21 εβδομάδων: μπικίνι βρήκαμε. Και μετά;

Ένας Θεός ξέρει πώς μου ήρθε σήμερα να αγοράσω μαγιό (ή μαγιώ;)! Βρισκόμαστε στα μέσα Μαίου, σήμερα δεν θα έλεγε κανείς ότι ήταν μια ιδιαίτερα ζεστή μέρα και εκτός αυτού τα μπάνια μας αργούν ακόμα.

Εμένα όμως μου ήρθε. Και μπήκα σε ένα κατάστημα να αγοράσω μαγιό (ή μαγιώ, όπως θέλετε πείτε το)

– Πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω;

– Βασικά, δεν ξέρω αν θα μπορέσετε να με εξυπηρετήσετε… Είμαι έγκυος και αναμένεται να φουσκώσω ΠΟΛΥ ακόμα.. Θα βρούμε λέτε κάτι;

Και βρήκαμε. Πολλά σετ και πολλές επιλογές. Προτίμησα κάτι απλό, λιτό και απέριττο. Είπα να αποφύγω φέτος το φουξ, να προτιμήσω π.χ. κάτι σε κοκκινάκι, αλλά η Barbie μέσα μου δεν με άφησε.

Κοιτάχτηκα στον καθρέφτη. Τι ωραία κοιλίτσα είναι αυτή! Φτου φτου! Ο ποπός και ο γλουτός δεν μ’ άρεσε (άτιμη κυτταρίτιδα, άτιμη παλιοδιατροφή, άτιμο καθισιό!), αλλά δεν χαλιόμαστε! Άλλωστε μάτια έχουμε μπροστά και όχι πίσω. Εμείς. Οι άλλοι ας βλέπουν και τον χάλια ποπό, δεν πειράζει. Άλλωστε φέτος η κοιλίτσα μου θα ξεχωρίζει.

Γύρισα στο σπίτι και έκανα επίδειξη στον Μάνο (ο οποίος είναι ΞΑΝΑ άρρωστος… Σας το είπα, η μικρή μας αντί να αρρωσταίνει από τον παιδικό, τα φορτώνει όλα σε εμάς, χαχα). Πολύ του άρεσα, είπε! Έβαλα και το belly belt μου με τα βρεφικά πατουσάκια. Δεν κάνει λέει η κοιλιά της εγκύου να είναι φόρα στον ήλιο και έτσι θα φοράω αυτό για να την καλύπτω. Του άρεσα ακόμα περισσότερο.

Έβγαλα και μια φωτογραφία. Όλα τέλεια! Η κοιλιά μου μεγαλώνει! Το μικράκι μέσα της θεριεύει (και κουνιέται συνεχώς!). Ένα καλοκαίρι μας χωρίζει από το να βρεθούμε αγκαλιά! 

Το μεσημέρι ήρθε η Αθηνά από τον παιδικό σταθμό με ένα παπυράκι, δώρο για τη γιορτή της μαμάς (με λίγη χρονοκαθυστέρηση, γιατί είπαμε… κάναμε κοπάνα την Παρασκευή).

Είχε πάνω το αποτύπωμα από το χεράκι της.

– Για δείξε στη μαμά πώς το έκανες αυτό! της είπα και αυτή μου έδειξε πώς πάτησε το χεράκι της για να βγει το αποτύπωμα.

Και μετά διαβάζω ότι θα ξαναέχουμε εκλογές και οι μισοί μου Facebook φίλοι άρχισαν τα πολιτικά και τη φιλοσοφία και όλοι νομίζουν πως αυτοί έχουν δίκιο και οι άλλοι έχουν άδικο. Εγώ ξέρω πως δεν ξέρω τίποτα. Δηλαδή και που έχω μια γνώμη, τρέμω πια μήπως είναι ότι να ‘ναι.

Κοιτάω την Αθηνά. Κοιτάω την κοιλιά. Ξανακοιτάω την Αθηνά. Ξανακοιτάω την κοιλιά.

Η Αθηνά πριν λίγες μέρες εντόπισε τη τσάντα που παίρνουμε στη θάλασσα και έκανε πρόβα τα περσινά της μαγιό (ναι, ακόμα του μπαίνουν του σαμιαμιδιού). Σκέφτηκα πόσο θα χαρεί φέτος στη Χαλκιδική… Με τι χαρά θα τσαλαβουτάει, θα παίζει με την άμμο, θα αράζει κάτω από την ομπρέλα και θα τραγουδάει στους γλάρους και τα σύννεφα.

Και το μικρό μικρό θα έχει γίνει πια χταποδάκι και θα κουνιέται σαν τρελό και θα βλέπουμε την κοιλιά μου να κουνιέται λες και κρύβει εξωγήινο και θα γελάμε. Και εγώ θα φοράω το φουξ μου μπικίνι και ο Μάνος το καπελάκι του και θα τους βάζω αντιηλιακό και θα βγάζουμε φωτογραφίες λες και δεν έχουμε ξαναβρεθεί σε παραλία.

Το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι μαγικό. Το βλέπεις… Μόλις φτιάξει λίγο ο καιρός, αλλάζει και η διάθεση. Βέβαια φέτος οι τηλεοράσεις παπαγαλίζουν, οι πολιτικοί σε τρομοκρατούν χειρότερα από ποτέ, το ίδιο και οι φίλοι σου (εντός και εκτός Facebook) που σφάζονται μεταξύ τους.

Η μεγάλη μου κόρη γεννήθηκε αρχές του ’10. Σε μία στροφή της πορείας. Το μικρό μου θα γεννηθεί προς το τέλος του ’12. Μετά απ’ όλα αυτά.

Έχουμε λένε ξανά εκλογές. Mα σας παρακαλώ… Μπορεί επιτέλους κάποιος να μου εγγυηθεί ότι τα παιδάκια μου θα έχουν ένα τίμιο μέλλον; Δεν θέλω λαγούς και πετραχείλια. Θέλω ένα τίμιο μέλλον. Ένα ok μέλλον, πώς να το πω; Και μάλιστα εδώ στην Ελλάδα. Γιατί το καλοκαίρι στην Ελλάδα είναι μαγικό… Και θέλω να χασκογελάμε στη Χαλκιδική, να πάμε και σε κάποιο από τα υπέροχα νησάκια μας και τα τόσα υπέροχα παραθαλάσσια μέρη μας…

Να παίζουν αυτά στην άμμο και εγώ να φοράω φουξ μπικίνι (πρώτα φεύγει ο άνθρωπος και μετά το χούι)

Μπορώ να έχω λίγη αισιοδοξία επιτέλους; 

Λίγο φουξ χρώμα;

Γίνεται;

Συν-εγκυούλες μου γλυκιές… Πώς πάει η δική σας εγκυμοσύνη;