Η ικανότητα του να διαβάσεις τα αποτελέσματα ενός τεστ εγκυμοσύνης!

Η ικανότητα του να διαβάσεις τα αποτελέσματα ενός τεστ εγκυμοσύνης!

μαμά Jazzy

…Έτσι λοιπόν πέρυσι τον Ιανουάριο και ενώ καραυπολογισμένα αδιαθετώ στις 15, περάσαν 3 μέρες ξεχνώντας το και με τον ψηλό κατασίγουρο ότι είμαι εγκύος…

Φυσικά και αρνιόμουν έστω και την σκέψη, γιατί εγώ ένιωθα το κορμί έτοιμο να «περιοδεύσει»… (πόσο λάθος κάνεις, πόσο λάθος;;;;;;;)

3 μέρες να αρνούμαι κατηγορηματικά να πάρω τεστ, θεωρώντας ότι έχω δίκιο (όπως πάντα, χιχι).

Στις 18 λοιπόν, αποφασίζω να κάνω το τεστ και τον στέλνω να το αγοράσει… το φέρνει και αρχίζω να σκέφτομαι :

«Λες να είμαι τελικά; Αλλά μπα μωρέ, θα το κάνω και θα του αποδείξω ότι λέει βλακείες..!«

Αυτός όμως ήταν τόσο σίγουρος που είχα αρχίσει να το σκέφτομαι πιο ζεστά το θέμα…

(η αλήθεια είναι ότι ΟΚ, ήθελα ένα μωράκι απλά δεν περίμενα ότι με την πρώτη προσπάθεια θα μείνω και έγκυος…. πάντα έχω ορθολογισμό VS συναίσθημα και νικάει ο πρώτος)

Όντας λοιπόν σχεδόν σίγουρη ότι θα βγει αρνητικό μπαίνω στο ‘’μπάθρουμ’’ να το κάνω…. διαβάζω τις οδηγίες προσεκτικά και το κάνω…. το ακουμπάω στο νιπτήρα και περιμένω… ντινγκ κοκκινίζει η γραμμούλα της ορμόνης αλλά όχι της εγκυρότητας του τεστ…

Oκ, λέω, την πάτησε ο ψηλός -αρχική σκέψη-… και βγαίνω με τον αέρα του «στα έλεγα, δεν στα ‘λεγα» από το μπάνιο… έλα όμως που ο superman με έβαλε σε σκέψεις…

Aν ήταν αρνητικό, μου λέει, δεν 8α κοκκίνιζε καθόλου…

Ε  ρε άνθρωπε βραδιάτικα, να μας τρελάνεις θες;;; ,σκέφτηκα αλλά δεν το είπα γιατί ήδη με «είχαν κάψει τα κρεμμύδια»’… Μωρέ λες να έχει δίκιο ο δικός σου και το Σεπτέμβρη να αλλάζουμε πάνες;;

Παίρνω λοιπόν τηλέφωνο το μηχανισμό ασφαλείας που διαθέτει το κατάστημα, την Μαρία  να με βοηθήσει να κάνω σωστά την γνωμάτευση.

–Να έρθω από εκεί που έχω κάτι να σε ρωτήσω; της λέω.
–Ναι, μου απαντά και το επόμενο λεπτό είμαι στον καναπέ της και προσπαθώ να της εξηγήσω τι έχει γίνει… (Μαρία = κολλητή νονοξαδερφογειτόνισσα που μένει 30sec από το σπίτι μας κυριολεκτικά)

Μέσα σε ένα άγχος και με μια ανάσα να προσπαθώ να καταλάβω τι έχει γίνει και να της τα εξηγώ… Έχω πάρει μαζί μου και το χαρτάκι με τις οδηγίες και της λέω όλο το σκηνικό.

Η Μαρία σκέφτεται λίγο και μου λέει «Το τεστ που είναι;«

Το βγάζω λοιπόν από την τσέπη του παλτού και της το δίνω τυλιγμένο μέσα σε αλουμινόχαρτο σαν κέρασμα… Εντάξει εκεί αρχίζουν τα πρώτα γέλια τα οποία ήταν και τα πιο χαλαρωτικά γέλια που έχω κάνει ποτέ…

–Κι ο ψηλός που είναι;

–Τι περιμένεις ρε, της λέω, να τον βγάλω κι αυτόν από την τσέπη μου; χαχαχαχχ… αντε πάλι γέλια και βλακείες και να μου λέει ένα σωρό χαζά για να με χαλαρώσει και να ηρεμήσω…

Εγώ να το τσεκάρω ξανά και ξανά και να της λέω «Ρε, αποκλείεται είναι χαλασμένο«

Και να επιμένω ότι δεν είμαι και να κάνουμε σπέκουλες για όσα είναι να έρθουν στο εγγύς μέλλον στην περίπτωση που είμαι έγκυος και άντε πάλι να λέμε από την αρχή πως το έκανα το τεστ και γιατί βγήκε μόνο η γραμμούλα της ορμόνης και είναι χαλασμένο να επιμένω και έχει μετακινηθεί το σφουγγαράκι και διάφορα άλλα σενάρια επιστημονικής φαντασίας…

Εκείνη να συμφωνεί με τον ψηλό ότι μάλλον είναι θετικό και μου δίνει το τελειωτικό χτύπημα…

«Το δεύτερο που έχει το κουτί το έχεις;«

Και σκέφτομαι ότι το έχω αφήσει σπίτι… φτου κι απ΄την αρχή λοιπόν…

Ξαναγυρίζω στο σπίτι και του λέω…»Τώρα θα έρθεις κι εσύ στο μπάνιο να το κάνουμε μαζί«

Ο κ. Ατάραχος απαντά: Μήπως να το ουρήσω εγώ αυτή τη φορά;

Κι άντε πάλι να γελάμε με αηδίες μπας και μου φύγει αυτή η νευρική σκέψη ότι θα γίνω μάνα… (μάνα … ακόμη το λέω και γελάω, διότι ακόμη να πιστέψω πως συμβαίνουν τα θαύματα σε αυτό τον κόσμο)

Κι εκεί στο δεύτερο τεστ με τη φόρμα κατεβασμένη στα γόνατα και με ένα νευρικό ταπ ταπ τα πόδια στο πάτωμα το κάνω και το αφήνω στο νιπτήρα… Δεν προλαβαίνω να τα σηκώσω και το κοιτάω και ντινγκ ντινγκ αυτή τη φορά, κοκκίνισε ο τόπος όλος και όλες μου οι αμφιβολίες έγιναν καπνός και ο ψηλός ακόμη μια φορά  επιβεβαίωσε τα λεγόμενα του…

Πόσο χαρά και πόσο γέλιο και να έχεις και τη Μαρία με τις πυτζάμες να σε περιμένει στο μπαλκόνι να της φωνάξεις το ναι που περιμένει με τόση χαρά…

Και μετά από 8 μήνες ακριβώς + 2 μέρες να φέρνεις στον κόσμο ότι πιο όμορφο έχεις φανταστεί στη ζωή σου… Και ακόμη να σκέφτομαι πως το σφουγγαράκι είχε κοκκινίσει δις για να μου δώσει την πιο ανέλπιστη χαρά στον κόσμο… Η επιβεβαίωση απλά ότι μας αγαπά το σύμπαν και μας αγκάλιασε η τύχη για να υποδεχτούμε το κοριτσάκι μας στην ζωή μας…

Πολύ το γέλιο όμως που μας βγήκε στο πιο υπέροχο νέο που έχω ακούσει στη ζωή μου…

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΚΑΛΑ ΤΙΣ ΟΔΗΓΙΕΣ… ΕΓΩ ΑΠΛΑ ΑΚΟΜΗ ΝΙΩΘΩ ΧΑΖΗ… ΧΑΧΑΧΑΧΑ…

Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;

Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com