20 εβδομάδων: Φτάσαμε στα μισά!
Πώς πέρασε ο καιρός; Πότε πιάσαμε 20 βδομάδες; Πόσες βουτιές απέχουμε από τη γέννηση του μωρού μας;
Το χταποδάκι τζούνιορ άρχισε τα χοροπηδητά μέσα στην κοιλιά. Το νιώθω κυρίως το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο. Ανυπομονώ να έρθει ο υπέρηχος β’ επιπέδου. Θέλω να ακούσω ότι είναι υγιές και αρτιμελές. Και μετά θα αρχίσω να το ονειρεύομαι εντονότερα.
Όπως θα αρχίσω και να προετοιμάζομαι. Για τον τοκετό. Και για το θηλασμό.
Με το Μάνο κάνουμε κάποιες κουβέντες που συνήθως καταλήγουν σε αντιπαράθεση. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί θέλω να γεννήσω φυσιολογικά αυτή τη φορά. Ή μάλλον μπορεί να το καταλάβει όσον αφορά εμένα, αλλά ανησυχεί μήπως έτσι μπουν τα παιδιά μας σε δύο διαφορετικές κατηγορίες: εσύ που γεννήθηκες με καισαρική και εσύ που γεννήθηκες φυσιολογικά. Του εξηγώ ότι δεν έχει να κάνει με τα παιδιά. Έχει να κάνει με εμένα και μόνο εμένα, με την ολόδική μου επιθυμία να ζήσω ένα φυσιολογικό τοκετό.
Από την άλλη καταλαβαίνω αυτή του την ανησυχία. Καμιά φορά αγχώνομαι και εγώ. Όχι τόσο για το θέμα του τοκετού, όσο για το θέμα του θηλασμού. Αν αυτή τη φορά καταφέρω να θηλάσω, μήπως δεθώ με το ένα μωρό περισσότερο απ’ ότι με το άλλο; Έχω ρωτήσει φίλες μου που τη μία τα κατάφεραν και την άλλη όχι και οι περισσότερες μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ναι, ένα δέσιμο διαφορετικό νιώθουν με το παιδί που θηλάζουν. Εγώ δεν θέλω να νιώθω διαφορετικά για τα παιδιά μου. Θέλω να νιώθω ακριβώς τα ίδια και ας βιώνουμε διαφορετικά κάποια στάδια. Γίνεται;
Βέβαια όλο αυτό έρχεται και εξισορροπείται με την αγωνία μου για το αν μπορώ να αγαπήσω ένα πλάσμα τόσο όσο το πρώτο μου παιδί. Η Αθηνά είναι πια 26 μηνών και η αγάπη μου για αυτή δεν χωρά σε λέξεις, ξεπερνάει τον εαυτό μου, τρέχει από τα αυτιά και τα μπατζάκια μου.
Τι στο καλό; Κάπου στη μέση θα έρθουν και θα ισορροπήσουν όλα… Η μοναδική μου Αθηνά θα είναι η μία, η μοναδική μου Ειρήνη ή ο μοναδικός μου Αρχέλαος θα είναι η/ο άλλη/ος.
Κατά τ’ άλλα… ηρεμία! Κοιλιά φουσκωμένη και υπέροχη, διάθεση στα ύψη, αυτοπεποίθηση επίσης! Καούρες στο μίνιμουμ, κούραση στο ρελαντί, αλλά… ΖΕΣΤΗ…. Πολλή ζέστη! Αν και μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να είναι κανείς έγκυος για να ζεσταθεί… Μυρίζει ήδη καλοκαίρι!
Ωραία η κοιλούμπα μου;
Με εναν μαγικο τροπο ολα θα μπουν στη θεση τους! Η Αθηνα θα μεινει στο θρονο της, αλλα θα προσθεσεις στο σπιτι σου ακομα εναν θρονο. Κι εκει θα κατσει το δευτερο παιδακι σου.... Στο υποσχομαι. Ασχετα με τον τροπο που θα γεννησεις και ασχετα με το αν και ποσο θα θηλασεις! Οτι και να σου γραψω αυτη τη στιγμη, θα το καταλαβεις, αλλα δε θα μπορεσεις να το νιωσεις στην καρδια σου. Δε θα το νιωσεις ισως ουτε κι οταν γεννησεις... θα το νιωσεις οταν γυρισεις σπιτι σου κι αρχιζεις να φροντιζεις και το δευτερο παιδακι σου.... Εκει "θα παραγγειλεις το δευτερο θρονο" και θα τον βαλεις ακριβως διπλα στην Αθηνα. Γιατι εισαι μαμα που νοιαζεται. Γι' αυτο ;-) Με το καλο σου ευχομαι....Ολα θα ειναι τελεια, θα δεις....
Τέλεια η Κοικούμπα σου (χαχαχαχα).... Άντε με το Καλό!!!!
Aχ Ολιβια μου σε καταλαβαινω οσο αφορα την επιθυμια σου..!!Το ιδιο σκεφτομουν κεγω πριν γεννησω τη δευτερη κορουλα μου.Στην πρωτη γεννα ενω η μικρη ειχε παρει θεση κανονικα εκλεισα κ τις 40 εβδομαδες κ για πονακια η συσπασεις ουτε λογος.Μπηκα για τεχνητους πονους προετοιμασμενη ψυχολογικα για να γεννησω φυσιολογικα κ μετα απο ενα 2ωρο ειχα ακομα 0 διαστολη κ ετσι ο γιατρος μου με εβαλε για καισαρικη.Ειχε αδρανησει μητρα κ απ'οτι μου ειπε :" κ μεχρι τη Δευτερα να σ'αφησω δεν προκειται να γεννησεις" (ηταν Παρασκευη πρωι).Το τι κλαμα εριξα δεν φανταζεσαι...Το ηθελα παρα πολυ αλλα δεν τα καταφερα...Οταν λοιπον εμεινα εγκυος στο δευτερο μιας κ οταν θα γεναγα θα ειχα κλεισει 3 χρονια απο την προηγουμενη καισαρικη αρχισα να ξανασκεφτομαι το φυσιολογικο τοκετο.Οχι για πολυ ομως γιατι μου το ξεκοψε εξ αρχης οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κατι κατι τετοιο.Οταν λοιπον μπηκα στο μηνα μου μετα απο καμια βδομαδα αρχισα να εχω πονακια χαμηλα σην κοιλια κ οταν πηγα στο προκαθορισμενο ραντεβου για να ορισουμε την ημερομηνια με ρωτησε κ του περιεγραψα τα πονακια.Μιας κ δεν ειχα την εμπειρια στην πρωτη γεννα δεν ηξερα.Μου ειπε λοιπον οτι ειχα συσπασεις κ επρεπε μεσα στην αβδομαδα να μπω μεσα.τον προβληματιζε ομως οτι το μωρο ηταν μικρο στο βαρος κ ετσι με αφησε μεχρι Παρασκευη για να παρει λιγο βαρος το μωρο...μερικες φορες σκεφτομαι οτι αν δεν του ελεγα για τα πονακια ισως κ να με αφηνε λιγο ακομα κ να μην προλαβαινε να μου την παρει με καισαρικη.Ισως μιας κ ηταν πολυ μικρουλα να γεννιοταν φυσιολογικα.Δεν ξερω..Παντως αν το θες πραγματικα κ ο γιατρος σου σε υποστηριζει αξιζει να το παλεψεις...!!!Ευχομαι να πανε ολα καλα κ να γινει το καλυτερο για σενα κ το μωρο...!!!
Ολίβια και μέλλουσες μανούλες που θέλετε να γεννήσετε φυσιολογικά (έστω και μετά από καισαρική), θα σας πρότεινα να διαβάσετε το βιβλίο του Μισέλ Ονταν "η καισαρική". Θα ενημερωθείτε και θα σας φύγουν οι φόβοι. Είναι μικρό αλλά περιεκτικό. Εσύ Ολίβια να το δώσεις και στον Μάνο να το διαβάσει. Θα καταλάβει και γιατί θες να γεννήσεις έτσι και γιατί πρέπει να το προσπαθήσεις.
Ολιβια απο τα τρια μου παιδια την κορη μου (μεσαια) την θηλασα πολυ περισσοτερο απο τα δυο αγορια μου ειδικα απο το πρωτο που το θηλασα μονο σαραντα μερες και απο αυτες τις μισες εβγαζα το γαλα με θηλαστρο..... δε νιωθω καπως διαφορετικα, δε νιωθω να την αγαπαω περισσοτερο η αγαπη δε μοιραζεται απλως πολλαπλασιαζεται, τα λατρευω τα κοιταζω και νιωθω να ξεχειλιζω απο κατι που δεν ειναι μονο αγαπη ειναι λατρεια ειναι παθος ειναι λαχταρα ειναι εξαρτηση ειναι ειναι ειναι ..... η ζωη μου ολη απολαυσε λοιπον την εγκυμοσυνη σου και μη σκεφτεσαι τιποτα αλλο.... για τα υπολοιπα εχει φροντισει η φυση!!!!!!!
καλησπέρα και απο έμενα. Ως γονείς οφείλουμε να παρέχουμε στα παιδιά μας το καλύτερο δυνατό που μπορούμε. Στην Αθηνά σου υπήρχαν κάποιες συνθήκες μου οδήγησαν σε καισαρική και σε μη θηλασμό, αν στο δεύτερο υπάρχει η δυνατότητα για κολπικό τοκετό και θηλασμό γιατί να του τα στερήσεις;; Και απο την άλλη η Αθηνούλα ως πρώτο παιδί έχει τη μαμά της 100% δικιά της για 2,5 χρόνια, το δεύτερο απο τη πρώτη στιγμή θα "μοιράζεται" τη μαμά του με το αδελφάκι του, δε πρέπει λοιπόν με κάποιο τρόπο να εξομαλύνεις αυτή τη διαφορά;;
καλησπερα και με το καλο να ερθουν ολα τα μωρακια. εγω περιμενω το δευτερο παιδακι μου,ειμαι στην 17η εβδομαδα. συγγνωμη κι'ολας αλλα αυτο με τον θηλασμο ειναι πολυ χαζο.δηλαδη αγαπας το ενα σου χερι περισσοτερο απο το αλλο? βεβαια υπαρχουν γονεις που δειχνουν αδυναμια σε ενα παιδι ειτε το θηλασαν ειτε οχι,εγω το θεωρω πολυ αδικο. για μ'ενα θα ειναι τα βλασταρια μου ειτε ηρθαν απο ευκολη η δυσκολη συληψη,ειτε ηρθαν απο ευκολη η δυσκολη εγκυμοσυνη,ειτε ηρθαν απο ευκολο η δυσκολο τοκετο ειτε θηλασαν η οχι προερχοντε απο εμενα και απο τον ανθρωπο που λατρευω!
Είδες πόσο γρήγορα περνάει ο καιρός;;; Τώρα ειδικά που είναι καλοκαίρι, δεν θα καταλάβεις πότε θα έρθει ο Σεπτέμβρης. Και μην γεμίζεις το κεφάλι σου με σκέψεις και ενοχές. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξεχωρίσεις τα παιδιά σου ή να αγαπάς λιγότερο το ένα και περισσότερο το άλλο. Αυτό που θα αλλάξει, είναι ότι απο εκεί που η Αθηνά είναι το μωρό σας, θα συνειδητοποιήσετε πόσο έχει μεγαλώσει και αλλάξει. Θα βλέπεις το μωρό και μετά την Αθηνά και θα σκέφτεσαι: "Μα ήταν πράγματι τόσο μικρή;;;;;". Επίσης, το πρώτο παιδί είναι αυτό που σου δείχνει πάντα καινούργια πράγματα, αυτό κάνει όλες τις "πρωτιές". Αλλά το μικρό, είναι πάντα "το μωρό". Κάθε παιδί σου δίνει άλλες χαρές και άλλες έγνοιες.
Ολιβια περναει γρηγορα ο καιρος και να που εφτασες στα μισα. Δικαιολογημενες ολες οι ανυσηχιες σου και οι προβληματισμοι σου. Αλλα καπου εδω θελω να πω οτι πρεπει ολες εμεις που το περναμε ή το εχουμε περασει ηδη αγχωνομαστε υπερβολικα για πραγματα που στην ουσια τακτοποιουνται στην πραξη. Οταν θα ερθει ο καιρος ολα θα καταλαγιασουν μεσα σου και θα ηρεμησεις. Στην πραξη θα δεις οτι κακως αγχωνοσουνα. Ποιο δαχτυλο ποναει περισσοτερο αν κοψεις? Ολα το ιδιο πονανε. Ετσι και εσυ θα δεις την αγαπη σου να πολλαπλασιαζεται και ο καθενας θα παρει την θεση του στην καρδια σου που ειναι μεγαλη. Τα ιδια σκεφτομουνα με εσενα πριν 19 μηνες. Μολις ειδα την δευτερη μου κορη ελιωσα κυριολεκτικα. Λιωνω ομως και τωρα και για την πρωτη μου κορη που ειναι 4 χρονων. Τη μεγαλη τη θηλασα 1 χρονο, τη μικρη τη θηλαζω ακομα. Ε και; Τις λατρευω οσο δεν παει. Καλη συνεχεια να εχεις και ενα γερο παιδακι
Η irene έχει απόλυτο δίκιο!!! Εμένα οι δικές μου είναι η μια 33 μηνών και η άλλη τώρα θα κλείσει τον χρόνο. Δεν μπορείς να ξεχωρίσεις κανένα!!! Και τα δυο είναι ΔΙΚΑ ΣΟΥ κομμάτι από το κομμάτι σου!!! Καμιά φορά θα πιάσεις τον εαυτό σου να αναρωτιέται ποιο αγαπάς ποιο πολύ και μετά θα χαμογελάς γιατί δεν θα μπορείς να απαντήσεις στην ίδια σου ερώτηση! το μόνο που θα εύχεσαι θα είναι να είσαι γερή για να τα καμαρώνεις!
ο θηλασμός ειναι ενα θαύμα που αξίζει να το ζήσει κάποια όπως άλλωστε και ο φυσιολογικός τοκετός...τώρα βέβαια....τα σχέδια που κάνουμε μπορεί να μην ολοκληρωθουν...όμως αυτό δεν μας κάνει λογότερο μητέρες ή οτι θα αγαπάμε ένα παιδι λιγότερο ή περισσότερο...τι να πει και μια μητέρα που έκανε ενα παιδι με εξωσωματική και ΄το αλλο με τον γνωστό παραδοσιακό τρόπο? είναι αυτό λόγος ''διαχωρισμού''??οχι βέβαια! τι κι αν γεννήσεις το 2ο φυσιολογικα? ενα χειρουγείο λιγότερο! χωρίς ραμματα κλπ !!κερδισμένη θα βγείς! τι κι αν θηλάσεις το 2ο? μαγκια σου που τα κατάφερες! μπορει στο 3ο (λεμε τώρα) να κάνεις άλλα πράγματα...ποιος ξέρει? καλή διάθεση να υπάρχει!!
Mε καλυψε απολυτα η ioanna_k.Exω ακριβως την ιδια αποψη!!!
Η κοιλιά είναι super...!!! Εγώ γεννάω αύριο(φυσιολογικά πρώτα ο Θεός αλλά με πρόκληση) και ακόμα τέτοια ερωτήματα με κατακλύζουν...παρηγοριέμαι όταν διαβάζω ότι η αγάπη δεν μοιράζεται αλλά πολλαπλασιάζεται... Έχω τεράστια αγωνία για αυτά που θα βιώσω σαν δευτερομανούλα!!! Από Δευτέρα θα μπορέσω να σου δώσω περισσότερες λεπτομέρειες...προς το παρόν το στομάχι κόμπος, η ανυπομονησία τεράστια και τα ερωτηματικά αναπάντητα...για λίγο ακόμα... Με το καλό να ανταμωθούμε γιέ μου!!! Τα καλύτερα για όλες τις μανούλες και τις εγκυούλες!!! (εγώ τα πόδια μου δεν τα βλέπω με αυτή την κοιλιά που έχω κάνει σε αυτή την εγκυμοσύνη, χι,χι,χι!!!)
Αχχχ Ολίβια μην ανησυχείς για κάτι...Θυμίσου στο μέλλον αυτό που θα σου πω τώρα..Φαντάσου τον εαυτό σου να κάθεται σε μια πολυθρόνα και να βλέπεις τα παιδιά σου να παίζουν μαζί στο πατωμα...Θα κοιτάς το ένα και θα σκέφτεσαι "λες αυτό να αγαπάω πιο πολύ"? Μετά θα κοιτάς το άλλο και θα γελάς θα σκέφτεσαι "αποκλείεται αυτό αγαπάω πιο πολύ"..Τέλος θα κοιτάς και τα δύο και θα συνειδητοποιήσεις ότι είναι αδύνατο να ξεχωρίσεις τα χέρια σου..Μπορεί από το καθένα να έχεις διαφορετικές εμπειρίες αλλά και τα δύο θα είναι τα σποράκια σου, θα είναι η οικογενειά σου..Οπότε στο λέω επειδή η αγάπη είναι ισότιμη να μη στερήσεις τίποτα από το δεύτερο για χάρη του πρώτου...
απο την εμπειρια μου για το θηλασμο θα σου πω πως την πρωτη την θηλασα εννια μηνες και την δευτερη καθολου.τις αγαπω και τις δυο παρα πολυ αλλα στην μικρη εχω μια τοσο δα μεγαλυτερη αδυναμια.καθε μωρο ειναι διαφορετικο και θα σε κερδισει με τον τροπο του.επισης δεν παιζει ρολο αν το ενα γενηθει φυσιολογικα και το αλλο οχι για το αν θα εχει διαφορα η αγαπη.κανενα απο τα παιδια μας δεν ειναι ιδιο.πχ αν το ενα γινει γιατρος και το αλλο κομμωτρια,(τυχαια τα λεω)αν το ενα φορεσει γυαλια και το αλλο οχι,αν το ενα ειναι ψηλο και το αλλο πιο κοντο και οτι αλλο διαφορετικο εχουν δεν τα αγαπαμε το ιδιο?το ιδιο ειναι και ο τροπος γεννας.
Εχουμε ακριβως τις ιδιες ανασφαλειες μιας και απεχουμε μολις 4 βδομαδες. Θελω να πιστευω πως κάτι μαγικο θα γίνει μέσα μας και ξαφνικά θα αγαπάμε και τα 2 παιδια το ίδιο (παρολο που κρυφα , βαθιά ενδόμυχα) μια κρυφο αδυναμια στο πρωτο σουπερ τέλειο παιδι μας θα την εχουμε.. Κουραγιο οι καυσωνες ερχονται.
Εγώ δε νιώθω καμία διάφορα στα κορίτσια παρόλο που γεννήθηκαν με διαφορετικό τροπο Φυσιολογικά κ οι δύο μεν αλλα διαφορετικά Για το θηλασμό εγώ πιστεύω ότι είναι μια γενικότερη φιλοσοφία που έχεις απέναντι στα παιδιά Πχ αν ανακαλυφθεί κάτι καινούργιο στο 2ο δε θα το κανείς επειδή δεν το είχες κανει στο πρώτο ; Δεν μπορεί να είναι εντελώς ισότιμα δε γίνεται Πχ το καινούργιο μωρο θα έχει ερεθίσματα απο παιχνίδια κ παζλ απο τη γέννηση του αυτο τι σημαίνει ;; Να τα πεταξεις επειδή μπορεί η Αθηνά να είχε λιγότερα. ;
Η απάντηση στο άγχος αν θα αγαπησεις το ίδιο το δεύτερο παιδι σας::: "Ένα μικρό παιδι ρωτάει την μαμα του , πως γίνεται να το αγαπα το ίδιο με πριν που δεν είχε αδελφάκι. Τώρα πια της λέει η Αγαπη σου μοιράστηκε στη μέση άρα μ´αγαπας στο μισό απ´ ότι μ´αγαπουσες.....Η μαμα λοιπόν του "κάνει" μια μεγάλη τρυφερή αγκαλιά και του εξηγεί.... "καρδούλα μου... Η μαμα σ´αγαπαει ακριβώς το ίδιο... Η καρδια της μαμάς κάθε φορα που φέρνει στη ζωη ένα παιδάκι ΜΕΓΑΛΩΝΕΙ!!!! Έτσι όλα της τα παιδια τ´αγαπαει το ίδιο πολυ....""
Eιναι φυσικο να εχεις ολες αυτες τις αποριες..Νομιζω οτι σε μια φραση θα δου δωσω την απαντηση|:η αγαπη σου μετα τη γεννηση του 2ου παιδιου ΔΙΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ και οχι ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ η ακομα καλυτερα ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ..Γεμιζει η ψυχη σου τοση αγαπη μεσα της που ξεχειλιζει απο παντου,υπαρχει γυρω σου και ουτε εσυ η ιδια δεν θα πιστευεις οτι μπορει μια καρδια να νιωθει ΤΟΣΗ αγαπη...Αυτη ειναι η δικη μου αποψη και εχω κι εγω 2 παιδια..
Η ΚΟΙΛΙΑ ΥΠΕΡΟΧΗ.... ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΕΙΧΑ ΕΧΘΕΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΟΡΕΣΩ ΝΑ ΑΓΑΠΗΣΩ ΕΝΑ ΑΛΛΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΟΣΟ ΛΑΤΡΕΥΩ ΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΜΟΥ?ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΤΟ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΚΛΑΙΩ. ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΙΑ ΕΧΩ ΞΕΤΡΕΛΑΘΕΙ ΠΟΥ ΘΑ ΧΑΡΙΣΟΥΜΕΣΤΗΝ ΙΩΑΝΝΑ ΕΝΑ ΑΔΕΛΦΑΚΙ, ΑΛΛΑ...ΘΑ ΤΟ ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΙΔΙΟ?ΠΩΣ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ Η ΑΓΑΠΗ ΜΙΑΣ ΜΑΝΑΣ? Η ΜΑΜΑ ΜΟΥ ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΟΙΡΑΖΕΤΑΙ ΑΛΛΑ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΖΕΤΑΙ.ΠΡΩΤΟΓΝΟΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΜΕ ΚΑΤΑΚΛΥΖΟΥΝ. ΓΙΑ ΕΝΑ ΝΙΩΘΩ ΣΙΓΟΥΡΗ. Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΑΣ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΤΑΙ ΚΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΑΣ ΑΝΟΙΓΕΤΑΙ ΜΙΑ ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ
Είναι όλες φυσιολογικές απορίες μίας εγκύου που θα γίνει μανούλα για δεύτερη φορά!!! Τις είχαμε όλες!!! Ούτε εγώ θήλασα το πρώτο μου παιδί πολύ, αλλά το δεύτερο τα κατάφερα!! το μεγάλο μου θα είναι πάντα το πρωτότοκό μου, η πρώτη μου αγάπη, στο δεύτερο ήμουνα πιο συνειδητοποιημένη, ήξερα τι να περιμένω από το παιδί, από τους γύρω μου!! Αλλά ήτανε πιο παραμελημένο!!! Κι εγώ νιώθω ένα μεγαλύτερο δέσιμο με τη μικρή μου που τη θήλασα, αλλά δε νομίω ότι έχει να κάνει!! μάλλον γιατί είναι "το μωρό μας"!! όσο για τον φυσιολογικό + καισαρική, θα φέρω ένα αντίθετο παράδειγμα: δλδ τι θα έλεγε ο άντρας σου εάν είχε γεννηθεί η Αθηνούλα φυσιολογικά και για κάποιο λόγο το δεύτερο χρειαζότανε καισαρική;; θα ξεχώριζε κάπως;; νομίζω ότι ο τοκετός έχει να κάνει μόνο με τη μαμά!! Καμία σχέση με το παιδάκι μετά!!
Ολίβια, με το καλό να έρθει στον κόσμο και το δεύτερο μωράκι σου! Σχετικά με το θέμα, πιστεύω πως θα πρέπει να κάνεις τα πράγματα όπως θα τα έκανες και πριν την εμπειρία της Αθηνάς, δηλ. να γεννήσεις φυσιολογικά, να θηλάσεις, κλπ. Ούτως ή άλλως με κάθε ένα από τα παιδιά σου θα ζήσεις διαφορετικές εμπειρίες και έτσι θα πρέπει να είναι. Σίγουρα θα διαπιστώσεις ότι στο δεύτερο παιδάκι θα είσαι διαφορετική και εσύ στον τρόπο που θα κάνεις τα πράγματα γιατί ήδη έχεις την εμπειρία του να μεγαλώνεις ένα παιδί.
Είναι κρίμα αν όλα επιτρέπουν να γεννήσεις φυσιολογικά (που σου το εύχομαι) και το παιδάκι έχει πάρει θέση να κάνεις καισαρική. Καλημέρα!
Γεννησα φυσιολογικά και τα 2 κοριτσάκια μου 7 και 4 ετών. Την πρώτη την θήλασα περιπου 3 μήνες αλλά την δεύτερη μόνο 20 μέρες. Καθ΄όλη την διάρκεια της δεύτερης εγκυμοσύνης μου αναρωτιόμουν και βέβαια ζάλιζα και τον σύζηγο άν θα αγαπώ το ίδιο και το δεύτερο παιδάκι μου και πώς θα μπορέσω να το αγαπήσω το ίδιο δυνατά όπως και το πρώτο. Μόλις την πήρα αγκαλιά μου όμως για πρώτη φορά μου απαντήθηκαν όλες μου οι απορίες. Η αγάπη της μάνας είναι τόσο μεγάλη για κάθε ένα απο τα παιδιά της χωριστά. Δεν χωρίζεται η αγάπη της μάνας. Πολλαπλασιάζεται. Όπως είπε και η φίλη Maggy παραπάνω. Μην ανησυχείς Ολίβια. Μόλις το πάρεις αγκαλιά το μπεμπουλίνι σου θα σου λυθεί και εσένα η απορία. Και φυσικά πιστεύω πως το θέμα του θηλασμού δεν έχει να κάνει, αφού όπως είπα πρίν, την μικρή μου την θήλασα μόνο 20 μέρες. Το κάθε παιδί είναι διαφορετικό και κερδίζει την αγάπη μας μέσα από την προσωπικότητά του και τον χαρακτήρα του. Πολλά φιλιά και με το καλό.
Ολίβια χαίρομαι που πάνε όλα καλά! Τώρα όσον αφορά στο θέμα του τοκετού και του θηλασμού, αν και όπως ξέρεις, δεν έχω εμπειρία 2 παιδιών, πιστεύω όμως, πως η αγάπη της μητέρας δεν κάνει διακρίσεις. Μιλάω εξιδανικευμένα βέβαια, γιατί την αγάπη ο καθένας τη βιώνει και τη νιώθει διαφορετικά. Εγώ δεν θα μπορούσα να νιώσω μεγαλύτερη αγάπη για ένα μου παιδί και λιγότερη για ένα άλλο. Το ίδιο ισχύει και για το δέσιμο μαζί τους. Οι εμπειρίες μπορεί να είναι διαφορετικές, άλλωστε μιλάμε για διαφορετικούς ανθρώπους και διαφορετικές συνθήκες, αλλά το δέσιμο και η αγάπη ίδια. Αυτά πιστεύω εγώ! Φιλάκια στο Αθηνάκι <3 και μην προβληματίζεσαι, ζήστο! ;)
Εχω 3 παιδια το πρωτο φυσιολογικα και τα αλλα δυο με καισαρικη και ολικη ναρκωση θηλασα σχεδον και τα τρια το ιδιο ετσι θα σε βοηθησω μονο με την γεννα ο φυσιολογικος τοκετος ειναι ανεπαναληπτος ως εμπειρια και μου εχει στοιχησει που δεν εζησα την γεννα των αλλων δυο παιδιων οπως την πρωτη αλλα στο θεμα ΑΓΑΠΗ δεν παιζει ρολο η γεννα τα λετρευω και τα 3 μου παιδια και δεν μπορω να πω οτι εχω αδυναμια σε καποιο οπως ειπε και η Τρικορι οποιο δαχτυλο και αν κοψεις πονας το ιδιο...ααα Σοφια την περασμενη εβδομαδα ξεγεννησαν μιαν γνωστη στο δευτερο παιδι φυσιολογικα ενω στο πρωτο ειχε κανει καισαρικη πριν 2,5 χρονια...και εγω τρελλαθηκα γιατι αν το ηξερα προπερσι δεν θα εκανα παλι καισαρικη θα πηγαινα φυσιολογικα...
Ola tha apantithoun mona tous...me ton kairo...mi zalizeis to embruo me anisixies, klepse ligi apo tin anemelia tou!!!! :)))))) TELEIA i photo!!!!
Το ποσο γρηγορα περναει ο καιρος δε λεγεται!!!με το καλο να ερθει η ωρα που θα ξεπροβαλλει κ το δευτερο πιτσιρικακι κ να μην βασανιζεσαι με τετοια θεματα! Ολα στην ωρα τους οπως ερθουν!!εσυ παιρνεις πολλη αγαπη κ την επιστρεφεις εις διπλουν!!!οποτε κ το μπεμπακι το νεοτερο τη νιωθει ηδη!!!οσο για την κοιλιτσα...πεθαινω !!χαχα φιλια πολλα
θα συμφωνήσω ΑΠΟΛΥΤΑ με τη φίλη Τρικόρη από πάνω...Μη σκιάζεσαι για τπτ!!! Άντε... πέρασε ο καιρός, Ολιβιάκι!!!!!
ΟΛΙΒΙΑ ΠΕΣ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ Ο\Η ΓΙΑΤΡΟΣ ΣΟΥ ΤΙ ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΠΕΙ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΟΚΕΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΑ; ΓΙΑΤΙ Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΗΘΕΛΕ ΟΥΤΕ ΝΑ ΑΚΟΥΣΕΙ ΓΙΑ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΟΚΕΤΟ ΣΤΗΝ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΜΟΥ. ΑΠΑΝΤΗΣΕ ΜΟΥ ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.
Η αγαπη δεν διαιρειτε πολλαπλασιαζετε ....
μπορω να καταλαβω τον μανο γιατι ανησυχει...υπομονη μονο ο χρονος θα δειξει...χιχιχιχι δεν θελω να ξερω την ζεστη που θα φας τελευταιους μηνες!!!!! σε βλεπω αγκαλια με το air condition η και μονιμα κατασκηνομενη σε καμια παραλια....φιλακια πολλα ολιβια ευχομαι τα καλυτεροτερα... Υ.Γ1ο Δωσε ενα τεραστιο φιλι απο εμενα στην θεα αθηνα(γτ ειναι θεα!!!!!!!) Υ.Γ 2ο Κανε κ καμια δεηση κ για μενα μπας και φωτησει ο θεος το στεφανι μου να βαλουμε μπροστα για 2ο νινακι που τοσο λαχταρω!!!!
Θήλασα και τα 2 παιδάκια μου σχεδόν το ίδιο, οπότε σε αυτό δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Σε αυτό όμως που μπορώ να είμαι απόλυτα ειλικρινής, είναι ότι το πρώτο παιδί σε κάνει μαμά! Είναι διαφορετικό το δέσιμο μαζί του. Όχι λιγότερο ή περισσότερο, απλά διαφορετικό. Επίσης, στο 1ο παιδί είναι όλα πρωτόγνωρα και ενθουσιάζεσαι με τα πάντα του! Το 2ο παιδάκι κερδίζει την αγάπη σου μέρα με την μέρα (Και πάλι τονίζω πως είναι δικές μου απόψεις και το πως εγώ βιώνω την μητρότητα). όμως πίστεψε με η αγάπη που νιώθεις και για τα δύο...δεν υπάρχει! Στο ένα θα λατρέψεις τα υπέροχα μάτια, στο άλλο τα τέλεια χειλάκια. Το ένα θα περπατήσει γρήγορα, το άλλο θα μιλήσει αμέσως! Το ένα δεν θα θέλει με τίποτα να φάει κρέας και θα ταράζει τις σαλάτες και το άλλο θα είναι ο απόλυτος κρεατοφάγος. ...με κάποιον τρόπο, ίσως μαγικό, τα παιδάκια μας καταφέρνουν να πάρουν το καθένα την δική του ιδιαίτερη και λατρεμένη θέση στην ζωή μας..και αυτό είναι απλά υπέροχο!! Σου εύχομαι και πάλι καλή υπόλοιπη εγκυμοσύνη!
Κοριτσάκι μου!!! Όλα καλά θα πάνε!! Το αν θα θηλάσεις, αν θα γεννήσεις με ντούλα στο σπίτι ή θα μπεις χειρουργείο είναι δικό σου θέμα, που δεν έχει να κάνει με το παιδί και με το αν θα το "αγαπάς" περισσότερο!! Η "αδυναμία" σε κάποιο παιδί, όταν έχεις πολλά σχεδόν πάντα υφίσταται και μπορεί να αλλάζει ανά μέρα! Μπορεί το ένα να είναι πιο ευαίσθητο, το άλλο πιο ζουζουνιάρικο, το άλλο αυτό που εσύ θα ήθελες να είσαι, το άλλο πιο τσαχπίνικο κοκ! Η μάνα μου λέει ότι έχεις 5 δάχτυλα στο χέρι και αν σου κόψουν οποιοδήποτε πονάς το ίδιο!!! Μη βάζεις τον εαυτό σου σε τέτοιους προβληματισμούς!! Να είναι γερό μόνο και τίποτε άλλο! Φιλούμπες!!!!!