Είναι μια ιστορία που με έχει σημαδέψει. Μου την έχει διηγηθεί η μάνα μου, που της την είχε διηγηθεί πατέρας μου ένα βράδι που οι δυό τους ήταν αγκαλιά στο κρεββάτι.
Ο παππούς Βαγγέλης (ο παππούς μου) είχε πεθάνει ξαφνικά και ο 12χρονος Αρχέλαος (ο πατέρας μου) καβάλα στο ποδήλατό του στο Δοικητήριο της Θεσσαλονίκης με δάκρυα να αναβλύζουν από τα μάτια του με γρήγορες πεταλιές πήγαινε σφαίρα στο ταχυδρομείο για να στείλει στην μεγάλη του αδελφή στην Αθήνα, την θεία Πόπη, το τηλεγράφημα που του’χε υπαγορέψει η δική του μάνα η γιαγιά μου η Αθηνά:
«ΠΑΤΕΡΑΣ ΑΠΕΒΙΩΣΕ!»
Το βλέπω καμμιά φορά στον ύπνο μου αυτό το γαλανομάτικο ξανθό αγόρι με δάκρυα στα μάτια να ποδηλατεί προς το Ταχυδρομείο. Εχω φτιάξει μια σκηνή, λες και είμαι σε όλη τη διαδρομή μαζί του. Και έτσι μείνανε οι δυό τους… Πριν τον Πόλεμο… η Αθηνά κι ο μικρός Αρχέλαος.
Τον στηριξε με όλη τη δύναμη της ψυχής της και του κορμιού της… έπλυνε σκάλες και διαδρόμους… για να γίνει εκείνος γελοιογράφος… Κι όταν εκείνη πέθανε, εκείνος με έπαιρνε κάθε Κυριακή και πηγαίναμε μαζί στον τάφο της και κάθε φορά που φεύγαμε κρατώντας μου με το πελώριο ζεστό κι απαλό του χέρι το δικό μου χεράκι της ψιθυριζε:
– Αντίο μανούλα.
Στο μεταξύ η οικογένεια μεγάλωνε… εγγόνια… ανήψια… παιδιά… και ω του θαύματος… πλήν μιας ξαδέλφης μου που ήταν αρρωστη και έφυγε νωρίς…
Oύτε μια φορά δεν ξαναεμφανίσθηκαν τα ονόματα Αθηνά κι Αρχέλαος. Δεν ξέρω γιατί… Δεν το ’ψαξα ποτέ…
Μέχρι που στην οικογένεια μπήκε μια άλλη Σαλονικιά… Κούκλα… ξανθιά με πράσινα μάτια… η Ολιβ μου… κι έδωσε στα παιδιά μας και τα δυο ονόματα… η μεγάλη μας… η Αθηνά… και ο μικρός που ’ρχεται… ο Αρχέλαος…
Μην το βάζετε κάτω… Η ζωή επαναλαμβάνεται… επιστρέφει … για να μας δώσει ακόμα μια ευκαιρία… αρπάξτε την…
Στο δεξί μου μπράτσο έχω κτυπήσει ένα τατού… Olivia-Athena… Εχω αφήσει επίτηδες χώρο…
Περιμένω πώς και πώς να γεμίσω το κενό με το Archelaos.
Μάνος
[divider]
Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.
Είναι δημοσιογράφος.
Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr
Αμαν βρε Μάνο..... πάλι κλαίω !!!!!
Σας εγαπώ! Ετσι απλά....
"Μην το βάζετε κάτω… Η ζωή επαναλαμβάνεται… επιστρέφει … για να μας δώσει ακόμα μια ευκαιρία… αρπάξτε την…" Το πιστευω και εγω αυτο!!
εκτος των αλλων τα ονοματα ειναι τελεια παιδια!!! με τοκαλο και ο μικρος αρχελαος!!
Μάνο, συγχαρητήρια..για την οικογένεια σου, την αγάπη που τους δίνεις και τα συναισθήματα που νιώθεις!Σου εύχομαι μέσα απο τα βάθη της καρδιάς μου να τους χαίρεσε, να σε χαίρονται και να είστε πάντα ευτυχισμένοι!Με το καλό να δεχτείτε και το αντράκι σας! Υ.Γ >>Ολίβια θα σου στείλω σύντομα φωτο με το μπεμπάκο μου για να δείς πόσο βολευτήκαμε το bounch n'sleep της stokke που κέρδισα όταν ήμουν έγκυος!Σε ευχαριστώ για ακόμη μια φορά..(καταλαβαίνεις πόσο λίγο χρόνο έχω τώρα για αυτο το καθυστέρησα-έχ ήδη ξεκινήσει και δουλεύω και με αποκλειστικό θηλασμό..που χρόνος!)
Α! ρε Μάνο, να’ξερες μόνο πόσες ευαίσθητες ψυχούλες αγγίζεις πάντα, αφήνοντας πάνω σε λέξεις … την αλήθεια σου !!!! Δεν τη φοβάσαι την αλήθεια και δεν κρύβεις τα συναισθήματά σου. Πόσο αντρίκιο και πόσο μεγαλιώδες όλο αυτό. Να ξέρεις ότι αφήνεις σπουδαία “προίκα” στα παιδιά σου!!!! Να τους χαίρεσαι όλους και να σε χαίρονται.
Θα πρεπε να ντρέπεστε μεσημεριάτικα που με κάνετε να κλαίω! Με το καλό ο μικρός Αρχέλαος που ανυπομονώ να τον δω πάααααααρα πολύ!!!! Φιλάκια στη μεγάλη Αθηνούλα χχχ
allh mia idia katalhksh...dakrya sygkinhshs kathe fora pou diavazoume ta posts sou kyrie mano...bravo sou k kyriws bravo sthn olivia pou dialekse ayta ta dyo onomata pou einai poly shmantika gia sena.na ta vlepoun kapoioi ayta pou ftanoun sto xwrismo gia ena onoma...filakia se olous sas!
Αααα ! Άκου να σου πω! Είμαι σε πολύ ευαίσθητη φάση της ζωής μου. Κατά την οποία πρέπει να αποδείξω ότι είμαι σκύλα και δεν μασάω σε τίποτα. Δεν μπορείς λοιπόν να με κάνεις να δακρύζω στο γραφείο !!! Άντε μπράβο :) (Mε το καλό και το καινούργιο τατού)
Για μια ακομη φορα με συγκινησες Μανο με το κείμενό σου..πόσο δίκιο έχεις !!!!Η ζωή επαναλαμβάνεται απλά εμείς πρέπει να αρπάξουμε την ευκαιρία..Με το καλό να έρθει κι ο Αρχέλαος!!!
O παππούς μου έφυγε ξαβνικά στα 61 του από ανακοπή. 6 μήνες μετά έφυγε και η γιαγιά μου, 72 -ναι, τόσο μεγαλύτερη η γιαγιά, ήταν από πλουσιόσογο και διάλεγε συν ότι λόγω πολέμου δεν υπήρχαν πολλοί άντρες στο χωριό- από καρκίνο ο οποίος διαγνώστηκε μετά το θάνατο του παππού. Μόλις μερικά χρόνια μετά, ο θείος μου και γιος τους έκανε δίδυμα, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι που πήραν τα ονόματά του παππού και της γιαγιάς. Αυτό είναι το λιγότερο. Υπάρχει καταπληκτική ομοιότητα τόσο στη φυσική τους εμφάνιση όσο και στη φύση, την ιδιοσυγκρασία του χαρακτήρα τους, του αγοριού με τον παππού και του κοριτσιού με τη γιαγιά. Κάποιος θα έλεγε ότι δε μπορεί τέτοια τύχη(?)σύμπτωση(?) κάτι άλλο(?), απλώς βλέπεις αυτά που χρειάζεσαι να δεις. Κι όμως είμαι όσο πιο αντικειμενική γίνεται, σας βεβαιώνω!:) Περιττό να σας πω ότι τα αγαπώ όσο ήταν να τα αγαπήσω ούτως ή αλλώς ΣΥΝ όσο αγαπούσα τη γιαγιά και τον παππού! Είναι πολύ περίεργο συναίσθημα να αγαπάς έναν άνθρωπο για 2, για να μην πω 4, γιατί η αλήθεια είναι μέσα μου είναι συνδεδεμένοι και οι 4 σε ένα κουβάρι. Δεν ξέρω αν μπορείτε να το καταλάβετε αυτό που περιγράφω πάντως feels absolutely great! Eίναι ζωογόνο και μαγικό:)
Συγκινήθηκα παρα πολυ....Ναι η ζωη επαναλαμβάνεται...επιστρέφει.
Α! ρε Μάνο, να'ξερες μόνο πόσες ευαίσθητες ψυχούλες αγγίζεις πάντα, αφήνοντας πάνω σε λέξεις ... την αλήθεια σου !!!! Δεν τη φοβάσαι την αλήθεια και δεν κρύβεις τα συναισθήματά σου. Πόσο αντρίκιο και πόσο μεγαλιώεδες όλο αυτό. Να ξέρεις ότι αφήνεις σπουδαία "προίκα" στα παιδιά σου!!!! Να τους χαίρεσαι όλους και να σε χαίρονται.
Αχ! Βρε Μάνο μου, σε λατρεύω σαν να είσαι ο μεγάλος μου αδερφός... Με το καλό να έρθει το αγοράκι μας στην μεγάλη μας παρέα και στην ακόμη πιό μεγάλη αγκαλιά μας <3
Τέλειο μ'έκανες κ δάκρυσα!!!!
Με το καλό!! ps. Οι ευκαιρίες δεν έρχονται σε όλους, ή δεν είναι αυτές που κάποιοι θέλουν
Αχ βρε Μάνο.... με συγκίνησες πάλι... Νομίζω πρέπει να γράψεις ένα βιβλίο, κάθε φορά που σε διαβάζω θέλω πάντα και λίγο ακόμη. Καλημέρα.
Τόσο απλό και τόσο δυνατό ταυτόχρονα!!!