Αν αυτό δεν είναι κάρμα…

Τόσες μέρες σκεφτόμουν να γράψω ή όχι την ιστορία μου με τον άντρα μου και τελικά σήμερα πήρα την απόφαση να σας την πω…. 

‘Ήταν χειμώνας του 2007, λίγο μετά της γιορτές των Χριστουγέννων και εγώ παράλληλα με την δουλειά μου είχα εκπομπή σε ένα τοπικό ράδιοφώνο της Κρήτης. Tο αφεντικό πιτσιρικάς με πολλές γνωρίμιες… ;Eρχεται και μου λέει ένα βράδυ ότι έχουν έρθει κάτι φίλοι του στρατιωτικοί στα Χανιά και θα κατέβουν Ηράκλειο για να βγούνε όλοι μαζί παρέα.. Από εμένα ήθελε… τι άλλο φυσικά;;; Να πάρω φίλες μου και να βγούμε όλοι μαζί παρεούλα…

Εμ λέω και εγώ δεν βαριέσαι, τι έχουμε να χάσουμε;; Μια έξοδος είναι…

Και κανονίσαμε Σάββατο βράδυ να πάμε για φαγητό και μετά για χορό και έτσι και έγινε… Στην παρεα των στρατιωτικών ήταν ένας μελαχροινος πολύ ψηλός (για μένα χεχεχε), τον έλεγαν Απόστολο, αρκετά ενδιαφέρον και όμορφος… Μιλούσαμε όλο το βράδυ σχεδον άλλα δεν με ενθουσίαζε και τόσο, ίσως γιατί μόλις είχα βγεί από μια σχέση 6 χρόνων και δεν ήθελα να πληγωθω ξανά… Περάσαμε καλά με αρκετά γέλια και αστεία..

Εκεί που καθόμασταν και πίναμε το ποτό μας όλοι μαζί, λέει ο Απόστολος »Κάποτε μιλούσα σε ένα φόρουμ με μια κοπέλα από Κρήτη και κοίτα να δείς σύμπτωση, Έφη την έλεγαν κι αυτη, χαθήκαμε όμως και δεν πρόλαβα να μάθω και πολλα, το τηλ της όμως δεν το έσβησα ποτέ»

Του απαντάω κι εγώ »Καλέ αφου έχεις το τηλεφωνο της πάρτην να δείς αν απαντήσει και να προλάβεις να την δείς πριν φύγεις’‘

(να σημειώσω ότι Δευτέρα έφευγαν για Θεσσαλονίκη πάλι)

Και απαντάει εκεινος »Το έχω, κάτσε να την πάρω» και αρχίζει να παίρνει….

Και ξάφνου άρχισε να χτυπάει το δικό μου τηλεφωνο και να έχουμε μείνει όλοι άφωνοι…

Με κοιτούσαν όλοι με αγωνία και περίμεναν να σηκώσω το τηλ για να επιβεβαιώσουν ότι υποψιαζόμασταν όλοι μας…. Ότι εγώ ήμουν αυτή που πρίν από 5 χρόνια μιλούσε στο ίντερνετ μαζί της και είχαν ανταλλάξει τηλεφωνα, άλλα ποτε δεν μίλησαν και δεν είπαν κάτι παραπάνω από τα γνωστά »Απο που είσαι, πως σε λένε, τι ηλικία έχεις και όλα αυτά»

Με κοιτούσε και τον κοιτούσα, άλλα κουβέντα δεν έβγαινε…

Στο τέλος της βραδιάς μου λέει »Φεύγω άλλα θα ξαναγυρίσω για σένα και μόνο»

Από Δευτέρα όλα έμοιαζαν να έχουν τον ρυθμό τους και την καθημερινότητα που συνήθιζα… Την Τετάρτη το μεσημέρι χτυπάει το τηλ μου και ήταν εκεινος…. Χάρηκα τόσο που με πήρε που χαμογελούσα σαν χαζό.. Μου είπε ότι το σ/κ θα είναι πάλι Ηράκλειο και ότι θέλει να με δεί…. 

Οι επόμενες μέρες περνούσαν μαρτυρικά και με αγωνία μέχρι να τον ξαναδώ… Πάω να τον πάρω από το αεροδρόμιο και εκεί που περίμενα άνοιξε η πόρτα και εμφανίζεται μπροστά μου…. Αφήνει κάτω την βαλίτσα του, με πιάνει και αρχίζει να με φιλάει μπροστά σε όλο τον κόσμο…. Είχα κατακοκκινήσει άλλα μου άρεσε…..

Αυτό ήταν: 10/2/07 τα φτιάξαμε και από τότε είμαστε αχώριστοι…. Καρμικό ε;; Κι όμως το πιστεύω… Μετά από 1 χρόνο αρραβωνιαστήκαμε, άφησα για πάντα την Κρήτη και τον ακολούθησα στη Θεσσαλονίκη…

15/05/10 παντρευτήκαμε. 6 χρόνια μετά είμαστε μαζί και πιο ερωτευμένοι από ποτέ με την διαφορά ότι αποκτήσαμε και έναν υπέροχο γιο στις 30/05/11

Είναι οι άντρες της ζώης μου!!!!!!

Έφη