Ο μπαμπάς κάνει babysitting

Α, τα δικά μας παιδιά, όταν πέσoυν για ύπνο για βράδι δεν ξυπνάνε.

Α, το ’χουμε και το καμαρωνουμε με την Ολιβια. Εξαιρετικά σπάνια έχει ξυπνήσει η Αθηνά και ο Αρχέλαος κανονικά όταν πεινάει, oπότε θηλάζει και ξανακοιμάται… Μια χαρά.

Μέχρι χθες.

Χεχεχεχε…

Μέχρι χθες που έκανα baby sitting στον Αρχέλαο, αλλά και πρώτη φορά σε δυο μωρά μαζί.

Η Ολιβ ήθελε σήμερα να πάει να δει την φίλη της την Εβίτα που είχε πρεμιέρα στο θεατρικό «Μίλα»

– Φυσικά θα πας… της λέω…

– Θα τα καταφέρεις με τα παιδιά;

– Δεν θέλω αηδίες…

Εφυγε χαρούμενη κουνάμενη ληγάμενη… Οι άνθρωποι χρειάζονται τα διαλείμματα τους από Ο,ΤΙ και να κάνουν… εστω και αν αυτό που κάνουν είναι ωραιότερο από το διάλειμμα… ΟΛΟΙ οι άνθρωποι… πόσο πολύ οι μανούλες…
(θυμηθείτε… τωρα που περνάμε δύσκολες εποχές… προς Θεού μην μέσα στην οικονομία βάλετε και το διάλειμμα… το δικό σας διάλειμμα… θα χαθούμε, αν συμβεί αυτό.)

Εφυγε η Ολιβ … πήγε στο καλό.

Όταν έφτασε μου τηλεφώνησε.

– Όλα καλά;

– Τέλεια.

Δεν έχω δει το θεατρικό που συμμετέχει η Εβίτα… και της εύχομαι το έργο να γνωρίσει το αντίστοιχο που φέρει το ονομά της… αλλά η η δικιά αυλαία έπεσε στο σπίτι μου… Υποθέτω την ίδια ώρα με τη θεατρική.

Αλλωστε εγω προτιμώ τον ρεαλισμό

Από ό,τι γνωρίζω 3 άτομα απαρτίζουν τον θίασο στο έργο «Mίλα»

Και στο δικό μου θέατρο πάλι 3 ήμασταν οι πρωταγωνιστές. Ο Αρχέλαος, η Αθηνά κι ο Μάνος.

Με το που κλείνω λοιπόν το τηλέφωνο και τα δυο παιδιά μας (που ΔΕΝ ξυπνανε αμα κοιμηθούν μπλα… μπλα…) κοιμούνται,  όλα μοιάζουν εύκολα.

Χεχεχεχεχεχε … αυτή την άποψη είχα μόνο εγώ…. Είχαν άλλη όμως οι δυο συμπρωταγωνιστές μου…

Δεν πίνω αλκόολ… μόνο για πλάκα κανένα ποτήρι  και τότε γίνομαι εύκολα γκολ… Επινα πολύ πριν από καμμιά 25ετία, αλλά μια μέρα ξύπνησα και δεν ξανάπια ποτέ. Ετσι απλά. Όπως σας είπα κανένα ουίσκι με φίλους, άμααααααα λάχει και είμαστε έξω. Είναι εξαιρετικά κακό μονπάτι τα ξύδια… σας το λέω εκ πείρας….

Αφού λοιπόν τα παιδιά κοιμόντουσαν του καλού καιρού… αφού η Ολιβ ήταν στο θέατρο… μου΄ρθε η διάθεση για ένα ουσικάκι… έβαλα και κάτι ειδικούς καφερούς ξηρούς καρπούς και στρώθηκα με την ησυχία μου να παίξω ποκεράκι (με εικονικά χρήματα) στον υπολογιστή….

Είχα πιεί δυο γουλιές, είχα φάει καμιά 10ριά καφτερούς (washabi) ξηρούς καρπούς… και είχα κάνει μια κέντα στην ντάμα… Εκείνη ακριβώς τη στιγμή… ο Αρχέλαος ανοίγει μάτι και αρχίζει να τσιρίζει… και να βγάζει σάλια….

Είμαι προετοιμασμένος…  η Ολίβ μου ’χει δώσει σαφείς εντολές για το γάλα που έχει αφήσει… τις ακολουθώ κατά γράμμα…. Μαξιλαράκι, αγκαλιά, καναπές, μπιμπερό, τηλεόραση… γκολάκια…

Την ώρα που τόπινε μια χαρά κι εγώ έβλεπα τον θρίαμβο του ΠΑΟΚ και τον διασυρμό του Παναθηναϊκού…

– Μπαμπάααααα…. (κλάμα) … η Αθηνά από την κρεββατοκάμαρα….

– Τι είναι μωρό μου;

Κλάμα…

– Ελα Αθηνά μου…

Ερχεται…

– Γιατί κλαίς βρε; Τη ρωτάω κρατώντας το μπιμπερό που ρουφάει με ευδαιμονία ο Αρχέλαος στην αγκαλιά μου… α, όχι… δεν της αρέσει καθόλου… ΟΚ. Συμβιβαστήκαμε με την μαμά να κρατά αγκαλιά το νινί και να το θηλάζει… αλλά κι ο μπαμπάς μου…. Αυτός είναι δικός μου… Δ-Ι-Κ-Ο-Σ μου

Ευτυχώς ο Αρχάλαος πίνει γρήγορα… τελειώνουμε …. Και ω του θαύματος ρεύεται το χρυσούλι μου αμέσως… Τον βάζω στην κούνια του… χωρίς γκίλι-γκίλι και διάφορα άλλα που του κάνει η μαμά του.

Καθόμαστε αγκαλιά με την Αθηνά στον καναπέ…

Θεέ μου, ευτυχώς είχα πιεί μόνο λίγο από το ποτό μου… πόσο θα προτιμούσα να μην είχα πιεί ούτε το λίγο…

Η Αθηνά κουρνιάζει στην αγκαλιά μου….

– Η Μαμά;

Τι να της πώ; Ότι πήγε να δει το θεατρικό της φίλης της της Εβίτας;

– Δεν θα αργήσει αγάπη μου.

Τι σημαίνει  το «ΔΕΝ θ’ αργήσει» σε ένα παιδί;

– Μαμά;

Εκείνη τη στιγμή αρχίζει να βηχει και να βγάζει λίγο γαλατάκι ο Αρχέλαος… Σηκώνομαι, του καθαρίζει τα χειλάκια και τον παίρνω αγκαλιά επειδή βήχει… τον μυρίζω…  ωραία, κακά δεν έκανε… βήχει κοφτά στον ώμο μου και εγώ του κάνω απαλά πατ-πατ την πλατούλα…

Μήπως έκανε τσίσα;

Τον πάω στο δωμάτιο, του ανοίγω την φόρμα… Ουψ… είχα καιρό να ανοίξω μωρουδιάρικη φόρμα… από την εποχή της Αθηνάς…πόσο γρήγορα ξεχνά ο άνθρωπος… τέλος πάντων δεν είναι δα και ο κύβος του Ρούμπικ…

ΟΚ… τσίσα… καθαρισμα…. προσεκτικά τα αρχιδάκια… καινούργια πανούλα…. Κλείσιμο φορμάκιου…φόρμας …χαμόγελο… Όχι Αθηνά, δεν έκανες τσίσα… χαμόγελο Αρχέλαου…. Βήχας… αγκαλιά…πατ-πατ την πλατούλα…. Βήχας… βήχας…

Τον βγάζω από τον ώμο…

Έλεος

Μόνο τα μάτια του δεν έχουν γάλα… λες και κάποιος τον γιαούρτωσε… δεν έβηχε το παιδί… έβγαλε το γάλα στον ώμο μου… δεν θέλετε να σας πω πώς είχε γίνει η φόρμα του… ξανα πίσω στο κρεββάτι… έχοντας δίπλα την Αθηνά που μόλις έχει ανακαλύψει μια κανούργια λέξη, που αυτή τη στιγμή δεν θυμάμαι… αλλά και δεν μπορούσα να αποκρυπτογραφήσω…. Προφανώς μου εξηγούσε τι πρέπει να κάνω, αφού το ’χει κάνει η ίδια άπειρες φορές με τη μαμά της στον μικρό Αρχέλαο… άστε που εκείνη τη στιγμή προσεύχομαι να του ’χει ξανασυμβεί να αυτοεμετογιαουρτωθεί…

Ευτυχώς σταματάει να κλαίει και μου χαμογελάει… Είναι πολύ αστείος… αλλά η φωτογραφική μου είναι μακρυά.  Του καθαρίζω την φατσούλα προσεκτικά… πότε θα δώσουν Νόμπελ σ’ αυτόν που ανακάλυψε τα μαωρομάντηλα;… και μετα αρχίζω να τον γδύνω…  Η Αθηνά μου εξηγεί με λεπτομέρειες τι πρέπει να κάνω, που είναι οι καινούργιες φορμίστες κ.λ.π.  Βρίζω από μέσα μου που έμαθα γερμανικά και ξέχασα τα μωρουδίστικα…

Το γδύσιμο του Αρχέλαου δεν είναι τόσο απλό όσα ήξερα… για τον απλούστατο λόγο ότι αυτός είναι ΑΛΛΟ παιδί… κουνιέται διαφορετικά, χτυπιέται διαφορετικά και συνεργάζεται διαφορετικά…

Τέλος καλά… όλα καλά…

Είμαστε ξανα αγκαλιά οι 3 μας στον καναπέ…

Αχ, τι ωραία….

Η Αθηνά έχει ψιλογλαρώσει όταν ο Αρχέλαος αρχίζει να κλαίει… δυνατα…σπαραξικάρδια… τον παίρνω στα γονατά μου μπροστά στον υπολογιστή…

Εκείνη τη στιγμή μου τηλεφωνεί η Μανίνα… η Ζουμπουλάκη… Τέλεια… Τρία παιδιά έχει… ξέρει… Της εξηγώ αυτό που ζω… συγγραφέας είναι θα καταλάβει…

– Τον έχεις ακίνητο στο γονατό σου;  (ο Αρχέλαος συνεχίζει να κλαίει..)

– Ναι…

– Κούνα τον…

Αλογατάκι δηλαδή…. Ποτέ δεν χάνει το αλογατάκι… δεν έχανε και σε μένανε όταν μου το εκανε ο πατέρας μου… δεν χάνει και με την Αθηνά… Κλιπ-κλιπ-κλοπ-κλιπ-κλοπ… σταματάμε το κλάμα και το αντικαθιστούμε με χαμόγελο… Λίγο πριν πάθω κράμπα… και ενώ λέμε διάφορα με τη Μανίνα… τον παίρνει ο ύπνος πάνω στο κλιπ-κλοπ-κλιπ… σηκώνομαι α-α-α-α-α-α-α-αργά και τον ακουπάω ακόμα πιο α-α-α-α-α-α-α-α-α-α-α-α-α-αργά στην κούνια του… η Αθηνά βλέπει καρτούν… ξαναγυρνώ στη κουβέντα με τη Μανίνα… όταν ο Αρχέλαος ξαναρχίζει να κλαίει…

– Αχ, δεν μπορώ να τον ακούω τον καημενούλη να κλαίει… Πάρτον αγκαλιά και κάντον βόλτες για να ηρεμήσει…. Τα λέμε άλλη φορά. Γειά…

Απίστευτο.

Σηκώνομαι και πλησιάζω την κούνια… μόλις απλώνω τα χέρια μου να τον σηκώσω… κοιμάται…

(Για να μην αγχωθείτε… κοιμόταν μέχρι που΄ρθε η Ολιβ).

Κάθομαι στον υπολογιστή μου… Πριν πιάσω το ποντίκι ένα … μικρό χεράκι με πιάνει από το μανίκι.

– Μπαμπά… νάνι.

– Πάμε γλυκειά μου…

Ο Αρχέλαος κοιμάται…

Πάμε στο κρεββάτι… αγκαλιά…  ξέρετε τώρα… αυτές τις αγκαλιές που παίρνουν τη ψυχή… Της τραγουδάω από Μίκη Θεοδωράκη μέχρι το πουλάκι τσίου… σκάει στα γέλια και τραγουδά μαζί…  και ξαφνικά γυρνά προς το μέρος μου και μου κάνει την μεγαλύτερη επιέθση αγάπης που μου’χει κάνει μέχρι τώρα… με τα δακτυλάκια της περιεργάζεται με λεπτομέρειες το πρόσωπό μου… και ανα 10 δευτερόλεπτα μου σκάει κι από ένα φιλί … και να σφικτές αγκαλιές… και γέλια με τα δικά μας αστεία…

– Νάνι τώρα;

– Η Μαμά;

Κατάλαβα… πάμε ξανά στο σαλόνι… Την παίρνω στα γόνατα και της βάζω …Γρηγόρη Μπηθικώτση στο Youtube… η Αθηνά δείχνει να λατρεύει τη μουσική… αμέσως το μπουζούκι του Μίκη της τραβά την προσοχή… μ’ έχει αποσβολωμένη…. (έχει πολύ ενδιαφέρον αυτό)…. Τηλεφωνο…

Η Ολίβια.

– Όλα εντάξει…

– Μια χαρά… ο μικρός κοιμάται…και η Αθηνά θα κοιμηθεί σε λίγο (έτσι νόμιζα τουλάχιστον)

– Τα παιδιά θα πιούνε εδώ ένα κρασάκι… θες να έρθω;

– Όχι… κάτσε με την ησυχία σου… όλα είναι under control.

(Μην ξεχνάμε το διάλειμμα. Μισό διάλειμμα είναι μίζερο πραμα)

Αλλωστε τα παιδιά όντως ήταν under control.

Η Αθηνά ενθουσιάστηκε με τον Μπηθικώτση και το ρεπορτόριο του.

Η Ολιβ ενθουσιάστηκε με το θεατρικό της φίλης της…

Εγώ ενθουσιάστηκα που γνωρίστηκα ακόμα καλύτερα με τα παιδιά.

Μάνος

[divider]

Ο Μάνος Αντώναρος είναι ο μπαμπάς της Αθηνάς και του Αρχέλαου.

Είναι δημοσιογράφος.

Θα τον βρείτε εδώ στο eimaimama αλλά και στο προσωπικό του blog στο gazzetta.gr