«Μαμά, ξέρεις, με τον Οδυσσέα θα παντρευτούμε»!

«Μαμά, ξέρεις, με τον Οδυσσέα θα παντρευτούμε»!

Της Ντάνι Βέργου

«Μαμά, ξέρεις με τον Οδυσσέα θα παντρευτούμε. Μου το ζήτησε και του είπα ναι»

Με ένα ποτήρι στο χέρι, μια γουλιά νερό στο στόμα, τα μάτια σηκώνονται προς το ταβάνι, οι ακουστικοί δέκτες κλείνουν και στο μυαλό περνάει κρόουλ «τι ακούω η μάνα;» Πρέπει να έμεινα έτσι τουλάχιστον για πέντε δευτερόλεπτα. Είχαμε Νοέμβριο του ’11 και το μαιρούλι ήταν τεσσάρων παρά ένα μήνα.

Ηταν το όνομα που ακουγα συνέχεια από την αρχή της δεύτερης χρονιάς παιδικού σταθμού της Μαίρης. «Ξέρεις ο Οδυσσέας», «σήμερα ο Οδυσσέας», «και μετά ο Οδυσσέας». Υπήρχαν και πολλά αιτήματα για συνάντηση εξωσχολική που όμως δεν είχαμε καταφέρει με τη μαμά του Οδυσσέα να ικανοποιήσουμε. Κάθε μεσημέρι, για δυο μήνες με το που έφτανα στην πόρτα της τάξης για να παραλάβω το μαιρούλι, εμφανιζόταν ο Οδυσσέας. Πάντα ευγενικός πρώτα με χαιρετούσε: «Γειά σου Ντάνι, τι κάνεις;», και μετά κατ’ευθείαν στο θέμα: «Ντάνι μπορείς να κανονίσεις με τη μαμά μου να συναντηθούμε;».

Μαιρούλι από ποιόν άκουσες για τον γαμο; Ξέρεις τι είναι; «Μόνη μου». Ναι. Την κοιτώ διερευνητικά. «Τι; Το ήξερα». Δεν γεννήθηκες με την πληροφορία μαιρούλι. Μήπως έχει παίξει ρόλο ο Χαραλάμπης, τη ρώτησα. Το γνωστό δημοτικό τραγούδι «ελα βρε Χαραλάμπη να σε παντρέψουμε» που γεμάτη απορία άκουγα συχνά περιμένοντας έξω από την τάξη της Μαίρης. «Όχι. Μαμά στην αυλή όταν βγαίνουμε τα αγόρια παίζουν τους αστυνομικούς. Κάθε ένας έχει διαλέξει ποιόν θα παντρευτεί. Ο Οδυσσέας έχει διαλέξει εμένα».

Εσένα σου αρέσει ο Οδυσσέας;  «Ναι». Τι σου αρέσει στον Οδυσσέα; «Είναι ο πιο μεγάλος, ο πιο δυνατός και όλη τη μέρα θέλει να κάθεται δίπλα μου και να μου μιλάει. Κι εγώ θέλω».

«Θα παντρευτούν κι άλλοι, μη νομίζεις». Τι να νομίζω πια, διερωτήθηκα από μεσα μου. Το μαιρούλι συνεχισε: «Ο Αγγελος θα παντρευτεί τον Ορφέα»! Περιμένετε εχει και συνέχεια: «και η Κωνσταντινα την Λυδία»! Ολοι αυτοί οι γαμοι Μαίρη; «Αφού, είναι φίλοι». Μαιρούλι η φιλία είναι κάτι διαφορετικό. Είναι πολύ νωρίς για τη σκέψη για γάμο. Και είθισται να παντρευόμαστε από το αντίθετο φύλλο: γυναίκα με άντρα, άντρας με γυναίκα. Ετσι μπορούμε να κάνουμε παιδιά. «Εντάξει».

Καταφέρνουμε με την μαμά του Οδυσσέα να κανονίσουμε εξωσχολική συνάντηση. Πηγαίνω από το σχολείο να παραλάβω το μαιρούλι και τον Οδυσσέα. Οι δύο τους είναι πολύ ευτυχισμένοι που είναι μαζί μετά το σχολείο για πρώτη φορά. Τους προτείνω να πάμε στο σουπερ-μαρκετ να διαλέξουν τις πρώτες ύλες για το βραδινό. Συμφωνούν. Διαλέγουμε, γεμίζουμε το καλάθι, φτάνουμε στο ταμείο, αδειάζουμε το καλάθι. «Με τον Οδυσσέα μαμά, θα παντρευτούμε». Αντε πάλι, είπα από μέσα μου. Ο Οδυσσέας το ξέρει; Τη ρωτάω.  «Και βέβαια το ξέρω Ντάνι αφού εγώ της το έχω ζητήσει. Δηλαδή, κάθε μέρα της το ζητάω. Για να μην το ξεχάσει»! Παύση. Η Μαίρη έχει γυρίσει και τον κοιτά. Τα μάτια της λάμπουν και εκφράζουν μία βαθιά ικανοποίηση (που την υποστήριξε). Και ο Οδυσσέας κρατώντας της τον ώμο, τη χαζεύει πλημμυρισμένος με περηφάνια (που την αποκατέστησε;) Νιώθω ότι περισσεύω. Είστε πολύ καλοί φίλοι, τους λέω. «Ναι» μου απαντούν και οι δύο.

Στον λόγο της Μαίρης, στην καθημερινότητα της, παντού ο Οδυσσέας. Είναι απόγευμα Κυριακής έχω μπει να κάνω μπάνιο. Χτυπά η πόρτα. Μαίρη κάνω μπάνιο, σε λίγο. «Ναι μα είναι επείγον». Ποιο είναι το επείγον Μαίρη; «Θέλω να σε ρωτήσω κάτι». Περιμενε μαιρούλι. «Είναι επείγον μαμά. Δεν μπορώ να περιμένω. Μου έχεις πει όταν είναι επείγον μπορώ να σε διακόψω». Χτύπησε; Πιάσαμε φωτιά; Πλημμυρίσαμε; Τι έγινε, σκέφτηκα. Με μια κίνηση βρίσκομαι έξω από τη μπανιέρα – νερά παντού – παραλίγο να γλιστρήσω, αρπάζω το μπουρνούζι και ανοίγω την πόρτα. Πές μου. «Μαμά, πόσο κάνει το σπίτι μας;» Τι; «Πόσο κάνει ένα σπίτι;» Ναι μαιρούλι σε άκουσα, γιατί ήθελα να πώ. «Θέλω να ξέρω μαμά. Πές μου». Διακόσιες χιλιάδες ευρώ. «Α». Κατάλαβες; «Όχι». Για να καταλάβεις μαιρούλι ένα πακέτο μακαρόνια κάνει 50 λεπτά, δηλαδή, μισό ευρώ. Γιατί με ρωτάς. «Θέλω να ξέρω. Γιατί  θα αγοράσουμε ένα σπίτι με τον Οδυσσέα να μείνουμε με τα παιδιά μας».

Είναι άνοιξη του ’12 πλέον, έχουν περάσει τρεις – τέσσερις μηνες η μεγάλη αγάπη εχει δυναμώσει κι άλλο. Ενα Σάββατο απόγευμα ετοιμαζόμαστε να πάμε στο πάρκο με τη Μαιρη και τον Τζον-Μαρκ τον κατά τρία χρόνια μεγαλύτερο «αδερφό» της. Σημείωση: Ο Τζον-Μάρκ είναι από διαφορετικούς γονείς αλλα με τη Μαίρη μεγαλώνουν ως αδέρφια. Τσακώνονται για το ποιος θα κάτσει πίσω μου (στην θέση πισω από τον οδηγό) στο αυτοκίνητο. Μη με ρωτήσετε γιατί! Τους λέω: μία θα κάθεται ο ένας, μία ο άλλος. Θα θυμάστε πότε είναι η σειρά σας; «Εγώ δεν μπορώ», λέει η Μαίρη. Τι δεν μπορείς; «Να θυμάμαι». Γιατί μαιρούλι; «Είναι γεμάτο το μυαλό μου. Δεν χωράει τίποτα άλλο», λέει και πιάνει πρώτα με τη χούφτα της το αριστερό κομμάτι του κεφαλιού της: «Εδώ Οδυσσέας», μετά το δεξί: «Εδώ Οδυσσέας», μετά το πίσω μέρος του κεφαλιού της: «Εδώ Οδυσσέας», μετά το μέτωπο: «Εδώ Οδυσσέας. Βλέπεις, παντού Οδυσσέας. Πού να χωρέσει τίποτα άλλο;»

 —

Η Ντάνι Βέργου είναι η μαμά της Μαίρης.

Και είναι δημοσιογράφος στην Εφημερίδα των συντακτών