συγχαρητήρια!!!! τρελαίνομαι να διαβάζω τα κείμενά σας.. είστε πολύ ευτυχισμένο ζευγάρι και μπράβο σας!!! αυτό θα πει αληθινή αγάπη. εγώ πάλι βρίσκομαι στην αντίθετη πλευρά. έχω δίπλα μου έναν άντρα που αδιαφορεί για όλους και για όλα. δεν έχει δείξει ποτέ του αγάπη προς εμένα και ελάχιστο ενδιαφέρον προς τα παιδιά του, τις λίγες ώρες που είναι στο σπίτι, αφού τον περισσότερο χρόνο τον περνάει με τους φίλους του. με την συμπεριφορά του δεν έχω κουράγιο και διάθεση για τίποτα, ούτε καν να ασχοληθώ και να χαρώ τα παιδάκια μου.με αφορμή το σχόλιο του/ της m.s. ρωτώ....αξίζει να συνεχίσω να είμαι σε αυτόν τον γάμο μόνο και μόνο για τα παιδιά;;; να απλώσω το χέρι μου σε έναν άλλον άντρα που έδειξε το ενδιαφέρον του σε εμένα και ας είναι 5 χρόνια μικρότερός μου;;; (νομίζω ότι η ηλικία δεν παίζει ρόλο, αποδείχτηκε πολύ πιο ώριμος από τον άντρα μου).

Είσαι υπέροχος! Δεν έχω να πω τίποτα άλλο!

Dεν κατάλαβα γιατί είχες το φόβο του θανάτου τη συγκεκριμένη στιγμή.... Η Όλιβ είναι παλικάρι!!! Μάλλον τρόμαξες λίγο με τα σωληνάκια κ τη μυρωδιά της νοσοκομειϊλας, ε; Όλα καλά στο τέλος ευτυχώς!!! Να ζήσει το μωρουδέλι!!!

Tιμή σας που φοβηθήκατε για τη ζωή της γυναίκας που αγαπάτε πρώτα. Και που ο φόβος ήταν ο μεγαλύτερος που νιώσατε μέχρι τώρα. Γιατί πολύ απλά... αυτό θα πει ΑΓΑΠΗ. Έχω βαρεθεί να βλέπω ζευγάρια που παντρεύονται μόνο και μόνο επειδή βρέθηκαν μαζί στο σωστό timing για να κάνουν παιδιά. Έχω βαρεθεί να βλέπω ζευγάρια που κάνουν 1 παιδί για να σώσουν τον γάμο τους ή που παλεύουν να σώσουν τον γάμο τους γιατί υπάρχει 1 παιδί. Και χαίρομαι που εσείς αποτελείτε την εξαίρεση. Η οικογένεια πρώτα ξεκινάει από το ζευγάρι. Και στο ζευγάρι καταλήγει όταν πια τα παιδιά ανοίγουν τα φτερά τους για δικές τους οικογένειες. Πάντα χαρούμενοι. Πάντα ερωτευμένοι. Πάντα να νοιάζεται ο ένας για τον άλλον.

Ο καλος μου ο πατερουλης τον ιδιο ακριβως φοβο βιωσε οταν με γεννησε η μητερα μου με μια " βιαιη προσαγωγη" για καισαρικη πριν απο 30 χρονια, αλλα και φετος το καλοκαιρι οταν χρειαστηκε να μπω εγω για καισαρικη out of the blue. Η εξηγηση απλη: "Φοβηθηκα αρχικα για εκεινη που ηδη γνωριζα κ οχι για ενα παιδι που δεν ειχα ακομα συναντησει". Πώς μπορεις να μην τον συγχωρεσεις;;; Αυτη του η αγαπη για τη γυναικα του μας εκανε μια ευτυχισμενη οικογενεια αλλωστε..! Να σας ζησει το νεο μελος!

Στην πρώτη μου γέννα ο άντρας μου είχε φοβηθεί για μένα, από μια παρεξήγηση. Πρώτη φορά τον είχα δει να χλομιάζει έτσι, πρώτη φορά τον άκουγα από το διάδρομο να φωνάζει σε γιατρούς, ο Γιώργος, ο πιο cool άνθρωπος της υφηλίου. Ναι, περνάτε και οι μέλλοντες μπαμπάδες τη δική σας αγωνία και είναι λογικό πριν από τον τοκετό να έχετε ως πρώτη έννοια τη γυναίκα σας. Μπράβο, Μάνο, για το κείμενό σου!

Ένας λόγος που σας διαβάζω μανιωδώς (και πολλές φορές ξαναδιαβάζω τα κείμενα σας και στον άνδρα μου!) είναι ότι εκτιμώ και θαυμάζω αφάνταστα το πόσο ανεπτυγμένη έχετε τη "θηλυκή" πλευρά σας. Ας μην παρεξηγηθώ, προς Θεού,ε! Εννοώ ότι είναι πολύ σημαντικό που καθημερινά προσπαθείτε να μπείτε στα παπούτσια της Όλιβ, να καταλάβετε πως σκέφτεται, πως λειτουργεί η ψυχοσύνθεση της, γιατί κλαίει, γιατί προβληματίζεται, από ποια οπτική γωνία βλέπει τα πράγματα και τη ζωή. Αν όλοι οι άνδρες το έκαναν αυτό είμαι σίγουρη ότι θα είχαμε πολύ λιγότερους καβγάδες και διαζύγια. Δε λέω, οι γυναίκες είμαστε όντως περίπλοκα όντα αλλά αν μας δώσετε την απαραίτητη προσοχή γινόμαστε βούτυρο! Είμαι σίγουρη ότι για αυτόν -και για άλλους 1275 λόγους- σας αγαπά τόσο πολύ η Όλιβ! Εύχομαι το σπίτι σας να πλημμυρίσει από μία βροχή ευτυχίας η οποία να μην αφήσει ούτε μία γωνιά του στεγνή!!!