Το σύνδρομο της φωλιάς

Μου είπε σήμερα το πρωί η μαμά μου στο τηλέφωνο:

«Καλέ, πλύνε τα ρούχα του παιδιού! Μπορεί να γεννήσεις και αύριο και δεν θα έχουμε τίποτα να του βάλουμε«

1 μήνα και 1 μέρα πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού και αν και δεν έχω πλύνει ακόμα τα ρούχα του, με έχει πιάσει μια έντονη επιθυμία να οργανώσω τη φωλιά μας.

Προχθές μέσα στην κάψα της ημέρας αποφάσισα να κατεβάσω τα κουτιά από το πάνω ράφι της ντουλάπας, να ξεχωρίσω τι χρειαζόμαστε και τι όχι… Χθες άρχισα να ανοίγω χώρο μέσα στο παιδικό δωμάτιο για να χωρέσουν και τα πράγματα του μικρού. Μάζεψα ένα κάρο ροζ για χάρισμα και άφησα κενά για να μπουν επιτέλους και κάποια μπλε.

Σήμερα πάλι ξεπέρασα τον εαυτό μου… Το αποτέλεσμα; 3 ώρες μετά το σπίτι μοιάζει βομβαρδισμένο αντί για συμμαζεμένο, οι ορμόνες έχουν χτυπήσει κόκκινο και εγώ θέλω να κλάψω γιατί

1. δεν θα προλάβω να οργανωθώ

2. ο Μάνος δεν λέει να μου κρεμάσει τα ραφάκια που μου υποσχέθηκε

3. η Αθηνά γκρεμίζει ότι φτιάχνω

4. κάνει ζέστη

5. η Αθηνά μόλις σκόρπισε έναν κεφτέ σε κάθε μήκος και πλάτος του σαλονιού

6. έχω μπερδευτεί με τα νούμερα των ρούχων

7. δεν θα προλάβω (το ξαναείπα, ε;)

TI ΘΑ ΚΑΝΩ;;;

(Είπα να βγάλω μια φωτο του χάους, αλλά αφήστε καλύτερα… Θα σας τα δείξω τελειοποιημένα… ΑΝ ποτέ τα καταφέρω!)