Η μαμά ρωτάει: Πώς θα μάθει να κοιμάται στο κρεβάτι του;
Καλημέρα σε όλες τις μανούλες και σε αυτές που περιμένουν να γίνουν μανούλες.
Ονομάζομαι Μαρία και έχω ένα γιο στα 9 και ένα γιο ο οποίος είναι 16 μηνών.
Ο μικρός μου γιος έχει μάθει να κοιμάται στο κρεβάτι μαζί μου.. βέβαια όταν κοιμηθεί τον πηγαίνουμε στο κρεβάτι του, αλλά την νύχτα ξυπνάει και κλαίει και θέλει να έρθει στο δικό μας. Δέν ξέρω τι να κάνω για να σταμάτησει αυτή του η συνήθεια που εγώ ευθύνομαι γιατί εγώ τον έπαιρνα να κοιμηθεί μαζί μου. Θα ήθελα την βοήθειά σας..
Ευχαριστώ πάρα πολύ..!
μαμά Μαρία
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Ο γιος μου ειναι 18μηνον απο 6 μηνον ως που έκλεισε το χρόνο κοιμόταν στο κρεβατακι του στο δοματιο του! Πήγαμε με άδεια 5 εβδομάδες αναγκάστηκα τον είχαμε στο δοματιο μας !! Μετά τη την άδεια ούτε που θέλει να ακουμπήσει το κρεβατακι του ακόμα κ το μεσημέρι θέλει να κοιμόμαστε μαζί ! Δεν με ενοχλη πλέον το μονο που σκέφτομαι πως τον Απρίλιο θα έρθει κ το δεύτερο αγγελουδακι μας κ να δούμε πως θα εξελιχθούν τα πράγματα :) αυτό που λέω εγώ στον εαυτό μου κ με βοηθάει γιατί για να είμαι ηλικρηνις πρώτα απολα ούτε εγώ μπορώ να τον αφήσω πλέον γιατί δίπλα στο παιδί μου κοιματ πιο άνετα ειναι πως πιστεύω κάποτε θα έρθει απο μονο του κ θα θέλει να έχει τον δικό του χορο!! Μας χρειάζονται κ πουθενά αλλου δεν ειναι η αγκαλιά τόσο ζέστη σαν της μαμάς !!
εγώ που προσπαθούσα να μην το πάρω στο κρεβάτι μου όταν άρχισε μα βγαίνει ερχόταν μόνο του και όλο το βράδυ ήμασταν πέρα δόθε τώρα κοιμόμαστε όλοι μαζί 4χρ.και είμαστε μια χαρά κάποια στιγμή φαντάζομαι θα φύγει μόνος του, δεν μπορώ να κλαίει μέσα στην νύχτα και να παρακαλάει (μαμά να έρθω δεν μπορώ μόνος μου) εσύ το μπορείς?
Είναι 20 μηνών η κόρη μου και κοιμάται σε 1,5 κρεβάτι απο 7 μηνών. Την έβαζα στην κούνια αλλα επειδη θύλαζα την εβγαζα.Τα κρεβάτια αυτά είναι απο την αρχή που γεννήθηκε στο όμορφο δωματιό της.φυσικά κοιμάμαι δίπλα της, αλλά την αφείνω και μόνη της. Πάντα με ψάχνει και πάντα θα είμαι δίπλα της!!!
Επιπλεον μαμα μαρια το παιδι σου τωρα βρισκεται στη φαση του αγχους του αποχωρισμου που κορυφωνεται στους 18 μηνες και κραταει μεχρι 3 ετων περιπου..νομιζω πρεπει να κανεις υπομονη καλη μου..προσωπικη μου αποψη παντα..και εγω με τη μικρη μου μαζι κοιμομασταν και τελικα πριν 2 μηνες της φτιαξαμε το δικο της δωματιο πολυ υπερπαραγωγη και της ειπαμε οτι αυτο ειναι δικο της και στο εξης η μαμα θα κοιμαται με τον μπαμπα αλλα αν την θελεις θα ερχεται και μετα θα ξαναπηγαινει στο κρεβατι της...ολα καλα πηγαν, νομιζω οτι απλα πρεπει να τα κανουμε να νιωθουν ασφαλεια και οτι τα αγαπαμε...τιποτα αλλο..
Υπομονη και σας παρακαλω ελεος με το συγκεκριμενο βιβλιο..ειναι ανευθυνο και επικινδυνο..το εχω στη βιβλιοθηκη μου και αυτο αλλα και ενα με παρομοια μεθοδο το "ονειρα γλυκα για γονεις και παιδια"λεει λοιπον το κοιμησου παιδι μου οτι η μεθοδος μπορει να εφαρμοστει σε υγιη παιδια, και σωματικα και ψυχικα, εγω ρωταω λοιπον ποιος μπορει να ξερει απο τον πρωτο χρονο της ζωης των παιδιων του οτι ειναι υγιη και οτι δεν εχουν για παραδειγμα αυτισμο, λιγοι, δε θα πω κανεις.. το κλαμα του παιδιου ειναι η πρωτη του μορφη επικοινωνιας με το περιβαλλον, μην αδιαφορειτε...τα παιδια πρεπει να μαθαινουν απο νωρις να επικοινωνουν μαζι μας αν απλα αδιαφορουμε οταν το κανουν αυτο, τοτε ποιος μου λεει εμενα οτι οταν θα εχει ερθει η ωρα για τις πολυποθητες πρωτες λεξουλες το παιδι μου δεν θα εχει υιοθετησει μια αδιαφορη σταση για την επικοινωνια του μαζι μου αφου πρωτη εγω αδιαφορησα..ολα αυτα ακουγονται και μαλλον ειναι υπερβολικα παντως εγω χαιρομαι που τελικα δεν ακολουθησα καμια τετοια μεθοδο, αλλα αντιθετα νανουριζα με τις ωρες με τραγουδια και αγκαλιτσες..εχω μια κορη 2,5 χρονων που ειναι απιστευτη ηδη και στη μουσικη και στην ομιλια..ο θεος να μου την εχει καλα και στα φταρμιστα της. Για ολα ερχεται η ωρα που θα γινουν, και ο υπνος του ζευγαριου θα αποκατασταθει, αλλα μην στερειτε απο τα παιδια σας την αγκαλια και τη ζεστασια σας οσο κουραστικο και αβολο και αν ειναι...
Μια είναι η λύση που έχει πιάσει και σε εμένα και στις φίλες και γνωστές μου: η μέθοδος του "Κοιμήσου παιδί μου"! Μην την φοβάστε!είναι δύσκολο σίγουρα για τη μαμά,αλλά όχι όσο το κατηγορούν!την συστήνω ανεπιφύλακτα! Με λίγη υπομονή και επιμονή θα σας αλλάξει η ζωή:και του παιδιού και η δική σας!
Μέχρι 3 ετών κοιμόταν στο κρεβάτι μας...μερα τιυ πηραμε καινούργιο κρεβάτι, του έβαλα τηλεόραση κ κοιμομουν μαζι του καμία βδομάδα.. .πλέον στα πέντε παει μόνος του για ύπνο μαζι με το γαλα κ στο τέταρτο κοιμάται.. η αδελφη του κοιμόταν παντα σαν μοσχαρακι μεχρι κ τώρα στα 3... ο μπεμπης μας να δούμε τι θα μας κάνει! !! Καθε παιδί ειναι διαφορετικό. Υπομονή κ σε λιγο καιρό που μεγαλώνουν ολα στρωνουν! !
Αχχχ... Λοιπων εμενα ο γιος μου ειμαι 13 μηνων. Κοιμαται τις πρωτες 2-3 ωρες στο κρεβατι του και μετα ξυπνα κλεγοντας. Πηγαινω, τον παιρνω αγκαλια και κοιμαται πανω μου. Παω να τον βαλω πισω στο κρεβατακι του και ξυπνα και κλαιει. Τον ξαναπαιρνω αγκαλια ξανακοιμαται, παω να τον ξαναβαλω ξαναξυπνα. Τον βαζω στο κρεβατι μας κοιμαται μια χαρα. Τι να κανω? Θελω κι εγω να κοιμηθω λιγω. Ειμαι και εγκυος στους πρωτους μηνες που ολη μερα εχω αναγουλες, πονους στα κοκαλα και ολα αυτα και περιμενω πως και πως να ξεκουραστω. Δεν ξερω τι να κανω....
ΚΑΙ ΕΓΩ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΧΩ.ΕΜΕΝΑ ΕΙΝΑΙ 15 ΜΗΝΩΝ ΚΑΙ ΤΟΝ ΕΧΩ ΑΚΟΜΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΜΑΣ.ΔΕΝ ΤΟΝ ΚΟΙΜΙΖΩ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΜΑΣ ΒΕΒΑΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΜΑΘΕΙ,ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΣΤΟ ΡΙΛΑΞ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΒΑΖΩ ΣΤΗΝ ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ.ΣΤΟ ΜΙΣΑΩΡΟ ΟΜΩΣ ΞΥΠΝΑΕΙ.ΕΧΩ 15 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΚΟΙΜΗΘΩ.ΤΑ ΝΕΥΡΑ ΚΡΟΣΙΑ.ΞΕΡΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΑΣ ΚΑΜΙΑ ΛΥΣΗ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙ ΠΩΣ ΘΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΟΛΗ ΝΥΧΤΑ;ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ.ΟΥΤΕ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΚΟΙΜΑΤΑΙ.ΞΥΠΝΑΕΙ ΚΑΝΑ 5ΑΡΙ ΦΟΡΕΣ
Καλημέρα! Έχω κι εγώ ένα αγοράκι 20 μηνών. Κοιμόταν μόνος του στο δωμάτιό του μέχρι πριν 2-3 μήνες, χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα. Τους τελευταίους μήνες δεν κοιμάται εάν δεν κάτσω δίπλα του το βράδυ. Έβαλα λοιπόν μία πολυθρόνα στο δωμάτιό του και κάθομαι εκεί μέχρι να κοιμηθεί. Είναι κάνας μήνας τώρα που βγάλαμε και τα καγκελάκια από την κούνια για να μπορεί να ανεβοκατεβαίνει μόνος του, και σχεδόν καθημερινά σηκώνεται το βράδυ κι έρχεται στο κρεβάτι μας. Όταν είμαι ψοφιά, τον αφήνω να κοιμηθεί για λίγο μαζί μας. Συνήθως όμως σηκώνομαι και τον πάω στο κρεβάτι του. Χωρίς να του μιλήσω καθόλου! Άλλες φορές κοιμάται αμέσως κι άλλες ξανασηκώνεται και ξαναέρχεται στο κρεβάτι μας. Σε αυτές τις περιπτώσεις τον ξαναπάω στο κρεβάτι του και κάθομαι στην πολυθρόνα μέχρι να ξανακοιμηθεί. Δεν ξέρω εάν έχεις δοκιμάσει αυτή τη μέθοδο και δεν ξέρω αν θα πιάσει στην περίπτωσή σου. Την προτίμησα γιατί μας βολεύει όλους. Και το μωρό κοιμάται χωρίς γκρίνια και εμείς κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας ήσυχοι! Βέβαια, το ιδανικό θα ήταν να πηγαίνανε στα κρεβατάκια τους και να κοιμόντουσαν όλη νύχτα χωρίς διαλλείματα, αλλά... από το να έχω ένα γκρινιάρικο και δυσαρεστημένο μωρό, καλύτερα να κάθομαι δίπλα του και να κοιμάται ήσυχο. Άλλωστε, πόσο θα κρατήσει; Σε λίγα χρονάκια, ούτε να μας βλέπουν δεν θα θέλουν!! Ας το χαρούμε λοιπόν όσο μπορούμε, για όσο μπορούμε... Καλη υπομονή εύχομαι σε όλες μας... Και χρόνια μας πολλά...
Το ξέρω ότι είναι δύσκολο.... όπως όλοι έτσι και μείς τα ίδια ζούμε ...! Ο γιος μου είναι 10 μηνών και όποτε τον κοιτάω βλέπω ότι μεγαλώνει πολύ γρηγορα !!! Αποφάσισα λοιπόν να χαρώ την κάθε του στιγμή ,γιατί αυτές τις στιγμές δεν θα τις ξαναζήσω ΠΟΤΕ! Το μόνο που με αγχώνει είναι το ενδεχόμενο μιας δεύτερης εγκυμοσύνης και οι κλωτσιές που μπορεί να φάω μέσα στην νύχτα.... αλλά έχει ο Θεός μέχρι τότε!!!!
Θα έλεγα πως ο τρόπος της Ματίνας ειανι ο ιδανικότερος. Θέλει επιμονή και πολύυυ υπομονή. Και σε καμια περίπτωση δεν συμφωνώ με το ρητό αστο να κλάψει κάποια στιγμή θα μάθει. Πρέπει καταρχήν να σταματήσεις να το πέρνεις στο κρεββάτι. Θα το βάζεις στο κρεββατάκι του και όποτε κλαίει ή σε αναζητάει θα πηγαίνεις να το ηρεμείς και θα του λές πως η μανούλα θα είναι πάντα εδώ μην ανυσηχεις και αν χρειαστει θα το κανεις και καμια 10 φορές .Και θα κάθεσε τις π΄ρωτες μέρες δίπλα του μέχρι να κοιμηθεί.Μετά την τρίτη μέρα θα αρχίσεις δειλά δειλά να φεύγεις. Σε ενα βράδυ στο 1ο μου παιδι πήγα κοντά της 29 φορές . Αλλα δεν νευρίασα. Εξαντληθηκα αλλά δεν νευρίασα. Ξάπλωνα δίπλα στο κρεββάτι της όχι δίπλα της μέχρι που συνήθισε. Ενα παιδί κλαίει γιατι του μάθαμε να νιώθει ασφάλεια με ένα άτομο δίπλα του. Δεν κλαίει επειδη είναι κακομαθημένο οπως λένε κάποιοι. Το παιδί εκείνη τη στιγμή φοβάται. Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα να μην νιώθεις ασφαλής. Οπότε υπομονή μέχρι να βρεί το δρόμο του. Έκανα ακριβώς ότι και η Ματίνα παραπάνω και έπιασε . Και στα επόμενα τρία μου παιδιά δεν έκανα ξανά το λάθος να τα πάρω δίπλα μου στο κρεββάτι όσο και να το ήθελα. Με το καιρό μαθαίνεις..Υπομονή και θα τα καταφέρεις..
Kalhspera Maria!!! exw mia korh 2,5 xronwn kai apo mikrh hn eixa mathei na koimatai mazi mou kai ton mpampa sto krevati mas ... de xereis poso se katalavainw eixa ftasei se apognwsh!! tr koimatai sth kounia ths kai mono otan einai arrwsth thn pairnw sto krevati mou gnwrizontas oti thelei parapano storgh kai xadia.. de xerw to mustiko epityxias na sou pw giati einai polu mikros akoma o gios sou kai den katalavainei ... prospathise na ton deleaseis me kati na tou vazeis ena kouklaki 2pla na koimatai .. egw ths dikias mou ths to xekopsa polu apla legontas ayto einai to krevati ou mpampa kai ths mamas kai ayto einai to diko sou !! kai ayto htan alla o dikos sou einai ena xrono mikroteros me to kako de tha katafereis tpt omws ta dokimasa ola eftasa na klaiw mazi ths kai na ta kanw xeirotera exe upomonh kai epimonh sou eyxomai na vreis ton tropo na ta katafereis!!
AXXX KAI EMEIS TO IDIO PROBLIMA EXOYME ME TIN 10MINI KORI MAS. XIPNEI PARA POLLES FORES KAI KLEEI SPARAXTIKA MEXRI NA TIN PAROYME AGKALIA KAI STO KREBATI MAS. DEN XSERO TI NA KANO KAI POS NA TIN KANO NA KIMATE STO DIKO TIS.
Νομίζω ότι δε χρειάζεται ούτε και λέει κανεις να αφήνεις το παιδί να σπαράζει στο κλάμα και να αδιαφορείς. Ούτε είμαι υπέρ της άποψης να κοιμάται το παιδί μαζί μας. Έχουμε κι εμείς δικαίωμα να ξεκουραστούμε και νείνουμε με τον άντρα μας λίγο. Εγώ αυτό που κάνω είναι να την διατηρώ τη ρουτίνα της, δηλ. μπάνιο, γάλα δόντια και κρεβατάκι. Μόλις τη βάλω στην κούνια της μιλάω, της τραγουδάω, τη χαϊδέυω και φέυγω από το δωμάτιο. Μόλις γκρινιάξει λίγο ξαναπάω κάνω τα ίδια, της εξηγώ ότι τώρα είναι ώρα για ύπνο κλπ Και ξαναφεύγω. Της μιλάω από το σαλίνι και της επιβεβαιώνω ότι είμαστε εδώ και δεν έχουμε φύγει. Και σιγά-σιγά συνηθίζει και κοιμάτει. Δεν την αφήνω να κλαίει αλλά ούτε τη σηκώνω από το κρεβάτι της.Περνάει και φάσεις. Κάποιες φορές με το που την αφήνω στην κούνια της, παίζει με τα παιχνίδια της και κοιμάται και κάποιες άλλες θέλει να πηγαινοέρχομαι. Θέλει υπομονή και επιμονή. Το σημαντικό είναι να μάθουν ότι υπάρχει ένα πρόγραμμα αλλά και ότι οι γονείς είναι εδώ και τα αγαπάνε!!!
Exw mia kori 2.5 etwn. Mexri tous 13 mines koimotan sto dwmatio mas k kathe vrady ksypnage gia na erthei sto krevati mas.Logw tou oti ekane poly anisixo ypno k egw k o mpampas tis den koimomastan katholou, apofasisame na tin pame sto dwmatio tis k na koimatai moni tis. Milisa me tin paidiatro mas k mas eipe na kanoume to eksis. Pira ena strwmataki k to evala sto dwmatio tis dipla stin kounia tis. Kathe vrady koimomoun egw sto strwma k i kori mou stin kounia tis. Ksypnage ti nyxta, tin epairna agkalitsa, tin evaza sto krevati tis k tis elega oti i mama tha koimithei dipla, sto strwma. To apotelesma itan na ksypnaei gia mia evdomada k ne me anazitaei, alla afou perase i prwti vdomada, stamatise na ksypnaei ti nyxta.Apo tote, koimatai sto dwmatio tis k egw sto diko mou.
καταρχην πιστευω οτι πρεπει να σταματησεις να τον κοιμιζεις στο δικο σας κ να τον μεταφερεις στο δικο του.ισως τρομαζει κιολας που ξυπναει σε αλλο δωματιο απο εκει που κοιμηθηκε.βαζε τον στο δικο του καικατσε κ εσυ μαζι μεχρι να κοιμηθει,διαβασε του κατι ΄η απλα κατσε διπλα να σε βλεπει.στην αρχη θα ειναι δυσκολο γιατι αλλιως συνηθισε αλλα σιγα σιγα θα μαθει οτι πλεον ξαπλωνει στο δικο του και μερα μερα την μερα θα απομακρυνεσαι κι εσυ απο το δωματιο και θα κοιμαται μονος!!υπομονη κ ολα θα γινουν!!!
mamades kalispera kai kali xronia na exete kai panta na eiste xaroumenes....mamades egw eimai 22 xronwn exw didima koritsakia einai 16 minwn alla pragmatika eimai poli trellameni kai poli stenaxwrimeni oxi epeidi kanoun trelles paizoun einai paidia den mporw na pw kati...apla to vradi ksipnane panta apo tin mera pou gennithikan kai pinoun gala xwris logo apla apo sunitheia einai sigouro kai meta theloun kounima kai krevati mazi mas kai auto den kovetai me tipota ti na kanw den mporw kourazomai oli mera eimai moni mou den koimountai katholou mones tous sto krevati oute me xadia oute me nanourisma me tipota agkalia k tis 2 tis koimizw voitjiste me sas parakalw para poli...peite mou kati...!!!!!euxaristw poli para poli pou estw me akousate apo dw...
Marilena geia sou, Eho kai ego didima koritsakia pou molis eginan 1 hronon. Ta dika mou episeis den koimondousan pote kai itan panda xypnia oles tis ores tis meras kai tis nyhtas...milame gia paranoia...:-) Tora, edo kai 4 meres ehoun arhisei na psilokoimoundai 2-3 ores synehomenes kai eho agalliasei apo eftyheia! Den xero an tha voithisei alla tha sou po ti ekana kai ti kano ego: 1. ta synhronizo -den afino to ena na troei kai to allo na koitaei, ta taizo mazi i den afino to ena xypnio kai to allo na to ehei parei o ypnos (pou outos i allos den krataei poly). Etsi, yparhoun perissoteres pithanotites na xekourasteis kai esy otan koimoundai. 2. DEN tis taizo otan xypnane to vrady. Tous dino hamomili apo tous 4 mines kai meta kai tora den peinane otan xypnane giati sou leei 'ti tha pioume pali afti tin aidia?'. Apla xypnane kai einai etoimes gia paihnidia san tis dikes sou. 3. Otan xypnane kathe treis kai ligo to vrady tis pairno men sto krevati kai tis aggaliazo (alla den tis paizo, oute tis koitao, apla tis aggaliazo kai synehizo na koimamai i prospoioumai oti koimamai) gia na vrethoun stin varemara tou styl 'as koimitho kai ego afou tipota endiaferon den paizei'. Meta tis vazo piso stin kounia tin kathe mia. Kourastiko alla den ginetai allios. Otan sou ehei pesei apo to krevati to moro giati eisai toso kourasmeni kai toso aypni gia na to kratas me asfaleia- apla perimeneis na koimithei kai to xanavazeis sta 'kaggella' tis kounias.... Elpizo na voithisa- kali tyhi- se niotho! Sygnomi gia ta Greeklish, eimai Ollandia.
Καλημέρα! Καταρχήν να πώ γενικά ότι είμαι υπέρ της ελευθερίας με την έννοια του να μην υπάρχουν αυστηρά όρια δηλ. να το αφήνω να κλαίει έτσι για να μάθει να κοιμάται μόνο του ή και ανάποδα να το έχω στο κρεββάτι και να κοιμάμαι στη γωνία και να ξυπνάω πιασμένη και με νεύρα, δε νομίζω ότι και αυτό είναι σωστό. Εγώ έκανα το εξής και πέτυχε χωρίς δράματα. Το βράδυ για να κοιμηθεί (τώρα είναι 2,5 και ακόμα το κάνουμε είναι η αγαπημένη μας ρουτίνα) του δίνω το γάλα του και το πίνει ανάμεσα στα πόδια μου "τη φωλίτσα της μαμάς" μέχρι που τον παίρνει ο ύπνος. Τον πάω στο κρεββατάκι του και κοιμάται εκεί (πλέον). πιο μικρός ξυπνούσε ανα μια-δυο ώρες κλαίγοντας και με έψαχνε. Είχα (και την έχω ακόμα) δίπλα στην κούνια του μια αναπαυτική πολυθρόνα και όταν με ζητούσε τον έπαιρνα αγκαλιά και τον νανούριζα εκεί μέχρι που ξανακοιμόταν και τον έβαζα στην κούνια του. Αυτό πήρε κάποιους μήνες μέχρι που βεβαιώθηκε (γιατί αυτό είναι και το πρόβλημα τους) ότι όποτε χρειαστώ τη μαμά είναι εκεί, δεν είμαι μόνος μου. Από τότε ζητάει μόνος του την κούνια του όταν είναι κουρασμένος και το μεσημέρι έρχεται μας χαιρετάει και λέει "πάω να ξεκουαααστω τωα με το σκυλάκι μου τη κουνια μου". Αν θέλεις δοκίμασέ το. Πάντως αν κάποιο βράδυ για κάποιο λόγο (εφιάλτες, πυρετός ανασφάλεια για κάτι καινούριο κ.τ.λ.) αισθάνεται την ανάγκη να κοιμηθεί μαζί μας δεν του αρνούμαστε πεισματικά. Είναι μικρά πλασματάκια λαίμαργα για αγάπη!
Νομίζω η σωστή ερώτηση είναι εσύ τι είσαι διατεθειμένη να κάνεις και πόσο σημαντικο είναι για σένα να κοιμηθεί στο κρεββάτι του... Γιατί αναλόγως θα πράξεις. Αν ελπίζεις να φύγει από μόνο του, μάλλον θα πρέπει να περιμένεις κάποια χρόνια ακόμα. Αν θέλεις να επιβληθείς οπωσδήποτε, υπάρχουν οι μέθοδοι των βιβλίων. Αν ψιλοενοχλείσαι, αλλά δεν είσαι και σίγουρη, μάλλον καλύτερα να δοκιμάσεις διάφορες μεθόδους και να πάρεις απόφαση πως πότε θα κοιμάστε μαζί και πότε χώρια ανάλογα με την διάθεση και τις συνθήκες. Σε ηλικία σαν του παιδιού σου, εφάρμοζα το σύστημα της σταδιακής απομάκρυνσης. Καθόμουν δίπλα στην κούνια, τραγουδούσα λίγη ώρα και μετά έμενα εκεί χωρίς να το κοιτάω στα μάτια και να "επικοινωνώ" χαλάρωνα χαμένη στις σκέψεις μου. Κάθε βράδυ καθόμουν λίγο πιό μακρυά από την κούνια, με θεωρητικό στόχο να φτάσουμε να την αφήνω μετά το τραγούδι χωρίς να έχει αναγκαστικά αποκοιμηθεί. Μετά γεννήθηκε η αδερφούλα της και μπήκαμε σε επόμενη πίστα με μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας...
Εγώ πάλι είμαι αντίθετη και με τη μέθοδο άσε το παιδί να κλάψει μέχρι να κουραστεί και να κοιμηθεί αλλά και με τη μέθοδο όλοι μαζί σε ένα κρεβάτι που κατά τη γνώμη μου κάνει πολύ κακό στο ζευγάρι! Η μικρή μου κοιμάται στο κρεβάτι της στο δωμάτιο της από 3 μηνών. Η μέθοδος που ακολούθησα ήταν η εξής: Την έβαζα για ύπνο στο κρεβάτι της, τη νανούριζα, και τη χάιδευα μέχρι να κοιμηθεί. Έτσι σιγά σιγά φτάσαμε στο σημείο να τη πάω στο κρεβάτι της να της δίνω πολλά φιλιά, να της λέω καληνύχτα, να κλείνω το φως και να κοιμάται! Βέβαια πλέον η κόρη μου δεν θέλει καθόλου να κοιμηθούμε αγκαλιά! Αφού κανένα μεσημέρι θέλω να την πάρω να κοιμηθούμε αγκαλιά και δεν κάθεται με τίποτα! Θέλει το χώρο της και την ησυχία της. Αγκαλιές άλλη ώρα! Νομίζω λοιπόν πως αν ακολουθήσεις τη διαδικασία μπάνιο, γάλα τον βάλεις στο κρεβάτι του και τον νανουρίζεις χαϊδεύοντας το κούτελο του ενδιάμεσα στα μάτια και μιλώντας με ήρεμο τόνο θα δεις πως σιγά θα πάνε όλα στη θέση τους!
Είμαι κι εγώ κατά των σκληρών μεθόδων του τύπου "άστο να κλάψει μέχρι που θα ηρεμήσει". Κι εγώ που έχω μόνο ένα παιδί, την έχω στο κρεβατάκι της κολλητά στο δικό μας και μέσα στη νύχτα πάει από το ένα κρεβάτι στο άλλο. Όχι μόνο δε με ενοχλεί αυτό αλλά αντίθετα απολαμβάνω τη ζεστή αγκαλίτσα της όταν έρχεται δίπλα μου. Για ποιο λόγο δηλαδή ντε και καλά θα πρέπει να μάθει ένα τόσο μικρό παιδάκι να μη φοβάται τη νύχτα?Εδώ πέρα εγώ που είμαι κοτζάμ γαϊδούρα και δε μ'αρέσει να κοιμάμαι μόνη μου, θέλω να ακούω μιαν ανάσα και να έχω μια ζεστή αγκαλιά όταν κοιμάμαι. Πώς λοιπόν να περιμένω από ένα δίχρονο να γουστάρει τον μοναχικό ύπνο?
ο μικρος μου ειναι 18 μηνών και ελάχιστες φορές κοιμήθηκε στη κούνια του απο τότε που γεννήθηκε. μέχρι και τώρα κοιμόμασταν ΟΛΟΙ μαζί!εγώ πάντως ένιωθα υπέροχα...εδώ και 3 μέρες τον έχω πάει σε δικό του δωμάτιο-σε δικό του κρεββάτι. μέσα στη νύχτα ξυπνάει κ με θέλει δίπλα του.τον μισο ύπνο τον κάνω στο κρεββάτι μου κ τον άλλο μισό μαζί του ;)
καλησπερα κοριτσια, κι εγω αυτη την απορια εχω.εχουμε δυο κορούλες 13 μηνων και τριών χρονων και κοιμουνται συνεχεια μαζί μας.κι ενω μας αρεσει πολυ καποια στιγμη πρεπει να τις παμε στο δωματιο τους γιατι πια δεν χωραμε στο κρεβατι μας. απλα εγω πιστευω οτι καποια στιγμη θα το κανουν απο μονες τους
Μαρακι δεν θα σου προτεινω το βιβλιο,το εκανα 2 μονο φορες κ δεν αντεξα. Ο μικρος εκλαιγε κ τις 2 φορες 1 με μιαμιση ωρα.Δεν μου φταιει σε κατι για να το ταλαιπωρω αφου εγω το εμαθα ετσι(να το παιρνω στο κρεβατι μου). Ο γιος μου ειναι 9 μηνων κ εδω κ 2 μερες εχει κοιμηθει απο τις 9 μεχρι τις 5 (απιστευτο κ ομως αληθινο)μαλλον με λυπηθηκε γιατι την αλλη εβδομαδα πιανω δουλεια.Τον εβαλα στην κουνια κ του εδωσα το γαλα του που εχω προσθεσει κ 2 κουταλιες απο τις Νουνου το ¨κοιμαμαι μεγαλωνω" κ τον παιρνει ο υπνος εννοειται οτι ειμαι διπλα οση ωρα πινει αν φυγω θα αρχισει να κλαει σπαραχτικα, ξυπναει στις 5 κ του δινω παλι γαλα αλλα δεν τον σηκωνω απο την κουνια κ το παιρνει ο υπνος.
Εγώ δεν πιστεύω πως ένα τόσο μικρό παιδάκι που αισθάνεται ασφάλεια στην αγκαλιά των γονιών θα καταλάβει γιατί θα πρέπει να κοιμηθεί στο κρεβάτι του σε άλλο δωμάτιο. Ειδικά αν του το επιβάλλουμε. Δεν βλέπω και τον λόγο να επιβάλλω κάτι στο παιδι αφού τον στεναχωρεί. Θα πάει στο δωμάτιό του όταν είναι έτοιμος. Γιατί δεν β´αζεις ένα κρεβάτι δίπλα στο δικό σου κολλητά, για να είκοσι δίπλα σου αλλα και χώρια; Τον γιο μου τον κοίμιζα δίπλα μου απο την αρχή, και αν και τριων ετών εκει είναι ακόμα, αλλα μωρό που ήταν με ταλαιπωρουσε αφάνταστα να σηκωνομαι να τον ξανακοιμιζω. Την μικρή την έχω στο δικό μου κρεβάτι, και κοιμάμαι χορταστικά! Πως δεν το είχα σκεφτεί για τον μεγάλο; Κάποια στιγμή θα φύγουν. Αποκλείεται να φτάσουν στην εφηβεία και να είμαστε μια μεγάλη παρέα στο δικό μου δωμάτιο. Και αν το σκεφτείς, απο τα 100 χρονια που θα ζήσουν τα παιδια μας, το να έχουν περάσει τα 2-5 απο αυτά με τους γονείς αγκαλιά δεν είναι και πολλα, σωστά; Ασε που όταν θα πετάξουν απο την φωλίτσα θα μαε λείπουν και θα μας μένουν οι τρυφερες αναμνήσεις του οικογενειακού κρεβατιου και των πρωινων χαμογελων... Και κλείνοντας θα κω ότι δεν θεωρώ σωστή καμια μέθοδο εκπαίδευσης ύπνου, γιατί πολύ απλά περιλαμβάνουν οδηγίες τύπου ´θα κλάψει και στο τέλος θα κοιμηθεί´. το καημένο.. Άλλο να μην το ενοχλεί και να το δέχεται, και άλλο να το επιβάλλω.. Αυτά τα πολλα απο μένα :))
Το Κοιμησου Παιδι Μου, αν και το διαβασα, δε χρειαστηκε να το εφαρμοσω. Ειναι λιγο σκληρο, αλλα πολυ αποτελεσματικο απ' ο,τι ξερω. Η λυση που σου προτεινα ειναι πιο light. Κανε ο,τι σου λεει η καρδια σου! Ισως η γνωμη ενος ειδικου να ειναι το καλυτερο
Υπομονή κατ΄αρχήν κι από μενα·Προσωπικά,δε μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε θέματα με τον ύπνο·Ο γιός μας από 40 ημερών κοιμάται στην κούνια του,σε δικό του υπνοδωμάτιο·Τον πρώτο καιρό,ξυπνούσε ανά τακτά διαστήματα για να τον αλλάξουμε κ να φάει·Αλλά από 6μηνών ως σήμερα που είναι 11 κοιμάται συνεχόμενα ως το επόμενο πρωί·Ενστικτωδώς ακολούθησα μια τακτική που με βοήθησε στο να 'χει κάποιο πρόγραμμα στον ύπνο·Μπαίνοντας στο υπνοδωμάτιο ανάβουμε ένα παιχνίδι που παίζει μια απαλή μελωδία,τον βάζουμε στο κρεβάτι του,τον σκεπάζουμε,του λέμε ότι είναι ώρα για νανάκια και φεύγουμε γρήγορα·Μπορεί να κλάψει κάποιες φορές κ ναι είναι σπαραχτικό αλλά μέσα σε 10λεπτά το πολύ αποκοιμιέται·Από 8μηνών μάλιστα τον βοηθά όταν τον ξαπλώνουμε να μασουλάει ένα πανάκι–κουνελάκι κ μερικές φορές πίνει μόνος του ξαπλωμένος πριν κοιμηθεί με το μπιμπερό το τελευταίο τ γαλατάκι·Κι εγώ πάντως εκτός της προσωπικής μ εμπειρίας,σου προτείνω ανεπιφύλακτα το βιβλίο:''κοιμήσου παιδί μου'' εκδ·πατακη παρόλο που δε μ΄αρέσει το διάβασμα το δανίστηκα πρόσφατα γιατί περιμένουμε κιάλλο παιδάκι,αυτός θεωρώ είναι ένας πολύ καλός οδηγός κ θα δεις άμεσα αποτελέσματα όσοι γνωστοί μου το εφαρμοσαν,βρήκαν πραγματικά την ησυχία τους!
Όταν αποφασίζουμε να φέρουμε στον κόσμο ένα ή περισσότερα παιδιά καλό είναι να έχουμε κατά νου ότι θα "χάσουμε την ησυχία μας". Τα παιδιά μας όταν κοιμούνται πρέπει να νιώθουν ότι κατακλύζονται από την αγάπη μας. Κ όχι να κοιμούνται αποκαμωμένα από το κλάμα...
Ο μεγάλος μου κοιμήθηκε μόνος του στο δωμάτιό του στα 6 περίπου. Ο μικρός που είναι 4 ξυπνάει πάει για τσίσα και επιστρέφει στο κρεβάτι μας. Εκτός από μια μικρή περίοδο που προσπάθησα να τους το αλλάξω γιατί νόμιζα ότι έτσι πρέπει, δε μπορώ να πω ότι έχω κάνει ιδιαίτερες προσπάθειες. Πιο παλιά έφευγε ο άντρας μου, τώρα πάω εγώ στο κρεβάτι του μικρού και είμαστε όλοι χαρούμενοι. Στην ερώτησή μου γιατί έρχεται στο κρεβάτι μας απαντάει ότι βλέπει άσχημα όνειρα. Επίσης δεν αντέχω τη γκρίνια και το κλάμα για να μάθουν κάτι που σε μας μοιάζει σύνηθες. Συν το ότι με αυτό τον τρόπο κοιμηθήκαμε σερί πιο γρήγορα. Είναι και πολύ μικρούλης ο δικός σου, πως να καταλάβει τους λόγους σου;
Δεν θα σου πρότεινα τίποτα από τα παραπάνω γιατί όλα θα σε ταλαιπωρήσουν το ίδιο. Τη λύση την βρήκα σε ένα βιβλίο που ονομάζεται " Κοιμήσου Παιδί μου" . Ο γιος μου κοιμήθηκε μόνος του σε τρείς μέρες και η κόρη μου σε δύο . Και οι δύο θέλανε να τους κρατάω το χέρι για να κοιμηθούν και όποτε ξυπνούσαν τη νύχτα έτρεχα . Το πρόβλημα με τα παιδιά είναι ότι θέλουν όταν ξυπνήσουν να βρουν την ίδια κατάσταση που επικρατούσε την ώρα που κοιμήθηκαν έτσι περιμένουν να σε βρουν εκεί . Θα κλάψει λίγο αλλά γρήγορα θα λυθεί το πρόβλημα άπαξ διαπαντός .
Ενα εξαιρετικό βιβλίο που εμένα με βοήθησε παρα πολυ (και πολλές άλλες μανουλες απο ο,τι ξέρω) ειναι το Κοιμησου Παιδι Μου. Δοκίμασε το!
Πραγματικά η μέθοδος που περιγράφεται στο παραπάνω βιβλίο είναι αποτελεσματική και αποδίδει συνήθως μέσα σε διάστημα περίπου 10 ημερών!!! Αφορά στο πως να διδάξει κανείς στο παιδί του τη συνήθεια του ύπνου και απαντά σε πολλά από τα ερωτήματα που έχουν οι γονείς, οι οποίοι "υποφέρουν" από τις δυσκολίες που αντιμετωπιζουν τα παιδιά τους στο συγκεκριμένο θέμα.Μου του σύστησε μια φίλη, η οποία το διάβασε μετά από προτροπή του παιδιατρου των παιδιών της και στην πορεία ανακάλυψα αρκετούς γνωστούς και φίλους που είχαν καταφύγει σε αυτό.
Ο ίδιος ο Έστιβιλ, ο συγγραφέας του βιβλίου Κοιμησου Παιδι Μου βγήκε πρόσφατα και είπε ότι η μέθοδός του αντενδείκνυται για παιδιά κάτω των 3 ετών. Επίσης τι σημαίνει ότι η μέθοδος είναι αποτελεσματική; Ότι το παιδί μαθαίνει να κοιμάται μόνο του ικανοποιημένο ή ότι κάποια στιγμή, μετά από 2-3-5 νύχτες κλάματος καταλαβαίνει ότι κανείς δεν πρόκειται να έρθει να το παρηγορήσει οπότε στην ουσία σταματάει το κλάμα υποταγμένο και παραδομένο;
Δεν "εγκαταλείπεις" το παιδί σου στο κλάμα του, αν αυτό εννοείς. Ο χρόνος που μεσολαβεί κάθε φορά μέχρι να μπεις στο δωμάτιο του είναι λίγος, οπότε δε νομίζω ότι το παιδί προλαβαίνει να νιώσει ανασφάλεια ή εγκατάλειψη. Δε γνωρίζω αν ο συγγραφέας του βιβλίου έχει αναθεωρήσει τις απόψεις του, πάντως η προσωπική μου εμπειρία έχει να κάνει με ένα παιδί το οποίο με μεγάλη ευκολία έμαθε να κοιμάται μόνο του, με αποτέλεσμα να είναι ξεκούραστο και ευδιάθετο κατά τη διάρκεια της ημέρας
Απο την εμπειρια μου με τον υπνο της κορης μου, πιστευω οτι, αν πραγματικα θελεις να παει το παιδακι σου στην κουνια του, πρεπει να οπλιστεις με υπομονη για λιγες ημερες. Πηγαινε τον καθε βραδυ εσυ στο κρεβατι του και κατσε μαζι του μεχρι να κοιμηθει. Οταν ξυπνησει τη νυχτα κανε το ιδιο. Θα κλαψει πολυ το μικρακι σου, αλλα σιγα σιγα θα συνηθισει. Απλα μπορει να εισαι στο ποδι ολη νυχτα μεχρι να συνηθισει.... Μονο με υπομονη και επιμονη αλλαζουν συνηθειες...
Εγω θα σου προτείνω κάτι άλλο: αν έχεις χώρο στο υπνοδωμάτιο σας βάλε ένα παρκοκρέβατο (με καλο στρώμα, ίσως το ίδιο που έχεις στο κρεβατάκι του) και βάζε τον εκεί για ύπνο για 1-2 μήνες, ίσα για να βγει αρχικά απο το κρεβάτι σας αλλά να σας νιώθει κοντά. Μετά αν πετύχει το πρώτο βήμα τον μεταφέρεις στο δωμάτιο του. Εγω έτσι εκανα στις εξής ηλικίες όμως: 0-6 μηνων κοιμομασταν όλοι αγκαλίτσα, 6-17 μηνων τον είχαμε για τον μεσημεριανό του ύπνο στο δωμάτιο του, και το βράδυ στο παρκοκρέβατο δίπλα μας και 17-21,5 μηνων που είναι τώρα κοιμάται σαν πουλάκι στο δωμάτιο του 11-12 ώρες κάθε βράδυ. Υπομονή και κουράγιο σου εύχομαι και να χαίρεσαι τα αγόρια σου!!
Εγώ λέω να μην κάνεις τίποτα και να το απολαύσεις.Εμένα ο γιός μου είναι 2,5 ετών και από τότε που γεννήθηκε σχεδόν κοιμάται μαζί μας.Προσπάθησα κάποιες στιγμές όταν ήταν μηνών να τον βάλω στη κούνια αλλά ξύπναγε μέσα στη νύχτα, έκλαιγε και ήθελε να έρθει μαζί μας.Τι να έκανα;Να τον αφήσω να κλαίει;Αφού το ζήταγε.Πιστεύω ότι κάποια στιγμή που θα μεγαλώνει και σωματικά και πνευματικά θα αναζητήσει μόνος του τον χώρο του, όταν θα νοιώθει πια ασφάλεια και πιό ανεξάρτητος.Δεν τον πιέζω, όπως δεν ήθελα να πιέζουν και εμένα.Εγώ, ως παιδί ναυτικού, με τον πατέρα μου να λείπει τον περισσότερο καιρό και επειδή δεν χώραγα με τον αδερφό μου στο άλλο δωμάτιο, κοιμόμουνα με την μητέρα μου και το είχα ανάγκη.Όταν ξύπναγα και έβλεπα εφιάλτες , έλεγα της μητέρας μου "Μαμά δώσε μου το χεράκι σου;".Μεγαλώνοντας συνειδητοποιήσα ότι πιά ήρθε καιρός να φύγω από μέσα και να κοιμάμαι μόνη μου.Και δεν φοβόμουνα πια.Είχα πάρει την ασφάλεια της μάνας που χρειαζόμουνα και είχε έρθει ο καιρός να "ανοίξω" τα φτερά μου.Το ότι κοιμόμουνα με την μητέρα μου, ούτε λιγότερο δυναμική με έκανε ούτε μαμάκια ούτε από αυτά τα γνωστά που λένε.Αλλού είναι το θέμα.Αν λοιπόν δεν σου δημιουργεί προβλήματα με τον άντρα σου και δεν υπάρχει άλλο πρόβλημα, και το απολαμβάνετε και οι δύο, γνώμη μου, απόλαυσε το.Θα έρθει η ώρα που θα φύγει μόνο του.
Κατ' αρχήν να χαίρεσαι τα παλικαράκια σου. Εγώ θα σου πρότεινα αντί να έρθει ο μικρούλης στο κρεβάτι σου, να πας εσύ στο δικό του. Δλδ την ώρα που είναι να κοιμηθεί θα ετοιμάζεσαι σαν να πηγαίνεις για ύπνο και θα ξαπλώνεις μαζί του στο δικό του κρεβάτι. Και φυσικά μόλις βλέπεις ότι αποκοιμιέται θα φεύγεις για το δικό σου κρεβάτι. Και το ίδιο θα κάνεις και όταν ξυπνάει τη νύχτα και έρχεται στο κρεβάτι σου. Θα τον πηγαίνεις στο δικό του και ξαπλώνεις και εσύ μαζί του. Ετσι θα συνηθίσει σιγά σιγά το δικό του κρεβάτι και χώρο. Και αφού δεις ότι το κόλπο πιάνει και ο μικρός δεν έρχεται πλέον στο κρεβάτι σου, τότε θα αρχίσεις να μην ξαπλώνεις μαζί του στο κρεβάτι του αλλά ο καθένας στο δικό του. Κατι άλλο που θα βοηθούσε είναι αν μπορούσαν να κοιμούνται τα αγόρια στο ίδιο δωμάτιο. Οπότε εκεί θα έχει ο μικρός για παρέα τον μεγαλύτερο αδερφό του. Σε κάθε περίπτωση πρέπει να οπλιστείς με υπομονή αλλά και ΕΠΙΜΟΝΗ. Να μην υποκύψεις στις αντιδράσεις του ώστε να καταλάβει ότι πρέπει να αποδεχθεί την κατάσταση αυτή.
περιμενω τις απαντησεις με την ιδια αγωνια που εχεις κι εσυ γτ εχω ακριβως το ιδιο προβλημα, και κανω κι εγω ακριβως το ιδιο!!! α, και ο δικος μου ο μικρος ειναι 16 μηνων. εμενα μονο οταν ειναι ποοοοοοολυ κουρασμενος κοιμαται ολο το βραδυ στο δικο του.