20 εβδομάδων: Φτάσαμε στα μισά!
Πώς πέρασε ο καιρός; Πότε πιάσαμε 20 βδομάδες; Πόσες βουτιές απέχουμε από τη γέννηση του μωρού μας;
Το χταποδάκι τζούνιορ άρχισε τα χοροπηδητά μέσα στην κοιλιά. Το νιώθω κυρίως το βράδυ όταν πέφτω για ύπνο. Ανυπομονώ να έρθει ο υπέρηχος β’ επιπέδου. Θέλω να ακούσω ότι είναι υγιές και αρτιμελές. Και μετά θα αρχίσω να το ονειρεύομαι εντονότερα.
Όπως θα αρχίσω και να προετοιμάζομαι. Για τον τοκετό. Και για το θηλασμό.
Με το Μάνο κάνουμε κάποιες κουβέντες που συνήθως καταλήγουν σε αντιπαράθεση. Δεν μπορεί να καταλάβει γιατί θέλω να γεννήσω φυσιολογικά αυτή τη φορά. Ή μάλλον μπορεί να το καταλάβει όσον αφορά εμένα, αλλά ανησυχεί μήπως έτσι μπουν τα παιδιά μας σε δύο διαφορετικές κατηγορίες: εσύ που γεννήθηκες με καισαρική και εσύ που γεννήθηκες φυσιολογικά. Του εξηγώ ότι δεν έχει να κάνει με τα παιδιά. Έχει να κάνει με εμένα και μόνο εμένα, με την ολόδική μου επιθυμία να ζήσω ένα φυσιολογικό τοκετό.
Από την άλλη καταλαβαίνω αυτή του την ανησυχία. Καμιά φορά αγχώνομαι και εγώ. Όχι τόσο για το θέμα του τοκετού, όσο για το θέμα του θηλασμού. Αν αυτή τη φορά καταφέρω να θηλάσω, μήπως δεθώ με το ένα μωρό περισσότερο απ’ ότι με το άλλο; Έχω ρωτήσει φίλες μου που τη μία τα κατάφεραν και την άλλη όχι και οι περισσότερες μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ναι, ένα δέσιμο διαφορετικό νιώθουν με το παιδί που θηλάζουν. Εγώ δεν θέλω να νιώθω διαφορετικά για τα παιδιά μου. Θέλω να νιώθω ακριβώς τα ίδια και ας βιώνουμε διαφορετικά κάποια στάδια. Γίνεται;
Βέβαια όλο αυτό έρχεται και εξισορροπείται με την αγωνία μου για το αν μπορώ να αγαπήσω ένα πλάσμα τόσο όσο το πρώτο μου παιδί. Η Αθηνά είναι πια 26 μηνών και η αγάπη μου για αυτή δεν χωρά σε λέξεις, ξεπερνάει τον εαυτό μου, τρέχει από τα αυτιά και τα μπατζάκια μου.
Τι στο καλό; Κάπου στη μέση θα έρθουν και θα ισορροπήσουν όλα… Η μοναδική μου Αθηνά θα είναι η μία, η μοναδική μου Ειρήνη ή ο μοναδικός μου Αρχέλαος θα είναι η/ο άλλη/ος.
Κατά τ’ άλλα… ηρεμία! Κοιλιά φουσκωμένη και υπέροχη, διάθεση στα ύψη, αυτοπεποίθηση επίσης! Καούρες στο μίνιμουμ, κούραση στο ρελαντί, αλλά… ΖΕΣΤΗ…. Πολλή ζέστη! Αν και μεταξύ μας, δεν χρειάζεται να είναι κανείς έγκυος για να ζεσταθεί… Μυρίζει ήδη καλοκαίρι!
Ωραία η κοιλούμπα μου;
Με εναν μαγικο τροπο ολα θα μπουν στη θεση τους! Η Αθηνα θα μεινει στο θρονο της, αλλα θα προσθεσεις στο σπιτι σου ακομα εναν θρονο. Κι εκει θα κατσει το δευτερο παιδακι σου.... Στο υποσχομαι. Ασχετα με τον τροπο που θα γεννησεις και ασχετα με το αν και ποσο θα θηλασεις! Οτι και να σου γραψω αυτη τη στιγμη, θα το καταλαβεις, αλλα δε θα μπορεσεις να το νιωσεις στην καρδια σου. Δε θα το νιωσεις ισως ουτε κι οταν γεννησεις... θα το νιωσεις οταν γυρισεις σπιτι σου κι αρχιζεις να φροντιζεις και το δευτερο παιδακι σου.... Εκει "θα παραγγειλεις το δευτερο θρονο" και θα τον βαλεις ακριβως διπλα στην Αθηνα. Γιατι εισαι μαμα που νοιαζεται. Γι' αυτο ;-) Με το καλο σου ευχομαι....Ολα θα ειναι τελεια, θα δεις....
Τέλεια η Κοικούμπα σου (χαχαχαχα).... Άντε με το Καλό!!!!
Aχ Ολιβια μου σε καταλαβαινω οσο αφορα την επιθυμια σου..!!Το ιδιο σκεφτομουν κεγω πριν γεννησω τη δευτερη κορουλα μου.Στην πρωτη γεννα ενω η μικρη ειχε παρει θεση κανονικα εκλεισα κ τις 40 εβδομαδες κ για πονακια η συσπασεις ουτε λογος.Μπηκα για τεχνητους πονους προετοιμασμενη ψυχολογικα για να γεννησω φυσιολογικα κ μετα απο ενα 2ωρο ειχα ακομα 0 διαστολη κ ετσι ο γιατρος μου με εβαλε για καισαρικη.Ειχε αδρανησει μητρα κ απ'οτι μου ειπε :" κ μεχρι τη Δευτερα να σ'αφησω δεν προκειται να γεννησεις" (ηταν Παρασκευη πρωι).Το τι κλαμα εριξα δεν φανταζεσαι...Το ηθελα παρα πολυ αλλα δεν τα καταφερα...Οταν λοιπον εμεινα εγκυος στο δευτερο μιας κ οταν θα γεναγα θα ειχα κλεισει 3 χρονια απο την προηγουμενη καισαρικη αρχισα να ξανασκεφτομαι το φυσιολογικο τοκετο.Οχι για πολυ ομως γιατι μου το ξεκοψε εξ αρχης οτι δεν υπαρχει περιπτωση να γινει κατι κατι τετοιο.Οταν λοιπον μπηκα στο μηνα μου μετα απο καμια βδομαδα αρχισα να εχω πονακια χαμηλα σην κοιλια κ οταν πηγα στο προκαθορισμενο ραντεβου για να ορισουμε την ημερομηνια με ρωτησε κ του περιεγραψα τα πονακια.Μιας κ δεν ειχα την εμπειρια στην πρωτη γεννα δεν ηξερα.Μου ειπε λοιπον οτι ειχα συσπασεις κ επρεπε μεσα στην αβδομαδα να μπω μεσα.τον προβληματιζε ομως οτι το μωρο ηταν μικρο στο βαρος κ ετσι με αφησε μεχρι Παρασκευη για να παρει λιγο βαρος το μωρο...μερικες φορες σκεφτομαι οτι αν δεν του ελεγα για τα πονακια ισως κ να με αφηνε λιγο ακομα κ να μην προλαβαινε να μου την παρει με καισαρικη.Ισως μιας κ ηταν πολυ μικρουλα να γεννιοταν φυσιολογικα.Δεν ξερω..Παντως αν το θες πραγματικα κ ο γιατρος σου σε υποστηριζει αξιζει να το παλεψεις...!!!Ευχομαι να πανε ολα καλα κ να γινει το καλυτερο για σενα κ το μωρο...!!!
Ολίβια και μέλλουσες μανούλες που θέλετε να γεννήσετε φυσιολογικά (έστω και μετά από καισαρική), θα σας πρότεινα να διαβάσετε το βιβλίο του Μισέλ Ονταν "η καισαρική". Θα ενημερωθείτε και θα σας φύγουν οι φόβοι. Είναι μικρό αλλά περιεκτικό. Εσύ Ολίβια να το δώσεις και στον Μάνο να το διαβάσει. Θα καταλάβει και γιατί θες να γεννήσεις έτσι και γιατί πρέπει να το προσπαθήσεις.