Μαμά, φοβάμαι το σκοτάδι!
«Μαμά, φοβάμαι το σκοτάδι»
της ψυχολόγου Ειρήνης Χατζηαναγνώστου
Πολλές φορές τα παιδιά δεν θέλουν να πάνε στο κρεβάτι τους ή θέλουν να κοιμηθούνε μαζί με τους γονείς τους. Λένε ότι φοβούνται το σκοτάδι, φοβούνται να μείνουν μόνα τους κλπ.
Ο φόβος για το σκοτάδι είναι χαρακτηριστικός της ηλικίας των 3-4 χρονών και όλα τα παιδιά τον βιώνουν στην πορεία της ανάπτυξης τους, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι ένας φόβος αναπτυξιακός. Είναι κυρίως ένας φόβος μαθημένος και θα εξηγήσω παρακάτω τι εννοώ μ’ αυτό.
Αυτός ο φόβος δεν θα μπορούσε να μην εκφράζεται την ώρα του ύπνου, όταν αυτός γίνεται σε συνθήκες σκότους. Μερικά παιδιά μπορεί να παραμείνουν ακόμη και άγρυπνα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Πως θα σας φαινόταν όμως, αν σας έλεγα ότι το παιδί δεν φοβάται το σκοτάδι αυτό καθεαυτό, αλλά έχει μάθει να το φοβάται; Ή ακόμη καλύτερα, ξέρει καλά πως κλαίγοντας θα έρθει η μητέρα του; Μέσα στη νύχτα το παιδί μπορεί να κλάψει είτε γιατί πεινάει, ή πονάει, ή έχει δει κάποιον εφιάλτη. Η μαμά τότε θα τρέξει στο δωμάτιο του παιδιού για να δει τι έχει και να το παρηγορήσει.
Ποιο είναι όμως το πρώτο πράγμα που κάνει η μαμά μόλις πάει στο δωμάτιο; Ανάβει το φως.
Να λοιπόν πως έχει γίνει ήδη η σύνδεση στο παιδί (αν σκεφτείτε ότι το αυτό έχει επαναληφθεί αρκετές φορές) ότι το σκοτάδι συνδέεται με κλάμα και κάτι κακό (εφιάλτες, πόνος κλπ), αλλά και το αναμμένο φως με την παρουσία της παρηγορητικής μαμάς.
Τι μπορείτε να κάνετε αν το παιδί σας φοβάται το σκοτάδι και έρχεται στο κρεβάτι σας κατά τη διάρκεια της νύχτας;
• Διαβεβαιώστε και καθησυχάστε το ότι δεν πρόκειται να συμβεί κάτι κακό.
• Αφήστε αναμμένο ένα φως και σβήστε το μόλις το παιδί αποκοιμηθεί.
• Αφήστε την πόρτα ανοιχτή και ένα φως αναμμένο ώστε να μην ξυπνήσει σε απόλυτο σκοτάδι.
• Μετακινήστε το φως σταδιακά έξω από το δωμάτιο του παιδιού. Για να μην αγχωθεί, εξηγήστε του ότι είναι ένα παιχνίδι.
• Βεβαιωθείτε ότι μπορεί να ανάψει μόνο του το φως αν ξυπνήσει και το χρειαστεί. Έτσι θα νιώθει ότι ελέγχει το ίδιο την κατάσταση και δεν θα πανικοβληθεί.
Στην περίπτωση που υπάρχουν εφιάλτες, το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να καθίσετε δίπλα στο παιδί σας μέχρις να ηρεμήσει ή αποκοιμηθεί. Μιλήστε για το όνειρο και τις ανησυχίες του παιδιού την επόμενη μέρα. Το να μοιραστεί μαζί σας το φόβο του, θα το βοηθήσει πολύ. Ακούστε το και μην το κοροϊδέψετε. Παρηγορήστε το τρυφερά και ήρεμα!
Γεια σας και από εμένα. Ακριβώς στην ωρα το άρθρο! Εχω δυο αγορια. Ο μεγάλος μου κοντεύει τα 6. Ποτέ δεν παρουσίασε σύμπτωμα φόβου παρά μονο το διάστημα από τα 3,5 στα 4. Κράτησε περίπου 6 μήνες και δεν ηρεμούσε με τιποτα αν δεν αφήναμε το βραδυ φως στο δωμάτιο του. Για αυτό το διάστημα πολλές φορές είχε πεταχτεί επάνω έντρομος ενώ κοιμόταν. Η παιδίατρος μας είπε ότι ειναι φυσιολογικό και ότι το περνάνε ολα τα παιδάκια. Αρχίζουν να αντιλαμβάνονται περισσότερα πραγματα και κάποια τους τρομάζουν. Πολλά παιδάκια επίσης εχουν μεγάλο άγχος για τους γονείς τους. Φοβούνται ότι θα φύγουν και δεν θα ξανά γυρίσουν πισω σε αυτα. Φόβοι που δεν εχουν βάση, αλλά τα μικρά ανθρωπάκια αλλιώς κατανοούν το κοσμο γύρω τους. Μετα από το 6μηνο εκείνο το ξεπέρασε κανονικά. Ο μικρός μας τωρα θα κλείσει τα 4 τον Οκτώβρη. Εδω και κανένα δίμηνο (και μάλιστα χθες το βραδυ πάλι) βλεπει εφιάλτες και ξυπνά έντρομος. Κανει ωρα να ηρεμήσει, κλαίει σπαρακτικά σαν να εχει σπάσει κάποιο κόκκαλο. Και παρόλο που ξαπλώνω μαζι του μέχρι να ηρεμήσει, του παίρνει ώρες. Αν κανω να κουνηθώ ακόμα και για να αλλάξω στάση, πετάγεται πάνω και με αρπάζει για να μείνω κοντά του. Το πρωι όποτε του μιλάω για να του εξηγήσω τι εγινε και πως νιώθει...... Δεν θυμάται τιποτα! Με κοιτάει σαν να μην εγινε κατι το προηγούμενο βραδυ! Ξερω ότι θα το ξεπεράσει, ότι ειναι παροδικό και δεν αγχώνομαι. Επίσης αν μου επιτρέπεται, μια συμβουλή με όλη μου την αγαπη σε όλες τις μαμάδες με παιδάκια νηπιακής ηλικίας, και παιδάκια δημοτικού.... Οσο μπορείτε προσέχετε τι βλέπουν τα παιδάκια σας. Εγω προσωπικά δεν εχω τηλεόραση στο σπιτι. Αν θεωρώ ότι ειναι ωρα που μπορούν τα παιδιά μου να χαλαρώσουν τους βάζω στον υπολογιστή να δούνε παιδικές ταινειες στο Netflix. Ούτε καν στο YouTube γιατί πετάγονται διαφημίσεις με ακατάλληλες εικόνες. Μου έτυχε μπροστα στα μάτια μου να ανοίξει ερωτική ταινεια!!!! Σε animation! Πολλές φορές πραγματα που εμεις οι ενήλικες "χαζεύουμε" στην τηλεόραση τα θεωρούμε χαζά ή ασήμαντα και δεν τα δίνουμε προσοχή. Για αυτα τα μικρα πλάσματα ομως, που ο σκληρός δισκος τους τωρα γεμιζει, ειναι κρίμα να φορτισει "βρώμικες", ακατάλληλες ή ακόμα και τρομακτικές εικόνες! Πάντα με αγαπη! Φιλικά Εφη
Εγω παντα στο σκοταδι την ξανακοιμζα κι ομως φοβαται το σκοταδι. ΕΙναι στην ηλικια που λετε.
Πολύ ωραίο το άρθρο σας. Τι γίνεται όμως σε περίπτωση που παρά όλες τι παραπάνω κινήσεις από μεριά μας, το παιδί συνεχίζει να εκδηλώνει φόβο; Όχι μόνο αργά το βράδυ που όλοι κοιμόμαστε, αλλά και πιο νωρίς...Με το που θα σκοτινιάσει και θα πρέπει να ανάψει το φως για να πάει σε κάποιο άλλο δωμάτιο (π.χ. τουαλέτα), αρνείται πολλές φορές λέγοντας ότι φοβάται επειδή είναι σκοτεινά. Απίστευτες φορές έχουμε πάει, και εγώ και ο σύζυγος μου, μαζί του χεράκι χεράκι για να του αποδείξουμε ότι δεν υπάρχει τίποτα να φοβάται. Είναι πλέον 5 χρονών και ακόμα δεν το έχουμε ξεπεράσει..Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε?
Γεια σας τελειο κειμενο!! Οταν ημουν στα 9-10 περιπου ειχα πολυ φοβο με το σκοταδι και εφιαλτες... Η μαμα μου ειχε λοιπον μια ψυχολογο που της ειπε να βαλει διπλα στο κρεβατι μου ενα κοχυλι μεγαλο σχετικα απο αυτα που ειναι σαν να εχουν στομα που το ανοιγοκλεινεις...δεν ξερω πως τα λενε.. Τελοσπαντων μετα μου ειπε οτι μολις παω να δω εφιαλτη αυτο το κοχυλι θα τα φαει πριν προλαβουν να ερθουν σε μενα..ξεπερασα τους εφιαλτες και μεχρι τωρα στα 23 μου δεν εχω ξανα δει ποτε!!! Δοκιμαστε το!
Εγω κοιμίζω το μωρό μου με φωτάκι νυκτός και δεν ανάβω το φως όταν με ζητήσει. Ελπίζω να μην κάνει αυτή τη σύνδεση που λέτε.