εαν εχεις σπουδες φύγε, απλα ξεκινα να ψάχνεις δουλειά δημόσια η ιδιωτική χωρις να το καταλάβει. κανόνισε σε περίπτωση που μπορείς να μεινουν τα παιδιά κάπου για λίγο καιρό μέχρι να βρης σπιτι κτλ ωστόσο κρύβε ακομα κ 50ε καπου χωρίς να το ξέρει. μολις μαζέψεις ενα ποσό, κ εχεις κάνει κίνηση για δουλειά ζητησε διαζύγιο με διατροφή για τα παιδιά κ ορους σε περίπτωση μη καταβολής εννοειται οτι πρώτα θα ρωτήσεις δικηγορο. μην αφήσεις τα χρονια να περάσουν. εκ πήρας. παρτο απόφαση στην αρχη ειναι δύσκολα αλλα μετα θα ηρεμησεις.

Κοπέλα μου, Ράνια, μόλις διάβασα την ιστορία σου κατευθείαν 3 πράματα μου ήρθαν στο μυαλό, αλλά δεν θα τα γράψω γιατί δεν έχουν σημασία... πια! Η κατάσταση σου είναι αυτή κ κάποια πράματα δεν αλλάζουν. Αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι αν θα συνεχίσεις να είσαι μέσα σ' αυτόν τον γάμο ή αν θα πάρεις τα παιδάκια σου κ θα φύγεις. Βέβαια δεν μπορώ να σου πω τι είναι το πιο εύκολο, να μείνεις ή να φύγεις; Κ αυτή είναι μια απάντηση που κανείς δεν μπορεί να σου δώσει με απόλυτη σιγουριά. Όλοι μας έχουμε διαφορετικές εμπειρίες (μπορεί να υπάρχουν κάποιοι κοινοί παρανομαστές στις ιστορίες μας, αλλά ποτέ δεν είναι όλα ίδια) κ τα μαθήματα που έχουμε πάρει βασίζονται σ' αυτά που έχουμε ζήσει εμείς οι ίδιοι. Οπότε μπορεί να μην έχουν τον ίδιο αντίκτυπο σε εσένα. Εγώ δεν είμαι παντρεμένη ακόμα, είμαι αρραβωνιασμένη κ τα χριστούγεννα παντρεύομαστε με τον αγαπημένο μου. Είμαστε 4 χρόνια μαζί κ τα 3 συζούμε. Με αγαπάει, με σέβεται, με υποστηρίζει κ τώρα που ζούμε σε μια άλλη χώρα κ εγώ δυσκολεύομαι να βρω δουλειά με στηρίζει κ με ενθαρύνει συνεχώς κ όταν είμαι στα κάτω μου κάνει τα πάντα για να μου φτιάξει το κέφι. Είμαι σίγουρη ότι πήρα την σωστή απόφαση που τον ακολούθησα κ ξέρω ότι θα είμαστε κ ευτυχισμένοι σαν παντρεμένοι. Όμως καταλαβαίνω αυτό που περνάς γιατί τα ίδια κ μπορεί κ χειρότερα περνάει η κουμπάρα μου (της έχω βαφτίσει τον μικρό της γίο). Είναι παντρεμένη εδώ κ 10 χρόνια με έναν άντρα 15 χρόνια μεγαλύτερο της. Της τον γνώρισε ο πατέρας της, μέσα σε 2-3 ημέρες συγκατοίκησαν κ μέσα σε 2 βδόμαδες έμεινε έγκυος στον μεγάλο της γιο. Ο γάμος έγινε μετά από 3 μήνες κ το 2006 γέννησε κ τον δεύτερο γίο της. Ο άντρας της μέχρι να παντρευτεί ήταν έργενης με διάφορες γκόμενες κ το μόνο που τον ένοιαζε ήταν η καλοπέραση του κ καλά έκανε φυσικά, τότε! Τώρα όμως μετά από 10 χρόνια γάμου ακόμα το ίδιο κάνει, ακόμα τον εαυτό του σκέφτεται κ την καλοπέραση του. Για τα παιδιά νοίαζεται όσο πατάει η γάτα (κ πολύ λέω), δεν ενδιαφέρεται καθόλου, γυρνάει στο σπίτι κ τον μόνο που τον νοιάζει είναι να πιει τα ούζα του, να ξεκουραστεί, να δει ποδόσφαιρο, να ακούσει την μουσική του κ τα παιδιά κ η κουμπάρα μου σαν να μην υπάρχουν. Είναι δημόσιος υπάλληλος κ έχει την απαράδεκτη νοοτροπία του δημ. υπαλλήλου, του στυλ πάω στην δουλειά ότι ώρα γουστάρω, φεύγω από την δουλειά ότι ώρα γουστάρω, δεν πάω στην δουλειά αν δεν γουστάρω, παίρνω όλα τα επιδόματα που δικαιούμαι (ως πριν απο την κρίση φυσικά γιατί μετά όλα κόπηκαν κ ο μισθός του μειώθηκε στο 1/3 από αυτά που έπαιρνε) γιατί πρέπει να ξεζουμίσω το κράτος, κοροιδεύω τους σκληρά εργαζόμενους ανθρώπους κ σηκώνω τα πόδια μου ψηλά κ περιμένω τους άλλους να κάνουν τα πάντα για εμένα, γιατί εγώ είμαι ο βασιλιάς κ ο αρχηγός του σπιτιού. Είναι άνθρωπος της εκκλησίας (στο δικό του μυαλό) κατατάλα όμως από το πρωί ως το βράδυ βρίζει συνέχεια, μαλώνει τα παιδιά, σηκώνει χέρι επάνω τους (ειδικά στον μεγάλο κ όταν λέμε χέρι δεν εννοώ μια στον πωπώ), βρίζει, μειώνει, εξεφτελίζει την κουμπάρα μου. Θέλει να δουλεύει η κουμπάρα μου αλλά όποτε η Χ. έβρισκε μια δουλειά με δύσκολα ωράρια που αυτό σήμαινει ότι κάποιες φορές αυτός έπρεπε να κρατήσει τα παιδιά, μετά από μια βδομάδα εργασίας την ανάγκαζε να παραιτηθεί γιατί δεν μπορούσε αυτός να κουμαντάρει τα παιδιά + ότι πίστευε ότι αυτή δεν είναι δική του δουλειά. Έφυγε στο εξωτερικό για να βρει μια καλύτερη δουλεια, για ένα καλύτερο μέλλον για την οικογένεια του, βρήκε μια κ μόλις του είπαν ότι πρέπει να δουλεύει 8 με 10 ώρες την ημέρα κ ότι θα μετακινείται, την έκανε πίσω για Ελλάδα με γοργά βηματάκια!! Βλέπετε είναι δημ. υπάλληλος κ είχε συνηθίσει σ' αυτήν την ζωή (κ για να μην παρεξηγηθώ όχι δεν είναι όλοι οι δημ. υπάλληλοι το ίδιο, εννοείται! Αυτός είναι έτσι.), 4-5 ώρες δουλειά κ μετά σπίτι κ ούζα με φίλους. Μάλιστα όταν γύρισε κοκορευόταν κ κοροίδευε τους ξένους που δουλεύουν τόσες ώρες κ μόνο τα Σαβ/κα έχουν για τους ίδιους κ για τις οικογένειες τους. Είχα μείνει αποσβολωμένη να τον κοιτάω σαν εξωγήινο κ το μόνο που ήθελα ήταν να τον κοπανίσω με το βάζο που είχα μπροστά μου. Τέλος πάντων για να μην μακρηγορώ (λες κ δεν έχω γράψει ήδη πολλά, χαχαχα) η οικογένεια αυτή έχει πολλά ενδοοικογενειακά προβλήματα κ μέσα σ' αυτά βία, ψυχολογική βία, λεκτική βία, σωματική βία. Την τελευταία φορά που την είδα την λυπήθηκα πολύ κ στεναχωρήθηκα για αυτήν κ τα παιδιά. Πόσο ήθελα να την, να τους αρπάξω από εκεί μέσα κ.... Να γλυτώσουν από αυτόν τον αγριάνθρωπο. Κ επειδή μια άλλη γνωστή μου περνάει τα ίδια κ χειρότερα κ επειδή ποτέ δεν ξέρουμε πως μπορεί να εξελιχθεί μια κατάσταση, τώρα που θα κατέβω Ελλάδα για διακοπές θα της μιλήσω κ θα την πω να απευθυνθεί άμεσα σε δικηγόρο αλλά κ στις αρμόδιες οργανώσεις που βοηθούν γυναίκες-μητέρες όπου βιώνουν τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει να ενημερωθεί, να μάθει τι δικαιούται κ να πάρει την κατάσταση στα χέρια της πριν ξεφύγει. Τώρα ως προς τα εσένα... Αν νομίζεις (πέρα από τα παιδιά) ότι αυτός ο γάμος πρέπει να σωθεί γιατί τον αγαπάς αληθινά ακόμα, τότε προσπάθησε να του μιλήσεις, προσπάθησε να του ανοίξεις την καρδιά σου, να του πεις όλους τους προβληματισμούς σου, τις στεναχώριες σου, τα άγχη σου, όλα!!! Πρέπει να μπορείτε να μιλάτε μεταξύ σας, αν δεν υπάρχει μεταξύ σας επικοινωνία, συνέννοηση, αλληλοκατανόηση, αλληλοσεβασμός, τότε πάει χάθηκε το παιχνίδι. Καλή κ η αγάπη, αλλά η αγάπη δεν φτάνει μόνο, δεν φτάνει για να κρατήσει μια σχέση δυνατή στον χρόνο. Άρχισε να παίρνεις πρωτοβουλίες σιγά σιγά κ ας σκοτωθείς μαζί του, μην τον αφήνεις να σε χειρίζεται, δεν είναι αφεντικό σου (κ μην σου πω ότι ούτε στην δουλειά δεν θα έπρεπε να σου φέρεται έτσι, όχι γιατί είσαι σύζυγος του κ θα έπρεπε να είχες μια πιο ειδική μεταχείρηση, αλλά γιατί κανένα αφεντικό δεν πρέπει να φέρεται στους υπαλλήλους του έτσι, σαν να είναι υποχείρια του κ δουλικά), δεν μπορεί να διατάζει κ εσύ να ακολουθείς σαν άδουλο πλάσμα. Πάρε πρωτοβουλίες, διεκδίκησε πράματα, όρισε εσύ την ζωή σου κ πως θέλεις να την ζεις μαζί του κ μαζί με τα παιδιά σας. Αφού λες ότι σε φωνάζει ότι εσύ δεν κάνεις τίποτα, ότι δουλεύεις ελάχιστα κλπ κλπ άρχισε να κάνεις το αντίθετο. Πάρε δουλειά στο σπίτι αν γίνεται κ δείξτου ότι κ εσύ δουλεύεις κ προσφέρεις στην εταιρεία του. Στην δουλειά, στο γραφείο γίνε πιο ενεργητική, πιο δραστήρια. Εεεε... αν σε φωνάζει κ πάλι τότε σίγουρα θα καταλάβεις ότι του φταίνε όλα κ όσα κ αν κάνεις εσύ με τίποτα δεν θα είναι ευχαριστημένος. Στο σπίτι, αν κάποια στιγμή απουσιάζουν τα παιδιά, γίνε πιο γυναίκα, πιο θηλυκή, σαγήνεψε τον... εεεε.... αν δεν πιάσει κ αυτό, τότε τι να σου πω; Επίσης δεν ξέρω που μένεις, σε ποιά πόλη κ τι δυνατότητες έχεις εκεί για να βρεις αλλού δουλειά, αλλά σκέφτηκες μήπως να αλλάξεις επάγγελμα; Δεν υπάρχει τίποτα άλλο που να σε ενδιαφέρει; Το καταλαβαίνω ότι αυτό που κάνεις το αγαπάς, σου αρέσει κ είναι αυτό που σπούδασες, αλλά μήπως ήρθε η ώρα για μια αλλαγή; Αν βρεις κάπου αλλού να δουλέψεις (άσχετο μ'αυτό που κάνεις, γιατί αν ψάξεις στο ίδιο αντικείμενο καταλαβαίνω αυτό που λες "είναι η σύζυγος του τάδε" κ δεν θα σε πάρουν στην δουλειά τους, δεν θα βάλουν τον ανταγωνιστή τους μέσα στην δουλειά τους) σε άλλο αντικείμενο θα ξεφύγεις από αυτόν κ για κάποιες ώρες της ημέρας θα είσαι μακριά του κ θα ησυχάζεις. Μπορεί κ αυτός να ησυχάσει αν δεν σε έχει στα πόδια του όλη την ημέρα (κ δεν το λέω αυτό με την κακή έννοια). Ίσως κ να τον εκνευρίσει περισσότερο το γεγονός ότι δεν θα μπορεί να σε ελέγχει πια, αλλά μπορεί κ όχι. Μπορεί να την δει αλλιώς. Δεν είναι ποτέ αργά για να κάνεις στροφή στον επαγγελματικό τομέα. Εγώ πάντος αυτό θα το έκανα, μόνο κ μόνο για 8 ώρες την ημέρα να ξεφύγω από κοντά του. Επίσης αν βρεις αλλού δουλειά, θα μπορέσεις πιο εύκολα να χειριστείς τα δικά σου χρήματα, να κάνεις αποταμίευση κ δεν θα μπορεί αυτός να έχει κανέναν έλεγχο. Δεν θα ξέρει πόσα βγάζεις κ αν θέλει να ξέρει γιατί λογικό είναι να σε ρωτήσει, μπορείς να του πεις ένα μικρό λευκό ψεματάκι πχ αν σου δίνουν 600 ευρώ πες στον άντρα σου ότι σου δίνουν 450 ευρώ. Κ προς Θεού αν πάρεις μια τέτοια απόφαση μην πας να δουλεψεις κάπου όπου μπορεί ο άντρας σου να έχει πρόσβαση κ να μαθαίνει τι γίνετε, να μην ξέρει κάποιον από εκεί μέσα που να μπορεί να του δίνει πληροφορίες για εσένα. Επίσης αν βρεις αλλού δουλειά κ μαζέψεις κάποια χρήματα, αν τελικά χωρίσεις κ δουλειά θα έχεις μετά (οπότε δεν θα είσαι άνεργη μητέρα 2 παιδιών κ θα μπορείς να τα μεγαλώσεις + την διατροφή που θα σου δίνει) κ κάποια χρήματα στην άκρη για να μπορέσεις να βρεις σπίτι, να το επιπλώσεις κ κλπ κλπ κλπ. Επίσης οι γονείς σου σε όλο αυτό που περνάς που είναι; Που βρίσκονται; Τι λένε; Δεν μπορούν να σε βοηθήσουν καθόλου; Επίσης υπάρχουν οργανώσεις που βοηθούν γυναίκες/μητέρες που βιώνουν δύσκολες ενδοοικογενειακές καταστάσεις, πάρε τηλέφωνο να ενημερωθείς. Βρες κ δικηγόρο για να μάθεις ακριβώς τι δικαιούσε από τον σύζυγο σου εφόσον αποφασίσεις να χωρίσεις. Επίσης πάνε σε κάποιον ψυχολόγο να μιλήσεις, να σου δώσει συμβουλές κ αν μπορέσεις να πείσεις κ τον άντρα σου να έρθει μαζί σου ακόμα καλύτερα. Κοπέλα μου δεν έχω κάτι άλλο να σου προτείνω. Το μόνο που θα σου πω είναι να προσέχεις τα παιδιά σου κ να κάνεις το καλύτερο για αυτά κ ίσως αυτό το "καλύτερο" να μην είναι να αυτό που νομίζεις, δηλαδή να μείνεις παντρεμένη μαζί του (εφόσον η κατάσταση μεταξύ σας δεν βελτιωθεί καθόλου), αλλά να χωρίσεις. Για να χωρίσεις όμως πρέπει να προετοιμάσεις το έδαφος πρώτα. Σου εύχομαι όλα να πάνε καλά για εσένα κ τα παιδάκια σου!!! Πάρε την ζωή σου στα χέρια σου!!!

διαβαζω τα σχολια τοση ωρα,και αναρωτιεμαι τι αντρες υπαρχουν.αν ειναι δυνατον! γιατι κανουν οικογενεια τελικα? βασανηστες κομπλεξικοι και τελειως αναγωγοι.η δικη μου σχεση δεν ειναι ετσι.ευτυχως! δεν ξερω αν θα ηταν αν δεν ημουν εγω κερβερος σε ολα, απο το οικονομικο μεχρι τι να σας πω...το αντρακι του σπιτιου ειμαι.ξερετε κατι κοριτσια, πιστευω οτι αν απο την αρχη δεν βαλεις ορους, δεν εισαι δυναμικη, και δεν δειξεις τα δοντια σου το εχασες το παιχνιδι.θυματα ψαχνουν και αν καταλαβουν οτι μολις βρηκαν ενα αλιμονο! δεν μπορει να ανεχεσαι για χρονια και μια μερα να κανεις μπαμ! εξηγηση απο την πρωτη μερα,οι καλοι λογαριασμοι λενε...