Ένα καθημερινό παραμύθι

Ένα καθημερινό παραμύθι

της Παγώνας Κιουτσούκη

1 bio 3 και αρχίζει η ιστορία!

Όλα τα παραμύθια ξεκινούν με το μια φορά κι έναν καιρό… Tο δικό μας όμως παραμύθι δεν συνέβη πριν από καιρό και ούτε μια φορά. Το δικό μας παραμύθι συμβαίνει σχεδόν καθημερινά, σε κάθε χώρα, κάθε ώρα, κάθε ημέρα της εβδομάδας. 

Ήταν άνοιξη όταν η κυρία Ν. έφερε στον κόσμο το 1ο της παιδί που με λαχτάρα πρόσμενε 9 μήνες. Στο νοσοκομείο ακούστηκε το κλάμα ενός μωρού και όλοι μαζεύτηκαν για να το θαυμάσουν. Ξαφνικά είδαν δύο μπλε μεγάλα μάτια και στο κεφαλάκι του χνούδι κίτρινο σαν το χρυσάφι. Εκείνοι νόμιζαν ότι τους χαμογέλασε και ο κύριος Ν. τον πήρε στην αγκαλιά του και το άφησε στο κρεβατάκι του.

Οι μέρες κυλούσαν ήρεμα, η κ. Ν. έδινε στο μωράκι της γάλα από το μεμέ της, του έκανε μπάνιο κάθε βράδυ, του άλλαζε πάνες και το νανούριζε στην αγκαλιά της. Κάποιες φορές το μικρό μωράκι έκλαιγε το βράδυ είτε γιατί πεινούσε είτε γιατί ήθελε τη φροντίδα της μαμάς του.

Μετά από λίγους μήνες το μωράκι άρχισε να μπουσουλάει και να γνωρίζει την κυρία Ν. και τον κύριο Ν. να τους χαμογελάει και να γελάει με τα παιχνίδια και τις αγκαλιές τους. Επειδή το μωράκι μεγάλωνε ο κύριος και η κυρία Ν. αποφάσισαν να του δώσουν όνομα. Έτσι πήγαν στην εκκλησία με το νονό και την νονά και οργάνωσαν μια μεγάλη γιορτή. Έκεί ο παπούλης φώναξε και το όνομα αυτού Σ. Τώρα το μωράκι του κ. Ν και της κ. Ν. είχε όνομα, το έλεγαν Σ. και ήταν όλοι πολύ χαρούμενοι, ιδιαίτερα οι παπούδες και οι γιαγιάδες.

Μετά ήρθε το καλοκαίρι και ο Σ. άρχισε να περπατάει και να πηγαίνει στην θάλασσα μαζί με τους γονείς του. Φάνηκε να του αρέσει πολύ η θάλασσα. Έπαιζε με το νερό, την άμμο και τα άλλα παιδάκια τα οποία ήθελε συνέχεια να αγκαλιάζει.

Ήρθε όμως το φθινόπωρο και η θάλασσα δεν ήταν ήρεμη όπως το καλοκαίρι και ο μικρός Σ. δεν μπορούσε να κάνει πια βουτιές στο νερό και ήταν πολύ λυπημένος. Η κ. Ν. όμως για να ξεχαστεί τον πήγαινε βόλτες με το καρότσι του, στην παιδική χαρά και σε παιδότοπους για να παίξει με άλλα παιδάκια.

Ο καιρός περνούσε ο Σ. μεγάλωνε και η κυρία Ν. ήταν πολύ ευτυχισμένη. Έτσι μεγαλώνουν τα περισσότερα παιδάκια του κόσμου και έτσι περήφανες και χαμογελαστές είναι και οι άλλες μανούλες τους. Το παραμύθι μας όμως δεν τελειώνει εδώ θα συνεχίζεται όσο συνεχίζει και ο μικρός Σ. να μεγαλώνει.

Θα συνεχίζεται όσο υπάρχει ζωή στον κόσμο…