Δεν θέλω αλλο παιδί. Είναι ΤΟΣΟ παράλογο;
Aμαν πια! Πρεπει να τα πω να τα βγαλω απο μεσα μου!! Οταν αρχιζουν ολοι τη συζητηση περι δευτερου παιδιου, εγω την κανω με ελαφρα πηδηματακια. Στην αρχη προσπαθουσα να πω την αληθεια, να παρω μερος και να πω την αποψη μου, ομως θα κατεληγα η κακια και εγωιστρια και συχνα πυκνα ακαρδη μανα.. Ε οχι ρε παιδια, με ρωτατε τι περασα εγω να το κανω αυτο το φασολι μου ε;;; Ειμαι 24 χρονων, λατρευω το γιο μου και ηταν αποφαση μου να τον κανω, οχι τυχαια, το ηθελα, το λαχταρουσα. Ομως δεν θελω αλλο παιδι με ΤΙΠΟΤΑ, γιατι ειναι τοσο παραλογο και αιτια διαμαχης συνεχως με ολες τις τελειες μητερες; Δεν μπορω να το καταλαβω.
Θελω να ζησω, να εχω χρονο για τον εαυτο μου, να ειμαι συζυγος και ερωμενη, οχι μια τρελη γυναικα που δεν προλαβαινει τιποτα, οχι, οχ,ι οχι. Θελω ο γιος μου να ειναι μοναδικος για μενα και να εχει τα παντα, ναι τα παντα, που ειναι το κακο; Ειναι η αποψη μου γιατι δεν μπορει κανεις να την δεχτει;
«Ελα μωρε, κανε αλλο ενα, οχι για σενα, για παρεα στο μικρο!» ειναι συνηθως τα λογια του περιβαλλοντος μου. Και ενταξει αυτοι ολοι που δεν ξερουν τι περασα εγω 6.5 μηνες -τοσο γεννηθηκε ο μικρος μου- αλλα και αυτοι που ξερουν τα ιδια λενε. Που επι 2 μηνες καθε μερα εκανα ταξιδι 2 ωρων να δω το μωρο μου αν ζει η πεθανε; Που το αγγιξα μια μερα πριν το παρω σπιτι και δεν το αναγνωρισα, που ελιωνα στο κλαμα 25 ωρες το 24ωρο. Ναι ειμαι λιγοψυχη, ειμαι φοβιτσιαρα, ειμαι αδυναμη και δεν θελω να το ξαναζησω ποτε μου ουτε και την περιοδο της εγκυμοσυνης μου… η χειροτερη της ζωης μου…
Δεν ειμαι τελεια μανα και ουτε θα γινω, προσπαθω λατρευω το γιο μου, αλλα εχω ορια. Και εδω ερχεται η αλλη ομαδα μαμαδων που με λεει ακαρδη… χα! Εκτος του οτι ειμαι αδυναμη και εγωιστρια, δεν δινω και αρκετη σημασια στο γιο μου… Γιατι σκεφτομαι και την δικη μου ζωη να παω για καφε, για ποτο, ταξιδια και εκδρομες και ειμαι ακαρδη λενε. Οχι κυριες μου, ειμαι ανθρωπος και νεος που θελω να περναω καλα. Δεν ειμαι θιασωτης του οταν γινεις μανα εκλεισες σαν ανθρωπος με αναγκες και δεν θα γινω ποτε… Ο μικρος εχει ορια, ειναι δικο μου παιδι και το μεγαλωνω οπως θελω, τι σας νοιαζει πια;
«Κοιτα, του φωναζει… Ωχ κοιτα, το εβαλε τιμωρια και ειναι τοσο μικρο, ειναι ακαρδη, πω πω το αφηνει και κλαιει στην κουνια, ασε που το εβγαλε απο το δωματιο της αμεσως» και χιλια αλλα που τα λενε μπροστα μου και πλεον εχω βαρεθει να απανταω στις τελειες αυτες μανες…
Ουφ ξεσπασα λιγο νομιζω. Ευτυχως που ο αντρουλης μου ξερει και καταλαβαινει τα παντα! Δοξαζω το θεο καθε μερα για αυτο. Ελπιζω να μην εγινα κουραστικη, αλλα θα ζω οπως θελω ΕΓΩ και αυτο δεν αναιρει τη λατρεια που εχω στον μονακριβο μου Ραφαηλο.
Φωτεινή
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Η κάθε άποψη σε λογικά πλαίσια είναι κατανοητή. Τώρα κοίτα πάντα σε οτι κάνεις θα υπάρχουν καλοθελητές που θα λένε λόγια πχ όπως στην περιπτωσή σου που δεν θες άλλο παιδί ή όταν κάνεις και λίγο να παραπονεθείς ή να βγάλεις τα εσωτερικά σου όλοι σου λένε΄΄επιλογή σου΄΄.Εγω το έχω ξαναπεί αυτή η φράση ΄΄επιλογή σου ΄΄πολύ μου την δίνει.Ας προσπαθήσουμε να καταλάβουμε και λίγο τον αλλον και προτού πουμε αυτη την φράση ας σκεφτούμε οτι ο άλλος απλά έχει ανάγκη να ακούσει κάτι καλό. Δεν ξέρω τώρα γιατί εγώ πάντα ήθελα να έχει αδερφάκι -αδερφάκια το παιδάκι μου,δεν θα ήθελα να του το στερήσω αυτό.ώρες ώρες σκέφτομαι πόσες γυναίκες θα ήθελαν και δεύτερο μωρό και απλά δεν μπορούν και μου φαίνεται εγωιστικό να κοιτάξω την ζωή μου αντί για αυτά.Είμαι 28 χρονών και τώρα σε 2 μήνες περιμένω το πρώτο αδερφάκι του γιου μου και αργά η γρήγορα θα έρθει η ζωή και οι στιγμές που όλες θέλουμε.ο χρόνος περνάει τόσο γρήγορα.θα ερθουν και οι μερες που θα ειμαστε πιο ξενοιαστες.εγω τουλαχιστον ετσι σκεφτομαι και δεν εχω παραπονο.με το μονο που δεν συμφωνω μαζι σου ειναι ΄΄οχι μια τρελη που τρεχει ολη την ωρα΄΄.σαν τρελη ναι τρεχεις αλλα δεν εισαι ΄΄μια τρελη΄΄. Ισως αυτα που περασες με το μωρο σου να σε κανουν να σκεφτεσαι ετσι και ισως σε καποια χρονια να αλλαξεις χρονια.εισαι πολυ μικρη ακομα και εχεις πολλα πολλα χρονια για να πεις οτι δεν θα κανεις αλλο παιδι.θα ελεγα οκ αν αυτα τα ελεγες και ησουν 35+.ολοι λεμε πραγματα μικρα και μεγαλα και μετα απο 2-3 χρονια κανουμε το αντιθετο ακριβως:):):):):):):):):):)οσο για τους γυρω πιστεψε με δεν θα σταματησουν να μιλουν μεχρι εσυ να γινεις η κακια και ας ειναι αποψη δικη σου.σε μερικα ατομα οταν λες την αποψη σου σκυλιαζουν ακομα περισσοτερο και σε πριζουν.εκ πειρας;):):):):)
Diavasa polu prosektika kai to keimeno kai ta sxolia.Eimai kai egw mama 1 agoriou 3,5 etwn kai eimai sta 30.Arketa wrimh gia apofaseis zwhs arketa mikrh gia na apokleisw omws kai alla endexomena.Ti ennow..Pros to parwn etsi opws einai h zwh mou (h psuxologia mou,ta oikonomika mou,k.a katastaseis) den epithumw allo paidi kai eimai katheth sto thema xwris na afhnw perithwria stous gurw mou gia sxolia.Pros to parwn omws...giati h zwh me exei didaxei megalh kouventa mh peis megalh mpoukia fae...o Theos akouei ti leme gia auto prepei na prosexoume ti euxomaste.Nai to paradexomai kai egw kardioxtupw otan exw kathisterhsh mhn tuxon kai eimai pali egguos(ti efialths!)alla ama erthei kata lathos kata poluuuuu lathos tha to krathsw ennohte.
Καλή μου, πρόσεξε μήπως για χάρη της ¨ποιότητας ζωής" όπως λέγεται (ταξίδια, καφέδες, ελεύθερο χρόνο και γενικώς του περνάω καλά) χάσεις την ίδια τη ζωή. Κάθε παιδί είναι μια ακόμα ζωή που έρχεται στον κόσμο. 'Όλα τα άλλα κάποτε θα τελειώσουν και στο κάτω -κάτω είναι απλές απολαύσεις. Άλλο χαρά , άλλο απόλαυση. Η χαρά έρχεται μέσα από τη θυσία και την αγάπη, και κάθε παιδί που γεννιέται βοηθάει την μαμά να ανοίξει ακόμα περισσότερο την καρδία της. Και αφού δοξάζεις τον Θεό για τον καλό σου άντρα, δεν αφήνεις αυτό το θέμα και λίγο στα χέρια Του;