Οι άντρες-σύζυγοι
Είμαι χορτασμένος από τα λόγια σας για το πόσο καλός μπαμπάς είμαι. Καμιά φορά σκέφτομαι ότι υπερβάλετε. Ισως και να υπερβάλετε. Βασικά είμαι ένας κανονικός μπαμπάς. Δεν θα μπορούσε να ’ταν και διαφορετικά κι αν ήταν διαφορετικά θα ΄μουν ενας ανόητος και μισός.
Και εξηγούμαι για να σας προλάβω:
Στα 56 μου, με ένα παιδί 2 ½ ετων και μια εξαιρετική γυναίκα 29 ετών και ένα μωρό που έρχεται… ΑΛΟΙΜΟΝΟ μου αν είχα άλλες προτεραιότητες από το παιδί και τη γυναίκα μου, από τη γυναίκα μου και το παιδί μου.
ΑΛΟΙΜΟΝΟ ΜΟΥ!
Μ’ αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο, να μπλέκω αναμεσα σας, να λέμε βλακειούλες, να αναλύουμε σοβαρά τα πράγματα, να γράφω τα άρθρα μου, να φωτογραφίζω… αλλά όλα αυτά είναι δευτερεύοντα, για να μη σας πώ τριτεύοντα.
Μια στιγμή! Γιατί τα γράφω όλα αυτά;
Τα γράφω για να υπερασπιστώ τους άνδρες σας.
Τους άνδρες σας που 99 στις 100 φορές ηλικιακά είναι κατά πολύ μικρότεροι από εμένα. Το γράφω σήμερα αυτό το άρθρο γιατί το ’χω σκεφτεί πολλές φορές, όταν διαβάζω αναρτήσεις σας ή σχόλια όπου διακρίνω λίγο θυμό, λίγη πίκρα, λίγη έκπληξη…. Όχι μόνο λίγη… αλλά και πολύ (αρκετές φορές).
Μα είναι απλό:
Οι άνδρες σας έχουν (και είναι απόλυτα φυσικό) κι άλλες προτεραιότητες: π.χ. καριέρα… ή άγχος για τα χρήματα… ή μεγάλη διάθεση για διασκέδαση, να πάνε στο γήπεδο, σε ένα μπαρ ή ακόμα-ακόμα (μην ουρλιάξετε) άγχος για επιβεβαίωση.
Το να είσαι άνδρας γύρω (+ -) στα 35 είσαι στο πικ της δημιουργικότητας σου. Το μυαλό και το κορμί είναι ακριβώς στα μέσα της κούρσας των 100 μέτρων… εκει δλδ που ο Μπολτ (όλες ξέρετε ποιος είναι Μπόλτ) σηκώνει το κορμί κι αρχίζει και επιταχύνει.
Μην μπερδεύετε την γυναικεία ιδιοσυγκρασία με την ανδρική. Αλλωστε εμείς είμαστε ατελή όντα.
Να τους αγαπάτε τους άνδρες σας, να τους χαϊδεύετε, να τους υπερασπίζεστε και πάνω από όλα να τους καμαρώνετε.
Ως ατελή όντα χρειαζόμαστε κάθε στιγμή την επιβεβαιώση και την αγκαλιά μιας γυναίκας (δεν ενοοώ ερωτικά) για να γεμίσουμε τις μπαταρίες μας. Σε έναν κόσμο τόσο απάνθρωπα φαλλοκρατικά φτιαγμένο, η θέση του άνδρα (σας) είναι πολύ δύσκολη, έστω και αν στα (γυναικεία σας μάτια) φαίνονται όλα εύκολα.
Και επειδή μιλάω βασικά σε μανούλες και εγκυούλες θέλω να σας πω ότι η γέννηση ενός παιδιού είναι το μεγαλύτερο θαύμα της φύσης, στο οποίο ο άνδρας είναι φυσικά συνδημιουργός, αλλά στιγμιαίως… Το όλο θαύμα «μαγειρεύται» στην κοιλίτσα σας με υλικά από το παντοπωλείο του είναι σας. Εμείς είμαστε παρατηρητές… λάτρεις… μαγεμένοι… αφοσιωμένοι… αλλά πάντα κάτι μπορεί να μας αποσπάσει έστω και για ένα δευτερόλεπτο την προσοχή.
Ναι, είναι πιο απλό να είσαι πατέρας από το να είσαι μάνα.
Όμως –πιστέψτε με- θα έδινα πάρα πολλά για να βρεθώ έστω και για μια μέρα στην θέση της Ολιβ… στη θέση κάθε μάνας.
Να αγαπάτε τους άνδρες σας… ειδικά όταν είναι στα μέσα της διαδρομής (των 100 μέτρων) και το’χουν ανάγκη.
Μην τους (πολύ) γκρινιάζετε και μην τους ζητάτε να κάνουν (συνεχώς) πράγματα που δεν είναι στην φύση τους. Τους αποδιοργανώνετε εντελώς.
Αντε πηγαίνετε τώρα.
Πού να πάτε;
Μα να τους κάνετε μια αγκαλιά… έτσι χωρίς συγκεκριμένο λόγο.
Εσείς έχετε εσωτερική αυτό-ενέργεια… εμείς θέλουμε μια εξωτερική μπαταρία…. Χαχαχαχαχαχαχα!
Trust me!
Μάνος
![[Βίντεο] Δείτε το μεγαλύτερο πειραχτήρι να «βασανίζει» την έγκυο γυναίκα του](https://eimaimama.gr/wp-content/uploads/2015/03/2635597400000578-2974531-image-m-9_1425227774232-1200x800_c.jpg)
Εχεις τόσο δίκιο!!!πολυ καλό άρθρο!!!
Ποσο ακομπλεξαριστος πρεπει να ειναι ενας αντρας για να γραψει τετοιο αρθρο!Σου βγαζω το καπελο....Μπραβο!!!!Να σε χαιρεται η γυναικα σου,κ' τα παιδακια σου!
Ημουν διακοπές και δεν είδα τις φωτιές που άναψες. Μανο λοιπον i couldnt agree more με το ποστ σου. Εγω λατρεύω τους άντρες, είναι πιο χαλαροι από εμάς,έχουν πιο τετράγωνη λογική ,είναι καλύτεροι φίλοι απο εμάς ,χαίρονται με τα πιο απλά πράγματα απο εμάς και γι όλα αυτά και πολλά άλλα τους γουστάρω τρελλά. Οι γυναίκες ζουμε με μια μόνιμη γκρίνια,μας αρέσει να γκρινιάζουμε και να περηφανευόμαστε ότι εμείς τα κάνουμε όλα και ο άλλος τίποτα και πολλές το κάνουμε και επίτηδες για να τους την πούμε ''είδες όλα μόνη μου τα εκανα,δεν με βοηθάς καθόλου κ.ο.κ'. Το πιο απλο πράγμα το αναγάγουμε σε λογάριθμό και το θέτουμε ώς μεγα ζήτημα στον άντρα μας και όταν μας απάντάει με ένα ναι ή όχι γινόμαστε τούρκοι και συνεχίζουμε τις αναλύσεις. Eίμαι μανούλα 2 μωρών ,έχω καριέρα,έχω φίλους που τους βλέπω κάθε 15 είμαι όμως σύζυγος,φίλη,αδερφή,μάνα και πατερας του άντρα μου και ναι τον ντατντεύω όταν χρειαστεί και θα χρειαστεί πολύ περισσότερες φορες να το κάνω εγώ παρα αυτός αλλά δεν ΄τις μετράω γιατί και για μένα είναι όλα τα παραπάνω και πάνω από όλα είναι ο πατέρας των παιδιών ,που εγώ τον επέλεξα γι αυτό το ρολο.
Και επειδη χτες το ξεχασα και συγνωμη: Συγχαρητηρια Μανο που εισαι τοσο καλος συζυγος και πατερας, και οχι δεν ειναι θεμα ηληκιας ή θεμα ποσα χρονια το τι θα κανει και πως θα παρει της υποχρεωσης του ο καθε αντρας, ειναι θεμα χαρακτηρα... Και ολοι εχουμε και κακες και αναποδες στιγμες, να σας πω οτι ειμαι χωρισμενη 10 χρονια και εχουμε ενα μικρο 11 χρονων (Οκτωβρη), με τον πρωην αντρα μου εχουμε μετα απο καποια δραματα φυσικα τις καλυτερες σχεσεις για το παιδι (οπως επρεπε αλλωστε, εκεινον χωρισα, οχι το παιδι απο το πατερα του) με τα πανω μας με τα κατω μας, με τα ολα μας. Σημασια εχει οτι και παντρεμενοι να ειμασταν τα ιδια προβληματα θα αντιμετωπιζαμε, (μαζι με αλλα :) ) αμα εχεις καλη θεληση ολα γινονται, και κυριες μου να πω οτι τον συγκεκριμενο τον εχετε επιλεξει ως πατερα του παιδιου σας, κατι λεει αυτο ;) Να μη ξεχνατε να αγαπατε ολους μεσα στο σπιτι οχι μονο τα παιδια :)
Πολυ πολυ καλο και τρυφερο αρθρο.η αληθεια ειναι οτι οταν γινομαστε μανουλες ξεχναμε σε τι θεση μπαινει ο αντρας μας αναγκαστικα (μετα το παιδι παντα) και χρειαζεται επισης να θυμομαστε οτι οι αντρες ειναι μεγαλα παιδια που χρειαζονται την αγκαλια τους για να συνεχισουν να ειναι...αντρες!
Κορίτσια εγω ξέρω ότι για να λειτουργήσει ένας γάμος, μια σχέση, μια οποιαδήποτε συμβίωση χρειάζεται καταρχάς εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη ότι δε θα παει για τσίπουρο μετα τη δουλεια, ότι θα βρει τα ζιπουνακια κ τα μπιμπερο, ότι θα απλώσει για να μαγειρεψεις, ότι θα σ´αφησει να βγεις ένα δίωρο να ξελαμπικαρεις χωρίς να σ´ενοχλησει κ αλλα πολλα. Εγω μ´αυτές τις συνθήκες ζω με τον άντρα μου κ μάλιστα το θεωρώ αυτονόητο για τη ψυχική μου υγεία κ για την Ευτυχια μου. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Το μοναδικό πράγμα που έκανα μόνο εγω κ δεν έκανε ποτε ο άντρας μου ήταν ο θηλασμος!!! Δε θέλω να προσβάλω κανέναν αλλα για μένα μόνο μια ισότιμη σχέση έχει πιθανότητες να ευδοκομησει κ να εξελιχθεί. Κ δεν είναι θέμα ηλικίας τόσο όσο θέμα συνεννόησης κ συναισθησης. Είμαι 26 ο άντρας μου 29 η κόρη μας ενάμιση. Φυσικά υπάρχουν φάσεις κούρασης κ γκρίνιες κ όλα αυτά γιατι είναι φυσιολογικό. Είμαστε άνθρωποι κ χρειαζόμαστε κ αγκαλιές κ νταντεμα κ παλιμπαιδισμους. Αλλα αμφιδρομως!
Μια φιλη μου, αρκετα μεγαλυτερης ηλικιας μου ειπε: "Τον αντρα που θα αποφασισεις να εχεις διπλα σου, να αγαπησεις πρωτα τα ελλατωματα του και μετα ολα τα αλλα" Ποσο δικιο εχει... :) Καλα κουραγια μανουλες και μπαμπαδες.
Μάνο, και γω έχω διαβάσει πολλά κείμενα σου και σε θεωρώ πολύ γλυκό και δίκαιο άνθρωπο και ζήλεύω τη σχέση που φαίνεται να έχετε με την Ολίβια. Γενικά, έτσι έχουν τα πράγματα με τους άντρες. Μόνο που η δικιά μου η άποψη είναι ότι οι άντρες δεν έχουν λόγο να αλλάξουν μετά το γάμο και τα παιδιά. Ενώ η στη γυναίκα αλλάζουν τα πάντα πάνω της και μέσα της. Δεν θα μιλήσω για όλες τις γυναίκες του πλανήτη, αλλά για μένα μόνο. Μέσα σε 3 χρόνια είχα την ευλογία να κάνω 2 παιδάκια, 2 εγκυμοσύνες, 2 ατελείωτους θηλασμούς, χωρίς τσιγάρο, χωρίς αλκόολ, χωρίς ταξίδια, χωρίς σεξ, χωρίς κατανόηση... Και μετά σου λέει ο άντρας "Εχεις αλλάξει. Δεν είσαι έτσι όπως σε γνώρισα. Εγώ είμαι ο ίδιος." - Μα γιατί να μην είσαι ο ίδιος εσύ? Δεν πόνεσες, δεν ξενύχτησες, δεν πάχυνες 15 κιλά, δεν είσαι κλεισμένος σε ένα σπίτι όλη μέρα με 2 μωρά να θέλουν συνέχεια κάτι από σένα, δεν έχει αλλάξει κάτι ορμονικα στο σώμα σου, δεν έχεις χαθεί με τα φιλαράκια, δεν έχεις χάσει κάποιο από τα χόμπυ σου, και άλλα πολλά. Θα μπορούσε να πω κι άλλα πολλά, αλλά νομίζω, Μάνο, πως καλαβαίνεις την πικρία μου όταν ακούω πως οι γυναίκες γίνονται γκρινιάρες μετά το γάμο και δεν νταντέυουν αρκετά τους καημένους τους άντρες τους.... Μπορεί να ακούγομαι πολύ καυστική αλλά στο δικό μας το σπίτι ακούγεται πολύ αυτή ατάκα....
Βρε όλοι δίκιο έχουμε, μην τσακώνεστε! Όλα όσα διάβασα έχουν μια βάση. Απλά να θυμόμαστε και την παροιμία: "ΠιάνειΣ πιο πολλές μύγες με το μέλι παρά με το ξύδι" ;-)
Το κείμενο αυτό με εξέπληξε ευχάριστα. Μάνο δε σε γνωρίζω αλλά ομολογώ πως αρκετές φορές όταν έγραφες κάτι για την κόρη σου ή τη γυναίκα σου ή για το ρόλο σου ως μπαμπάς σκεφτόμουν 'ναι, ωραία τα λέει αλλά ας μην ξεχνάμε πως είναι 50+ (δεν το εννοώ με άσχημο τρόπο αλλά πως σε αυτή την ηλικία δεν έχει κανείς να αποδείξει και πολλά στην καριέρα του καθώς έχει φτάσει συνήθως είτε εκεί που ήθελε είτε κάπου τελοσπάντων), έχει μια νεαρή γυναίκα και έτσι και αλλιώς θεωρεί τον εαυτό του τυχερό που ζεί (μετά απο αυτό την περιπέτεια με την υγεία σου) οπότε φυσικό είναι να τα βλέπει όλα έτσι όπως τα βλέπει. Με αυτό το κείμενο όμως απέδειξες (για 'μενα τουλάχιστον) πως βάζεις τον εαυτό σου στη θέση των άλλων μπαμπάδων (που ναι οι περισσότεροι είναι σε μικρότερη ηλικία και με άλλου είδους 'προτεραιότητες΄και 'άγχη'). Και ναι, αυτό είναι σωστό, να τους αγαπάμε να τους δίνουμε μια αγκαλιά, να τους καμαρώνουμε. Και εννοείται πως αυτό είναι καλό να ισχύει και για αυτούς. Τώρα για τις κοπέλες που έχουν αντίθετη άποψη ίσως έκαναν λάθος επιλογή συντρόφου ή ίσως οι άντρες τους άλλαξαν πολύ και αυτές δεν το περιμένανε. Τους εύχομαι ολόψυχα καλό κουράγιο και μακάρι να βελτιωθούν τα πράγματα στη ζωή τους ή/και στη σχέση τους. Και αν όχι ίσως αργότερα βρούν μια άλλη σχέση που να τις ικανοποιεί περισσότερο (εξάλλου όσο ζούμε μπορούμε να ερωτευόμαστε!)
Κορίτσια είμαι κι εγώ παντρεμένη με ένα απιδάκι και είναι αλήθεια πως και στο σπίτι μας εγώ υπερ-λειτουργώ και ο άντρας μου έχει βοηθητικό ρόλο και όχι την ευθύνη για τα πρακτικά πράγματα σπιτιού και παιδιού, ωστόσο βοηθά όσο πρέπει παράπονο δεν ΄χω. Γι' αυτό θα κάνω τον δικηγόρο των αντρών. Κορίτσια, θεωρώ πως οι γυναίκες έχουμε τεράστια ευθύνη προ του γάμου να εξετάσουμε πααααααααρα πολύ προσεκτικά ποιον επιλέγουμε για συνοδοιπόρο στη ζωή μας και πατέρα των παιδιών μας. δεν συμφωνώ με την άποψη που λέει ότι μετά τη γέννηση του παιδιού, βγάζει ο άντρας όλα τα στραβά του. Σίγουρα ενδείξεις υπάρχουν από πριν. Δώσαμε την απαραίτητη σημασία πριν το γάμο? Γνωρίσαμε την οικογένειά του και πάνω - κάτω καταλάβαμε πως τον μεγάλωσε η μαμά του και πως είναι στην καθημερινότητα, αν βοηθούσε στο πατρικό του σπίτι κάνοντας δουλειές, ενισχύοντας οικονομικά, κ.α. Μήπως οι περισσότερες από την αγάπη που τρέφαμε και την ανάγκη να κατασταλάξουμε με έναν άνθρωπο και να κάνουμε οικογένεια κάναμε τα στραβά μάτια σε πράγματα που μας ενοχλούσαν και σε ιδιοτροπίες ή κακομαθημένη συμπεριφορά? Αν ναι, τότε πρέπει και μετά το γάμο και μετά το παιδί το ίδιο να κάνουμε. Αν πάλι ήμασταν αφελείς και νομίζαμε ότι εμείς θα αλλάξουμε τον σύζυγο προς το καλύτερο, τότε σίγουρα η γκρίνια που αναφέρει μια κοπέλα παραπάνω δεν είναι ο καλύτερος τρόπος. Άτυχες πραγματικά είναι μόνο όσες είχαν διπλα τους τον τέλειο υποκριτή πριν το γάμο και τον ανακάλυψαν μετά, αλλά αυτές είναι σπάνιες περιπτώσεις. Γι' αυτό προόχή ελέυθερα κορίτσια στις επιλογές ζωής όπως ο γάμος. Και κάτι άλλο!! Δυστυχώς πολλές γυναίκες με τη συμπεριφορά μας ως σύζυγοι επαληθεύουμε τον χειρότερο εφιάλτη των αντρών: ότι είμαστε γλυκιές και μειλίχιες ώσπου να τους "τυλίξουμε" και να κάνουμε γάμο + παιδί και μετά μετατρεπόμαστε σε τέρατα γκρίνιας! Ε, όχι δε θα τους κάνουμε το χατήρι! Καλή υπομονή σε όλους!!!!!!!!
hrtha apo sponta alla apolausa gunaikeies apopseis. na ste oles kala k na agapate k na sas agapoun opws...agapate! (mano grapse kanena arthro gia thn isothta antrwn gunaikwn eidika stous xwrous ergasias. oxi tipota allo. alla oi gunaikes oso swstes k aksiagaphtes k rigmenes einai sto spiti allo toso skules apaisies k aparadektes einai otan exoun aksiwma. na paroume k to aima mas pisw:))
Εμένα δεν μου δίνεις σημασία κ απο όταν ήρθε το παιδι όλα άλλαξαν κ το χάδι σου διαφορετικό κ τέτοια ( κ εδώ καράβια πνίγονται πουλακια αρμενιζουν).....
Συγνώμη Πωλινα εκ των προτέρων αλλα όταν κανείς παιδιά θα μασ θυμηθεις. Στην πραγματικότητα όλα τα προβλήματα τότε ξεκινάνε. Τώρα νταντευεις τον άντρα σου όταν θα έχεις τουλάχιστον 1 παιδι (να μην πω παραπάνω) κ θα είσαι στο ζενίθ της κούρασης κ της απόγνωσης έλα ξανά να τα πουμε... Γιατί τότε θα σου αρχίσει κ τις γνωστές μ......ες
Πόσο μου άρεσε το κείμενο σου Μάνο! Σκέφτηκα τον άντρα μου που το παίζει σκληρός στους πολλούς και ανεξάρτητος αλλά το βράδυ μου ζητά να τον χαιδεψω στη πλάτη για να κοιμηθεί και το πρωί ξυπνάμε και μου ζητάει να του φτιάξω το γάλα του (με τόση γλύκα που δεν μπορώ να αντισταθώ). Οι άντρες έχετε μέσα σας ένα απίστευτο παιδάκι που κρύβεται καλά στον έξω κόσμο αλλά με συγκινεί ιδιαίτερα που διαλέγεται ένα μόνο άτομο στο κόσμο και τους δείχνετε τη πραγματική σας μορφή. Και όχι δεν με ενοχλεί που μερικές φορές θέλει ντάντεμα. Και ούτε όταν θέλει να τον φροντίζω όπως η μαμά του. Έτσι του αποδεικνύω πως είμαι έτοιμη και άξια να φέρω στο κόσμο τα παιδιά του και να τα μεγαλώσω με φροντίδα και ντάντεμα όπως ακριβώς μεγάλωσε και αυτός. Δεν βλέπω την ώρα να έρθει σπίτι να του δώσω μια αγκαλιά και να του φτιάξω το καφέ του όση ώρα κάθεται στο καναπέ και χαζεύει στην t.v. Γιατί ξέρω πως στα δύσκολα είναι εκεί ένας άντρας έτοιμος να με κρατήσει και να με νταντέψει όπως ακριβώς κάνω και εγώ.
μια πολυ καλη ψυχολογος που ξερω ,μου ειπε πως παρολο που η γυναικεια χειραφετηση ειναι επανω στη γη 100 χρονια τωρα ,οι αντρες δε δειχνουν να το κατανοουν ,και σ"αυτο φταινε απολυτα οι μαμαδες τους!! [τιποτα καινουριο μεχρι εδω!] . Για να συννενοηθεις λοιπον ,μου ειπε ,με εναν τετοιο αντρα ,που θελει αγκαλιες και φιλια ,για επιβεβαιωση,πρεπει να το παιξεις χαζη -γατουλα[τα χαδια που λεγαμε] και ξανθια [sorry φιλες μου]. "Κι αν δεν μπορεις να το παιξεις χαζη ,τοτε θα ζησεις πληρωνοντας το τιμημα των επιλογων σου". Και ζω και μεγαλουργω ,και περιμενω τον ανθρωπο που θα χαιδεψει κι αυτος με τη σειρα του ,μια κουρασμενη απο τη δουλεια ,το σπιτι ,τα παιδια ομορφη και νεα κυρια στο απογειο της δημιουργικοτητας της!! Μανο μου συγχαρητηρια που βρηκες την αγαπη ,μακαρι ολοι και ολες να τη βρουμε .Ειναι σπουδαιο ,αλλα κατω απο τα συννεφα ,υπαρχουν πολλες και διαφορετικες ιστοριες .
ελα κοριτσια παμε για αγκαλιες! αφου καταβαθος το ξερετε και εσεις οτι με υπομονη και αγαπη μπορουμε να εχουμε ενα ευτυχισμενο και προπαντων ησυχο σπιτι!
Καλημέρα μανούλες και σύζυγοι. Βλέπω οτι το κείμενο του κ. Μάνου άναψε φωτιές. Δεν θέλω να προσβάλλω καμία μαμά και καμία οικογένεια γιατί φαντάζομαι οτι είμαι μικρότερη απο αρκετές και δεν έχω ζήσει αυτά που περιγράφονται. Είμαι 25 χρονών, παντρεμένη 3 χρόνια και έχουμε 2 παιδάκια (2,5 χρονών και 9 μηνών). Πέρυσι πήραμε την απόφαση να φύγουμε στο εξωτερικό για το καλό της οικογένειας μας. Περάσαμε πολλές δύσκολιες, αλλά ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ ήρθαμε στην Αμερική πρίν απο 4 μήνες. Δεν θα καθυστερήσω άλλο με λεπτομέρειες, απλά ήθελα να γίνει σαφές ότι δεν ζώ στον κόσμο μου, ούτε οτι ονειρεύομαι. Λοιπόν, οι γυναίκες είμαστε πολύ τυχερά όντα, γιατί βιώνουμε το μεγαλύτερο θαύμα του κόσμου. Μέσα στα σπλάχνα μας δημιουργούνται και μεγαλώνουν άνθρωποι. Αυτό δεν μπορεί να το ζήσει κανένας άνδρας. Η δύναμη που έχουμε καθ' όλη την διάρκεια της εγκυμοσύνης και κυρίως του τοκετού αποδεικνύει πόσο "ισχυρό" φύλο είμαστε. Μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε ΟΛΑ και μάλιστα σχεδόν ΤΕΛΕΙΑ γιατι είμαστε γυναίκες. Το μυαλό μας λειτουργεί τελείως διαφορετικά και στροφάρει γρηγορότερα σε οτι αφορά τα παιδιά μας και το σπίτι μας. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι κάνουμε και τα πάντα. Μην αρπάζεστε με τον κ.Μάνο, επειδή είπε κάτι καλό για τους άνδρες μας. Είμαι σίγουρη πως όλες όσες κάνετε παράπονα, τους αγαπάτε τους άνδρες σας. Άλλωστε γι'αυτό είστε μαζί τους. Όλο και κάτι θα κάνουν σωστά, όσο και αν δεν θέλετε να το παραδεχτείτε! Γι'αυτό να τους κάνετε την αγκαλιά! Γιατί ότι και να είναι οι άνδρες σας μαζί τους κάνατε οικογένεια, δεν είστε περίφανες γι' αυτο? Μαζί τους θα κοιμηθήτε το βράδυ, ακόμα και αν ροχαλιζουν -όπως και ο δικος μου άλλωστε!-. Τίποτα δεν μπορούμε να κάνουμε μόνες. Να λέτε ΔΟΞΑ ΤΟ ΘΕΟ που είναι γερός, γιατί δυστυχώς πολλές μανούλες όχι μόνο δεν έχουν κάποιον να τους παινέψει για τα κατορθώματα τους, αλλά είναι ΜΟΝΕΣ, χωρίς αυτόν τον γκρινιάρη και απαιτιτηκό υπερμεγέθη μπέμπη. Κλείνοντας κ. Μάνο, μου έκανε εντύπωση το κείμενο σας, γιατί χρησιμοποιήσατε την έκφραση του Γιώργου μου. Κάθε φορά που τον αγκαλιάζω μου λέει: " ΟΚ! Τώρα γέμισαν οι μπαταρίες μου!!! " Ευχαριστώ πολύ! Καλημέρα και καλή εβδομάδα!!!
Κοριτσια χωστε τα!με καλυψατε απολυτα!(κ γελασα παρα πολυ)μια παρατηρηση ομως,κ ιδιαιτερως στις αγορομανες.Ας προσεξουμε την ανατροφη των αγοριων μας γιατι μου φαινεται οτι διαιωνιζουμε τους αντρες με το συνδρομο του 'μπουλη'...
"και μην τους ζητάτε να κάνουν (συνεχώς) πράγματα που δεν είναι στην φύση τους" Τι τους ζητάμε άραγε που δεν είναι στη φύση τους; Να κυοφορήσουν; να γεννήσουν; να θηλάσουν; Φοβάμαι ότι τίποτε από αυτά δε ζητούν οι σημερινές μαμάδες από τους πατεράδες. Τους ζητούν να βάλουν το πλυντήριο πιάτων όσο αυτές σιδερώνουν τα ζιπουνάκια του σπόρου, τους ζητούν να διαβάσουν 2 βιβλία ή έστω 2 άρθρα για την καλή ανατροφή του σπόρου, τους ζητούν να διαβάσουν στο παιδί τους ένα παραμύθι, να του κάνουν μπάνιο, ζητούν δηλαδή έμπρακτη συμπαράσταση και μοίρασμα των κόπων. Κι επίσης σε τι διαφέρει η σύγχρονη γυναίκα από τον άνδρα που περιγράφεις; Στα 35 της δε βρίσκεται στο κορύφωμα της δημιουργικότητάς της; Δεν ενδιαφέρεται για την επαγγελματική της πορεία (την οποία ως επι το πλείστον διακύβευσε με την εγκυμοσύνη της); Δεν αγχώνεται για τα χρήματα που φέρνει κάθε μέρα στο τραπέζι; Δε θέλει να διασκεδάσει; Δεν επιθυμεί να ταξιδέψει; Δεν αγχώνεται για την εικόνα της και το σώμα της και την υγεία της που έβαλε σε δοκιμασία αποκτώντας παιδί; Πόσα μέτρα και πόσα σταθμά;
Μάνο, όπως ένας άντρας στα 35 είναι στη μέση της κούρσας έτσι είναι και μία γυναίκα. Θέλει και εκείνη επιβεβαίωση, θέλει και εκείνη να μην τη θεωρούν "δεδομένη". Θέλω κι εγώ, ή γυναίκα, την υποστήριξη της οικογένειάς μου για να κάνω καριέρα, ή να συνεχίσω τις σπουδές μου, ή να φύγω για δύο ώρες από το σπίτι μου χωρίς να χτυπάει το κινητό κάθε 3 λεπτά για να με ρωτήσει ο "Μπολτ" που είναι το γάλα και πως μπαίνει η πάνα και τι έχει για διάβασμα η κόρη μας. Έχω κι εγώ άγχος για επιβίωση και έχω κι εγώ προτεραιότητες, δεν καταλαβαίνω γιατί του άντρα μου οι προτεραιότητες πρέπει να είναι η καριέρα και όχι οι δικές μου. Καλά και αυτά για τις εγκυμοσύνες, αλλά οι γυναίκες δεν είναι παιδομηχανές, ούτε είναι υποχρεωμένες να αφοσιώνονται στο παιδί τους χωρίς να κάνουν οτιδήποτε άλλο. Με τσατίζει αφάνταστα που μόλις γεννάς γίνεσαι "Η μαμά της/του..." και από τότε όλοι έτσι σε βλέπουν. Εμένα που εργάζομαι ΚΑΙ σπουδάζω ΚΑΙ μεγαλώνω και δύο παιδιά με καμαρώνει κανένας; Ούτε ο άντρας μου δεν νοιάζεται, πόσες φορές γυρίζω πτώμα από το γραφείο για να μαγειρέψω και να βάλω τα παιδιά για ύπνο και να δουλεύω μέχρι τις 3 το πρωί στον υπολογιστή για το πανεπιστήμιο και αντί για αγκαλιά να ακούω "Τι θα φάμε;" και ο άντρας μου είναι από αυτούς που έχουν συμμετοχή στο σπίτι ε; που να ήταν και αμέτοχος θα του την είχα κάνει την αγκαλίτσα και την ίδια στιγμή θα του κάρφωνα και κανένα πιρούνι στην πλάτη.
Κορίτσια, ακούστε προ-σε-κτι-κα: Δεν μου είναι ευκολο να απαντήσω σε καθε μιας σας ξεχωριστά για ΔΥΟ σημαντικότατους λόγους: 1. Θα προσβάλω τους συζύγους σας 2. Θα προσβάλω την επιλογή σας. Και αυτο αποκλείεται να το κάνω από σεβασμό. Το άρθρο ειναι προφανές ότι δεν αναφερόταν σε περιπτώσεις ανδρών που είναι απαράδεκτοι. Ηταν μια εξηγηση από ένα αρσενικό μυαλό γιατί οι άνδρες γενικώς συμπεριφέτονται, όπως συμπεριφέρονται. Να ενα ασχετο παράδειγμα: Βεβαια και είναι σχιαμένος ο άνδρας που το μωρό του ψήνεται στον πυρετό κι αυτος θέλει να πάιξει μπιλιάρδο με τους φίλους του. Φυ-σι-κά η μανούλα δεν είναι δούλα. Ξερετε - από την άλλη- πόσες γυναίκες γκρινιάζουν απλώς για να γκρινιάζουν; Οχι, δεν μιλώ για τον "πόλεμο" των δυο φύλων, που είναι ο παλιότερος στη γή... Και βέβαια ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ότι πολλές γυναίκες βρίσκονται σε απελπισία... και είμαι ΑΠΟΛΥΤΩΣ μαζί τους. Οσο για σένα Γιώτα, πολύ καλά κάνεις και συμφωνείς με την Ελενα (που έχει πολύ δίκιο) αλλά αλήθεια τί κέρδισες που τελικά δεν την έκανες την αγκαλίτσα;
Και τι θα κέρδιζε αν του έκανε αγκαλίτσα; Πόσες φορές την αγκάλιασε εκείνος χωρίς λόγο; Έτσι γιατί την "καμαρώνει";
Ρωτας τον λάθος άνθρωπο... πού θες να ξέρω... αν και νομίζω ότι στο επόμενο ακριβώς σχόλιο η Γιώτα απαντά.
Την εκανα τελικα την αγκαλιτσα... Δυστυχως ή ευτυχως ειμαι απ αυτες που γκρινιαζω για να γκρινιαζω (ετσι για να αναβουν τα αιματα βρε παιδι μου...) και που "χαιδευομαι" οταν ο αντρας μου γινεται πιο μωρο απ τα μωρα μας!!!!
good girl...είσαι ακριβώς στο πνεύμα που εννοώ.
Δυστυχώς ή ευτυχώς οι "αγκαλίτσες" δεν δίνονται κατά παραγγελία ένθεν και ένθεν. Κάθε μέρα γυναίκες και άνδρες κάνουν την υπέρβαση και προσφέρουν αυτή την αγκαλιά, αλλά χρειάζεται και μια ελάχιστη εσωτερική ηρεμία για να είναι κάθε αγκαλιά ένα "άντε κουράγιο να τα καταφέρουμε και σήμερα", αλλιώς, φοβάμαι, ότι δεν μπορεί να θεωρηθεί τίποτε άλλο από υποκρισία (κι αυτή η είναι δραματικά επικίνδυνη για όλη την οικογένεια).
H αλήθεια είναι δυστυχώς ότι συμφωνώ με την Έλενα, σε βρισκο καταπληκτικό άνθρωπο ( μέσα απο τα γραπτά σου πάντα) κ ευτυχώς μου δίνεται η ευκαιρία τώρα να πω πόσο πολυ σε εκτιμώ. Ίσως λόγω ηλικίας να μιλάς σοφά κ ίσως κ εσύ όταν ήσουν στην ηλικία των 30 και... Να ήσουν το ίδιο ανωριμος. Εγω πάντως εχω απειβδισει να λεω στον άντρα μου συνέχεια "μετα την δουλειά σπιτι κ όχι τσιπουραδικο" η "με ρωτήσες πριν κανείς αυτο, εκείνο η το άλλο" η οτιδήποτε που εμένα να μου σκάει την ψυχή κ να χαλιεμαι. Ναι να χαρίζουμε αγκαλιές αλλα το ίδιο περιμένουμε κι εμείς απο εσάς... Κι όχι μόνο μια αγκαλιά αλλα κ μια επιβαιβεωση το βραδάκι για το πόσο ικανές κ αξίες είμαστε που όλη μερα (χωρίς υπερβολές) τρέχουμε απο την δουλειά στο s/m κ μετα να ταισουμε- αλλάξουμε-ντατεψουμε ενα παιδι, κ να τρέχουμε να καθαρίσουμε ενα σπιτι.... Κ να ικανοποιήσουμε κ την κάθε όρεξη δική σας (και μην παει το μυαλό σας στο πονηρό). Δεν ξέρω μετα απο όλα αυτά... Τελικά ποιος είναι αυτός που δικαιούται μια αγκαλιά κ ενα χάδι;
χαχαχαχαχα!!!!!!! super... Για 2 λεπτα (οσο διαβαζα τον κ.Μανο) πονεσε η ψυχη μου για τους καημενους τους αντρες μας, πωπωπω να παω να τον παρω μια αγκαλιτσα σκεφτηκα. Αλλα διαβασα την Ελενα και επανηλθα στην πραγματικοτητα!!!!!!!! Μα ποσο δικιο εχεις Ελενα!!!! Θελω να δω το σχολιο του κ.Μανου ομως....
ΩΡΑΙΑ ΤΑ ΓΡΑΦΕΙΣ ΑΓΑΠΗΤΕ ΜΑΝΟ....ΟΜΩΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟ ΟΤΙ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΛΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΥΤΟ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΤΗΣ - ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΑΝΑΦΈΡΕΙΣ -ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΑΠΛΟΥΣ ΡΟΛΟΥΣ ΠΟΥ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΩΣΕΙ ΚΑΙ ΕΝΑΣ ΑΝΤΡΑΣ ΑΠΛΩΣ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΑΓΑΠΕΣ, ΑΝΕΞΑΝΤΛΗΤΗ ΚΑΤΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ "ΠΟΛΥ ΠΡΟΔΕΡΜ" ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΠΙΚ ΤΗΣ ΕΞΩΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΠΑΣΗΣ ΦΥΣΕΩΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ! ΓΙΑΤΙ ΑΛΛΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΚΑΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΑ ΙΔΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΤΤΡΑ? ΕΠΕΙΔΗ ΚΑΛΕΙΤΑΙ ΝΑ ΕΠΙΤΕΛΕΣΕΙ ΤΟ ΥΨΙΣΤΟ ΚΑΙ ΙΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΝΑ ΦΕΡΝΕΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΕΕΣ ΖΩΕΣ? ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΤΕΛΗ ΟΝΤΑ ΕΣΕΙΣ ΟΙ ΑΝΤΡΕΣ....ΕΙΣΤΕ ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΜΑΜΑΔΕΣ ΣΑΣ ΑΓΟΡΙΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΒΟΛΕΥΕΙ ΝΑ ΛΕΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ "ΕΙΝΑΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΣΑΣ" ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΖΗΣΕΤΕ ΧΩΡΙΣ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ...ΔΕΝ ΣΑΣ ΦΤΑΝΕΙ Η ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΗ ΑΠΟ ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ? ΤΙ ΠΙΟ ΑΝΩΤΕΡΟ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΜΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΝΕΑ ΖΩΗ ΤΗΣ ΟΠΟΙΑΣ ΑΠΟΤΕΛΕΙΤΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙ?........
Ω, πόσο πολύ συμφωνώ... βαρέθηκα να είμαι η "μαμά" του άντρα μου, βαρέθηκα να είμαι ο άντρας στο γάμο μου... βαρέθηκα να τραβάω μπροστά, βαρέθηκα να πρέπει να περάσουν όλα από τα χέρια μου, βαρέθηκα να ζητάω (πολλές φορές να παρακαλάω) τα αυτονόητα, βαρέθηκα, βαρέθηκα, βαρέθηκα και ναι...χρησιμοποιώ το αρχέγονο όπλο της γκρίνιας και του σπασίματος νεύρων για να πάρω την εκδίκησή μου, γνωρίζοντας με όλη τη σοφία που διακατέχει ένα γυναικείο μυαλό, ότι αυτή μου η τακτική θα γυρίσει μπούμερανγκ επάνω μου, άλλα η στιγμιαία ευχαρίστηση ότι με κάποιο τρόπο τον κάνω να "πληρώνει" για τα άλλοθι του αντρικού φύλλου, με ξεπερνάει...Είμαι φρεσκοπαντρεμένη, φρέσκια δευτερομαμά... άλλα αντί για ένα μωρό, ανακαλύπτω κάθε μέρα ότι έχω δύο... και πιστέψτε με δεν ήταν αυτό που περίμενα όταν παντρεύτηκα, και αν ήξερα ότι θα είναι έτσι δε θα το επιχειρούσα ποτέ...μου φτάνουν τα παιδιά μου, δε μου χρειάζεται και ένας υπερμεγεθής μπέμπης....
πες τα χρυσόστομη!!! (μάνο κι εσύ καλά τα λες, αλλά πάντα υπάρχουν οι 2 όψεις του νομίσματος)
ΕΓΩ ΜΟΛΙΣ ΤΟΥ ΤΗΝ ΕΔΟΣΑ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ!!!!!! ΠΟΣΟ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ!!!!