Για την Αλεξάνδρα
Γλυκιά μου Αλεξάνδρα,
μακάρι να μπορούσα να σου εξηγήσω γιατί έγινε αυτό που έγινε. Γιατί «έπρεπε» να χάσεις τόσο γρήγορα και τόσο άδικα τον σύντροφό σου, το φίλο σου, τον πατέρα της κορούλας σου. Ξέρεις ποιο είναι το αστείο; Ότι είμαστε μαμάδες και υποτίθεται ότι για τα παιδιά μας, εμείς οι μαμάδες έχουμε μια απάντηση για κάθε απορία, είμαστε κάτι σαν σοφές. Μα τελικά δεν έχουν όλα τα ερωτήματα απάντηση… Τι να σου πω δηλαδή; Ότι «έτσι θέλησε ο Θεός» ή ότι «Όλα για κάποιο λόγο γίνονται». Πφφφ.. Να ‘χαμε να λέγαμε, γλυκιά μου μαμαδο-φίλη.
Ίσως πρέπει απλά να καταλάβουμε όλοι -και τα το διδάξουμε και στα παιδιά μας- πως τελικά η ζωή είναι απρόβλεπτη. Και δυστυχώς κακό δεν θα βρει μόνο ο κακός, θα βρει και ο καλός. Έτσι και ο καλός σου Χρήστος. Ετσι και η καλή σας οικογένεια.
Θέλω να ξέρεις πως αν παίζει έστω και λίγο ρόλο για το μετά το αποτύπωμα που αφήνουμε σ’ αυτη τη γη, ο Χρήστος σίγουρα θα είναι μια χαρά. Όσοι τον γνώρισαν και όσοι τον αγάπησαν, είμαι σίγουρη πως θα πουν το ίδιο. Και αν υπάρχει Θεός, άλλη πίκρα τον παρακαλώ να μη σου δώσει.
Κουράγιο, Αλεξάνδρα.
Aντίο Χρήστο! Δυστυχώς αυτός ο κόσμος δεν θα αλλάξει ποτέ.
—
Ο Χρηστος Σβεντζούρης εφυγε από τη ζωή σε ηλικία 31 ετών μετά από δυστύχημα με το ποδήλατο του.
Η τροχαία κάνει εκκληση για πληροφορίες σχετικά με το τραγικό συμβάν.
Παρακαλουμε διαβαστε και προωθήστε.
Θερμά συλλυπητήρια κι από μένα!!!! Αν και σ'αυτές τις περιπτώσεις,τα λόγια είναι άχρηστα και περιττά.... Κρίμα για όλους τους συγγενείς,αλλά ειδικά για τη γυναίκα του και το μικρό κοριτσάκι,που θα μεγαλώσει χωρίς αυτόν.... Κι εγώ ποδήλατο οδηγάω πια συνήθως.Ελπίζω να μη θρηνήσουμε κι άλλα θύματα,να βρεθεί και να τιμωρηθεί ο υπαίτιος!
Ζει μέσα σου κ μέσα στο αγγελούδι σας... Αντεξε κ προσπάθησε... Σου εχει αφήσει πολύτιμη παρακαταθήκη για την οποία πρέπει να προσπαθήσεις να αντέξεις..! Κουράγιο!
Comment
τα συλληπητήρια μου στην οικογένεια... κ γω ειχα ατυχημα με το ποδηλατο, με χτυπησε φορτηγο που δεν σταματησε σε στοπ...κ ημουν εγκυος (κ δεν το ηξερα) δυστυχως κανενας δεν λαμβανει υποψιν τα ποδηλατα στις πολεις... λες κ δεν υπαρχουμε κ γω κουτβαλαω τα παιδια μου επανω... τι να πω...ας μην θρηνησουμε αλλα θυματα... μακαρι να βρεθει ο υπαιτιος κ να το πληρωσει...
Θερμά συλλυπητήρια. Πραγματικά ότι και να πούμε σε μια τέτοια περίσταση είναι λίγο. Ελπίζω να έχει δύναμη για εκείνη και το παιδί της.
ποσο φτωχα γινονται τα λογια σε τετοιες περιπτωσεις...σκεφτομαι αρκετη ωρα τι θα μπορουσα να σου πω...αλλα μπαινοντας εστω για μια στιγμη στη θεση σου...τιποτα δεν θα μπορουσε να νικησει τον πονο σου.Θα ευχηθω λοιπον...καλο παραδεισο στον αγαπημενο σου...μαμα-Αλεξανδα...και τωρα που η ζωη σου οριζει να αναλαβεις και τους δυο ρολους...πρεπει να εισαι δυνατη...θα παιρνεις δυναμη απο την μικρουλα σου....και αυτο ναι...μπορω να στο πω με σιγουρια...οτι ο χρονος οντως ειναι ο καλυτερος γιατρος...για να απαλυνει τις πληγες σας.κουραγιο καλη μου.
μπορούσε η παρηγοριά η συμπαράσταση και κάποια άλλα συναισθήματα να ήταν ένα πακετάκι που θα έμπαινε σε ειδική θέση στην καρδιά και ο παραλήπτης να ανακουφιζόταν!Από το απόγευμα που μπήκα απέφευγα να σχολιάσω.νιώθω οτι θέλω να πω κάτι αλλά μου ακούγεται λίγο,άσκοπο.
Θα πω μόνο πως είμαστε εδώ για σένα , Αλεξάνδρα μου... Τπτ άλλο δεν μπορώ να σου πω... Σε σκέφτομαι συνέχεια....
Καλο του ταξιδι.ΚΟΥΡΑΓΙΟ
δεν ξερω τι να γραψω ουτε σημερα ηξερα τι να πω που ηρθα να χαιρετησω τον αγγελο σου ειμαστε διπλα σου αλεξανδρα κ αννα καλο ταξιδι χρηστο ο κοσμος που ηταν σημερα στην τελευαια σου κατοικια, αποδεικνυει τι ανθρωπος ησουν
Ηταν συμμαθητης του αντρα μου και πραγματικα στενοχωρηθηκαμε πολυ γι' αυτο που εγινε... Ευχομαι ο Θεος να δωσει κουραγιο στην οικογενεια του. Αλεξανδρα, συλλυπητηρια...
καλο ταξιδη χρηστο μου ,δνε σε ηξερα αλλα πονεσα πολυ γτ την γυναικα σου κ το παιδι σου ολη μερα αυτο σκευτομαι!!καλο παραδεισο παλικαρη μου ηταν πολυ αδικο αδικο να φυγεις τοσο γργορα! αλεξανδρα μου κουραγιο για την κορουλα σου μαμαδοφιλη μας ...ειμαστε εδω για σενα μια ζεστη αγκαλια εχεις
Οποιος δεν εχει ζησει κατι τετοιο δεν μπορει να καταλαβει τον πονο... δυστυχως ο θανατος δεν ρωτα και δυστυχως στον θανατο δεν υπαρχει ηλικια δεν θα πω οτι ο χρονος ειναι ο καλυτερος γιατρος γιατι αυτο δεν ισχυει και σε τετοιες καταστασεις ισχυει μαλλον το αντιθετο...με το περασμα του χρονου γινεται πιο δυσκολο γιατι η απουσια ειναι πιο εντονη....σηκω στα ποδια σου γρηγορα αλεξανδρα μου για το παιδι σου κυριως...το ξερω ειναι δυσκολο παρα πολυ δυσκολο θα ελεγα καλυτερα εγω δεν εχασα τον αντρα μου εχασα τον αδελφο μου αλλα μπορω να σε καταλαβω πραγματικα Σηκω....
Αλεξάνδρα μου γλυκιά είχα την χαρά να γνωρίσω εσένα και τον Χρήστο σου πριν λίγο καιρό!!Έχω πέσει από τα σύννεφα με όλο αυτό και το μυαλό μου αρνείται να το πιστέψει!!!Το γιατί είναι μια απορία που σίγουρα βασανίζει όλους όσους έμαθαν αυτή την ιστορία και δυστυχώς είναι από αυτά τα άδικα γιατί που δεν θα πάρουν ποτέ απάντηση....Να σου πω δύναμη και κουράγιο ξέρω ακούγονται πολύ λίγα ....Θα σου πω μόνο πως ότι χρειαστείς εσύ ή μικρούλα σου θα είμαστε δίπλα σου...εύχομαι ο υπαίτιος να βρεθεί σύντομα.... Χρήστο καλό ταξίδι στην γειτονιά των αγγέλων.....