Πόσο φοβάμαι μη μοιάσω στη μαμά μου…
Με λενε κουκουβαγιαμαμα και ειμαι καλα (οσο μπορω τουλαχιστον).
Πριν απο 9 μηνες εκανα κι εγω το θαυμα μου, φερνοντας στον ματαιο τουτο κοσμο μια πριγκιπισσα πανεμορφη,την μπεμπιτσα!
Για να παρουμε τα πραγματα απ την αρχη: μεγαλωσα σε ενα σπιτι οπου πηρα υπερβολικη αγαπη, με εναν μπαμπα υπεροχο και μια μαμα υπεροχη ΑΛΛΑ…
Αυτο το αλλα ειναι που ακομη και τωρα που εχω γινει μανα με καταδυναστευει! Η μαμα μου, ισως απο υπερβολικη λατρεια, ηταν παντα δεσποτικη, καταπιεστικη θελοντας να γινεται παντα το δικο της, ταυτοχρονα και προστατευτικη με τεραστια αποθεματα αγαπης αλλα με ενα τροπο που με επνιγε.
Εχω καταληξει στην αιτια του προβληματος, αν και μερικες φορες ακομα δεν μπορω να την καταλαβω… Δεν πηρε ποτε σαν παιδι ΑΓΑΠΗ, ΧΑΔΙ, ΦΡΟΝΤΙΔΑ. Δυσκολα χρονια, σκληροι και ανεκφραστοι ανθρωποι!
Ευτυχως για μενα της εκατσε ενα παιδι που εκ του αποτελεσματος εκανε παντα οτι ηθελε αυτο (εμενα εννοω χαχαχαχα)
Πιανω λοιπον μερικες φορες τον εαυτο μου να συμπεριφερεται με τον ιδιο ακριβως τροπο, με τον ιδιο ομως! Μεχρι και την σταση σωματος αντιγραφη, επικολληση!
Κι ερχομαι κι αναρωτιεμαι…
ΚΙ ΕΓΩ ΕΤΣΙ ΘΑ ΓΙΝΩ ΘΕΕ ΜΟΥ ΜΕ ΤΟ ΖΟΥΖΟΥΝΙ ΜΟΥ?!@#$
Οχι οχι δεν θελω! Θελω να ειμαι υποστηρικτικη και οχι επιβλητικη, θελω να ειμαι διπλα της και οχι μπροστα της, θελω να ειμαι το σωμα της και οχι το μυαλο της, θελω να ειμαι στην καρδια της και οχι στη σκια της…
Παρα τις ακυρες συμβουλες απ’ ολους οταν γεννησα τυπου, ΜΗΝ ΠΑΙΡΝΕΙΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΑΓΚΑΛΙΑ ΘΑ ΚΑΚΟΜΑΘΕΙ (και ποιος θα κρινει κυρα μου αν η αγκαλια ειναι κατι αρνητικο; εσυ;), ΜΗΝ ΤΗΣ ΚΑΝΕΙΣ ΟΛΑ ΤΑ ΧΑΤΙΡΙΑ, ΘΑ ΣΕ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΕΤΑΙ (οχι θα αφησω το παιδι μου να σπαραζει στο κλαμμα για να μην κατσω 10 λεπτα ακομα να παιξω μαζι της), ΑΝΤΕ ΚΑΝΕ ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΕΝΑ ΔΕΥΤΕΡΟ ΝΑ ΤΑ ΞΕΠΕΤΑΞΕΙΣ (εσυ δεν ησουν κυρια μου που πριν ελεγες κατι για αγκαλιες και κακομαθημενα;;; Πως θα κανω και 2ο; Εδω δεν εχω μαθει καλα καλα το πρωτο! Για μηχανη αναπαραγωγης με περασες;)
Κατα την ταπεινη αλλα αδιαπραγματευτη γνωμη μου, πιστευω πως τα παιδια θελουν αγαπη ΠΟΛΛΗ, θελουν χαδι ΠΟΛΥ, θελουν στηριγμα ΠΟΛΥ, θελουν τη μανα τους ΠΟΛΥ ΑΛΛΑ… ΜΕΧΡΙ ΕΚΕΙ!
Φιλακια πολλα σε ολες τις μανουλες και ειδικα στη δικη μου…
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Λες και το έγραψα εγω!οι μαναδες μας ειναι καρμπόν!Η μονη διάφορα μας οτι εγω δεν της κανω το χατίρι ειμαι που αντιδραστική!Απο την πολυ της την αγαπη συνέχεια ανακατεύεται στο πως θα μεγαλώσω το παιδι μ κ γινόμαστε μπίλιες!Κ στεναχωριεμαι μετα γιατι μανα ειναι μονο μια κ ποτε κανενας ανθρωπος δεν θα με αγαπήσει οπως αυτη!ουτε η ιδια μ η κορη!Αλλα ώρες ώρες ΔΕΝ ΠΑΛΕΥΕΤΑΙ!!!!!!!!!!!!!
ΑΠΟΛΑΥΣΕ ΤΟ ΠΑΙΔΑΚΙ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΗΝ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ.ΕΧΩ 2 ΚΟΡΕΣ Κ ΕΝΑ ΓΙΟΚΑ .ΜΟΝΟ ΕΓΩ ΞΕΡΩ ΠΟΣΟ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ Η ΧΑΔΙΑΡΑ ΕΦΗΒΗ ΜΟΥ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΝΑ ΠΑΡΙΣΤΑΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ....
Είσαι πολυ σωστή κ μπράβο σου σου βγάζω το καπέλο! Ά Μα πια με τις διάφορες κυρίες κανε το να κανε τ´αλλο. Είμαι σπουκι αυτο το γινόμαστε οι γονείς μας γιαυτο πρέπε να χουμε πάντα το νου μας ε;
Εγω πιστευω οτι γινομαστε ιδιες με τις μητερες μας ασυναισθητα. Οταν ομως εντοπισουμε μια συγκεκριμενη συμπεριφορα της μαμας μας που πραγματικα δε μας αρεσε κ την αναλυσουμε, τοτε 8α την εχουμε σαν προς αποφυγην παραδειγμα κ μπορουμε μα κανουμε το ακριβως αντιθετο στα παιδια μας.Κατα ταλλα βεβαια θα ειμαστε ιδιες χαχα!!