Όταν τα όνειρα μας προειδοποιούν…
Εμαι η Ι. και οταν γνωριστηκα με τον αντρα μου κατι μεσα μου ελεγα οτι ειναι ο αντρας που θα ζησω την υπολοιπη ζωη μου μαζι του και μαλλον το ιδιο ενιωθε κι αυτος αφου μου εκανε προταση γαμου μεσα σε 6 μηνες και παντρευτηκαμε μεσα σε 1,5 χρονο!!!
Ο αντρας μου ηθελε παιδακι αμεσως αλλα εγω δεν ενιωθα ιδιαιτερα ετοιμη…. Με τον καιρο το αναζητουσα… Ετσι 3 χρονια μετα και με την πρωτη προσπαθεια, εμεινα εγκυος…
Ειχα καλη εγκυμοσυνη με λιγους εμετους μεχρι τον 5ο μηνα και μια αποκολληση στις 9 εβδομαδες. Μου αρεσε πολυ η εγκυμοσυνη, μου αρεσε που φουσκωνε η κοιλια μου…. Ολα πηγαιναν καλα ωσπου ειχα φτασει 38 εβδ.+5μερες και η μπουμπου ηταν κολλημενη αριστερα… Μου λεει ο γιατρος μου «Ελα να κανουμε τεχνητους και βλεπουμε«
Ολο το βραδυ δεν κοιμηθηκα απο την αγωνια μου και που κοιμηθηκα ειδα ενα πολυ ασχημο ονειρο… Ξυπναμε στις 5 και μιση το πρωι και ο αντρας μου γραφει με την καμερα.
Του λεω «Δεν θελω να παμε, γιατι μπορει να πεθανω«
6 και τεταρτο κανω εισαγωγη… Με ετοιμαζουν και ερχεται και ο αντρας μου στο δωματιακι… Ρωταμε την μαια τι ειναι αυτα τα κουμπια και μας λεει οτι ειναι το λευκο για να επικοινωνουμε με την γραμματεια και το κοκκινο ειναι αν υπαρχει εκτακτως κινδυνος που το παταμε σπανια…. Με εξεταζει ο γιατρος μου και μας λεει οτι εχουμε δρομο ακομα…
Εγω γελαγα, επαιρνα τηλεφωνα και πονους δεν αισθανομουν. Η μαια με ρωτουσε μηπως θελω επισκληριδιο και της ελεγα οχι…
«Μα δεν πονας;» με ρωταγε σαστισμενη κι εγω γελουσα….
Για 10 λεπτα ειμαι μονη με τον αντρα μου και ξαφνικα το ασχημο ονειρο και το προαισθημα που ειχα βγαινουν αληθεια: μπαινει ο γιατρος μου μεσα πανικοβλητος και ψαχνει για παλμους του μωρου και φωναζει «Γρηγορα τριπλη buscopan για να σταματησουν οι συσπασεις» και η μαια ουρλιαζει στον αντρα μου «ΓΡΗΓΟΡΑ ΠΑΤΑ ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΟΥΜΠΙ«. Με το που το πατησε κλωτσανε 2 νοσοκομοι την πορτα και με τρεχουν στο χειρουργειο…
Ακουω τον γιατρο μου «Εχω ριξει betadine, την ανοιγω;» και του λεει ο αναισθησιολογος «οχι ακομα…» με κοιταει στα ματια, μου βαζει μια μαυρη μασκα και μου λεει «Παρε 2 βαθια ανασες«
Κοιμηθηκα αμεσως….
Οταν ξυπνησα, νομιζα πως ειδα ονειρο αλλα δεν ηταν…. Ειδα την μικρη για λιγο…. τελικα μου ειπε ο γιατρος μου οτι σε μια δυνατη συσπαση που εκανα επεσαν οι παλμοι της στους 60, οταν κατω απο τους 100 ειναι επικινδυνο. Την προλαβε στο παρα πεντε….
Αργησα να το ξεπερασω αλλα αμα το σκεφτω λεω δοξα το Θεο που την προλαβε και δεν την εχασα… Δεν μπορω να φανταστω την ζωη μου χωρις την κορη μου και χωρις τον αντρα μου που με στηριξε οσο κανεις αλλος…. Μπορει να μην την ειδα και μην την ακουσα πρωτη, αλλα σημασια εχει που την εχω ζωντανη και ακουω το «μαμακα» και λιωνω….
Έχεις μια απορία, μια ερώτηση, μια ιστορία;
Μπορείς να τη στείλεις στο eimaimama@gmail.com
Έζησα ακριβώς την ίδια εμπειρία στις 40 εβδομάδες και 3 ημέρες...!!
Καλημέρα! Συγγνώμη που θα το πω έτσι αλλά ακούω κάτι τέτοια και συγχιζομαι! Γιατί πρόκληση στις 38;;; Γιατί; Η γυναίκα κυοφορεί 42 εβδομάδες!Γιατί να στο πάρει ενα μήνα νωρίτερα;Γιατί δε ψάχνετε, γιατί δεν εκπλησεστε όταν ακούτε ελα για προκληση-καισαρικη στις 38, γιατί δε ρωτάτε; Γιατι δεν διεκδικείτε; Τι να πω...! Άλλος γιατρός λαμογιο κι αυτός...κοντεψες να χάσεις το παιδί για χάρη του, δε ξέρω αν το συνειδητοποιήσες!
Να σου ζησει το κοριτσακι σου! Παντα να ειστε ευτυχισμενοι! Μα γιατι να σε βαλει για προκληση στις 38 εβδομαδες? ειχατε ακομη πολυ καιρο..Τα πρωτοτοκα παιρνουν περισσοτερο καιρο, και ολο τον τελευταιο μηνα συνηθως. Το οτι ειναι κολλημενη αριστερα, οπως αναφερεις δεν ειναι κατι κακο. Κι εμενα ετσι ηταν το αγορακι μου, ομως αυτο δεν σημαινει κατι.. Στο δευτερο ισως το ψαξετε περισσοτερο, και παρετε και μια δευτερη γνωμη. Η προκληση τοκετου προκαλει πολυ υψηλες κι αποτομες συσπασεις. Ισως αυτη να ηταν η αιτια.Ευτυχως ολα πηγαν καλα τελικα! Να χαιρεσαι την οικογενεια σου!
Σε βρίσκω λίγο υπερβολική.... Η γυναίκα κυοφορεί 40.... Το 42 είναι παραπάνω από το φυσιολογικό. Επίσης αυτά μπορούν να συμβούν και σε τοκετούς χωρίς πρόκληση.... Ας μην τα ισοπεδώνουμε όλα κατηγορώντας πάντα τους γιατρούς για τις αποφάσεις τους. Και χωρίς πρόκληση μπορούν τα πράγματα να πάνε στραβά.
Καταρχάς χαίρομαι που είστε καλά, πάντα να είστε και να χαίρεσαι το κοριτσάκι σου! Από εκεί και πέρα... Έχεις σκεφτεί καθόλου ότι όλο αυτό έγινε γιατί ο γιατρός σε έβαλε για πρόκληση όταν η μικρή δεν ήταν έτοιμη να βγει; Ξέρεις πόσες πολλές πιθανότητες έχει η πρόκληση να οδηγήσει σε κτ, ακριβώς γιατί κάτι πάει στραβά; Ελπίζω όλο αυτό να σε οδήγησε να ερευνήσεις και να μάθεις γιατί συνέβει έτσι. Και τέλος...το ένστικτο της μανούλας δεν κάνει λάθος! Να σε ακούς! ;-)