο φέρνει και το βράδυ όταν ξυπνάει να το ταισεις. Ετσι και συ θα ξεκουραζεσαι λιγάκι και αυτός θα "ζορίζεται" και θα καταλάβει ποοοοσο ανάγκη έχει και τους δύο σας το μωρό σας....
Αγαπητή νέα μανούλα Α. Να σας ζήσει το μωράκι. Σπάνια αφήνω σχόλια, αλλά πολύ φοβάμαι ότι οι συμβουλές που θα λάβεις θα σε αγχώσουν και θα σε αποπροσανατολίσουν. Ψάξε και διάβασε κάποια άρθρα για την επιλόχειο μελαγχολία. Το ξέρεις ότι προσβάλει σε μεγάλο βαθμό και τους νέους μπαμπάδες? Μη βάζεις στο μυαλό σου αρνητικές σκέψεις για τον σύζυγό σου και δώσε χρόνο και στους δυο σας να συνηθίσετε τη νέα πραγματικότητα. Αυτό που περνάτε είναι τελείως παροδικό. Φιλικά.
καλησπέρα το ίδιο ακριβώς είχα πάθει και εγώ με τον άντρα μου ζήλευα και το παραμικρό που έκανε και δεν είμουνα και εγώ μαζί του ποσπαθούσα να βρω χρόνο και αυτόσ έφευγε δεν είναι τιποτα όμωσ θέλει μεγαλη υπομονή και να αποφεύγεισ τουσ καβγάδεσ κανουν πολύ κακο να συνεχείσεισ να περιποιήσε τον εαύτο σου να κανονίζεισ ρομαντικέσ βραδίεσ για τουσ δύο σασ και όλα θα φτίαξουνε μην ξεχνάσ οτι θέλει και αυτόσ το χρονο του να προσαρμοστεί στησ καινούργιεσ απαιτήσεισ.
Join the club!!!akrivws ta idia kai edw,oi prwtoi 6-7 mhnes mh sou pw,htan asta na pane!!egw eilikrina pisteuw oti endomixa (kai enw agapane to mwro ennoeitai) ontws zhleuoun, oxi aparaithta giati paramellountai (mias kai o dikos mou kai prin kai twra tis idies wres pernouse sto p/c logw douleias kai sto internet logw...ko@^%$as!!).Apla eixan sunhthisei na einai AUTOI to mwro tou spitiou kai kapws tous hrthe apotoma pou exasan ta prwteia!!oi Ellines antres einai akoma pasades na ksereis,anekseretws hlikias,morfwshs kai xarakthra!!!akoma kai oi neoi einai etsi giati tou kanakeuoun oi mamades tous kai emeis kai meta mas kakofainetai pou...tsinane me thn paramikrh euthinh!!!menw wkswteriko kai eilikrina vlepw tous allous suzhgous kai zhleuw,kakws pou niwthw etsi alla den exeis idea pws asxolountai kai vohthane kai paratane ta panta brosta se paidia kai oikogeneia!!vevaia o antras mous tous leei "gunaikwtous" kai allous xarakthrismous kai oti "xalane thn piatsa"!Egw sou lew na eisai oso boreis o eautos sou opws kai prin kai ta pragmata tha pane kalutera otan sumfiliwthei me thn idea tou mwrou!Isws apla na anushxei gia to pws tha antapekselthei oikonomika kai exei anxhos (kai nai,oi antres otan exoun anxhos kanoun tetoies vlakeies opws na paizoun hlektronika,gia na apofugoun th suzhthsh!!).Frontise to mwro sou prwta prwta pou se xreiazetai kai einai aima sou,meta ton eauto sou kai meta ton antra sou kai th sxesh sas san zeugari!!To oti ginate goneis de shmainei oti den eiste pia zeugari!Twra pou plhsiazei tou Ag Valentinou kanonise na afhseis kapou to mwro kai kane tou mia ekplhksh,deipno,eksodo ktl!!!Ta pragmata kalutereuoun me ton kairo tha deis!Aaaa kai ena teleutaio kai mh gelasei kamia giati sovarologw:mhpws htan o antras mesa thn wra tou toketou?rwtaw ksereis giati merikoi (idiaitera oi ellines antres pou den exoun sunhthisei se tetoia!)kamia fora sokarontai me auto pou vlepoun kai frikaroun kai tous pairnei ena diasthma na sunhthisoun pali sthn idea tou sex uposunhdeita!!ton antra mou den ton enoxlhse alla enas filos mas tous prwtous 6 mhnes eixe frikarei kai arghse na to kseperasei,omws meta htan ok!kalo kouragio sou euxomai kai na prosexeis!!!filika!M
Σε καταλαβαινω απολυτα -ετσι ειμασταν και εμεις οχι για 4 μηνες μην σου πω για 1,5 χρονο - για πολυ τσακωμο ομως- τα πραγματα ομως οταν πηγα εγω δουλιτσα και τα παιδια παιδικο - ηρεμησαμε ολοι κατα πολυ. Ετσι ηταν και ο δικος μου παντως - ολη μερα εβαζε δουλεια - εγω με 2 παιδια μονη στο σπιτι και αυτος ουτε στο βραδινο ταισμα. Εσυ σιγουρα θα εχεις και λιγα πραπανο νευρα λιγο θελει; -Ηρεμιστε και οι 2 και ολα θα πανε καλα. οσο για το σεξ εγω δεν πιστευω οτι το βρισκει αλλου -απλως ειστε κουρασμενοι και οι 2.
Τι ωραίες ιδέες που της βάζετε στο μυαλό! "Το βρίσκει αλλού". Δεν είναι πάντα αυτή η απάντηση! Ολα τα ζευγάρια μπορεί να περάσουν μια παρόμοια φάση, όταν έρθει ένα μωρό. Συζήτησε μαζί του. Αν υπάρχει η δυνατότητα, άφησε το μωρό σε κάποιον για να βγείτε ένα βράδυ (χωρίς να είσαι κρεμασμένη στο τηλέφωνο κάθε 10 λεπτά, να μάθεις αν το μωρό ήπιε γάλα, έκανε κακάκια ή κοιμάται!!!). Για εμάς τις γυναίκες είναι πιο εύκολο να προσαρμοστούμε στους ρόλους γυναίκα - μητέρα - εργαζόμενη κ.λπ. Ορισμένοι άντρες δυσκολεύονται λιγάκι!!! Κάτι άλλο, που έχω ακούσει άντρα να το λέει, είναι πως ήταν στην αίθουσα τοκετού όταν γέννησε η γυναίκα του και μετά άργησε πολύ να νιώσει ξανά ερωτικά. Ή δεν μπορούσε να κάνει έρωτα μαζί της όσο εκείνη θήλαζε!!! Συζήτησε μαζί του και αν δεν δεις αποτέλεσμα, ρίξε και λίγη ανάποδη ψυχολογία! Αγνόησέ τον. Να μας πει τη γνώμη του και ένας άντρας -αναγνώστης;;;;;;;;;;;;;;;;
Η αλήθεια είναι οτι θα ήθελα πολύ να σε βοηθήσω γράφωντάς σου κάτι που θα μπορούσες να κάνεις αλλά δυστυχώς 6 μήνες μετά την γέννα του δικού μας γιού και έχω κι εγώ τα ίδια θέματα...Δεν ξέρω αν δουλεύεις κι όλας αλλά θεωρώ πως είσαι λίγο πιο τυχερή από μένα αφού τον καφέ του τον κάνει μόνος του...Εγώ δουλεύω σαν ελεύθερος επαγγελματίας (σημαίνει καθημερινό τρέξιμο), γυρνάω σπίτι και έχω και το μωρό και τα του σπιτιού...γιατί???Γιατί είναι άντρας και οι άντρες δεν κάνουν δουλειές...!!!Ασχολίαστο!!!Δεν φτάνει μόνο αυτό έχω και τους καφέδες του και τα λόγια του...Συζήτηση καμία και αν την ξεκινήσω γίνεται χαμός....Δεν ήταν όμως έτσι...άλλαξε απότομα...Αν λοιπόν βρεις κάτι θα ήθελα να το δοκιμάσω κι εγώ!!!!
μην ανησυχεις...η γέννηση ενός μωρού είναι κάτι που σου αλλάζει την ζωή...και πολλοί μπαμπάδες και μαμάδες δυσκολεύονται να το αντιμετωπισουν...σκεψου πως απλά ο άντρας σου περνάει την δική του ''επιλόχεια'' κατάθλιψη...βάλε και λίγο το άγχος της οικονομικής κρίσης σε συνδιασμό με τις ευθύνες της πατρότητας...πολύ θελει???σε καμία περίπτωση δεν φταίς εσυ ή το μωρό...απλά γινατε γονείς! και ο καλός σου χρειάζεται λίγο χρόνο για να συνέλθει από το σοκ!αλλά να θυμάσαι: ΠΟΤΕ ΜΗΝ ΜΑΛΩΝΕΤΕ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟ ΠΑΙΔΙ...τα παιδιά είναι πολύ διαισθαντικά...όσο για τα παιχνίδια στον υπολογιστη...welcome to the club! και ο δικός μου το κάνει με τους φίλους του...που είναι και εκείνοι μπαμπάδες...και γω θυμωνα στην αρχη...αλλά καλύτερα παιχνίδια στον υπολογιστή παρά με άλλες γυναίκες ;))) τέλος, φρόντισε να έρχεται ο μπαμπάς σε επαφή με το μωρό...δώσε του και εκείνου τη χαρά να μοιραστεί τις ευθύνες του νέου μέλους της οικογένειας ¨πχ. να αλλάξει πάνες, να ετοιμάσει το μπανάκι...να το βάλει να ρευτεί κλπ...
Πιστεύω πως είναι μία φάση που αρκετά ζευγάρια την περνάνε μετά από μία εγκυμοσύνη κ μία γέννα (που ούτως ή άλλως φέρνει την απόσταση ανάμεσα στους συντρόφους)Οι άντρες μετά από εγκυμοσύνη κ γέννα παθαίνουν ένα σοκ κ για ένα διάστημα σταματούν να μας βλέπουν ερωτικά γιατί μας έχουν δει σε αυτές τις φάσεις της ζωής μας έτσι όπως δεν φαντάζονταν ποτέ ότι θα μας δουν,μας βλέπουν κ απορροφημένες από τη φροντίδα του μωρού κ προφανώς μας βλέπουν περισσότερο ως μαμάδες παρά ως γυναίκες.Κ όσο κ αν το αρνούνται σίγουρα νιώθουν παραγκωνισμένοι.Πρώτα απ'όλα κάνε πράγματα που θα σε κάνουν να νιώθεις εσύ καλά,άσχετα από τον σύζυγό σου,συνέχισε να φροντίζεις τον εαυτό σου κ νιώσε αυτοπεποίθηση κ δυναμισμό,χωρίς να μιζεριάζεις κ να σε βλέπει ότι κρέμεσαι από αυτόν.Δείξε μια σχετική αδιαφορία για όλα αυτά που σ'ενοχλούν,σα να μη σε νοιάζει πια χωρίς όμως να γίνεις ψυχρή,να είσαι ευχάριστη,χαμογελαστή κτλ.Σίγουρα κ ας μην το δείξει,θα αναρωτηθεί τί έπαθες κ έπαψες να προκαλείς καυγάδες κ όσο εσύ θα κρατάς αυτή τη στάση τόσο εκείνος θα αναρωτιέται κ θα αρχίσει να αμφιβάλλει...Δώσε λίγο χρόνο στη σχέση σας.Είναι πολύ πρόσφατη ακόμη η γέννα σου...Δυστυχώς η ζωή είναι άδικη κ όλα πρέπει να τα κάνουμε εμείς οι γυναίκες...Καλό κουράγιο κ υπομονή....
Κι ο δικός μου άντρας έτσι ακριβώς έκανε από τη μέρα που γέννησα... Μεταμορφώθηκε τελείως! Τι να πω, δεν ξέρω τι παθαίνουνε μερικοί... Συνέχεια τσακωνόμασταν χωρίς λόγο, αυτός δεν πρόσφερε τίποτα στο σπίτι ούτε στο παιδί. Έκανα υπομονή, σκεφτόμουν ότι ίσως του έχει έρθει απότομα η καινούργια ζωή με το μωρό, μέχρι και σε ψυχολόγο τον έστειλα! Αποτέλεσμα? Μηδέν. Τώρα, μετά από δυο χρόνια(!) περίπου το πήρα απόφαση ότι δε γίνεται τίποτα κι έτσι χωρίσαμε... Εννοείται ότι δε θέλω να σε απογοητεύσω, αυτή είναι απλώς η δικιά μου ιστορία. Δεν ξέρω τι να σε συμβουλεύσω γιατί εγώ ότι έκανα απέτυχε...
Έχεις ακούσει για τον "ηλεκτρονικό εθισμό" ή τον "εθισμό στο ίντερνετ"? είναι δύο όροι που πρέπει να τους μάθεις καλά και να ενημερωθείς.... η ζωή με ένα μωρό στο σπίτι είναι δύσκολη για κάποιους και θέλουν να "ξεφύγουν" με τον δικό τους τρόπο... ψάξε τον υπολογιστή του.... ξέρω τι θα βρεις αλλά δεν θέλω να σε προϊδεάσω.... αν γίνεις αντιληπτή θα αρχίσει να σβήνει το ιστορικό του υπολογιστή και θα ξαναβρεθείς στα σκοτάδια... θα πρέπει να μιλήσεις με έναν ψυχολόγο... θα πρέπει να αντιμετωπιστεί σαν εθισμένος... όπως οι εθισμένοι στα ναρκωτικά ή στο αλκοόλ... η συμπεριφορά του μπορεί να γίνει βίαια ή αλοπρόσαλη... δεν θα σε βοηθήσει ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ κάποια μητέρα εδώ μέσα... η άλλη λύση είναι να τον παρακολουθήσεις.... ίσως κάποια άλλη όσο εσύ εγκυμονούσες "βρήκε φως και μπήκε" αλλά δεν λέει να "βγει"... αν χρειάζεσαι περισσότερες πληροφορίες θα σου αφήσω μήνυμα και στο φέϊς ώστε αν υπάρχει η δυνατότητα να επικοινωνήσεις άμεσα μαζί μου για περαιτέρω πληροφορίες... τα έχω ζήσει και ενημερώθηκα για τέτοιου είδους καταστάσεις όταν τέλειωσαν όλα και είχα περάσει πολλά.... αααααααααα.............. και για να το συνδέσω με το χθεσινό θέμα... μην σου φανεί περίεργο και παράξενο ο ίδιος άνθρωπος που αγνοεί εσένα και το παιδί σας να ζητάει 40 μέρες το καλοκαίρι το παιδί σας για να μην το στερηθεί.... I've been there too.... :Ρ:Ρ
Δεν είναι όλες οι περιπτώσεις ίδιες, φίλη Στέλλα.'Είναι κρίμα να βάζουμε την κοπέλα σε τέτοιες διαδικασίες (παρακολούθησης), ειδικά από τη στιγμή που έχει μόλις 4 μήνες που γέννησε και οι ορμόνες κάνουν χορό στο σώμα και στο μυαλό της λεχώνας..
το οτι δεν κάθετε να μιλίσετε είναι πολύ παιδιάστικο για μένα,κάτι φταίει και σίγουρα δεν είσαι εσύ...μπορεί να σε βλέπει πιο πολύ μητέρα από οτι γυναίκα.Δίξ του ότι τον χρειάζεσαι πιο πολύ απ ότι ο Υπολογιστής.Πάντως έτσι όπως τα λες εσύ είσαι καλυμμένη πολύπλευρα..
δυσκολες πολυ δυσκολες οι σχεσεις και οι ανθρωποι δεν εχω να σου προτεινω κατι για να "τα ξαναβρεις" με τον αντρα σου...εχεις σκεφτει οτι απλα μπορει να περναει μια φαση??? αφησε τον να κανει αυτο που του αρεσει... οι καυγαδες γιατι γινονται? μηπως του γκρινιαζεις για τα παιχνιδια και οτι δεν σου δειχνει ενδιαφερον??μην μαλωνεις μαζι μην του λες κακιες απλα ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ για οτι ειναι και οτι κανει... δεν μας ειπες αν υπαρχει καποιο προβλημα οικονομικο ή στην δουλεια του μπορει να νιωθει πιεσμενος απο κατι ασχετο απο την οικογενεια σας και να θελει να ξεφυγει!!!αφησε τον χωρις καυγαδες για ενα διαστημα και αν σου πει ή κανει κατι που σε εκνευρίσει αγνοησε το...εχεις ενα μωρακι 4 μηνων (να σου ζησει!!!) θελει και αξιζει μια χαρουμενη και ηρεμη μανουλα...
Κοπέλα μου, έχω περάσει σχεδόν τα ίδια για πολυ μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Θέλει χρόνο για να προσαρμοστεί κάποιος στη νέα κατασταση. Αλλος λιγότερο και άλλο περισσότερο. Μαλώναμε για τα πάντα. Σιγά σιγά και μέσα από συζήτηση αλλάξανε τα πράγματα, σιγά σιγά όμως. το παιδί είναι πολύ μεγάλη αλλαγή και προσθέτει πολύ άγχος στη ζωή μας. Κατά τα ψέματα η γυναίκα πάντα είναι αυτή που θα κρατήσει την ισορροπία στο γάμο. Για αυτό θα σου πρότεινα ψυχραιμία, αγάπη, υπομονή και συζήτηση.
και εγω περασα τα ιδια οταν γεννησα την πρωτη μου κορη.εχεις 4 μηνες που γεννησες και ειναι μια καινουρια κατασταση στο σπιτι.μιλησε του και πες του πως νιωθεις.ειναι νωρις ακομα,σε λιγο καιρο ολα θα φτιαξουν,
Μαμά Α. η δική μου συμβουλή είναι ψυχραιμία.. Ηρέμησε και άφησε λίγο τον καιρό να περάσει, ίσως να περνάει μία φάση, ίσως κι εσύ λόγω των ορμονών της εγκυμοσύνης να τα νιώθεις όλα πιο έντονα (τουλάχιστον στην δική μου περίπτωση άργησε να επανέλθει η ψυχική μου ισορροπία και τώρα σκέφτομαι πως σε κάποια πράγματα είχα αντιδράσει πολύ πιο έντονα από το φυσιολογικό για μένα)... Κι ο άντρας μου χρειάστηκε λίγο χρόνο για να προσαρμοστεί στην νεα κατάσταση, τώρα όμως είναι όλα μια χαρά! Συνέχισε να κάνεις ότι πολύ καλά κάνεις και προσπάθησε να αποφύγεις τους καβγάδες.. Δώσε χρόνο και αν δεν δεις καμία αλλαγή μιλησέ του ξεκάθαρα για τις ανάγκες σου και το πως βλέπεις εσύ τα πράγματα.. Εύχομαι όλα να πάνε καλά και σύντομα να μπορείτε να χαίρεστε μαζί το μεγάλωμα του παιδιού σας!
Ξερεις καμια φορα το ενσικτο μας, μας λεει πιο πολλα για το τι συμβαινει! Καποτε μια τοσο μεγαλη αλλαγη ειναι η αφορμη και οχι η αιτια να βγουν καποιες διαφορες μας. Εγω εχω 2.5 μηνων μωρακι, και απο πριν γεννησω εκανα πλυση εγκεφαλου του αντρα μου για το πως θα ειμαστε με το μωρο. Συνεχεια του υπενθυμιζω οτι για να κρατησουμε τη σχεση μας ζωντανη πρεπει να δουλεψουμε και οι δυο! Εχω οργανωσει να κανουμε καθε Σαββατο οικογενειακο meeting οπου συζηταμε για το μωρο και για μας σαν ζευγαρι. Επισης ενα κομματι του meeting ειναι να πουμε κατι καλο ο ενας για τον αλλο. Ο αντρας μου ευχαριστιεται την οργανωση παρα πολυ και το meeting του αρεσει πολυ.Ισως να βρεις και συ αυτο που του αρεσει! Θα σου προτεινα να συζητησεις ανοιχτα μαζι του, οχι στο ποδι, οργανωμενα! Εξηγησε του οτι θεωρεις οτι εχετε προβλημα και οτι αν εχει διαθεση να εισαστε μαζι και αγαπημενοι πρεπει κατι να γινει. Τοσο απλα! Θα ηταν καλυτερο να μη του ριξεις ευθυνες αλλα να του εξηγησεις οτι εχεις τη διαθεση να τον καταλαβεις και να δειξεις οτι εισαι ανοιχτη στις προτασεις του να γινει η πραγματικοτητα σας καλυτερη! Πες του πως τον αγαπας και πως χαιρεσαι να τον εχεις κοντα σου αλλα θελεις να νιωθεις και συ το ιδιο απο μεριας του. Παντα οταν εχουμε προβλημα περιμενω να ξεθυμωσω για ειμαι ψυχραιμη και ηρεμη να το κουβεντιασω μαζι του! Σιγουρα θα σε πνιγει το παραπονο οτι εσυ περνας την αλλαγη πιο εντονα διοτι κακα τα ψεματα εμεις τα τραβαμε ολα αλλα με εγωισμους δε λυνονται τα προβληματα σε ενα γαμο! Αυτη ειναι μια συμβουλη που μου ειχε δωσει η ψυχοθεραπευτρια μου που με εχει βοηθησει πολυ στο γαμο μου! Αγαπη ειναι το μυστικο της επιτυχιας και οχι εγωισμος! Επισης οταν γκρινιαζω ο αντρας απομακρυνεται ολοενα και περισσοτερο γι αυτο το χω κοψει το χομπι. Σου ευχομαι να ειναι ολα περαστικα και μην ανησυχεις ολα πρεπει να τα ζησουμε για καποιο λογο. Σημασια εχει να εχεις θετικη σκεψη και διαθεση να βελτιωσεις την πραγματικοτητα σου! θα σου προτεινα να διαβασεις το βιβλιο -Αντρες απο τον Αρη, Γυναικες απο την Αφροδιτη - ισως και να σε βοηθησει να τον καταλαβεις καλυτερα! Πολλα Φιλια μανουλα ολα θα πανε καλα!!
Μηπως εχει προβληματα με την δουλεια του?Μηπως απλα περναει μια φαση? Ισως εχει κολλησει με τον υπολογιστη? Παντως οτι και να ειναι προσπαθησε να εισαι κοντα του και ολα θα πανε καλα:)στην αναγκη ζητα βοηθεια απο εναν κοινο φιλο,να πιουν ενα ποτο μαζι μπας και του πει τι γινετε!!!
Εχεις αναρωτηθει μηπως το προβλημα ειναι οτι τον πιεζεις εσυ γιατι θες εντονοτερα τη προσοχη του? Μηπως σε τριγυριζει επιλοχειος καταθλιψη??? Ετσι ακριβως οπως περιγραφεις ημασταν και εμεις στην αρχη της γεννησης της μικρης.. Νομιζα οτι ειχαμε προβλημα τον ρωτουσα γιατι ειναι αρνητικος μαζι μου και δε μου δινει σημασια ενω εγω ειχα γινει πιο τρυφερη λογο της μητροτητας.. τσακωνομασταν και ξεσπουσα και στο παιδι, φωναζοντας του χωρις βεβαια να φτιαει το βρεφος και το κατηγορουσα καμια φορα πως φταιει που αλλαξε η σχεση μου με τον αντρα μου. ειχα και ενα διαστημα 3-4 μηνω που καμια φορα αφου την αλλαζα και την ταιζα την αφηνα λιγο μονη στη κουνια της ακομα κι αν εκλαιγε για αγκαλια και πηγαινα σε αλλο δωματιο για να ηρεμησω απο την ενταση. Καθε μερα εκλαιγα ειτε κρυφα ειτε φανερα.. γιναμε κολος καποια στιγμη με τον συζυγο και πηγαιναμε για διαζυγιο.. μεχρι που καθισα το σκεφτηκα πιο ηρεμα συνεχισαμε να ειμαστε μαζι αλλα ασχολιομουν πιο πολυ με το μωρο και εμενα και σταματησα να τον ρωταω τι τρεχει και απλα χαλαρωσα για να δω τι θα γινει )(καπου 6-7 μηνων το μωρο) Και καλα εκανα! Ολα επανηρθαν οχι μονο οπως ηταν πριν αλλα και καλυτερα! Νιωθω οτι ξαναερωτευτικαμε και ολα αυτα βεβαια μετα απο 1 χρονο απο τη γεννηση της μικρης, οπου μου περασε εντελως η επιλοχειος καταθλιψη. Τωρα η μικρη ειναι 15 μηνων και ειμαι πολυ ευτιχισμενη με την οικογενεια μου! Οταν σκεφτομαι εκεινη την εποχη καταλαβαινω οτι ηταν κατι που ουτε μπορουσα να ελενξω αλλα ουτε ηταν του εαυτου μου (αλλα τοτε δεν το καταλαβαινα αυτο μου φαινοντουσαν ολα απολυτως λογικα, ατιμες ορμονες...)
Αν του προτείνεις να πάτε σε οικογενειακό σύμβουλο; Έχω ακούσει πολλές περιπτώσεις που είχαν τρομερό αποτέλεσμα, ακόμα και σε πολύ άσχημες σχέσεις που βοηθήθηκαν και έστρωσαν τα πράγματα. Αν πάλι δε δεχτεί και δεν τον ενδιαφέρει να διορθωθούν τα πράγματα μάλλον θα πρέπει να το ''ψάξεις'' λίγο παραπάνω...
Κοπελαρα μου χαλαρωσε καταρχην και παψε να εισαι ενοχικη δεν εισαι εσυ υπευθυνη για την κριση που μπορει να περναει ο καλος σου!Δεν περναμε μονο εμεις κρισης περνουν και αυτοι και πιστεψε με με αναλογες σκεψεις σαν τις δικες μας (πως θα τα καταφερω,αν θα τα καταφερω ,ευθυνες δουλεια σπιτι οικονομικα και αλλα πολλα ακομη και κρισης ταυτοτητας). Λοιπον δεν εχω να σε συμβουλεψω κατι αλλα μονο να σου πω πως χειριστηκα εγω το δικο μου πρωτο τοκετο σε σχεση με το συντροφο μου,μια παρομοια κατασταση με την δικη σου με τρομερες προσπαθειες απο πλευρας μου που ολες επεφταν στο κενο τετοια απογοητευση και τετοια απορριψη δεν ειχα ξανανιωσει.... ολο αυτο μας πηρε χρονο πολυ περιπου ενα χρονο.Στο χρονο επανω απλα αποδεχτηκα πως με την ελευση του μωρου μας απλα δεν ηταν ολα τοσο ιδια οπως πριν αποφασισα να προσεξω τον ευατο μου ,για μενα ομως οχι για να τον κανω να με προσεξει αυτο το ειχα κανει ηδη τοσο καιρο και δεν επιασε!γραφτηκα σε ενα γυμναστηριο πηγαινα που και που για κανα καφε εκανα νεες παρεες και γενικως εκανα διαφορα πραγματα που μου αρεσαν χωρις σκοπο ομως(να του αρεσω ,αλλα και να του αρεσουν ολα αυτα που εκανα (καποια δεν του αρεσαν κιολας))!σιγα σιγα αρχισε να ξυπναει και αυτος απο την δινη του απο την μαυριλα του αρχισε με την δικη μου αλλαγη να αλλαζει και αυτος και το πιο ωραιο δεν εκανα αλλαγες για να τον ξανακερδισω εκανα αλλαγες για να ξανανιωσω εγω ομορφα με τον ευατο μου και επιασε αλλαζε μαζι μου και το καμαρι μου!Ολα γλυκια μου θελουν τον χρονο τους θετικη σκεψη αγαπη και τρυφεροτητα ο ερχομος ενος παιδιου ειναι μια νεα σελιδα στην ζωη ολων μας! Σε φιλω να χαιρεσαι τον κουκλο σου και παρε την ζωη στα χερια σου χαμογελα και απλα δες τα πραγματα απο διαφορετικη οπτικη γωνια
akribos ta idia pernao kai go exo ena agoraki 2 minon emena kai ola arxise na pinei poy kai poy pou den epine pote ama breite lisi peite moy kai mena exo dokimasei ta panta
Σ ολες μας εχει συμβει σε καποια στιγμη του εγγαμου βιου. Κι αν πει καμια το αντιθετο ψευδεται. Κι αν εισαι και λιγο περισσοτερο ευαισθητη τοτε το προβλημα το βλεπεις βουνοοοοο... Υπομονη και επιμονη χρειαζεται και ολα θα σου πανε καλα, ισως μαλιστα να ειναι καλυτερα κι απο πριν. Συζητησε το με τον αντρα σου. Ανοιχτα ομως. Αν η σχεση σας εχει γερα θεμελια μη φοβασαι. Κι αν παλι δεν εχει μπορειτε να την κανετε εσεις να αποκτησει με τον καιρο,αρκει βεβαια να το θελετε. Προσπαθησε να μπεις στη θεση του αντρα σου, μηπως εχει κι αυτος παραπονα απο σενα, που δε σου περνανε καν απ το μυαλο? Σου ευχομαι να εισαι πανω απ ολα γερη, δυνατη και χαρουμενη να μεγαλωσεις το μικρουλη σου. Α! και μην ξεχνας, υπαρχουν και πολυυυυ μεγαλυτερα προβληματα. Αισιοδοξια, κανει παντου και παντα καλο!!!
δηλαδή πρίν τη γέννηση του παιδιού σας όλα ήταν μια χαρά?
Δεν μπορώ να τ ακούω αυτά! Έχω γίνει πολύ κακιά με τους άντρες, αλλά δεν μπορώ βρε κούκλα μου να σου πω ξεκάθαρα τη γνώμη μου, θέλεις κ δε βλέπεις....,Μην κάνεις τίποτα, εσύ είσαι μια χαρά, κ μην φτιάχνεσαι γι αυτόν δεν το βλέπει...
Μηπως συμβαίνει κάτι άλλο απο τη μεριά του και είχε ξεκινήσει από τότε που ήσουν έγκυος... γιατί το να μη σε πολησιάζει ερωτικά είναι ύποπτο.... Μη ρίχνεις τις ευθύνες στον εαυτό σου, χρειάζεσαι ηρεμία γιατί είσαι και λεχώνα ακόμα.... βαλτον κάτω και συζητήστε και απαίτησε αλλιώς απειλησε τον ότι θα χωρίσετε(κι ας μην το εννοείς) Ισως χρειάζεται ένα γερό ταρακουνημα...
Δεν νομιζω να είναι δικό σου το λάθος...Μηπως έχει πρόβληματα στη δουλεία και δεν σου λέει τιποτα για να μη στεναχωρεθείς??Μηπως έχετε οικονομικά προβλήματα και τώρα με την αφιξη του παιδιου είναι πιο έντονα??? Κάνε υπομονή και όλα θα πάνε καλά...προσπάθησε να συζητήσεις μαζί του πάνω σε άλλη βαση χωρίς να του ζητάς συνέχεια χατίρια και δες πως θα πάει...
exo perasei ki ego kati analogo....me sunexhs kavgades..mexri kai pou phra ton upologisth kai ton petaxa sto patoma...evgaza apeires fores to kalodio tou internet kai poles ales tetoies isteries....kai telika diapistosa pos to provlhma to dhmiourgousa ego me ta nevra thn kourash kai tis usteries mou anti na petyxeno na me katalavei apomakrunotan olo kai perisotero apo konta mou!!!!sigoura den einai efkolh mia tetoia katastash..alla me polu upomonh kai epimonh apo merous sou ola tha ginoun opos prin...epeidioxe gia mia akoma fora mia triferh stigmh anamesa sas kai otan tha einai hremos konta sou suzhthse ton...anoixe thn kardia sou kai pes tou pos niotheis...kai pos efoson uparxei agaph anamesa sas me ligh prospatheia kai apo tous duo tha ftiaxoun ola!!!oi antres pistevoun pos eimaste rombot...mporoume na ta kanoume ola teleia...spiti...douleia...paidia..kai fusika kai tis "suzugikes mas upoxreoseis" ek peiras sou leo...oso kaneis usteries kai kavgades den uparxei periptosh na se akousei..tha milas esu kai aftos tha einai alou kai tha sou spaei perisotero ta nevra....!!!mia glukia kai truferh suzhthsh kai na anoixete kai oi duo tis kardies sas tha ta diorthosei ola!!!kai na estiasete pos o theos sas edose to omorfotero doro...(oson afora afta ta ^&^%()&^%( paixnidia sto pc ego katalava me arketh suzhthsh pos xreiazete kai aftos to diko tou xrono ligo na xefevgei to mualo tou..opos aloste xreiazomaste ki emeis..opote to katanoo plhros pleon)sugnomh gia thn polulogia...efxomai na pane ola kala!!!!
πιστευω οτι εσυ εχεις κανει τα παντα...Μαλλον ο αντρας σου εχει ανγχωθει με ολες τις ευθυνες και ισως φοβαται μηπως δεν τα καταφερεται...καλο ειναι να αφησεις το παιδι και να πατε μια βολτα να μιλησετε ηρεμα.. πολλα ζευγαρια περνανε κριση μετα απο μια γεννα ....αν ομως δεις οτι συνεχιζεται στον ερωτικο τομεα αυτη η απομακρυνση καλο ειναι να του το πεις σχεση χωρις ερωτικη επαφη δεν υπαρχει...
Αγαπητή φίλη, η γνώμη μου είναι πως το πρόβλημα που αναφέρεις ύπηρχε ήδη στην σχέση σας απλά τώρα άρχισε να γίνεται για εσένα συνειδητό. Μου φαίνετε απίθανο να υπάρχει μία πολύ καλή σχέση, ισσοροπημένη, με αγάπη κατανόηση και όλα τα υπόλοιπα που την διακρίνουν και ξαφνικά με την γέννηση ενός παιδιού να καταστραφεί η σχέση αυτή ειδικά όταν λες πως κάνεις άπειρες προσπάθειες να προσεγγίσεις τον άντρα σου. Μήπως υπήρχαν προβλήματα από πριν αλλα τα παράβλεπες? Μήπως είχατε βολευτεί και οι δύο άλλα στην ουσία κανείς από τους δυο σας δεν ήταν πραγματικά ευτυχισμένος? Νομίζω ότι πέρα απο αυτά που ήδη κάνεις δεν υπάρχει κάτι άλλο, ο σκοπός είναι να σε πλησιάζει ο σύντροφος επειδή το θέλει ο ίδιος, επειδή το έχει άναγκη, επειδή σε αγαπάει......Προσπάθησε να μιλήσεις μαζί του, δωσε του να καταλάβει πόσο υποφέρεις και αν δεν το καταλάβει τότε.....γλυκιά μου.....η ζωή συνεχίζετε και χωρίς αυτόν!!! Φιλιά πολλά και καλή τύχη!!!
θα σου έλεγα να κάνεις λίγο υπομονή. όταν έρχεται ένα παιδί, ταράζονται οι ισορροπίες στην οικογένεια και στη σχέση... μέχρι να τις ξαναβρούμε χρειαζόμαστε όλοι το χρόνο μας! απο τη μεριά σου λες ότι κάνεις ότι δεν τον παραμελείς... σίγουρα όμως δεν του αφιερώνεις το χρόνο που είχε παλιά, σίγουρα δεν κάνετε τα πράγματα που μπορούσατε να κάνετε παλιά (και μεταξύ μας είναι λογικό, απο τη στιγμή που ήρθε το αγγελούδι σας). οι μανάδες αισθανόμαστε μια ολοκλήρωση με το παιδί και πολλές φορές δεν καταλαβαίνουμε ότι παραμελούμε τους συντρόφους μας. όταν ήρθε ο γιος μου ζούσαμε ακριβώς μια κατάσταση όπως την περιγράφεις.. μαλώναμε για το παραμικρό... μετά απο μια ήρεμη και ειλικρινή συζήτηση όμως, μου είπε πως δεν του φέρομαι όπως παλιά, δεν του λέω ότι τον αγαπάω όπως παλιά.....αυτά τα μικρά.. που όμως και για τους άντρες είναι σημαντικά! αυτό που θα σου έλεγα είναι να βρεις μια στιγμή που θα είναι ευδιάθετος, βάλε ένα κρασάκι και μιλήσετε ήρεμα, χωρίς φωνές. πες του ότι καταλαβαίνεις πως το παιδί έχει φέρει να πάνω κάτω στη ζωή σας, ήταν όμως ένα δώρο που και οι δύο το επιθυμούσατε. ότι θα ήθελες και τη δική του βοήθεια, για να βρείτε μαζί τις ισορροπίες σας! ότι τον αγαπάς και θέλεις να είστε καλά και οι 3 μαζί! ζήτα του τη γνώμη του... ρώτα τι τον ενοχλεί, τι θα μπορούσες να κανεις εσύ απο την πλευρά σου, ώστε να αισθάνεται και εκείνος πιο όμορφα... ώστε να υπάρχει καλύτερο κλίμα για την οικογένειά σας!!! εύχομαι να πάνε όλα καλά, να βρείτε σύντομα τις ισορροπίες σας και να είστε ευτυχισμένοι!!!!!
Εσύ είσαι αυτή που γέννησε και τραβάει όλο το ζόρι, εκείνον χτύπησε η κατάθλιψη! Όσες γνώμες και αν ακούσεις, θα είναι υποκειμενικές. Το καλύτερο είναι να μιλήσεις με κάποιον ειδικό που θα σου πει ακριβώς τι φταίει και τι είναι το πιο σωστό για να το αντιμετωπίσεις! Καλή Τύχη!
Καλησπέρα!Διαβάζοντας κ εγώ την ιστορία σου καταλαβαίνω πως σίγουρα δεν φταίς εσύ!Αν όπως λες τα έχεις κάνει όλα αυτά και συνεχίζει να σου συμπεριφέρεται έτσι τότε κάποιο άλλο είναι το πρόβλημα!Προσπάθησε να επικοινωνήσεις μαζί του και να το συζητήσετε γιατί είναι ένα σοβαρό θέμα!Στη φάση που βρίσκεσαι τώρα η επιλόχεια κατάθλιψη καραδοκεί!Με ωραίο τρόπο προσπάθησε να καταλάβεις τι του συμβαίνει και τι έχει στο μυαλό του.Σε καμία περίπτωση να μην αισθάνεσαι αποτυχημένη σαν θηλυκό!!!Αν πάλι δεν καταφέρεις να βγάλεις άκρη με την συζήτηση τότε να περάσεις στην πράξη και να τον κάνεις να ζηλέψει όπως είπε και το Ντινάκι. Σου εύχομαι να βρεθεί γρήγορα λύση στο πρόβλημά σου και να είσαστε πάλι όπως παλιά και για σένα αλλά και για το παιδάκι σας!
Einai akomi arxi 4 mines kai pernate mia krisi logo tis olis allagis pisteyo....I gnomi mou einai na kaneis lligo ipomoni min piezeis katastaseis tora alla me oraio tropo kai me perisooteri siopi se logomaxies sinexise tin prospatheia sou kai pisteyo oti amesa tha allaksoun ta pragmata.....Min niotheis apotiximeni isia isia eisai mia epitiximeni sizigos kai MANOULA pou einai i megaliteri eylogia....!
ΝΑ ΠΡΟΣΕΞΕΙΣ ΠΟΛΥ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΒΗΜΑΤΑ ΣΟΥ ΜΙΑ ΔΥΣΤΙΧΙΣΜΕΝΗ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΥΣΤΙΧΙΣΜΕΝΗ ΜΑΝΑ. ΔΕΝ ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΑΞΙΖΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ....
Για κοιτα και λιγο τον υπολογιστη....εισαι σιγουρη οτι παιζει μονο παιχνιδια? Κοιτα και λιγο το ιστορικο μια μερα.... Γινονται πολλα "εδω μεσα"...εχε το νου σου...
Νομίζω οτι παραείσαι αυστηρή με τον εαυτό σου!Οχι και αποτυχημένη ως θηλήκο!Ενα τραγούδι του Θηβαίου για τη γυναίκα λέει:πάνω στη γέννα προσκήνω την αρχοντιά σου!Εγινεσ μανουλα προσφατα,τι πιο θηληκό? Καλα κάνεις και το προσπαθείς με τον άντρα σου αλλα πρόσεξε να μην "αδειάσεις¨" γιατι και το μωράκι σου σε χρειάζεται.Προσπαθησε να το συζητήσεις,βάλε κρασάκι,περιποιήσου το με ενα ωραίο φαγητό.Αν παλι δεν καταλαβαίνει...κάντον να ζηλέψει δεν είναι κακό. υ.γ το 3 φορεσ σε 4 μήνεσ δεν ειναι τραγικό, ξεν΄θχτια κούρασι αγχοσ σιγα σιγα θα ρυθμιστεί, σαν το ποδήλατο είναι δεν ξεχνιέται χιχιχι.
δεν μας λες όμως πως ήσασταν πριν τον γάμο....πως ήταν η σχέση σας. η αλήθεια είναι ότι με τον ερχομό του παιδιού αλλάζουν πολλά τόσο για την γυναίκα όσο και για τον άνδρα. τους πρώτους μήνες αρκετά ζευγάρια βιώνουν δυσκολίες. έτσι όπως τα περιγράφεις είναι σαν να έχεις 2 παιδιά, τον άντρα σου και το μωρό..πρέπει να επαναπροσδιορίσετε τους ρόλους σας και να επικεντρωθείτε στην σχέση σας σαν ζευγάρι, άλλο σύζυγος και άλλο πατέρας. μάλιστα θα έλεγα ότι ο άνδρας σου αποφεύγει και τους δύο ρόλους. αλλά γιατί συζητήστε το πως νιώθει με τον ερχομό του παιδιού. ο κάθε άνθρωπος φέρεται ανάλογα με τα βιώματα, τις ανάγκες και τις φοβίες του. δυστυχώς τα άρθρα μιλούν κυρίως για την μητέρα και την επιλόχειο κατάθλιψη και παραγκωνίζουν το πως νιώθει ο άνδρας-πατέρας τον πρώτο καιρό. αγαπητή Μαρία είμαι και μανούλα και ψυχολόγος - ψυχοθεραπεύτρια είναι πραγματικά μαγικός συνδυασμός θεωρία και πράξη!!
χμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ προσπαθησε να εισαι παντα περιποιημενη και με ωραια ρουχα αντι για πιτζαμες και το μαλλι επανω πιασμενο σαν μπιφτεκι οπως κανουμε ολες μας στο σπιτι (ακομα και στις σχεσεις μας φανταζομαι τι κανουμε στο γαμο!) να καθεσαι να πινετε καφεδακι μαζι και προτεινε του να δειτε τιποτα παρεα στον υπολογιστη! επεμενε οσο μπορεις για σεξ... ανοιγει η ορεξη! κανονισε να βγειτε καπου οι 2 σας για καφε η φαγητο η αν ειναι εφικτο μια μονοημερη η τριημερη εκδρομη! χωρις φωνες μιλα του ετσι ωστε να καταλαβεις τι εχει γινει και αλλαξε ετσι... τελος αν βλεπεις περιεργα σημαδια ψαξτο καλυτερα.... κατινια ειναι βεβαια αλλα δεν χανεις και τιποτα να μπεις στο ιστορικο του υπολογιστη να δεις που μπαινει η ακομα και τους λογαριασμους facebook να δεις αν στελνει μυνηματα! και φυσικα το κινητο!!! αν οταν ειναι σπιτι ειναι αθορυβο η ακομα και κλειστο και δεν σε αφηνει να το αγγιξεις τοτε πρεπει να υποψιαστεις οτι κατι κρυβει....αν ειναι να ξετσουτσουνιζει αλλου καλυτερα να το μαθεις για να ξερεις και τι θα κανεις! απο εκει και περα αν δεις οτι δεν τρεχει κατι απλα ειναι σε φαση αποσυνθεσης καντον να ζηλεψει! παραξενα τηλεφωνηματα χωρις να μιλαει κανεις, κανεναν δεν αφηνουν αδιαφορο!!!! :)
Υπάρχουν και χειρότερα... Από τότε που γέννησα 2 φορές και ο μικρός κοντεύει 14 μηνών.. Έχουμε αρκετή ένταση, νεύρα, ξεσπάσματα κλπ. Δεν έχει διάθεση, είναι αγχωμένος, πιεσμένος με τα οικονομικά κλπ κλπ.. Μήπως και σε σας παίζει τέτοιο θέμα;; Επηρεάζει τους άντρες το οικονομικό/επαγγελματικό... Στην περίπτωσή μου δεν το κυνηγάω κι εγώ βέβαια, δεν έχω καθόλου όρεξη, ίσως επειδή θηλάζω ακόμα και δεν έχω περίοδο... Πάντως κάθε άλλο παρά "ζευγάρι" μας λες.. συγκάτοικοι... στην τρέλα!
Νομίζω οτι ολοι εχουν ψιλοπροβληματα μετα τη γεννα. Λιγο το αγχος για το παιδι, λιγο το αγχος για 1002 αλλα προβληματα, λογικο να ζεις αυτη τη κατασταση. Και εγω με τον αντρα μου πριν το παιδι τσακωνομασταν 1 φορα το χρονο, τωρα 1 φορα τη μερα!! Χιχιχι! Το παιδι μου ειναι 2,5 μηνων!Αλλα λογικο ειναι. Εχουμε αγχος, θελουμε το καλυτερο για το παιδι και μεσα σ αυτο χανεσαι και καταληγεις να διαφωνεις για πολλα ή να ξεσπας τα νευρα και την κουραση στον αλλο. Ολοι γυρω μου τα ιδια ειχαν και χειροτερα! Μην ανησυχεις,με τον καιρο θα στρωσουν ολα. Οσο για το σεξ, που να εχει ορεξη αμα σκεφτεται οτι στη μεση θα αρχισει να κλαιει το μωρο και θα τρεχετε;;; Χαλαρωσε και καποια στιγμη θα βρειτε τις ισορροπίες σας ολοι!
Καλησπέρα είναι η πρώτη φορά που γράφω και δεν ξέρω αν θα στειλω σωστα την απαντηση...το ίδιο πρόβλημα είχα κι εγώ βέβαια εμείς είχαμε προβλήματα και πριν όχι όμως έντονα!! Εγώ πριν το ψάξω σε απιστια θα σκεφτόμουν ότι σίγουρα ένα νέο μέλος στην οικογένεια φέρνει πολλές χαρές αλλα και δυσκολίες πόσο μάλλον για έναν πατέρα που αλλάζουν πολλα γύρω του. Μήπως περναει ένα είδος κατάθλιψης και δεν το χει καταλάβει? και αυτη η "αδιαφορία" είναι ένας τρόπος να ξεφεύγει? έκανε το ίδιο και πριν το παιδί? ή τώρα του βγήκε αυτό?
Μανουλα Α γεια σου κ απο εμενα!!το μωρο μου ειναι 3 μηνων κ ζω την ιδια κατασταση ακριβως με τον αντρα μου.Δεν θα σου δωσω συμβουλη γιατι δεν ειμαι ειδικος,αλλα θα σε καθυσηχασω λεγοντα σου πως ΟΛΕΣ εχουν περασει τα ιδια κ ας μην το λενε!Ειναι μια φαση που περνανε ολα τα ζευγαρια με τον ερχομο του πρωτου παιδιου.σε λιγους μηνες ολα πιστευω θα ειναι καλυτερα ,απλα λιγο πολυ ολοι αργουμε να προσαρμοστουμε επειδη ολοι ειχαμε μαθει αλλιως!Απλα οι αντρες παντα ειναι ειναι πιο χαλαροι ως πρως τις ευθυνες του παιδιου.Με τον αντρα μου ειμαστε μαζι 13 χρονια!11 χρονια σχεση κ 2 παντρεμενοι,αν και το καναμε πολοι συνηδητοποιημενοι το παιδι δεν παυει να υπαρχει αυτη η απομακρυνση αναμεσα μας που εγω το βρισκω κ λογικο,γιατι απο την μια ειχαμε μαθει με τις βολτες μας,τα ξενυχτια μας τα,τα,τα....κ ξαφνικα ...κλεισουρα!θελω να πιστευω πως ολα θα φτιαξουν απλα ειναι ακομα λιγο νωρις!Συνεχισε τις προσπαθειες εσυ κ κουβεντιασε τον!μην ακουν τα πικροχολα σχολια του στιλ εχει αλλη κ τετοια!!!!Σου ευχομαι καλη επιτυχια κ καλο κουραγιο με ολη μου την καρδια κ την αγαπη!Αν εγραψα κατι παρεξηγησημο η κατι που δεν τυπωσα σωστα ζητω συγνωμη!
Ελινα, για να καταλαβω ... Μολις ειπες οτι την απαταει? Δεν υπαρχει μεγαλυτερη βλακεια απο αυτην που ειπες σε μια γυναικα σε αυτην την κατασταση ... Εγω θελω να ρωτησω την μαμα Α αν ο αντρας την ηταν μεσα στην αιθουσα που γεννουσε ... Και το ρωταω αυτο γιατι και μια ξαδερφη μου ειχε το ιδιο θεμα επειδη ( οπως αποδειχτηκε αργοτερα ) ο αντρας της ειδε την γεννηση του παιδιου τους ( καθολο ωραιο θεαμα αν με ρωτας )και του εφταιγαν ολα μετα ... Δεν ειναι και το ωραιοτερο θεαμα για εναν αντρα οσο ρομαντικες και να θελουμε να ειμαστε ... Εγω λεω να κανεις υπομονη και σιγα σιγα ολα θα παρουν τον δρομο τους ... Το μωρο χρειαζεται μια ηρεμη μαμα οποτε κοιτα να χαλαρωσεις ... Εξαλλου δεν θα γινει και κατι αν δεν κανεις σεξ για λιγο καιρο ...
λοιπον μανουλα Α και εμεις μια τετοια φαση ειχαμε περασει και ξαναπερασει με τον ερχομο του δευτερου παιδιου......οι αντρες δεν μπορουν να καταλαβουν τις διφορες που γινονται στην ζωη μιας γυναικας με τον ερχομο ενως παιδιου ,εκεινων η καθημερινοτητα μενει ιδια .δεν εχουν ουτε να ταισουν να ξεσκατισουν να μαγειρεψουν και γενικα ολα αυτα που κανουμε.Ειναι λογικο λοιπον να εχει αλλαξει η 'δικια σου' καθημερινοτητα και εκεινου να μενει ακριβως ιδια ''αλλα'' με την κουραση που επερχετε σε σενα μετα απο ολες τις δουλειες σε κανει να βλεπεις τα αρνητικα στοιχεια τα οποια πριν δεν σε πειραζανε.σαν καλλυτερη λυση ειναι σε καποια στιγμη που θα ειστε ηρεμοι και οι δυο , να του πεις εσυ τι θα ηθελες απο εκεινον για να σε ξεκουρασει και οχι επειδει ''πρεπει'' (θελει διπλωματια)οσο για το ερωτικο κομματι θελει και αυτο το χρονο του γιατι μπορει εσυ να νομιζεισ οτι δεν σε θελει αλλα εκεινος μπορει να μην στο αναφερει επειδη σε βλεπει κουρασμενη και δεν θελει να σου φορτωθει ........η καλλυτερη λυση ειναι να μιλησετε οχι μετα απο καυγα το επισυμενω ασχετη στιγμη .....και να βρειτε την χρυση τομη ωστε να ειστε και οι δυο ευχαριστημενοι ......μια σχεση και ειδικα με μικρα παιδια θελει υποχορησεις και απο τουσ 2 ......και εγω ξερεις ποσες φορες τα λεω τα ξαναλεω φτιαχνουν για 1 μηνα και μετα παλι τα ιδια......αντρες στον κοσμο τους ,απλα δεν θελουν πολυ μπιρι μπιρι γιατι τους πιανει ο εγωισμος και δεν κανουν τιποτα. Πρεπει να τον κανεις να νοιωσει οτι τον χρειαζεσαι γιa βοηθεια και οχι επειδει ''πρεπει''πιστεψε σε σενα ξεκουρασου (οσο αυτο ειναι δυνατον)και ολα θα φτιαξουν μην απελπιζεσαι!!!!!!! φιλικα amalia kiriaki frantzeskaki
..ε οχι κοριτσακι μου γλυκο να νοιωθεις αποτυχημενη ως γυναικα επειδη ο κυριος την ειδε αλλιως..για παρτο λιγο αλλιως γιατι το μονο που δεν θελει το μωρακι σου ειναι να εχει μια δυστυχισμένη μανουλα..Τα περασα και τα περναω και εγω..νομιζω πως εκανα οτι μπορουσα αλλα εκεινος ..στα παπακια του..εκλαψα πονεσα..αλλα οχι πια δεν αξιζει..εκεινος ισχυριζεται πως δεν υπαρχει κατι αλλο μ..μα να σου πω την αληθεια δεν με νοιαζει πλεον..οσο για το ερωτικο παει 1 χρονος....Εχω να πω πως η ζωη συνεχιζεται και μετα απο εναν αδιαφορο αντρα..
Εγώ πιστεύω οτι ζηλεύει το μωράκι σας και νομίζει οτι αδιαφορείς για εκείνον και απλά αντιδράει έτσι!!!!!!!! Εγώ πιστεύω οτι η μόνη προσπάθεια που αξίζει να κάνεις είναι να προσπαθήσεις να κάνεις τα πάντα για να κάτσετε να μιλήσετε και να καταφέρεις να σου ανοιχτεί!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΑΥΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ!!!!!
ΕΙΜΑΙ ΜΗΤΕΡΑ 4 ΠΑΙΔΙΩΝ! ΣΥΝΗΘΩΣ ΕΤΣΙ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΠΕΡΑΣΑ ΚΙ ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΤΑΔΙΟ! ΔΕΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΝΕΥΡΑ ΜΟΝΟ ΝΑ ΠΕΡΙΠΟΙΗΣΑΙ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΠΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΞΑΝΑΒΡΕΘΕΙΤΕ ΣΑΝ ΖΕΥΓΑΡΙ ΝΑ ΠΑΤΕ ΓΙΑ ΚΑΦΕ, ΕΚΡΟΜΗ ΚΛΠ ΕΠΙΣΗΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΘΕΜΑΤΑ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΩΡΟ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΕΣ! ΠΑΝΤΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΣΥΜΒΟΥΛΕΥΕΙ ΓΙΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΘΕΜΑΤΑ ΠΡΙΝ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΕΚΕΙ! ΟΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ ΑΝΤΡΕΣ ΕΙΝΑΙ ΣΑΝ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΛΙΣ ΕΡΘΕΙ ΕΝΑ ΜΩΡΟ ΝΟΜΙΖΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟΥΣ ΞΕΧΑΣΑΜΕ! ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΞ ΝΟΜΙΖΩ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΧΡΟΝΟΣ ΝΑ ΣΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΕΙ ΜΟΝΟΣ ΤΟΥ! Η ΠΡΟΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΣΜΥΡΝΙΑ ΕΛΕΓΕ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΝΑ ΖΗΛΕΥΕΙ ΝΑ ΦΟΒΑΤΑΙ ΜΗΝ ΣΕ ΧΑΣΕΙ ΧΩΡΙΣ ΠΟΛΛΑ ΠΟΛΛΑ ΛΟΓΙΑ! ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΑ ΚΑΠΩΣ ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΤΟ ΜΩΡΟ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗ ΟΛΗ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ! ΠΟΠΗ
xm....θα σου το πω απλα κ καθημερινα.ναι ζηλευει το παιδι κ το χρονο που κλεβεις για εκεινο, δεν ηταν ετοιμος για αυτο που ηρθε ασχετα αν χαρηκε, δεν περιμενε οτι θα ηταν δυκολα, τωρα εισαι η.."μαμα του παιδιου του" κ οχι η κοπελα, γυναικα η ερωμενη του, κ αν γυρνουσε το χρονο πισω θα προτιμουσε να μην κανει ακομα παιδι κ να φορτωθει παραπανω ευθυνες.και ναι κανει κακο στο παιδι η υμπεριφορα κ οι καυγαδες. κακο που θα βγει μακροπροθεσμα με τροπο που δεν θα περιμενεις, κ αυτο το εχω ακουσει απο κοινωλιολογο κ κοινωνικη λειτουργο.μιλησε του κ αλλιως χωριστε τωρα που ειναι νωρις.στο λεω ξεκαθαρα εγω,παναθεμα με που απο συμβουλες για τους αλλους ειμαι πρωτη.
ena dikio to xei h maria poio panw...
Η ιστορια σου μοιαζει πολυ με τη δικη μου...απο τοτε που γεννησα (8 μηνες τωρα) νιωθω οτι ειμαστε τοσο απομακροι μεταξυ μας..ολο τσακωνομαστε και γενικα οπως γραφεις και εσυ..γυρναει απο τη δουλεια, τρωμε μετα η θα κοιμαται η θα παιζει στον υπολογιστη..και μετα θα ξαναφυγει παλι εξω!Ενα αλλο θεμα που ισως παιζει μεγαλο ρολο ειναι το οτι ακριβως διπλα μας μενουν και τα πεθερικα μου..ο αντρας μου παντως ειναι μονιμος κολλημενος με του δικους του απο τοτε που γεννησα...τον περισσοτερο καιρο τον περναει μαζι τους παρα με εμενα και την κορη του...αλλα παντα οταν του το λεω νομιζω οτι θελει να τον θιξω και οτι και οτι κατι εχω με τους δικους του..δν ειναι αυτο...απλα θελω να του δειξω οτι υπαρχουμε και εμεις!Παντως εγω εχω αρχισει και κανω παγματα που με χαροποιουν και να σκεφτομαι θετικα και να ασχολουμαι με τον εαυτο μου που ειχα παραμελησει τοσο..ναι μεν εκανα παιδι αλλα ειμαι και εγω ανθρωπος!
Να αγαπησεις πανω απ'ολα τον εαυτο σου και με ηρεμο και ομορφο τροπο ξανα καντε μια κουβεντουλα γιατι να υπαρχει αυτη η ενταση αναμεσα σας ολο αυτο το διαστημα!!!Σιγουρα με τον ερχομο του μωρου σας ισως να εχεις ριξει λιγο περισσοτερο βαρος στην περιποιηση του και αυτο ειναι το σωστο γιατι και αυτο το πλασματακι απο εσας περιμενει βοηθεια για να ζησει και πανω απ'ολα την κοινη σας αγαπη αλλα ομως μην ξεχναμε οτι με αυτον τον ανθρωπο εκανες αυτον τον αγγελο μιλησε του με το καλο και ελπιζω να παρει μπρος γιατι και εσυ θες υποστηριξη!!!Μηπως υπαρχει καποιο θεμα με την δουλεια του??οταν ειναι και αλλοι μπροστα ποια ειναι η συμπεριφορα του?Πως ειναι η συμπεριφορα του απεναντι στο μπεμπη σας?Αυτα ειχα να σου πω καλη μου και υπομονη ισως ειναι ενα διαστημα δυσκολο που σιγουρα ομως θα περασει!!!
ΚΑΛΗ ΜΟΥ ΜΑΜΑ Α. . ΟΥΤΕ ΨΥΧΟΛΟΓΟ ΧΡΕΙΑΖΕΣΑΙ ΟΥΤΕ ΝΑ ΧΑΛΑΣΕΙΣ ΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΟΥΤΕ ΤΙΠΟΤΑ.. ΧΡΟΝΟΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΑΡΜΟΓΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΣΤΗΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΑ ΣΑΣ ΖΩΗ. ΔΕΝ ΦΤΑΙΣ ΕΣΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΤΑ ΒΑΖΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ . ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ....... ΘΑ ΔΕΙΣ ΠΟΥ ΟΛΑ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΜΕ ΤΟΝ ΚΑΙΡΟ. ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΟΥ ΕΥΧΟΜΑΙ ΓΙΑΤΙ ΘΑ ΕΡΘΟΥΝ ΚΙ ΑΛΛΑ..... ΚΑΙ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΜΙΑ ΣΥΜΒΟΥΛΗ : ΑΝ ΑΓΑΠΙΟΣΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΡΙΝ ΚΑΝΕΤΕ ΜΩΡΑΚΙ ΤΩΡΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΓΑΠΙΕΣΤΕ 10....ΦΙΛΙΚΑ ΜΑΜΑ Γ.
2,5 χρόνια καβγάδες..... Τα Χριστούγεννα το ψυχολογήσαμε (αν και δεν είμαστε ειδικοί...): 1) από κούραση 2) επειδή προσπαθούμε να προσαρμοστούμε στις νέες συνθήκες της ζωής μας 3) επειδή τα μεγάλα αγόρια ζηλεύουν που δεν είναι πια το επίκεντρο του κόσμου 4) να ξαναπώ "από κούραση" γιατί είναι πολλή η ρημάδα; 5) επειδή οι ορμόνες της μαμάς τα κάνουν όλα να φαίνονται ...αλλιώς 6) επειδή δεν μπορούμε να κάνουμε ότι παλιά... κτλ κτλ κτλ Βάλε ό,τι θέλεις ακόμη στη λίστα και μη μασάς. Όπως του έγραψα (καλύτερα από το να μιλάμε, γιατί όταν μιλάμε έχουμε 50% πιθανότητα να μαλώσουμε και να μην ακούμε τίποτα), όπως και να έχει, εγώ αυτόν θέλω τσιμπούρι δίπλα μου κι ας μαλώνουμε....Κι αυτός το ίδιο.... Κοίτα λίγο τον εαυτό σου, μίλησε του και κανόνισε διακοπές ή έστω ένα βράδυ μόνοι σας..... Πολύ σημαντικό.... Και μη μαλώνετε μπροστά στο μωρό... Όλα τα "καταγράφουν"....
mallwn kai zhleyei to paidi pou egines mama dld ola htan meli gala prin t gennhsh;;;;kai kati allo epishs paizei ston orizontaopws kai na exei kante mia xekathari kouventa kai apo ekei kai pera.....:)na prosexeis ton eayto sou!!!
Να περιποιηθείς τον εαυτό σου για σένα και μόνο για σένα, να βρεις χρόνο για σενα μην έχοντας τύψεις ότι παραμελείς το παιδί, να μήν έχεις νεύρα και να μη δείχνεις κουρασμένη μπροστά στο μπαμπά... ξέσπασε κάπου αλλού, και στη τελική αδιαφόρησε για εκείνον. Αν εκείνος θέλει, θα συνέλθει. Αν όχι πρόβλημά του. Εσύ πάντως δεν θα φταις σε τίποτα. Σε τίποτα όμως. Ακόμα το παιδί είναι 4 μηνών, θα καταλάβεις ότι αργότερα θα είσαι και ξεκούραστη, και γεμάτη από ζωή μέσα και έξω από το σπίτ. Είναι απίστευτό πόση ενέργεια έχουμε μέσα μας. Έχω 2 παιδιά σε δύσκολες ηλικίες (2,5 και 4) και πολύ κοντινές. Και όμως, θέλω να βγώ, να πιώ, να ξενυχτίσω, να κάνω έρωτα, να χορέψω, ξέροντας ότι το πρωί στις 7 ο γιός μου θα έχει την απίτηση να τον φροντίσω και μετά να πάω και στη δουλειά.
οι περισσοτερες κοπελες που ξερω εχουν καποιο θεμα μετα τη γεννα..ισως κατι να συμβαινει οποως ειπε κ μια κοπελα!χωρις να θελω να σου βαλω ψυλους..θα περασει ισως ειναι μια φαση..μηπως σε εχει δεδομενη?μια μερα κατσε χωρις να κανεις τιποτα αν μπορεις δωσε καπου το παιδι κ κατσε στον καναπε χωρις να του λες τιποτα.να δεις τι θα κανει κ τοτε..και κατσε να του κανεις μια κουβεντα ξανα χωρις το μωρο μαζι!!πες του να πατε μια βολτα..ελπιζω να αλλαξει η κατσταση!!
Προφανως δεν εχει νοιωσει ακομα το συναισθημα του πατερα. Δεν εχει συνειδητοποιησει οτι εχει αλλαξει πια η οικογενεια του, οτι εχετε γινει πια 3 και φυσικα το μονο που βλεπει ισως ειναι μονο ευθυνες, αγχος, κουραση και προβληματα. Δυστυχως ακομα δεν εχει νοιωσει αυτο το υπεροχο συναισθημα της πατροτητας, αυτη την αισθηση οτι αυτο το νεο πλασματακι ειναι και δικο του αιμα και δικη του σαρκα. Θα σου προτινα να τον προτρεπεις ή εστω με τον τροπο σου να τον κανεις να ασχολειται περισσοτερο με το μωρο σας, να παιζει μαζι του, να του μιλαει για αρχισει να νοιωθει το δεσιμο. Το μωρο 4 μηνων πια αρχιζει και καταλαβαινει... Σε λιγο θα δεις ποσο θα σας γελαει και θα σας αναγνωριζει (εμενα η μικρη μου ειναι τωρα 6 μηνων). Βαλτον να αλλαξει το μικρο σας μια φορα, να παρει μερος στο μπανακι του και φυσικα να το ταϊσει. Πες του να του μιλαει ομορφα κια τρυφερα την ωρα που θα τα κανει αυτα, για να ακουει και να μαθαινει το μωρο τη φωνη του. Και το δεσιμο θα ρθει σιγα σιγα και φυσικα αυτο οταν γινει θα σας ενωσει σαν ζευγαρι και σαν οικογενεια παρα πολυ !!! Καντον να δει την ευχαριστη πλευρα της καταστασης, με τον τροπο σου. Εγω εκανα την κορουλα μου μετα απο 9 χρονια αρνησης του αντρα μου για παιδι.... Ηρθε τυχαια αλλα απο την πρωτη στιγμη που εμαθα οτι ειμαι εγκυος μεχρι και τωρα που ειναι 6 μηνων, τον εχω συμπεριλαβει στα καθημερινα θεματα του παιδιου, στη ρουτινα του, σε ολα. Με τον τροπο μου, του ανεθεσα την "μουσικη παιδεια" της μικρης και ετσι καθε μερα καθεται και της βρισκει τραγουδια για να ακουνε μαζι (οχι απαραιτητα παιδικα) και μαλιστα τωρα πια της χορευει κιολας !!! Εκει να δεις γελια που ριχουμε και οι 3 !!! Βρες τροπους να τον κανεις να ασχολειται με τον μπεμπη σας και να αναλλαβει αποκλειστικα κατι μαζι του... Και ολα τ αλλα θα φτιαξουν. Δεν ειναι κατι ομως που φταιει πανω σου ή στο σωμα σου ή γενικοτερα σε σενα... Εκεινος απλα φοβαται την αλλαγη στη σχεση σας (και αθελα του ισως του βγαινουν νευρα). Την ευχαριστη αλλαγη μεν που δυστυχως ακομα δεν μπορει να την συνειδητοποιησει... Καλη επιτυχια ;) Ελενα
νιώθει παραγκωνισμένος... και είναι λογικό, αφού βιώνετε την έλευση/εισβολή ενός νέου ατόμου, το οποίο έχει υπερβολικές απαιτήσεις και σας "τρώει" όλη την ενέργεια... χρόνο θέλει... όλα θα φτιάξουν... άσε και το μωρό λίγο στη μαμά/πεθερά/θεία και βγείτε λίγο έξω!!! Το μέσα κανείς δεν το χωνεύει!! Και όσο γίνεται να συμμετέχει στη φροντίδα του μωρού(εκτός κι αν είναι γουρούνος σαν τον δικό μου,που δεν έχει βάλει το χεράκι του σε τίποτα!!!χιχι!!) Μαγείρεψέ του και κανένα φαγητό, που του αρέσει και μην του πας κόντρα!!! Ναι, πες μου σε όλα ναι....
Εγω πάντως αναρωτιέμαι τι παθαίνουν οι άντρες μετα την γέννα. Απο όσα διαβάζω πολλοί είναι αυτοί που δεν στηρίζουν τις γυναίκες τους. Ισως μια καλή και εκ βαθέων συζήτηση να είναι σωτήρια στην περίπτωση σας έστω για αρχή.
ΠΩΣ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑΣ ΣΟΥ ΝΑ ΖΗΛΕΨΕΙ ΠΤΑΝ ΕΙΣΑΙ ΟΛΗ ΜΕΡΑ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ.
το βρίσκω πολύ φυσιολογικό! οι ισορροπίες, οι υποχρεώσεις, οι απαιτήσεις και γενικά οι ρυθμοί του ζευγαριού έχουν αλλάξει πλέον! συνειδητοποιείς το "αυτά που ήξερες να τα ξεχάσεις" όχι απαραίτητα με την κακή έννοια, αλλά όπως κ να έχει, χρειάζεται μια περίοδος προσαρμογής! δώσε χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει (και ορμονικά) από τη γέννα, καθώς και στο άντρα σου να εγκλιματιστεί στις νέες καταστάσεις! θα σου έλεγα να προσπαθήσεις να προστατεύσεις το παιδί από όλο αυτό, αποφεύγοντας τις φωνές και τις εντάσεις μπροστά του! Μέρα με τη μέρα.. τα πράγματα θα καλυτερεύσουν ή έστω εσύ θα μπορείς να δεις, να σκεφτείς και να αποφασίσεις πιο λογικά, τι σου συμβαίνει. Όσο για το ερωτικό κομμάτι, ίσως κ εκεί να θέλει χρόνο! υπομονή και προσπάθεια! Σου εύχομαι να πάνε όλα καλά!
Να του συμπεριφέρεσαι όπως ακριβώς και στο παιδάκι σου!!! Είναι μεγάλα παιδιά....και έχουν ανάγκη από φροντίδα, αγάπη και προδέρμ!!! Και το πιο βασικό...μην παίρνεις πάνω σου το φταίξιμο!!!
Εφ'όσον κάνεις όλα αυτά που "πρέπει" (θωρητικά) και δεν έχεις κάποιο αποτέλεσμα, η μόνη λύση που βλέπω είναι να επισκεφτείτε (μάζι εννοείται) έναν ειδικό, σύμβουλο γάμου. Νομίζω πως η συμπεριφορά του άντρα σου είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ. Εσύ είσαι αυτή που θα έπρεπε να φροντίζουν. Είσαι σχεδόν λεχώνα ακόμα. Απέναντι στο παιδί σας πως είναι, δεν μας είπες? Συμμετέχει ή και εκεί αδιάφορος?
μωρέ δεν ειμαι κ ειδικός σε αυτά αλλα οπως μας τα γραφείς απο την μεριά σου έχεις κανει τα πάντα!!! μήπως να χαλουσες μια μερα τον υπολογιστή να άφηνες το παιδί σε κάποιον κ να τα ξαναλέγατε??δεν ξέρω... μια καλη μανουλα ψυχολόγο αν είχαμε θα σε βοηθούσε πολυ πιστεύω....
Αν έχεις κάνει όλα τα παραπάνω και μέσα σε τρεις μήνες (με δική σου κιόλας απαίτηση) μόνο τρεις φορές... κάπου αλλού το βρίσκει... Δεν φταις εσύ κατά τη γνώμη μου!
παιδιά ας προσέχουμε τι λέμε σε ένα κορίτσι που έχει τέτοιους προβληματισμούς! Μην της βάζουμε ιδέες που μπορεί να μην ισχύουν! μια κουβέντα μπορεί να την σκοτώσει και να της βάλει ζιζάνια που δεν χρειάζονται! Κατά την άποψή μου το ερωτικό, όπως μπορεί να παγώσει σε μια γυναίκα μπορεί να παγώσει και σε έναν άντρα... για ΠΑΡΑ ΠΟΛΛΟΎΣ ΛΟΓΟΥΣ! σε εμένα έχει συμβεί! χωρίς άλλες παράλληλες σχέσεις... και μετά από κάποιο διάστημα πάλι όλα μέλι γάλα! Μην είμαστε απόλυτοι!
Να αγαπήσεις τον εαυτό σου.Να περιποιείσαι και επίσης να τον κάνεις να ζηλέψει.Σ εμένα επιασε πάντως!
Αγαπησε τον εαυτο σου.Σοφη κουβεντα.κανε πραγματα για τον εαυτο σου.μην περιμενεις να σου φτιαξει την μερα ο αντρα σου.φτιαξτην μονη εσυ.ασχολεισου με το παιδι σου αλλα και με σενα.μπορει να τα εχασες τα κιλα αλλα πως κυκλοφορεις μεσα στο σπιτι?με τις πυτζαμες?αβαφτη?με μια κοτσιδα?αλλαξε εσυ και να δεις πως ολα θα πανε τελεια.στην εγκυμοσυνη επειδη εχουν ολοι την προσοχη τους πανω μας μετα τη γεννα μας κακοφαινεται.λογικο....γινε χαρουμενη για σενα.οχι για τους αλλους και να δεις πως ολα θα αλλαξουν!!!!!
το μονο σιγουρο ειναι οτι δε φταις εσυ και μην το βλεπεις ετσι !Και αυτο το να μην κυκλοφορεις με τις πυτζαμες και το μαλλι πιασμενο που λενε καποιες κοπελες δεν μπορω να το καταλαβω!Δηλαδη πως να κυκλοφορει μεσα στο σπιτι της η κοπελα ειναι και νεα μανουλα με το στρινγκ η με τη γοβα?Εγω παντως ετσι κυκλοφορω σπιτι μου!Εσυ συνεχισε τις προσπαθειες κοριτσι μου κι αν δεις οτι δε γινεται τιποτα καποιο προβλημα θα υπαρχει τι να πω!και επιτελους εχουμε και εμεις αναγκη απο στοργη φροντιδα και προδερμ και περισσοτερο απο τους αντρες!