Το σύνδρομο της φωλιάς
Μου είπε σήμερα το πρωί η μαμά μου στο τηλέφωνο:
«Καλέ, πλύνε τα ρούχα του παιδιού! Μπορεί να γεννήσεις και αύριο και δεν θα έχουμε τίποτα να του βάλουμε«
1 μήνα και 1 μέρα πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού και αν και δεν έχω πλύνει ακόμα τα ρούχα του, με έχει πιάσει μια έντονη επιθυμία να οργανώσω τη φωλιά μας.
Προχθές μέσα στην κάψα της ημέρας αποφάσισα να κατεβάσω τα κουτιά από το πάνω ράφι της ντουλάπας, να ξεχωρίσω τι χρειαζόμαστε και τι όχι… Χθες άρχισα να ανοίγω χώρο μέσα στο παιδικό δωμάτιο για να χωρέσουν και τα πράγματα του μικρού. Μάζεψα ένα κάρο ροζ για χάρισμα και άφησα κενά για να μπουν επιτέλους και κάποια μπλε.
Σήμερα πάλι ξεπέρασα τον εαυτό μου… Το αποτέλεσμα; 3 ώρες μετά το σπίτι μοιάζει βομβαρδισμένο αντί για συμμαζεμένο, οι ορμόνες έχουν χτυπήσει κόκκινο και εγώ θέλω να κλάψω γιατί
1. δεν θα προλάβω να οργανωθώ
2. ο Μάνος δεν λέει να μου κρεμάσει τα ραφάκια που μου υποσχέθηκε
3. η Αθηνά γκρεμίζει ότι φτιάχνω
4. κάνει ζέστη
5. η Αθηνά μόλις σκόρπισε έναν κεφτέ σε κάθε μήκος και πλάτος του σαλονιού
6. έχω μπερδευτεί με τα νούμερα των ρούχων
7. δεν θα προλάβω (το ξαναείπα, ε;)
TI ΘΑ ΚΑΝΩ;;;
(Είπα να βγάλω μια φωτο του χάους, αλλά αφήστε καλύτερα… Θα σας τα δείξω τελειοποιημένα… ΑΝ ποτέ τα καταφέρω!)
Γιατί δε στέλνεις τα ρούχα στο καθαριστήριο για πλύσιμο και σιδέρωμα? Εγώ αυτό έκανα γιατί ήμουν και σε φάση μετακόμισης ένα μήνα πριν γεννήσω. Πολύ κόπο γλίτωσα και τα λεφτά λίγα σε σχέση με την ώρα που θα πέρναγα πα΄νω από τη σιδερώστρα με την κοιλιά τούρλα
χμ... και εγώ σε ένα μήνα και κάτι ψιλά γεννάω και επίσης δεν εχω ετοιμάσει τιποτα!!! Κάθε φορά που πάω να κάνω κάτι αγχώνομαι και τα παρατάω... και κάνει ακομα τοοοοοση ζέστη..... ουφ..! Που θα πάει όμως θα προλάβουμε!!! Θα έρθει αυτή η μέρα που θα έχουμε και αντοχές (λέμε τωρα...) και όρεξη και θα γίνουν όλα!!! (τα λέω μπας και τα ακούσω εγώ!!!)
Eimai akrivws stin idia katastasi, to spiti vomvardismeno, o antras mou gkriniazei giati to spiti einai se auto to xali prospathw na kanw xwro gia ta rouxa tou mikrou pou erxetai kai o megalos kanei oti tou katevei pragmatika!to mono pou exw kataferei einai na valw ena plunthrio kouvertes sentonia gia to nini k exw alla 4!!ti sas ta lew twra omws esas tha mou peite....prepei k egw se kapoion na ta pw....!!!
Καταρχην χαλαρωσε, ολο αυτο το εχεις ξαναζησει και ειναι μια καλη ευκαιρια να εισαι πιο χαλαρη μιας και ξερεις τι χριαζεσαι και δεν ειναι πολλα. Εσυ εισαι η προσωποποιηση της καλης διαθεσης, cool baby cool!!!
Μία είναι η λύση: Γιαγιά Ρένα!!!!!!
Εγώ πάλι λέω ότι η λύση είναι οι Ελληνίδες Μαμάδες!! Ένα ντου να κάνουμε στο σπίτι και θα είναι έτοιμο στο άψε σβήσε!! Μήπως να κάνουμε εκεί την επόμενη μαμαδοσυνάντηση;;;!!
Θα προλάβεις μια χαρά, μην αγχώνεσαι!! Το πολύ πολύ πλύνε τα ρούχα να είναι έτοιμα και τα υπόλοιπα χαλαρά. Αν τα ραφάκια μπουν μετά δεν χάθηκε και ο κόσμος! Στο δεύτερο παιδί έτσι γίνεται συνήθως. Εγώ να φανταστείς δεν είχα φτιάξει βαλίτσα μαιευτηρίου και μου έσπασαν τα νερά 37+4 και πέταξα μέσα στην βαλίτσα ότι να ναι όπως ναναι. Ε και τι έγινε? μου έφεραν οτι έλειπε με δόσεις ο άντρας μου και η μαμά μου! (Στο τριτο για να μην την ξαναπάτησω είχα ετοιμάσει νωρίτερα την βαλίτσα!) Και αυτό που λέει η Χαρά για τα αγόρια ισχύει! Πολύυυυ συντριβάνι!!
Θα συμφωνήσω με την προλαλήσασα...Το κυριότερο είναι να ετοιμάσεις τα ρουχάκια του μωρού και τη βαλίτσα με τα πράγματα που θα χρειαστείτε...Όλα τα άλλα γίνονται...Κοίτα να έχεις αρκετά ρούχα έτοιμα για τον Αρχέλαο γιατί όντως λερώνονται περισσότερο από ότι περιμένουμε και επίσης για όταν θα γυρίσετε σπίτι...Ειδικά αν έχεις στεγνωτήριο δε θα δυσκολευτείς...Εγώ δεν είχα(και δεν έχω...) και χρειάστηκα κι άλλα ρούχα και τρέχαμε χειμωνιάτικα (οι δικοί μου δηλαδή...) να πλύνουν και να στεγνώσουν.. Θυμάμαι, σπάσανε τα νερά μου και πήγα να κάνω ένα ντους στα γρήγορα για να πάω στην κλινική...Δώρον άδωρον γιατί και που ξαναάλλαξα και έβαλα από εκείνες τις τεράστιες σερβιέτες κατεβαίνοντας την εσωτερική σκάλα πάλι τρέξανε ποτάμι και ξαναπλημμύρισα και έκλαιγα από τη μια από το φόβο μου (32 weeks) και από την άλλη που δεν πρόλαβα να συγυρίσω το σπίτι (αν και δεν ήταν και τόσο χάλια, εμένα μου φάνταζε εκείνη την ώρα άστα να πάνε...). Του έλεγα να πάω να ξανα-αλλάξω, να σφουγγαρίσω λίγο.. Και μου έλεγε είσαι τρελή? Πάμε κλινική αμέσως! Και έστρωσε μια πετσέτα στο αυτοκίνητο και με πήγε σφαίρα μες στη νύχτα...Και πήγα και γω σαν την κατουρημένη...(Φρόντισα και φόρεσα μαύρα όμως για να μη φαίνεται και πολύ...χιχι)
Κατ'αρχην παρε μερικές βαθιές ανάσες!!!πηρες;;;ακομα τα ίδια;παμε παλι:εισπνοη εκπνοή εισπνοη εκπνοή εισπνοη εκπνοη!!!οκ ηρεμίσαμε;;; Ολα θα τα προλαβες!δεν και τιποτα το ακατόρθωτο.πλυνε μερικά ρουχαλακια του το μπανακι αν ειναι έτοιμο ο βραστηρας στη θέση του λιγα παμπερς και το κρεβατακι του τοτε ολα ειναι υπο έλεγχο.ε και η βαλίτσα σιγα μωρε..δυο βρακια πετά κανά δυο άνετα μπιζαμακια σουτιέν και παντούφλες και εισαι οκ!!!προλαβαινεις να τα τακτοποίησης ολα σου λεω χαλάρωσε και σιγα σιγα θα γίνουν!!!
αντε καλε που σε επιασε πανικος .μια μερα δουλιτσα ειναι ολα μαζι ηρεμησε και χαλαρωσε .και οπως ειπε και η κοπελια πιο πανω .εννα εσυ και μην ανυσηχεις θα τα τακτοποιησουν ολα οι δικοι σου .με μεγαλη τ ους χαρα μαλιστα.εγω σημερα ξαναπηγα στο γιατρο και εχω λιγοτεες μερες απο εσενα .το ισχιακο μωρακι μου που ειχε γυρησει τωρα αποφασησε παλι να ξανακανει κολπακια ειπε να την πεσει εγκαρσια αυτη τη φορα και ξαναπαιζει το σεναριο καισαρικης .αλλα δεν θα αγχωθω ....οχι παλι....αντε λοιπον ξεκουρασου και δες τη φωτεινη πλευρα της ζωης ....
Αχχχχ!!!!!Ποσο σε καταλαβαινω δεν φανταζεσαι...Εγω στην κορη μου θυμαμαι ειχαμε παρει τα επιπλα απο τον 7 μηνα κ μεχρι να μπω στον μηνα μου δεν καθοταν ο αντρας μου να τα φτιαξει!!!!Κ του το ελεγα -καθε μερα ποτε θα τα φτιαξεις? -αυριο μου ελεγε....Κ δεν καθοταν ποτε...μεχρι που πατησα κατι κλαμματα μια μερα γιατι ειχα αγχωθει που εβλεπα τα κουτια ετσι να καθονται κ να λεω -ποτε θα τα καθαρισω? ποτε θα τα γεμισω? εχω πολυ δουλεια κ δεν με κατλαβαινει κανεις κ δωστου κλαμα...Κ ετσι φιλοτιμηθηκε κ μου τα εφτιαξε...Κ τα καθαρισα κ τα γεμισα κ ολα τα εκανα...κ ολα τα προλαβα...Τωρα τα σκεφτομαι κ γελαω..αλλα τοτε τι να σου κανουν οι ορμονες απο την μια, η κοιλια τουρλα απο την αλλη...Τελος καλα ολα καλα!!!!Καλη λευτερια σου ευχομαι...μην αγχωνεσαι..ισως ειναι ο τελευταιοσ μηνασ τησ ζωης σου που θα εισαι εγκυος...κοιτα να τον χαρεις!!
ΧΑΛΑΡΑ κοπελια... πιστευω οτι θα προλαβεις αλλα και να μην συμβει αυτο δν τρεχει και τπτ... πλυνε μονο τα ρουχαλακια του κ τα αλλα σιγα σιγα θα γινουν.. τα νουμερα μην σε ανησυχουν.. σαν νεογεννητα φορανε μικρα νουμερα μετα ειναι που παιρνουν αποτομα τα αγορακια... φροντισε λοιπον τα απαραιτητα για τις πρωτες βδομαδες κ τα υπολοιπα θα τα φτιαξεις με τον καιρο... Συμβουλη: στα πραγματα που θα παρεις για τον μικρο μαζι σου βαλε κανα φορμακι παραπανω γιατι τα αγορακια της πρωτες μερες της ζωης τους εχουν λιγο πιο σηκωμενο το τσουτσουνι τους απο τα νορμαλ [γενικα η περιοχι ειναι πρησμενη] με αποτελεσμα τρελλα συντριβανια... [8 φορμακια σε μια μερα αλλαξα τον μητσο γιατι κατουρουσε μεχρι κ το κεφαλι του]. και στην τελικη και να ξεχασεις κατι θα στο φερουμε εμεις :) σμουτς [επιτελους στην δουλεια ξεκλειδωσαν τη σελιδα κ μπορω να μπαινω γιουπιιιιιι]
Ολιβιάκι ψυχραιμία...χαλάρωσε απόψε...κι αύριο ξεκινάς με άλλη διάθεση..ένας μήνας είναι υπεραρκετός καιρός για να ετοιμαστείτε.. Φιλιά πολλά
Κοιτα να ηρεμησεις λιγακι...ολα θα γινουν μην αγχωνεσαι!!!Καλυτερα το συμμαζεμα να το κανεις το πρωι οταν η Αθηνα ειναι σχολειο για να εχεις περισσοτερη ησυχια...Σιγα σιγα θα τα τακτοποιησεις ολα,εχεις μερες ακομη..
αν και πιστεύω ό,τι όλα θα τα προλάβεις μια χαρά και τσάμπα χαλιέσαι εν τούτις δώσε την χαρά στην μαμά σου , στον Μάνο κτλ να σε βοηθήσουν , όσες μέρες θα είσαι στο μαιευτήριο κάτι δεν θα πρέπει να κάνουν ; Μην πανικοβάλεσαι... ένα αστείο είπα . Το δικό μου σπίτι αυτή τη στιγμή είναι ίσως πιο βομβαρδισμένο απο το δικό σου απο δυο τερατάκια 14,5 μηνών. τώρα παίρνω βαθιά ανάσα γιατί μέχρι της 7πμ πρέπει να μοιάζει με σπίτι , για να το γκρεμίσουν ξανά, εσύ έχεις 1μήνα και 1 μέρα ακόμα . χαλαρά λοιπόν φιλιά
Καλή μου Όλιβ, πόοοοοσο σε καταλαβαίνω... στον Ιάσονα είχα μια γενικότερη άρνηση να οργανωθώ από νωρίς, λες και θα χάλαγε το πράγμα..δεν μπορώ να το εξηγήσω.. κι όταν τελικά αποφάσισα ότι πρέπει ΚΑΤΙ να κάνω και για'κείνον, μ'επιασε μια αγωνία που δεν περιγράφεται... ακόμη κ όταν ήμουν στο μαιευτήριο και είχα γεννήσει, φαντασιωνόμουν πώς να φτιάξω τα πράγματα που του είχα φτιάξει, γιατί ο χρόνος που είχα αφιερώσει μου φαινόταν μη επαρκής..Με το καλό..!! και θα δεις πόσο θα το ευχαριστηθεί κ το Αθηνούκι σου.. <3
Όλα θα τα προλαβεις!!! Ακριβως έτσι ήμουνα στην πρώτη εγκυμοσύνη μου ένα μήνα πριν τη γέννα! Μονο που εγώ κανονισα να κάνουμε και προέκταση στα ντουλάπια της κουζίνας!! Χαχα!!!