25 εβδομάδων: σ’ αγαπάω, γιε μου!

Γιε μου, σ’ αγαπάω!

(ελπίζω μόνο να μην μου τη σκάσεις και την Τετάρτη στον υπέρηχο «αλλάξεις» πάλι φύλο, γιατί πλέον σε φαντάζομαι αγοράκι! Ο Αρχέλαός μου!)

Μεγαλώνεις εδώ και 23 εβδομάδες στην κοιλιά μου (αυτό που μετράμε την εγκυμοσύνη πριν καν ξεκινήσει, δεν έχει πλάκα; 25 εβδομάδες έγκυος, αλλά 23 εβδομάδες από τη στιγμή που σε «πιάσαμε», σποράκι!) και θέλω να σε ευχαριστήσω που μου χαρίζεις μια τόσο όμορφη εγκυμοσύνη. Γιατί μπορεί να γκρινιάζω για τις καούρες, τα σπυράκια, τα κρυολογήματα, όμως θα ήμουν αχάριστη αν δεν παραδεχόμουν ότι βιώνω μια πανεύκολη, πανέμορφη εγκυμοσύνη!

Σ’ ευχαριστώ που θυμάσαι να με κλωτσάς αρκετές φορές μέσα στη μέρα για να ξέρω ότι είσαι καλά! Σ’ ευχαριστώ που κάνεις τη χάρη στην αδερφή σου και την αφήνεις να ακούει την καρδούλα σου με το μαγικό μαραφετάκι και χαίρεται και αυτή πολύ!

Σήμερα ταξίδεψες για πρώτη φορά με αεροπλάνο παρέα με την Αθηνά και εμένα! Όλοι στο αεροδρόμιο ήταν πολύ ευγενικοί και σου έδωσαν σειρά προτεραιότητας και μας άφησαν να μην περάσουμε από τις ακτίνες (εγκυούλες, να ζητάτε σωματικό έλεγχο!) και εσύ ήσουν πολύ χαρούμενος και έκανες μακροβούτια μέσα στην κοιλιά μου (απόλαυσέ τα τώρα, γιατί σε λίγο δεν θα χωράς, μικρέ!)

Βρισκόμαστε στην όμορφη Χαλκιδική, στο σπίτι της γιαγιάς και του παππού. Η αδερφή σου παίζει με τα ξαδερφάκια σας και εγώ γράφω αυτό το κείμενο. Μου λείπει πολύ ο μπαμπάς σου που έμεινε πίσω στην καυτή Αθήνα και όλο μας παίρνει τηλέφωνο και μας λέει ότι δεν μπορεί μακριά μας. 

Σ’ αγαπάω μωρό μου! Μπορεί να άργησα να πάρω μπρος, μπορεί να έχει μόλις λίγο καιρό που άρχισα να σε φαντάζομαι και να ανυπομονώ να έρθεις, όμως να ξέρεις ότι σ’ αγαπώ!

Την Κυριακή θα πάμε να ψηφίσουμε. Θα μπούμε οι τρεις μας -η Αθηνά, εσύ και εγώ- στο παραβάν και θα ψηφίσουμε ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο.

Θέλω να έχω ελπίδα για αυτό το αύριο. Θέλω να σας χαρίσω όλη την ευτυχία του κόσμου. Να σας ταξιδέψω παρέα με τον μπαμπάκα. Να σας δω να ανθίζετε χωρίς τις σκοτούρες που ομολογουμένως δεν ταιριάζουν σε παιδιά. Δεν πρέπει να έχουν σκοτούρες τα παιδιά. Κανένα παιδάκι. 

Σ’ αγαπάω, γιε μου! Τέλος Σεπτεμβρίου θα σε έχουμε στην αγκαλιά μας. Μην βιαστείς να έρθεις πριν την ώρα σου. Αντέχω να περιμένω όσο χρειαστεί. Μόνο να μου προσέχεις εκεί στην κοιλιά και να μου γεννηθείς γερός. Τ’ ακούς;