23 εβδομάδων: Όλα έχουν πια όνομα!

Φτάσαμε στις 23 εβδομάδες. Άρα έχουμε καλύψει περισσότερο από το μισό και πρέπει να ομολογήσω πως ο καιρός αυτή τη φορά ΠΕΤΑΕΙ! 

Για μένα η εγκυμοσύνη τώρα μπαίνει στα καλύτερά της! 

Δεν είμαι από τους ανθρώπους που θα άντεχαν να φτάσουν στον τοκετό χωρίς να γνωρίζουν το φύλο του μωρού στην κοιλιά… Και αυτό γιατί θέλω να ξέρω από ΤΩΡΑ πώς ονομάζεται το μωρό που μεγαλώνει μέσα μου. Θέλω να του μιλάω με το όνομά του, θέλω να χαζεύω παιχνιδάκια και ρουχάκια που να του ταιριάζουν, θέλω να προσπαθώ να το φανταστώ… Έτσι από την προηγούμενη Δευτέρα που έγινε η… ανατροπή των ποσοστών και μάθαμε ότι κατά 95% θα κάνουμε αγοράκι, έχω μπει σε εντελώς διαφορετική διάθεση! H εγκυμοσύνη έχει πια όνομα: Αρχέλαος!

Τώρα… ποιος με πιάνει!

Αν εξαιρέσεις τις φρικτές καούρες που δεν λένε να μ’ αφήσουν σε ησυχία (έχω δοκιμάσει τα πάντα… μάταια!), όλα τα υπόλοιπα προχωρούν μιαααα χαρά! Κιλά είμαι σταθερά στο συν 1.5 από την αρχή της εγκυμοσύνης. Αφού έχω αρχίσει να… ανησυχώ! Δεν θα βάλω παραπάνω;; (Σιγά μην ανησυχώ, μια χαρά τα πάω, ΜΙΑ ΧΑΡΑ! χαχα)

Στα άμεσα σχέδια είναι η καμπύλη ζαχάρου (τι βαρετή διαδικασία, Θεέ μου!!) και ένας έλεγχος στα αυτιά μου τα οποία είναι βουλωμένα εδώ και μία βδομάδα και… αυτά! 

Έχει πλάκα, γιατί μιας και η κόρη μου θα είναι ήδη 2.5 ετών όταν γεννηθεί ο μικρός, δεν χρειάζεται να αγοράσουμε τίποτα! Όλα είναι έτοιμα και τον περιμένουν: καρότσι, αλλαξιέρα, κρεβατάκι… Ok, ρουχάκια θα χρειαστούν, μιας και συνειδητοποίησα ότι τελικά δεν ξεφύγαμε και πολύ από μια ντουλάπα γεμάτη φορέματα και γενικά αμιγώς κοριτσίστικα πραγματάκια, αλλά είναι ακόμα νωρίς, δεν είναι; Να μια τεράστια διαφορά ανάμεσα στις δυο εγκυμοσύνες: στην Αθηνά στον έκτο μήνα ήμουν σε φάση τρελού άγχους για το τι θα πρωτο-αγοράσουμε… Τώρα… είμαστε κομπλέ και απλά… αναμένουμε!

Πάντως ένα ρουχάκι του πήραμε, έτσι για γούρι, ενώ ο μπαμπάς του αγόρασε ένα φεγγαράκι που παίζει μουσική και μια κουδουνίστρα πειρατή!

Ο Αρχέλαος έχει αρχίσει πια να κλωτσάει στα σοβαρά και φυσικά δεν τον χορταίνω! Βέβαια είναι ακόμα μισό κιλό και οι κλωτσίτσες είναι απαλές και τρυφέρες… Για να δούμε αν θα λέω τα ίδια τον Αύγουστο, χεχε!

Συν-εγκυούλες μου… πώς πάτε εσείς;